กุตระหนักว่า การเขียนนิยายเล่มหนึ่งให้สมบูรณ์มันงานช้างชิบหายเลยว่ะ 5555555555 กุเริ่มเขียนเพราะเป็นคนชอบมโน ชอบไดนามิคพระนางแบบที่หาอ่านไม่ค่อยได้ ชอบเขียนซีนคนคุยกัน แต่แม่งก็แค่เสี้ยวหนึ่งของเรื่องเต็ม จะปิดงานได้เล่มนึงนี่ต้องเค้นสมองผูกเรื่องเชื่อมโยง หาพื้นหลังให้ตลค. ใส่ค.สมเหตุสมผล ต้องรีเสิร์จข้อมูลบลาๆๆ เหน็ดเหนื่อยชิบหายกว่าจะได้ออกมาแบบสมบูรณ์ ยังไม่นับว่านักอ่านจะชอบรึเปล่าอีก อยากสดุดีนข.ที่ทุ่มเทกับงาน ไม่มักง่าย lazy writing น่านับถือจริง