กระทู้สำหรับนิยายญี่ปุ่นแปลไทย
Last posted
Total of 1000 posts
กระทู้สำหรับนิยายญี่ปุ่นแปลไทย
แวะมาร้องไห้กับชื่อ กูเศร้า... 55
ตะเตือนไต
เปิดประเด็นให้ นิยายญี่ปุ่นที่เพื่อนโม่งชอบมากที่สุดมีเรื่องอะไรมั่ง
โอ้ย ไตกู
กุชอบอ่านงานของโอตสึอิจิว่ะ
โคโคโระอะ ที่สุดของกูแล้วจริงๆเรื่องนี้ ภาษาเรียบง่ายแต่ลึกนรยละเอียดมาก กูรักที่สุดเลย
>>>/subculture/2280/476
ก็ใช่ได้ในระดับหนึ่ง เหมือนอ่านราโชม่อน
>>14 ถ้ากุจะอ่านสไปรัล กุควรจะอ่านให้ครบชุดนี้ไหมวะ จริงๆ มันเป็นชุดใช่ป่ะ
https://www.img.in.th/image/7Kjb
พอบลิสไม่อยู่ก็หาอ่านยากชะมัด พวกแปลญี่ปุ่นหาอ่านจากไหนก็แปลไม่ถูกจริตซักที หรือทางนี้จะโลกแคบเองวะ
Humming Book
Humming Book มีกุหลาบเลือด นิยายระทึกขวัญสไตล์ญี่ปุ่น กำลังจะมีเล่มใหม่ของคนเดียวเดียวกัน แปลดีอ่านแล้วไม่สะดุด
ปาปริก้า ของ Earnest
คดีฆาตกรรมเจ้าหญิงสโนว์ ของ แพรว
คินดะของทาเล้นท์วัน
ประมาณนี้ว่ะ
กูแนะพระอาทิตย์เที่ยงคืน(Byakuyakou) เนื้อเรื่องค่อยๆเฉลยตัวเองออกมาได้น่าติดตามมากๆ มีเป็นซีรีย์ด้วย ลองดูละกัน
กูชอบบรรยากาศ กับความสัมพันธ์ของตัวละครว่ะเรื่องนี้ เยอะดี เยอะจนลืมว่าใครทำอะไร
ซีรีส์กูชอบเพลงปิดกว่าเนื้อเรื่องอีก
พูดถึงสำนักพิมพ์ เพิ่งนึกขึ้นได้ว่า Enter ก็เริ่มมาเอาดีทางสายนิยายสืบสวน
ปีที่แล้วกูซื้อมาสามเล่ม รร.แห่งความมืดสองเล่ม แล้วก็เรื่องเกี่ยวฆาตกรเกาหลีในคราบตำรวจ ก็โอเคนะทั้งสองเรื่องเลย
ราคาก็ไม่แพงมากด้วยเพราะว่าไปอยู่กับสำนักพิมพ์ใหญ่ พิมพ์ขายเล่มละไม่ถึงสองร้อย กระดาษถนอมสายตาอย่างดี
จริงๆอยากให้บิเบลียไปอยู่กับพวกEnter สยาม แพรว มากกว่าว่ะ เพราะคนทั่วไปคงซื้อได้ง่ายกว่ามาอยู่กับสำนักพิมพ์ที่เน้นขาย LN
กูเห็นด้วยนะ งาน Otsuichi แม่งดรอปลง อย่างว่านะ เขียนมาหลายปี หมดมุกก็เป็นเรื่องธรรมดา แต่ยังไง Goth ก็เป็นหนังสือที่กูหยิบมาอ่านซ้ำบ่อยที่สุดอยู่ดี (ฮา) แต่ล่าสุดอ่านกล่องแห่งความฝันก็รู้สึก อืม เฉยๆ ไม่ได้เปรี้ยงเท่าไร แต่ก็คุ้มกับเงินที่เสียไป
ค่าย talent1 ถ้าไม่ซิ้อในงานหนังสือนี่ราคาโหดร้ายใช้ได้เลย
บิเบลียนี่กูไม่ถือว่าเป็น LN นะ แต่สำนักพิมพ์ A+ พิมพ์ LN เป็นหลัก คนเลยเข้าใจไปทางนั้น
แต่กูชอบบรรยากาศในเรื่องนะ อ่านแล้วเพลินดี ได้ระดับแบบเรื่อยๆ ไม่ได้ขวนขวายต้องอ่านในทันที
ปล. กระทู้นี้คุยเรื่อง LN ได้มั้ยวะ หรือว่าไม่ได้จะได้ระวังตัว
เพิ่งอ่านเรื่อง คนเลว จบ สะเทือนใจชิบหาย เป็นเรื่องเกี่ยวกับคดีฆาตกรรมที่เกิดขึ้นแล้วเล่าเรื่องทุกคนที่เกี่ยวข้องไปพร้อมๆ กัน บรรยายโคตรละเอียดจนภาพติดตา เน้นเนื้อหาแนวใครดีใครเลวไรพวกนี้
J-Horror ของเนชั่นบุ๊คส์นี่ก็ปิดไลน์ไปแล้วซินะ ไม่เห็นออกนิยายญี่ปุ่นมาเป็นชาติแล้ว
นิยายญี่ปุ่นนี่หลักๆกุอ่านแบบเก็บทุกเล่มนี่มีแต่ของ โอตสึอิจิ กะ ฮิงาชิโนะ เคโงะ
ตอนนี้ทั้งบลีส ทั้งเนชั่น เลิกหมด จะมีหวังให้สนพ.ไหนออกมาอีกบ้างนะ
(ยกเว้นทาเล้นท์วัน หนังสือแม่มแพงฉิบ)
หวังกับแพรวสำนักพิมพ์ว่ะ ล่าสุดออกมาสองเล่มอย่าง ห้องสมควรตาย กับ ฆาตกรรมสโนวไวท์
จริงๆ กูอยากให้ออกแนวรักหรือดราม่าที่ไม่มีคนตายหรือฆาตกรรมหรือผีบ้างนะ แต่ก็เข้าใจว่าคงขายยาก
กูอ่านเรื่องรักของนิยายญี่ปุ่นไม่ค่อยอินเลยนะ รู้สึกมันหวิวๆ ไม่เข้าใจตัวละครยังไงชอบกล เคยอ่านเรื่องของบลิสที่คุณหมอไปแต่งงานกับสาวขี้เหล้า
เพื่อปกปิดเรื่องที่ตัวเองเป็นเกย์ โดยที่สาวรับรู้เงื่อนไข ตอนจบสาวพยายามตั้งท้องโดยใช้วิธีผสมเทียมจากอสุจิของผู้ชายทั้งสองคนคือผัวเกย์และคู่ขาของผัว อ่านจบแล้วกูก็ทำตาลอยๆ และคิดว่า เพื่ออะไร...
กูอยากอ่านshin sekai yoriวะ มันเป็นเมะที่ดีงามมาก เนื้อเรื่องกลับไปกลับมาได้อีก มีครบรสทุกบรรยากาศ แต่เรื่องนี้ละที่ทำให้กูเชื่อคำกล่าวที่บอกว่านิยายญี่ปุ่นมักเบนเข็มไปทางsci-fi ไม่ว่าจะเริ่มจากตรงไหน
>>34 กูว่าเอกลักษณ์ของนิยาย/หนัง ญี่ปุ่น คือ ดราม่า ผี สืบสวน
ถ้าเป็นนิยายรักหวานแหววกูว่ามันขายอยากเพราะไม่มีความต่างจากนิยายไทยเท่าไร ไม่คุ้มต่อการแปล
นิยายรักของมุราคามิก็เข้าใจยากสำหรับคนอ่านทั่วไป ที่ใกล้เคียงหน่อยน่าจะนิยายแนวอบอุ่นที่ Bliss เคยเอามาแปล
อย่างพวก Be with you(แล้วชั้นจะกลับมา) แต่ก็ไม่ได้เน้นเรื่องความรักหนุ่มสาว เน้นความอบอุ่นในครอบครัวมากกว่า
กูเป็นพวกอ่านมูราคามิแล้วมองฟ้าไกลตอนอ่านจบว่ะ
แต่ในทางกลับกัน กูกลับชอบงานของคาวาบาตะยาสึนาริมากกว่า รูัสึกอ่านแล้วมีอารมณ์ร่วมไปมากกว่า
ยาสึนารินี่งานต้นแบบงานมูราคามิสินะ เท่าที่กูเคยได้ยินมา
งานหนังสือรอบหน้าจะไปจัดงานของอาคุตากาวะเซนเซย์มาให้ครบๆ เลย
เสียดายเมืองไทยไม่ค่อยเอาวรรณกรรมคลาสสิคญี่ปุ่นเข้ามาเท่าไร ทุกวันนี้ยังกระท่อนกระแท่นอ่าน โคโคโนะ ญี่ปุ่น ได้วันละหน้าเอง
สิ้นความเป็นมนุษย์ของดะไซนี่คิดว่าอาจจะมืดมนไปละมั้ง กลัวขายไม่ได้ จริงๆ นิยายแนวนี้เหมือนขายพวกชอบเสพอยู่แล้ว
ตลาดในไทยนี่ไม่รู้แหะว่าเป็นไง แต่หนังสือให้อ่านสำหรับตอนเรียนของญี่ปุ่นด้วย
นิยายคลาสสิคพวกนี้ที่ Amazon jp มีให้โหลดฟรีบน Kindle กูนี้โหลดรัวๆ... //ถามว่าอ่านออกมั้ยก็ต้องพยายามฝึกอ่านต่อไป
โอตสึอิจินี่เรื่องไหนสนุกบ้างอะ
กูชอบงานช่วงแรกๆ ฤดูร้อน ดอกไม้ไฟ หรือ ฉันหายไปในวันหยุด GOTH ก็ดีเหมือนกัน นอกนั้นอ่านเพลินๆ แล้วแต่ความชอบ ถ้าเพิ่งเคยอ่านแนวนี้มึงน่าจะชอบ แต่ถ้าอ่านแนวนี้เยอะๆ แล้วมึงอาจจะไม่ชอบงานยุคหลังๆ
ถ้าชอบโอตสึ กูแนะนำเรื่อง "เรื่องเล่าจากเงาสลัว" มาจากนักเขียนคนละคนกัน ให้บรรยากาศคล้ายๆ โอตสึช่วงแรกๆ แต่กุโร่ยน้อยกว่า ซึ้งกว่า
หลายคนชอบ 7 Room แฮะ คงเพราะซึ้งดี แต่กูไม่ค่อยอินเท่าไหร่ มันรู้สึกตัวละครไม่ใช่คนมากเกินไป
งานโอตสึอิจิที่ประทับใจที่สุดคือ รอยสักรูปหมา ไม่ได้ประทับใจเนื้อหานะ กูประทับใจปกอันแรกสุดของบลิส แบบไอ้เหี้ย มึงช่างทำออกมาได้...
แล้วยังหาซื้อได้ปะวะเนี่ย T__T
พวกร้านหนังสือมือสองน่าจะมี ไม่ก็ลองไปหาในกลุ่มแลกเปลี่ยนหนังสือกันอ่าน (ซึ่งกูไม่กล้าแลก เพราะกลัวหนังสือที่รักกูหายไป)
ซีรี่ยส์ ฝันร้าย ของ talent 1 นี่สนุกมั้ยวะ เป็นแนวลึกลับที่พอเฉลยแล้วห่วยจนเงิบรึเปล่า
เงิบแบบไหนวะ ประมาณเฉลยออกมาไม่พีคหรือเนื้อเรื่องพังป่ะ
>>58 จำไม่ค่อยได้ละ ไม่มีหนังสืออยู่ด้วย แต่คุ้นๆว่ามันหักมุมอะ หักแบบที่กุว่ามันไม่โอเคกะมันเท่าไหร่ (อาจจะพอเดาได้ตั้งแต่กลางเรื่อง แต่พอเฉลยดูดริฟท์ไป กลวงไป)
การดำเนินเรื่องมันจะเล่าสลับบุคคลที่ติดในลิฟท์ไปเรื่อยๆ เล่าฉากซ้ำๆกันบ้าง ยืดเยื้อจนง่วงไป อ่านแล้วไม่อินอะ
นิยายเรื่อง ยามะเนโกะของคนแต่งยาคุโมะมีเล่มเดียวเองเหรอ คือ กูอ่านจบละติดใจ...ถ้ามีเล่มอื่น ๆอีกน่าจะดี
นิยายสืบสวนเกาหลีเอามาคุยในนี้ได้ม่ะ เท่าที่อ่านมาอารมณ์เดียวกับนิยายญี่ปุ่นเลย
ถ้าไม่ให้มึงจะโกรธป่าววะ
ยามาเนโกะที่ญี่ปุ่นออกมาสามเล่มละ
เออ ตอนนี้เรื่องนี้ทำเป็นละครกำลังฉายอยู่เลย
กุไม่รู้ว่าบ่นห้องไหนจะตรง ขอบ่นห้องนี้แล้วกัน
เวลาเมิงไปแปลญี่ปุ่นแล้วมีคนมาแย้งว่าเมิงแปลผิดนี่เมิงหงุดหงิดกันมะ การที่คุณกูต้องไปขุดโคตรเหง้าศักราชคันจิกับไวยากรณ์มาสำแดงให้ดูว่ากุถูกตรงไหน แล้วพวกเบียวยังพยายามแปลไฝว้แบบเก้ๆกังๆถูเอาสีข้างเข้าแทรก กุเหนื่อยใจว่ะ... นี่คือกุเช็คแม่งไวยากรณ์เช็คกะเพื่อนเช็คกะคนญี่ปุ่นแถมกุจะจบเอกยุ่นมา บางทีก็อยากถามว่าที่มาแย้งเนี่ยคิดว่าตัวเองเจ๋งพอแล้วป้ะ?
ทางนี้ทำงานกับสนพ.นิยายแปลก็เจอคนมาแย้งโดยไม่มีความรู้แบบนั้นอยู่เรื่อยๆ นะ เข้าใจว่ามีความรู้หางอึ่ง แต่อยากดังโชว์พาว ส่วนมากก็เป็นเด็กๆ วัยรุ่น อยากเป็นซัมวันขึ้นมามั้ง อารมณ์ตอนโดนแรกๆ คือหงุดหงิด แต่ก็พยายามทำใจร่มๆ อธิบายสวยๆ กลับไป แต่ส่วนใหญ่ก็จะกลายเป็นสีซอให้ควายฟังบ้าง หนีไปไม่กลับมาอ่านบ้าง พอเจอไปนานเข้า ในใจตอนนี้มันเหลือแต่ความสมเพชเสียแล้ว
นี่ขนาดว่าเป็นแนวทั่วไป ถ้าเป็นสนพ.ที่ทำนิยายไลท์โนเวล ขายพวกคุๆเบียวๆ จินตนาการออกเลยว่าคนในสนพ.พวกนั้นจะต้องเจออะไรบ้าง ในฐานะเพื่อนร่วมอาชีพ แค่คิดก็รู้สึกสงสารจับจิต
รึควรให้คนแย้งมันเป็นคนไปหาไวยากรณ์มาแสดงดี ว่ามันถูกยังไงในความคิดมัน จะได้แสดงความบื้อออกมาอีกรอบ 5555555555++
เวรของกรรมที่คนถูกต้องเป็นคนเหนื่อยหาแทน เปลืองตัวเปล่าๆปี้ๆ
>>64 เหมือนกันมึงงงงง ที่น่ารำคาญมากคือบางคนนี่สกิลภาษาญ๊่ปุ่นเละเทะมาก แต่ความมั่นใจแม่งเต็มร้อย ปักใจเชื่อมาแต่ต้นเลยว่าคนแปลของ สนพ. แปลผิดแน่ๆ (ถ้าสงสัยแล้วมาถามดีๆ นี่กจะอธิบายให้ด้วยความยินดีเลยด้วยซ้ำ)
อีกพวกที่น่ารำคาญคือพวกที่ยึดแปลเถื่อนเป็นพระเจ้า ถ้า สนพ. แปลไม่ตรงของเถื่อน -> สนพ.โดนสงสัยว่าแปลผิดไว้ก่อนเลย ทั้งที่จริงๆ ฝั่งเถื่อนมันมีโอกาสผิดสูงกว่าอยู่แล้วไม่ใช่เหรอวะ
สวัสดี 66,69 เรา 64 นะ ขอบคุณที่เข้าใจเรา
[แด่เบียว]
>น้องควรคบเพื่อนที่ช่วยห้ามน้องไม่ให้ทำอะไรขายหน้าชาวบ้าน
>น้องไม่ควรมโนความหมายเกินไวยากรณ์ที่ให้มา
>น้องควรกลับไปเรียนญี่ปุ่นใหม่
>น้องควรมีสติ
ถ้ายังไม่เคยชาบูลอร์ดอะกิโกะและณัฐฐา,มินนะโนะทั้งสี่เล่ม, ต้มกุญแจสองร้อยประโยคเป็นอาหาร, ทำควิซ สอบจนจะร้องไห้....
>ขอให้หุบปากแล้วคิดดีๆก่อนจะโชว์เมพแย้งใครค่ะ บัยส์//
กูขอแก้ตัวแทนคนแย้ง เดี๋ยวสนพ.แปลแย่มันเยอะขึ้นอะไรที่ดูแล้ว...แปลกๆและถ้ามีเทียบกับที่อื่น(ถึงจะผิดลิขสิทธิ์)แล้วมันดูไม่แปลก(ถึงจริงๆจะผิดก็ตาม)กูก็สงสัยนะว่าเออ นี้ตกลงสนพ.มันแปลผิดเลยแปลกงี้รึเปล่า กูไม่ไว้ใจ กูคิดว่าคนอ่านมีสิทธิ์ที่จะสงสัยได้นะ
>>71 ใช่ มีสิทธิ์แย้งได้ แต่ควรอยู่ในขอบเขตของคำว่าสุภาพ บางคนที่โหมกระหน่ำตั้งกระทู้ด้วยอารมณ์ แทนที่จะอีเมล์ไปสอบถาม หรือตั้งกระทู้แบบสุภาพๆ บางทีตั้งมานี่แบบจะชวนให้ไปทะเลาะมาก คนเรามีคำพูดให้เลือกพูดเยอะแยะ ให้หลีกเลี่ยงดราม่าก็เยอะ แต่ทำไมทำกันไม่ได้ก็ไม่รู้
มีใครที่ยังชีพด้วยการแปลเพียวๆบ้าง คือเคยแปลพวกการ์ตูน นิยายมาก่อน รู้สึกว่าค่าแรงค่อนข้างน้อย
อยากจะเบนสายไปแปลเอกสาร แต่งานก็มาแบบน้อยๆ ไม่ได้มาถี่ป้อนให้ตลอดเหมือนตามสนพ.อีก
แนะนำหน่อยได้ไหมจ้ะ ตอนนี้ว่าจะลองไปแปลพวก How-to หรืออะไรที่ไม่ใช่นิยายแล้ว
อยากทำฟรีแลนซ์แต่ไม่แน่ใจเรื่องช่องทาง เพราะปกติส่งงานการ์ตูนผ่านเมลตลอด
>>76 ลองลิสต์ผลงานที่ผ่านมาหรือส่งต้นฉบับภาษาญี่ปุ่น-ภาษาไทยแนบไปด้วยก็ได้ ถ้าเขาอ่านแล้วเห็นว่าสำนวนใช้ได้น่าข้ามขั้นการเทสต์ไปได้
กูไม่เคยร่วมงานกับวีเลิร์นนะ แต่นานมีจ่ายค่าต้นฉบับแปลโดยคำนวณจากภาษาไทยที่ผ่านการแปลและเกลาแล้ว สำหรับกูมันไม่ค่อยคุ้มค่าเหนื่อยเท่าไหร่ว่ะ
เคยแปลนิยายสองเล่ม การ์ตูนสอง อ้าว... มีงี้ด้วยเหรอ คิดจากที่แปลแล้วเนี่ยนะ ที่ผ่านมาเห็นมีแต่นับรายหน้าภาษาญี่ปุ่น
ใจจริงแอบอยากแปลเอกสารมากกว่างานเล่ม ORZ แต่กุไม่มีคอนเนคชั่นเนี่ยดิ
กุสมัคร Conyac ล่ะนะ ขอมารีวิวหน่อย
- มีการแปลแบบโปรเจค /กับแปลประโยคสั้นๆแบบสปีด
[โปรเจค] ต้องให้นักแปลเขียนข้อความไปแนะนำตัว รึไม่ก็ทำเทส แล้วรอให้เจ้าของโปรเจคตัดสินใจว่าจะรับไม่รับ
บางโปรเจคปิดไปแล้วก็ไม่ยอมขึ้นเตือน ให้คนสมัครไปอยู่นั่นแหละ
เทสผ่านแล้วรับกุ แต่พอถึงเวลากุจะทำงานเอาตังเสือกไม่ผ่าน แอบสงสัยว่าคอยเก็บงานที่คนเทสฟรีไปนี่ก็หลายร้อยคนละนะ...
เจ้าของมีสิทธิจะเห็นงานของทุกคน สมมตโปรเจคมีสิบงาน ให้ผ่านหก ไม่ผ่านสี่ แต่ไอ้งานอีกสี่อันนั้นเจ้าของก็มีสิทธิอ่าน ซึ่งตรงนี้ก็ไม่มีอะไรรับประกันว่าเขาจะก๊อปทั้งสิบอันเอาไปใช้รึเปล่าน่ะสิ...
[งานแปลแบบสปีด]
ไม่มี Jap-Thai ส่วนมากจะมีแค่ Jap-Eng ซึ่งค่าแรงต่ำเกินไปถ้าเทียบเป็น Jap-Eng เช่น 1500 คำ 1400 เยน ห้าร้อยกว่าบาท ถูกจนน้ำตาไหล.. เจ็ดแปดประโยคยี่สิบบาทงี้ เอาเวลาไปนอนเถอะ..
งานแปลกรณี Speed ใครแปลเร็วกว่าได้ก่อน สองคนแรกที่แปลแล้วลูกค้าตอบรับ จะได้เงิน ซึ่งกุว่าไม่แฟร์สัสๆ ควรจะให้คนที่แปลดีที่สุดดิ
ถ้าให้โอนPaypal ต้องทำยอดถึงสามร้อยบาท บัญชีไทยต้องได้เงินถึงสามพันบาท
Conyac คิดค่าหัวคิว 10% ถ้ายอดไม่ถึง ถอนออกไม่ไ่ด้....
Conyac มีแต่เมลบอทไม่ให้เมลติดต่อส่วนตัว สงสัยอะไรให้ส่งQuestionในเว็บแทน อะไรแว้....
หลังจากที่กุลองไปจิ้มๆแปลๆแย่งกะเขามาได้ทั้งหมด..สรุปว่ากุแปลไป สองประโยค 15 Yen 5 บาทถ้วน แถมถอนออกมาเป็นเงินจริงไมไ่ด้ด้วย
ผ่านเทสฟรีหนึ่งงาน เลยส่งไปสองงานเพิ่มในโปรเจคเดียวกันแต่เจ้าของยังไม่ยอมกดโอเค (กุว่าแม่งแดกฟรีแหง อุอุอุ) จบการรีวิวโลกสวย ณ บัดนี้
บ.ไหนให้ค่าแรงโอเคบ้าง กุเคยแปลสองบ. เรตต่างกันชิบหาย
เท่าที่รู้ก็มี
Zenshu
A+
Luckpim
Dex มีแต่เล่มใหญ่?
Animag
เผอิญทำตอนเรียน กุเลยเอาเข้าแบ๊งค์ไว้เป็นปี ถอนเอาไปทำหน้ากะเอาไปเที่ยวตปท. 5555555555555++
โคโคโระพิมพ์ใหม่ปกแข็งล่ะมึง
http://candidebooks.com/book/850 แปะลิงค์
ข้างในคงใช้พิมพ์เดิม แต่กูว่าสวยมาก เห็นแล้วหวั่นไหว
กูมีเวอร์ชันดอกหญ้าแล้วสองเล่ม กูอยากได้ปกแข็งอีก ฮว้ากกกก
ซื้อแน่นอนนน นี่รอบทจัง รองานของดะไซให้มีคนเอามาแปลเนี่ยฮืออ
อยากอ่านเมลอสกับนินเง็นชิขะขุมากกกกก
วารณกรรมคลาสสิคญี่ปุ่นกูว่าหาคนแปลยาก คงกลัวขายไม่ออกด้วย
บทจังเคยมีแปลไทยแล้ว ของสำนักพิมพ์ฟรีฟอร์ม แต่กูแนะนำว่าอย่าซื้อ
วรรณกรรมญี่ปุ่นมีแปลไทยขายเยอะกว่าที่คิดนะ ส่วนใหญ่ก็อาจารย์มหาลัยแปลแบบไม่หวังกำไร แต่หาซื้อยากหน่อย
ถ้ามีนักแปลโนเนมเอาวรรณกรรมญี่ปุ่นคลาสสิคมาแปลขายแบบทำมือพร้อมภาพประกอบสวยงาม ราคากลางๆ พวกมึงจะซื้อกันไหมอ่ะ
มีตัวอย่างให้อ่านก่อนตัดสินใจ
กูไม่เอาภาพประกอบได้มะ สงสัยเฉยๆว่าใส่ภาพประกอบทำไมอ่ะ ถ้าแปลดีทำการบ้านดีไม่แพงก็ซื้อแหละ
>>96 กูได้ไอเดียภาพประกอบเพราะเห็นนินเง็นชิคคาุเอามาพิมพ์ใหม่ใช้ภาพหน้าปกลายเส้นอ.โอบาตะแล้วขายดีนะมึง ภาพประกอบที่พูดถึงก็แค่หน้าปกน่ะแหละ เอาจริงคือหวังเผื่อแฟนๆ ของนักวาดด้วย
>>97 ยังไม่ได้คิดว่ะ แต่เกนจิกูไม่ไหวนะ มัน้เป็นวรรณคดีเฮอันกูอ่านไม่ออก
>>98 ขอบใจนะ ถ้าได้ทำจริงกูจะมาโปรโมทแบบอ้อมๆ ละกัน //กุมโม่งแน่น
เกนจิมีอาจารย์มหาลัยท่านนึงแปลอยู่ แต่ไม่รู้ว่าจะได้อ่านเมื่อไหร่นะ
นินเง็นนี้กูได้ยินข่าวจะทำสรุปไม่ทำแล้วใช้มั้ย ถ้ามึงจะแปลขายกูอยากเชียร์เรื่องนี้วะ
เมลอสสส กูอยากอ่านเมลอสสส
งานของดาไซเล่มอื่นก็อยากอ่านนะ แต่แปลนินเง็นมาก็ดีเหมือนกัน สู้ราคาที่คิโนะไม่ไหวเลย orz
ขอบคุณทุกคนนะ กูดูๆ แล้วน่าจะเริ่มจากเมลอสก่อน เพราะมันสั้น แต่เรื่องราวมันไม่ได้หวือหวาอะไรนะเว้ย ตามประสาคลาสสิคอ่ะ อย่าคาดหวังมาก
โคโคโระสนุก แต่เนื้อหาหน่วงมาก ถ้าเศร้าอยู่ไม่ควรอ่าน
ช่วงนี้ควานหา JBook, NB ที่เคยพลาดไปมาอ่าน ได้โอตสึ อิจิมาเล่มนึงไม่อิน เหมือนรีวิวหลายๆ ที่ว่าไว้เลยว่ะ
ว่าแต่ แสงสว่างกลางทะเลลึก นี่ดีไหม กูติดใจคนเขียนชุดริงอ่ะ
http://readery.co/9786167144443 เคยอ่านกันยัง สนุกปะ
>>108 หาจากไหนอะ กุรองานหนังสือเนี่ย อยากอ่านของโอตสึ
เห็น Earnest มีนิยายญี่ปุ่นด้วย งานของริเอโกะ มัตสุอุระ กูลองอ่านตัวอย่างแอบน่าสนใจ ใครเคยอ่านงานเก่าเค้ามั่ง
ไปงานหนังสือกันยัง โอตสึอิจิยังหาได้มะ
เออ มีไม้บันทัดของยมทูตอยู่บู้ทกำมะหยี่มั้ง แต่เหลือน้อยละนะ
เพิ่งอ่านโคะโคะโระ กูรู้สึกว่าชีวิตกูต้องซึมไปอีก 3-4 วัน
https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=984565058301310&id=392375287520293
สิ้นไร้ความเป็นมนุษย์จะได้แปลแล้วมึง
สนพนี้ไม่เคยพิมพ์เรื่องอื่นมาก่อนใช่ป่ะ ถ้าแอดมินเฟสมาแถวนี้ฝากบอกด้วยว่าหน้าเฟสมึงงงมาก ตกลงจะเป็นอะไรกันแน่ระหว่างสำนักพิมพ์หรือเพจข่าววรรรณกรรมญี่ปุ่น
นิยายญี่ปุ่นกุอ่านแล้วขึ้นหิ้งสุดๆกุให้โตเกียวทาวเวอร์ว่ะ มีเรื่องไหนฟีลคล้ายๆกันแนะนำกุมั้ย
กูรอซื้ออยู่นะ ดีใจที่จะได้อ่านงานของดาไซมาก
สูญสิ้นความเป็นคน ของดะไซกำลังจะเปิดให้พรีแล้วเว้ย
https://www.facebook.com/105948546469264/photos/a.107624899634962.1073741828.105948546469264/182612688802849/?type=3&permPage=1
แล้วจะมีรีปริ้นโอตสึอิจิไหมครับ ฮือๆๆ
สูญสิ้นความเป็นคนนี่ มันเคยไปโผล่ในหนังสือเรื่องอะไรมาก เพื่อนโม่งพอจำกันได้มะ กุว่าได้ยินบ่อยมากแต่นึกไม่ออกละ
ในเรื่องสาวกินหนังสือ
เรื่องคุณครูสิ้นหวัง ชื่อนี้มั้ง
ชื่อที่ไปโผล่ที่อื่นบางทีคือโผล่ชื่อนักเขียนบ่อยนะ
กูได้ยินชื่อดาไซ โอซามุบ่อยอยู่
ยังไงกูก็ซื้อแต่คิดว่าปกไม่สวยเลยวะ ดูแล้วเหมือนวิชากำลังภายในอะไรสักอย่าง
งานระดับอาจารย์แบบนี้เชื่อมือได้อยู่แล้ว รอเก็บทุกเล่ม
เห็นว่า jlit นี่ก็บลิสเก่า แต่คนละกลุ่มกับทาเลนท์1
คนแปลฝันสิบราตรีบางคนก็ไม่ใช่ระดับอาจารย์นะ
กูลองไปเสริชชื่อดูมาอ่ะ
ดูเป็นเด็ก(?)รุ่นใหม่อ่ะ
แม่กูจะหยิบผิดไปจดบัญชีมั้ยเนี่ย
กูก็ไม่ชอบปก คือถ้าจะเล่นฟอนต์ก็น่าจะดรอปลายปกลงอะ พอมารวมกันแล้วมันรกๆไงไม่รู้ แล้วจริงๆกูอยากได้เรียบๆกว่านี้ด้วย ปกสีทึมๆหน่อยก็ไม่เลว แต่มันก็แล้วแต่รสนิยมคนด้วยแหละมั้ง (ยังไงกูก็ซื้ออยู่ดี5555)
เออ เห็นเขาบอกปลายปีจะมีงานของนัตสึเมะมาอีก2เรื่อง มีของดะไซด้วยแต่ไม่รู้เมื่อไหร่ ดีจัง
ที่เขาใช้หน้าปกแบบนี้เพราะถ้าใช้ปกแบบเดียวกับญป
ปกลายการ์ตูนอะไรแบบนั้นต้องจ่ายค่าลิขสิทธิ์ป่ะ
ตัวนิยายมันไม่มีลิขสิทธิ์แล้ว แต่ปกคงมี
ปกกูก็ไม่ค่อยชอบแต่จะมองข้ามไป แค่เขาเอามาแปลให้อ่านก็ดีใจมากแล้วจริงๆ
ปกการ์ตูนมีลิขสิทธิ์สิ ที่สำคัญคือเค้าจะขายให้หรือเปล่าหรอก ดีไม่ดีต้องแบ่ง % ให้อีก
จ้างคนทางนี้ทำลดคอสต์ได้ไม่รู้กี่หมื่นกี่แสนเท่า แถมยังขายขาด จ่ายแพงกว่าทำไม จริงป่ะ
แต่ปกกำลังภายในนี่เห็นภาพเลย เล่นแนวเรียบๆ less is more น่าจะดี
ยิ่งถ้าตัดมุมให้มนๆก็คงจะยิ่งดี
ว่าไป jlit นี้กูจะหวังเคียวโกคุโดได้ปะวะ 5555
เค้าคงรอดูแหละว่าจะไปรอดไหม ถ้าสนพ.ไปได้สวยอาจมีสิทธิ์ทำเรื่องที่ต้องซื้อลิขสิทธิ์ก็ได้นะ
ส่วนเรื่องปกนี่โนคอมเม้นท์ คงเป็นความชอบของเจ้าของสนพ.เค้า แต่กูก็ไม่ชอบนะ 55555555
>>142 วรรณกรรมบริสุทธิ์ก็คือพวก 純文学 อ่ะนะ ถ้าถามว่าอะไรคือมาตรฐานของวรรณกรรมบริสุทธิ์ สำหรับกูคืออ่านแล้วไม่ค่อยสนุก จำพวกวรรณกรรมส่งประกวดซีไรต์ ต้องมีธีมหนักๆ สะท้อนสังคมอะไรพวกนั้น ส่วนเคียวโกะคุโดที่สุดท้ายก็เป็นเรื่องสวนสืบสวนมันจัดเข้าวรรณกรรมเพื่อความบันเทิงประโลมโลก ไม่จัดเข้าพวกนี้ว่ะ
แคมพิโอเน่นิยายมันโดน lc ยังวะ ถามตรงนี้คงไม่ผิดที่นะ
JLIT นี่พิมพ์นิยายที่ไม่มีลิขสิทธิ์แล้ว ทำไมขายแพงจังวะ
กูว่าค่าแปลน่าจะแพงอยู่มั้ง เดาเอาล้วนๆ
เพราะวรรณกรรมแบบนี้น่าจะแปลยากอยู่
+ กลุ่มคนที่ซื้อมีจํานวนไม่ได้มากมายแบบมากๆ
คงจะไม่ได้พิมพ์เยอะมากมายนัก
ราคาอาจจะสูงเพราะแบบนี้
https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=1065950616813020&id=611370672271019
จากโพสนี้ตรงคอมเม้นเห็นที่ตอบคำถามบอกจะเอาเก็นจิเข้ามาปลายปีวะ
ของมูลนิธินี่ไม่รู้จะเอาใครมาแปล และแปลจากต้นฉบับอะไรด้วยว่ะ
ถ้าแปลญี่ปุ่นกูคงอุดหนุน JLIT อย่างเดียว แต่เรื่องอื่นของมูลนิธิที่แปลจากภาษาฝรั่งเศส อังกฤษอะไรแบบนี้โอเคเลย
เห็นชื่อ 人間失格 ที่ลงเพจเป็น 人间失格 แล้วก็บายเลย ไม่ใช่ภาษาญี่ปุ่น
ตกลงคนละเจ้าเหรอ อยากรู้ว่าของมูลนิธิให้ใครแปลแฮะ
แต่ของมูลนิธิคงไม่แคร์เรื่องกำไรขาดทุนอยู่แล้วรึเปล่า ยังไงก็เป็นมูลนิธิด้วย
ของมูลนิธิขายแบบรวม 4 เรื่องในเล่มเดียวด้วยว่ะ
ฝันสิบราตรีนี่เกี่ยวกับอะไรอะ
หนังสือค่าย Hummingbook เงียบไปเลยว่ะ เห็นว่าจะออกเล่มใหม่งานหนังสือเมื่อต้นปีแต่ก็เลื่อนไป กูกลัวค่ายเจ๊งชิบหาย
เสียดายนิยายสืบสวนญี่ปุ่นที่แปลออกมาดี
ขอคำแนะนำหน่อยเพื่อนโม่ง มีใครรู้สึกนิยายญี่ปุ่นที่แฟนตาซีหน่อยๆ ไหม
อารมณ์ประมาณ ไม้บรรทัดของยมทูต อะมึง กุเพิ่งได้อ่าน อยากอ่านแบบนี้อีก
ได้สิ้นไร้ความเป็นคนของ JLIT มาสักพักแล้วแต่พึ่งแกะ กูคงไม่ได้รู้สึกไปเองใช้มั้ยว่าปกกับกระดาษมันแย่ อาจเป็นรสนิยมกูเองด้วยที่ไม่ชอบกระดาษที่มันสากๆยิ่งขอบกระดาษรู้สึกแม่งเป็นขุยหน่อยๆ แล้วกลิ่นก็เหม็นประมาณหนึ่งเลย
กูไม่รู้ญี่ปุ่นไม่รู้ถูกต้องมากน้อยแค่ไหนแต่กูว่ามันแปลดีนะชอบคำแปลของ JLIT มากกว่าของมูลนิธิ(อิงจากคำแปลของมูลนิธิอันนี้ https://www.facebook.com/bookforsociety/photos/a.626425884098831.1073741829.611370672271019/1090199141054834/?type=3&theater) อ่านเทียบแล้วถ้าไม่ใช้ของ JLIT เพิ่มคำเองของมูลนิธิก็ตัดคำขยายบางช่วงทิ้ง
อีกอย่างกูชอบการใช้คำของ JLIT มากกว่า มันลื่นแล้วก็มีลูกล่อลูกชนกว่า อย่างของ JLIT มันมีประโยคหนึ่งว่า"จริงอยู่ว่าหากมองจากคนไม่คิดมากทึ่มทื่อ ไม่ใส่ใจในรูปลักษณ์หรือความงาม" แต่ชองมูลนิธิใช้คำว่า "แม้คนที่ความรู้สึกช้า (คนที่ไม่สนใจสิ่งที่เป็นความงามกับความน่าเกลียด)" ว่าไปกูรู้สึกความหมายสองประโยคนี้มันก็ต่างกันนิดหน่อยแฮะ
>>168 กูยังไม่เห็นชื่อแฮะ(อาจหาไม่ดีเอง) เพิ่มเติมของ JLIT อีกนิดมีเชิงอรรถกับประวัติผู้เขียนหลายหน้าเลยแฮะ
แล้วเห็นบอกของมูลนิธิจะพรีในเดือนนี้แต่ยังไม่เปิดเลยแฮะ
ปล.ชื่อญี่ปุ่นทำไมตัวอักษรไม่เหมือนกันหว่า ไปหาดูแล้วส่วนใหญ่ก็เขียนแบบ JLIT แต่ก็เห็นปกหนึ่งเขียนแบบมูลนิธิมันเป็นอักษรที่เขียนได้หลายแบบเหรอ
งงเหมือนกัน ทำไมใช้ตัวแบบจีน เพราะตัวแบบนี้ 间 ญี่ปุ่นไม่ใช้เลย มีแต่จีนที่ใช้
วันนี้เข้า Readery ไปดูๆสนพEarnest ที่แปลปาปริก้า ตอนแรกนึกว่าสนพ.นี้เน้นแปลแต่นิยายดัง แต่ก็เห็นนิยายญี่ปุ่นอยู่หลายเรื่องเหมือนกันแฮะ แต่ละเล่มชื่อไม่คุ้นเลยว่ะ โม่งที่เคยอ่านลองเอามารีวิวที
กูอ่านสูญสิ้นความเป็นคนของjlitไปครึ่งเล่ม แปลดีนะ แต่ทำไมมีแต่เลขเชิงอรรถแล้วไม่มีคำอธิบายเชิงอรถให้กูวะ
กูพึ่งอ่านอาจินจบ(ไม่ใช่มังงะของสยามนะ)
งานแปลเรื่องสั้นญี่ปุ่นเขย่าขวัญเรื่องแรกของลักพิมพ์(และคงเรื่องสุดท้ายมั้ง ไม่เห็นออกมาอีกเลย)
โอเคเลยอะ ถึงบางตอนจะwtfเหมือนการ์ตูนจุนจิอิโต้ไปหน่อย(ช่วงนั้นกูอ่านจุนจิคู่ไปด้วยเลยนึกภาพตามแล้วขำสุด)
และอีกอย่าง ใครเคยอ่าน เมื่อสวรรค์ให้รางวัลผม(Colorful) บ้างไหม ดูอนิเมจบมาหลายปีแต่ไม่เคยได้อ่านนิยายเลย กูจะหาได้จากไหนบ้าง
เพื่อนโม่ง งานของมุราคามิเป็นยังไงเหรอ ช่วงนี้เริ่มติดนิยายฝั่งญี่ปุ่น(ที่ไม่ใช่LN)ผ่านร้านหนังสือเจอแต่งานมุราคามิ
ถ้าจะเริ่มอ่านงานเฮียแกเริ่มที่เล่มไหนดี
>>185 เรื่องอาจิน สั่งได้อยู่นะ http://www.luckpim.com/license_show/808/
เอ่อ.....นพดลเขาทำไมเหรอมึง ขอสรุปให้กูแบบความยาวไม่เกินหนึ่งหน้าa4หน่อย
>>185 ซื้อมาสองปีได้แล้วมั้งในงานหนังสือ ถ้าตามร้านคงหายากหน่อยนะ ไปหาในงานหนังสือดีกว่า
เออ แล้วเนื้อเรื่องมันไม่เกี่ยวกับมังงะเลยนะ ให้มึงโละภาพมังงะทิ้งไปเลย จริงๆกูยังไม่ค่อยเข้าใจเลยว่าทำไมถึงตั้งชื่อหนังสือว่าอาจิน
>>188 เค้าใช้ภาษาฟุ่มเฟือยน่ะมึง คือสำนวนนพดลไม่ใช่สำนวนมุราคามิ อย่างเช่น ถ้ามุราคามิเขียนว่า "ฉันจิบกาแฟแล้วมองออกนอกหน้าต่าง" นพดลจะแปลว่า "ข้าพเจ้าครุ่นคิดซักครู่ก่อนเสพกาแฟด้วยริมฝีปาก พลางทอดสายตาไปยังทิวทัศน์นอกกรอบหน้าต่างบานนั้น" อะไรแบบนี้ แต่นี่กูยกตัวอย่างแบบ extreme อ่ะนะ
เพิ่งอ่านคดีฆาตกรรมเจ้าหญิงสโนว์ไวท์จบ หลังจากดองมาตั้งแต่ต้นปี
ก็สนุกดีนะ นิยายสืบสวนที่ออกแนวเดินเรื่องแบบราโชม่อนให้ตัวละครหลายๆตัวมาเล่าในมุมมองที่ต่างกัน
โรงเรียนแห่งความมืด กูดองตั้งแต่ก่อนปีใหม่ เพิ่งเอามาอ่านรวดเดียวเมื่อวาน หนุกใช้ได้ว่ะ
ช่วงแรกๆยังไม่มีอะไรตื่นเต้นแต่จะเริ่มลุ้นมากขึ้นเรื่อยๆ
พล็อตมาแนวๆเวลาคนเราอยู่ในสถานการณ์ไม่ปรกติจะแสดงสันดานดิบออกมา
เนื้อเรื่อคือโรงเรียนในเรื่องจมไปในดิน แล้วเด็กที่มาโรงเรียนในวันเสาร์ก็หาทางรอด
ระหว่่างนั้นบางคนก็เริ่มประสาทแดก คิดว่าเป็นเทพเจ้าสาปแช่ง หลุดมานอกโลก มีคนจัดฉากเป็นรายการเรียลลิตี้ บลาๆๆๆ
ถ้าอ่านแล้วจินตนาการไปด้วยตามตัวละครในเรื่องจะเข้าใจเลยว่าถ้าเราไปอยู่ในสถานการณ์แบบนั้นก็ชวนให้ประสาทแดกไม่ต่างกัน
ว่าจะอ่านโรงเรียนแห่งความมืดเหมือนกัน แต่ยังไม่มีจังหวะ
ยักษ์ของ Talent1 ปกหลอกว่ะ หน้าปกอย่างหลอนพอไปอ่านจริงตอนจบนี่ซึ้งดี
confessionsพิมพ์ใหม่แล้ว กูชอบปกเก่ามากกว่าปกใหม่ไม่สวยเบย
https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=1168006466597405&substory_index=0&id=130396337025095
>>197 ปกนิยายของแพรวมันทำให้ Mass มากกว่าปกแนวๆ Bliss Jbook Talent1
เอาภาพเรียบๆพอ ฆาตกรรมเจ้าหญิงสโนว์ไวท์ก็เป็นภาพเรียบๆ
คือคอนิยายญี่ปุ่นที่คุ้นกับปก Bliss คงชอบปก Bliss มากกว่า แต่ข้อเสียปก Bliss คือแม่งโหด(สำหรับนักอ่านทั่วไปที่ไม่เน้นอ่านแนวสืบสวน)
แพรวมันเรียบแต่เข้าถึงนักอ่านได้มากกว่านะกูว่า โดยเฉพาะนักอ่านมัธยมต้นที่เวลาซื้อหนังสือก็ต้องมากับผู้ปกครอง
หรือไม่งั้นซื้อเองแล้วที่บ้านเจอก็ไม่ต้องโดนผู้ปกครองสงสัยว่า ลูกซื้อนิยายอะไรมาอ่านวะทำไมหน้าปกมันโหดร้ายจัง
>>199 ตอนมอต้นซื้อคินดะมาอ่าน แม่ก็มีบ่นๆเหมือนกันว่าอ่านแต่หนังสือฆาตกรรม ตอนนี้ไม่มีปัญหาเพราะกูทำงานแล้ว
แต่ Talent1 นี่ไม่ทิ้งลายเลยว่ะ ปกแม่งโหดเหมือนเดิมหรือมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ
นิยายภาคต่อของ The Ring เอารูปคนผูกคอตายมาขึ้นปก
คินดะตอนกระดิ่งลมหัวคน ก็เอาหัวคนจริงๆ มาเป็นรูปปก
คนที่ซื้อนี่นอกจากจะชอบนิยายญี่ปุ่นแล้วต้องจิตแข็งในระดับหนึ่งเลย
เวลากูอ่านกูก็ไม่กล้าวางเอาหน้าปกออกนะ คว่ำแล้วเอาปกหลังออก
ปกเก่าของคำสารภาพนี่กูมองแว๊บแรกนึกว่าตู้ไปรษณีย์นะเอาจริงๆ
แมวสามสีกับซายากะนี่มีอะไรให้ติดตามมั้ย
กูเอาซายากะเล่มแรกมาอ่านแล้วรู้สึกเฉยๆว่ะ จะว่าเน้นสืบสวนก็สู้สายโหดอย่างคินดะไม่ได้ จะอ่านเอาความน่ารักแบบเฮียวกะก็ไม่ถึงขนาดนั้น
จะเน้นตลกๆแบบ คู่แฝดสลับขั้วของคนเขียนเดียวกันก็ยังเฉยๆ
คือเห็นทาเล้น1เอามาพิมพ์ต่อเลยสนใจอยากซื้อ คิดว่านิยายภาคต่อยาวเป็น 20ตอนน่าจะมีอะไรดึงดูดคนอ่าน ไม่รู้ว่าเล่มหลังๆมันจะสนุกมั้ย
>>205 ใช่เรื่องshoujoปะ เห็นแว่บๆ จากนิยายนะ
>>204 2เรื่องนี้กูเคยอ่านแค่เล่มแรกๆ คดีมันก็เฉยๆแบบที่มึงว่าอะ อ่านเพลินๆ แต่กูชอบซายากะตรงที่แต่ละเล่มมันอายุมากขึ้น1ปี เห็นถึงความสัมพันธ์ความเปลี่ยนแปลงของตัวละคร กูช่วยตอบไรไม่ได้รอคนอื่นละกัน55555555 เอ้อซายากะสยามเอามาพิมพ์ต่อนะ แต่ไม่รู้จะลอยแพอีกรอบไหม...
แมวสามสีเป็นนิยายสืบสวนแนวเบาสมองน่ะ (แต่บางประเด็นแม่งหนักชิบหาย) อ่านได้แบบเพลินๆ ฆ่าเวลาไม่ได้ฟินอะไรมาก เหมาะสำหรับคนไม่ค่อยอ่านนิยาย
โคโคโระนี่เป็นไงว่ะ คือเดินผ่านSE-ED แล้วเห็นร้านเอามาวางโชว์ ราคาแพงเอาเรื่องอยู่
ความรู้สึกกูคืออยากซื้อเพราะไม่อยากให้ สนพ.ขาดทุน คืออารมณ์เหมือนเห็นศิลปินเอางานคลาสสิคมาขายแล้วไม่อยากให้เจ๊ง
แต่กูก็มนุษย์เงินเดือนคนหนึ่งไม่มีเงินถุงเงินถังมาอุปถัมภ์งานวรรณกรรม ถ้าเนื้อหาอ่านยากเข้าใจยากซื้อมาคงไม่คุ้ม
>>209 จริง ๆ แล้วพล็อตเรื่องธรรมดาเข้าถึงไม่ยากนะ แต่วิธีการถ่ายทอดเรื่องราวมันเทพมาก แล้วก็ไม่ได้เน้นเรื่องความรักแต่เน้นเรื่องความรู้สึกของตัวละครที่เล่า เน้นเรื่องอารมณ์ เน้นเรื่องจิตใจมาก สำหรับเรา เป็นเรื่องที่เป็นวรรณกรรมขึ้นหิ้งเพราะความสามารถในการเล่าเรื่องของผู้เขียนจริง ๆ แล้วก็เหมือนที่ 210 บอก เวลาอ่านควรอ่านแบบละเมียด จะได้อรรถรสสูงสุด
โคโคโระรูปเล่มน่าซื้อดีว่ะ แต่เสียเพราะเสือกแปะโลโก้ยิบซี ไปอ่านเจอวีรกรรมก็อบงานมาพิมพ์เป็นหนังสือขายแล้วไม่อยากอุดหนุนสำนักพิมพ์ที่มักง่ายแบบนี้ เข้าไปดูใน Readery.co ของก็หมดชั่วคราวด้วย ถ้าของไม่มาเติมกูก็ไม่ซื้อดีกว่า
กูเพิ่งเห็นjlit จะมีงานแปลหนังสือของรัมโป
เห็นว่ามาต้นปีหน้า
โคโคโระควรอ่านภาษาอะไร คือถ้าไทยมีแต่ของยิปซีเหรอมึง
>>209 เนื้อหาเข้าใจง่าย แต่การดำเนินเรื่องที่บรรยายโดยตัวละครอาจจะมีบางจุดที่ต้องตีความหน่อย นักเขียนสามารถหาคำมาใช้ได้เยี่ยมมาก อ่านแวบแรกจะไม่รู้สึกอะไร จนพออ่านรอบสองนี่แหละ ถึงได้รู้ว่าประโยคบางประโยคก็ไม่ได้ตรงไปตรงมาอย่างที่เห็น เหมือนใจคนที่ซับซ้อนนั่นแหละ โดยรวมแล้วเป็นวรรณกรรมที่เด่นด้านภาษามาก ไม่มีอะไรเข้าใจยาก ถ้าไม่ต้องการจะตีความเพิ่มเติม
ไปอ่านเจอระทู้เก่าในพันทิป Talent1ราคาสมาชิกลด 20% ไอ้ราคานี้คือต้องไปซื้องานหนังสือใช่มั้ย
กูจะได้เลิกสั่งจาก Mbook แล้วเก็บตังไปสอยงานหนังสือตอนตุลาทีเดียว
ตกลงวรรณกรรมญี่ปุ่นของมูลนิธิเค้าจะไม่ออกแล้วเหรอ
>>219 ชิบหายและ Blissก็ตายไปแล้วกลับชาติมาเกิดเป็น Talent1 ยังจะตายซ้ำตายซากอีกหรือ
แต่เดาว่าไม่น่าร้ายแรงจนถึงกับปิดสนพ.ป่าววะ เพราะTalent1 มี วิชา พูลวราลักษณ์เป็นกรรมการ เป็นบริษัทเครือเมเจอร์ ทุนน่าจะหนาอยู่
ยกเว้นว่านิยายแปลของ T1แม่งขายไม่ออกจริงๆ ทุนจม ขาดทุนบานจนกรรมการใหญ่สั่งงดพิมพ์เพิ่ม
ปฃ. พูดถึงสนพ.ปิดตัว กูเป็นหัวAnimagว่ะ บิเบลียเล่ม4 ทิ้งช่วงนานแล้วเนี่ย(มองแง่ดีว่ากะออกงานหนังสือตุลานี้)
คิโนะก็ใจกล้าพิมพ์เล่ม1-2 นับถือจริงๆเลยว่ะ ทั้งๆที่ฐานลูกค้าที่อ่านคิโนะส่วนมากซื้อเล่มแรกๆสมัยBlissยังไม่ปิดตัว
กูมีคิโนะเล่ม1ตอนลดราคา ซื้อมาตอนBlissเจ๊ง จะซื้อเล่ม1อีกรอบเพื่ออุดหนุนAnimag ก็ใจไม่ถึงพอ ทำได้แค่ตามเล่ม2 กับเล่ม10
ไม่เคยอ่านคิโนะว่ะเพื่อนโม่ง มันหนุกมะ คุ้มจะซื้อฉบับพิมพ์ใหม่ไหม
กูขำตรงออกช้า = เจ๊งนี่ล่ะนะ
อ่านบิเบลียแล้วรู้สึกว่าร้านในเรื่องเป็นร้านขายของเก่าว่ะ เอาหนังสือหายากมาอัพราคาและมีคนซื้อที่ซื้อเพราะคุณค่าของความเก่าในตัวหนังสือ
บิเบลีย อ่านเล่มแรกแล้วเฉยๆแฮะ มันน่ารักดีนะ แต่ไม่ดึงดูดเท่าไหร่ แถมแพงเลือดซิบ
กูชอบเวลาไอ้พระเอกมันมองคุณชิโอริโกะแล้วบรรยายความน่ารักของนางว่ะ สาวแว่นซื่อๆนี่ตรงสเปคกูเลย
>>232 คือกูพูดตรงๆ อย่าหาว่าดูถูกนักอ่าน Light novel เลยนะ บิเบลียเหมือนมวยรุ่นใหญ่กว่าลงไปต่อยกับมวยรุ่นเล็กอ่ะ LNในไทยมีแต่แนวขายตัวละครหญิง พระเอกโง่ๆมีฮาเร็ม เพราะงั้นถ้าเอาบิเบลียไปเทียบยังไงก็ดูดีกว่า เหมือนเอาสาวอักษรจุฬาไปนั่งข้างโคโยตี้
เนื้อเรื่อง การบรรยาย บทแปล ก็อ่านเพลิน ถ้ารู้จักหนังสือที่ในเรื่องพูดถึงก็เพิ่มความสนุก แต่กับนักอ่านที่มีประสบการณ์กับนิยายคุณภาพมาเยอะ(เช่นอ่านนิยายของBlissมาเยอะ) ก็อาจจะรู้สึกเฉยๆไม่ค่อยดึงดูดถึงขนาดว่าต้องตามเก็บให้หมด กูเองก็ด้วยว่ะ รู้สึกเนื้อเรื่องมันก็ดีในระดับมาตรฐานนิยายดีๆเรื่องหนึ่ง ถ้าให้แนะนำเพื่อนกูคงบอกว่าเดี๋ยวให้ยืมเล่ม1อ่าน ถ้าชอบก็ไปซื้อเล่ม 2 3 4เอง และสำหรับกู กูตามเก็บเพราะชอบฉากหวานๆของคู่พระนางว่ะ ดูน่ารักดี ไม่ต้องบรรยายหวานเลียนแต่ก็ดูมุ้งมิ้งอบอุ่น
>>233 ถ้ากูบอกว่าคุณชิโอริโกะไม่ซื่อมึงจะด่ากูมั้ยวะ
คือในเรื่องมันบรรยายว่าคุณชิโอริโกะเป็นสาวแว่นซื่อๆมันทันโลก ไม่ประสีประสาเรื่องผู้ชาย แต่บางจุดกูรู้สึกว่าคุณชิโอริโกะแอบร้ายแปลกๆ อ่อยพระเอกเนียนๆ อย่างเล่มแรกตอนสอง พระเอกเมลไปหาแล้วตามมา รพ. เจอชิโอริโกะเพิ่งอาบน้ำเสร็จนั่งเช็ดผม กูคิดในใจว่าคนเราถ้ารู้ว่าจะมีคนมาหาจะรีบอาบน้ำเหรอวะ พอพระเอกมาเจอในสภาพนั้นก็เขินแล้วหายใจเข้าออกแรงๆจนนมเด้ง?? เหมือนจงใจอ่อย
ไอ้เรื่องซ่อนกุญแจในนมอีก ที่อื่นมีให้เก็บเยอะแยะเอาไปซุกในหน้าอกตัวเอง แถมตอนล้วงก็ปลดกระดุมเสื้ออีก!! พระเอกรับกุญแจมายังนึกใจใจว่ากุญแจยังอุ่นๆ เชี่ย แม่งอ่อยนี่หว่า 55555
ชิโอริโกะถ้าเป็นเรื่องหนังสือก็ไม่ใสซื่อหรอก ไม่เลือกวิธีการ ส่วนซ่อนกุญแจก็น่าจะตอนดะไซ?
>>235 ท้ายเล่มแรก ชิโอริโกะซ่อนบั่นปลายในเซฟของ รพ. เก็บกุญแจเซฟไว้ในหน้าอก ตอนเปิดให้โกระดูครั้งแรกนางปลดกระดุมเสื้อออกหนึ่งเม็ดแล้วล้วงนมหยิบกุญแจ โกระแม่งนั่งตัวแข็งเลยมึง(อย่างอื่นก็คงแข็งไปด้วย) คือก็เข้าใจแหละว่าเซฟอยู่ในห้องกุญแจก็ควรเก็บไว้ใกล้ตัว แต่ที่อื่นก็มีเก็บนี่หว่า ใส่กระเป๋าเสื้อกระเป๋ากระโปรงก็ได้ นี่คุณเธอปลดกระดุมเสื้อล้วงนมต่อหน้าผู้ชายเลยนะ พอโกระหยิบมามันยังคิดเลยว่ากุญแจยังอุ่นๆ(สงสัยซุกไว้ในบรา) คือการพูดถึงชิโอริโกะในเรื่องมันบรรยายผ่านโกระเป็นหลัก กูอ่านๆตามแล้วรู้สึกว่าตัวละครนี่ไม่ใสเหมือนในมุมมองพระเอกว่ะ
>>234 มึงพูดถูกเรื่อง LN ในไทยส่วนใหญ่มีแต่ขายตัวละครนะ แต่จะเอาบิเบลียไปเทียบก็เกินไปอยู๋แล้วว่ะ ก็มันไม่ใช่ LN นี่หว่า เป็นวรรณกรรมทั่วไป ถ้าเรียกตามบลิสก็คือ หมวด Jbook ไม่ใช่ Jlight
แต่ถามว่ามี LN คุณภาพสูง ที่ไม่ได้ขายตัวละคร มีความแตกต่างจากพวกที่ขายๆกันอยู่ในบ้านเรามั้ย มันก็มีว่ะ กุขอแนะนำ "สึคุโมโดะ" ของ enter และ "สาวน้อยวรรณกรรม" ของ zenshu สองเรื่องนี้มึงไปอ่านได้เลย จะพบเลยว่าไม่จำเป็นต้องจัดอยู่ในกลุ่ม LN ก็ยังได้
ยิ่ง สึคุโมโดะ นะมึง ฉากหวานๆของพระเอกนางเอกนี่น่ารักมาก อ่านแล้วฟินจิกหมอน
สึคุโมโดะอ่านง่ายดี สนุกเพลินๆ แต่ไม่เคยอ่านปริศนาความทรงจำแฮะ ใครเคยอ่านมั่ง มันหนุกมะ
กูชอบเฮียวกะมากกกกก
กูชอบเฮียวกะมากกว่าบลิเบลียนะ กูคงอินกันชีวิตนักเรียนมากกว่าย่านหนังสือเก่า อีกอย่างชอบรูปแบบในการนำเสนอมากกว่าแบบเล่ม 2 ต้องถามทีละคนเพื่อต่อบทละครที่ไม่มีฉากจบ หรือเล่มล่าสุดที่วิ่งไปไขไป ชอบสุดก็เล่มงานโรงเรียนชอบธีมของเล่มนั้นด้วยไม่ว่าจะการแลกของของโฮทาโร่ หรือประเด็นหลักของเรื่อง
กูไม่ชอบจิทันดะว่ะ พาลไม่อยากตามต่อเลย ทั้งที่เนื้อเรื่องก็ดูน่าสนใจ แต่กูหยุดเพราะจิทันดะเลยจริงๆ
>>245 จิทันดะเล่มแรกกูไม่ชอบเลย แต่พออ่านไปเรื่อยๆ ถึงชอบขึ้น และทำให้กูกรี๊ดโมเม้นกับโฮทาโร่ขึ้นได้จริงๆ
เอาตามตรงกูชอบจิทันดะมากกว่าชิโอริโกะว่ะ... จิทันดะอ่านมาสักเล่ม 2 ก็โอเค โดยเฉพาะสามชอบมาก ชิโอริโกะนี่มาเล่ม 3 ก็ยังรุสึกยังไง แต่อาจเพราะกูไม่ชอบ ผญ สไตล์แอ๊บใสอ่ะนะ
สึคุโมโดก็สนุกนะ ยิ่งตอนใสๆ พระนางนี่น่ารักทั้งนั้นนน ไอ้เรื่อง เวทอาถรรพ์คนเขียนเดียวกันก็สนุก อันหลังนี่มีช่วงโหดจริงจังกว่าสึคุโมโดด้วย
>>236-237 >>246 บุคคลิกของชิโอริโกะ กูว่าไม่ใสซื่อนะ แต่ก็ไม่ถึงขั้นแอ๊บใสตอแหล กูอ่านเล่มหนึ่งแล้วสรุปได้ว่าชิโอริโกะมันก็มีใจให้พระเอกจริงๆนั้นแหละ บางจุดจะบอกว่าคุณเธอ "อ่อย" พระเอกกูก็ไม่เถียง แต่เป็นการอ่อยเพราะมีใจให้พระเอกไม่ได้อ่อยเพื่อหลอกใช้ให้ทำงานอย่างเดียว
แผนการตอนท้ายนางลงมือทำโดยไม่บอกโกระเพราะคิดว่าโกระคงท้วงว่าอันตราย พูดไปก็เท่านั้นยอมเสี่ยงด้วยตัวเองน่าจะมีโอกาสสำเร็จกว่า
ประเด็นที่โกระมันโกรธก็ไม่ใช่เรื่องโดนหลอกใช้งานแต่โกรธที่ชิโอริโกะไม่พูดความจริง และรู้สึกเฟลที่ชิโอริโกะไม่เชื่อใจ
บทบรรยายตรงนี้แม่งมุ้งมิ้งมาก เหมือนหนุ่มคนหนึ่งไปถามความจริงจากสาว พอสาวพูดความจริงก็ทำใจไม่ได้ขอบอกเลิก 5555
ตอนท้ายเล่มที่นางมาง้อ กูวายังไงก็ลงทุนมากเกินไปว่ะ นางคงรู้สึกดีๆกับโกระจริงๆถึงขนาดยอมมอบของสำคัญที่สุดให้อีกฝ่ายเก็บไว้ ถ้าอยากขอโทษเฉยๆคงไม่ลงทุนทำถึงขนาดนี้ กะว่าอ่อยให้โกระช่วยทำงานร้านต่อก็ไม่จำเป็นขนาดนั้น เพราะนางก็ออกจาก รพ.แล้ว กูว่านางชอบที่พระเอกเอ่ยปากชมเรื่องความรู้ นางบอกเองว่าตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมีใครชม หลายคนรำคาญนางด้วยซ้ำหาว่าพูดมาก ลูกจ้างคนก่อนหน้าก็ลาออกเพราะไม่ชอบเรื่องนี้ แต่โกระมันรับฟังตลอดนางจะรู้สึกดีด้วยก็ไม่แปลก บุคคลิกโกระมันออกแนวผู้ชายอบอุ่นคอยดูแลเอาใจใส่ผู้หญิงด้วย
>>249 กูอ่านแล้วไม่คิดว่าชิโอริโกะมีใจให้ว่ะ เต็มที่คือเปิดใจให้คนนี้เข้ามานอกจากครอบครัว ตอนเล่ม2 ก็บอกฉันไม่คิดจะแต่งงาน ดูออกไปทางไม่อยากมีความรัก passion หนังสือแรงกว่าว่ะ ตอนดะไซนี่แหละที่ทำให้มองชิโอริโกะถ้าเพื่อหนังสือทำได้โดยไม่เลือกวิธีการ ถึงได้มีปมกลัวจะเป็นเหมือนแม่ตัวเอง
เห็นพวกมึงพูดงี้กูชักอยากกลับไปตามเฮียวกะต่อแล้วว่ะ 555555 กูจะพยายามไม่สนใจความจิทันดะแล้วอ่านต่อไปเรื่อยๆดู
กูว่าโกระมันหนุ่มซิงไม่เคยมีอะไรกับผู้หญิงมาก่อน แถมเป็นพวกขี้อายเขินง่ายเวลาอยู่กับคนที่แอบชอบด้วย แค่ชิโอริโกะทำมือเป็นแมวกวักมันก็บอกว่าน่ารักจนต้องแอบมอง ไปเจอสาวตอนอาบน้ำเสร็จก็เขินจนต้องขอออกนอกห้อง(ตรงนี้กูไม่แน่ใจว่าชิโอริโกะโนบราหลังอาบน้ำรึเปล่าโกระมันเลยเขิน)
แล้วมันก็ไม่ใช่พวกจีบสาวเพื่อจ้องเย็ด(แต่จะแอบมองแล้วเอาไปว่าวรึเปล่าก็อีกเรื่อง) มันรู้สึกกับชิโอริโกะในฐานะผู้หญิงที่ชื่นชมทั้งเรื่องความสวยทั้งสติปัญญา อยากอยู่ด้วยอยากเป็นคนพิเศษของเธอ ไอ้ประโยค "ปลอดภัยนะ" มันเลยไม่เย็ด คงเพราะไม่อยากชิงสุกก่อนห่ามรอแต่งที่เดียวมั้ง
หรือมองอีกอย่างก็เอาคืนจากเล่มสอง อยากเล่นตัวดีนักบอกว่าจะจะไม่แต่ง คราวนี้กูเล่นตัวมั่งไม่เย็ดแม่ง ฮา
ซื้อโคะโคะโระมาแล้ว แพงชิบหายราคาเกือบๆ400 แต่รูปเล่มสวยงามน่าเก็บสะสมมาก การแปลไม่น่ามีปัญหาเพราะใช้นักแปลระดับอาจารย์มหาลัย
ตอนแรกว่าจะสั่งกับ Readery แต่ของหมด เมลไปถามก็ตอบมาว่าของหมดสต๊อกคุยกับสนพ.แล้วก็หมดสต๊อกเหมือนกัน ตอนนี้น่าจะหาซื้อได้ที่ซีเอ็ดอย่างเดียว ยิบซีแม่งพิมพ์กะเอากำไรเลยนี่หว่า ที่จริงวรรณกรรมคลาสสิคแบบนี้ไม่ต้องรีบขายยังไงของมันก็ค่อยๆทยอยหมดสต๊อกเองยังไงก็มีนักอ่านหน้าใหม่ที่อยากลองอ่านวรรณกรรมขึ้นหิ้งมาซื้อเรื่อยๆอยู่แล้ว และกูจะเต็มใจมากกว่านี้ถ้ายิบซีไม่มีประวัติลอกงานคนอื่นมาขาย
โคะโคะโระมันนิยายเกย์นี่หว่า จะคุยเรื่องนี้ไปคุยห้อง BL เหอะ
โคะโคะโระมันนิยายเกย์นี่หว่า จะคุยเรื่องนี้ไปคุยห้อง BL เหอะ
>>258 งานคลาสสิคจะว่าขายได้เรื่อยๆก็ใช่ แต่แบบนั้นมันจะลำบากสนพ.มั้ยอะ
เห็น jlit เปิดตัวแล้วดีใจแฮะ เห็นว่าเดี๋ยวจะปล่อยรวมเรื่องสั้นโอซามุด้วย ที่จริงอยากให้พิมพ์ the setting sun ใหม่ มีเป็นไฟล์ pdf อยู่แต่อ่านแล้วปวดตา =_= เออ เพิ่งรู้ว่าแจ่มใสเคยพิมพ์งานของมิชิม่าด้วยว่ะ ประหลาดใจแฮะ อยากให้เอาลงอีบุ๊ค มิชิม่านี่งานดีมากๆ
>>263 กูเปิดอ่านหน้าแรกๆแล้วอ่านต่อไม่ไหวว่ะ หยะแหยง ต้องนั่งพักหายใจก่อนแล้วค่อยๆเปิดอ่านต่อ
คือเด็กหนุ่มไปว่ายน้ำแล้วเจอชายวัยกลางคนเลยตามสต๊อกตามไปว่ายน้ำด้วยตามไปถึงบ้าน เจอเมียสาวสวยก็ไม่แสดงอาการสนใจ
ชวนคุยกนู้นนี่แบบว่าสนใจในตัวผู้ชายวัยกลางคนแบบนี้มากๆ กูอ่านแล้วยี้มากๆ
จะว่าเป็นก็เป็น จะว่าไม่เป็นก็ไม่เป็น ในส้งคมญี่ปุ่น การชอบทั้งหญิงและชายเป็นรสนิยมที่มีมาแต่โบราณ มีระบบวัฒนธรรมแน่ชัด แต่สมัยเมจิโดน Victorianization เข้าไป ทำให้เกลียดเกย์ ไทยก็เป็น
ในสังคมญี่ปุ่นตอนนั้น การชอบผู้ชาย ไม่ใช่เรื่องที่เปิดเผยได้ แต่ก็ไม่ใช่เรื่องแปลก และไม่ถือว่าเป็นเกย์ ในนิยามสมัยนั้น มันคือความรักรูปแบบหนึ่ง ที่เหนือกว่าความรักของชายหญิงที่เป็นความรักตามหน้าที่ผลิตลูก
กูว่าโคะโคะโระไม่เกย์นะ ถึงมันเหมือนจะใช่ก็เถอะ 5555555 แต่มึงไม่เคยเป็นเหรอ เวลาที่เราก็ไม่ได้คิดอะไรหรอกแต่แค่มีความรู้สึกว่าเรากับเขาคล้ายๆกัน คุยกันได้ คุยกันรู้เรื่อง มันก็ต้องอยากเข้าหาเป็นธรรมดา อย่างตัวข้าพเจ้าก็เหงา เซนเซก็ดูเหงาไรงี้ ปะวะ 55555 บาย
กูอ่านงานคลาสสิคแล้วไม่ค่อยอินเลยว่ะ อย่างโคโคโระกูจับใจความได้แค่ เซนเซเกลียดมนุษย์เพราะโดนอาโกงมรดก แต่เซนเซก็เกลียดตัวเองที่เป็นคนขี้โกงจนเพื่อนฆ่าตัวตาย ประเด็นสิ้นหวังในมนุษย์นิยายPop สมัยใหม่กูอ่านแล้วอินมากกว่า อย่างพวก Battle royal โรงเรียนแห่งความมืด แต่กับวรรณกรรมคลาสสิคนี่กูเฉยๆกับพล็อต แต่ยอมรับว่าภาษาสวยงามจริงๆ
สงสัยกูจะ Shit taste เกินกว่าจะเสพย์งานคลาสสิค
เดือนหน้าทั้ง jilt ทั้ง chaichai ของ นข. ไทยที่ลิสต์ไว้อีกมากมาย
นอกจาก 2 เรื่องนี้ มีแปลญป.มาอีกไหมวะ แต่ไม่เอาของเฮียมูนะ กูเริ่มไม่ดี เลยอ่านไม่รอดมาจนทุกวันนี้
>>268 จริง ๆ พล็อตของนิยายสมัยใหม่ก็มาจากวรรณกรรมคลาสสิคทั้งนั้นแหละ แต่เข้าใจนะ คนเขียนอยู่คนละยุค มันมีหลายเรื่องที่จูนกับคนรุ่นใหม่ยากแหละ แนะนำว่าอ่านไปเรื่อย ๆ บางเรื่องอาจต้องโตก่อนถึงจะอ่านแล้วเข้าใจ พวกอะไรที่คลาสสิค ๆ นี่เรายังต้องรอตัวเองจบมหาลัยถึงค่อยอ่านแล้วอินเลย
ว่าแต่ถ้าอ่านโคโคโระไม่อิน เคยลองอ่านรวมเรื่องสั้นราโชมอนยัง เราว่าเด็ดมากทุกเรื่อง แล้วก็น่าจะอินง่ายกว่าเยอะ
>>271 ส่วนมากกูอ่านแต่แนวสืบสวนสอบสวนฟรือสยองขวัญพวกนิยายBliss LNแนวเบาสมองก็นานๆอ่านที
โคโคโระนี่เห็นโม่งมู้นี้พูดถึงบ่อยเลยซื้อมาอ่าน แต่กูรู้สึกเฉยๆ อารมณ์เดียวกับอ่านนิยายไทยสมัยเก่าพวกขุนศึก ผู้ชนะสิบทิศ ข้างหลังภาพ ละครแห่งชีวิต รู้สึกว่าพล็อตงั้นๆแต่ภาษาสวยดีอ่านเพื่อศึกษาวัฒนธรรมในยุคนั้น
ปล. ถ้าเรื่องสั้นกูอ่านอยู่สองเล่ม ยักษ์ของอิมามุระ อายะ กับห้องเรียนที่ไม่เปิดรับของอาราคาวะ จิโร่ อ่านจบแล้วคิดว่าคนเขียนเปิดประเด็นได้น่าสนใจดี ไม่ได้หลอนแบบผีตุ้งแช่แต่หลอนในความคิดของตัวละครในเรื่อง
นิยายญี่ปุ่นที่กูอ่านแล้วเศร้าๆกินใจจนไม่อยากหยิบมาอ่านรอบสองก็ 5 centimetre per second ของชินไค
>>275 รีบหาให้เจอเลยมึง ยักษ์นี่ของดีสัสๆ อ่านแล้วคิดถึงนิยายสยงขวัญญี่ปุ่นสมัยบลิส ถ้าไม่มีเวลากูแนะนำอ่านตอนสองทัตซึมะซังงะโคโรชิตะ เป็นเรื่องสั้นที่ส่วนตัวกูให้พีคที่สุดในเล่ม บรรยากาศหลอนๆโดยไม่มีผีแต่หลอนเพราะความน่ากลัวในจิตใจของมนุษย์
ดอกไซคาเมน กุหลาบอาจารย์เมย์ ฝันร้าย ก็ออกแนวนี้ แต่ละเรื่องจบในตอนใช้เวลาอ่านไม่นาน 20นาทีก็อ่านจบ
>>275 รีบหาให้เจอเลยมึง ยักษ์นี่ของดีสัสๆ อ่านแล้วคิดถึงนิยายสยองขวัญญี่ปุ่นสมัยบลิส ถ้าไม่มีเวลากูแนะนำอ่านตอนสองทัตซึมะซังงะโคโรชิตะ เป็นเรื่องสั้นที่ส่วนตัวกูให้พีคที่สุดในเล่ม บรรยากาศหลอนๆโดยไม่มีผีแต่หลอนเพราะความน่ากลัวในจิตใจของมนุษย์
ดอกไซคาเมน กุหลาบอาจารย์เมย์ ฝันร้าย ก็ออกแนวนี้ แต่ละเรื่องจบในตอนใช้เวลาอ่านไม่นาน 20นาทีก็อ่านจบ
พวกนาย เราอยากอ่านนิยายผีๆ แบบ ฟีโนมีโน ของ dex มีเรื่องไหนแนะนำไหม
แบบพวกนักสืบเห็นผีไม่เอานะ เคยอ่านมาเยอะแล้วอะ
หลอนบรรยากาศ เช่นอะไรบ้างอะ
>>286 นิยายสยองขวัญที่ผีไม่ออกมาไล่ฆ่าเหมือนหนังผีเกรดBของฝรั่ง หรือหนังผีไทย
แต่บรรยากาศในเรื่องชวนให้คนอ่านรู้สึกหวากระแวง สงสัย ไม่ไว้ใจตัวละครและไม่ไว้ใจเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในเรื่อง
เวลาอ่านจะรู้สึกอึดอัดเหมือนดูหนังผีที่ผีไม่โผล่มาซักทีแต่คนดูรู้ว่าสถานการณ์ในเรื่องมันผิดปรกติ
พูดถึงเรื่องผีญี่ปุ่น พวกมึงได้ดูที่ตัวอย่างเดอะริงรีเมคกันรึยังวะ
ขนาดหนังผีไทยเขาว่าตลกกูยังกรีสสส อย่างกูสมแค่ผีในนิยายเท่านั้นละ
เดอะริงนี่กลายเป็นแบรนหนังผีที่ติดตลาดไปแล้วว่ะ กูแอบเสียดายนะที่ทำอกอมาแค่ภาคหนึ่ง ทั้งที่จุดพีคของซีรี่ย์มันอยู่ที่ภาคสามแต่ไม่มีใครเอามาทำต่อ ก็พอเข้าใจแหละว่ามันกลายเป็นหนังสยองขวัญที่ขึ้นหิ้งสำหรับใครหลายคนถ้าเอาภาคสามมาทำมีหงายเงิบอ่ะ 5555
เป็น ring ฝั่งฮอลลีวูดน่ะ ฉาย พ.ย.
>>295 ญี่ปุ่นทำสไปรัลแล้วออกมาเจ๊งบ๊งไง ถึงกับต้องทำภาคสองใหม่แล้วเจ๊งบ๊ง คือริงมันดังเพราะ horror ไปแล้ว จะย้อนกลับมาไซไฟจิตวิทยาแบบต้นฉบับก็ไม่ได้แล้ว เพราะมันเคยทำตามต้นฉบับแล้วเจ๊ง (อย่างริงหนังทีวี ที่ตายเพราะหัวใจวายก็ไม่ดัง)
ซาดาโกะ 3D นี่ก็ทำตาม S นิยายภาคใหม่ แต่ก็ออกมาห่วยอีก ต้องทำใจว่ะว่าบางอย่างในหนังสือมันทำออกมาเป็นหนังเป๊ะๆ ไม่ได้ อย่างฉากที่ XXX อธิบายทฤษฏี ถ้าเป็นหนังคนดูก็หลับแล้ว
คนดูหนังผีกับคนดูหนัง Scifi นี่คนล่ะกลุ่ม ทำตามนิยายเป๊ะๆคนดูคงหายไปเยอะจริงๆ สุดท้ายเลยเอาแบรนเดอะริงมารีเมกเรื่อยๆ
ใครอ่าน คำอธิษฐานของโอดูบอน แล้วมั่ง หนุกป่าววะ กูเห็นแม่งแพงเลยชั่งใจอยู่
https://www.facebook.com/animagbooks/photos/pcb.1174384492581725/1174384445915063/?type=3&theater
ทำไมบลิสมาขาย นี่คือสายส่งที่เก็บสต๊อกของบลิสมาปล่อยของเหรอวะ
ดะไซเปิดพรีแล้วว่ะ หน้าเพจ สนพ. ไม่มีข่าวอะไรเลย แต่ไปเห็นอยู่หน้าเว็บ readery
และก็ไปเจอนี่มาด้วบ ไม่รู้ว่าจริงแท้ หรือจะเริ่มกันเมื่อไหร่
https://m.facebook.com/?_rdr#!/story.php?story_fbid=1116364448451646&id=1030548200366605&permaquick=true
>>311 เจลิทเปิดพรีไม่เคยมีส่วนลดเหมือนเรื่องอื่นๆ เขาเลยว่ะ ฟรีชิปปิง แต่ลดสักห้าเปอร์เซ็นต์ก็ยังดี ว่างั้นว่างี้กูก็ซื้ออยู่ดี
เล่มนี้รอเดือนหน้า พร้อมเล่มอื่นๆ กูไม่พรีแล้ว ไม่มีของแถม แอดมินทวิตแม่มหลอกกู โยโกะที่ว่าแถมโปส กูก็อดใจไว้ไม่เอาเพราะรอดะไซนี่แหละ หมดพรีแล้ว โปสยังเหลืออยู่ ห่านนน
ตกลงไอ้วรรณกรรมคลาสสิคของสมาคมอะไรนั่น เค้าไม่ทำแล้วใช่มั้ยวะมึง
เจลิททำเหมือน มวจ. มั้ง ส่งฟรีอย่างเดียว ไม่ลดราคา แต่ มวจ. จะลดตอนพรีนะ อันนี้คงไม่ลด
พวกนี้มันขายได้เรื่อยๆไง คนที่อยากอ่านวรรณกรรมคลาสสิคญี่ปุ่น ยังไงก็ต้องวนมาโดนดะไซกับนัตสึเมะ
ราคาก็ไม่ได้โหดร้ายอะไรมาก แต่เมียชายชั่วนี่ ทำไหมตั้งราคาได้ห่วยบรม มีเศษไปเพื่อ?
เอ้อ ใครอ่าน รีเวนจ์ แล้วมั่ง ที่ปกชมพูๆ
พวกมึง กุเห็นโอเพ่นเอามูซาชิมาพิมพ์ใหม่
กุไม่เคยอ่านเลยอะ มันคือเรื่องเล่าชีวิตมูซาชิเหรอ หรือปรัชญามูซาชิ
มึงงงงงงงงง งานของอ.รัมโป
สนพเจคลาสเอามาแปล ดีใจที่งานวรรณกรรมญี่ปุ่นเก่าๆมีแปลไทยมาเรื่อยๆเลย
เพิ่งจะได้อ่าน ยักษ์ สนุกว่ะ เรื่องสั้นในเล่มสนุกเกือบทุกเรื่องเลย
ยกเว้นไซเรน ระเหย และบ้านริมทะเลสาป ที่กุรู้สึกเฉยๆ
>>321 ยักษ์นี่ของดีมีคุณภาพคืนฟอร์มมากๆได้อารมณ์เดียวกับอ่านนิยายบลิสเลย ทั้งคุณภาพเนื้อเรื่องทั้งปกนิยาย
ระเหยกับบ้านริมทะเลสาบ(สาบนะไม่ใช่สาป) เป็นสองเรื่องที่คัดมาจากงานในอินเตอร์เน็ต อายะไม่ได้เขียนเอง
ไซเรนนี่อ่านไปครึ่งตอนก็พอเดาๆได้ว่าตัวละครมาทำอะไรกัน
พีคสุดกูยกให้ทัตซึมะซังงะโคโรชิตะ อ่านแล้วหลอนๆกับความคิดของคนมากกว่าผี
หักมุมสุดในเล่มก็ยักษ์นี่แหละ หน้าปกอย่างหลอน พออ่านจบแล้วน้ำตาซึม
>>322 กูมียักษ์ ส่งให้มึงฟรีเอาป่าว แต่มึงอ่านจบต้องส่งให้กูคืนด้วยนะ แต่แนะนำว่าเล่มนี้ของดีจริงๆ
ถ้าเป็นแฟนนิยายแปลญี่ปุ่นควรมีเก็บไว้บนหิ้งหนังสือ ตอนนี้ซื้อไม่ไหวก็รอตอนมีเงินแล้วค่อยซื้อ
งานของอายะตอนนี้มี 4 เรื่องมั้ง อยู่กับ Talent1สองเรื่อง อยู่กับ Hummingbook 2 เรื่อง(พิมพ์แล้ว1กำลังจะพิมพ์อีก1)
กูซื้อกุหลายเลือดมาอ่านตอนปลายดี ก็โอเคนะรูปเล่มดีปกสวยแปลไหลลื่น เนื้อเรื่องก็ออกแนวสืบสวนปนสยองขวัญ
เดี๋ยวกะว่าปกใหม่ออกตอนงานหนังสือจะซื้อมาอีกเล่ม
งานญี่ปุ่นที่จะปล่อยตอนตุลามีอะไรน่าสนใจมั่งเพื่อน
ถ้าเจอสนพ.ไหนออกนิยายญี่ปุ่นเล่มใหม่เอามาลิงค์แปะลงในนี้กันดีมั้ย เพราะบางทีตามข่าวไม่ทัน ไม่ค่อยเข้าเฟส อาจจะพลาดเล่มน่าสนใจไป
ช่วยแปะ เผื่อใครหาไม่เจอ
เปิดตัวพักใหญ่
JLIT https://www.facebook.com/JLIT-105948546469264/
เพิ่งเปิด
JClass https://www.facebook.com/JClass-สำนักพิมพ์เจคลาส-1768815693405897/
ก็อปมา
สำนักพิมพ์ JClass (ในเครือคลาสแอคท์) เปิดตัววรรณกรรมสืบสวนเรื่องเอกของญี่ปุ่น โดยฝีมือปรมาจารย์ "เอะโดะงะวะ รัมโปะ"
ตุลานี้พบกันแน่นอน!
--------------------------------------------
ลองอ่านบทเกริ่นเรียกอะดรีนาลินดูนะจ๊ะ
เด็กกำพร้า ปริศนา ลายแทง
กับรุ่นพี่ผู้น่าเลื่อมใส...ทั้งหมดนี้พัวพันกับเกาะปีศาจและการฆาตกรรมที่ลึกลับที่สุด
เหยื่อฆาตกรรมรายแรก คือ ‘เธอ’!
ฆาตกรรมรายที่สอง คือ ‘เขา’ ผู้เป็นนักสืบ
มิโนะอุระเสียใจแทบล้มประดาตาย เมื่อ ‘เธอ’ ซึ่งเป็นคนรัก ถูกลอบฆ่า เขาเคียดแค้น เขาชิงชัง เขาจะตามล่าฆาตกรมาให้ได้
ทว่าเรื่องนี้มีเงื่อนงำ ชายหนุ่มรุ่นพี่ของมิโนะอุระเข้ามาเกี่ยวพันได้อย่างไร พัวพันถึงขั้นจะขอ ‘เธอ’ แต่งงานเชียวหรือ? ทั้ง ๆ ที่บอกว่าเกลียดผู้หญิง
ปริศนาเริ่มลึกลับขึ้นทุกที และในที่สุดสองชายหนุ่มก็เผชิญหน้ากัน แต่ผลที่ออกมานั้นกลับเหนือความคาดหมายยิ่งกว่า
ปริศนาชักนำไปสู่เกาะไกลห่าง...มันคือเกาะปีศาจ!
ต่อ
ไจไจบุ๊ค https://www.facebook.com/chaichaibooks/
ออกมาสองเรื่อง ล่าสุดrevengeปกชมพูที่โม่งข้างบนถาม
ก็อปมา
Revenge
สิบเอ็ดเรื่องสั้นโดย Yoko Ogawa
ในเมืองที่มีหอนาฬิกา
หญิงคนหนึ่งสูญเสียซึ่งลูกชายแวะเข้าไปในร้านขนมเค้ก
ช่างตัดเย็บกระเป๋าสำหรับใส่หัวใจ
เสื้อกาวน์มีความลับซุกซ่อนไว้
ลมหายใจสุดท้ายของเสือเบงกอลในพิพิธภัณฑ์แห่งการทรมาน
กลิ่นความตายยังฝังตัวอยู่ทั่วไปในเมืองที่มีหอนาฬิกา
Revenge สิบเอ็ดเรื่องสั้นแนว Short Story Cycle
ทุกเรื่องให้บรรยากาศราวกับอ่านในห้องดับจิต
ขอต้อนรับสู่โลกมืดมิดและบิดเบี้ยว
ที่จะรบกวนจิตใจของคุณไปอีกนาน
เอางานในอนาคตอย่างปีหน้า ปลายปีด้วยไหม นานหน่อย แต่ได้อ่านแน่ๆ จะได้เตรียมแผนยาวกันลงตัว
มีงานของ Higashino Keigo หรือ Ootsuiji เล่มใหม่ๆ ออกบ้างมั้ย T_T
กุยังฝันว่าจะอ่านของนัตสึฮิโกะ เคียวโกขุอยู่นะ
[ก็อปมา]
ปก 'รีโมตคอนโทรล' ผลงานของ Kotaro Isaka (ผู้เขียน 'คำอธิษฐานของโอดูบอน') ดราฟท์แรกมาถึงแล้ว
กำหนดออก : ปลายปีนี้ - ต้นปีหน้า
เรื่องย่อ : อาโอยากิ มาซาฮารุ เป็นพนักงานบริษัทส่งของ เขาเคยเป็นข่าวดังเพราะได้ช่วยชีวิตดาราสาวจากการถูกปล้นอพาร์ตเมนต์เมื่อสองปีก่อน ตอนนี้เขากลับมาเป็นข่าวดังอีกครั้ง เมื่อตกเป็นผู้ต้องสงสัยคดีวางระเบิดติดเครื่องร่อนโดรนสังหารนายกรัฐมนตรีหนุ่มคนใหม่ของญี่ปุ่น ในขบวนแห่กลางเมือง
ติดตามการหลบหนีของชายผู้ตกเป็นเหยื่อการสมคบคิด ถูกจัดฉากป้ายสีโดยองค์กรลึกลับ ไม่เหลือเพื่อนให้พึ่งพา ไหนจะบรรดาเครื่องมือรักษาความปลอดภัยที่รัฐติดตั้ง กล้องวงจรปิดตามท้องถนน สอดส่องโทรศัพท์ เจาะอีเมล ควบคุมชีวิตประชาชน
กุเคยเห็นกำมะหยี่บอกว่าจะเอาแมวมองของนัตสึเมะมาพิมพ์ใหม่ ใครมีข่าวอัพเดทมะ
ในนี้มีใครรู้จักฮัคเคนเด็นมั่งอะ
งานใหม่ของอายะ โดย Hummingbook เล่มนี้คุณพลอยเป็นคนแปลด้วย หลังจากเล่มก่อนหน้าเธอเป็นแค่กองบก.
เจลิสจะปล่อยงานรัมโปในงานหยังสือว่ะเพื่อน
หวังว่าเรื่องจะไม่ชนกับ J class นะ
ฮิงาชิโนะ โอตสึอิจิ ซุสุกิ หรือเจ้มิยาเบะ เนี่ยปัจจุบันเขายังเขียนหนังสืออยู่ไหมวะ กูตามข่าวฝั่งญี่ปุ่นไม่เป็น วันนี้ค้นหนังสือเก่าๆ แล้วรู้สึกอยากอ่านงานพวกนี้อีก
เอ้อ ฝากด้วย ระหว่างนี้กูก็คงจะหาเองด้วยเหมือนกัน ที่แปลเป็นเล่มภาษาอังกฤษน่ะ ถ้าเจอก็แปะๆ ในนี้บ้างนะ
>>365 งานแปลของมิยาเบะ http://pantip.com/topic/35313219
งานรัมโปของjlitเป็นอาเคจิ กรี๊ดดดด
ไหงสนพ.ร่วมใจกันเอางานเอโดงาวะ รัมโปเข้ามาวะ 555
ไม่รู้จักอาเคจิ แต่สนงานสืบสวนสอบสวน
เลยไปค้นได้บล็อกนี้มา มันตอนละเล่ม?
แล้วเขาจะพิมพ์ครบไหมวะ บางเล่มมันก็ทับกับของสยาม
http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=kenichi-kotani&month=06-11-2014&group=8&gblog=8
หนก่อนมีคนบ่นเรื่องปกไป หนนี้เลยมีปกแถมมาให้ด้วยแฮะ https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=1078405328933725&substory_index=0&id=134310463343221
กูจนกับของล่อใจแบบนี้มาเยอะแล้ว บริหารเงินดีๆ แล้วใส่ใจที่เนื้อเรื่องดีกว่า ปกเอามาก็ไม่เข้ากับอีกสองเล่มก่อนหน้า เดี๋ยวอาจเหมือนโปสเรือนร่างฯ ที่ว่าได้แต่รอบพรี แต่ตอนนี้กูเห็นในร้านยังเหลือเบอะ
มีข่าว สนพ. ออกงานแปลเยอะแยะเลยนะช่วงนี้
กูชอบมากกว่าปกลายผ้าแหะ55555
กุพรีไปแล้วว่ะ ไหนๆก็เป็นปกสวมทับ ใช้ก็ได้ไม่ใช้ก็ได้นี่ เห็นมีคนไปถามว่าจะทำปกแจ็คเก็ตสูญสิ้นความเป็นคนออกมาด้วยมั้ย เค้าบอกว่าอาจจะว่ะ กุเลยว่าจะรอข่าวอีกที
ปกหนังสือของ readery ไม่สวยนี่ยังไม่ทำให้ความอยากซื้อกูลดฮวบได้เท่ากับเข้าเพจแล้วไปเจอ cover แนว hipster wannabe
>>378 ทางเว็บคงมีนักวาดหรือไม่ก็เป็นทีมงานที่ชอบวาดรูปมั้ง หน้านักเขียนในเว็บบางคนก็มีรูปประจำตัว
แต่กูก็รู้สึกแปลกๆเหมือนกันที่ใส่คำว่า Hipster ลงไป ทั้งที่รูปมันก็ไม่มีอะไรนะ แต่พอมีคำนี้แล้วรู้สึกหมั้นไส้แปลกๆ
โดยรวม Readery น่าจะเป็นระบบหน้าร้านออนไลน์ที่ใหญ่ที่สุดตอนนี้แล้วมั้ง
กูสั่งหนังสือกับที่นี่บ่อยๆ เลข Order ไปถึง20000กว่าและ
JLIT https://www.facebook.com/105948546469264/videos/239422213121896/?pnref=story
JCLASS https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=1771276873159779&id=1768815693405897
พวกมึง 明智小五郎 2 สนพ. เลย มันจะไม่ทับกันเหรอวะ
แต่ทาง Jclass ยังไม่เห็นบอกว่าเป็นซีรีส์น่ะนะ รู้แต่ว่า นักสืบอะเคจิ แต่ถ้าจะแปลออกมาเรื่องเดียว กูก็ว่ามันแหม่งๆ นะ รอดูกันต่อไป
หวังว่คงจะไม่มีปัญหาซื้อซ้อนกันอีกนะ
กุว่าประสานงากันแน่ๆ เหมือนคราวไต้ฝุ่นชน มวจ.
ใครออกไวกว่าก็ชนะไป ง่ายๆ
ทำเรื่องเดียวกัน คงเป็นปัญหาของทั้งสองค่ายเลยว่ะ ส่วนแบ่งงานแปลญี่ปุ่นที่น้อยอยู่แล้ว คงยิ่งน้อยลงไปอีก ถ้าไม่ปังก็แป๊กละกูว่า
ราคา รูปเล่ม นักแปล สนพ. โปรฯ มากกว่า ความไวไม่มีผลต่อกูที่ชอบจดลิสต์ไปสอยทีละล็อตใหญ่ๆ
อยากอ่านบั้นปลาย คิดว่าเจลิทจะทำมั้ย
เข็นงานดะไซมาขนาดนี้
กูอยากอ่าน ginga tetsudou no yoru อ่ะ สงสัยไม่มีหวัง 555
กูอยากอ่านเมลอสของดะไซ
ข้าพเจ้าคือแมวของนัตสึเมะ
รถไฟทางช้างเผือกของมิยาซาวะ
ซีรี่ย์เคียวโกคุโดของเคียวโกคุ
วอนขอใครซักคนพาเข้ามา ส่วนรถไฟนั่นกูอยากให้รีปริ้นใหม่ ; ;
ถ้าเราระดมทุนทำเองจะไหวป่าววะ
ขนาดงานแปลที่หมดลิขสิทธิ์แล้วยังต้องระดมทุนเป็นแสนๆ เลยนะมึง
พวก สนพ.ต่างประเทศไม่ค่อยปล่อยสิทธิ์ให้คนโนเนมด้วยนา
พวกมึง ซีรี่ย์โมโนกาตาริที่แปลไทย มันโอเคไหมอะ
เออ แล้ว เคียวโกคุโด นี่ีคืออะไรอะ ไม่รู้จัก
เสียงตอบรับ anime ในไทยดีอยู่นะ ไอ้พวกอี๋เกย์ๆนั่นมันส่วนน้อย แต่คนจะซื้อนิยายมั้ยมันอีกเรื่อง
เรื่องมันไม่เกย์เลยนะ มันเป็นแค่ระบบสังคมในเรื่อง ไม่น่าเอามาเป็นประเด็นด้วยซ้ำ แต่ได้ยินว่าซาโตรุรักชุนจริงๆ แม้จะถูกปรับเป็นปกติแล้ววะ
ถ้าชินเซไคมาได้จริง มันจะมากับ สนพ. ไหนวะ กุดูไม่ออกเลยว่าจะมีที่ไหนเล็งแนวนี้
>ชินเซไค
>ขายสาววาย
WUT
สาววายจะอ่านซินเซไคเหรอวะ กุว่าไม่ม้าง
J class ออกปกแล้วเพื่อนโม่ง มองผ่านๆนึกว่าบลิสคืนชีพ (ฮา)
ปล. ถ้าบอกว่าขายสาววายกูว่าโคโคโระนี่ชัดกว่านะ เด็กหนุ่มหลงใหลชายวัยกลางคนจนตามเค้าไปถึงบ้านแถมไม่สนเมียสาวสวยของเจ้าของบ้าน
>>418 กูว่ามันแปลกๆตั้งแต่หน้าแรกแล้วว่ะ ข้าพเจ้าไปว่ายน้ำเจอหนุ่มวัยกลางคนแล้วสนใจโดยที่ไม่รู้ภูมิหลังมาก่อน คือเหมือนเป็นรักแรกพบอ่ะ เจอหน้าแล้วปิ๊งเลยว่างั้น แล้วก็ตามๆไปถึงบ้าน พอรู้จักกันมาขึ้นอะไรๆก็เซนเซย์ๆตลอดเหมือนโลกข้าพเจ้าหมุนรอบเซนเซย์
ฝ่ายเซนเซย์ก็ใส่ใจกับข้าพเจ้าชิบหาย มีจดหมายบอกความรู้สึกส่งมาก่อนตายด้วย
กูชอบนะ คิดถึงบลิสสมัยแรกๆ แต่เสียอย่างเดียวคือรูปผู้ชายตรง Foreground มันโดนกลืนไปกับรูปผู้หญิงในฉากหลัง
กูดูรอบที่สองเพิ่งจะสังเกตว่าปกนี้มันมีคนสองคน แบบนี้สู้ตัดรูปผู้ชายออกไปเลยดีกว่า
>>405 ซีรี่ย์นิยายแนวสืบสวนผสมกับความเชื่อทางด้านภูตผีปีศาจของญี่ปุ่น ข้อมูลแน่นปึ้กเพราะคนเชียนเป็นประธาน(ไม่แน่ใจนะ)สมาคมภูตผีปีศาจ/ความเชื่อของญี่ปุ่น ที่เจ๋งคือตอนเคียวโกคุโด(อารมณ์ประมาณตัวนักสิบของเรื่อง เป็นเจ้าของร้านหนังสือบนเนินที่รับจ๊อบเสริมเป็นนักปัดเป่า)ไขคดี เพราะตอนอ่านๆ มึงจะไม่เข้าใจเลยว่าจุดไหนอะไรในเรื่องมันเชื่อมกันยังไง มาเจอเคียวโกคุโดร่ายยาวเป็นบทนี่ล่ะ ถึงเข้าใจ
เออ มันมีอนิเมะออกมาอยู่ ชื่อmouryou no hako ลองไปหาดูนะ แต่แนะนำที่สุดเลยคือให้ลองอ่านแบบมังงะที่สยามเอามาแปล แม่งเจ๋งจริง(ถึงจะเหลือเชื่อ+บางจุดไม่เมคเซ้นส์ก็เหอะ แต่บางคดีนี่ก็คิดว่านี่คนแต่งแม่งคิดออกมาได้ไงเนี่ยเลย55)
ตกลง JLIT จะออกงานของรัมโปมั้ยวะเนี่ย Jclass เปิดตัวมาหลายวันไม่เห็นฝั่ง JLIT จะเปิดตัวมั้ง เห็นโปรโมทแต่เมียชายชั่ว
ตอนนี้นิยายที่กูรอในงานหนังสือเปิดตัวหน้าปกหมดแล้ว ทั้งบิเบลีย4 และฆาตกรรมล้างตระกูล เหลืองานรัมโปของJLITนี่แหละ ว่าจะรอพรีออเดอร์พร้อมฆาตกรรมล้างตระกูล
กูไม่ค่อยรู้กระบวนการ หรือวงในอะไรนะ แต่สงสัยว่าถ้าสอง J นี้มันทำเรื่องเดียวกันออกมาอย่างที่กลัว คือมันจะไม่รู้อะไรหน่อยหรือวะว่า เรื่องนี้ J1เขาซุ่มทำอยู่นะ J2 เราทำตามอีกก็แย่สิ การทำหนังสือมันเป็นความลับขนาดอีก สนพ. หนึ่งจะไม้รู้เลยหรือ ยิ่งจับไลน์เดียวกันด้วย ถึงรัมโปจะหมดลิขสิทธิ์ไปแล้วก็เหอะ
กุเดาว่า มันอาจจะไม่รู้ทีแรกหรอก แต่พอตอนลงมือแปลไปแล้ว เพิ่งมารู้ไรงี้ ก็แบบจ้างคนแปลไปแล้วปะ ชนก็ชน #มโนล้วน
นึกถึงเรื่องเด็กสาวกระโดดข้ามเวลา Earnestโพสหน้าเพจว่าเตรียมอ่านเวอร์ชั่นนิยายได้เร็วๆนี้ แต่พอมีคนท้วงว่าLCอยู่กับสยามไม่ใช่เหรอ
Earnestเลยไปเช็คดู และกลับมาขอโทษเรื่องความเข้าใจผิด
นี่ขนาดนิยายยังไม่หมดลิขสิทธิ์เลยนะ ยังเกือบจะพิมพ์มาสองเจ้าแล้ว
Ky มีใครเคยอ่าน ฟ้าสั่งมาสืบบ้าง? เคยพิมพ์ออกมา 3 เล่มของ jbook เป็นนิยายแปลญี่ปุ่นนะ กุชอบมากเลย ตอนนั้นกุชอบพอๆ กับยาคุโมะ กุรอร้อรอให้เฮียซื้อ LC หลายเรื่องจาก jbook เฮียก็ซื้อมาทำต่อ แต่ดันไม่มีเรื่องนี้ กุแซดดด //ใครรู้บ้างว่ามีเอามาแปลต่อรึเปล่า?
>>439 นิยายแปลมันต้องติดต่อผ่านเอเจนซี่นี่หว่า หลักๆที่กูเจอก็ Tuttle mori กับศูนย์สิทธิต่างชาติญี่ปุ่น ไม่ใช่นึกจะแปลก็แปล เคสสาวกระโดดข้ามเวลานี่ไม่รู้ว่าเข้าใจผิดกันยังไง
>>440 เคยเห็นในร้าน M bookstore คงไม่มีโอกาสเอามาแปลต่อแล้วมั้งเพราะเรื่องมันไม่ดังมากเท่าไร อยากอ่านต่อคงต้องไปเรียนภาษาญี่ปุ่นแล้วสั่งจากยุ่น
Kyแปป กูชอบไม้บรรทัดของยมทูตมากเลยว่ะ แต่อ่านแล้วรู้สึกไม่เต็มอิ่ม อยากอ่านเยอะกว่านี้ มันมีไรเพิ่มเติมบ้างมั้ยวะ
ละวันก่อนไปเดินคิโนแล้วเหมือนเห็นการ์ตูนของเรื่องอนเมียวจิกำมะลอเลย เรื่องนี้น่ารักสุดไรสุด
อ่านพระอาทิตย์เที่ยงคืนจบแล้ว ชอบว่ะ
ถึงจะหนาแต่ก็สนุก (หนากว่า crime and punishment อีก)
ตรงที่ค่อยๆเฉลยอะไรออกมานี่ชวนให้ติดตามมาก
บีบเลียนี่คุยที่นี่หรือห้อง LN ?
เล่ม 4 นี่ออกยัง เห็นบอกอังคาร ยังไม่เห็นของเลย T T
ไม่ค่อยได้อ่านนิยายญี่ปุ่น เห็นมีนิยาย ดะไซ เรื่องเมียชายชั่ว ออกมา น่าอ่านมั้ย?
นิยายญี่ปุ่นเท่าที่จำได้ เคยอ่านแต่เรื่องสั้นของรัมโป กะ บิเบลีย และก็เรื่องสั้นๆจำชื่อคนเขียนไม่ได้
ปกติอ่านนิยายไม่ค่อยเยอะ แนวที่ชอบแบบเรื่องสั้นหักมุม สยองขวัญ ปนโรแมนติก แบบสรจักร วินทร์เลียววาริณยุคแรกๆ ครูเหม โรอัลดาห์ล
มีเรื่องไหนแนะนำมั้ย
เดี่ยวไปลองหามาอ่านซักเล่มละกัน ดะไซ
เดี๋ยวนะ ถ้าเพิ่งเริ่มอ่าน น่าจะเริ่มจากงานพวกโอตสึอิจิก่อนดีกว่ามั้ง ไปหาดะไซเลยเดี๋ยวธาตุไฟแตก
>>455 โอตสึอิจิ คือคนชอบก็ชอบนะ แต่กูไม่เลยว่ะ ลองมาหลายเล่มแล้ว ว่างั้นว่างี้ตอนนี้กูก็อ่าน Goth อยู่ละหวา ซื้อมาแล้วต้องอ่าน กูว่าโดนสุดในจำนวนงานจอง นข. คนนี้ ส่วนดอกไม้ไฟฯ โทรศัพท์สลับมิติ กลลวงเทพจิ้งจอก พวกเรื่องสั้นของเขาน่ะ กูไม่ค่อยโดนเท่าไหร่ มันแฟนตาซีไป คือกูไม่ใช่คอแฟนตาซีด้วยแหละ
>>456 สิ้นหวังตั้งแต่ต้นยันจบ มืดหม่น แต่ก็อ่านไม่ยากหรอกนะ ควรลอง แต่อาจไม่เหมาะสำหรับเริ่มอ่านเหมือนเม้นท์บนว่า
แต่ถ้ามึงอ่านงานหนักๆ อย่างวรรณกรรมคลาสสิครัสเซีย ยุโรป โนเบล ชีไรต์มาแล้ว กูก็ว่าไม่เท่าไหร่นะ มันเครือๆ กันล่ะ
คือถ้าเดินสายคลาสสิกมาแล้ว ดะไซนี่สบายๆ ออกจะเป็นงานสนุกเลยล่ะมึง
เห็นปก ณ จุดสิ้นสุดฯ ของกำมะหยี่ที่มันทำเป็น 3D ละความรู้สึกอยากได้ลดฮวบเลยว่ะ กูต้องการหนังสือธรรมดา ไม่ต้องมีลูกเล่นก็ขายได้หรอก ดูแบบไม่ผ่านแว่นมันไม่สวยเลย/แต่ที่ทำลูกเล่นมาก็เพื่อดึงดูดใจคนซื้อใช่ไหมวะ?
มีใครชอบอ่านงานมิชิม่าบ้างมั้ย เพิ่งได้อ่านรวมเรื่องสั้นที่อาจารย์รื่นฤทัยแปล ชื่อ ความตายกลางฤดูร้อนมั้ง ดีมากๆ
มันเป็นเมะก่อนนิยายนี่ ไอ้ที่ปล่อยมานี่เหมือนภาคเสริมเนื้อหาตอนไปทะเล ไม่ใช่ภาคใหม่อะไร
นิยายที่แปลมา กุเห็นมีเล่มเล็กเล่มใหญ่ มันต่างกันไหม?
ข้อมูลกูผิดเอง โทษที
แค่ให้ข้อมูลผิดกูว่าไม่ต้องใส่อารมณ์สวนกลับแรงอย่างงี้ก็ได้นะ.....
คงกดผิดมั้งกูว่า
อ่านบิเบลีย เล่ม 4 จบ คุ้นๆกับเรื่องสั้นของรัมโป 2 เรื่องที่อยู่ในเล่ม
ไปค้นดูเรื่องสั้นของรัมโปก็เจอจริงแฮะ ชื่อเรื่องแปลไทยเป็น เก้าอี้พิศวาส กับ นักเดินทางกับรูปผ้า
แต่ลืมเนื้อเรื่องไปหมดละ เอามาอ่านใหม่ดีกว่า
อยากอ่านงานนัตสึเมะโซเซกิ ที่แปลไทยออกมามีเรื่องอะไรบ้างวะ ตอนนี้เคยอ่านแต่โคะโคะโระกับฝันสิบราตรี ชอบโคะโคะโระ อยากอ่านงานอื่นอีก
บทจังเคยเห็นว่ามีแปลเมื่อนานมาแล้วแต่ได้ข่าวว่าแย่ มันจะมีแปลใหม่ไหม อยากอ่าน ; ;
สมุดบันทึกร้อยปีศาจ
กล่องภูตพราย
ปริศนาหัวกะโหลก
เห็นก่อนๆ นี้พูดเรื่องเคียวโกขุกัน ที่แปลไทยกูหามาได้ ๓ เรื่องนี้ มันมีแค่นี้ใช่ไหม
ปกสูญสิ้นความเป็นคน มีสิทธิ์จะได้แจ็กเก็ตงาน อ.โอบาตะปะวะ
ของที่ผ่านฟ้านี่ถ้าหมดแปลว่าขายออกหมดแล้วใช่มั้ยเพราะมันเป็นสายส่งเจ้าใหญ่
คุณชิโอริโกะนี่แฟนคลับเยอะเหมือนกันนะ เปิดตัวไม่กี่วันขึ้นที่1 ของ readeryเลย
>>316-317 กูชอบบรรยากาศในเรื่องเหมือนกัน รู้สึกว่ามันมีความเป็นญี่ปุ่นดี เศร้าๆเหงาๆและแอบหลอน เป็นแนวทางนิยายที่ไม่ค่อยเจอในงานเขียนประเทศอื่น ตอนแรกแม่ลูกตายเอาตัวเข้าไปในตู้เย็นอยากรู้ความรู้สึกลูก ตอนสองลูกเมียน้อยชวนเพื่อนไปเจอพ่อ บลาๆๆ อ่านแล้วเหมือนจะสื่อถึงความตายความเหงา รู้สึกหม่นๆ
คุ้นๆว่าเดธโน้ตมีเวอร์ชั่นนิยายใช่มะ และแปลโดยเนชั่น
ตอนนี้ยังพอหาได้รึเปล่า ว่าจะไปหาในงานหนังสือ
Talent1 นี่มันเทแล้วใช่มั้ย เฟสไม่อัพเดทอะไรเป็นปีแล้ว ถ้ากูจะซื้อเก็บเล่มก่อนๆของสนพ.นี้ที่งานหนังสือจะมีบู๊ทไหนขายมั้ย
>>505 มีข่าวว่าปีที่แล้วขาดทุนหนักมาก ทำยอดไม่เข้าเป้าจนผู้บริหารไม่พอใจ กูว่าไม่น่ารอดแล้วว่ะ
ส่วนหนังสือเก่าๆตามซื้อได้ใน http://www.mbooks-shop.com/
นิยายเดธโน้ตมันสนุกมั้ยมึง หรือได้ตามมาตรฐานงานแนวสืบสวน
J class ออกงานของรัมโปแล้วนะเพื่อนโม่ง เกาะปีศาจกับกิ้งก่าดำ ราคาไม่แรงมากแถมสั่งพรีลด 20%
ปกสวยแบบหลอนๆสไตล์บลิส
กุจะหวังเกียวโกคุโดกับเจคลาสได้ไหมวะ สนพ. ที่เดินสายนี้ล้มตายไปเยอะแยะแล้ว
>>522 แจ่มใสแยกไลน์กันชัดเจนนะ ได้ยินว่าไม่เอาไลน์ที่ได้กำไรไปโปะไลน์ที่ขาดทุน ซึ่ง JLN น่ะ มันส่อแววล่มตั้งแต่เปิดไลน์แล้ว แต่ละเรื่องที่เลือกมาขายไม่ดูตลาดบ้างเลย ไม่แปลกใจที่ไปไม่รอด ส่วนเอ็นเทอร์มันมีทั้งไทย จีน ญี่ปุ่น ฝรั่งด้วยหรือเปล่าไม่แน่ใจ และมันขายได้ กูว่ามันไม่ล้มง่ายๆ หรอก
กูขอขัดประเด็นที่คุยกันอยู่แป๊บ ในนี้มีใครอ่านคินดะอิจิเล่ม 12 ผีเสื้อดูดเลือด(สมัยBliss) บ้างเปล่า กูเพิ่งมาอ่านซ้ำตั้งแต่เล่ม 1 ยันเล่มนี้ แต่รู้สึกว่าเล่มนี้บางประเด็นมันจบค้างคาใจว่ะ มีใครสามารถคุยกับกูได้บ้าง...
มีหนังสือที่ไม่ใช่แนวสืบสวนแนะนำมั้ย กูอ่านแนวนี้ไม่ขึ้นจริงๆ ยกเว้นแนวสืบสวนอ่อนๆ แบบบิเบลีย เฮียวกะ ไรงี้ยังอ่านได้อยู่
>>531 สืบสวนอ่อนๆก็สึคุโมโดะของ Enter ส่วนแนวอื่นไม่รู้จะแนะนำยังไงว่ะ บอกแนวที่ชอบมาก่อนดิ
ปล. พูดถึงเรื่องนิยายสืบสวน ชาติตะวันตกนี่มีนักเขียนนิยายสืบสวนที่เขียนซีรี่ย์สืบสวนออกมายาวๆเหมือนรัมโป กับเซชิของญี่ปุ่นรึเปล่าวะ
รู้สึกว่านิยายสืบสวนกับสยองขวัญมันเป็นเอกลักษณ์อย่างหนึ่งของญี่ปุ่นไปและ หรือกูอยู่ในกะลาเองเลยไม่รู้ว่ามีนิยายนักสืบตอนยาวๆของชาติอื่นอยู่ด้วย
>>531 นักประเมิน q สนพ. Enter
สาวน้อยวรรณกรรม สนพ. Zenshu เพิ่งอ่านไปสองเล่ม แต่เล่ม 5 ได้ยินว่าแปลห่วย ถ้าไม่อะไรมากก็ข้ามๆ มันไปก็ได้
อยากได้แนวอื่นก็ถามมาได้
>>532 ยาวๆ สามสิบกว่าเล่มกูไม่รู้หรอก แต่เท่าที่เห็นก็มีของ ฮาลาน โคเบน, เชอร์ล็อก โฮล์ม, in death, แจ็ค รีชเชอร์, นักสืบริซโซรี่กับหมอไอเอิลส์ (2 เรื่องหลังนี่ สนพ. น้ำพุ) ไม่ยาว แต่มันก็เป็นซีรีส์อะนะ
>>532 นิยายสืบสวนตะวันตกดีๆ มีเยอะนะกูว่า แต่บรรยากาศในเรื่องมันจะดำเนินไปไว เหมือนดูหนังเเอคชั่นมากกว่า ในขณะที่นิยายสืบสวนญี่ปุ่นมันจะมีบรรยากาศหลอนๆ ให้มึงขนลุกหลังคอเป็นระยะ (ความเห็นส่วนตัวกูนะ) แล้วก็เรื่องยาวไม่ค่อยมี ยาวสุดที่เห็นก็เหมือนเพื่อนโม่งข้างบนบอกไว้คือชุด In death ส่วนเรื่องเเจ๊ก รีชเชอร์ นี่สำหรับกูก็สนุก เหมือนดูหนังเเอ๊กชั่นอารมณ์แรมโบ้ ข้ามาคนเดียวงี้เลยมึง มันส์
>>538 กูอ่านเรื่องประวัติศาสตร์นานกิงในวิกิพีเดีย ในเว็บบอร์ดต่างๆ แล้วไม่กล้าซื้อเลยเล่มนี้ โหดเหลือหลาย ยิ่งอิงประวัติศาสตร์ ยิ่งมีความรุนแรงเกี่ยวกับเด็ก กูขนลุก อ่านๆ ไปก็อยากจะอ้วก พอไหวแต่เรื่องที่มันหลอนเย็นๆ แบบญี่ปุ่นส่วนใหญ่ ไม่ต้องบรรยายพุงปลิ้นไส้ไหลอะไรมากมาย
หนังสือสืบสวนของจีนไก้ยินว่ามันบรรยายโหดนี่จริงไหมวะ อย่างสิบคดีบาปน่ะ กล้าๆ กลัวๆ อยู่
เพิ่งสังเกตว่า สนพ.ที่พิมพ์นิยายญี่ปุ่นแปลงานนี้เค้ามารวมตัวกันแฮะ Humming book Jclass กำมะหยี่ ไจไจ Eernest รวมขายบูทเดียวกันเลย
มองแง่ดีมันก็ดีนะที่ สนพ.รวมตัวกันแบบนี้ แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่าเดี๋ยวนี้นิยายญี่ปุ่นพิมพ์น้อยและคนไม่สนใจมากจนต้องรวมบูทกันขายของ
>>539 เดรัจฉานแห่งนานกิงกูชอบปกมาก ปกสวย(แบบสยองขวัญ)ระดับเดียวกับปกนิยาย Bliss เนื้อเรื่องก็วิปริตดี
ส่วนคดีสิบบาปเคยมีโม่งบอกว่าขายฉากแหวะ ไม่เน้นสืบสวนเท่าไร กูเคยหยิบมาเปิดๆอ่าน มีคดีศพในลิฟย์ที่หัวขาดแล้วยืนตาย
รู้สึกเฉยๆนะ ถ้าชอบงานหลอนเย็นๆ กูแนะนำงานของอิมามุระ อายะ กับโยโกะ โอกาวะ ข้างบนมีโม่งรีวิวไว้แล้ว
>>541 อายะของฮัมมิงบุ๊กส์ คงรอเก็บหลังงาน ไม่ได้ไป แถมไม่มีเวลาอ่าน กูไม่อยากซื้อมาดองว่ะ รู้สึกผิดต่อตัวเองฉิบหาย
>>540 หนังสือญี่ปุ่นน้อยแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้วล่ะเมื่อเทียบกับไลน์อื่น (ไม่นับ LN) ส่วนตัวกูว่าพอๆ เดิมว่ะ แค่ทุกวันนี้มันออกหลาย สนพ. ขึ้น แต่ละ สนพ. ก็ไม่ได้จับงานญี่ปุ่นแบบเป็นจริงเป็นจังด้วย เลยดูกระจัดกระจาย
จะว่าไปคินดะอิจิบางเล่มนี่ขายกันแพงมากเลย เห็นราคาแล้วน้ำตาจะไหล หนังสือในตลาดมือสองมันมีจำนวนเล่มไม่ใกล้เคียงกันเลยหรือวะ กูเพิ่งมาเริ่มสะสมสองสามปีหลังนี้เอง มันเริ่มแพงช่วงไหน กูมาช้าใช่ไหม
>>540 จริตนิยายญี่ปุ่นไม่ค่อยตรงกับคนไทยอยู่แล้ว อากับกิริยาและความนึกคิดมีเอกลักษณ์มากไป จนบางครั้งก็โยงกลับมายังผู้อ่านไม่ได้
นึกถึงกระทู้นึงในพันทิปที่บอกว่าทำไมญี่ปุ่นไม่ปรับปรุงหนังตัวเองบ้างทั้งที่รู้ว่าต่างชาติดูไม่รู้เรื่อง ติ่งญี่ปุ่นก็ยกญี่ปุ่นให้สูงจนคนไม่อยากยุ่งด้วยอีก
>>539 แหวะจริง คนจีนชอบโหดดิบๆ แบบ evil death, saw มากกว่าบรรยากาศเย็นๆ อย่าง dark water, ring ดูหนังผีจีนก็ได้
แนวคิดจีนไม่ถือว่าผีจับต้องไม่ได้ ถ้าผีมีจริงก็ต้องหายันมาแปะ ไม่ก็ผีเป็นเรื่องงมงาย ขอเพียงตะโกนชื่อประธานเหมาก็ขับไล่ผีร้ายได้
มิงงงง เพิ่งเห็นในฟีดมาว่า Jlit จะแจกปกเวอการ์ตูนเรื่องสูญสิ้นความเป็นคนกับฝันสิบราตรี ให้คนที่พรีออเดอร์เมียชายชั่วว่ะ รูปไปหาดูในเพจ jlit เอานะ แปลว่าคนพรีเมียขายชั่วได้สามปกปะวะ
กูเฉยๆนะ ส่วนตัวมองว่าเป็นการตลาดเพิ่มยอดขาย แค่ปกหนังสือ
กุเคยพรีทั้งสูญสิ้นความเป็นคนกะฝันสิบราตรีมา นี่เพิ่งพรีเมียชายชั่วไปเลยสบายไป แต่สำหรับคนที่ซื้อไม่ครบนี่เป็นแผนกดดันให้ซื้อครบๆสินะ แต่กุชอบปกแจ็คเก็ตของเมียชายชั่วสุดละ อีกสองปกเฉยๆว่ะ
เมียชายชั่ว กับเรื่องอื่นๆ ของเซ็ตนี้ เรื่องเป็นแนวไหนวะ? กุชอบปกที่ฮารุนะวาด แต่กุกลัวไม่ใช่แนวว่ะ เป็นนิยายแนวรัก? ปรัชญา?
พรีตอนนี้ยังทันมั้ยวะ 555
>>552 น่าจะยังได้นะ เห็นบอกคนพรีได้ก็น่าจะยังทัน ก็อปมาแปะ กุควรได้ค่าโคสะนาจาก jlit นะเนี่ย 555
Jacket แบบ Limited Edition สำหรับหนังสือ #เมียชายชั่ว รวมเรื่องสั้นของ ดะไซ โอซามุ จากสำนักพิมพ์ JLIT พิเศษสำหรับ ผู้ที่ Pre-Order หนังสือเรื่องนี้กับ Readery หรือรอซื้อที่บูธ JLIT ในงานสัปดาห์หนังสือที่กำลังจะถึงนี้เท่านั้น
Pre-Order ได้ที่ http://readery.co/jlit003
Jlitไหนล่ะงานของอ.รัมโป ;____;
เพิ่งอ่าน ปริศนาหน้ากากมนุษย์ จบ ซื้อมาไม่ได้อ่านเรื่องย่อเพราะลดถูก ข้างในเป็นแนวสืบสวนปนอาชญากรรมในคฤหาสน์ติดแม่น้ำ สนุกดีอ่านเพลินๆ แต่ก็มีจุดบอดเยอะอยู่ อ่านจบแล้วบอกได้คำเดียวว่า เล่นใหญ่กันชิบหาย
บูท Jlit มีจข.สนพ.กับผู้แปลสูญสิ้นฯ มานั่งประจำที่แล้ว ใครไปอุดหนุนฝากทวงรัมโปให้ด้วย
ใครยังไม่ได้อ่าน goth กับ zoo ยังมีขายที่บูธโฆษิตอยู่นะ ส่วน talent1 ลด 60% หลายเรื่อง กูแนะนำ บริษัทจัดส่งแมวขโมย กับฆาตกรรมตำนานเลือด สนุกมากมึง
ยักษ์ กับ ฝันร้ายในลิฟท์ มันดีมั้ย ลดราคาแล้วกูจะไปสอย
ฝันร้ายในลิฟต์มีสองเล่มจบ กูซื้อมาแบบไม่รู้เลยจ้าว่ามีสองจบเพราะมันไม่กำกับเลขบนปก แต่ลองเปิดดูหน้าสุดท้าย เหมือนจะไม่อ่านต่อก็ได้ ถามหน่อยสิว่าถ้าอ่านเล่มสองเนื้อเรื่องมันจะสมบูรณ์ขึ้น? ไม่อ่านก็ได้?
นิทานมืดดีมั้ย คราวก่อนพนักงานประจำบูทเชียร์มาก แต่กูซื้อไปดองเยอะแล้วเลยไม่ได้เอาติดมา
ไปถามเจลิทมลเขาบอกงานรัมโป พิมพ์ไม่ทัน
แต่ว่าท้ายๆงานนสอาจจะทันเอามาขาย ถ้าใครมาช่วงท้ายๆงานก็แวะมาดูได้
คนที่บูธก็ไม่ได้บอกกูนะว่าเรื่องอะไร เจ้าของเขาไม่อยู่
คนที่ประจําบูธเขาจําชื่อเรื่องไม่ได้
พูดถึงงานรัมโป ใครไปส่องที่บูธเจคลาสมมายัง กูไปพลิกๆ มาแล้ว รู้สึกว่าบทแปลเกาะปีศาจฆาตกรรมแปลกับปริศนากิ้งก่าดำมันไม่ค่อยเสมอกัน คือเกาะปีศาจฯ นี่แปลลื่นดี แต่กิ้งก่าดำนี่อ่านแล้วเหมือนแปลมาจากภาษาอังกฤษเลยว่ะ ลักลั่นแปลกๆ กูเลยเอาเกาะปีศาจมาเล่มเดียว แต่ทั้งสองเล่มนี้ถอดเสียงแบบที่กูไม่ค่อยถนัดทั้งคู่เลยว่ะ อะเกะชิ โคะโงะโร อ่านแล้วกระฉึกกระฉักชอบกล
งานโอตสึยังเหลือไรบ้างเนี่ย อยู่บูทไหน ชี้ทางหน่อยครับ T___T
เผื่อใครตามหา โคะโคะโระ ฉบับ ดอกหญ้า มีที่บูธ โฆษิต-ณัฐกานต์ c บน
โคะโคะโระ ฉบับดอกหญ้า เช็คดีๆนะมึง กุเคยซื้อ มันพิมพ์พลาดหายไปหนึ่งยก
กูจะไปงานหนังสือพรุ่งนี้ เกาะปิศาจของรัมโปอยู่บูธไหนวะ คนละบูธกับเจลิทที่ออกงานดาไซกับนัทสึเมะใช่ป่ะวะ กูแอบงง
เจลิทงานรัมโปน่าจะเป็นรวมตอนของอาเคจิ โคโกโร่ ออกธันวา
http://imgur.com/Qvna8A5
ช่วยแนะนำหน่อยฮะ ถ้าจะเริ่มอ่านงานของรัมโป(ที่มีแปลไทยและวางจำหน่ายอยู่) ควรเริ่มจากเรื่องไหนดีฮะ
อ่าน "สูญสิ้นความเป็นคน" จบแล้วตะกี้ ส่วนตัวไม่ค่อยชอบเท่าไหร่
หลักๆคือรู้สึกว่ามันเริ่มเรื่องมาด้วยเรื่องของคนที่มีปัญหาด้านการเข้าใจอารมณ์ของคน แล้วต้องแกล้งทำตัวตลกๆกลบเกลื่อน
หลังๆมันกลายเป็นเรื่องราวชีวิตลุ่มๆดอนๆและบ้าๆของคนที่อาจจะไม่ค่อยปกติหรือมีปัญหาด้านการเข้าสังคมบ้าง
แต่กูไม่ได้รู้สึกว่ามันเป็นตัวละครตัวเดียวกับตอนแรกแล้ว มันหลุดคาร์แรคเตอร์ของตัวละครที่มีปัญหาด้านการเข้าใจอารมณ์ของคนไปแล้ว
อ่านแล้วไม่รู้สึกว่าตัวเอกจะเป็นคนไม่เข้าใจอารมณ์ความรู้สึกของคนตรงไหนเลย
Jlit เห็นว่าปีหน้าจะมีหนังสืออกใหม่อีกประมาณ6เล่ม
โซเซกิประมาณ3เรื่อง
กูอ่านเมียชายชั่วของดะไซแล้ว ชั่วจริงๆ ยอมรับเลย ตอนอ่านสูญสิ้นความเป็นคนยังมีส่วนที่เห็นใจตัวเอกบ้าง นี่มีแต่ทุเรศกะสมเพชอย่างเดียวเลยว่ะ
ทำไมกูคิดว่าปกของฮิรุนะมันไม่ค่อยเข้ากับนส.แนวนี้ไงไม่รู้วะ
กูอ่านเมียชายชั่วไม่รู้เรื่องว่ะ ตกลงอีผัวมันไปขโมยเงินเพื่อมาฉลองกับเมีย แต่เมียดันมีชู้หรืออะไรยังไงวะ ไม่เข้าใจจริงๆ ใครก็ได้ช่วยอธิบายกูหน่อย
>>603 มีสปอย
กูอ่านตีความเองว่า
.
.
.
.
เรื่องคือ ผัวไม่ดูดำดูดีครอบครัว ทิ้งลูกทิ้งเมีย ไม่กลับบ้าน วันเกิดเรื่องอิผัวกลับบ้าน พร้อมขโมยเงิน เจ้าทุกข์มาตามเมียเลยรู้ความเป็นไปของผัว ไม่ว่าจะมีเมียน้อย ขี้เหล้า ติดหนี้ ผัวหลุดไปได้ เมียไปถ่วงเวลาที่ร้านเหล้านั้นกลายเป็นสาวเสิร์ฟ นางก็รู้สึกแฮปปี้หลังจากทุกข์มานานปี แต่วันนึง นางกลับบ้านโดยมีชายมาส่ง กลายเป็นนางโดนคนนั้นปล้ำ แต่นางก็ต้องทำเหมือนไม่มีอะไร พอผัวพูดแบบนั้น อารมณ์กูคือ นางคงปลงตกกับชีวิต เจออะไรแย่ๆ มาตลอดยิ่งโดนปล้ำ คงคิดว่าไม่เหลือดี เลยพูดไปแบบนั้นว่าถึงเดนมนุษย์ก็ต้องยอมเพื่อมีลมหายใจอยู่
ฆาตกรรมล้างตระกูล เปิดตัวน่าสนใจ ช่วงครึ่งแรกทำได้ดี ลึกลับและสยดสยอง แต่พอเข้าครึ่งหลังนี่เฉลยแบบจัดยัดไปหน่อย(เพราะตัวละครนักสืบมันรู้ความจริงมาครึ่งหนึ่งแล้ว) พิเฉลยแล้วรู้สึกว่าคนร้ายไม่น่ามีแรงจูงใจพอว่ะ จะบอกว่าอิจฉาญาติๆที่ได้มรดกก็ไม่น่าทำถึงขนาดฆ่าในห้องปิดตายตั้ง6ศพ แถมตายห่าแบบว่า.........เอิม อ่านเองล่ะกัน
ปล.บทนำของเรื่องทำหน้าที่ปัจฉิมบทไปในตัว ถ้าอ่านจบแล้วย้อนกลับมาอ่านบทนำอีกรอบจะรู้ว่าบทนำเฉลยปริศนาไว้บทแล้ว เป็นเทคนิคการเขียนที่ใช้ได้เลย ตอนย้อนกลับมาอ่านใหม่นี่แบบว่า "อ้าว คนเขียนเฉลยไว้ตั้งแต่เปิดเรื่องแล้วนี่หว่า"
เพิ่งอ่าน ขับปะ จบ แม่งเหี้ยชิบหาย (ชม)
>>606 กูว่ามันขึ้นอยู่กับประสบการณ์และอารมณ์ร่วมของคนอ่านด้วยว่ะ กรณีเดียวกับเจ้าชายน้อยนั้นแหละ หลายคนอวยว่าโดนใจแต่หลายคนก็บอกว่านิยายเหี้ยอะไรอ่านไม่รู้เรื่องก็แค่เด็กเอาแต่ใจเมากัญชา สูญสิ้นความเป็นคนก็บอกตรงๆว่าอ่านแล้วแอบขำ ตอนฆ่าตัวตายพร้อมเมียแล้วเสือกรอดมาคนเดียวนี่กูหัวเราะในใจว่า ไอ้เหี้ยซวยชิบหาย ฮ่าๆๆๆๆ
ส่วนนิยายญี่ปุ่นที่อ่านแล้วมืดมนสำหรับกูก็พวกนิยายชินไคว่ะ อย่าง 5cm กูอ่านจบครั้งแรกนี่เศร้าๆหมองหม่นไปพักใหญ่เลย คือมันอึดอัดอ่ะแล้วตอนอ่านมีอารมณ์ร่วมมากด้วย ประมาณว่าถ้ากูมีรักแรกแล้วเค้าหายไปนานแบบนี้ พอจะเจอหน้าเค้าก็ไม่รอเรา แบบนี้มันค้างคามากๆ
>>606 กูเสนอให้มึงไปลองอ่าน Manga (การ์ตูน) เรื่องนี้ดู
[Shikishiro Konomi] Netoraserare
คนเขียนเจาะเรื่องเซ็กซ์เฉพาะได้ดาร์กดีมากๆ
แบบให้เมียไปนอนกับคนอื่นแล้วตัวเองจึงมีอารมณ์
สุดท้ายจบดาร์กดี ที่นางเอกหลงในดงกาม พระเอกแม้จะกลับมาคืนดีแต่ต้องยอมรับเรื่องนี้ที่ตัวเองก่อด้วย
เขียนได้บัดซบมาก
>>608 เจ้าชายน้อยกูชอบแค่พาร์ทจิ้งจอกว่ะ เพราะคำพูดมันอิงกับความเป็นจริงดี อย่างจะเข้าใกล้ได้ต้องทำให้เชื่อง ต้องทำให้ไว้ใจ ถ้าลาจากจะคิดถึง จะร้องไห้อะไรแบบนั้นอะ ส่วนบทอื่นๆกูว่ามันเมากาวเซอร์เรียลไปหน่อย อย่างวาดแกะไปแดกหญ้าบนดาวหรืองูเหลือมแดกช้าง
สิ้นความเป็นคนกูรำคาญพระเอกมาก เหมือนพระเอกเรื่อง catcher in rye อะ แม่งบ่นด่าทุกอย่างบนโลก แต่มึงตกต่ำก็เพราะทำตัวเองทั้งนั้น สิ้นฯกูชอบแค่ช่วงแรกๆว่ะ ที่พระเอกต้องคอยแกล้งทำเป็นเข้าใจคนอื่น แต่กลางๆกับหลังๆพระเอกก็กลายเป็นคนละคนไปเลย ไม่เห็นว่าพระเอกจะไม่เข้าใจอารมณ์ของคนตรงไหน ในเมื่อพระเอกก็แสดงอารมณ์ของมนุษย์ออกมาได้ครบถ้วนถูกต้อง และประเด็นไม่เข้าใจอารมณ์นี้ก็ไม่เห็นพูดถึงอีกเลย กลายเป็นตีแผ่ความเหลวแหลกของพระเอกแทนว่าไปเด้าสาวมากี่คน แดกเหล้าเท่าไหร่ อารมณ์แบบดูหนังจิตวิทยาอยู่ดีๆ กลายเป็นรายการวงเวียนชีวิตอะ
มันแล้วแต่ ปสก ร่วมแต่ละคนแหละ อย่างเจ้าชายน้อยกูชอบนะ พาร์ทจิ้งจอกก็ตามที่คุย หรือตอนที่ไปดาวต่างๆ ก็คือพูดถึงมนุษย์แต่ละประเภท ส่วนตัวกูกลับชอบเรื่องงูกับหมวกนะ มันเหมือนพอเราโตเป็นผู้ใหญ่ เราสูญเสียจินตนาการไป มองโลกแบบเมื่อวัยเยาว์ไม่ได้ละ เลยว่าอ่านตอนโตกับตอนเด็กต่างกัน แต่ไม่ถึงกับซาบซึ้ง
ส่วน 5 cm นี่กูไม่อินเลย จะหลับ กว่าจะพยายามอ่านจบ เรื่องมันเนือยๆ เอื่อยๆ และกูไม่อินกับพระ-นาง ติสจัดไงไม่รู้ ถ้าอ่านตอนวัยรุ่นอาจจะชอบมากกว่านี้ละมั้ง
>>606 แนวแบบนี้กูไม่สนุกแต่แรก แต่อ่านแล้วเหมือนมันกำลังบอกอะไรบางอย่าง....
เจ้าชายน้อยเป็นอีกเรื่องที่กูอ่านตอนป.4 กูจำได้เลย หลังกูอ่านอาเธอร์กับอัศวินโต๊ะกลม กูก็มาอ่านเจ้าชายน้อย ปรากฏว่าอ่านจบไป 1 บท ก็วางแล้วไม่อ่านอีกเลย ....
จน ม.ปลายเพื่อนบอกโห ดีสุด แต่กูก็ยังไม่ไปอ่านอยู่ดี
อาจเรียกว่าfirst impression
เพิ่งอ่าน Revenge ของโยโกะ โอกาวา จบ แอบสงสัยว่าทำไมชื่อเรื่องแบบแปลไทยมันยาวแปลกๆ พอไปหาข้อมูลในเน็ตคำแปลมันก็เป็นแบบนั้นจริงๆ
นักเขียนคนนี้ท่าทางจะดังพอสมควร มีงานรีวิวในเว็บภาษาอังกฤษด้วย ส่วนตัวเนื้อเรื่องกูอ่านแล้วก็โอเคนะ เข้าใจสิ่งที่คนเขียนตั้งใจจะสื่อ
แต่ถ้าไม่ใช่นักอ่านที่ชอบวัฒนธรรมญี่ปุ่นคงเสียดายเงิน เล่มล่ะเกือบ300 แต่เสือกอ่านไม่รู้เรื่อง
ฆาตกรรมล้างตระกูล แรกๆเหมือนจะสนุก แต่อ่านไปอ่านมารู้สึกว่ามันไม่ใช่
แต่เรื่องสร้างบรรยากาศในเรื่องนี่ถือว่าดีมาก
>>616 ครึ่งแรกทำได้ดี บรรยากาศลึกลับชวนให้สงสัยและสยองพร้อมๆกัน ว่าทำไมพี่น้อง6คนมาไล่ฆ่ากัน เพราะคำสาปของบ้าน เพราะผีเข้า เพราะเกิดเป็นบ้าสติแตก หรือแค่มีฆาตกรที่วางแผนอย่างเีมาจัดฉาก
พอเข้าช่วงเฉลยแล้วความสนุกหายไปเยอะ คือดูรีบร้อนเฉลยมากเกินไปแถมเหตุผลก็ดูไม่มีน้ำหนัก
เทียบกับงานเก่าของอายะอย่างกุหลาบเลือดกูว่ากุหลาบเลือดลงตัวกว่าทั้งบรรยากาศและปริศนาในเรื่อง
>>618 นักเขียนคนนี้เก่งเรื่องการสร้างบรรยากาศในเรื่อง จะเปิดตัวแบบว่าให้คนอ่านสงสัยความผิดปรกติรอบๆตัวละคร บรรยากาศเยือกเย็นชวนให้สยอง ถ้าอยากตามงานเก่าๆ กูแนะนำกุหลาบเลือด งานแนวเดียวกับฆาตกรรมล้างตระกูลแต่เดินเรื่องได้คงที่กว่า พอเฉลยแล้วรู้สึกยอมรับเหตุผลได้มากและคงความสยองขวัญไว้ได้จนจบเรื่อง
อีกเรื่องก็ "ยักษ์" ของTalent1 รวมเรื่องสั้นที่เหมือนจะสยองขวัญแต่จริงๆแล้วมีแง่มุมอะไรให้น่ากลัวมากกว่าผีออกมาหลอกแบบหนังไทย
talent1นี่ใกล้ตายแล้วใช่ไหม งานหนังสือเล่นลดราคา60เปอร์ นี่คือเตรียมปิดกิจการใช่ไหม
Kimi no nawa ฉบับนิยายมาแล้วนะเพื่อนๆ จองตอนนี้แถมโปสเตอร์A2
LCที่ไม่ได้ประกาศสินะ
กูเคยอ่าน 5cm กับเสียงดวงดาว ไม่เหมือนกันหมดนะ แต่เหมือน 99%
จะมีแค่รายละเอียดปลีกย่อยนิดหน่อยที่ต่างกัน
อย่าง 5cm ฉบับมังงะตอนจบสาวเซิร์ฟบอร์ดมาเจอพระเอก ฉบับหนังไม่มีใครรอ
เสียงจากดวงดาว ตอนจบของมังงะกับหนัง จะแตกต่างเรื่องความชัดเจนของพระเอก ส่วนฉบับนิยายถ้าจำไม่ผิดจะบรรยายตรงๆไปเลยว่าพระเอกขอเข้าทีมช่วยเหลือ(ในหนังหรือมังงะมีฉากแค่เก็บข้าวของ)
ถ้าไม่นับงานของชินไค นิยายเรื่องอื่นที่เขียนมาทีหลังอนิเมนี่ก็เหมือนเด๊ะเลยนะ
อย่างลูกหมาป่าของโฮโซดะ มาโมรุนี่ นิยาย(ที่เขียนทีหลัง)โคตรเหมือนหนังงงงงง ทั้งการลำดับเรื่อง ไดอะล็อกพูด กูนึกว่าอ่านScreenplayบทอยู่
เพิ่มมานิดหน่อยตรงอธิบายว่าจิตใจตัวละครมันคิดอะไรอยู่ เพราะในเรื่องแม่งไม่วอยซ์โอเวอร์ให้
ส่วนนิยายที่เขียนมาก่อนจะสร้างเป็นอนิเมอย่างPaprikaหรืออีสาวโดดข้ามเวลา ก็ไม่ค่อยจะเหมือนซักทีเดียว แค่หยิบโครงมาใช้คร่าวๆ
ปล. มาให้ข้อมูลเพิ่มเฉยๆ เผื่ออยากรู้เพิ่ม
มันมีนิยายสองแบบน่ะ นิยายที่เป็นนิยายเลยกับ Novelize
อันแรกจะไม่เหมือนหนังหมด อาจจะหยิบโครงเรื่องมาใช้แล้วแต่งใหม่หมดโดยคงใจความสำคัญเดิมไว้ อาจจะจบเหมือนกันหรือไม่เหมือนกันเลยก็ได้
อันหลังคือเปลี่ยนหนังให้เป็นนิยาย ก็ตามนั้น จะเหมือนกับหนังหมดเลย บางทีภาษาศิลป์ก็ไม่ค่อยมี เน้นเข้าใจง่ายๆ น่าจะเพื่อขายเพื่อส่งเสริมการขายของหนัง
ซึ่งหนังหลายเรื่องก็มีทั้ง 2 แบบเลย ทั้งหนังฝรั่งหนังญี่ปุ่น ซาดาโกะ vs คายาโกะ งี้มีนิยาย 原作小説 ทั้งแบบปกติทั้ง novelize ノベライズ版 ซึ่ง คิมิโนะนะวะ เองก็มีทั้ง 2 แบบเหมือนกัน
ส่วนที่เอามาขายนั้นลองเปิดบนเว็บดูเขียนว่าเป็นแบบ 原作小説 (Original Novel)
ส่วน Summer Wars กับลูกหมาป่าที่สยามเอาเข้ามาขายเป็นแบบ
ผิดตรงไหนแย้งได้นะ ไม่เคยอ่านครบทั้งสองแบบเลยอธิบายตามข้อมูลที่มี
Your Name ของหมดแล้ว ถ้าเหมือนหนังเป๊ะจะปล่อยผ่าน
นิยาย your name บอสใหญ่ออกแล้ว
กุหลาบเลือดสนุกปะ เว็บซีเอ็ดลด50% น่าสอยอยู่
www.se-ed.com/product/กุหลาบเลือด.aspx?no=9786169244301
ใครอ่านเรื่องเกาะปีศาจฆาตกรรมจบละบ้าง
ใครได้อ่านคิมิโนะแล้วมั่ง
>>647 กูอ่านจบ กูชอบนะ แต่ไม่แนะนำให้คาดหวังเป็นนิยายสืบสวนว่ะ ครึ่งแรกเหมือนจะสืบสวนแต่เฉลยมันจะ เอางี้เหรอ แต่รัมโปบรรยายให้กูอยากรู้เป็นไงต่อ และบางฉากทำให้กูขนลุกได้ว่ะ ดูวิปริตดีในหลายจุด (ชอบตอนที่เล่าบันทึก) ส่วนตัวชอบมากกว่าเล่มกิ้งก่าดำว่ะ
แต่อ่านมาสองเล่ม รสนิยมรัมโปนี่วิปริตใช้ได้ (ชม) อ่านบิเบลียจบไปกูนี่อยากอ่าน ชายผู้เดินทางกับรูปภาพ กับ เหรียญสองเซน จัง
>>651 เหมือนในบิเบลีย4บรรยายประมาณว่าเป็นความเก็บกดในใจของรัมโปแล้วเขียนลงนิยายมั้ง กิ้งก่าดำพล็อตทื่อๆมาก ไม่มีความน่าติดตาม(แต่ก็นะนิยายสมัยสงครามโลกนี่หว่า เก่ามากแล้ว)
ส่วนที่น่าสนใจคือกิ้งก่าดำนี่วิปริตดี เปิดตัวมาก็แก้ผ้าเต้นต่อหน้าลูกน้อง เจ้านายสาวสวยแก้ผ้าเต้นแบบนี้กูนึกถึงพล็อตโดจิน 18+ 55555
>>653 อือ แบบในบิเบลียบอก รัมโปเอาความชอบตัวเองใส่ลงไปในผลงาน ตอนอ่านกิ้งก่าดำ กับ เกาะปีศาจ ในหลายจุดกูจะรู้สึก แม่งดูจะชอบเอามากๆ (เพื่อนกูเคยบอก ของโปรดรัมโปก็เช่น ฝาแฝด คนแคระจะเห็นมุกแบบนี้ลงไปในเรื่องบ่อยเป็นต้น) แต่กูชอบจินตนาการเขานะ มันดูหลอน บิดเบี้ยวดีทั้งที่งานก็นานแล้วแต่ยังสนุกกับมันอยู่
กูว่ากิ้งก่าดำมีช่วงน่าเบื่อๆ ให้กูหยุดเป็นพักๆ ทั้งที่บางกว่าใช้เวลาอ่านนานกว่าเกาะปีศาจอีก มีจุดขี้โม้เป็นพักๆ ด้วย ข้อดีอย่างที่บอกคือเล่าเรื่องได้น่าติดตามว่าแล้วไงต่อวะ แต่ไงก็ชอบชุดเรื่องสั้นสยองขวัญกว่าอยู่ดี กูว่าเล่มนั้นสนุกมาก หรือเพราะความประทับใจวัยเยาว์ก็ไม่รู้
นี่รอ คดีฆาตกรรมบนเนิน D ต่อเลย
รัมโปเรื่องใหม่มาแล้ว
งานรัมโป/ด้อิ ธิพลมาจากอลันโปใช่ป่ะ
อลันโป งานสมัยนั้นออกแนวลึกลับ ชวนหลอนๆขนลุกนิดๆ
มากกว่าสืบสวนสมัยนี้ด้วยแหละ
ได้อิทธิพล พิมพ์ตกกราบขอโทษ
เพิ่งอ่านสยองขวัญของรัมโป อ่านๆไปละนึกถึงจุนจิเลย
ใครรอฆาตกรรมในเนิน D อยู่ manager มีแปลลงเป็นตอนๆ ให้อ่าน
ในโคโคโระ สรุปคุณหนูชอบKป้ะวะ
กูเห็นคุณหนูอ่ะอะไรๆก็K เล่นคารุตะก็เข้าข้างK มองยังไงคุณหนูก็มีใจให้ว่ะ แต่พอเซนเซมาขอแต่งงานก็ไปกับเขาเฉย แต่หลังแต่งงานกับเซนเซก็ดูรักกันดี อะไรวะเนี่ย
Your Name(หนัง)ได้แรงบันดาลใจจากYour Name (นิยาย)ไม่ใช่หรอวะ คนเขียนก็ชิงไกอีกนั่นแหละ พูดง่ายๆเอานิยายตัวเองมาทำเป็นอนิเมะ เหมือนยามซากุระร่วงโรย(มั้ง?)
กูถามห้องนี้ถูกมั้ยวะ
อยากรู้ว่าเรื่องของท่านเรย์กะ(นอบน้อมฯ)
ตอนนี้ยังเขียนไม่จบใช่มะ?
ปล.ท่านเรย์กะจะเป็นหัวหน้าหมู่บ้านคานทองจริงๆอ่อ
ลาก่อน Talent 1
>>680 ปมอะไรวะ สปอยที กูอยากรู้ใจจะขาด กูทีมเอ็นโจ แต่กูก็แอบเชียร์อิมาริเบาๆ 555555555555
กูว่าเรย์กะแม่งน่าจะลงเอยกับเอ็นโจว่ะ ดูแล้วเอ็นโจชอบมาป้วนเปี้ยนรอบตัวเรย์กะ มีออร่าคล้ายท่านพี่ อยากเห็นพี่เมียปะทะน้องเขยว่ะ ท่าทางจะมันส์หยด คนนึงก็ซิสค่อนกู่ไม่กลับ คนนึงก็จอมมาร(??) คงหาทางแย่งความสนใจจากเรย์กะกันสุดฤทธิ์แน่ๆ
อีกไม่นานเหรอ กุจะอดทนนนนน ใบ้ได้ไหมช่วงตอนที่เท่าไหร่
เอ็นโจมีแววสุดแล้ว คนเขียนหยอดไว้เยอะมาก อาจจะเข้าวินซักตอนที่ 400 มั้ง 55555555555 แต่อิมาริก็ดีนะ น้องสาวเพื่อนที่เห็นกันมาแต่เล็กแต่น้อย โตเป็นสาวแล้วหรือนี่ กูชอบฟีลประมาณนี้อะ คาบุรากิกับเรย์กะได้ฟีลเพื่อนชายที่ชอบกวนตีนกันและกันมากกว่าจะเป็นคู่รัก แม่งฮาชิบหายที่ตบไหล่เรย์กะป้าบๆเพราะนึกว่าอกหักเหมือนกัน เอากลอนมาให้อีก ถ้าเรย์กะกล้ากว่านี้หน่อยคงเอาหนังสือกลอนตบหัวไปแล้ว
คนเขียนแม่งใจร้ายกับเรย์กะชิบหาย ชอบใครก็อกหัก ไม่มีใครกล้าจีบอีกต่างหาก พวกฝ่าวงล้อมมาได้ ถ้าไม่มีเจ้าของแล้วก็ดันไม่ได้คิดอะไรด้วยอีก สงสัยจะได้เป็นบราค่อนไปยันจบแน่ๆ
เชียร์เอ็นโจ ถึงแม้ว่าท่านเรย์กะจะมีแววไร้คู่ ฮา
เชียร์เอ็นโจด้วยคน เพราะคนนี้ดูบทเยอะตั้งแต่อดีต=>ปัจจุบัน แต่ว่า...มันกี่ตอนจบวะเนี่ย กุอยากให้มีตีพิมพ์ในไทยอ่ะ
กู >>686 ขอบคุณพวกมึงมากที่สปอย กูนี้รีบย้ายเรือเลย เสียใจ กูชอบความฮาของคาบุรากิอ่ะ เอามาตบมุขท่านเรย์กะได้ 5555 ท่านอิมาริกูก็ชอบนะ แต่ยังอ่านไม่ถึงโมเมนต์ฟินๆ สงสัยได้ลงลำเอ็นโจ ดูวอแวท่านเรย์กะอยู่เหมือนกัน //กูขอถามอีก นายตัวสำรองกับเอ็นโจนี้ชอบคุณนางเอกมั้ย?? กราบพวกมึงมากที่ช่วยสปอย กูได้ทำใจทัน
ว่าแต่ ทำไมคาบุรากิถึงไม่กล้าหือเอ็นโจว่ะ
>>703 กูว่าเอ็นโจมีบรรยากาศทำให้คนเกรงใจป่ะวะ ไม่ใช่แบบเดียวกับคาบุรากิ ออกแนวท่านพี่ของเรย์กะอะ ฉากหน้าสุภาพนุ่มนวล แต่จริงๆแล้วดำมืดเป็นจอมมาร เป็นเพื่อนสนิทกันก็คงจะรู้นิสัยกันดีอยู่ อีกอย่าง เอ็นโจคงให้คำปรึกษาดีๆเรื่องยูริเอะด้วยมั้ง เพราะคาบุรากินี่เป็นพวก YOLO อย่างเดียวเลย ดูไม่ค่อยคิดหน้าคิดหลังเท่าไหร่ มีเอ็นโจมาเบรกๆไว้บ้างคอยเตือนสติ พูดกระตุ้นเตือนหรือด่าบ้าง ชี้จุดอ่อนบ้าง แต่ไม่รู้ทำไมกูว่าเอ็นโจดูยอมๆคาบุรากิมากเลย เหมือนคาบุรากิมาก่อนตลอด อย่างตอนขอร้องให้เรย์กะช่วยมาซายะให้หายอกหักไรเงี้ย อะไรๆก็มาซายะ ไม่เคยพูดถึงตัวเองเลย
กูลองมาคิดๆดู เอ็นโจนี่แม่งก็น่ากลัวสมเป็นจอมมารเหมือนท่านพี่เลยนะ เหมือนจะรู้เรื่องเกี่ยวกับเรย์กะแม่งทุกเรื่องประหนึ่งสโตรกเกอร์ ตอนที่วาคาบะจังบอกขอบคุณที่แนะนำขนมให้ พวกแม่งก็บอกว่าไม่ได้กินเองแต่คนที่ให้ไป(ก็คือเรย์กะ)บอกว่าอร่อยดีนะ ซึ่งตอนนั้นพออ่านเจอกูงงมากว่าเอ็นโจพูดถึงเรย์กะรึเปล่า แล้วเรย์กะไปบอกเอ็นโจตอนไหนว่าขนมอร่อย ไปหาย้อนอ่านอีกทีถึงเจอว่าเรย์กะไม่ได้พูดกับเอ็นโจ แต่พูดกับยูกิโนะน้องชายเอ็นโจว่าเอ็นโจฝากขนมมาให้แล้วอร่อยดี (น้องแม่งเป็นสายเรอะ555) อย่างล่าสุดก็ที่เรียนพิเศษ มีรู้อีกว่าเรกะชอบผู้ชายอายุเยอะ กูขอมโนว่าสายข่าวที่เรียนพิเศษบอกมา ถถถถถถ
>>706 กูว่าที่โรงเรียนกวดวิชาไม่น่ามีสายหรอก น่าจะเห็นกริยาตอนอยู่กับรุ่นพี่โทโมเอะ แล้วก็คุณอาของน้องมาโอะที่งานเลี้ยงอะ เรย์กะดูมีความสุขมากกว่าตอนคุยกับเพื่อนผู้ชายคนอื่นๆ คนฉลาดอย่างเอ็นโจ เห็นแล้วก็น่าจะรู้อะไรเป็นอะไร แถมเดาทางเรย์กะออกทุกอย่าง ที่ถามก็เหมือนโยนก้อนหินถามทางไปงั้นล่ะ คือรู้คำตอบ แต่เอาความชัวร์ด้วย
>>707 กูลืมตรงนี้ไปเลย 555แต่ที่กูคิดว่าเป็นสายก็มีส่วนนิดๆนะเพราะว่าตอนนึงมันจะมีตอนที่พวก ผญ กลุ่มทิเบตันให้เรย์กะเข้าไปทักทาย ผช ที่มาจาก รร. ซุยรันเหมือนท่านเรย์กะอ่ะมึง เรย์กะก็ไปถามว่าอยู่ห้องไหนแล้ว ผช คนนั้นก็ตอบว่าอยู่ห้องเดียวกับเอ็นโจ จากนั้นตอนเช้ามาแม่งก็เจอทักเลย อะไรมันจะเหมาะเจาปานนี้ 555
แปลไทยตอนล่าสุด แม่ยกเอ็นโจอย่างกูตีปีกรัวๆเลยว่ะ เพราะเรื่องน้องชาย เรย์กะถึงกับกล้าพูดด้วยก่อน มองเขม่นใส่คาบุรากิด้วย ถ้าเป็นปกติจะหลบตาหลีกเลี่ยงสองหนุ่มนี่ไปแล้ว แถมเอ็นโจยังกางร่มให้อีก กูปลาบปลื้มใจมาก
แล้วอิชิโนะคุระละ นี่แม่ยกคู่นี้นะ สองคนไปเดทกินข้าวด้วยกันออกบ่อย ทำไมไม่มีคนเชียร์คนนี้กับเรย์กะ T_T
กูอ่านดิบไปเรื่อยๆ แล้ว สรุปได้ว่า
เรื่องนี้แม่งคือฮาเร็มของเรย์กะ เรย์กะสร้างฮาเร็มรอบตัวเพื่อไม่ให้ใครไปปักธงคาบุรากิแทนวาคาบะ
นี่ถ้าไม่ใช่ทำตามต้นฉบับวาคาบะนี่หนึ่งในฮาเร็มของเรย์กะแล้ว
ทำไมพอกูอ่านความเห็นพวกมึงล่ะ กูค่อนข้างจะเอียงไปทางเอ็นโจว่ะ พระเอกแน่ๆ คือมีปม ค่อยๆเผยมาเรื่อยๆ ดูมีอะไรสุดอ่ะ คือพอเอามาปะติดปะต่อกันนี้ เอ็นโจสังเกตมาตลอดเลยนี้หว่า
//เรื่องคาบุรากิ กูว่าคงเป็นเพื่อนรัก ปล่อยไปไม่ได้ไรงี้ นิสัยคาบุรากินี้ถ้าไม่มีใครช่วยแดกแห้วรัวๆ ถึงจะหล่อรวยก็เถอะ อาจจะมีปมตอนเด็กๆที่คาบุรากิเคยช่วยเอ็นโจไว้ไรงี้เลยคอยดูแล /ทำไมคิดไปคิดมาสองคนนี้มันน่าจิ้นขนาดนี้ มโนหนักมาก 55555
ที่จริงกูแอบลุ้นนายหมาบ้าอยู่เหมือนกันนะ แบบดูฮาดี ส่วนท่านอาสายแดกนี้ เรย์กะคงหมดฟีลกรี้ดแล้วรึป่าว?? 5555
กูก็ว่าเอ็นโจนั่นล่ะพระเอก ถ้าคนเขียนไม่ใจร้ายกับเรย์กะเกินไป มาซายะในต้นฉบับดูเป็นผู้ชายคูลๆขรึมๆเย็นชานะ แต่เวอร์ชั่นเรย์กะนี่ทำไมดูเป็นไอ้บ้าคนนึงไปซะได้วะ 55555555555555 //ธงทีมเอ็นโจกูโบกสะบัดพัดปลิวมากๆ
นี่มโนส่วนตัวของกูเองนะ แรกๆเอ็นโจอาจจะสนใจในแนวที่ว่ายัยนี่ไม่กรี๊ดพวกเรา เรียกร้องความสนใจอยู่รึเปล่า หรือเป็นศัตรูกับมาซายะ ต้องเช็คให้ชัวร์ก่อน แล้วจับตามองไปก็รู้ว่าเรย์กะเมินมาซายะจริงๆ ได้ทำงานร่วมกันก็เห็นนิสัยอะไรหลายอย่าง ไปเจอด้านตลกๆของเรย์กะก็อาจจะมีชอบๆบ้าง แต่ยังไงก็มาซายะมาก่อนอยู่ดี เหมือนพยายามเสียสละให้เพื่อนได้ของดีๆก่อนตัวเองอะ เพราะหลายครั้งละที่อีตานี่ทำท่าจะชงให้เรย์กะหันไปสนใจมาซายะบ้าง แต่ตัวเองก็มาป้วนเปี้ยนรอบตัว คำพูดคำจาเหมือนไม่เกี่ยวข้องกัน แต่พูดถึงตลอด อย่างตอนแนะนำของฝากให้วาคาบะ หรือตอนซ้อมวิ่งที่เรย์กะไปซ้อมวิ่งสามขากับเพื่อน ปกติมาซายะจะทำอะไรชนะเอ็นโจเสมอ เรื่องเรียน เรื่องกีฬา แต่ตอนนั้นเอ็นโจวิ่งแซงไป กูจะมโนว่าเพราะเรย์กะมองอยู่ละกัน ถึงพยายามเอาชนะให้เธอดูอะไรแบบนี้
>>717 กูขำตรงแดกแห้วรัวๆ ตรงใจกูมาก กูฮาคาบุรากิตอนอกหักถ้าไม่มีเอ็นโจไปฉุดกระชากลากถูกลับมากูว่าคงม้วยไปแล้วมั้ง 5555
จะว่าไปกูจำตอน 70 ได้ที่เป็นบทท่านเรย์กะในมุมมองของหัวหน้าสาวน้อยกับเณรน้อย แล้วมันจะมีประโยคชวนจิ้นอันนึงที่หัวหน้าห้องเล่าว่า 'เขาเองก็คอยสอดส่องคุณคิโชวอินอยู่เสมอเหมือนกันนะ ตอนนกอึใส่หัวยังเห็นแล้วยิ้มด้วยล่ะ' จากนั้นก็จบพาร์ทหัวหน้าห้องแล้วต่อด้วยพาร์ทของเณรน้อยที่พูดถึงเอ็นโจ เพราะงั้นไม่ต้องสืบเลยว่าเขาคนนั้นคือใคร 5555
>>718 ทำไมกูมโนเหมือนมึงเลยตอนวิ่ง 5555 กูมีความรู้สึกว่า ที่เอ็นโจเคยช่วยมาซายะกับวาคาบะจังในต้นฉบับอ่ะ เหมือนกับมาช่วยเรย์กะกับมาซายะแทน เหมือนเปลี่ยนความสนใจไปที่เรย์กะแทนวาคาบะอ่ะ พอเจอวาคาบะเข้าจริงๆก็ไม่น่าสนใจแล้ว เรย์กะน่าสนใจกว่าประมาณนี้ อีกเรื่องกูว่าที่ตอนแรกเอ็นโจไม่ป้วนเปี้ยนเรย์กะเท่าหลังๆเพราะรู้ว่าชอบประธานด้วยรึป่าว นิสัยพระรองเหลือเกิน แต่กูอยากให้เป็นพระเอก 55555555
นี่ 711 นะ… ใจร้าวเลย อิชิโนะคุระ ทำไมทำแบบนี้ ขึ้นเรือผิดลำหรือเนี่ย ช้ำใจยิ่งนัก T___T
ขอบใจที่สปอยให้รู้นะ
>>720 วาคาบะไม่น่าสนใจเท่าเรย์กะ นางเป็นผู้หญิงสายสดใสร่าเริงที่หาได้ทั่วไปตามนิยายแจ่มใสและโชโจมังงะอะ ถึงเอ็นโจจะอ่านทางเรย์กะออก แต่แม่นางก็สามารถทำให้เซอร์ไพรส์ได้ทุกครั้ง เหนือความคาดหมายตลอด อย่างตอนให้ช่วยดามใจมาซายะ แต่นางแนะให้ไปบวช หรือตอนใส่ชุดแฟนซีที่ไม่มีใครคาดคิดว่าคนระดับนี้จะใส่ เรื่องนกอึใส่หัวนี่อีก เป็นกูก็คิดว่าผู้หญิงคนนี้น่าสนใจนะ อยู่ใกล้ๆแล้วตลกดี
>>725 ส่วนเรกะเป็นบราค่อน ล่าสุดพ่วงท้ายโชตะค่อน มีข่าวลือแฝงว่าเป็นฟาเธอร์ค่อน เหม็นหน้าคาบุรากิ หยะแหยงเอ็นโจ แต่ติ่งคุณลุงคาบุรากิ มีมาดราชินีที่น่าเกรงขาม แต่ความจริงแล้วโก๊ะมาก งานอดิเรกคือโหนราวในตู้เสื้อผ้า เป็นที่รักของสัตว์โลก มีคนบอกหน้าตาคล้ายหมา แถมมีคนลุกให้นั่งเพราะนึกว่าท้อง ชอบสะสมของแปลกๆ ลิ้นจระเข้ ว่างๆก็เล่นโยคะ นิสัยเพิ่มเติมคือชอบตามสตอร์กเกอร์วาคาบะ
ไม่เหมือนใครจริมๆ นางเองฉัน 5555
เราว่าที่มาซายะไม่เป็นหนุ่มคูลเย็นชาก็เพราะเรกะนั่นแหละ เราว่าฉากตอนเด็กที่เจ้าเด็กคาบุรากิโดนยูริเอะโกรธ ในเรื่องจริงอาจไม่มีคนช่วยแก้ปัญหา จนทำให้คาบุรากิเปลี่ยนนิสัยตัวเอง เพื่อให้ยูริเอะหันมามอง แต่ในรอบนี้ ท่านเรย์กะดันโผล่มา ทำให้อะไรๆมันง่ายขึ้น คาบุรากิเลยเป็นไอบ้าจนมาถึงปัจจุบัน 5555555555555555
>>726 กูว่าเพราะเรย์กะโลกเดิมรู้จักอย่างผิวเผินตามแต่โชโจมังงะจะเสนอ รูปลักษณ์ภายนอกมองแล้วเคร่งขรึม เย็นชา หล่อ สาวกรี๊ดท่านจักรพรรดิขา ตอนม.ปลายก็เลิกแข่งขี่ม้าส่งเมืองไปแล้ว นอกจากยูริเอะก็วางตัวเหินห่างกับผู้หญิงทั้งหมด เลยรักษามาดคูลๆในมังงะไว้ได้ แต่พอเข้ามาในโลกนี้ มารู้จักกันจริงๆตั้งแต่ประถม ความหลงใหลที่เคยมีก็หายไปเพราะเห็นธาตุแท้แล้ว 555555555
>>727 เออเรียลดี เหมือนเพื่อนกุ หล่อแค่ไหน กุก็ไม่เอา นิสัยันเกินกว่าจะรับได้ กุสงสารพวกที่มากรี้ดมันมาก 5555
ส่วนเอนโจในเรื่องจริงเป็นคนอ่อนโยนสินะ เอาจริงนางก็อ่อนโยนนะ แต่แค่มันเป็นหน้ากาก เอนโจนี่ร่างอวตารพี่ชายดีๆนี่เอง นิสัยเหมือนที่ท่านอิมาริเล่ามากว่าอยู่ต่อหน้าคนอื่นใส่หน้ากากเสมอ
เพราะงั้น กุเชียร์เอนโจจจจจจ
เรือเอ็นโจแล่นฉิวโคตรๆ ดีใจที่ลงลำนี้ตั้งแต่แรก (หวังว่าคนเขียนจะไม่ยิงเรือทิ้ง)
ถามคนอ่านต้นฉบับแล้วหน่อย กุสงสัยว่าจนถึงตอนล่าสุด หัวหน้าห้องสมหวังยังวะ 55555 โคตรเอ็นดู นี่ถ้ามันไม่ได้มีสาวที่ชอบแล้ว กูก็จิ้นกะเรย์กะแล้วนะ โดยเฉพาะตอนงานโรงเรียน ที่บอกว่าเรย์กะลูกแกะห่มหนังหมาป่าต่างหาก เลยจะให้ใส่ชุดพ่อบ้านหูแกะ โอ๊ยย มีนายเนี่ยแหละที่รู้จักเรย์กะดีที่สุด 55555
ทั้งหัวหน้าห้อง ทั้งคาบุรากิ ให้หัวหน้าหมู่บ้านคานทองเป็นกุนซือให้ นี่จะไปรอดกันเหรอวะ
เรย์กะมีสเปคเป็นแบบท่านพี่ แถมชอบเอ็นโจมาตั้งแต่อยู่โลกเดิม คนเขียนใบ้ขนาดนี้ เอ็นโจเข้าวินแน่ๆ แต่กูก็ยังนึกไม่ออกเลยว่าเรย์กะจะไปตกหลุมรักเอ็นโจได้ยังไง ดูนางแหยงๆ ไม่อยากเข้าใกล้จะตาย
อ่านพวกมึงมโนแล้วกูเกลียดดดด กูอุตส่าห์ยับยั้งชั่งใจแล้วนะ พอเจอพวกมึงคุยกันแล้วกูชักอยากเห็นตาม ถ้าพระเอกเป็นเอ็นโจจริงๆกูอยากเห็นฉากพี่เมียปะทะน้องเขยด้วยคน ส่วนทานุกิกับขุ่นแม่ปล่อยไปเถอะ ท่านพี่กับเอ็นโจแม่งเจ้าเล่ห์เหมือนกันกูว่าท่านเรย์กะหมันหมุนเป็นลูกข่างแน่ๆ 5555
แต่อื่นใดที่สุด...ท่านเรย์กะ..ขอฉากแบบโชโจสาวน้อยทั่วไป ใจเต้นตึกตักๆโดกิโดกิกับเอ็นโจให้เห็นสักนิดได้มั้ยยย ตอนล่าสุดแปลไทยนี่เหมือนนะ แต่ต่างคนต่างเฉยๆ ปล่อยให้คนภายนอกมโนคิดไกล(เช่นกูเป็นต้น) แต่กูขอมโนว่าถ้าปมเอ็นโจเคลียร์หมดแล้วพี่แกสนใจจีบเรย์กะจริงจัง..กูว่าท่านเรย์กะไม่รอด
ท่านอิมาริล่ะ ฝ่าด่านท่านพี่มาไม่ได้เหรอ
>>735 ถ้าพี่แกจะเอาจริงก็ฝ่าได้นะ แต่ท่านพี่ไม่ปลื้มเพราะอิมาริเจ้าชู้ มีการบอกสาวๆตอนอายุสิบเก้าถ้าได้แหวนเงินจากหนุ่มๆเป็นของขวัญวันเกิดจะทำให้ชีวิตมีความสุข เดี๋ยวน้องอายุสิบเก้าแล้วพี่จะซื้อแหวนเงินเริ่ดๆมาเป็นของขวัญนะจ๊ะ แต่ตอนนี้เอาแหวนสีชมพูนี่ไปก่อน (จองไว้เรอะ ถถถถถถถถ)
ปล่อยอิมาริไปเถอะ เพราะอิมาริเป็นของท่านพี่ ถ้าทำให้ท่านพี่หึง..แฮ่ม! โกรธขึ้นมากูเกรงว่าอิมาริจะถูกจับถ่วงอ่าวเปอร์เซีย
ถ้าเรื่องดำเนินตามรอยเดิมอย่างบ้านเรย์กะล้มละลาย จะมีใครยื่นมือเข้ามาช่วยมั้ยวะ ในโรงเรียนดูไม่ค่อยมีใครเป็นเพื่อนกับนางเลย พวกคิคุโนะ เซริกะ แก๊งสาวๆในเรื่องก็ดูเหมือนลูกสมุน อย่างหัวหน้าห้องหรืออาคิซาวะก็ดูไม่มีพาวเวอร์เท่าไหร่ เอ็นโจกับคาบุรากิก็รู้จักกันห่างๆ ไม่ได้สนิทอะไรกัน ตอนนี้คาบุรากิก็ไปเดทกับนางเอกตามต้นฉบับแล้ว เหลือเรย์กะนี่ล่ะที่ไม่รู้จะเป็นยังไงต่อ
กูว่าคนที่ทำงานด้วยบ่อยๆ หรือสนิทกับเรย์กะน่าจะรู้นิสัยนางทุกคนนะ แกะน้อยแท้ๆ แต่ชอบตอนคาบุรากิแซว 55555 ท่านอิมารินี้ กูว่าพี่แกไม่น่าเข้าวินวะ เหมือนเรย์กะจะไม่ได้รู้สึกอะไรกับคนนี้เลย มองเป็นที่ปรึกษาหรือเพื่อนพี่ชายมากกว่า แต่เฮียแกน่ารักดีนะ กูชอบ //ไม่รู้ทำไมกูอยากให้นายตัวสำรองกับวาคาบะคู่กัน ส่วนคาบุรากิแห้วไปอีกรอบล่ะกัน 55555 แต่ใจนึงก็แอบกลัว ถ้าแห้วอีกรอบ คงจะไม่ใช่แค่ไปด้อมๆมองๆแถวหน้าผา สงสัยจะโดดลงไปจริงๆ 555555555 เป็นตัวละครที่กูชอบ แต่ก็อยากแกล้งด้วยอ่ะ อิอิ
ท่านเรย์กะแปลไทยตอนใหม่มาแล้ว กูอยากเห็นธาตุแท้ของยูกิโนะที่ทำให้เอ็นโจมีรอยยิ้มปริศนาขึ้นมาได้ ส่วนคาบุรากิแม่งชักเป็นตัวฮาประจำเรื่อง ขนาดโผล่แค่ชื่อเฉยๆกูยังขำลำบากเอ็นโจกูแท้ๆ ต้องไปยืนดูพายุท้องฟ้ามืดครึ้มด้วยกันโรแมนติกไหมล่ะ 5555
ท่านเรย์กะกูว่าคงไม่ใช่เรื่องที่รวบรวมฮาเร็มแล้วล่ะ น่าจะรวบรวมลูกสมุนมากกว่า
ท่านเรย์กะกุ นับมันเริ่มมีสมุนแปลกๆเยอะขึ้น ฮ่าๆๆๆๆๆๆ ริรินะนี่ควรรวมเป็นสมุนด้วยไหม นางดูเป็นติ่งเรย์กะนะ แต่ซึน 555
ริรินะนางรัก+นับถือเรย์กะมากแหล่ะ แต่ทำซึนไปงั้น
คาบุรากินี่กลายเป็นไอ้บ้าเต็มตัวไปแล้วสินะ หมดมาดคูลๆในมังงะแบบกู่ไม่กลับแล้ววววววว
สรุปคือเรย์กะคือบุคคลที่ให้ความบันเทิงกับสองพี่น้องนี่สินะ
ทีแรกกูเชียร์คาบุรากิคู่เรย์กะนะ แต่ไปก้าวขาลงเรือเอ็นโจตอนที่เรย์กะโดนยัดเยียดงานกรรมการห้องมาให้ แล้วเอ็นโจก็มาเป็นกรรมการห้องเหมือนกัน พอเรย์กะไม่เป็น เอ็นโจก็ไม่เป็นด้วย ตอนเรย์กะต้องไปพูดกับห้องที่มีปัญหาแล้วทำท่าจะคุมไม่อยู่ เอ็นโจตามมาซัพพอร์ตทันที เป็นโมเมนต์เล็กๆที่ทำให้กูกรี๊ดอะ ถ้าเป็นคนอื่นคงจะคิดว่าท่านเรย์กะคนเดียวก็รับมือได้สบายอยู่แล้ว ไม่ต้องไปช่วยหรอก จากนั้นกูก็คอยมองหาโมเมนต์เอ็นโจเรย์กะตลอดเลย 5555555555555 มาเจอตอนถามว่าชอบผู้ชายอายุมากกว่าเหรอ ทำให้กูกรี๊ดหนักกว่าเดิม จะถามทำไมคะ เช็คสเปคกันเหรอ กับคนที่เราไม่ได้สนใจ ไม่ได้แอบชอบ เราก็ไม่ได้อยากรู้อะไรเกี่ยวกับเขาเท่าไหร่หรอกใช่มะ แต่ถามแบบนี้จะสื่ออะไรคะ อย่าทำให้คิดมากสิ
>>742 กูขำรวบรวมลูกสมุน แต่สายตาคนภายนอกเสือกมองเป็นฮาเร็ม เป็นเรื่องโรแมนซ์ๆของเจ้าแม่ไปซะงั้น ทั้งที่ตัวจริงนางช่างแห้งแล้งความรักเหลือเกิน
กูอยากเข้าวงเม้าท์ท่านเรกะด้วย คนแปลก็ขยันอัพดี หายไปก็บอกล่วงหน้า เวลามีตอนใหม่กูก็อยากพุ่งมากรี๊ดแต่ไม่มีใครอ่านด้วยอ่ะ5555 แต่เกรงใจห้องนี้จัง
แต่เอาตามความคิดกุ ผู้ชายรอบตัวเรกะก็ไม่เชิงลูกสมุนอ่ะนะ แค่ไม่ใช่ฮาเร็มรักหลายเส้าแบบที่คนอื่นมองเฉยๆ5555 มีแค่ผู้ชาย(?)สองคนมั้งที่เป็นสาวก(?) ที่เหลือนี่ก็รู้จักธาตุแท้แกะผมหลอดหมดเลย (เหลือแค่เณรน้อยคนเดียวที่ไม่ใช่ทั้งสาวกทั้งคนแหย่...) กุจะรอลุ้นคู่ท่านเรกะต่อไปนะ เสียใจอ่ะ อยากรู้แล้วแต่ขนาดทางต้นฉบับยังไม่ลงเอยเลย555
ตอนนี้ต้นทางนี่พีคมาก (สำหรับกู ส่วนเรย์กะเฉยๆ)
.
.
.
เอ็นโจควงหญิงมาเจอเรย์กะถึงในงานปาร์ตี้ล่ะเว้ยเฮ้ย ส่วนเรย์มีท่านพี่ประกบมาด้วย เรือเอ็นโจของกู~~~~
ตอนนี้ สนพ ที่ทำ Jbook เหลือ สนพ อะไรบ้างวะ Talent 1 ล่มแล้วจะมีค่ายไหนอีก
จะว่าไป ท่านพี่ยังโสดอยู่เหรอ ดูทรงแล้วคงไม่ขึ้นคานนั่งข้างเรย์กะหรอก
แปลไทยตอนไปทำให้ทีมเอ็นโจปวดหัว เอ็นโจชงคาบุรากิกับเรย์กะอีกแล้ว
แปลไทยล่าสุดมาแล้ววว ตอนนี้กูก็เดาความคิดเอ็นโจไม่ออก เหมือนชงแต่ก็ไม่ชงว่ะ แต่อิตรงที่คาบุรากิบอกปัดจะไม่เล่นเปียโนให้เรย์กะฟังว่าใครจะเล่นกันน่ะ แล้วเอ็นโจแม่ง "อื๋อ? มาซายะ" พร้อมรอยยิ้มนี่มัน......ข่มขู่? แม่งข่มขู่สินะ มาฉายาเจ้าชงเจ้าชายอะไรรร นี่มันจอมมารชัดๆ
สรุปว่าฉายาของแต่ละคนในรร.นี่มีอะไรบ้างนะ คาบุรากิ-จักรพรรดิ เรย์กะ-จักรพรรดินี เจ้าหญิง กาลี แม็กกี้ ผมหลอด ฯลฯ เอ็นโจ-เจ้าชาย
แล้วขุนพลนี่คือใครอ่ะ?เอ็นโจป่ะ? คือเห็นเพื่อนเรย์กะซุบซิบกันบางทีก็งง
ไม่ไปคุยห้อง web novel ล่ะ
ปะ หมู่เฮา ไปคุยห้อง web novel กัน
มีโม่งไปเปิดประเด็นไว้ที่ web novel กระทู้ Syosetu-ka ni Narou [นิยายนาโร่] ล่ะ เชิญตามกันไปโดยพลัน
มีนิยายแนวอบอุ่นหัวใจ หรือไม่ก็แนวหม่นๆชวนปวดใจไปเลย แนวๆงานของ ดาไซ , โยชิโมโตะ บานานะ , โอตสึอิจิ , นัตสึเมะ โซเซกิ มาแนะนำบ้างไหม จะเป็นชื่อหนังสือของนักเขียนที่ว่ามาก็ได้ แต่ขอแบบที่หาได้ในร้านหนังสือนะ
จิตตกมาก อยากหาอะไรมาดำดิ่ง วันนี้แหละจะเดินไปซื้อที่ร้าน ขี้เกียจรอไปรษณีย์
ช่วงหลังไม่เห็นงานของเคโงะ ในเมืองไทยเลย
สงสัยค่าลิขสิทธิ์แพง แถม ล่าสุดที่ออกก็เป็ talent 1 อีก
สงสัยคงไม่ได้อ่านเล่มใหม่ๆแล้วมั้ง
แนะนำเรื่องสั้นแนวลึกลับ ที่เป็นแนวเดียวกับเรื่องเล่าจากเงาสลัวให้ทีสิ เมื่อเร็วๆนี้หยิบมาอ่านรอบสองแล้วรู้สึกประทับใจกว่ารอบแรกมาก อยากอ่านเรื่องสั้นแนวลึกลับอีก
มีใครรู้บ้างว่าเช็ต strawberry night ของฮนดะ เท็ตสึยะมีแค่ 3 เล่มเหรอ คือในไทยเห็นมีแค่ 3 เล่ม แล้วในญี่ปุ่นนี่มีกี่เล่ม
กูอยากลองอ่านนิยายสืบสวน ฆาตรกรรม หักมุม เยี่ยมๆสักหน่อย แนะนำกูหน่อยดิเพื่อนโม่ง
ถ้าเป็นหักมุม น่าจะเป็นของอายะเกือบทุกเรื่อง แต่ถ้าแนวดราม่า สืบสวนต้องของเคโงะ
ตอนนี้สนพ ที่เหลือแปลญี่ปุ่นคงเหลือ Maxx Jlit Jclass แพรวนิยายแปล กำมะหยี่ Hummingbooks มั้ง
พรุ่งนี้ชั้นจะจีบเธอในวันเมื่อวาน เปิดให้พรีแล้ว
เนื้อเรื่องคล้ายๆ Kimi no nawa
ปลายปี jlit จะปล่อยงานโซเซกิอีก 3 เรื่องแหนะ ดีๆ รู้สึกวงการวรรณกรรมยุ่นคึกคักดีนะ (หรือเปล่า) เห็นละอิจฉา555 ;__;
ขอระบายแป๊บ ตอนนี้ตามหา ขบวนการนักสืบเยาวชน ของรัมโปอยู่
หามือสองไม่ได้เลย เห็นแค่เล่ม 1 เป็นไฟล์ Epub
พอไปถามสมาคมฯก็ตอบว่า ไม่มีนโนบายพิมพ์เพิ่ม
อยากอ่านมากมาย ถึงจะมีแค่ 6 เล่มก็เถอะ
มีใครชี้เเหล่งซื้อได้บ้าง
กูนี่ยังคงร้องไห้กับเคียวโกคุโด YwY ยอมนั่งค้นประวัติปีศาจญี่ปุ่นต่อไปก็ได้วะ ฮรือ
เออ รถไฟสายทางช้างเผือกนี่มีสำนักพิมพ์ไหนคิดจะพิมพ์ใหม่บ้างมั้ยวะ กูอยากอ่านมากๆ เคยเปิดไปเจอเว็บนึงที่ลงเป็นแบบภาษาอังกฤษแต่มันสั้นจนกูสงสัยว่านี่คือฉบับเต็มเลยรึเปล่า หรือว่าย่อๆมา
ไม่ได้แท็กนะ มือไปโดน ลืมดู โทษนั
>>801 เคียวโกะคุโดนี่ยากมากจริงๆ ว่ะ หนังสือแต่ละเล่มแม่งหนาเป็นปิ่นโต แถมเรื่องก็ยิบย่อยเก็บรายละเอียดเยอะ บรรยายยาว แปลก็ยาก แถมสมัยนี้ยังหานักอ่านที่จะละเมียดกับหนังสือที่ไปช้าๆ แบบนี้ได้ยาก กระแสมันไปทางเดินเรื่องเร็วฉับๆ กันหมด ไปเรียนญี่ปุ่นมาอ่านเองยังง่ายกว่าเลย
มีใครอ่าน tmr ill date with yesterday you ยัง
เห็นคนด่านิยายบุงโกสเตรด็อกแปลไทยกันเพียบเลย ใครแปลอะ กูไม่ได้ซื้อแต่อยากรู้
>>815 ต้นฉบับมันเรียกตัวเองว่า 僕 แต่อ่านว่า やつがれ
เป็นภาษาสุภาพแบบที่คนปกติไม่ใช้กันน่ะ
แปลเป็นไทยก็คง กระผม หรือ ข้าพเจ้า นั่นแหละ (ถ้าแปลภาษาปกติแบบ ผม หรือ ฉัน นี่ไม่ควรนะ เพราะมันเป็นเอกลักษณ์ตัวละคร)
กุอ่านแต่มังงะไม่ได้อ่านนิยาย แต่เรื่องนี้ภาษาแม่งโคตรลิเกอยู่แล้ว ทั้งสำนวนพูดกับการใช้คันจิในเรื่องก็ด้วย ถ้าจะแปลให้ถูกก็ต้องลิเกหน่อยๆ นั่นแหละ
กูสงสัยหน่อย ชื่อพลังของดะไซอ่ะฉบับญป คือ 人間失格 ป่ะ
เห็นในนิยายแปล สูญสิ้นมนุษย์สมบัติ กับ สูญสิ้นความเป็นคน ที่เป็นชื่อหนังสือของเขา
ความหมายภาษาไทยถือว่าเหมือนกันป่ะ
กูก็ไม่มีความรู้ภาษาญี่ปุ่นด้วย
แต่เห็นว่าเรื่องนี้ชื่อพลังมาจากชื่อหนังสือจริงๆเลยสงสัย
>>820 เออ คำผิดสมควรปรับปรุงแต่เรื่องนี้น่าจะเล่นคำเยอะ จะให้ผมๆคุณๆก็คงธรรมดาไป ไหนจะเอกลักษณ์ของแต่ละตัวละครอีก อย่างสมมติตัวละครเอ็ดการ์ โปนี่ใช้วากะไฮ แล้วแปลออกมามันก็ต้องลิเกอยู่แล้วป่ะวะ ก็มันคำเก่าอ่ะ จะให้แปลผมก็กระไรอยู่ (กูไม่เคยอ่านทั้งมังกะกับนิยาย)
ถามโม่งแถวนี้หน่อย หนังสือมุราคามิไทยกะอังกฤษ กุควรอ่านอะไรดี เคยอ่านสปุตนิกภาษาไทยไปเปิดเทียบกับเล่มอังกฤษ ค่อนข้างต่างกันพอสมควรเลย
ช่วยแนะนำนิยายแนวลึกลับให้หน่อย กูอ่านปริศนาตลาดนัดราตรีแล้วชอบมาก อยากอ่านเรื่องสั้นอีก
หลังๆนพดลไม่ได้แปลมุราคามิเลย ซึ่งดีแล้ว
งานคนอื่นที่แปลมุราคามิจากภาษาอังกฤษกูก็ไม่ค่อยชอบว่ะ เปลี่ยนมาแปลจากภาษาต้นทางก็ดีกว่า
เพื่อนโม่งใครมีหนังสือแปลเรื่องบ๊ทจัง ชื่อไทยว่า ต้นส้ม น้ำตา พายุ ของนัตสึเมะ โซเซกิ ช่วยเปิดดูปกข้างในให้หน่อยได้ป่าวว่าเขาแปลมาจากต้นฉบับภาษาญี่ปุ่น หรือแปลมาจากภาษาอังกฤษอีกที
คือเราเคยอ่านนานมาแล้วจำไม่ได้ แถมตอนนั้นยืมคนอื่นมาอ่าน จำได้แค่ว่าอ่านจบไปสองรอบแล้วยังจับใจความอะไรไม่ได้ แต่พอได้ดูหนังที่นิโนะแสดงเป็นบ๊ทจัง ดูไปสามรอบแล้วประทับใจมาก เลยสงสัยว่าทำไมตอนอ่านฉบับแปลไทยแล้วไม่ประทับใจแบบนี้ (อาจเพราะอ่านหนังสือแล้วเราจินตนาการไม่เห็นภาพมั้ง) ตอนอ่านภาษาญี่ปุ่นถึงมันจะเล่มบางๆแต่ก็เครียดกับการใช้ภาษาของท่านโซเซกิมาก อ่านไปทึ้งหัวไปหลายรอบ Orz
// ตอนนี้กำลังคิดหัวข้อทำตัวจบ เห็นหลายคนบอกว่าเรื่องบ๊ทจังนี้แปลไทยไม่ค่อยโอเค เลยอยากลองอ่านต้นฉบับแล้วเอามาเทียบกับแปลไทยดู แต่ก็ไม่แน่ใจอีกว่าถ้าแปลไทยเล่มนี้แปลมาจากภาษาอังกฤษแล้วจะทำได้มั้ย อีกเรื่องนึงคือ ได้ยินต่อๆกันมาจากรุ่นพี่ว่าถ้าไม่แน่จริง อย่าริทำตัวจบเกี่ยวกับนัตสึเมะ โซเซกินี่จริงมั้ย เล่นพูดซะแอบกลัวเลยว่ะ ไอ่เราก็ความรู้ญี่ปุ่นกลางๆ หรือควรตัดใจไปทำตัวจบงานของนักเขียนญี่ปุ่นร่วมสมัยคนอื่นดีวะเพื่อนโม่ง ขอคำปรึกษาเลยแล้วกัน
ช่วงนี้แลงานญี่ปุ่นเงียบไปเยอะเลยว่ะ มีแต่งานคลาสสิกที่ไม่ค่อนถูกกะแนวกุเลย
คนอ่านญี่ปุ่นไม่ใช่สายเปย์มั้งนะ กูเห็นตำหนักจีนคึกคักกันสุดๆ แล้วลอบกรีดน้ำตา
งานญี่ปุ่นคงเหมือนเหมืองที่ถูกขุดจนเหลือแค่ขี้ดินอะมึง ตอนยุคทองก็แห่แปล งานเกาหลีก็เคยเป็น ตอนนี้ทองหมดแล้ว คนเลยหันมาขุดจีน เห็น STP ก็ปล่อยนิยายธีมกำลังภายใน สยามก็ปล่อยรัวๆ แนวรักของสำนักพิมพ์อื่นๆ ก็ปล่อยจีน นี่ก็กลัวตลาดจีนจะวายเร็วกว่าที่คิดเหมือนกันเพราะกุก็ตามจีน
ญี่ปุ่นโดนพวกไลท์โนเวลดูดไปหมดแล้วปะ หรือนับคนละตลาดกัน
ถ้าจีนวอดจะไปไหนกันต่อวะ?
>>836 จีนตลาดมันใหญ่ สายผลิตเยอะมาก สนพ.อื่นกูไม่รู้ แต่สยามไม่มีทางล่มหรอก นิยายมันดีที่สุดในสายนี้แล้ว
แล้วกูว่าเกาหลีไม่เคยเข้าไทยนะ เข้ามาแต่ละอันน้อยมากๆ มีแต่นิยายรัก หมวดนิยายแฟนตาซีเกาหลียังแทบไม่มีเข้ามาเลย ตลาดมันยังเปิดได้อีก
แล้วที่ญี่ปุ่นไม่ค่อยรุ่งตอนนี้เพราะคนแปลดีๆ มันน้อย ไม่เหมือนจีนที่คนแปลมีเยอะกว่ามาก และคนอ่านไม่เรื่องมากเหมือนคุยุ่น ส่วนใหญ่ขอแค่แปลถูก จะเปลี่ยนสำนวนให้จีนยังไงก็รับได้ พูดให้ถูกคือถ้าไม่ทำให้สำนวนเป็นจีนคนจะไม่อ่านมากกว่าด้วยซ้ำ
>>843 คนอ่านนิยายแปลจีนมันจะมีสองกลุ่ม กลุ่มพวกอ่านกำลังภายในยุคเก่า ๆ มาก่อน กับกลุ่มพวกที่เพิ่งเริ่มอ่านงานใหม่ ๆ กลุ่มแรกเป็นพวกสามารถอดทนกับการทับศัพท์ต่าง ๆ แล้วก็สำนวนที่จี๊นจีนได้ดีกว่ากลุ่มหลัง แล้ว prefer การแปลแบบนั้น กลุ่มหลังจะชอบให้แปลทับศัพท์เท่าที่แปลได้ ซึ่งสำหรับเรา ขอให้ความหมายถูก context จะทับศัพท์หรือแปลยังไงก็ได้ เลยรู้สึกเฉย ๆ กับเรื่องนี้
ฝั่งจีนมันดราม่าเรื่องอื่นจนดราม่าเรื่องแปลไม่ถูกจริตมันจิ๊บ ๆ ไปเลยน่ะ
>>836 ก็ไม่นะ นิยายญี่ปุ่นเจ๋งๆ ยังมีอีกเป็นกะตั้ก ตลาดนิยายย้อนยุคญี่ปุ่นยังไม่มีใครแตะเลยด้วยซ้ำ พวกนิยายสืบสวนดีๆ ก็ยังมาเรื่อยๆ
ส่วนตอนนี้ที่พอขายได้น่าจะเป็นพวกแนวสี่ช่องจบน่ารักๆ แบบของ Daifuku ไม่ก็พวกฮาวทูของ welearn ส่วนนิยายญี่ปุ่นที่ไม่ใช่ LN... ตอนนี้เหลือแต่เจ้าใหญ่อย่างแพรวเองมั้ง (ไม่นับพวกสายคลาสสิคอย่าง JLIT)
ทำไมวัฒนธรรมสายญี่ปุ่นมันไม่ค่อยโตวะ ทั้งที่สื่ออะไรก็ออกจะกว้าง ตอน Kimi no nawa เข้าก็ทำยอดเป็น 40ล้าน
กูอ่าน Revenge เเล้ว รู้สึกว่าก็ดี คนเขียนเขียนผูกเรื่องเก่งดี ที่สำคัญรู้สึกว่าปกไม่สวย แต่สนพอวยหนักมาก
>>851 กูชอบตอนสองกับตอนสี่(มั้ง) ตอนสองที่เด็กสาวคนหนึ่งไปหาพ่อแท้ๆแต่ตัวเองเป็นลูกเมียน้อยเลยต้องแอบไปแล้วขอให้เพื่อนชายที่ไม่ได้สนิทอะไรไปด้วย ขากลับแวะเที่ยวเล่น ไอ้เพื่อนชายก็ไม่ได้คุยอะไรด้วยเท่าไร พอหลายปีต่อมาเธอโทรมาขอบคุณ บอกว่าแค่ตอนนั้นมีคนอยู่เป็นเพื่อนก็ดีใจแล้ว แล้วก็ร้องไห้เหมือนน้ำตาที่ไม่ได้ไหลตอนนั้นไหลออกมาตอนปัจจุบันแทน
กับอีกตอนที่แม่ลูกเดินในสวนสัตว์ตอนหิมะตก แล้วคนลูกมันบรรยายฝ่ามือแม่ว่าเล็กนิดเดียว
เป็นเรื่องสั้นที่ให้บรรยากาศเศร้าๆหม่นๆแบบญี่ปุ่นดี
Revenge กูงงกับไทมไลน์ในเรื่องว่ะ พอเทียบช่วงเวลากับตอนก่อนหน้าแล้วไทมไลน์มันเลื่อมๆกัน
>>856 กูก็ชอบตอนนี้เหมือนกัน ขอช่วยขยายความเพิ่มนิด
คือหนังสือเล่มนี้เป็นเรื่องสั้นต่อเนื่อง โดยมีตัวละครเกี่ยวข้องกัน ตอนแรกตัวเอกเป็นแม่ที่ลูกตาย แล้วนางเคยบรรยายถึงความเงียบ มืด ของตู้เย็นที่มีศพลูกอยู่ข้างใน นางมาหาซื้อขนมเค้กแบบที่ลูกตัวเองชอบ จะเอาไปให้ทั้งที่รู้ว่าลูกตายไปแล้ว
ตอนที่สองของเรื่อง ตัวเอกเป็นสาวร้านทำขนมเค้กจากตอนหนึ่ง นามีอดีตในวัยเด็กที่เป็นลูกนักการเมือง พ่อเลยเปิดเผยตัวไม่ได้
วันหนึ่งพ่อนางเรียกนางไปกินข้าว นางก็ชวนเพื่อนชายไปด้วย เรื่องถูกเล่าด้วยมุมมองของเพื่อนชาย มีกีวี่เป็นสัญลักษณ์ในเรื่องแทนน้ำตา
สมัยที่นางโดนพ่อเรียกไปกินข้าว ขากลับนางไม่ร้องไห้ ชวนเพื่อนชายแวะเก็บลูกกีวี่ข้างทางมาแดก น้ำกีวี่ไหลท่วมเปื้อนเสื้อเหมือนน้ำตา
ตัดกลับมาปัจจุบัน นางเธอไปหาเพื่อนชายจากร้านเค้ก แล้วร้องไห้บอกว่าขอบคุณมากที่เวลานั้นอุตส่าห์อยู่เป็นเพื่อน น้ำตาของนางที่ควรจะไหลในวันที่เจอพ่อกลับไหลในวันนี้แทน
ฮือออออออออ พวกมึง พ.เอาMugen Bana อ.ฮิงาชิโนะ มาเเปลล่ะ กูดีใจมากกกก อยากร้องไห้ ก่อนหน้านี้ก็บอกหน้าเพจว่าเอางานอ.มินะโตะมาเเล้ว น้ำตาจะไหลลลลลลลลลลลลล
อยากรู้เรื่องย่อ แต่ระดับเคโงะ คงไม่ผิดหวังหรอก
ตำรวจสืบวิญญาณของEnterอ่านแล้วสนุกดีว่ะ
มีเรื่องไหนของเคโงะแนะนำไหม กุไม่เคยอ่านงานเขาเลย
รออ่านเรื่องใหม่ของลุงมุราคามิฉบับภาษาไทยว่ะ แต่ไม่อยากให้นพดลแปลเลย...
เดทกับเธอคนเมื่อวานเป็นไงมั่ง
อ่านยากยังไงวะ สะกดเสียงคะตากานะแบบราชบัณฑิตเหรอ
แอบเห็นด้วย กูเป็นคนนึงที่เหนื่อยกับการอ่านชื่อญี่ปุ่นเสียงสั้นๆมาก แบบ "นาโอกิ/นะโอะกิ" กูรู้สึกว่าแบบหลังต้องใช้พลังงานเยอะมากในการออกเสียง 555555
งานหนังสือจะถึงแล้ว จะมีค่ายไหนเอางานแนว ๆ J-Book มาขายไหม
>>>/animanga/3303/510-533
>>>/lightnovel/3245/720-830
ประเด็นน่าสนใจดี
สนพ.ฮัมมิ่งบุ๊คเงียบไปเลย ไม่ไหวแล้วเหรอ กุอยากอ่านงานอายะต่อ
จิบ้าตายทั้งงาน อ.เคโงะ กับ อ.มินาโตะ ;___;
>>889 https://www.goodreads.com/book/show/31423183-penance
เข้าเล่มนี้ใช่ไหมของ อ.มินาโตะ
ky กูอยากบ่น วันนี้จัดห้องแล้วไปเจองานของ yusuke kishi เรื่อง isola มาลองอ่านใหม่แล้วรู้สึกเสียดายงานแกเคยเสพงานแกอยู่ 3 เรื่อง(isola แบบนิยาย Aku no Kyoten แบบการ์ตูน จากโลกใบใหม่แบบอนิเม) แกชอบเปิดเรื่องปูนู้นนี้นั่นไว้อย่างดีแต่พอถึงช่วงท้ายทีไรแกเหมือนโยนไอ้ที่แกปูมาแทบทั้งหมดช่วงต้นทิ้งแล้วไปเริ่มการไล่ล่าสังหารทันที เสียดายช่วงต้นชิบหาย
Ky เพื่อนโม่งนิยายtomorrow i will date with yesterday’s you โอเคป่ะว่ะต่างกับหนังมั้ย
899 ในหนังปรับรายละเอียดพอสมควร แต่กูชอบในหนังมากกว่า เพราะรู้สึกว่านิยายมันฟุ้ง... ฟุ้งแบบ เออ อะไรของมึงวะเนี่ย 55555555 กูอ่านแบบภาษาญี่ปุ่นนะเลยบอกไม่ได้ว่าของไทยแปลเป็นไง
มีใครอ่านนิยายบุงโกะ(หรือไม่บุงโกะก็ได้)บ้างอ่ะ มีเรื่องไหนสนุกๆบ้าง ไม่ต้องมีแปลไทยก็ได้เพราะนี่อยู่ญี่ปุ่น 555 ส่วนตัวชอบ秒速五センチメートル อยากอ่านสไตล์นี้อีก
กู901เอง งานอื่นของชินไคกูอ่านไปแค่คิมิโนะนะวะอ่ะ โคโตโนฮะเพื่อนกูบอกว่ายาก และกูเคยดูอนิเมะแล้วไม่ประทับใจเท่าไหร่ (แต่เรื่องอื่นก็ชอบนะ)
>903 ไม่เคยได้ยินชื่อเลย หรือเคยวะ เอ๊ะ555555 ขอบใจมาก เดี๋ยวไปลองหาดู
บุงโกะที่กูว่าคือไซส์เล็กๆA6แหละ กูผิดเองที่พิมพ์ไม่เคลียร์ ขอโทษที
โต๊ะโตะจังตอนจบเป็นยังไงหรอเพื่อนโม่ง รุ่นกูเหมือนเอามาเรียนไม่กี่ตอนมั้ง ไม่มีอ่านนอกเวลา ให้ซื้อมาอ่านก็ไม่เอาละ
พูดแล้วนึกได้ นึกถึงเพลงโรงเรียนขึ้นมาเลย ในเรื่องบอกใส่ทำนองอะไรก็ได้ใช่มั้ยวะ แล้วอีกประโยคที่จำแม่นเลยคือโต๊ะโตะจังโดนครูดุเพราะเอากรรไกรเข้าไปขยัลกิ๊บกั๊บในปาก กูก็ลองนะ 555
สรุปคืองานหนังสือรอบนี้ แปลญปออกแค่สามเล่ม คือแมงมุมสังหาร (รัมโป), ปริศนาดอกไม้มายา (เคโงะ) แล้วก็ชดใช้ (มินาโตะ) แค่นี้เหรอฟะ ฮืออออ
เอาน่ามึง คิดซะว่าอย่างน้อยก็ได้อ่านงานที่คัดสรรมาแล้วนะ (ว่าขายได้ 555) เอาจริงๆ แบบตอนบลิสหลายเรื่องก็ค่อนข้างธรรมดา (ไปจนถึงงงว่ามึงซื้อเข้ามาได้ไง)
เจลิทน่าจะออกงานรัมโปนะ(ฆาตกรรมบนเนินD) เห็นตัวอย่างปกตั้งแต่ปลายงานเดือนตุลา
แต่ถ้านับสาย Light novel ก็ไม่น้อยนะ
JLIT มีอัพเดทแล้วนะ: (คัดลอกมาจากโพสต์ในเพจ)
รู้หรือไม่ว่า ชื่อของตัวเอกการ์ตูนนักสืบรุ่นจิ๋วอย่าง เอโดงาวะ โคนัน นั้นมาจากชื่อของนักเขียนนวนิยายสืบสวนสอบสวนสองคน นั่นคือ อาเธอร์ โคนัน ดอยล์ ผู้สร้างเชอร์ลอคโฮล์มส์นักสืบชื่อก้องโลก กับเอโดงาวะ รัมโป ผู้สร้างนักสืบอย่าง อาเคจิ โคโกะโร ผู้มีชื่อเสียงของญี่ปุ่น พบกับอาเคจิ โคโกะโร ได้ที่สำนักพิมพ์ JLIT เร็ว ๆ นี้
มิโสะเลือด ลดราคา 50% ใครเบื่อๆ แนวเดิมๆ ลองหาเรื่องนี้มาอ่านได้นะ กูว่าประเด็นในเรื่องน่าสนใจดี เกี่ยวกับผู้ชายที่พาพวกฝรั่งไปเที่ยวย่านอโคจรในญี่ปุ่นแล้วเกี่ยวข้องกับคดีฆาตกรรม (แต่แค่เรื่องนี้ไม่ใช่นิยายสืบสวน)
jlit มีออกรัมโป 2 เล่ม-
The MATTER : งานหนังสือที่จะถึงนี้จะมีอะไรออกบ้าง
สำนักพิมพ์ J LIT : มีผลงานของเอโดะงาวะ รัมโป บิดาแห่งอาชญนิยายญี่ปุ่น 2 เล่ม เป็นซีรีส์ของนักสืบชื่อดังมาก 'ซีรีส์ยอดนักสืบอาเคจิ โคโกะโร' ตอนฆาตกรรมบนเนินD และ ตอนดวงดาวแห่งเงามืด
จากโพสต์ในเพจ The Matter บทสัมภาษณ์สนพ.อิสระ
พรุ่งนี้ผมจะเดทกับเธอคนเมื่อวานสนุกดีว่ะ จีบกันครึ่งเล่มก่อนเฉลยปมจากปากนางเอก ช่วงจีบกันนี่เขียนได้น่ารักดี พระเอกหนุ่มกินพืชได้คบกับสาวสวยทำอะไรก็เขินไปหมด(แต่เสือกไปถึงขั้นเย็ดกันด้วย ไม่รู้ในหนังโนตัดฉากพวกนี้ออกไปรึเปล่า) ท้ายๆเล่มก็เขียนได้เจ็บปวดดี รักมากแต่อยู่ด้วยกันไม่ได้ อ่านแล้วสงสัยหลายจุดแต่ก็คิดซะว่านี่คือนิยายรักโรแมนติกไม่ใช่นิยายไซไฟ
>>927 เล่นมุกหรือเปล่า นี่โพสต์ของปีที่แล้วนะเฮ้ย
>>925 เห็นมีอยู่นะ https://www.facebook.com/mbooks.shop/?pnref=story
มีงานของอาคุตากาว่า ของปล่อยสำนักพิมพ์
ชื่อหนังสือ ท่านหญิงแห่งโระคุโนะมิยะ
>>930 แต๊งมาก ไม่รู้ข่าวเลย แปลจากอิ้งหรือญี่ปุ่นอะ เป็นเรื่องสั้นที่ไม่เคยรู้จักเลย
https://m.facebook.com/releasepublishing/photos/pcb.743443692496866/743442372496998/?type=3&source=48
ไม่รู้ข่าวเล่มนี้เหมือนกัน ทำไมมันเงียบอย่างนี้ กลัวมีหนังสือมุมมืดอย่างนี้อีกจัง
https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=1098242653621204&substory_index=0&id=292388314206646
บันทึกกันลืมฉบับนิยาย อ่านชื่อสำนักพิมพ์ไม่ออกว่ะ รายละเอียดก็ไม่มี
jlit ปล่อยของแล้วเพื่อน ไปโดนกันได้
ไปมาแล้วววว รัมโปยังไม่ออก เค้าบอกที่โรงพิมพ์ยังไม่ส่ง น่าจะมาพรุ่งนี้ (5) บอกไว้ก่อนเดี๋ยวเก้อเหมือนกุ ฮือ
คํานิยมงานใหม่รัมโปคือ เอิ่มมมม คือเล่มเนินd มันมีอะไรให้วายว่ะ
กูอ่านมาก็ไม่ได้มีอะไรให้จิ้นเลย
คือมันไม่ได้มีอะไรให้จิ้นได้วายไว้ ก็อย่าพยายามมากรีดร้องว่าวายๆ จิ้นๆได้มั้ย
อ่านแล้วหงุดหงิด ถ้าไปเขียนในเล่มเกาะปีศาจกูไม่ว่าเลย
อันนี้มันก็จิ้นได้จริง
JLIT กูว่าทีมงานคงเป็นแกงค์นักวาดกลุ่มนึงแหละ เป็นคนในวงการก็เลยมีฟิลเตอร์สูง
อาคุตากาว่ามีเล่มใหม่ เป็นรวมเรื่องสั้น ของสนพ. สมมติ
https://www.facebook.com/sommadhibooks.page/photos/a.472576809477714.1073741828.176034669131931/1294282280640492/?type=3
กระดาษของรัมโป JLIT คราวนี้แย่ลงรึเปล่านิ รู้สึกสะท้อนตามาก เข้าเล่มก็ไม่ดี เป็นคลื่นมาเลย
คุณภาพกระดาษ JLIT รอบนี้ยังกับกระดาษข้อสอบสมัยก่อน...
คือรัมโป JLIT คราวนี้แย่จริงนะ คำนิยมก็.. สาบานว่านี่คือคำนิยม ขนาดเราเป็นสาววายยังไม่โอเลยอะ
J Class เอารัมโปมาอีกรัวๆเลย
มีอาคุตากาว่าลอดสายตาไปอีกละ จะมีเล่มอื่นอีกมั้ยนิ
คนเขียนคำนิยมก็คนแปล+บก.นั่นแหละ ตกลงนี่แกล้งเขียนเล่นใช่ไหมวะ กูชักงงๆ 555
กูว่าเนื้อหาเขาเขียนดีนะ เค้าเขียนชื่นชมรัมโปด้วยซ้ำ (นี่กูไม่กล้าออกความเห็นในที่สาธารณะเลย) ติดตรงสำนวนที่ออกแนวชะนี้เมาท์มอยไปหน่อย กับใส่คำว่า จิ้น กับ วาย เข้ามาทำให้หลายๆคนปรี๊ดแตกจนลืมมองใจความที่เค้าอยากสื่อ
กูว่าที่เขาเขียนแล้วดูไม่ดีคือหน้าสุดท้ายที่พยายามขายความวายกับงานรัมโป คือกูไม่ชอบการตลาดกลวงๆ แบบนี้เป็นทุนบวกกับเล่มนี้ก็ไม่ได้มีวายให้ขายด้วยน่ะเลยดูผิดที่ผิดทาง แต่ตรงเขาวิจารณ์งานรัมโปแรกๆ จะบอกอ่านเอามันส์ก็ดี ไม่มีคุณทางวรรณกรรม หนังโป๊เกรดบี หรือเรื่องเคยโดนเข้าใจผิดเป็นฆาตกร มันเป็นเรื่องจริงหมดน่ะแหละ และแฟนรัมโปก็ชอบงานรัมโปที่เป็นแบบนั้นว่ะ 555+ แต่เขาน่าจะเขียนเสริมให้คนเข้าใจมากกว่านี้หน่อยว่าความเป็นเกรดบี กุโร่ เอโร่ย มันเป็นเสน่ห์ยังไง คงไม่ดราม่ากันขนาดนั้นหรอก
ส้วนตัวเป็นแฟนคลับ อรรถ บุนนาค และเห็นว่าแกเป็นผู้ร่วมก่อตั้ง JLIT
ยังแอบหวังๆลึกว่าแกไม่น่ามีเอี่ยวกับเรื่องนี้ หรืออย่างน้อยถ้ามันผ่านสายตาแก แกน่าจะพยายามเบรคบ้าง
>>960 มึงเป็นแฟนคลับยังไงวะ ถ้าตามจริงๆ ก็น่าจะรู้นะว่าแกสไตล์นี้อยู่แล้ว คำนิยมนี่กูว่ามันก็ไม่ได้เสียหายอะไรนอกจากบิทช์ๆ จนดูน่ารำคาญไปหน่อย ส่วนงานรัมโปสมัยนั้นมันก็เป็นงานอ่านประโลมโลกย์จริงๆ ตรงนี้คิดว่าแกเขียนคำนิยมด้วยสำเนียงพูด พอน้ำเสียงมาไม่ถึงคนเลยตีความไปคนละทางกันหาว่าแกดูถูกไปโน่น
กูไม่ได้เป็นแฟนคลับยังรู้เลยว่าแกชอบใช้สำนวนเผ็ชๆ คนที่บอกเป็นแฟนคลับแล้วผิดหวังนี่ตลกมากอะ พูดเหมือนไม่เคยอ่านงานแก 5555+
เฮ้ยยย กุเพิ่งไปที่บูธเจลิทมา เลยไปถามเรื่องคำนิยมเนิน d คนในบูธบอกว่าเนิน d จะไม่พิมพ์แล้ว แล้วมีแนวโน้มว่าจะเลิกทำปกแจ็คเก็ต ฮืออออออ
แบบนี้ทำไงดี ต้องง้อสินะ ฮือฮือฮือฮือฮือฮือฮือฮือฮือฮือ
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.