ต่ออีกนิด มาแชร์ปสก.ละกันว่ากูก็นข.นูกูคนนึง เขียนแนวอินดี้ตามใจกุจัด ๆ งานแทบขายไม่ได้ 55555 แต่ก็ยังหน้าด้านเขียนต่อด้วยแนวคิดแบบ >>570 เลย คือถ้ากุไม่เขียนกุก็ไม่ได้อ่าน 5555555 กุเขียนมาสนองนี้ดตัวเองล้วน ๆ อ่านงานคนอื่นละขัดใจ อยากอ่านแนวนี้แต่หาคนเขียนไม่ได้ ก็เขียนเองแม่งเลยสิครับ 555 ถ้ามีคนอ่านด้วยก็ดี ถ้าไม่มี อย่างน้อยกูก็คือเอฟซีตัวเอง คุณไรท์เก่งมาก อวยตัวเองจ้ะ 55555 ใครทำเป็นอาชีพนี่แหละจะเครียด ตอนนี้ใครมาขอคำแนะนำถามว่าเป็นนข.ฟูลไทม์ดีมั้ยกูคงแนะให้ไปทำมาหากินอย่างอื่นเหอะ ถ้าไม่ได้ปังแบบได้เรื่องละหลายหมื่นแน่ ๆ เนี่ย บอกเลยอยู่ยาก ยิ่งเครียดยิ่งเขียนงานไม่ออก ไปทำงานออฟฟิศกิ๊กก๊อกอย่างน้อยก็ได้เงินทุกเดือน ว่างๆ ค่อยเขียนนิยายไป เรื่อย ๆ ไม่ต้องกดดัน เสร็จเมื่อไหร่ก็ขาย ขายได้นิดหน่อยก็ถือเป็นค่าขนม ไม่ซีเรียส ดีกว่าเป็นเครื่องจักรเขียนนิยายยี่สิบสี่ชั่วโมง เขียนไม่จบก็ไม่มีตังแดกข้าว ขายไม่ได้ขาดทุนก็เสียสุขภาพจิตอีก มีแต่เสียกับเสียเด้อ
กุว่างานเขียนมันก็คือแพชชั่นอย่างหนึ่งอะ ถ้ามีใจรักก็เนรมิตออกมา เหมือนวาดรูปเล่น อ่านนิยายเล่นนี่แหละ บางทีอาจจะชอบเป็นงานอดิเรก พอทำเป็นงานจริงจังแล้วดันเกลียดแม่งไปเลย เป็นนว.เจอลูกค้าเรื่องมากสั่งแก้เอา ๆ เป็นบ.ก.ต้องอ่านงานคนอื่นจนตาแฉะ พสอษ.จนอ้วกแตก แทนที่จะได้วาดรูปเล่น อ่านนิยายฟริน ๆ สรุปพอมีเวลาว่างปุ๊บขยาดจนไม่อยากแตะ 5555 งานเขียนก็เหมือนกัน กุบอกเลยนะพวกคอร์สขายฝันอย่าง >>571 นี่แม่งมอมเมาเยาวชนชิบหาย ขอมองบนด้วยคน ไอ้พวกขายคอร์สแม่งเป็นใครวะ นข.ดังหลายคนยังพูดเป็นเสียงเดียวกันเลยว่างานมันไม่มั่นคง คุณพี่เป็นใครมาบอกว่า "งานง่าย ๆ" นี่ยังไม่รวมคนนอกวงการที่เห็นนข.อวดยอดเงินแสนเงินล้านละคอมเม้นว่าเงินดีจุง เอาบ้างดีกว่า กุอยากหัวเราะฟันหัก คุณพี่มาลองดู๊ มาาาา