Fanboi Channel

สำหรับคุยเรื่องหนังสือรวมๆที่ยังไม่มีแยกย่อย
>>>/subculture/648/ แม่บ้านโม่งสายหนังสือ วงการนิยายไทยมีเหี้ยไรให้นินทามั้ย
>>>/subculture/890/ มหกรรมแม่บ้านสายหนังสือแห่งเว็บโม่งครั้งที่ 2
>>>/subculture/1074/ สารบัญหนังสือแห่งบอร์ดโม่ง เล่มที่3
>>>/subculture/1243/ บันทึกชุมนุมหนังสือแห่งบอร์ดโม่ง เล่มที่4
>>>/subculture/1467/ โม่งหนังสือนานาชาติ ครั้งที่ 5
>>>/subculture/1639/ มหกรรมงานหนังสือประจำบอร์ดโม่ง ครั้งที่ 6
>>>/subculture/1731/ มหกรรมงานหนังสือแห่งบอร์ดโม่ง ครั้งที่ 7
>>>/subculture/1815/ มหกรรมงานหนังสือแห่งบอร์ดโม่ง ครั้งที่ 8
>>>/subculture/1863/ งานหนังสือจบไปแล้วแต่โม่งยังคงอยู่ เล่มที่ 9
>>>/subculture/1932/ งานหนังสือแห่งบอร์ดโม่ง ครั้งที่ 10
>>>/subculture/2008/ ห้องสมุดหนังสือแห่งบอร์ดโม่ง ห้องหมายเลข 11
>>>/subculture/2071/ ห้องสมุดหนังสือแห่งบอร์ดโม่ง ชั้นที่ 12
>>>/subculture/2142/ หิ้งหนังสือแห่งบอร์ดโม่ง อาถรรพ์หิ้งที่ 13
>>>/subculture/2280/ มหกรรมงานหนังสือแห่งบอร์ดโม่ง ครั้งที่ 14

ใครสอนให้พวกมึงอ่านว่าเฮสเสวะ
อาจารย์กูยังไม่เคยเรียกแบบนั้นเลย

>>2 ออกเสียงตามปก ผิด ?

>>3 ผิดดิ พ่อแม่เค้ายังไม่เคยเรียกชื่อลูกอย่างนี้เลยนะ

>>2 แล้วต้องเรียกว่าอะไร

https://th.wikipedia.org/wiki/แฮร์มันน์_เฮสเซอ

เฮสเสคงเป็นการอ่านแบบภาษาอังกฤษ ไม่ถือว่าผิดมากมายอะไร เพราะพวกมึงก็คงไม่อ่านปารีค์ แบร์ลิน ฟรังฟรวท กูเตนแบร์กกันหรอก

อย่างที่ >>7 ว่า อันนี้เวลาเรียกชื่อนักบอลก็เคยมีคนพูดว่าพวกเรียกมึลเลอร์ว่ามุลเลอร์มันผิด มี umlaut ต้องอ่านมึล แต่เจ้าตัวก็ยังอ่าน Goetze ว่าเกิตเซ่
จริงๆแล้วชื่อพวกนี้ถ้ามันเป็นสากลแล้ว ก็อ่านอะไรก็ได้ที่สบายปากนั่นแหละ อย่าง Mercedes-Benz เองยังอ่านได้ตั้งหลายอย่าง จะไปบอกว่าคนอ่านเมอร์ซีเดสมันอ่านผิดก็ไม่ใช่เหมือนกัน
ถ้าให้อ่านทุกอย่างตามภาษาต้นฉบับ ตอนนี้คงต้องอ่านปาคี แบร์ลีน มัสคาว หรืออะไรๆไปหมดแล้ว เอาให้สื่อสารเข้าใจกันว่าหมายถึงอะไรก็พอ

>>7 เฮสเส มีแต่คนไทยเท่านั้นแหละที่เรียก

>>4 มึงทำกูสำลักกาแฟ

https://www.facebook.com/pottermore/photos/a.444547445579625.115539.213276278706744/1116425115058518/?type=3&theater

>>11 โอ้ววว กูจะได้เห็นน้องอัลบัส เซเวอรัสแล้วสินะ

>>12 ทำไมตอนอ่านเล่มจบกูรู้สึกว่าพี่ชายอัลบัสเท่กว่าวะ /เช่นเดียวกับที่พ่อดูเท่กว่าแฮรี่

>>13 น้องอัลบัสคนแสดงหน้าตาน่ารัก คนเลยชอบกว่าไอ้เจมส์มั้ง เจมส์แม่งเกรียนเหมือนปู่มันเลยว่ะ

>>14 กูชอบผู้ชายนิสัยเกรียนๆ ไม่ว่าเจมส์คนปู่หรือคนหลานนิสัยตรงสเปกกูทั้งนั้น 5555

ช่วงนี้เรื่องหนังสือเป็น trend ในโม่งเหรอวะ ดราม่าแยกมู้ มหาภารตะใน lounge ตั้งห้องใหม่ ล่าสุดเมื่อคืนก็ขุนแผนในแม่บ้าน game พวกมึงอยู่ๆฟีเวอร์อะไรกัน

>>11 จริงป้ะเนี่ย กูเตรียมกรี๊ดรอเลยนะ

ในโลกแฮรี่กูแปลกใจเรื่องโรงเวียนเวทมนต์วะ JKบอกมี 11 โรงเรียนใหญ่ ที่น่าแปลกคือในเอเชียมีแค่โรงเรียนที่ญี่ปุ่น

อันนี้เป็นข้อสังเกตุนะ คนอังกฤษมักชอบและอวยญี่ปุ่น หนังสือเรื่องประวัติศาสตร์กระดาษของopen worldก็อวยญี่ปุ่นออกนอกหน้ามาก

โลกนี้มันใหญ่นะ คนเอเชียมีกว่าครึ่งโลก แต่มีโรงเรียนเวทมนต์แค่ที่เดียว แถมรับแค่คนญี่ปุ่นอีก กูว่ามันไม่สมดุลย์สุดๆ

>>18 ในเอเชียก็มีแค่ญี่ปุ่นที่เดียวที่เป็นประเทศโลกที่1 ฝรั่งเขาก็รู้จักแค่ญี่ปุ่นเนี่ยแหละ อีกอย่างก็เคยคบกับอังกฤษมานานด้วย สงครามโลกครั้งที่ 1 ญี่ปุ่นก็ซี้อังกฤษนะ กับประเทศอื่นแถบเอเชียไม่ค่อยลงรอย เพราะเรื่องตั้งแต่สมัยล่าอาณานิคมตอนนู้นเลย
ยกตัวอย่างเช่น การขับรถชิดซ้าย ก็มีไทยกับญี่ปุ่นนี่ ที่ไม่เคยเป็นเมืองขึ้นแล้วยังขับชิดซ้ายตามแบบอังกฤษ นอกนั้นเขาเปลี่ยนไปขับขวาหมด เพราะไม่อยากใช้ตามแบบอังกฤษ
ยังดีที่บอกสายพันธุ์มังกรเอเชียว่าเป็นพันธุ์ chinese ไม่ใช่ japanese นะ 55555

ก็ญี่ปุ่นส่งออกวัฒนธรรมมากกว่าชาติอื่นนี่นะ พวกฝรั่งตื้นเขินที่ศึกษามาน้อย รับแต่สื่อที่หาได้ทั่วไปจะคิดว่าญี่ปุ่นมีศาสตร์ด้านนี้ลึกล้ำกว่าประเทศอื่นๆก็ไม่แปลก ใช่ กูด่า JK อยู่ แล้วอันที่จริง.... JK นี่ก็ฟุนิดๆอะนะ mildset คุณเธอไม่ค่อยต่างกับคนแต่ง twilight แค่แก่กว่าหน่อย

>>20 เป็นเหี้ยอะไรชอบลากเข้าเรื่องฟุนักวะ คุยเรื่องเอเชียอยู่เสือกมาหย่อนประเด็นฟุ
บางคนยังพอได้ แต่ jk นี่กูหาความฟุไม่ได้เลย มึงเลิกเอาขยะในสมองมึงมาพ่นที่นี่ได้ละ คอกมึงก็มีอีควาย

>>21 ดัมเบิลดอร์ละมึง... เอาเถอะ ว่าแต่ jk นี้เข้าธรรมเนียบเขียนเรื่องเดียวจอดเหมือนกันแฮะ

>>21 กูว่านั่นด่าฟุนะมึง มึงเริ่มกลับละ

>>21 ไม่ได้จะหาเรื่องด่าฟุเว้ย นี่ดูภาพรวมจากนิยาย + บทสัมภาษณ์ + activity ของป้าเค้าเอง

KY หน่อยทำไม circle เปลี่ยนคนวาดปกวะ กูชอบของ skyfly มากกว่าที่ lou------- ไอสัตว์ชื่อเขาพิมพ์ยาก เอาเป็นว่ากูชอบคนแรกวาดมากกว่า

ดัมเบิลดอร์กูว่าเขาแค่นึกอยากยัดประเด็นเพศที่สามมาใส่เฉยๆ กูชอบที่เขานำเสนอเรื่องนี้นะแต่แม่งไม่เนียนแปลกๆ คือนึกจะบอกก็บอก แล้วแค่เรื่องนี้มาตีขลุมเขาเป็นฟุ สมองเน่าเกินไปมั้ง

>>20 ฮาย mindset มั้ยละมึง กูขอโทษแต่พอดีมันอดไม่ได้ จะด่าก็เช็คคำหน่อยก็ดีโนะ ส่วนเรื่องฟุ เรื่องเขาเป็นฟุยังไงวะ ? อันนี้กูอยากรู้จริงๆ ไม่ได้กวนตีน อยากรู้เหตุผลมึงอะ

>>25 อ่าว เล่มที่เท่าไหร่วะ แล้วออกแล้วเหรอ มีรูปป่าว กูรอเรื่องนี้จนลืมแล้วนะเนี่ย 555

กูอ่านแล้วยังไม่เห็นมีตรงไหนให้วายได้ในเรื่องนี้ นอกจากดัมเบิลดอร์เป็นเกย์แล้วใส่ hint เรื่องกรินเดวัลมาให้ ถ้าไม่คิดหรือสังเกตก็จะไม่รู้เลย ถ้าป้าแกไม่บอก คนอ่านก็ไม่รู้หรอก เพราะมันไม่ได้สื่อมากขนาดนั้น แถมรู้สึกมันเป็นรักข้างเดียวยังไงไม่รู้ ส่วนคู่อื่นมีแต่จิ้นกันไปเองทั้งนั้น เจเคแกไม่ได้หยอดไม่ได้ส่งเสริมอะไรเลยนะ เจเคไม่ใช่สาววายหรอก ป้าแกเป็นยอดนักจมเรือต่างหาก แฟนอวยตายกันเกลื่อนแทบไม่เหลือเรือ มีเรือจินนี่ลอยเข้าวินแบบงงๆ

>>29 บอกให้สังเกตกูยังไม่เห็นเลย มีแต่พวกปริมาณขยะในสมองเยอะแบบอีพวกฟุนั่นแหละที่จิ้นไปได้ทุกเรื่อง
อุตสาห์ได้ห้องใหม่ แต่รู้ว่าต้องมาอยู่ร่วมกับอีพวกสังคมรังเกียจแล้วเซ็งจริงๆ

>>26 + 999

>>29 ป้านี่นักจมเรือจริง ห่า มีกี่คู่ๆ ป้ากูป่นเป็นเม็ดทรายหมด ขนาดเรือรอนเฮอร์ป้ายังจมในชีวิตจริงได้ ..
>>30 จ้ะ เอาที่สบายใจ

>>31 กูเชียร์ลูน่ามาก ภาคห้า ภาคหกอยู่ด้วยกัน เข้าอกเข้าใจกัน แฮร์รี่สบายใจมากที่ได้อยู่กับลูน่า แต่จินนี่...ภาคหกเพิ่งจะเริ่มมามอง ก่อนหน้านั้นแทบไม่แยแส เหมือนป้าแกเพิ่งมาดันจินนี่เอาตอนท้ายๆ แต่คนอ่านไม่ค่อยเหลือพื้นที่ให้นางแล้ว

>>32 กูก็งงๆนะ จู่ๆจินนี่มีบทซะงั้น มาจากไหนเนี่ย

jkไม่เหลือคู่ให้แฮรี่แล้วไง เฮอไมโอนี่ก็ยกให้รอนไปแล้ว ลูน่าก็มีข้อครหา สาวอินเดียก็ไม่เหมาะ โชก็กู้ดบาย หวยเลยมาลงที่จินนี่ ไม่ได้ดีสุดแต่ก็มีข้อเสียน้อยสุด

>>34 ข้อครหาอะไรน่ะลูน่า?

ลุน่าได้ใครเป็นผัวนะ

คนแสดงลูน่าเป็นแฟนหนังสือที่ป่วยหนัก jkบอกว่าถ้าหายดีจะให้มาเล่นหนัง แล้วก็สร้างลูน่ามาให้กำลับใจเด็กคนนี้ พอหายจริงก็แคสมาเล่นหนัง มึงลองคิดดูนะ ถ้าลูน่าคู่กับแฮรี่จะโดนด่าแค่ไหน

>>36 ได้หลานของคนเขียนตำราสัตว์วิเศษที่แฮร์รี่ใช้เรียน

>>37 กูไม่เคยได้ยินนะเรื่องนี้ ป้าโจแกไม่ได้เขียนลูน่าไว้ก่อนแล้วเหรอ มาเจอคนเล่นลูน่าที่ตอนนั้นป่วยเป็นอะนอแรกเซียอยู่ ป้าแกเลยบอกว่าถ้ารักษาหายจะได้เล่นบทลูน่า นางเลยพยายามรักษาให้หายแล้วก็ได้บทลูน่าไป

>>39 เออนั่นสิ กูคุ้นๆ เหมือนมึงนะ คือคาแรกเตอร์ในหนังสือน่ะมีอยู่แล้ว แต่ว่านักแสดงคือได้มาหลังจากเค้าหายป่วย

คงจำผิดว่าสร้างก่อนหลังละ แต่อื่นๆ ก็ตามนั้น
>>>/subculture/1467/582/

กูเกลียดนิยายของมหาชนที่ต้องคำนึงถึงคนอ่านขนาดนี้แฮะ

http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=1368677

เรื่องนี้โม่งคนไหนแปะวะ เออ Plot พื้นฐานมันซ้ำกับหลายเรื่องจริง
แต่กูว่าคนแต่งมันทำการบ้านมาดีนะ อ่านเพลินดี ได้นิยายติดตามเพิ่มใน dek-d พร้อมกับ MSO ละ

>>43 มีกลิ่นหลายเรื่องเลย แต่เทียบกับเรื่องอื่นในเด็กดีแล้วถือว่าจางกว่าพอควร
ส่วนmsoกูปลงแล้ว คนเขียนดองมากกก เข้าใจว่างานยุ่งแต่กว่าจะมาแต่ละทีก็เหนื่อยแทน

>>43 กูโคตรชอบเรื่องนี้ กูว่าพล๊อตมันซ้ำแค่ ฮิคารุเซียนโกะ ว่ะ ความสัมพันธ์ของตัวเอกมันคล้ายๆ (แต่คนเขียนก็ออกตัวแล้วว่า ได้แรงบันดาลใจมา)
นอกนั้นกูไม่เห็นมันจะคล้ายพล๊อตเรื่องไหนเลย เดินเรื่องแบบแฟนตาซีปนทำไร่ทำสวนทำเกษตร

มันมีนิยายวรรณกรรมเยาวชนเรื่องไหนที่เหมือนซีรีส์ the 39 clues ปริศนาสมบัติอัจฉริยะ บ้างมั้ยอะ
แบบมีปริศนาคำ ให้คนอ่านแก้ไปด้วยเล่ม

>>29 จมเรือตลอด กูนี่เชียร์เฮอร์ไมโอนี่มาตั้งแต่ภาคแรก พอเข้าภาค 4 ก็เริ่มปลงล่ะว่าคงส่งให้รอนแทน เข้าภาค5 ได้ลูน่ามาปลอนโยนจิตใจ แล้วเป็นไง... เรือล่มหมด ชริ

เข้! นอกจากจะมีนักเขียนโกงคนอ่านยังมีนักเขียนโกงคนวาดด้วยว่ะ นามปากกาอักษรย่อ ต.เต่า นี่ใครว่ะ กูอยากเผือกแต่เวลขุดไม่ถึง

https://mobile.facebook.com/story.php?story_fbid=938109312924418&id=456763767725644&_ft_=top_level_post_id.938109312924418:tl_objid.938109312924418&refid=17&__tn__=,;

>>48 เห็นบอกไม่ใช่โนเนมด้วย เรียกว่ามีขื่อมีผลงานพอสมควรอีกต่างหาก รออย่างใจจดใจจ่อ

>>48 ลองเอารูปงานปกที่เขาอ้างอิงว่านักวาดเคยวาดให้ตอนได้ตีพิมพ์ ไปเสิร์จกูเกิ้ลก็เจอแล้ว
แต่กุไม่รู้จักอยู่ดีว่ะ ชื่อสนพ.ยังไม่รู้จักเลย -_-;
แต่มีงานตีพิมพ์ 6 เล่มแล้ว

>>50 กูเล่นมือถือ ก้อปรูปไปหาไม่ได้ มึงช่วนแปะให้กูได้ไหม จะเป็นพระคุณมาก /กราบ

>>50 ลายเส้นปกแบบนี้เป็นนิยายรักวัยรุ่นของพวกแจ่มใสไม่ก็อินเลิฟว่ะ

>>51-52 สนพ.Reindeer Books, ชูการ์เรน อะ คงเพราะกุไม่ใช่สายนี้เลยไม่รู้จักมั้ง
แปะโต้งๆเลยจะดีเหรอวะ แปะปกหนังสือให้ละกัน ไปค้นจากชื่อหนังสือต่อเอง
http://cd.lnwfile.com/_/cd/_raw/s5/31/xx.jpg

(ปล.ชื่อนามปากกาในปก ไม่ใช่ ต. เพราะเขามี 3 นามปากกาอะ)

>>53 กราบงามๆอีกรอบ ขอบใจมากๆ 55

https://m.facebook.com/reindeerbooks/posts/702015173243986?comment_id=702234443222059&reply_comment_id=702367696542067&total_comments=2&comment_tracking={"tn":"R0"}
ปล. อันนี้ไม่เกี่ยวแต่กูฮา นี่ประมูลแล้วเรอะ 555

http://my.dek-d.com/toonlovego/writer/
คะ คนนี้ใข่ไหม ต.คือตุ๊กตาต้วมเตี้ยมใช่มั้ย มีผลงานตีพิมพ์แล้วหกเล่ม ต้องใช่แน่ๆ...

>>55 มีคนประมูลคนเดียวก็ต้องขายว่ะมึง สงสัยจะร้อนเงินเลยรีบเคาะ
>>56 ชะ ใช่เลยมึง ลองเอานามปากกาไปหาในเน็ตเจอเฟซด้วยว่ะ

>>56 ตายแล้วววว 55555555555555 ไม่มีคนไปเปิดวอร์เหรอ เดี๋ยวไปเบี้ยวนักวาดคนอื่นอีก 55555555

มึง http://writer.dek-d.com/kodhippie3/story/view.php?id=1376591 เรื่องนี้โอเคไหมวะ กูไม่ว่างอ่านไงช่วงนี้ ใครอ่านแล้วมารีวิวหน่อยนะ
ถ้าไม่แย่กูจะได้สั่งมาดองไว้ ราคาจริงกูละไม่สู้ เห็นมีเปิดจองลดราคาพอดี
ปล.นิยายของพิมพ์คำแม่งแพงงี้ทุกเล่มเลยป่าววะ เห็นมาหลายเรื่องละ

>>59 กูๆกูเคยอ่าน มันก็น่ารักใสๆดีนะ กุ๊กกิ๊ก นางเอกแก่นๆ พระเอกหล่อขรึม รู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก นางเอกเป็นคนสวยมีเสน่ห์ใจดีผู้ใหญ่เห็นก็เอ็นดู ต้องมาแต่งกันเพราะพระเอกไปขอให้แต่งหลอกๆด้วย สุดท้ายก็รู้ใจรักกันแต่ก่อนหน้านั้นก็ต้องฟันฝ่าอุปสรรคต่างๆมาก่อน
สรุปคือขนบหนังไทยอะจ้ะ 55555 มีตัวร้ายมากรี๊ดๆด้วยนะ ถ้ามีคนซื้อเอาไปทำละครกูจะไม่แปลกใจเลย แต่ถามว่าอ่านได้มั้ยก็อ่านเอาเพลินๆได้อ่ะถือว่าโอเค ถ้าชอบแนวนี้ก็ซื้อโลดหรือถ้าอยากอ่านอะไรไม่คิดมากก็ซื้อก็ได้

>>60 อือหือ ขนบแรงมาก แล้วสำนวนเป็นไงมั่ง

>>59 กูชะงักไปตอนเห็นคำว่าร่างบางเปิดตัวมา เลยไม่ค่อยชอบสำนวนเขาหลังจากที่อ่านจบไป รู้สึกมันขนบละครไทยโครตๆ มีนางอิจฉากร๊ดๆจะเอาพระเอก นางเอกเป็นชนชั้นต่ำไม่คู่ควร
ปล.กูเพิ่งกลับมาถึงบ้าน เดี๋ยวรีวิวการแปลของโลลิต้าให้นิดนึง เทียบจากประโยคอังกฤษต้นฉบับด้วยละกัน

>>61 สำนวนก็อ่านได้นะกูว่าไม่ได้แย่ สำหรับกูคือเฉยๆอ่านได้แบบไม่ต้องทนอ่าน แต่เนื้อเรื่องมันขนบแรงจริงๆละครไทยเลยมึงมึงเจออะไรในละครไทยบ้างจะเจอทุกอย่างในเรื่องนี้เลย 5555 มีคนก็กรี๊ดเป็นบ้าเป็นหลังใส่กูจนกูต้องไปตามอ่านปรากฏว่าเฉยมากทั้งนี้ทั้งนั้นด้วยความที่มันขนบมันเลยอ่านได้มีบทกุ๊กกิ๊กน่ารักแต่ไม่คุ้มกับการจ่ายเงินว่ะสำหรับกู

ขอคั่นแปปนะ คือกุอยากอ่านนิยายจีนแนวย้อนยุค ที่พระเอกหน้าตาสวยๆอ่ะ จะเป็นฮ่องเต้ หรือ ขุนนางหรืออะไรก้อได้ เพื่อนโม่งช่วยแนะนำกุที ไม่เอาแม่ทัพอยู่บนกับราชบุตรเขยนะเพราะกุอ่านแล้ว

>>64 >>>/literature/2331/

>>65 โทดๆ พอดีเพิ่งเหน

Winter ของmuse สนุกมั้ยวะ

กูอยากบ่น จริงๆก็ไม่เชิงบ่นหรอกกูแค่อยากระบายความหงุดหงิด คือกูชอบนักเขียนคนหนึ่ง ชอบมากด้วย ชอบแนวคิดชอบโทนเรื่องชอบภาษา แต่เกลียดมุมมองในแง่เรืองเพศของเขา คือมันก็ไม่เชิงแย่แต่คือมันเก่ามันติดอยู่ในกรอบหญิงชายต้องเป็นงั้นงี้ ถึงเขาจะสร้างหญิงแกร่งก็ติดอยู่ในกรอบอยู่ดี ซึ่งไอ้ที่เขาสร้างมันขัดกับความคิดกูมาก อย่างอื่นเขาดีกูชอบแต่อ่านๆไปก็เหมือนเสี้ยนเล็กๆมาตำหัวใจกูตลอด

>>68 เรื่องอะไรวะ

>>68

บอกชื่อนักแต่งมาดิครับ
เผื่อเคยอ่านจะได้แชร์ประสบการณ์
ถ้าไม่เคยอ่านจะได้หาดู

>>ถามเล่นๆ ว่าใช่นักเขียนที่นามปากกาขึ้นต้นด้วย ล. และมึงกำลังพูดถึงเรื่องใหม่ที่เขาเขียนอยู่หรือเปล่า ถ้าใช่ก็จับมือกัน เพราะกูก็ชอบเรื่องของเขา
แต่ก็เอียนตรงนี้เหมือนกัน

>>71 มึงแม่งงงงง รู้ได้ไง!!! กูเลี่ยงๆชื่อเขาเพราะกูชอบเรื่องเขามาก(มากจริงๆ เรื่องใหม่เขากูก็ชอบแค่มีแต่ประเด็นที่กูบ่นนั้นแหละที่เหมือนเสี้ยน)
ที่พูดก็หลายๆเรื่องเขานะ เรียกว่าแนวคิดเรื่องเพศเขามันมีจุดที่ต่างกับกูและเป็นจุดที่กูไม่ค่อยชอบเท่าไร

ถ้าจะคุยเรื่องนิยายจีนที่คนไทยเขียน กูต้องคุยห้องไหนวะ

>>71 ลวิตร์? ไม่รู้นะ กูมั่ว 555

>>72 เอาเป็นว่ากูเข้าใจมึง และเห็นด้วยที่เราจะคุยกันแบบติดรหัสต่อไป กูคิดว่ามันเป็นกรอบที่เขาดิ้นไม่หลุด (หรือไม่อยากดิ้นก็ไม่รู้เหมือนกัน) คือเป็นคอนเซปต์ที่ผู้หญิงอ่อนไหวได้แต่ต้องแข็งแกร่ง โน่นก็ได้นี่ก็เก่ง หรือไม่ก็ต้องมีความ pure บางอย่าง ส่วนผู้ชายก็เฮตาเระหน่อยๆ แต่ถึงเวลาก็พึ่งได้เหมือนกัน ไรงี้ป่ะ บางทีกูอยากอ่านเรื่องที่ผู้หญิงแบบบิทช์ๆ ให้สุดตีนไปเลย แต่คิดว่าคงยาก...

http://www.dek-d.com/writer/40111/

"ได้ตีพิมพ์ครั้งที่ 3 ตั้งแต่หนังสือยังไม่ได้วางแผง" หมายความว่าไงวะ ครั้งแรกกับครั้งที่สองตีพิมพ์น้อยไปเลยต้องตีพิมพ์เพิ่มงั้นเรอะ นี่กูเข้าใจผิดมาตลอดเลยสินะว่า ตีพิมพ์ใหม่=หนังสือขายหมดเกลี้ยงแผง

>>75 ลวิตร์แหงๆ

>>76 เรียกว่าพิมพ์กันเป็นล๊อตๆจะเข้าใจง่ายกว่า ถ้าเห็นว่ากระแสมีแนวโน้มว่าจะขายดี ก็สั่งตีพิมพ์อีกล๊อตสต๊อกเพิ่มไป
เคยไปช่วยขายหนังสือสนพ.นึงที่งานหนังสือ เป็นหนังสือใหม่ แต่ก็ยังมีพิมพ์ครั้งที่สอง ครั้งสามโผล่มาด้วย ทั้งที่ยังขายพิมพ์ครั้งหนึ่งไม่หมดนั่นละ

>>78 แล้ว best seller ตั้งแต่วางแผงเรียกว่าไงวะ 555555555

>>79 เรียกว่าถือเคล็ดให้โชคสิมึง

กูมารีวิวโลลิต้าตามสัญญา ขอเวลาอีกไม่นาน แล้วมู้วรรณกรรมที่งดงาม จะคืนกลับมาาาาาาาาาาา
กูยกมาจากหนังสือของไลท์เฮาส์นะ ไปเลือกซื้อเลือกหากันได้
จากบทแรก พารากราฟแรก
ต้นฉบับ - "Lolita, light of my life, fire of my loins. My sin, my soul. Lo-lee-ta:
the tip of the tongue taking a trip of three steps down the palate to tap,
at three, on the teeth. Lo. Lee. Ta."
แปลไทยโดย ปราบดา หยุ่น
โลลิต้า แสงสว่างในชีวิตของผม เพลิงเร้าในท้องน้อยของผม บาปของผม จิตวิญญาณของผม โล.ลี.ต้า.
ปลายลิ้นไล่แตะสามจังหวะจากเพดานปาก จบลงที่ฟัน โล.ลี.ต้า.

บทแรก พารากราฟสอง
ต้นฉบับ - She was Lo, plain Lo, in the morning, standing four feet ten in one sock.
She was Lola in slacks. She was Dolly at school.
She was Dolores on the dotted line.
But in my arms she was always Lolita.
แปลไทยโดยปราบดา หยุ่น
เธอคือโล เพียงแค่โลในยามเช้า สูงสี่ฟุตสิบ สวมถุงเท้าข้างเดียว
เธอคือโลลาเมื่อสวมกางเกงแสลค เธอคือดอลลี่เมื่ออยู่ที่โรงเรียน
เธอคือโดโรเรสเมื่อเขียนชื่อบนเส้นประ
แต่ในอ้อมแขนผม เธอคือโลลิต้าเสมอ

บทแรก พารากราฟสาม
ต้นฉบับ - "Did she have a precursor? She did, indeed she did. In point of fact,
there might have been no Lolita at all had I not loved, one summer, a
certain initial girl-child. In a princedom by the sea. Oh when? About as
many years before Lolita was born as my age was that summer. You can always
count on a murderer for a fancy prose style."
แปลไทย
หากถามว่ามีใครมาก่อนหน้าเธอหรือไม่ มีสิครับ มีแน่ๆ น่าจะกล่าวได้ว่าอาจไม่มีโลลิต้าด้วยซ้ำ
หากผมไม่เคนรักเด็กสาวนางหนึ่งในช่วงฤดูร้อนปีหนึ่ง ณ อาณาจักรชายทะเลแห่งหนึ่ง เมื่อไหร่น่ะหรือ
นานหลายปีก่อนที่โลลิต้าจะเกิด พอๆกับอายุของผมในฤดูร้อนครั้งนั้น ฆาตกรก็มักช่ำชองในการเล่นลิ้นเช่นนี้แล

กูอยากได้โลลิต้าฉบับภาษาอังกฤษ กูจะหาซื้อที่ไหนได้บ้าง

>>82 คิโนะมีขาย กูเห็นอยู่

>>81 นี่มันเรียกรีวิวตรงไหนฟระ

>>81 มึงเมายา?

>>84-85 มู้ก่อนๆเคยขอรีวิวคุณภาพสำนวนฉบับแปลไทย หรือพวกมึงมีวิธีอื่นที่ดีกว่าเอาเนื้อหามาให้อ่านเทียบกันจะๆแบบนี้?

>>86 รีวิวน่ะนอกจากมึงจะเอามาเปรียบเทียบกันแล้ว มึงต้องแสดงความคิดเห็นและบอกได้ว่าจุดเด่นจุดด้อยของสำนวนนี้คืออะไร

ไอ้ที่มึงเอาแปะก็แค่เอามาให้ "ดู" เฉยๆ ไม่ได้ "รีวิว" ห่าอะไรเลย

เวลาเห็นหนังสือที่ซื้อราคาเต็มลดเหลือครึ่งราคานี่ปวดใจจริงๆ...ไม่ใช่แค่เล่มเดียวด้วยแม่ง........

ใจเย็นพวกมึง กูกลัวแล้ว ขอโทษ
กูพิมพ์ไปด้วยเล่นเกมไปด้วย กูไม่ใช่นักวิจารณ์หรือเรียนอักษรเลยแจกแจงละเอียดตามหลักภาษาหรือแก่นกระพี้ไม่ได้นะ

รูปเล่ม- หนาดี แต่ปกอ่อน โค้งงอง่าย
เนื้อกระดาษ - เป็นกระดาษถนอมสายตา มาตรฐานหนังสือทั่วไป
ราคา - 447 บาท ตอนซื้อ ไว้อาลัยกระเป๋าตังไปสิบวิ

ฉบับแปลไทยของปราบดา หยุ่น กูว่าโอเค แปลได้สะสวยสำนวนดี แต่อ่านแล้วค่อนข้างจะงงกับคำแปลกๆที่เขาเลือกใช้เช่น "สางสาว" จากประโยค "ผมสาบานว่ามีรอยฟกช้ำสีเหลืองม่วงอยู่บนต้นขาอันงดงามของสางสาวที่มือหนาขนดกของผมกำลังนวดคลึงและจับกุมอย่างช้าๆ"
จากประโยคนี้ I swear, a yellowish-violet bruise on her lovely nymphet thigh which my huge hairy hand massaged and slowly enveloped
สางสาวคืออะไรวะ สางมันแปลว่าผีนี่หว่า บริบทก่อนหน้าคือโลลิต้าเดินเตะหีบที่ทางเดิน อีลุงเลยรีบเข้าไปดูรอยช้ำและบังเกิดความอยากอึ๊บ เห็นโลลิต้าเป็นภูติพรายที่มาทำให้หลงใหล

กูไม่เคยอ่านแปลของสำนักพิมพ์อื่น เทียบจากต้นฉบับก็ใช้คำออกมาตรงตามที่เขียน แต่กูให้ความเห็นว่าต้นฉบับภาษาสวยกว่าฉบับแปล และอ่านยากมากเพราะแม่งเล่นคำแทบทุกย่อหน้า เช่นไอ้หนุ่มที่โลลิต้าหนีตามชื่อคิวตี้ เล่นคำกับ guilty แล้วก็เป็นตัวแทน guilty ของฮัมเบิร์ตไปด้วย ทั้งเรื่องก็มีคำพ้องเสียงแบบนี้เต็มไปหมด มีประโยคยาวมากกกกกกก ติดกันเป็นพรืดแบบไม่เว้นวรรคบ่อยๆ อ่านไปอึดอัดไป เมื่อไหร่แม่งจะจบบรรทัดวะ แต่สำนวนหวานหยดย้อยมาก ทำเอาเรื่องลุงแก่อยากอึ๊บเด็กกลายเป็นงานศิลป์ไปเลย

ช่วงแรกๆ ฮัมเบิร์ตจะดูน่าสงสารมาก เป็นผู้ถูกกระทำจนต้องมาติดคุก แต่อ่านๆไปกลางเรื่องจะขยะแขยงและสมเพชอีลุงนี่มากภายใต้ภาษาสวยๆ เพราะอีลุงคิดลามกกับเด็กวัย 12 ขวบตลอดเวลาที่อยู่ใกล้กันและไกลกัน คือลุงมันก็พยายามห้ามใจไปพร้อมๆกับอยากเอา เวลาที่ฮัมเบิร์ตมันละเมอเพ้อถึงโลลิต้าก็ใช้คำที่ค่อนข้างดี แต่อีโรติค เช่น "และเพราะเสื้อผ้าชั้นในที่หละหลวม ดูเหมือนว่าไม่มีอะไรที่จะกีดกันนิ้วโป้งกำยำของผมจากการล้วงเข้าไปถึงโพรงผ่าวระหว่างขาของเธอ"

ในเรื่องโลลิต้าอ่อยแบบออกนอกหน้ามาก แต่เป็นไปแนวให้ความอยากแล้วจากไป อีน้องแกไม่คิดจะเอาลุงแก่ๆเป็นผัวถาวร แค่หลอกใช้เฉยๆ น้องแกเป็นเด็กแรดและเคยมีอย่างว่ามาแล้ว แต่ฮัมเบิร์ตหลงใหล บรรยายว่าเป็นนางฟ้านางสวรรค์ ทุกอย่างของโลลิต้าสดใส สว่างบริ้งๆในสายตาแก แล้วก็จะมาตัดพ้อว่าตัวเองเป็นลุงไม่คู่ควร อยากกลับเป็นหนุ่มจังเลย ตอนฉากเซ็กส์ ใครอ่านแล้วช่วยตัวเองไปด้วยกูนี่นับถือเลย มันไม่ได้หื่น มันออกแนวน่าสมเพชอีลุงจริงๆว่ะ

จุดเด่น..กูไม่รู้จะอะไรดี แต่นับว่าโอเคที่แปลออกมาตรงตามต้นฉบับ
จุดด้อย เลือกใช้คำแปลกๆในบางที่ แต่ก็ไม่ได้น่าเกลียดอะไร เพียงแต่กูจะแย้งอยู่ในใจเฉยๆว่า ใช้คำนี้ๆๆๆ จะฟังดูดีกว่ามั้ย

กูไม่สรุปคะแนนเพราะอันนี้จากความเห็นกูเอง คนอื่นคงคิดไม่เหมือนกู ถ้าพวกมึงอยากให้ชัวร์ก็ไปหาทดลองอ่านกันได้

>>89 ขอบคุณมาก อ่านแล้วอยากอ่านต้นฉบับเลย
แต่ตาลุงน่ากลัวมาก

>>89 แทงยู กูตัดสินใจได้ละว่ากูจะอ่านต้นฉบับ
แต่มียกข้อความแบบ >>81 มาก็ดีนะมึง ได้ดูประกอบการตัดสินใจ

>>89 นี่สิรีวิว ตรงสางสาวนี่ถ้าปรับเป็นพรายสาวน่าจะโอเคกว่าถ้สอยากบอกว่างามเหมือนผีสางอะไรทำนองนั้น ตัดคำว่าผีออกไปเหลือแต่สางแปลกๆ

>>89 ขอบใจมากมึง อ่านแล้วอีลุงนี่น่าขยะแขยงจริงๆด้วย

>>89 รีวิวแล้วน่าอ่านดีว่ะ แทงส์ๆ ตอนดูหนังกูรู้สึกว่าอีเด็กโลลิต้านี่แม่งอ่อยและแร่ดมาก (ที่สงสัยคืออีแม่ทำให้เลือกเสื้อผ้าแร่ดๆ ขนาดนี้มาให้ลูกสาวใส่วะ) ก็ดูจะเล่นได้สมเหตุสมผลดี...

>>94 โลลิต้าตัวจริงเป็นเด็กแก่แดด แรด อ่อย ไปเอากับผู้ชายตอนเข้าค่ายทั้งๆที่อายุแค่สิบสอง แต่ฮัมเบิร์ตมันไม่รู้เรื่องนี้ คิดว่าโลลิต้าคือเทพธิดาของมันตลอด น้องโลลิต้าในหนังเล่นได้ยั่วมากและหน้าตาน่ารักมาก ฉากนอนอาบแดดดูดอมยิ้มในชุดบิกินี่แม่งโครตแก่แดด แต่ยั่วยวนสุดๆ ทั้งๆที่ไม่มีฉากเซ็กส์ซักนิด แต่แรงดึงดูดทางเพศมันสูงมาก ไม่แปลกที่ฮัมเบิร์ตมันจะหลงหัวปักหัวปำ

กูขอ KY หน่อย
พวกมึงว่านักเขียนแฟนตาซีไทยเดี๋ยวนี้มีคนไหนเขียนโอเคๆ มั่งวะ

ชอบ เซอร์เซส ลวิตร์ กัล สีสัน เสราฟิมก็โอเคแต่หายไปนานแล้ว ที่เหลือกูนึกไม่ออกไม่ก็ไม่ผ่านเกณฑ์กู

>>97 เซอร์เซสกูว่าแฟนตาซีเขาดี แต่งานวายไม่ผ่าน...... กูชอบเรื่องมังกรที่สุดแล้ว ส่วนเรื่อง Friday นี่เฉย ๆ

นักเขียนแฟนตาซีไทย นึกไม่ออกนอกจากพวกแรบบิท ลวิตร์ กัลฐิดา ไม่ได้หมายความว่าพวกนี้โอเคสำหรับกูนะ แต่กูนึกไม่ออกจริงๆ

>>96 คุณวีด้วย คนนี้กูชอบนา

>>96 ตั้งแต่เริ่มทำงานกูก็อ่านนิยายน้อยลงเยอะเลยว่ะ อาจจะไม่อัพเดทนักเขียนหน้าใหม่เท่าไหร่

หิ้งกูคือคุณลวิตร์กับคุณแบงค์
2 คนนี้ออกกี่งานกูก็เก็บทุกงาน คนแรกนี่เริ่มด้วยมาโอ ตามด้วยเซรีญา แล้วก็ไล่เก็บที่เหลือทั้งหมด (ตั้งแต่10 ปีก่อนได้มั้งนี่) คนหลังกูชอบตั้งแต่งานแรก โซเคนโยที่ออกกับบลูเบลล์
ชอบส่วนตัวคือคนแต่ง anther history ถูกใจนิสัยทั้งพระทั้งนางและตัวประกอบ ที่ตอนนี้หายเงียบไปละ (เล่มจบเมื่อไหร่จะออกวะ!!)

คนดังในวงการตอนนี้คือคุณกัลฐิดามะ แต่กูเบื่อแนวกงล้อแห่งชะตากรรมของเขาแล้วว่ะ ตอนออกเซวีน่า 3 เล่มแรกกูชอบมาก ต่อๆมาชักเริ่มเบื่อละ castle กูไม่ได้ซื้อ ส่วนlost หยุดที่เล่ม 2
ส่วนrabbit ดังเรื่องเดียวแล้วหายเลยไม่รู้จะถือว่าโออ๊ะป่าว
ที่กูว่าโออีกก็มี V. Rondell กับ D dora
มาซาลัน ก็น่าจะพอไหว แต่กูเบื่อบทตบมุกในทุกเรื่องของเขา ส่วนสีสันกูไม่ได้อ่าน

เซอเซสกับเพนกวิน ของ enter ก็น่าจะโอมั้ง แต่ตอนนี้กูเริ่มรู้สึกว่าตัวเองแก่ อ่านแล้วไม่อิน ไม่กรี๊ดเหมือนสมัยเด็กๆอะนะ 555

ล่าสุดเพิ่งไปอ่านนิยายในเด็กดีที่มีโม่งพูดถึง เรื่อง ศาสตร์ลับหลอมวิญญาณ อันนี้กูก็ชอบ ภาษาโอเค เนื้อเรื่องน่าสนใจ เสียแต่ว่าได้ยินว่าโครงเรื่องเหมือนเอาการ์ตูนมาผสมกัน แต่ถือเป็นโชคดีสำหรับกูรึป่าวไม่รู้ เพราะกูดันไม่ได้อ่าน เดอลูดาลู กับอีกเรื่องที่พี่กูบอกว่าพระเอกมีอ.เป็นวิญญาณและเป็นจอมยา กูเลยไม่รู้สึกอะไรเลย อ่านได้แบบไม่คิดมาก (ฮิคารุกูอ่าน แต่จุดเหมือนเห็นแค่อ.เป็นวิญญาณ ซึ่งจิ๊บจ๊อยมากสำหรับกู)

ของสนพ. Pc/hb นี่ไม่มีคนไหนติดอยู่ในหัวกูเลย นึกไม่ออก

งานหนังสือสอยไรดีวะ ปีนี้ไม่ค่อยมีไรพีคๆเลย

กูชอบ foxilla ตามงานเขามาตั้งแต่แม่มดราตรี บางเรื่องกูโคตรเห็นแย้งพระเอก แต่ก็ยังอ่าน...

>>101 กูรู้สึกว่าแม่งเหมือน doupo cangqiong โคตรเลยมึง เวลาอ่านกูเลยรู้สึกตงิดๆทุกรอบ

>>104 ได้ยินคนพูดมานานแต่ไม่เคยอ่าน เรื่องย่อมาหน่อยดิ๊

>>103 foxilla กูชอบแม่มดราตรีกับนิรันดร์กาลในม่านหมอกที่สุดละ ความลับในหุบเขาหมอกกูรำคาญนางเอกมาก มาทำเอย์ระของกู ถึงจะมีเหตุผลก็เหอะ แต่กูก็รำคาญความโลเลของนางอยู่ดี

กู 96 เองนะ ขอบใจพวกมึงมาก จุ๊บบบ
จริงๆ ที่พวกมึงพูดมากูก็รู้จักเกือบหมดแฮะ แสดงว่าวงการแฟนตาซีเดี๋ยวนี้แม่งไม่ค่อยมีใครเด่นๆ เลยสินะ ... อย่างคุณกัลนี่จริงๆ กูก็ชอบ แต่พออ่านๆไปก็เริ่มเอียนว่ะ จักรวาลเค้าคล้ายๆ กันทุกเรื่อง สไตล์เหมือนกันไปหมด ที่ตามๆอ่านอยู่ตอนนี้กูรู้สึกเหมือนทำตามหน้าที่ยังไงไม่รู้
>>101 มาซาลันกูเคยอ่านแต่ไพรด์ว่ะ เรื่องอื่นเป็นไงวะ ? อ้อ ไม่สิ การ์เดี้ยนก็เคยอ่าน แต่พอเจอฮาเร็มเราสามคนมาแต่งงานกันเถอะจ้ะเข้าไปกูก็ปาทิ้งไปนานละ

กู>>101
>>104 เรื่องที่มึงว่าคือพระเอกมีอ.เป็นวิญญาณ แล้วเรื่องเกี่ยวกับการทำยาปะวะ?

>>107
คุณกัลเขามาแนวเดิมอะ หลุดกรอบเดิมไม่ได้เลย กูเลยขี้เกียจตามละ

มาซาก็มีเพิ่มมาแค่ element ว่ะ เรื่องก็ต่อเนื่องมาจาก pride
พระเอกซูและทะเล้นเหมือนเดิม สัตว์เลี้ยงก็โลลิๆ ตัวละครหญิงชายมากมาย พวกตัวเอกก็ซูกันทุกคน มียาสลับร่าง เตรียมสร้างยานขึ้นเกาะแห่งท้องฟ้า ตามล่าหาวันพีซ(ผิด!!)
ส่วนการ์เดี้ยน กูก็อ่านถึงแค่รักเราสามคน แล้วขี้เกียจตามต่อ

>>107 มาซากูตามแต่ไพรด์เหมือนกัน ส่วนกาเดี้ยนกุอ่านเล่มหนึ่งแล้วจบ หนาฟาดหัวคนตายได้แต่เสือกมีแต่บทโชว์เทพพระเอก

วีกูอ่านแล้วเฉยๆ ว่ะ เรื่อยๆ อ่านแค่เมอเมดสองเล่มกับจอมคาถาอีกสอง หรือหลังจากนี้มันสนุกขึ้นกูจะได้ลองหาอ่าน

ดีโดรา กูอ่านผลึกแล้วตัวละครเขาซูมากกูเลยพอ

กัล กูเห็นด้วยว่าโลกเขาคล้ายๆ กัน แต่กูชอบลอสนะ เขาทำได้ดีขึ้นแต่ก็ยังไม่ทิ้งกลิ่นอายแบบกัลอยู่ดี

>>107 แต่เห็นประเด็น พระเอกจบกับผู้หญิงสองคน แต่งงานกันเป็น 3P แล้วพวกมึงรับได้แค่ไหนวะ มันควรมีพล็อตอะไรที่คนอ่านเชียร์ให้จบฮาเร็มได้บ้าง คือกูสนใจอยากเขียนแนวฮาเร็มน่ะ แต่อยู่ระหว่างการเก็บข้อมูล

>>105 มันเหมือนกันตรงทำยากับมีอาจารย์เป็นผีว่ะ ช่วง 4-5 ตอนแรกนั่นแหละ แต่นอกเหนือจากนั้นไม่มีอะไรเหมือนกันสักอย่าง กูไปลองอ่านดูกับเรื่องนึงที่ตัวเอกปัญญาอ่อนโวยวายไปวันๆ อ่านไปได้สักสี่สิบห้าสิบตอนมั้ง ส่วนอีกเรื่องตัวเอกไปทำไร่ทำนาเน้นพัฒนาเมืองพัฒนาคุณภาพชีวิตงี้ เป็นนิยายเรื่องแรกที่กูชอบฉากปลูกต้นไม้สัสๆ

>>109 ดีโดราซูมาก อ่านได้เฉพาะตอนอยู่ม.ต้นว่ะมึง พอหลังจากนั้นกูลองกลับไปอ่านอีกก็ .. อืม แล้วจบได้แบบ .. มึงเอางี้จริงดิ โอเค๊
ส่วนของคุณวีกูอ่านแต่เมอร์เมด ชอบเรื่องคุณป๋าว่ะ จะโผล่มาตอนเล่มสามเล่มสี่นี่แหละ อินกว่าเรื่องไคอาควอเรียเยอะ กูชอบเซ็ตนี้เพราะพ่อไคอาเลยมึง สองเล่มแรกกูก็เฉยๆ
>>110 เหตุผลล่ะมั้ง แต่กูก็นึกเหตุผลดีๆ ไม่ออกเหมือนกันว่ะ ตรงๆ เลยคือกูไม่คิดว่าฮาเร็มจะเกิดขึ้นได้ในชีวิตจริงน่ะนะ มันเป็นไปได้ยากที่ฝ่ายหญิง(หรือชาย)จะสนับสนุนเห็นดีด้วยเวลาคนรักตัวเองรักอีกคนนึงว่ะ แล้วมันพลอยทำให้รู้สึกสงสัยความรู้สึกของคนตรงกลางที่มีคนรักสองคนน่ะ มันไม่มีทางที่คนสามคนจะรักกัน มีความรู้สึกเท่ากันเป็นสามเหลี่ยมด้านเท่ามั้ยวะ ? ถ้าอยากแต่งฮาเร็มจริงๆ กูว่าเป็นฮาเร็มน้องสาว เพื่อนหรืออะไรที่ไม่มีความสัมพันธ์โรแมนติกเนี่ย พอจะโอเค

>>110 สำหรับกูต้องดูก่อนว่าเรื่องแนวไหนคือไงดี ถ้าแนวชูป้ายว่า"นี้กูกำลังแต่ฮาเร็มสนองนีทอยู่นะ"ตั้งแต่แรกกูก็จะอ่านเรื่อยๆไม่ต่อต้าน เพราะกูทิ้งเหตุผลไปตั้งแต่เปิดเรื่องแล้ว
แต่ถ้าเรื่องมาแนวปกติแล้วฮาเร็มกูจะต่อต้านเหี้ยๆ ยิ่งไอ้แนวสองสาวรักพระเอกแต่อยู่ด้วยกันก็หนุงหนิงนี้กูโคตรยี้
ปล.สำหรับกูพระเอกฮาเร็มคือพวกโลเล

>>110 ฮาเร็มมันก็มีสองอย่างมึง ฮาเร็มแบบบริบทสังคมกับฮาเร็มเขียนเอามัน ถ้าเป็นอย่างแรกก็ก็พอรับได้อยู่บ้าง แต่มันคงไม่สวยหรูไร้ปัญหานักหรอกและถ้าคนเขียนเอามาผูกปมสร้างประเด็นกูก็จะยิ่งชอบว่ะ มันดูไม่สิ้นคิดดี ไม่ใช่พวกสร้างตัวละครหญิงมาเยอะแล้วไม่กล้าตัดทิ้งหรือสร้างมาล่อกองอวย เจอแบบนั้นกูเลิกอ่าน

>>114 ถ้ามาแนวบริบทสังคมแล้ววางปมดีๆนี่เนื้อเรื่องน่าจะหนักพอสมควรอยู่นะ ถ้าเป็นแบบนั้นกูก็อยากอ่านเหมือนกัน

>>114 ถ้าแนวบริบทสังคมและดราม่าก็ดูจะน่าอ่านอยู่

>>110 สำหรับกู
ถ้าจั่วหัวมาว่าฮาเร็มแต่แรก กูก็จะอ่านเอามันส์ไม่คิดเหตุผล
ถ้าไม่จั่ว แต่มาแนวออนไลน์ ฮาเร็ม npc อันนี้กูก็รับได้ แต่ไม่จั่วแล้วจบแบบฮาเร็ม กูขอดูโทนเรื่องและเหตุผลก่อนว่ะ แต่ต้องเป็นแบบไหนถึงจะรับได้ กูก็ไม่รู้ มันต้องมีให้อ่านก่อนถึงจะตัดสินใจได้ว่ะ

อย่างการ์เดี้ยน กูไม่โอ เพราะปูมาให้พระนางคู่กันแน่ๆ อยู่ดีๆคุณซายะมาได้ไง๊ จริงๆกูชอบซายะมากกว่าด้วย แต่เห็นตั้งแต่เล่ม 1 แล้วเลยไม่หวัง มาจบแบบ3p ก็เอิ่ม

>>117 กอดมึง สิ่งเดียวที่ทำให้กูทำใจอ่านการ์เดี้ยนที่เพื่อนยัดเยียดให้กูคือคุณซายะ ซึ่งแม่งก็....

>>117 กูก็งง ไม่มี foreshadowing อะไรทั้งนั้น อยากจะใส่กูก็ใส่งี้เหรอวะ จริงๆ เรื่องนี้กูก็โอเคนะ อ่านได้แบบข้ามๆ ความซูพระเอกไป แต่พอเจองี้กูก็ไม่อ่านต่อว่ะ หาที่ปล่อยหนังสือต่ออยู่เนี่ย

เรื่องฮาเร็มนี่บางทีกูก็สงสัยนะ ถึงพระเอกและสาวๆ จะรับได้รักกันดี ถ้าถึงรุ่นลูกรุ่นหลานจะไม่มีปัญหาเรอะ เพราะกูเห็นวรรณคดีไทยเรื่องไหนพระเอกมีเมียเกินสองพอมาถึงรุ่นลูก ลูกก็มาทำศึกฆ่าพ่อที่ไม่เคยเห็นหน้าหรือสงครามกับพี่น้องปู่ย่าตายายเพื่อชิงเมือง

อืม...นี่กูคิดมากเกินไปเปล่าว่ะ แต่เจอนิยายเรื่องไหนที่จบลงด้วยการแต่งงานหมู่อยู่กันทั้งฮาเร็ม 4+ ก็อดคิดมากไม่ได้ว่ะ

>>120 ขึ้นอยู่กับworld settingเป็นหลักมากกว่า อย่างนิยายย้อนยุคถ้าไม่ใช่ยุโรปก็ 1 ผัวหลายเมีย ธิเบตก็ 1 เมียหลายผัว
ถ้ามึงกำหนดให้โลกนั้นยอมรับpolygamy(พหุสมรส)ได้ก็ไม่ใช่ปัญหา ในสังคมปัจจุบันแค่ให้เป็นอิสลามก็พอ
แต่ค่านิยมปัจจุบันเป็นmonogamy ดังนั้นมึงต้องเขียนบทให้ดีๆ ว่าทำใมถึงต้องมีเมียหลายคน และทำใมผู้หญิงถึงยอมรับ
วิธีง่ายถ้าไม่ย้อนยุคก็สร้างโลกใหม่เลย อย่าง 8 สามีกับขันทีก็สร้างโลกที่ผู้หญิงมีผัวหลายคนได้ ในประวัติศาสตร์ก็ใช่ว่าไม่มี
โลกนี้กว้างใหญ่ ประเพณีหลากหลาย มึงสร้างโลกมาให้สมเหตุสมผลก็พอ ลแงอ่านเรื่องของเผ่าทัวเร็กแล้วมึงอาจมองมุมใหม่ได้
https://www.facebook.com/padcha.bels/posts/1174737095875873

ที่พนมเทียนไปเจอนี่เป็นฟิครึเปล่าวะ อยากรู้ว่ะว่าเรื่องไหนที่ไปเจอ ถึงบอกว่าถูกลอกเอาไปหากินทั้งในเด็กดีกับพันทิป

http://www.dek-d.com/board/view/3607020

>>120 กูว่ามันน่าจะขึ้นอยู่กับบริบทโดยรอบนะมึง ในฮาเร็มเนี่ย ฝ่ายหญิงจะมีความเป็น submissive มากกว่า ยอมทำตามความต้องการของสามีได้ทุกอย่าง มันค่อนข้างจะเป็นเชิงสุขนิยม(และอุดมคติสำหรับฝ่ายชาย)หน่อยๆ คือทุกคนอยู่ร่วมกันได้แบบไม่มีปัญหา มีกระทบกระทั่งกันบ้างแต่ไม่ร้ายแรง แต่ในกรณีที่มึงบอกว่าลูกฆ่าพ่อที่ไม่รู้จัก หรือลูกหลานเชื้อสายเดียวกันมาฆ่ากันเองมันมักจะเป็นสังคมที่มีการแก่งแย่งแข่งขันสูง มักจะมีเค้าโครงความเป็นจริงในประวัติศาสตร์ด้วย เช่นพวกเรื่องเล่าของกรีก อียิปต์ หรือจีน อะไรประมาณนี้ ก็จะเป็นอีกบริบทนึงไป

>>122 เพชรพระอุมาก็แฟนฟิคเหมือนกันนี่หว่า ทำเป็นโกรธเป็นฟืนเป็นไฟไปได้
ว่าแต่ว่าลุงแกไม่รู้จักแฟนฟิค แฟนอาร์ตจริงดิ แฮร์รี่ เดอะลอร์ด นิยายนั่นนี่ก็มีแฟนฟิค แฟนอาร์ตให้เพียบ นักเขียนเขาก็ไม่เห็นจะออกมาโวยวายกัน

JKโวยนะถ้ามีฉากลามก ป้าแกแอนตี้เลยละ

คนอ่านเอาไปแต่งฟิคต่างๆนานา กูว่าคงได้แต่ปลงว่ะ มันห้ามความคิดกันไม่ได้ ทุกอย่างบนโลกเอามาทำเป็นพอร์นได้หมดอยู่แล้ว เช่นแฟนฟิคทไวไลท์ยังกลายเป็นเรื่อง 50 สีเทาได้ ทั้งๆที่ในทไวไลท์มันก็ไม่ได้มีฉากตรั่บๆแบบโซ่แส้กุญแจมือซักหน่อย

>>122 ไม่ใช่ฟิค กูเคยเห็นนิยายอยู่เรื่องนึง มันต้องเป็นเรื่องนั้นแน่ๆ ขายกับ สนพ สายวาย กับขายเป็น อีบุ๊คด้วย
ชื่อเรื่อง Feel คนเจ้าอารมณ์ คนแต่งชื่อ Memew
มึงเอาชื่อลองไปเซิร์สดูจะรู้เลยว่าทำไมพนมเทียนถึงรับไม่ได้
กูตอนเห็นเรื่องนี้ครั้งแรกก็คิดอยู่ว่ามันต้องโดนเล่นเข้าสักวัน

>>127 ต่อนะ กูผลอกดเอนเตอร์
แค่คู่พระนายนะมึง คู่แรก พี่ชายxรพินทร์ คู่สอง เชษฐาxไชยยันต์ คู่ที่สาม สแตนลีย์xเชิดวุธ นอกจากนี้ยังมีอีกหลายคู่
คนเขียนมันอยากเกาะกระแสเพชรพระอุมาดังด้วยล่ะ กูว่า แต่กูเข้าใจฝั่งพนมเทียนมากกว่า ถ้าโดนแบบนี้ใครก็รับไม่ได้

>>124 ลุงแกเขียนฉากเย็ดในเรื่องตั้งเยอะ พอโดนแบบนี้ทำเป็นบ่น เหอะๆ

>>127 กูลองไปอ่านมาละ ถ้ามันอยู่ในขอบเขตของแฟนฟิค ตีพิมพ์เองขายกันน้อยๆในวงแคบๆ คนเขียนก็คงยังทำไม่รู้ไม่เห็นไปได้ แต่นี้ตีพิมพ์กับสนพ.เป็นล่ำเป็นสัน มีลิขสิทธิ์ขายแล้ว เหมือนก็อปทรัพย์สินทางปัญญากันซึ่งๆหน้า โอเคกูเข้าใจแล้วว่าทำไมลุงแกไม่ยอม
ปล.เนื้อเรื่องเหี้ยสัส แค่กูอ่านไปสามบรรทัดแรกก็อยากปิดแล้ว

>>127 กูไปอ่านแล้ว แม่งโคตรเหี้ย นักเขียนก็ทุเรศชิบหาย นี่ขนาดอ้างตัวว่าเป็นแฟนพนมเทียน ลุงแกเขียนเชิงรังเกียจขนาดนั้นยังไม่รู้สึกรู้สา แม่งจะเปลี่ยนชื่อตัวละครแล้วเอามาขายต่ออี๊ก ทำไมหน้าด้านจังวะ แฟนๆ แม่งก็อวยกันไม่ลืมหูลืมตา

>>128 แล้วสำนักพิมพ์อนุมัติโดยไม่ตรวจสอบอะไรเลยเรอะ หรือบก.จะไม่เคยอ่านเพชรพระอุมา (กูก็ไม่เคยอ่าน อ่านแต่สปอยจบในพันทิป)

คงคิดว่าไม่เป็นไรมั้ง คนไทยเคยแคร์เรื่องนี้ด้วยเหรอ

ว่าไปแล้วหนที่มีจะเอาไปทำเป็นการ์ตูนแต่ลุงแกไม่ให้ก็อาจเป็นส่วนหนึ่งที่แกเล่นใช้กฏหมานแทนการออกมาเตือนๆด้วยรึเปล่า

>>127 กูตามเข้าไปอ่านในเพจมันบอกจะเปลี่ยนชื่อตัวละคร กับ อ้างว่านิยายเรื่อวนี้ในเด็กดีโดนแบนกระทันหันเพราะมันเรท.... กูว่ามันลบเองเพราะกลัวลิขสิทธิ์มากกว่า = =

กูไม่รู้จะไปปรึกษาห้องไหนดี ขอพื้นที่ตรงนี้หน่อยแล้วกัน
กูเป็นนักเขียนโนเนม ไม่มีชื่อเสียงอะไร เรื่องคือมีประกวดพล็อต แล้วกูชนะ เท่ากับว่ากูต้องขายพล็อตให้สนพ.
สนพ.ให้ทางเลือกว่ากูจะเขียนหรือไม่เขียนก็ได้ ถ้ากูเขียนเอง จะกลายเป็นจ้างวานเขียน ไม่ใช่เซ็นสัญญาแบบตามปกติ
ซึ่งก็พอเดาได้ว่าเงินที่ได้จะน้อยกว่า ลิขสิทธิ์ขายขาดเป็นของสนพ.ไปเลย กูเขียนจบก็จบกันไป
แล้วการเลือกเขียนเองก็ไม่ใช่ว่าจะได้ตีพิมพ์แน่นอน 100% นิยายที่เขียนเสร็จต้องผ่านกระบวนการพิจารณาตามปกติ
กูเลือกเขียนเองไป เพราะเห็นว่าเป็นโอกาสที่จะได้ตีพิมพ์ กูเลือกทางโง่เกินไปหรือเปล่าวะ...

>>136 แนะนำกระทู้นี้ >>>/literature/2342/ แต่กูมองว่ามึงเลือกถูกละนะ

>>131 Memewมันไม่ได้เป็นเเฟนพนมเทียนแต่เเรกป่ะ เเต่อ่านตามกระเเสจิ้นวายจากเเฟนอาร์ต
ช่วงนึงมันเคยเเชร์รูปในเพจรัวๆ ไม่ใช่เเชร์สิแค่ก๊อปรูปชาวบ้านมาเรียกไลค์เพจตัวเอง สุดท้ายก็งอกเเฟนฟิกจังไรสนองนักอ่านเฮอร์มอย
เขียนเองพิมพ์เองขายเองเงินก็เข้ากระเป๋าตัวเอง ลุงพนมเทียนรู้คงจะยินดีหรอกนะมึง

ข่าวลุงพนมเตือนเรื่องแฟนฟิคมีคนไปตั้งในพันทิปแล้วว่ะ สรุปคือลูกของพนมเทียนไปอ่านเจอฟิคแล้วมาบอกพ่อ เลยกลายเป็นข่าวดังล่ะทีนี้(เหมือนฟิคที่ไปอ่านเจอจะเป็น Y ด้วย เลยยิ่งรับไม่ได้)

http://pantip.com/topic/34809300

http://www.manager.co.th/Drama/ViewNews.aspx?NewsID=9590000017725
อ่านจากตรงนี้กูรู้สึกเหมือนความต่างด้านเจนเนอร์เรชั่น เหมือนลุงแกไม่พอใจที่มีคนเอาของแกไปแต่งโดยไม่ขอไม่อะไร(ซึ่งมันเป็นเรื่องสีเทาๆปกติของสมัยนี้) ส่วนตัวกูว่าต่อให้แต่งแบบเคารพงานแกก็คงไมพอใจอยู่ดี
ปล.ถึงไอ้เรื่องที่แกไปลอกคิงโซโลมอนมายมันจะไม่เกี่ยวกับเคสนี้ก็เถอะ แต่แบบกูก็อดรู้สึกไม่ได้ว่าลุงแกยังมีหน้ามาหวงอีกเรอะ กูรู้สึกผิดมาก

เพิ่งไปดูเพจคนเขียนที่น่าจะเป็นต้นเหตุของข่าวนี้ นิยายโดนแบนไปแล้วว่ะ เจ้าตัวบอกว่าเพราะฉาก NC เยอะไปเลยถูกแบนถาวร (จริงดิ? ไม่ใช่เพราะก็อปเพรชพระอุมาเรอะ) แฟนคลับก็ติ่งพอกัน ด่าคนกดแบนว่าเลวงั้นงี้ เห็นแล้วกูเพลีย ติ่งนี่มันติ่งจริงๆ

>>141 แหม ลุงแกแต่งจนดังแล้วจะบอกว่าก็อปก็เสียหน้า เรียกว่าแรงบันดาลใจจะเหมาะกว่า คำอ้างสุดฮิตเลยนะเวลานักเขียนถูกหาว่าลอก (พอๆ กับรู้เท่าไม่ถึงการณ์) แล้วเรื่องนี้คนที่รู้จริงมีน้อย หรือรู้แล้วแต่ปิดหูปิดตาไม่ยอมรับก็มีเยอะ คงต้องให้คนแต่งโซโลมอนมายืนยันเองว่าลอกไม่ลอก ตอนนี้กลายเป็นนิยายระดับตำนานแล้วหาอะไรไปติก็ยากว่ะ แรงอวยจากแฟนคลับมันเยอะ

>>142 กูเห็นละ ในเพจนางบอกว่าที่ลุงเตือนมาไม่ใช่เรื่องที่นางเเต่ง พอโดนเเบนก็บอกว่าNCเยอะ เเถตลอด
เห็นข้อเเก้ตัวเรื่องอยากใช้ชื่อตัวละครว่าหนานอินเหมือนเดิมนั่นด้วย ติ่งออกมาชาบูบอกว่าอย่าปลี่ยนชื่อเลยค่ะ
ถ้าเปลี่ยนชื่อตัวละครจะไม่เหมือนเดิมนะคะ ตลค.นี้ต้องชื่อนี้เท่านั้นค่ะ ชื่อตลค.ซ้ำบ้างไม่เห็นเป็นไรเลยนี่ฯลฯ เเม่งกูเอือมแรง

กูสงสัยนะ จากที่กูเคยอ่านเรื่องย่อแล้วก็รู้สึกนอกจากชื่อแล้วอย่างอื่นก็ไม่เหมือนนี้มันจะฟ้องเรื่อง lc ได้รึมึง

ถ้าเขียนให้เข้าใจว่าเป็นก็ฟ้องได้ อย่างมึงเขียนแฟนฟิคโดเรม่อน มึงบอกโนบิตะมึงเป็นโนบิตะจากโลกคู่ขนานที่อยากเย็ดม่อน ไม่ใช่โนบิตะของฟูจิโกะฟูจิโอะ ใครจะเชื่อมั่งละ

>>146 ชัดเจนมาก

>>145 ตามปกติคิดว่าไม่น่าจะฟ้องได้นะ ชื่อตัวละครอย่างเดียวอาจจะไม่สื่อว่ามาจากเรื่องไหน ยกเว้นจะมีคาแรคเตอร์หรือคำบอกใบ้ใดๆ ที่ทำให้คนอ่านเข้าใจว่าเป็นตัวละครจากเรื่องนั้นๆ แบบ ที่ >>146 บอกแหละ ถ้างั้นก็จะเข้าข่ายลิขสิทธิ์ ฟ้องได้
ส่วนอีกรณีนี้เพราะชื่อแม่งค่อนข้างจะเป็นเอกลักษณ์อะมึง อย่างแงซายเงี้ย มันไม่ใช่ชื่อที่คนเค้าเอามาใช้เขียนนิยายบ่อยๆ แน่นอน แถมไม่ได้มาชื่อเดียว แทบจะยกมาทั้งแผง ก็ค่อนข้างเข้าข่ายว่าชื่อพวกนี้เป็นส่วนหนึ่งของวรรณกรรม คนอ่านอ่านปุ๊บนึกถึงเพชรฯ เป็นส่วนใหญ่ ก็มีสิทธิ์ฟ้องได้อยู่แหละ

ไอ้เรื่องต้นเหตุ จากเรื่องย่อที่มันลง ชื่อตัวละครมันทั้งหมด ทำให้คิดถึงเพชรพระอุมาชัดเจนว่ะ กูว่าฟ้องได้
ส่วนเรื่องลูกเพจมันที่ยังอวย ส่วนใหญ่คิดว่า พวกนี้อายุยังไม่เยอะ หลายคนไม่รู้จักเพชรพระอุมาด้วยซ้ำ ยิ่งคนเขียนแถว่าโดนแบนเพราะติดเรทด้วย ก็เลยยังอวยต่อไปตามประสาคนไม่รู้ว่ามันไปเอาชื่อตัวละครชาวบ้านเขามาอีกที

ไอ้ห่ากูอ่านคำแถแล้วจะอ้วกยิ่งตรงหนานอินนี่ พ่อมึงฟัคฟัคolo ถ้าไมใช่่หนานอินมาพร้อมอนุชากูคงยังหลับหูหลับตาไปได้หรอก สีข้างเหวอะแล้วดอก

>>141 พูดถึงเรื่องคิงโซโลมอนกับเพชรยังคงเป็นที่ถกเถียงกันใช่ปะว่าแค่แรงบันดาลใจหรือลอกมา
แต่ส่วนใหญ่ก็สรุปไปว่าเป็นแรงบันดาลใจเฉยๆ เพราะมีอีกมากมายหลายสิ่งในเรื่องที่เป็นสิ่งที่เขาแต่งเอง

แต่กูสงสัยว่า งี้ถ้ามีคนแต่งนิยายที่มีธีมเกี่ยวกับพรานหนุ่มที่เชี่ยวชาญการล่าสัตว์และเดินป่าถูกว่าจ้างโดยนายจ้างที่ต้องการตามหาน้องชายที่หายตัวไปในป่าลึกพร้อมกับพรานคู่ใจหนึ่งคน โดยที่ในป่านั้นเล่าลือกันว่ามีขุมทรัพย์เอกอนันต์ของชนเผ่าโบราณซ่อนอยู่ หากแต่ก็เต็มไปด้วยอันตรายมากมาย ก่อนจะเดินทางก็มีพรานเร่ร่อนคนนึงขอร่วมคณะไปด้วยแต่แท้จริงแล้วเขาเป็นเจ้าชายตกยากของเมืองชนเผ่าโบราณนั้นที่ต้องการกลับไปกู้บัลลังก์ แต่รายละเอียดการเดินทางไปถึงขุมทรัพย์นั้นแตกต่างจากโซโลมอนหรือเพชรอย่างสิ้นเชิง
แบบนี้จะถูกหาว่าลอกหรือเป็นแค่แรงบันดาลใจ?

ขึ้นอยู่กับการปรับเปลี่ยนของมึงและตัวละครวะ อย่างกูคิดบันทึกโจรสุสานได้แรงบันดาลใจมาจากคนขุดสุสาน ซึ่งก็แน่ละเพราะคนขุดสุสานเป็นต้นแบบแนวขุดสุสาน แต่ตัวละครมันต่าง ถึงกูจะคิดว่าพี่เหมินกับเชอรี่หยางมีส่วนคล้านกัน แต่ที่คล้ายสุดคือไอ้อ้วนที่เป็นตัวฮาทั้งสองเรื่อง

ขั้นแรกที่ควรทำคือเปลี่ยนโลเคชั่น เพศ และอาชีพซะ แค่นี้ต่อให้เหมือนกว่านี้คนก็สามารถเบลอผ่านได้ แต่อย่าเอาคำพูด การกระทำ แบคกราวน์ ความสามารถยกเว้นจะเป็นเรื่องธรรมดาที่ควรทำได้ และที่สำคัญที่สุดคือบทบรรยาย ทำแค่นี้ที่เหลือก็พอเบลอไปได้

มีเรื่องหนึ่งที่น่าจะเทียบเคียงได้ ไอ้เรื่องใหม่ของenterที่ก่อนออกโดนโม่งในห้องblสับว่าลอกบันทึกโจรสุสานและคนขุดสุสานมา ส่วนตัวกูคิดว่าน่าจะได้แรงบันดาลใจ แต่ปรับเปลี่ยนหลายอย่างจนกลายเป็นอีกเรื่องนึงเลย ตอนนั้นมันสนุกที่คนแปลมาแขวะว่าคิดว่าดีก็ทำไปนี่ละ

>>151 ถ้าเป็นแค่พล็อตกูยังพอให้เป็นแรงดันบาลใจได้อาจต้องดูบริบทและเหตุการณ์ในเรื่องอีกทีว่าเหมือนกันแค่ไหน อย่างเพชรกูอาจเรียกว่าแรงบันดาลใจ(เอาน่า เดี๋ยวนี้เราเจอเรื่องแฟนตาซีลอกอินเซสชั่นยังพอว่ามันเป็นแรงบันดาลใจได้เลย...)
ถ้าไม่เจอว่ามันดันลอกมาทั้งย่อหน้าเลย http://topicstock.pantip.com/library/topicstock/2007/03/K5198549/K5198549.html แบบนี้ไม่เรียกว่าอ้างอิงหรือแรงบันดาลใจแล้ว แบบนี้เขาเรียกว่าลอกวะถึงจะไม่ใช้ทั้งหมด ถึงจะเป็นส่วนเล็กๆ มันก็เรียกว่าลอกนะ
ปล.บางทีกูก็สงสัยนักเขียนขึ้นหิ้งไทยมีกี่คนที่ลอกงานต่างชาติมาขายกันนะ

>>153 ก็อย่างที่คห.15 บอกนั่นแหละ พนมเทียนลอกแล้วดัดแปลงได้ถูกใจคนอ่าน ถูกยกย่องให้เป็นผลงานระดับชาติ ความผิดพวกนั้นก็เลยถูกมองข้ามไป ขึ้นชื่อว่าผลงานระดับชาติเรื่องผิดๆ ทั้งหลายก็จะถูกกวาดไว้ใต้พรมในบันดล เชิดชูแต่ด้านดีๆ ปิดด้านเสียๆ ไว้ให้มิด

>>153 กูว่าที่กระทู้นี้ยกมา ไม่ใช่ทั้งย่อหน้าว่ะมึง มันยกมาแค่เป็นประโยค
กูอ่านแล้วคิดว่าออกแนวจับผิดมากกว่า ถ้ามึงจะจับผิดใคร มึงแค่หาประโยคคล้ายๆกันแล้วยกมา
เพชรพระอุมามี 48 เล่ม มันต้องมีประโยคใกล้ๆกันให้จับผิดบ้างสิ

อย่างไอ้ประโยค

โซโลมอน : นำความขึ้นกราบทูลต่อองค์กษัตริย์ เพื่อที่พระองค์จักโปรดให้เคลื่อนกองทัพ ซึ่งแม้นรอดชีวิตผ่านทเลทรายและเทือกเขาไปได้
เพชรพระอุมา: จงนำเรื่องราวนี้ขึ้นกราบบังคมทูลต่อพระเจ้ากรุงหงสาวดีผู้ทรงพระปัญญา เพื่อพระองค์จะได้เสด็จยาตราทัพมาตามลายแทงนี้

ที่มันยกมาในกระทู้ กูว่ามันต่างกันนะมึง เพราะ เพชรพระอุมาประเด็นคือ ยกทัพมาตามลายแทง แต่โซโลมอนยกทัพมาเลย

ประโยคอื่นก็ดูแปลกๆ เพราะยกมาเป็นคำๆ เช่น ใช้เลือดแทนหมึก ถ้าอันนี้นับ นิยายจีนแม่งโดนไปหลายเรื่องแล้ว , เรื่องร่ำรวยมั่งคั่งมันมาตามหาสมบัติกันป่ะ ไม่โฟกัสที่ร่ำรวยมั่งคั่งก็แปลกไปละ เป็นต้น

กูเคยเห็นบางคนที่อ่านแค่สองสามตอนแล้วทึกทักว่าเรื่องนั้นเหมือนเรื่องนี้ พยายามจะจับมาโยงให้ได้ก็อาการเดียวกันแบบนี้เลยว่ะ
ทั้งๆที่คนอ่านจนจบจะนิ่วหน้าแล้วบอกว่า ไม่เหมือนไม่คล้าย แต่ละเรื่องมีเอกลัษณ์ในแบบของตัวเองแล้ว

>>155 ความเห็นที่ 33 อ่านตรงนั้นแล้วกูว่ามันต่างกับต้นฉบับไม่เกิน 10 %

>>155 เดี๋ยวนี้ลอกบางส่วนก็ฟ้องได้นะ ไปศึกษาเรื่องการโจรกรรมทรัพย์สินทางปัญญาได้
เอาเฉพาะที่กูอ่านเนื้อความของจดหมายนะ
เนื้อหาในจดหมายมีความใกล้เคียงกันมากเกินกว่าบังเอิญว่ะ ทั้งลำดับเนื้อหา กลวิธี(เขียนด้วยเลือด/แม่มดทรยศ) พอมาเทียบช็อตต่อช็อตก็ยิ่งชัดเจน
แล้วมันมาเป็นกลุ่มเนื้อหาตามลำดับเหมือนกัน

>>155 ถ้าอย่างที่มึงแย้งว่าใช้เลือดแทนหมึกแล้วนิยายจีนก็เท่ากับก๊อป อันนี้เกินไปหน่อย จะดูแยกเป็น fragment แล้วบอกว่าก๊อปไม่ก๊อป คล้ายไม่คล้ายอย่างนั้นก็กว้างเกินไปสิวะ งี้นิยายทั้งโลกแม่งก็ก๊อปกันเกือบหมด
ถ้าจะเทียบจริงๆ จังๆ มึงต้องเอาสองเรื่องนั้นมาดูกันเป็นช็อตๆ ถ้าตัวพล็อตเหมือนกันยังจะพอถือว่าเป็นแรงบันดาลใจได้ แต่ถ้ารายละเอียดในประโยค การเรียบเรียงลำดับเนื้อหา (ไม่นับเรื่องสำนวนนะ) เหมือนกัน กูก็ว่าก๊อป ที่มึงยกมาว่าต่าง ความต่างแม่งมีซักกี่เปอร์เซ็นต์กันวะ ? ใจความหลักแทบจะเหมือนกันเป๊ะ ต่างกันที่สำนวนนั่นแหละ

>>158 อีกเรื่อง เห็นบางคห ในกระทู้นั้นบอกว่าลุงแกยอมรับแล้ว ... กูว่าเหตุผลที่ว่าลุงยอมรับเองว่าได้แรงบันดาลใจ เพชรฯ ก็เลยไม่ผิดลิขสิทธิ์นี่แม่ง ... ไม่ได้เกี่ยวเหี้ยไรกันเล๊ยยย แค่พยายามหาความชอบธรรมให้ลุงเท่านั้นแหละวะ ลุงยอมรับแล้วคนเขียนโซโลม่อนเขารับรู้ โอเคไปกะลุงเหรอ ? ก็เปล่า แล้วจะเอามาใช้เป็นข้ออ้างว่าไม่ลอก ไม่ผิดได้ไงวะ

กู>>151 นะ ขอบคุณที่พวกมึงมาแสดงความคิดเห็นกัน
กูอ่านกระทู้พันทิปที่>>153 แปะล่ะ กูว่าตรงจดหมายนี่มันคล้ายกันเกินไป เหมือนกับลอกมาแต่ปรับบริบทนิดหน่อยให้เข้ากับนิยายตัวเอง แต่มันคือ plagiarism ใช่รึป่าว ความรู้เรื่องลิขสิทธิ์หรือทรัพย์สินทางปัญญากูก็น้อยนิดซะด้วยสิ แต่กูเข้าใจว่า ต่อให้เขียนได้ดีแค่ไหน มีจุดที่ต่างอีกมากมาย แต่มันไม่สามารถลบล้างความผิดที่ว่าคุณลอกบางส่วนเล็กๆน้อยๆมานี่นา
เห็นหลายคนในกระทู้พันทิปนั้นบอกว่า ตัดส่วนที่เหมือนออก ส่วนที่ไม่เหมือนอีกมากมายที่เขาแต่งเองทำให้เรื่องสนุกสนานขึ้น มีความเป็นออริจินัลของตัวเอง
อ่านแล้วนึกถึงเรื่อง สามชาติสามภพป่าท้อสิบหลี่เลยว่ะ อันนั้นก็มีประเด็น plagiarism แล้วคุณหลินก็เคยมาบอกว่า ตัดสิ่งที่เหมือนออกไป เรื่องยังสนุกก็ถือว่าไม่ลอก และแล้วนิยายเรื่องนี้ก็ยังโด่งดังขายดี ไม่โดนฟ้องและได้ทำซีรีส์ต่อไปอยู่ดี

ต่ออีกนิด กูอ่านยังไม่ทันจบกระทู้พันทิปแล้วโพส นี่ไปอ่านต่อเพิ่ม มีเรื่องบริบททางสังคมกับเวลามาเกี่ยวข้องอีก กูชักมึนละ สรุปสมัยก่อนพวกกฎหมายด้านลิขสิทธิ์ยังไม่เด่นชัด เพราะฉะนั้นงานสมัยก่อนที่หยิบยกแค่บางส่วนของนิยายอื่นมาปรับนิดๆแล้วบอกว่าเอามาจากเรื่องไหนก็ถือว่าไม่ผิด ต่างจากปัจจุบันที่จะเอามามากน้อยแค่ไหน ให้เครดิตหรือไม่ก็ถือว่าผิด แค่ว่าจะมีคนรู้ คนวิจารณ์และเจ้าของมาตามฟ้องหรือไม่ ประมาณนี้มั้ย?

>>155 เอ่อ กูว่าในลิงก์ตาม >>153 จะเหมือนอะไรขนาดนั้น แบบนี้กูเรียกว่าลอกว่ะ นิยายกี่เรื่องที่จะมองภูเขาแล้วนึกถึงเต้านมเทพ จะตายด้วยความหิวหลังไปเจอขุมทรัพย์เหมือนกัน เขียนจดหมายไปในแนวเดียวกัน เจอกลแม่มดร้ายเหมือนกัน ดูไปตามเนื้อเรื่องกับใจความมันก็คล้ายกันเกือบ 100% แล้วว่ะ ไม่ได้จับผิดเป็นคำๆ แต่ตามเนื้อเรื่องลุงแกก็เป็นไปตามสมบัติพระศุลีนั่นล่ะ แค่ยืดกว่าและสำนวนไม่เหมือน
ถ้าเป็นนักเขียนไม่ดังคงโดนด่าแบบไม่ได้ผุดได้เกิด แต่เรื่องนี้มันดังก็เลยอ้อมแอ้มตอบว่าแรงบันดาลใจ อย่าไปจับผิดเขามาก เขายอมรับแล้วก็แล้วกันไปสิ กูล่ะเกลียดแฟนคลับพวกนี้เป็นที่สุดเลย เหมือนติ่งไร้สมองที่ต้องออกมาเลียแข้งเลียขาโอปป้าในดวงใจ

รู้สึกว่าสมัยนั้นกฎหมายลิขสิทธิ์ยังไม่มีมั้ง นิยายไทยก็เอาพล็อตมาจากฝรั่งเยอะแยะ ไม่มีใครว่า

>>163 กูคิดว่าบางทีก็ขึ้นกับสามัญสำนึกด้วยรึเปล่ามึง

>>164 ก็ถูก แต่ความเข้าใจกูคือพอมันไม่มีกฎหมายลิขสิทธิ์ยังไม่มีคนสนใจ คนก็จะคิดว่ามันคือเรื่องปกติ ทำได้ เพราะงั้น สามัญสำนึกที่มึงว่าก็จะตกไป
จะว่าไป เปิดมู้นินทาแบบห้องฟุดีมั้ยวะ มู้นี้เอาไว้คุยเรื่องหนังสืออย่างเดียว ประเด็นนักเขียนพวกนี้ก็ยกไปอีกห้อง ?

>>165 ก็ดีนะ อีกห้องชื่อไรดี
สมาพันธ์แม่บ้านพูดคุยนักเขียนและสนพ.
คำจำกัดความ คุยเรื่องเกี่ยวกับพฤติกรรม ทัศนคติและอื่นๆเกี่ยวกับนักเขียนและสนพ.ที่มีผลกับหนังสือ

>>166 มันมีมู้นินทาเด็กดวกใน netwatch ละปะวะ พอจะใช้แทนกันได้มะ

>>167 อันนั้นมันก็บอกอยู่ว่านินทาเด็กดวกเปล่าวะ กูรู้สึกว่าถ้าเป็นมู้สนพ ไรพวกนี้ไปเลยจะดีกว่า แล้วจะได้อยู่ห้องนี้ด้วยไม่ต้องสลับไปๆมาๆ

มู้นินทาเด็กดวกก็ใช้นินทาพวกในเด็กดวกนั่นแหละ แต่บางทีนินทานักเขียนแล้วมีลามปามไปถึงสนพ.กับบก. ด้วย กูว่าถ้าจะคุยเรื่องนักเขียนหรือสำนักพิมพ์ก็คุยกันห้องนี้แหละ จะตั้งมู้ใหม่หรือใช้ม฿้เดิมก็ตามสบาย ถ้าตั้งใหม่กูของเสนอชื่อ "วงการนิยายไทยมีอะไรให้นินทา"

กูไม่ได้จะแก้ตัวแทนพนมเทียนนะ แต่สมัยนั้นเขาไม่ถือเรื่องแบบนี้วะ อย่างรธน.เมกาลอกรธน.ของอินเดียนแดงมาตั้งเยอะ ไม่เคยให้เครดิตหรืออ้างอิงด้วย 200 ปีให้หลังถึงพึ่งพูดเรื่องนี้

>>170 กูว่าถือนะ คนที่เกิดทันยุคที่พนมเทียนเขียนลงนิตยสารเล่าว่า คนที่เขาจับได้เขาก็พูดกันหนาหูอยู่พอสมควรนะ ว่าทำแบบนี้ดีแล้วเหรอ นี่ลอกมาใช่มั้ย บลาๆๆ แต่อย่างว่า คนพูดมันส่วนน้อยไง แล้วก็ยังไม่มีโซเชียลเนตเวิร์คเม้ามอยกระจายไกลเหมือนเดี๋ยวนี้

สมัย ร.หกแปลงานของเชคสเปียร์ ก็ให้เครดิตนะ

>>170 ทำไมกูรู้สึกว่าเรื่องรธน ไม่เกี่ยวกันกะเรื่องนี้วะ ปกติตัวบทกฎหมายนี่มีลิขสิทธิ์ด้วยเหรอวะ

ตอนที่เขียนเพชรพระอุมา กระแสที่คนไทยจะผกป้องลิขสิทธ์ของคนประเทศอิ่นมันไม่มีนะ คนใหญ่คนโตบ้านเราจงใจลอกพลอตเรื่องมาเขียนเป็นสำนวนไทยชื่อไทยแทนมีเยอะมาก ซึ่งตอนนั้นมันไม่น่าเกลียด แต่ถ้ายุคนี้ทำแบบนั้นคนจะตอบว่าผิดทันทีเลย

ซึ่งถ้าให้กูใช้ความเห็นกูเองตอบได้ว่า
1.เพชรพระอุมา ลอกมาอย่างน่าเกลียด แต่ตอนนั้นมันไม่สนเรื่องลิขสิทธ์
2.ถ้าปัจจุบัน ทำแบบนั้นบ้างโดนคนจวกเละแน่นอน
3.ป่วยการที่จะเอาทัศนคติปัจจุบันไปตัดสินการกระทำในอดีตคนละยุคสมัยกัน
4.คนไทยสามารถเต็มใจอ่านเพชรพระอุมาว่าเป็นผลงานจาก คนเขียนวรรณกรรมเด่นได้โดยไม่ต้องตะขวิดตะขวนใจ
5.แต่ถ้าคนปัจจุบันเสร่อเอาเพชรพระอุมาแปลย้อนรอยไปต้นภาษาเรื่องโซโลมอนไมด์ แล้วคนทักว่ามึงลอกมานี่หว่า นักเขียนเราผิด50%,คนแปลผิด50%

>>172 ลอกสำนวนด้วยนะ โดยเฉพาะประโยคดังอย่าง we the people of..... ที่เอามาจากโชโชนแล้วดัดแปลงเป็นคำของตัวเองโดยไม่ให้เครดิต จริงๆ ถ้าบอกซักหน่อยว่าเอาต้นแบบรธน.เมกามาจากอินเดียนแดงพวกนี้คงไมถูกฆ่าล้างเผ่าพันธ์หรอก แต่มันก็คนละเรื่องกับเรื่องนี้อะนะ

>>170 กูงง ข้อความในกฎหมายมันมีลิขสิทธิ์เหรอวะ สมมติประเทศก.ให้คนขโมยของติดคุกห้าปี ประเทศข.ที่เมื่อก่อนคนขโมยของก็ตัดมือ ได้ไปเรียนเมืองนอกเห็นว่ากฎหมายที่ข.ใช้มันล้าหลังป่าเถื่อน เลยเอากฎหมายของก.มาปรับใช้เป็นติดคุกบ้าง แต่ซักเจ็ดปีไรงี้ ผ่านการพิจารณาและลงมติถึงได้มาเป็นตัวบทกฎหมายบังคับใช้ ใช่ว่าจะเอามาทั้งหมด และกูว่ามันเป็นคนละเรื่องกับการลอกวรรณกรรมนะ

>>174 กูก็ยังคิดว่าไม่น่าจะเกี่ยวกันอยู่ดีว่ะ คือส่วนตัวกูคิดว่าสำนวน/ข้อความในรธน ใช้มันไม่มมีลิขสิทธิ์ เพราะตัวบทมันน่าจะเริ่มตั้งแต่บาบิโลนแล้วปรับมาเรื่อยๆ รึเปล่า ? ส่วนที่ว่าให้เครดิทอาจจะทำให้อินเดียนแดงไม่โดนฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ .. พวกที่ไปบุกบ้านเขาแม่งก็แปะป้ายอินเดียนแดงว่าไร้อารยธรรมอยู่ละนี่ ต่อให้กฎหมายจะเลิศเลอยังไงแม่งก็ไม่สนหรอก ไม่มีทางที่สมัยนั้นมันจะเอาไปเป็นข้อเท็จจริงให้คนรู้แน่ๆ มันอยากได้ดินแดนเค้าอะมึง ก็ต้องสร้างความชอบธรรมให้ตัวเองมากกว่าปะ

>>170 กฎหมายไทยก็เอามาจากอังกฤษหลายอันอยู่นะ กูยังไม่เห็นอังกฤษออกมาบอกว่ามึงผิดลิขสิทธิ์กูเลย การที่รธน.เมกากับรธน.อินเดียแดงมันเหมือนกัน กูว่ามันก็มาจากเรื่องพื้นฐานของความต้องการของประชาชนอยู่รึเปล่าวะ
จริงๆกฎหมายมันเป็นข้อตกลงที่จะอยู่ร่วมกันระหว่างสังคม มันเริ่มมาตั้งแต่ฮัมมูราบีสมัยบาบิโลน ไอ้กฎหมายตาต่อตา ฟันต่อฟันอะ แล้วก็พัฒนาต่อๆกันมาเรื่อย อะไรที่มันล้าหลัง มันไม่อารยะเขาก็ปรับแก้กันไป ประเทศไทยก็ยังยกเลิกกฎหมายตราสามดวง แล้วปรับปรุงใหม่ตามแบบตะวันตกให้มันทันสมัยเลย

ขอกูแทรกหน่อย แล้วแบบนี้คนที่มันเอาชื่อตัวละครเพชรพระอุมาไปยำ แล้วทำขายแบบในกระทู้นั่น มันผิดมั้ยวะ ?? เห็นมันยังขายต่ออยู่เลย

>>178 ผิดแน่นอน เป็นการดัดแปลง ทำซ้ำ แบบที่ไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของที่ยังถือลิขสิทธิ์อยู่ ถ้าเจ้าของจะเอาเรื่องก็ทำได้ ส่วนมากวงการโดจินและฟิคจะไม่มีใครมาฟ้ องเอาเรื่องเพราะถือเป็นการช่วยโปรโมทมาจากแฟนคลับ แต่อะไรที่มันมากไปจนอาจทำให้สาธารณชนเข้าใจผิดหรือเสียรายได้ คนถือลิขสิทธิ์ก็สามารถฟ้องได้

>>170 กฎหมายไม่มีลิขสิทธิ์ว่ะ เผื่อมึงจะไม่รู้

>>170

อย่างนั้นก็ต้องบอกว่า กฏหมายของทางยุโรปที่ใช้อยู่ตอนนี้ก็ลอกกฏหมายโรมัน กฏหมายบาบิโลเนีย จารีตแองโกลแซกซัน พื้นฐานประชาธิปไตยแบบกรีกน่ะสิถ้าใช้ตรรกะแบบนั้นมาวัด ของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ (ยกเว้นพวกปินส์ เวียดนามอะไรงี้) เองก็ใช่ย่อยนะ สมัยก่อนกฎหมายตราสามดวงก็มาจากกฏหมายธรรมศาสตร์ของพระธรรมนูเกือบทั้งนั้นเลย

แล้วถ้าบอกว่ากฏหมายมีลิขสิทธิ์ ทุกประเทศในโลกที่เป็นสมาชิกองค์การสหประชาชาติแล้วเอากฏบัตรที่สหประชาชาติกำหนดขึ้นมาไปใช้ ไปบรรจุเข้ากับรธน.และกฏหมายของตัวเอง ก็เท่ากับว่าละเมิดลิขสิทธิ์ แบบนั้นรึเปล่า???

>>170 กูมายืนยันอีกคน กฎหมายไม่มีลิขสิทธิ์ตามหลักกฎหมายลิขสิทธิ์ทั้งของไทยและต่างชาติ (ไทยเราก็ก็อปมาว่ะ ตรงๆ เลย)

ถ้าพูดให้ถูกมันมีความต้องการจากหลายชาติเลยนะ ที่ต้องการให้แต่ละประเทศมีมาตรฐานทางกฎหมายเดียวกัน ก็เลยต้องมีพวกสนธิสัญญาระหว่างกันขึ้นมาไง ที่มีสนธิสัญญาระหว่างประเทศไม่ใช่การอนุญาตให้เอาลิขสิทธิ์กฎหมายไปใช้นะเว้ย ตรงกันข้ามเลยเพราะต้องการให้ก็อปไปใช้มากกว่า กฎหมายน่ะมันคือข้อบังคับ การรับกฎหมายคือการเสียสิทธิบางส่วนไปแล้ว ดังนั้นส่วนใหญ่เขามีแต่พยายามเลี่ยงว่ะ ไม่ใช่พยายามไปก็อปมาบีบคอตัวเอง

ยกตัวอย่างง่าย ๆ เลยกฎหมายลิขสิทธิ์ที่ใช้กันเนี่ยมันก็มีร่างฉบับกลางอยู่ แล้วประเทศสนธิสัญญาก็เอาไปใช้กับประเทศของตนเอง เพื่ออะไร? เพื่อให้สามารถใช้มาตรฐานเดียวกันได้ทั่วโลกไง ไม่อย่างนั้นก็นำกฎหมายลิขสิทธิ์ไปบังคับใช้กับพวกประเทศที่ไม่ยอมรับสนธิสัญญาลิขสิทธิ์ไม่ได้เพราะเป็นการล่วงละเมิดอำนาจอธิปไตย (ขัดหลักกฎหมายระหว่างประเทศ) พวกที่ไม่ยอมเข้าร่วมสนธิสัญญาก็จะโดนกดดันทางการค้าจนกว่าจะยอมรับนั่นแหละ แล้วกฎหมายลิขสิทธิ์มันจะอ้างถึงลิขสิทธิ์ของกฎหมายเพื่ออะไรล่ะนั่น

ถ้ากฎหมายมีลิขสิทธิ์ ไทยคงต้องเสียค่าลิขสิทธิ์ให้ฝรั่งเศสกับอังกฤษรัวๆแล้วว่ะ

กลับไปเรื่องแฟนฟิคพพอ.นะ กุว่าคนเขียนแม่งมีความหน้าด้านอยู่สูงมาก เจ้าตัวบอกว่าแค่ยืมชื่อมาเฉยๆ ประมาณว่าเป็นทริบิวท์ให้พพอ. แต่เมิง...ต่อให้เนื้อหาไม่มีความคล้ายพพอ.เลย แต่พอพูดชื่อเหล่านั้นออกมาปุ๊บ คนที่เคยอ่านก็ต้องนึกถึงตัวละครจากพพอ. เหมือนกับสมมติกุบอกว่าจะเขียนนิยาย ประยุ_ธ์xสุเท_ กูว่าในหัวพวกเมิงนี่ภาพแรกต้องเป็นคนที่กูเองก็คิดถึงอยู่ตอนนี้แน่นอนเพราะเห็นหน้ากันแทบทุกวันในทีวี ต่อให้เนื้อในเป็นเรื่องของเด็กหนุ่มจากทุ่งหมาม้วยที่เดินทางเข้ากรุงมาเรียนรัฐศาสตร์แล้วพบรักกับนักเรียนนายร้อยหนุ่มก็ตามที

สรุปคือ ในความคิดกุ แค่ดึงชื่อมาเฉยๆก็ทำให้เกิด "ความเสื่อมเสีย" ให้ฟ้องร้องกันได้ (ความเสื่อมเสียในความหมายกุคือลุงพนมเทียนแกไม่โอเคกับการที่ผู้ชายจะปี้กัน แค่เห็นชื่อตัวละครชายแกปี้กัน แกก็รู้สึกว่าผลงานเกิดความเสื่อมเสียแล้ว เหมือนกุไม่ค่อยโอเคกับยูริ ถ้านิยายกุโดนจับเขียนฟิคทุ่งลิลลี่บานกุก็คงไม่ชอบ)

หึๆ เอาของใครไม่เอา ดั๊นไปเอาระดับสูงขนาดนั้น ทีนี้ล่ะดังเลย 5555

>>>literature/2383/
กูเปิดมู้ใหม่ให้พวกมึงนินทานักเขียน สนพ บลาๆ ไรละนะ แยกออกมาจากเด็กดวกอีกที จะได้รวมข้อมูลง่ายๆ

สมัยก่อนไม่เคร่งเรื่องลิกสิทธิระหว่างประเทศ...ไม่ใช่พนมเทียนคนเดียวหรอกเขียนนิยายโดยเอาพล๊อตเรื่องฝรั่งมาแปลงเป็นไทย อย่าง กาหว่าวที่บางเพลง รักเดียวของเจนจิรา ก็มาจากนิยายฝรั่ง มงกุฏดอกส้มก็มาจากนิยายจีน