ว่าเรื่องเหลี่ยมอีกนิด จริงๆ วงการหนังสือทั้งเขียนทั้งอ่านนี่มีวิธีเหลี่ยมเยอะมากแบบมากกก เลยนะ สารพัดที่นึกได้, ได้ยินมา (แต่กุไม่บอกหรอก เดี๋ยวจะชี้ช่องโจร อิอิ) รู้แล้วก็ปลงว่าแม่งคงมีคนเหลี่ยมแบบนั้นเยอะขนาดไหนในวงการ โดยเฉพาะสิ่งมีชีวิตที่เรียกนข.ซึ่งมีจินตนาการประเสริฐทั้งหลาย แม่งหาช่องทางโกงได้อยู่แล้ว นข.ที่กุอ่านๆ อวยๆ อยู่นี่ใสสะอาดแค่ไหน โกงข้อสอบยังอาจโดนจับได้แต่เคสพวกนี้เกือบร้อยทั้งร้อยแม่งไม่มีทางรู้เลยนอกจากเจ้าตัวยอมรับเอง ก็เหมือนจริยธรรมวิชาชีพแหละ คนดีมือใสใจสะอาดทำดีไม่ได้ดีมีเยอะ คนเหี้ยได้ดีมีถมเถ งุบงิบไว้ก็ไม่มีใครรู้แล้ว มนุษย์แม่งเน้อ
ส่วนวงการเสพก็รู้ๆ กันอยู่ เกิดมามีใครไม่เคยเสพของเถื่อนอะมึงว่า บางคนดูหนังเถื่อน อ่านตูนเถื่อน jav เถื่อน วินโดว์ปลอม เสพเป็นล่ำเป็นสันไม่ตระหนักเรื่องลิขสิทธิ์อะไรทั้งนั้น พอมีเคสใกล้ ๆ ตัวคนไทยโดนเอาไฟล์งานไปปล่อยบ้างถึงรู้สึก (แต่บางคนก็ยังไม่ตระหนัก คนละมักกะโรนีอะนะ สองมาตรฐานจัด แหม่)
point ของกุคือ เรื่องลิขสิทธิ์กับมนุษย์นี่เป็นอะไรที่ 55555 คนมันไม่แคร์อะมึง ทำไงได้ มันเป็นคอนเซปต์ที่ไกลตัว มีไว้คุ้มครองสิทธิ์คนสร้างสรรค์ (ซึ่งเป็นส่วนน้อยมากๆๆๆในสังคม) ไม่แปลกหรอกที่คนส่วนใหญ่จะอิกนอร์ มนุษย์ (not all) มันก็เห็นแก่ตัวไว้ก่อนยุละ