>>732 อันนี้กูโทษสนพ.ล้วนๆ
ถ้าจำกันได้ หลังจากกระแสนิยายจีนมา แต่ละสนพก็กระโจนลงมาร่วมตลาดเหมือนปลาสวายได้กลิ่นอาหาร แต่นักแปลที่สำนวนดีๆมันไม่ได้มีเยอะขนาดนั้น หลายสนพ.ไปจ้างพวก “อ่านนิยายจีนแต่ขัดใจสำนวนค่ะ เลยไปเรียนจีนแล้วมาแปลเองเลย” ซึ่งนักแปลกลุ่มนี้บางคนขัดใจสำนวนสวยๆนั่นแหละ พอมารับงานแปลก็แปลซะสมัยใหม่เลย บางคนแปลพีเรียด แต่แค่เปลี่ยนคำว่า อย่าง=เยี่ยง ไม่=มิ หรือ=รึ อะไร=อันใด แล้วใช้ข้ากับเจ้า จบ
คนอ่านก็เจออะไรแบบ “หวังเฟยขึ้นหลังม้าแล้วขี่ปุเลงๆไปทิศอุดรเยี่ยงคนหฤทัยสลาย โดยมิรู้อันใดเลย” นั่นแหละมึง