>>342 แบบนั้นกูก็เจอออ มีแต่คำกริยาขึ้นต้นประโยคมาลอยๆติดกันหลายพารากราฟ อ่านไปครึ่งค่อนตอนกว่าจะเจอคำว่าฉัน คือกูไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันเป็น pov บุรุษไหนจนกระทั่งเจอคำว่าฉัน แล้วเป็นงี้แทบทุกเรื่องที่กูสุ่มเปิด ประธานหายเกลี้ยง เหมือนคนเขียนพยายามเขียนให้มีประธานของประโยคน้อยที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ สไตล์นี้มันกลายเป็นเรื่องปกติไปแล้วใช่มั้ย ถ้าสไตล์ภาษานิยายยุคนี้เป็นงี้กันหมดก็อย่าแปลกใจเลยว่าทำไมคนหนีไปอ่านนิยายแปลกันเยอะ นิยายแปลยังดูเป็นภาษาไทยกว่าอีก