กู 629 นะ เปลี่ยนที่พิมพ์เฉยๆ
ต้นเรื่องเดิมมันมาจาก ผมสั้นเสมอหู ไงมึง ถ้าเป็นอย่างอื่นที่นอกเหนือจากของบนหัวกูก็นึกถึงกีทั้งนั้นเหมือนกัน ดังนั้นการใช้ผมสั้นเสมอหูกูไม่เข้าใจว่าทำไมต้องระวังกลัวจะสองแง่สองง่ามเสมอ ถ้าใช้แล้วมีปัญหาขนาดนั้นแสดงว่าเราควรจะใช้มันในความหมายแสลงเสมอไปงี้เหรอ เพราะต้องคอยระวังว่าจะมีคนคิดไหม สมมติใช้แล้วโดนว่าตลอด คำว่า ผมสั้นเสมอหูก็ไม่ควรมีอีกต่อไปเลย ให้ใช้เป็นเสมอติ่งหู ใบหูแทน
ปากกานอนแน่นิ่ง อันนี้กูตอบได้ไม่ชัดเจนจริงๆ กูยอมรับเลย เพราะกูไม่เข้าใจในเนื้อหานิยายที่ข้างบนนู้นเขาอ่านมาน่ะ ถ้าแค่ในบริบททั่วไปคือกูเฉยๆ มันไม่ได้ดูแปลก คือกูว่ากูเจอคำที่มันแปลกแต่โอเคคำอื่นมาก่อนหน้านี้เหมือนกัน กูก็เลยคิดว่ามันก็แล้วแต่การใช้ นี่พูดในกรณีทั่วไปนะ
กูไม่ได้บอกว่านิยายเรื่องนั้นหรือเรื่องไหนแปลดีไม่ดีแค่เพราะวิธีการใช้คำสองคำนี้ กูเข้ามาแย้งเพราะกับกูคือสองคำนี้มันไม่แปลก พอจะเข้าใจไหมอะ เพราะกูเห็นเถียงกันเรื่องคำ กูเลยว่า เออ มันเฉยๆ นะ สำหรับกูการจะบอกว่าแปลดีแปลไม่ดี การดูแค่คำสองคำมันไม่ได้ ที่มึงพูดมาก็ถูกแล้วที่ว่าขึ้นอยู่กับคำรอบข้าง
กะคนที่เป็นต้นเรื่องกูพูดแย้งแทนไม่ได้อะนะ กูก็ไม่ได้จะมาชวนทะเลาะด้วย แต่ไม่รู้เข้ามาผิดช่วงแล้วมันพากันไปคนละประเด็นหรือเปล่า แต่เท่าที่เห็นเค้าก็ไม่ได้ดีเฟ้นแทนว่าเรื่องนี้แปลดีไม่ดียังไง เค้าแค่ติดใจสองคำนี้ ว่ามันก็ไม่ได้ผิดปกติปานนั้น ซึ่งกูก็คิดเหมือนเขาแค่นั้นเอง ละมองในอีกทาง ถ้าไอ้ 2 คำนี้มันไปอยู่ในเรื่องที่แปลได้โคดเทพ เหมาะเหม็งมาก มึงอาจจะไม่ได้เอะใจขนาดนี้ก็ได้ไง