>>574 โอเค กู 570 ขอกลับมาให้กำลังใจเพื่อนๆ นาน ๆ ทีได้เข้ามาพอจะช่วยอะไรได้กูก็ดีใจ ฮือ
ใครที่หนีไม่ได้หรือไม่อยากหนี คือใจมึงรักตรงนี้ไม่อยากไปไหนแล้ว (เหมือนกูที่กลับมาตายรังที่การเขียนนิยายเหมือนเดิม) คืออย่าโทษตัวเองทุกครั้งนะว่าเพราะมึงเขียนแบบนี้แบบนั้นมันเลยไปไม่รอด มึงไม่ต้องโบยตีตัวเองหรือรู้สึกว่าทำผิดพลาด ทุกอย่างเป็นความผิดของมึงขนาดนั้น ตลาดมันเหี้ย เศรษฐกิจก็เหี้ย สังคมแม่งก็เหลี่ยม วงการนี้มันมีนักอ่านมาด่านข.ที่ติดเหรียญตอนละ 3 บาทอ่ะ มึงว่ามันเป็นวงการแบบไหนล่ะ
ถ้ามึงเลือกที่จะมาอยู่ในไอ้วงการแบบนี้แล้ว เห็นมันเหี้ยห่าบ้าบอขนาดนี้แต่มึงก็ยังไม่อยากหนี มึงก็ต้องมีเวลาที่ตอบตัวเองได้ว่า บางอย่างมึงทำผิดพลาด หรือมึงแค่ทำผิดที่?
กูเชื่อว่าพวกมึงทุกคนมีงานดี ๆ ที่พยายามเขียนออกมาให้โลกเห็นอยู่ตอนนี้ แต่วงการนี้มันไม่ได้มีแสงพอสำหรับทุกคน แล้วมันก็ไม่มีอะไรเป็นตัวบอกว่ามึงต้องทำยังไงถึงจะได้เข้าไปอยู่ในแสง เพราะฉะนั้นมึงจงจำไว้ ถ้ามึงจะผิดเรื่องอะไร มึงคงผิดที่มึงแค่ไม่ขายวิญญาณ 5555555
ต่อให้มึงขายวิญญาณเขียนงานตลาดได้นะ ก็ไม่ได้แปลว่าคนจะซื้อ กูเคยเจอบางเรื่อง ยอดวิวเป็นล้าน ขายอีบุ๊กได้รีวิวไม่ถึง 10 ป้ายแดงยังไม่มี เส้าชิบหาย 5555555
เราเป็นนข. เราก็อยู่กันไปแบบนี้แหละมึง อยากรวยอยากดังให้ไปทำอย่างอื่น ให้มึงดังเปรี้ยงในวงการ มักเกิ้ลแม่งก็ไม่ได้รู้จักมึง 555555 ถ้ามึงรับได้ว่านี่คือสภาพความเป็นจริง มึงก็จะไม่ทุกข์มาก เขียนไปเรื่อยๆเพลินๆอาจจะมีวันที่แมสขึ้นมาแบบงงๆใครจะไปรู้
สำคัญคือ ถ้าทำได้มึงอย่าเพิ่งยอมแพ้จนกว่าจะถึงวันนั้น ให้เซฟพลังงานจะได้รันยาวๆ
กูเชียร์ให้พวกมึงทุกคนเขียนอย่างสบายใจ ถ้าผลตอบรับไม่ดี มึงลองด่า "ไอ้ตลาดชายหญิง/ตลาดวายเหี้ยๆ" ดูบ้าง
งานมึงจะดีไม่ดีไม่รู้ล่ะ วันไหนที่สิ้นหวังแนะนำให้ไปส่องงานหัวตาราง Top แล้วถามใจตัวเองว่ามึงอยากเขียนแบบนั้นหรืออยู่ดี ๆ ก็รู้สึกภูมิใจในฝีมือตัวเองขึ้นมาทันที 5555555555
เป็นกำลังใจให้ทุกคนนะ ขอให้มีวันที่ได้เจองานพวกมึงส่องแสง แสงไม่มาสักทีก็ "ช่างพ่อช่างแม่มัน พลาดของดีละ ไม่มาอ่านงานกู" 55555555555555555