นักอ่านแม่งก็ร้อยพ่อพันแม่แหละ นิยายติดท็อปเรื่องเดียวกันคนนึงอ่านบอกหนุกมากอวยเช้าเย็น อีกคนบอกแม่งติดท็อปได้ไงวะ ไม่เข้าใจ
การขายดีแปลว่าตลาดส่วนใหญ่ถูกใจ ไม่ได้แปลว่างานสมบูรณ์แบบ **สมบูรณ์แบบในที่นี้หมายถึงถ้ามีเกณฑ์วัดจริงจังอะนะ สมมติเรื่องภาษา ใช้ภาษาถูกต้องไม่เขียนผิด 10 ภาษาสละสลวย 10 ตัวละครมีมิติ 10 เรื่องความแปลกใหม่ไม่คลิเช่ 10 พล็อตน่าสนใจ 10 เนื้อเรื่องจรรโลงใจ มีประโยชน์ต่อสังคม 10 +เกณฑ์อื่น บลาๆๆๆๆ มึงว่าจะมีกี่เรื่องได้เต็มก่อน พวกที่ได้คะแนนสูงอาจจะไม่ดังเท่าเรื่องได้น้อยกว่าก็ได้ นึกภาพหนังรางวัลออสก้าอะ หนังดีคนเข้าไม่ถึงเยอะแยะ ก็คนดูกะคนตัดสินมันคนละเทสต์ เขียนนิยายขายตลาดนี่เน้นความต้องการนักอ่านก็โอละ ไม่ได้เขียนประกวดเดบิ้วเป็นศลป.แห่งชาติ/เขียนเอสเสส่งอ.นี่หว่า บางคนไม่กล้าเขียนนิยายเพราะไม่อยากเขียนแนวคลิเช่ กะคิดปมซับซ้อนหัวแตกแล้วค่อยเขียน หวังให้มัน perfect ที่สุด มันจะเครียดนะมึง ยิ่งผลตอบรับไม่ได้อย่างหวังก็เฟลเปล่าๆ อยากบอกว่าลองปล่อยจอยเขียนๆ ไปเหอะ อย่าชุ่ยมากก็พอ แล้วก็อย่าเหยียดความชอบกันด้วย ใครชอบอ่านชอบเขียนเสวซาวแทรคพั่บๆ ปรี๊ดๆ กรีนแฟลคน่าเบื่อไม่เร้าใจ ผัวเหี้ยสันดานทุเรศ บลาๆๆ ก็เรื่องของเขา มาดูถูกว่าชิทเทสต์นี่ค่อนข้างสาระแน อย่าเป็นตำรวจนิยายกันเลย โดยเฉพาะอีพวกธงเขวเยี่ยวม่วงนี่ กดกันจัง ไม่มีใครดีเท่าแม่มึงละค่ะ 55555