Last posted
Total of 1000 posts
มึงกูแต่งนิยายกูจั่วหัวไว้แล้วว่าจะจบแบบฮาเร็มซึ่งกูก็จบฮาเร็มตามที่บอกนะแต่นางเอกเก็บผู้ไม่ได้ทุกคนในเรื่องแล้วคนอ่านบ่นกูวะ ผู้ที่นิสัย+คุณสมบัติดีสุดในเรื่องตอนจบคือคนอื่นที่ออกแนวคู่แข่งนางเอกได้ไป คือฮาเร็มมันก็แปลว่าจบกับหลายคนเฉยๆปะวะ ไม่ได้แปลว่าต้องเก็บได้ทุกคน กูแม่งเอาใจคนอ่านเดี๋ยวนี้ไม่ถูก เรื่องเยอะแบบแปลกๆบ่นทุกเรื่อง
พลอตพอ.โบ้ ถ้าเอาบทนำ ตอนที่เริ่มง้อนางเอก แล้วร้องเอ๋งๆ กลับมา ขึ้นก่อน แล้วค่อยเริ่มขึ้นไทมไลน์ไล่ตั้งแต่แรก 1 2 3 ไป กับ ไล่ไทม์ไลน์ 1 2 3 ไปแต่แรกเลย อันไหนดึงดูดให้ติดตามกว่าวะ
กูไม่ใช่นักเขียนแต่ขอมาถามอะไรในห้องนี้ได้มะ น่าจะมีนักเขียนเยอะดี
คือกูไม่ใข่นักเขียน เวลากูอ่านอะไรละถูกใจกูก็ชอบรีวิวเก็บไว้หวีดทีหลัง แล้วช่วงนี้กูอ่านฟิคด้อมหนึ่งแล้วกูชอบกูก็เอาไปรีวิวลงทวิตติดแทคชื่อชิปว่านี่เป็นฟิคแนว***ของคู่*** ที่ดีที่สุดที่อ่านมาเลย แล้วมันมีนักเขียนคนหนึ่งมันปสด.อะไรไม่รู้มาบอกว่าจะรีวิวว่าชอบที่สุดก็รีวิวไป จะรีวิวว่าดีที่สุดกดคนอื่นทำไม กูเป็นงง คือบอกว่าดีที่สุดที่อ่านมาเฉยๆก็ไม่ได้แล้วเดี๋ยวนี้? แล้วกูก็ไม่เคยไปอ่านฟิคของคนนั้นนะ
>>790 ห้องนี้ดีกว่า อยู่กันหมดนั่นแหละ กูขอไปตอบในนู้นแล้วกัน https://fanboi.ch/literature/18341/recent/
เวลาบอกชื่อตัวละครในบทบรรยาย สลับชื่อไปมาได้ไหม
เช่น ตัวละคร มีทั้ง ชื่อจริง และชื่อเล่น เวลาตอนช่วงบทบรรยายผมจะเขียนประโยคหนึ่งให้เป็นชื่อจริง แล้วอีกประโยคให้เป็นชื่อเล่น เพื่อไม่ให้รู้สึกซ้ำซาก ในย่อหน้าเดียวกัน หรือในบทเดียวกันได้ไหม
ขอบคุณล่วงหน้าที่ตอบ
>>792 ขึ้นกับบริบทสิ มึงจะยัดชื่อเล่นกับชื่อจริงมาทีเดียวได้แหละ แต่ต้องดูบริบทด้วย
เช่น
1. เอมอรพูดออกไป "แต่เอมอิ่มแล้วค่ะ" กรณีนี้คือชื่อจริงอยู่ในบรรยาย ชื่อเล่นในคำพูด ใช้แทนตัวเอง
2. เอมยกมือไหว้ครูนพภา "สวัสดีค่ะครู หนูคือเอมอร" กรณีนี้คือชื่อเล่นในบรรยาย ชื่อจริงในคำพูด
3.ตามมุมมองบุคคล เช่น
ในมุมนางเอก=เอมอรมองหน้าเจ้าน้องตัวดีที่จื่อปากใส่ ตั้งแต่เกิดมาสิบปี ไอ้เด็กนรกนี่ทำให้เอมอรปวดหัวได้ทุกวัน
ในมุมน้องชาย=ฝั่งเด็กชายก็แอบคิดเช่นกัน ว่าเอมนั้นเป็นพี่น่ารำคาญ
พอลองเขียนต่อกันในฉากเดียวก็ได้ แต่ต้องเคาะบรรทัดหน่อยเป็น
(เอมอรมองหน้าเจ้าน้องตัวดีที่จื่อปากใส่ ตั้งแต่เกิดมาสิบปี ไอ้เด็กนรกนี่ทำให้เอมอรปวดหัวได้ทุกวัน
ฝั่งเด็กชายก็แอบคิดเช่นกัน ว่าเอมนั้นเป็นพี่น่ารำคาญ ถ้าไม่มีเอมเป็นพี่ชีวิตคงแฮปปี้กว่านี้)
>>793 โอ้ยมือลั่น ยังพิมพ์ไม่จบ555 แต่ถ้าช่วงสนทนาแบบมีสองบุคคลขึ้นไปที่เรียกชื่อต่างกัน ก็ต้องพยายามเรียบเรียงดีๆนะ เช่น เอมอร ชื่อเล่นเอม น้องชายจะเรียกว่าเอม ครูจะเรียกว่าเอมอร พ่อจะเรียกอร พอปาเข้าฉากเดียวกัน
เอมอรรู้สึกปวดหัวกับสถานการณ์ตอนนี้ ที่ถูกครูดักหน้าไว้
"เอมอร ครูบอกแล้วใช่มั้ยว่าถ้าสายอีกจะโดนตีตูด"
ไหนจะพ่อของเธอที่ยืนคุมอยู่ข้างๆ
"อรเพิ่งตกลงกับพ่อไปแล้วนี่ ว่าจะไม่กลับบ้านดึกน่ะ"
และเจ้าน้องชายตัวดีที่ดึงมือไม่หยุด
"ไหนบอกว่าจะซื้อขนมให้ไง หลอกกันหรอเอม"
ถึงจะเป็นเวทมนตร์ลวงตา แต่สถานการณ์ที่สมจริงทั้งภาพเสียงก็ทำเด็กสาวปวดหัวอยู่ไม่น้อย แม้ปิดตาลงยังคงได้ยินเสียงหลอกหลอน
"วันนี้อย่ากลับดึกอีกนะอร"
"พรุ่งนี้เอมต้องซื้อขนมให้จริงๆนะ"
"คราวหน้าอย่าสายอีกนะเอมอร"
คร่าวๆประมาณนี้อะที่กูใช้ ขีดจำกัดอยู่ที่สามคนต่อหนึ่งฉาก สี่คนขึ้นไปอย่าว่าแต่คนอ่านจะงง คนเขียนอย่างกูก็งงว่ะ555 ถ้าให้ตลค.มันเรียกชื่อเดียวกันด้วยนะอย่างมึน
ถามเพื่อนโม่ง นข จ้างโปรโมทกันกี่เจ้ากี่รอบกันเหรอ ชายหญิงนี่เขาเน้นโปรโมทกันมั้ย เห็น ชช โปรโมทกันเยอะดี
มึง พ่อแม่บุญธรรมกะลูกบุญธรรมที่มันไม่เคยเลี้ยงกันมาก่อนนี่เขานับเป็นอินเซสเหรอวะ พล็อตกูมันคือ นอ. พอ. อายุเท่ากัน นอ.แต่งผัวแก่ ผัวจะตายยังไม่มีทายาท ถ้าผัวตายสมบัติจะเป็นของญาติผัวที่เป็นผช.ซึ่งเป็นคนเหี้ยชีวิตนอ.จะลำบากแน่นอน นอ.เลยดั้นด้นไปค้นหาญาติห่างๆผัวมารับเป็นลูกบุญธรรม แบบคุยกันตั้งแต่แรกละว่าผลประโยชน์ต่างตอบแทนนะนางได้อยู่ไลฟ์สไตล์เดิม อิพอ.ได้ตำแหน่งได้โอกาสกลับมาแก้แค้นไรทำนองนั้น แบบไม่เคยมองกันเป็นแม่ลูกมาแต่แรก คือกูเข้าใจนะว่ามันผิดผี ผิดธรรมเนียมดูไม่ดีในสายตาชาวบ้าน แต่มันก็ไม่ใช่อินเซสปะวะ
ky สอบถามหน่อย เคยเห็นคนขายหนังสือในเม้ดแบบมีของแถมเป็น comic สั้นๆ (มันเป็นแบนเนอร์เล็กๆอยู่ล่างนิยายบอกว่าเป็นสิทธิพิเศษ แถมฟรีไม่จำกัดเวลา) เลยอยากรู้ว่าเราสามารถเอาตอนพิเศษใส่ไปตรงส่วนนั้นได้มั้ย อยากให้ซื้อปุ๊บแถมเลย กูไม่อยากอัพเดตไฟล์ใหม่เลยว่าจะไปจ้างวาดใหม่ แล้วเพิ่มเป็นตอนพิเศษแยกอีกไฟล์สำหรับคนซื้อน่ะ แล้วถ้าจะทำต้องทำในเม้ดยังไงอะ กูลองเลื่อนลงในหน้าเพิ่มหนังสือแล้วงงๆ555 มีใครเคยลองทำบ้าง
เส้นแบ่งระหว่างคนเขียน baiting กับคนอ่านมโนไปเองอยู่ตรงไหนวะมึง พอเปิดตัวคู่รองเป็นคู่ชายหญิง คนอ่านแม่งบอกกู queer baiting ทั้งๆที่กูก็ตั้งใจจะให้มันเป็นสเตรทมาแต่แรกละ พอบอกไปก็ไม่เชื่ออีก
ขอถามนักเขียนเกี่ยวกับการเขียนชื่อฝรั่งเป็นภาษาไทย อย่างเช่นชื่อว่า Mia ควรทับศัพท์ว่า "เมีย" ตามเสียงพูดของคนทั่วไป หรือควรทับศัพท์ว่า "มีอา" ตามหลักการสะกดของชื่อ? ส่วนตัวคิดว่าชื่อนี้ไม่ควรเป็นสองพยางค์
ky ไม่รู้ถูกมู้ไหม ในฐานะนักเขียน ถ้ามีนักอ่านมาเรียก พวกมึงว่า คูมไรท์ , คูมxxx(นปก) พวกมึงโอเคไหม กูเจอรีวิวในทวิต เรียก คูมไรท์ กันทั้งนั้นเลย เลยอยากรู้
>>813 กูเฉยๆนะไม่ไรมาก แต่จะคิ้วกระตุกหน่อยกับพวกเรียกผิดๆแบบคูมไรท์ ไร(นปก.) มันขัดในใจทำไมไม่ใช้คุณ แล้วทำไมไม่เรียกนปก.อย่างเดียว เอาคำว่าไรมาใส่นำหน้าทำไม หมายถึงไรท์ป่าววะ จะแก้ให้ก็กลัวขัดมู้ด เลยเมินๆเอา ขัดใจอยู่เงียบๆไปเอง555
แต่แปลกสุดที่กูเจอคือเรียกว่าแอด น่าจะย่อมาจากแอดมิน ทำกูงงกว่าเดิมแบบอิหยังก้อ นี่ไม่ใช่เพจหรือกลุ่มในเฟซนะ พอลองแก้อ้อมๆแบบพูดแทนตัวด้วยนปก. แม่งเติมยศให้เป็นแอด(นปก.)ซะเลย สัสเอ้ยกูรู้สึกเหมือนได้เป็นแอดมินของเพจหรือกลุ่มไรสักอย่างขึ้นมาจริงๆเลย555
แต่นั่นละ แค่เรียกผิดเรียกแปลกแต่ไม่ได้เดือดร้อนอะไร ขัดใจแต่ไม่ได้เคืองใจอะนะ
ในใจกูเลยนะ ก็ให้มีคนมาเรียกกูเถ้อออ แหม่ 555555
เพื่อนโม่งที่ทำอาชีพนักเขียนแบบฟูลไทม์กับพาร์ทไทม์ เขียนไปนาน ๆ เริ่มปลงกับยอดวิว ยอดเพิ่มเข้าชั้นกันบ้างมั้ย กูเขียนปีที่สิบกว่า ช่วงหลังคนอ่านน้อยลง ไม่รู้รออีบุ๊คหรืออะไร แต่ยอดน้อยทุกอันเลย แรก ๆ เครียด หลัง ๆ ช่างมันบ้าง แต่ก็มีเซ็งนิดหน่อย
สมัยนี้ไม่มีคนอ่านแล้วมึง มีแต่คนเขียน
มึงถ้าเราเขียนเรื่องจาก ปสก ตัวเองแบบแทบจะตรง 100% เลยไม่ว่าจะเนื้อเรื่องรึบทพูด แค่เปลี่ยนชื่อกับอาชีพตัวละคร ถ้าคนจริงๆ ในชีวิตเรามาเจอมึงว่าเขาจะรู้สึกแย่มั้ยวะ ต่อให้เราไม่ได้เขียนถึงในแง่ร้ายๆ หรือโทษเขาก็ตาม แต่เป็นโม่งจะรู้สึกว่าถูกละเมิดความเป็นส่วนตัวป่ะ อย่างถ้าพระเอกคือแฟนเก่ากุงี้ โม่งจะคิดมั้ยว่าเรื่องระหว่างเรา/ความทรงจำดีๆไม่ควรจะเผิดเผยให้ประชาชีรู้
เห็นห้องมังฮวาคุยกัน ถ้านักเขียนเขียนภาคแรกให้พระเอกนางเอกลงเอยกัน ฟันฝ่าอุปสรรคจนมาจบกันหวานชื่นแฮปปี้แต่งงาน แต่ภาคสองพระเอกกับนางเอกหมดรักกันหย่าขาดแถมพระเอกนอกใจด้วย แล้วนักเขียนมาให้เหตุผลว่าโลกเราก็เป็นแบบนี้ วันนี้รักกัน พรุ่งนี้อาจจะนอกใจกันไม่รักกันแล้ว คนเรามันเปลี่ยนไปได้ตลอด บลาๆๆๆ พวกมึงจะรับกับสิ่งนี้ได้มั้ยวะ ถามเฉยๆเพราะอยากรู้
>>825 ถ้าเป็นของไทยเรื่องที่เป็นประเด็น เรื่องเก่ามันมีโครงเรื่องประมาณว่าพระเอกเกลียดพ่อที่มีบ้านเล็กบ้านน้อยด้วยนะ เขาเป็นเด็กแสนดีมาเสมอต้นเสมอปลายตั้งแต่วัยประถมมัธยมยันหมาลัยจริงๆเว้ย พอคบกับนางเอกแล้วกลายเป็นว่ามาบอกในเรื่องอื่นที่จักรวาลเดียวกันว่านอกใจ มันเลยไม่ใช่เหตุผลแค่ว่าโลกมันก็เป็นแบบนี้แหละ แต่คาร์พระเอกอะเปลี่ยนชัดๆ
>>825 คือถ้าขายความโรแมนติกแต่แรกกุก็คาดหวังว่าจะได้อ่านอะไรที่จบHE ถ้าอยากอ่านแนวนี้กุคงไปหาอ่านนิยายดราม่า/ชีวิตละ จำได้ว่าสมัยที่กุเพิ่งเริ่มอ่านนิยาย ยืมเล่มนึงมาจากพี่สาว นอที่ยังเรียนมปลายโดนคนที่แก่กว่าไม่มากหลอกเอาแนวเป็นเมียน้อยไม่รู้ว่าเขามีเมีย พอโตมาเข้ากรุงทำงานมีชีวิตดีเลือกแต่งกับผชที่สุภาพเรียบร้อย แต่ผัวเสือกเป็นเกย์แล้วมาหลอกแต่งโดยนอไม่รู้ นอไปเจอฉากผัวเอากับชู้ที่เป็นผช สุดท้ายผัวกับชู้ขับรถลงแม่น้ำฆตตเพราะรู้สึกผิด นางเอกลาออกกลับบ้านเกิดมาเจออีผชคนแรกที่หย่าเมียแล้ว สุดท้ายนอลงเอยกับอีนั่นซะงั้น จบ คือกุอ่านเรื่องนี้เมื่อสิบกว่าปีละ สมัยนั้นรู้จักแต่นิยายรักวัยรุ่นของส้ม ตอนที่อ่านเรื่องนี้ก็นึกว่านิยายแนวส้มเหมือนกันแต่เสือกไม่ใช่ คิดดูว่าฝังใจขนาดไหนจำพล็อตได้แม่นยันวันนี้ อีห่า ทำลายจินตนาการของเด็กมาก
>>829 เอาจริงคือรับได้นะ555 แต่ในเว็บตูนคือไม่ได้ใส่ hint อะไรมาเลย ขายเป็นแนวอบอุ่นหัวใจมาตลอด ตอนจบก็เหมือนจะปลายเปิดอีก เจอแบบนี้ไปคนเขาจะฝังใจก็ไม่แปลก
แต่ถ้าเป็นนิยายแล้วจัดอยู่ในหมวดดราม่า รักกันแล้วเลิก ระหว่างทางก็ใส่ hint ความชายแท้นิดๆของพระเอกไว้ กูว่านักอ่านโอเค ถึงมีคนด่าก็มีคนรับได้และเข้าใจ และคนพวกนี้แหละจะช่วยพูดให้นักเขียนอีกที มันจะเป็นดราม่าเคล้าน้ำตาดีๆด้วยซ้ำ แต่ส่วนใหญ่คนเล่นพล็อตนี้แล้วถูกด่าถูกติมากๆคือเอาตรงๆนะ มือไม่ถึงกันอะ
>>830 ถ้ามันปูเรื่องมาแบบสมเหตุสมผล คนก็รับได้แหล่ะ แต่ส่วนใหญ่เหมือนตัดฉับช่วงเวลาไปเฉย อธิบายไม่ดีคนก็ไม่โอเค
กูเคยอ่านเรื่องนึง นางเอกรู้จักกับพระเอกก่อนแต่ไม่คิดอะไร พระเอกเด็กกว่านางเยอะ แล้วนางคบกับแฟนจากในที่ทำงาน เหมือนจะเป็นพระเอกเลยด้วยซ้ำ มีจีบกันกุ๊กกิ๊กให้หัวใจฟู ดูๆกันมาซักระยะก็ขอเป็นแฟน ตอนคบก็ศึกษานิสัย มีทั้งความเข้ากันได้และเข้ากันไม่ได้ แต่ไอ้จุดที่เข้ากันไม่ได้มันเหมือนเป็นปัญหาสะสมในชีวิตมาเรื่อยๆ ทั้งนางกับแฟนก็พยายามปรับตัวเข้าหากัน มันก็เหมือนจะดีแต่ลึกๆทั้งคู่เหมือนรู้ว่านิสัยไปกันไม่ได้
แต่ทีนี้แฟนนางมีคนเข้ามาในชีวิต แล้วฮีดันให้ความสำคัญกับคนนั้นมากกว่า นางเอกเองก็เหนื่อยกับการต้องมาคีพคูลแสดงความฉลาดเวลาอยู่กับแฟน นางก็อยากอ้อน ทำตัวอ่อนแอหรือโง่งี่เง่าบ้างแต่แฟนดันไม่รองรับในจุดนี้ ต่างคนต่างเหนื่อยในความสัมพันธ์ ชั่งน้ำหนักดูแล้วว่าอยู่กันไม่รอดก็เลยตกลงเลิกกันแบบดีๆ แฟนนางเอกก็ไปกับคนนั้น ส่วนนางเอกทีแรกยังไม่ค่อยอะไรกับพระเอก แต่ก็เริ่มเห็นความเท่ เอาการเอางาน จริงจังกับความฝันและเป้าหมาย นางก็เลยรู้สึกดีๆกับพระเอก คือถ้ามันปูเรื่องมาดี ไอ้ความสัมพันธ์รักกันหวานชื่นยาวนานจะจบลงกูก็ว่าคนรับได้นะเหมือนคู่นางเอกกับแฟน ลองพยายามปรับจูนกันแล้วแต่ไม่ได้จริงๆก็ถอยมาเป็นเพื่อนกันดีกว่า
แต่อันที่เป็นประเด็นเหมือนภาคแรกจบไปแบบดีๆ(?)แล้ว ภาคสองดันมาบิดคาร์พระเอกเละเทะ หนุ่มกรีนแฟลกตามรักเธอคนเดียวกลายเป็นไอ้เหี้ยมีกิ๊กไปทั่ว มันก็ควรโดนโวยนั่นล่ะ
ขอนอกเรื่อง กุไปส่องเว็บพี่บง 1-13 ยังมีสติกอยู่เลย หมดเล่ม จบเล่มเดียว 55555 สุดยอด สนพ.
>>833 เล่าเสริมอีกนิดว่าคู่แฟนนางกับคนที่มาใหม่ นางไม่มีอะไรที่ดีเท่านางเอกเลย พื้นเพไม่ดี นิสัยก็แอ๊บแบ๊วตอแหล มาในรูปแบบอีดอกสันดานเสีย ทีแรกแฟนนางเอกก็รำคาญไม่อยากยุ่ง แต่มันมีอีเวนท์อะไรซักอย่างให้ช่วยเหลือนาง เลยได้เห็นความอ่อนแอกับเปราะบางของนางที่ต้องสร้างนิสัยแบบนั้นมากลบ ฮีเลยค่อยๆซึมลึกเข้ามาแบบรู้ตัวอีกทีก็เอาแต่คิดถึงนางละ อยู่กับแฟนแบบนางเอกก็ไม่ได้สน ส่วนนางก็ออกแนวรู้ทัน รู้ใจแฟนนางเอกไปซะหมด ฮีเองก็มีนิสัยแย่ๆที่ไม่อยากให้นางเอกเห็นแต่นางดันรู้
นางเอกเองก็เหนื่อยจะคีพคูลกับแฟน พระเอกเลยเหมือนเป็นเครื่องระบายปัญหา ปรับทุกข์ ได้เห็นด้านแย่ๆเสียๆของนางที่มีข้อเสียเยอะแยะ ไม่ได้เพอร์เฟคแบบที่ใครต่อใครมอง พระเอกที่ดูเหมือนจะด้อยกว่าดันเป็นส่วนเติมเต็มให้นางมากกว่าแฟนที่นางต้องสร้างแต่ภาพลักษณ์ดีๆให้เห็น ความสัมพันธ์ของนางเอกกับแฟนก็เลยจบเพราะเข้ากันไม่ได้ ต่างคนต่างแยกย้ายไปมีคนของตัวเอง ให้เหตุผลมาแบบนี้กูรับได้ ไม่ใช่ตัดฉับแล้วใส่นิสัยสั่วๆยัดเข้ามาแล้วบอกเลิกกันเพราะความชายแท้ของมัน
>>838 พระเอกสิ 5555555555555555
พระเอกมันไปนอนอยู่ข้างทางแล้วนางเอกเก็บได้ ฮีเลยขออยู่ด้วย นางเอกก็ตกลงนะ แต่อยู่ในฐานะหมาของกูเท่านั้น พระเอกก็อยู่ในฐานะน้องหมาเฝ้าบ้าน ทำงานบ้าน ฟังนางเอกบ่นนั่นนี่โน่นไรงี้ แทบจะเหมือนหมาที่ทำงานบ้านได้ แต่ฮีก็โชว์เท่โชว์หล่อตามประสาพระเอกโชโจนะ ส่วนนางเอกมีแฟนแล้วเลยไม่ค่อยโดขิเท่าไหร่
กูมีอีกเรื่องอยากแนะนำ BREAD&BUTTER อันนี้จะหาอ่านได้ง่านเพราะมีอีบุ๊ค
อันนี้ไม่ได้มีการเลิกกันของพระเอกนางเอก
แต่เนื้อเรื่องมันจะมีพาร์ทแฟนเก่าพระเอกที่รักกันมาก
แต่วันหนึ่งก็ไปด้วยกันไม่ได้เพราะเรื่องงานของพระเอก นิสัยบางอย่างของพระเอกที่ทำให้แฟนเก่าเจ็บปวด
มันดีตรงไม่มีการเบลมแฟนเก่า แฟนเก่าก็มีปมและได้คลายปมเพราะเจอผู้ชายที่เข้ากันได้แล้ว
นางเอกกับพระเอกความสัมพันธ์ก็เกือบจะไปกันไม่รอด ต้องปรับต้องจูน
ใครอยากลองเขียนเรื่องการคบหาแบบเรียลๆ จริง แต่ไม่ทำรา้ยใจคนอ่านก็แนะนนำนะ
เอาจริงๆ เรื่องนี้ให้พระเอกเทิร์นกลับไปจบกับแฟนเก่ากูยังโอเคเลย
เพราะนางเอกก็ค้นพบสัจจะธรรมอะไรบางอย่าง ที่อาจจะเป็นโสดต่ไปกับความฝันก็ได้555
แต่ว่าสุดท้ายแล้ว พระเอกนางเอกสามารถพาตัวเองเดินตามฝันและอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข มันก็อิ่มวะ
สำหรับคนที่แบบว่าอยากออกจากอะไรเดิมๆ พล็อตซ้ำๆ จากทั้งนิยายไทยจีน
อยากให้เพื่อนลองเปิดใจกับพวกมังงะ แนวรักของญี่ปุ่น มันมีอะไรว้าวเยอะมาก
ที่กูบอกว่าไม่เบลมแฟนเก่า เพราะตอนแฟนเก่าทิ้งพระเอก
ฮีเสียสูญจนทำงานเดิมไม่ได้ ต้องมาเรียนทำขนมปังรักษาแผลใจตัวเอง
ของแทรกหน่อยเพื่อนโม่ง สมมุติกุเขียนถึงจังหวัดนึงแล้วใช้สถานที่ท่องเที่ยวเดียวกันในเรื่อง มันดันไปตรงกับนักเขียนตัวแม่ จะเป็นไรมั้ยวะ อย่างเช่น อยุธยา มีสถานที่ซ้ำกับเขาสามสี่ที่ในเล่มเดียว กุคิดว่ามันเป็นแลนมาร์คเลยเขียนไปก่อนแต่มานึกได้ว่าจะมีคนคิดว่ากุไปเลียนแบบนักเขียนดังมั้ย สถานที่อื่นมีทำไมไม่ไป ไรงี้
>>843 ถ้าสถานที่เดียวกันแต่บริบท และใจความต่างกัน กูว่ามปร. แต่ถ้ารายละเอียดปลีกย่อยในเรื่องราวมึงเหมือนเขามรก เช่นไปเดทแล้วกินก๋วยเตี๋ยวเรือแวะซื้อโรตีเหมือนกัน เป็นคนดังในจังหวัดนี้มีธุรกิจโรงแรมริมเจ้าพระยาเหมือนกัน ไปไหว้ขอพรวัดนี้ให้รักกันยาวนานเหมือนกัน ของงี้มันบังเอิญได้นะ แต่คนอ่าน(น็อตออล)มักจะไม่เข้าใจในความบังเอิญนี้ ถ้ารู้ว่าเหมือนขนาดนั้นเลี่ยงได้เลี่ยง ดีกว่า
>>843 ยุดยานึกถึงเรื่องนึง ของตัวแม่ พระเอกพานางเอกไปเยเย่ครั้งแรก(ซึ่งพระเอกมันซิง)ที่โรงแรมริมแม่น้ำที่ยุดยา เป็นโรงแรมที่มองหน้าต่างแล้วเห็นวิวเจดีย์วัดเก่า แล้วพระเอกก็ประทับใจจนแอบไปซื้อเตียงจากโรงแรมนั้นกลับมาเป็นที่ระลึกการเสียตัวครั้งแรก ถ้ามึงเลือกจังหวัดเดียวกันแล้วมีรายละเอียดเล็กๆน้อยๆเหมือนกันแบบเนี้ย ก็สุ่มเสี่ยงนะ
แจกพล็อตแนว age gap จากเรื่องจริง
สาวน้อยมางานวิวาร์ตอนเด็ก อนาคตหน้าได้เป้นเมียเจ้าบ่าวอีกคน
https://www.facebook.com/photo/?fbid=838210608347602&set=pcb.838211075014222
มึง ถ้านิยายกูตอนจบตัวเอกมันยังอยู่ด้วยกันไม่มีใครตาย ใช้ชีวิตไปด้วยกันจนแก่แบบสงบๆ แบบเรื่องความรักก็จบสมหวังดี แต่เรื่องอื่นๆคือคู่ตัวเอกมันแพ้ยับ เป้าหมายอะไรต่อมิอะไรคือแพ้ตัวละครคู่แข่งมันหมดเลยแบบนี้มึงจะถือเป็นแบดเอนมะ คนอ่านแม่งท้วงกูมาว่าทำไมไม่ติดไว้ว่าแบดเอน ถ้ารู้จะได้ไม่อ่าน
ky ไม่รู้ถูกมู้ไหม
เพื่อนโม่งมีวิธีจัดการกับความรู้สึกเสียเซลฟ์กันยังไงบ้าง เท้าความก่อนคือกูเป็นนข.ไม่ดัง เขียนได้เฉลี่ยปีละเรื่องเพราะมีงานประจำ แต่ก็สะสมฐานแฟนมาเรื่อย ๆ บวกกับเรื่องก่อนเรื่องล่าสุดมีคนชอบเยอะหน่อย คนอ่านเยอะขึ้นมาก ยังไม่ได้ถือว่าดังเปรี้ยงแต่สำหรับกูกูถือว่าแค่นี้พอใจแล้ว ทีนี้พอมาเรื่องล่าสุด กูลองไปเขียนแนวตลาดแบบที่ไม่เคยเขียน พบว่าไม่ใช่ทางตัวเองเลย กูเขียนออกมาไม่ดีอิงตามมาตรฐานตัวเอง แต่ก็พยายามเขียนจนจบเพราะคอมมิชปกมาแล้ว พอลงขายยอดก็ไม่ค่อยดีตามคาด ปัญหาคือกูดิ่งว่ะ กูกลัวคนอ่านที่เคยชอบเรื่องก่อนหน้านี้มาอ่านเรื่องนี้แล้วจะผิดหวัง จะไม่รออ่านเรื่องถัดไปแล้ว กูตั้งใจว่าเรื่องถัดไปกูจะกลับไปเขียนแนวนิชที่ถนัดแล้วก็จะทำให้ดีมาก ๆ ให้ได้ แต่กูกลัวคนอ่านเทก่อน ตอนนี้กูเสียความมั่นใจมากแล้วก็จัดการอารมณ์ตัวเองไม่ได้ เพื่อนโม่งมีวิธีดึงตัวเองออกมาจากช่วงที่อารมณ์ดาวน์ ๆ แบบนี้ยังไงวะ กูกลัวว่าถ้ายังดาวน์อยู่แบบนี้กูจะยิ่งเขียนเรื่องถัดไปได้ไม่ดี
>>853 คนเรามันก็มีมือขึ้นมือตกได้อะ นอ.เขาถ้าเป็นพวกเสพงานหลากหลายจะเฉยๆนะแบบมีเปรียบเทียบมั่งว่าเขียนเรื่องเก่ากับเรื่องใหม่ไม่สนุกเท่ากันยังไง แต่ถ้าเจอนอ.ปสด. เขาจะตีว่าเรื่องล่าสุดที่มึงเขียนไม่สนุก แสดงว่าฝีมือมึงกากละ บัยจ้าต่อให้มีเรื่องใหม่มาก็ไม่ทนอ่านต่อละ
ถ้ามึงโฟกัสแต่นอ.ปสด. มึงก็ดิ่งไปเรื่อยๆอะ แต่ถ้ามึงไม่สน ก็ปรับความคิดซะว่าเออ ถือว่าได้ลองของกันไป จะได้รู้ว่าตัวเองไม่ถนัดแนวนี้ เรื่องใหม่เขียนก็อย่าเอาตามนี้ละกัน ถือซะว่าเป็นบทเรียน
>>853 เป็นกูกูไม่หยุดเขียนนะ กูก็เขียนเรื่องต่อไปเลย แต่คราวนี้อาจจะตั้งเป้าต่ำๆ หน่อย คล้ายๆ เขียนเล่นเพื่อพักใจอะ ยังไงมึงก็มีงานประจำอยู่แล้ว เขียนโง่ๆ กาวๆ หรืออะไรก็ได้ที่มีแต่สิ่งที่มึงชอบเยอะๆ แบบสนองนี้ดไปเลย เอาจริงๆ เรื่องสนองนี้ดนี่แหละคนอ่านนิชเดิมของมึงจะชอบ เพราะมึงก็เป็นเซฟโซนของเขาไง (แต่มึงก็ไม่ต้องไปคิดหรอกว่าเขาจะชอบหรือไม่ชอบ เรื่องนี้มึงเขียนฮีลตัวเอง มึงชอบเองก็พอแล้ว)
เมื่อก่อนเคยบ่นว่านิยายจีนเนื้อหาแต่ละตอนสั้น + วนอยู่ในอ่างนะ
แต่พอมาเขียนขายรายตอนเอง เขียนไปเขียนมาก็รู้สึกว่าตัวเองเริ่มเป็นแบบนิยายจีนบ้างละ ตอนนึงโคตรสั้นไม่พอต้องเอาเนื้อหา 2-3 มารวมกันถึงจะมีความคืบหน้าด้วย ถถถถ
ว่าแต่เขาอิเหนาเป็นเองซะงั้น
>>857 นิยายจีนที่ตอนมันสั้นๆแต่จำนวนตอนเยอะส่วนมากนักเขียนก็ไม่ได้ลงวันละตอนนะ อย่างพวกนขจีนที่กุตามไปดำน้ำ 500กว่าตอนนี่ลงภายใน1ปีนะ แต่พอมาแปลไทยขายบางค่ายมันชอบลงวันละตอน ผ่านไปวีคนึงบางทีเรื่องยังอยู่ที่เดิมคนอ่านเลยบ่น ถ้าเนื้อเรื่องมันวนๆตอนสั้นๆก็พยายามลงวันละหลายตอนกุว่า นักอ่านจะได้พอใจ
มีคำถาม แบบนี้จะเรียกแนวชญ. หรือ queer วะ
1. ถ้าพี่กะเทยไปสิงร่างผญ. พบรักกับผช.
2. ถ้ากะเทยแปลงเพศผ่ากีมีนมแล้ว พบรักกะผช.
เขาต้องนับที่จิตใจหรือร่างกายหว่า
ky เห็นมีบางเพจชอบรีวิวนิยายแบบเจนรูป Ai มาประกอบรีวิวด้วย ถ้าเกิดเพื่อนโม่งได้รับเกียรตินั้นแล้วดันไม่สนับสนุน Ai มากๆๆๆจะทำยังไงดีวะ ขอบคณและเลี่ยงการไม่พูดถึงภาพที่เขาเจนมาน่าจะดีสุดใช่มั๊ย
Kyมึงๆ ถ้ากูให้พระเอกตามดูนางเอกไปทำนู่นทำนี่(เพราะสงสัยอะไรบางอย่าง)ตามดูสักพักก็ยิ่งหลงรักมากขึ้น(ไม่หื่นช่วยตัวเองนะ)
มันดูเข้าข่ายสตอกเกอร์+โรแมนติไซส์ไหมวะ
>>866 เพจเดียวกับที่กุเห็นแน่ ๆ เห็นละเสวแทนนข.เลยว่ะ 55555 ถ้ากูโดนก็คงกระอักกระอ่วน ไม่รู้จะพูดไง จะขัดขาก็ดูไร้มารยาทไปนิด ได้แต่เห้อว่ะ อยากนับถือใจนะที่อุตส่าห์เจนให้เป็นล่ำเป็นสัน แต่ไม่ต้องก็ได้จร้า ใด ๆ บางรูปมันเป็นลายเส้นแบบคนจริงอะ น่าจะดูดรูปมาจากรูปถ่ายคน ไม่ใช่รูปวาด แบบนี้ก็ผิดปะ ? แต่งานเจนพวกนี้ดับฝันกูมากนะ ถ้านข.จ้างวาดปกกูยังถือว่าเจ้าของงานเขา approve มาแล้ว อันนี้เจอใครไม่รู้มายัดเยียดภาพให้ ให้กูจิ้นเองเถ้อ อีเฟสไม่น่าสาระแนเด้งมาบนฟี้ดเลย Orz
>>871 ขอบคุณมากมึง กูยอมรับ กูปสด.ขี้กลัวจริงๆ กูเคยโดนของแรง เคยขายตอนพิเศษแยกต่างหากราคา 69฿(เล่มจริง2xx) โดนคนซื้อ มาทิ้งข้อความว่า[โกงได้ดีมาก ขอให้ถูกโกงกว่านี้ล้านเท่า มีแต่ความวิบัติในทุกๆเรื่อง] กูอยากจะบ้า กูติดต่อไปทุกช่องทาง(เพราะรู้ชื่อนามสกุลจากยูสเซอร์)กูถามว่าโกงอะไรก็ไม่ตอบกูเลย กูเขียนชัดเจนว่า-ตอนพิเศษนะ-จากเหตุนั้นกูดิ่งกูหมดอาลัยกูจะบ้า และเอาเงินค่าหนังสือ69฿ไปทำบุญโลงศพ กว่ากูจะฟื้นมาเขียนใหม่กูก็พยายามเตรียมใจทุกทางที่ทำได้
ไม่ใช่แบบมึงนะ แยกขาย มันทำได้
ถามโม่งหน่อยว่าถ้าพล๊อตแบบตัวเอกมีแฟนที่ตรงสเปคอยู่แล้ว แต่เลิกกันไป
มาเจอคนที่นิสัยไลฟ์สไตล์ต่างกันมาก แถมไม่ใช่สเปคเลย ตอนแรกเลยไม่ค่อยชอบ
ไปๆมาๆเห็นความดีหลายอย่างของเค้าและเหงาด้วย เลยคบกัน
แต่สุดท้ายพอเวลาผ่านไปก็เริ่มระหองระแหง แถมลึกๆแล้วตัวเอกก็ยังไม่ลืมแฟนเก่า
แล้วสุดท้ายก็เลิกกัน และตัวเอกกลับไปคบกับแฟนเก่า
มีแนะนำมั้ยว่าเขียนยังไงดี ให้คนอ่านไม่เข้าใจผิดว่ากูไปชี้นำว่าคนไม่ตรงสเปค / นิสัยไลฟ์สไตล์ต่างกัน คบกันรอดยากนะ
มันแค่เป็นเรื่องว่าตัวละครคู่นี้เค้าคบกันแล้วมันไปไม่รอดเฉยๆ
>>883
ครส.กูแค่อ่านคือไม่ชอบแบบนี้เลยว่ะ มันเรียล+ดราม่าเกิน มองไปได้ว่าตัวเอกใจโลเลไม่ชัดเจน สายเรียลๆน่าจะชอบ กูเคยเจอเล่มนึง เขาบอกเล่าปัญหาจุกจิกของคนใหม่ที่ไม่ตรงสเปกอะ แล้วคนใหม่ก็นอกใจแอบไปมีอะไรกับรักแรกของตัวเองด้วย ส่วนตัวเอกก็คิดถึงแต่แฟนเก่าพอกลับมาเจออีกครั้งก็ใจเต้นแรงหึงแฟนเก่า ต่างคนต่างนอกใจไปหาแฟนเก่าตัวเอง ทำให้คนอ่านเห็นว่ามึง2คนเลิกกันไปเถอะ
ส่วนกูมีคำถาม ยังมีใครเขียนลงหมวดรักผู้ใหญ่อยู่บ้าง ยอดขายตกมั้ย กูเพิ่งกลับมาเขียนนิยายเต็มตัว พอดีว่าเรื่องใหม่กูยังลังเลว่าจะแค่โรมานซ์หรือจัดเต็มลงหมวดรักผู้ใหญ่ดี แต่เมื่อก่อนยอดจาดรักผู้ใหญ่มันดีกว่าว่ะ
ถ้านางเอกกูซึมเศร้าดิ่งหนักเลย พระเอกมาช่วยจนหายซึมเศร้าในระดับหนึ่งไม่ดิ่งเท่าเก่าแล้ว แต่นางนึกไรไม่ออกแถมไม่มีเงินเลยบอกจะให้เยตอบแทนบุญคุณ อันนี้จะสมเหตุสมผลป่ะวะ คือนางอยู่ในจุดที่ชีวิตช่างแม่งละ ไม่มีอะไรจะเสียอีกต่อไป จะเสนอตัวให้ใครก็ได้ง่ายๆไม่แคร์แล้ว แต่กูก็ไม่มั่นใจเพราะมันมีโรคซึมเศร้าเข้ามาเกี่ยวเลยไม่รู้ว่ามันสามารถตัดสินใจแบบนี้ได้มั้ยน่ะ
แต่พระเอกกูไม่ได้ตกลงนะเว้ย ถึงฮีจะเป็นยอดนักเยสเจ็ดย่านน้ำ แต่ถ้าทำแม่งก็เหมือนรังแกคนป่วย ให้มันทำความดีแบบไม่หวังผลตอบแทนบ้าง 555555555555
ky เพื่อนโม่งแนะนำหน่อย กุตัน มีพล็อตเรื่องแล้ว ต้นกลางจบก็คิดไว้แล้วแต่ดันคิดเนื้อเรื่องช่วงระหว่างนั้นไม่ออก ทำไงดี
ky สวัสดีเพื่อนโม่ง กุมีคำถาม
ตามทวิตคนนึงอยู่เพราะชอบงานเขียนเค้า ทีนี้เลยค้นทวิตเก่าๆเผื่อมีเทรดที่เค้าเวิ่นทิ้งไว้ กลายเป็นว่าเจอที่เค้าเอาฟิคเรื่องอื่นมาเล่าแทนอ่ะ ต้นฉบับเป็นภาษาอื่น เค้าจะพิมพ์ทวิตแรกว่าไปเจอเรื่องนึงไม่ก็กำลังอ่านเรื่องนึงแบบไม่มีชื่อเรื่อง แล้วเทรดต่อๆมาก็เป็นเขียนบทบรรยายกับบทพูดแบบย่อจากต้นฉบับมา ระหว่างนั้นก็มีแทรกความเห็นส่วนตัวลงไปบ้างอะไรงี้ เล่าแบบนี้จนจบเรื่องเลยอ่ะ
คำถามคืออย่างนี้ยังนับว่าเป็นรีวิวมั้ยหรือนับว่าเป็นสรุปเรื่อง สามารถทำแบบนี้ได้เป็นปกติมั้ย กุไม่ใช่สายงานเขียนเลยเข้าใจว่าปกติรีวิวมันควรจะมีชื่อเรื่อง ลงลิ้งค์ต้นทางแล้วเขียนความเห็น ยกเหตุการณ์มานิดนึงอะไรแบบนี้ กุชอบงานเค้ามากๆแต่กุมาจากฝั่งงานวาดเลยงงๆว่าแบบนี้มันเหมือนกับรีโพสต์รึเปล่าเพราะกุไม่ต้องไปอ่านเองก็รู้ตั้งแต่ต้นจนจบ แต่มีเรื่องที่กุอยากอ่านต้นฉบับก็ต้องเสิร์จจากคีย์เวิร์ดที่พอจะเป็นชื่อเรื่องได้หาเอาเอง
ขอโทษด้วยนะถ้ากุพิมพ์วนไปวนมา
KY พอดีอยากเขียนพีเรียดไทย แต่เห็นว่าชายสูงศักดิ์ตามขนบต้องหุ่นลีน ๆ ถ้ามีกล้ามบึกบึนจะเป็นพวกทาสใช้แรงงาน งั้นถ้าพระเอกกูเป็นแนว ๆ ขุนนางแม่ทัพต้องไปรบ (เป็นคนมียศมีอย่าง ไม่ใช่ชาวบ้านบ่าวไพร่) ให้มีกล้ามมีซิกแพคจะยังเรียลอยู่มั้ย ขอบคุณล่วงหน้าจ้า
จะว่าไปมีใครเป็นแบบกูมั่งวะ เพิ่งลงนิยายไปวันก่อน แต่กูไม่กล้าเข้าไปดูคอมเม้นท์หรือติดตามความคืบหน้าเลย ถถถถ
แบบว่าเคยมีประสบการณ์ไม่ดี โดนคนอ่านฉอดใส่แบบไร้มารยาท + กังวลยอดวิวตอนเริ่ม หลังจากตั้งเวลาอัพเสร็จกูก็ตั้งใจที่จะเว้นระยะไม่เข้าไปดูเลยซักพัก เพื่อทำใจอะไรทำนองนั้น
KY หน่อย มึงว่าถ้าตัวละครกูมีความสัมพันธ์เป็นเครือญาติห่างกันสักห้าหกรุ่นแบบปู่ของทวดเป็นพี่น้องคนละแม่(มีทวดของทวดร่วมกัน) กูควรติดคำเตือนว่า incest ไหมวะ ใจก็ว่าห่างมากไม่น่าจะติดละ แต่ก็กลัวโดนด่า ปล.เป็นพีเรียดอิงตามปวศ.จริงนิดหน่อย นอกจสกทวดของทวดที่มีร่วมคนเดียวกันหลังจากนั้นสองสายตระกูลก็แต่งไปคนละทิศละทางไม่ได้แต่งวนๆกัน
ขนาดรับมาเลี้ยงด้วยกันยังหลอน เค้าให้มาเป็นพี่น้องกันนะ เขียนให้คิดเป็นอื่นได้ไง ทั้งที่ก็ไม่ได้สายเลือดเดียวกันอะไรเลย เดี๋ยวคนจะไปทำตาม เห็นเป็นเรื่องปกติว่ารักพี่น้องบุญธรรมได้ แล้วอาจจะลามไปพี่น้องจริงงี้ /โยงไปได้เรื่อยๆ 555
เอ้ย ขอโทษ ไม่ได้มองชื่อมู้นึกว่ามู้เม้าฉอดเด้อ
ไหนๆ ก็ละ ไอ้พวกแบบเพื่อนข้างบ้าน โตด้วยกันมาตั้งแต่อนุบาล นี่ก็มีชาวเอ็กซ์สมองไหลแหวะไม่ใช่เหรอ จะเขียนทีแม่งมือสั่นไปหมด ฮ่วย พวกเหี้ย บ้า
>>908 >>909 เพื่อนสมัยเด็กนี่พล็อตยอดฮิตเลยเหอะ โตมาด้วยกัน กอดคอกันไปไหนต่อไหน เอ๊ะ ทำไมหวั่นไหวเวลาอยู่ด้วย ทำไมเธอดูดีจัง แอบรักกันแต่ไม่กล้าบอกมั่งไรมั่ง ซึนใส่กันมั่ง แบบรันชินอิจิ คาซึฮะเฮย์จิ พวกที่ฉอดพล็อตนี้แม่งเอาตัวเองเป็นศูนย์กลางจักรวาลกันเหรออีบ้าพวกนี้ มึงแห้งตายในจิตใจก็อย่าเหมารวมคนอื่นว่าเขาจะไม่ชอบ ไม่งั้นพล็อตแอบรักเพื่อนมันไม่ขายดีหรอก
เพื่อนโม่ง ใครเขียนโคแก่หญ้าอ่อนเกิน 10+ โปรดรู้ไว้ว่ากูคอยส่องและอุดหนุนอยู่ อย่าปล่อยให้ฉอดมันมาสั่นคลอนความลุงและวัยกลางคนที่แท้จริงนะโว้ย5555
เพื่อน กูมีคำถาม
กูเขียนนิยายสะสมไว้ได้หลายตอนแล้ว ว่าจะเอามาทยอยลงใน RAW
ตอนนี้คือกูเอาไปแปะเป็นตอน ๆ เอาไว้แล้ว แต่ยังไม่กดเผยแพร่เลยสักตอนเพราะกูตั้งเวลาเอาไว้ให้เริ่มลงทุกวันตั้งแต่สัปดาห์หน้า
แต่ตัวนิยายเองสถานะก็ยังไม่เผยแพร่ เพราะกูไม่อยากให้คนกดเข้ามาตอนนี้แล้วไม่เจอนิยายเลย กูเอาฤกษ์เอาชัยจะเริ่มเผยแพร่วันที่ 15 เดือน 5
คำถามคือถ้ากูตั้งเวลาตอนที่ 1 เอาไว้ให้เผยแพร่ตอน 0:00 น. (วินาทีแรกที่เข้าสู่วันที่ 15) แล้วตัวนิยายมันจะเปลี่ยนสถานะเป็นเผยแพร่โดยอัตโนมัติไปด้วยมั้ยวะ หรือว่ากูต้องรอวันที่ 14 เวลา 24:59 กดเผยแพร่นิยายก่อน ?
คือกูกลัวว่าถ้ากูไม่กดเผยแพร่นิยาย ไอ้ตอน 1, 2, 3 ที่กูตั้งเวลาไว้มันจะเผยแพร่ไม่ได้ไปด้วยว่ะ
คำถามกูวกวนไปมั้ย ฮือ...
จะบอกว่า ยิ่งเห็นว่าในนิยายมัน18+กว่านี้ อิหมอขี้โม่ย หื่น กูยิ่งอยากอ่าน ขอบคุณฉอดเด้อที่ป้ายยานะคะ แง้💓
ky ถ้านักอ่านสะกิดถามหาอิมเมจพระนางเพื่อจินตนาการหน้า ซึ่งจริง ๆ ก็กุมีในใจ (สมมติว่าพี่ tik อะ 5555) กุควรตอบเขาตรงเม้นนั้นไหมวะ หรือควรหลังไมค์ไปบอก หรือไม่ควรบอกเลยทุกกรณี
ky ถ้าลงขายงานได้ประมาณ1อาทิตย์ แล้วเพิ่งรู้ว่าปกสำเร็จที่ใช้(ซื้อมาดองนานแล้ว) มันไปเหมือนกับของนักเขียนดัง(รูปการ์ตูนชายหญิงเหมือนกันเป๊ะแต่ฉากไม่เหมือน) เป็นมึงจะเปลี่ยนปกไหมวะ หรือใช้ต่อไป
>>927 ว่าบาปไป กูเคยเจอนิยายนักฉอดมาทรงงี้จริงอะ ไอ้พวกด่าธงแดงอวยธงเขียวนั่นไง กูละข้องใจเลยไปจิ้มอ่านดูมันมีงี้จริงเว้ย555 ยอดวิวหลักหมื่นต้นๆแหละ ความยาวสามสิบตอน คนกดเข้าชั้นเจ็ดร้อยกว่าๆ ในนิยายนางเอกพระเอกคบกันเป็นแฟนมาหลายปีเหลือแค่แต่งงานตอนจบละนะ ทีงี้มีซีนเดทเว้ยกินข้าวดูหนังไรงี้เบสิคๆ แต่ชียัดธงเขียวใส่พระเอกรัวๆเลยว่าเออ ได้ย้ำเตือนกับนางเอกหลายรอบละนะว่าจะให้เกียรติไม่ล่วงเกินเด็ดขาด ก่อนกินข้าวก็พูดงี้ พอกินเสร็จไปดูหนังก็มีบอกอีกว่าพระเอกบอกนางเอกอย่างชัดเจนว่าจะเดทกันเฉยๆน่าไม่ล่วงเกินเป็นอย่างอื่นแน่ แม่งเอ้ยซีนละครคุณธรรมชิบหายมาบอกมาย้ำไรโต้งๆกันแบบนี้ ส่วนนางเอกก็แบบอุ้ยผู้ชายคนนี้ให้เกียรติเราทุกทวงท่า อยู่แล้วรู้สึกอุ่นใจว่าจะไม่เกิดเรื่องไม่ดีไม่งามก่อนแต่งแน่ แล้วพอแต่งกันก็จบแบบละครไทยคือได้เสียกันตอนจบในคืนเข้าหอ ตัดเข้าโคมไฟแต่ถ้าจ่ายเงินตอนพิเศษจะมีเอนสีให้เสพต่อฉ่ำๆอีกสามตอน555
คือกูไม่ไรกับพวกขนบรักนวลสงวนตัวก่อนแต่งงี้หรอกนะ แต่มูฟเม้นมันตลกอะ555 มันดูประดักประเดิกไป อะไรคือการยัดใส่ปากพระเอกโต้งๆว่าพี่จะถนอมซิงน้องก่อนแต่งแน่นอน ไม่พาไปดูเนตฟิกที่ห้อง ใส่มาแม่งทุกซีนที่เปลี่ยนฉากเดท แล้วมันมีซีนก่อนหน้านี้อีกช่วงกลางๆเรื่องมั้ง พระเอกไปดูหนังกับนางเอกแล้วในหนังมันมีเลิฟซีนเลยเกิดอารมณ์มาจับมือนางเอกลูบๆคลำๆงี้แบบประสานนิ้วสอดมืออะ นางเอกปัดออกแล้วตอกกลับว่าทำไมไม่ให้เกียรติเรา ถึงจะเป็นแฟนกันแล้วแต่ฉันก็คือผู้หญิงนะ เอดุเขตใหญ่ว่าทำแบบนี้ไม่ให้เกียรติกันเลย พระเอกตื่นรู้เลยขอโทษครับผมผิดไปแล้ว ที่ทำให้อารมณ์อยู่เหนือเหตุผล ผมนี่มันไม่สุภาพบุรุษจริงๆ ผมมันชายแท้
เห้ ถ้ากูไม่อยากพิสูจน์ความธงเขียวที่ดีกว่าธงแดงอย่างพวกแม่งว่าคือยังไง กูปิดไปตั้งแต่ตอนนี้แล้วนะเนี่ย ถ้าจกนมกันก็ว่าไปอย่าง นี่จับมือจ้าจับมือ เออแต่พอกูอ่านจนจบก็รู้ละว่า เวลามันเป็นของมีค่า อย่าเอาไปฆ่าเวลาด้วยการอ่านอะไรแบบนี้เลยนะมึง กูเสียเวลาเป็นหนูทดลองไปอ่านให้แล้วนะ
>>934 กูนึกว่าอ่านนิยายยุคต้นรัตนโกสินทร์ จับมือกันนิดนึงก็ผิดผีเสียนวลแล้ว เขียนเหี้ยไรคริ้นจ์สัส
อีบ้า แฟนกันจับมือกันมันจะอะไรนักหนา มึงทรีตแฟนเป็นคนนอกเหรอ จับมือถือแขนคือการไม่ให้เกียรติดิฉันค่ะ ทั้งที่การเป็นแฟนนี่เหมือนเข้ามาในวงในของความสัมพันธ์แล้ว เป็นคนที่มึงให้ความสนิทใจ ไว้ใจ เชื่อใจในระดับหนึ่งอะ ยังจะมาทรีตแบบคนแปลกหน้าเพิ่งเจอกันแล้วตรงดิ่งมาแตะเนื้อต้องตัวอยู่งั้นเรอะ นักเขียนเรื่องนี้มันเคยมีแฟนมั้ยเนี่ย
ถ้าคบกันนานๆระดับปี ถึงจะยังไม่มีอะไรกันแต่ส่วนใหญ่มันก็คลุกวงในกันหมดแล้วนะ กอดจูบลูบคลำไรงี้มีหมด มันเรื่องปกติของคนเป็นแฟนกัน ธงเขียวของอีฉอดกับกูนี่น่าจะคนละความหมายกัน อย่างน้อยแม่งก็ไม่ยัดมาโต้งๆเป็นละครคุณธรรมแบบนี้ ว่าแต่มันเรื่องอะไรวะ กูอยากรู้เลย อยากพิสูจน์
>>936 แต่นักฉอดมันเป็นงี้จริงมึง นักเขียนสายฉอดอยากเขียนพระเอกรวยกับนางเอกจนแบบคนชอบอ่านก็กลัวแอครีวิวสายฉอดจะหาว่าอวยนายทุนก็ต้องใส่คำพูดด่านายทุนใส่ปากนางเอกนิดๆ หน่อยๆ ให้แอครีวิวเอามาอวย หรือเขียนพระเอกเป็นท่านประธานจีบลูกน้องตัวเอง กลัวโดนแอครีวิวด่าว่านักเขียนสนับสนุนให้พระเอกใช้อำนาจมิชอบ พาวเวอร์ไดนาโมไม่เท่ากัน ก็ยัดคำพูดนางเอกจิกกัดพระเอกไว้ในใจให้รู้ว่านักเขียนไม่ได้อวยนะจ๊ะ แอครีวิวก็เอามาอวย โธ่ มึงคะ เขียนมาขนาดนี้ก็กล้าๆ หน่อย รู้ค่ะว่าอยสก้ขียนแนวนี้ มันฟริน มันขายได้ แต่พอมีมุกยัดปากงี้มันเหมือนพวกกีอยากปากตอแหลคุณธรรมอ่ะค่ะ ดัดจริต
>>935 กูอ่านจบกูกดบล้อกเลยอะ ขอบคุณรี้ดที่ออกฟังก์ชั่นนี้มาสักที
>>936 ว่าบาปไป ตอนแรกกูนึกว่าแนวย้อนยุคนะ แต่อ่านๆไปก็เซตติ้วปจบ.นี้ละ แม่งคริ้นขึ้นมาเลยทีนี้ กูไม่เคยมีแฟนนะ แต่ไม่เข้าใจโมเม้นนี้ด้วยเลย แค่จับมือต้องออกอาการงี้เลยดิ ถ้าจกนมกันว่าไปอย่างนี่ที่สาธารณะอะเนอะ แต่คือจับมือจ้าจับมือ สอดนิ้วประสานมือลูบไล้ไปมา อย่างมากก็แค่เสวๆ ไม่ถึงกับหลู่เกียรติอะไร ให้บทนางวีนกับนางเอกเยอะเกิน อ่านจบละแม่งได้ฟีลละครคุณธรรมสอนใจชายแท้อะ ไอ้สุภาษิตสอนหญิงที่ว่าบ้งนั่นมันยังสมูทกว่ากันเยอะดลยแบบมันมีความเป็นเหตุเป็นผลในตัวของมันอะว่าทำไมคนแต่งเป็นผู้ชายแต่กล้ามาสอนหญิงแบบนี้ นิยายเรื่องนี้คนแต่งเป็นผู้หญิงอายุก็ไม่น้อยนะเห็นว่าเรียนมหาวิทยาลัยก็คงยี่สิบต้นๆ แต่ตรรกะในเรื่องยังกะรุ่นป้า มันมีวิธีบอกเล่ามากมายว่าเออ จะไม่ให้นางเอกเสียตัวก่อนแต่ง พระเอกให้เกียรตินางเอก ที่ไม่ใช่การเล่าแบบละครคุณธรรมยัดใส่ปากกันโต้งๆอะ
รู้สึกบาปเลยนะ555 นี่ก็มั่นว่าเขียนพระเอกธงเขียว แต่พอเป็นแฟนกัน พระเอกอ้อนขอเย่นางเอกแทบทุกเรื่องอะ บางเรื่องนางเอกเปิดทางให้นิด พระเอกพร้อมฟัดทันที แสดงว่าอาจถูกสายฉอดเขาติดว่าพระเอกหื่นธงแดงรึป่ะ 555
>>939 ถ้าสมยอมทั้งสองคนหรือพระเอกอ้อนแล้วนางเอกก็ให้ กุว่ามันปกติมาก ๆ เลยนะ ออกจะน่ารัก พวกที่เคร่งว่าต้องแต่งงานกันก่อนถึงเอากันได้ซะอีกที่เป็นแนวคิดกดทับความเป็นมนุษย์ เพราะมันเป็นแนวคิดที่ประกอบสร้างมาจากการเอากัน = ผู้ชายได้ ผู้หญิงเสีย การได้กันก่อนแต่ง = นางเอกเสียตัว หมดคุณค่า ไม่ให้เกียรติกัน ถ้ามองคนเป็นคนเท่ากันทั้งชายทั้งหญิง การได้กันไม่เท่ากับไม่ให้เกียรตินะ เพียงแต่ต้องเป็นการยินยอมทั้งสองฝ่ายเท่านั้นเอง ทำไมพวกฉอดมันปลอมเปลือก ชอบติดหล่มตัวเอง
แล้วกูรู้สึกแปลกใจมากกับนักฉอดในเอ็กซ์ จำได้ว่าเคยเหยียดป้าๆ เรื่องที่ป้าๆ เขาชอบนางเอกซิงกัน แต่วันนี้ฉอดอวยพระเอกมที่ไม่ยอมเอานางเอกเพราะจะให้เกียรตินางเอก
>>934 มันหลุดมาจากยุควิคตอเรียนเหรอ ชายหญิงไม่ควรใกล้ชิดกันเกินงาม กฎห้ามผู้ชายผู้หญิงอยู่ด้วยกันเต็มไปหมด ห้ามเต้นรำด้วยกันเกินสองเพลง ห้ามสัมผัสผิวเนื้อโดยตรงไม่มีถุงมือสวม แฟนกันจะจับมือกันนี่มันไม่ให้เกียรติกันตรงไหนวะ ไม่มีโมเมนต์อยากอ้อนอยากกอดอยากจุ๊บเลยเหรอ มึงเขียนนิยายรักหรือสุภาษิตสอนชาย
ฉอดงานเขียนกุยังพอเข้าใจได้แม้จะไม่เห็นด้วยกับความประสาทแดกของพวกมัน แต่ที่เกลียดสุด ๆ คือพวกฉอดคนจริง ๆ ที่เขาพูดถึงความรักความสัมพันธ์ของเขากับแฟน ไปอี๋ไปอ้วกใส่เขา บางคนอวยผัวตัวเองทับถมเขาอีก มารยาทมันมีกันบ้างมั้ย พวกนี้มันคลั่งธงเขียวจนลืมมารยาทไว้ในท้องแม่หรอ
Kyถามนักเขียน ถ้ากูให้เรตติ้งนิยาย3ดาวในเmบ ให้เหตุผลว่าเพราะคำผิดเยอะมากกกก จะสมเหตุสมผลไหมวะ หรืออย่างไรดี
กูอ่านเรื่องนึงแล้วเพลียใจมาก เป็นนักเขียนดังมีคนรีวิวหลายเรื่องในกรุ๊ปมีงานติดท็อปออฟเดอะเยียร์ ได้ป้ายแดงทุกเรื่องแต่พิสูจน์อักษรแย่มาก ใจกูอยากให้ดาวเดียวด้วยเพราะหงุดหงิดกับคำผิดสุดๆ
เคยเจอแบบยัยผมทองเหมือนกัน แต่เสริมหน่อยว่าดีกว่า(แบบแปลกๆแตกต่าง)ตรง..ผมมีเอกลักษณ์กว่าที่ค่อนข้างมืดมน
.
ผมสมัยเรียนปีแรกๆมองโลกแง่ร้าย ยิ้มบ่อยแต่เหมือนเสเเสร้งปนเหยียดและประชดเรียกว่าวอนตีนล้วนๆ แต่แปลกดีที่ไม่มีคนเกลียด การใช้บวกปรับสายตา(การขยัยกล้ามเนื้อรูปหนังตากับคิ้ว)เพื่อแสดงออกนี่ถ้าดูจากกระจกยังอึกเองเลยว่าตัวเองกำลังคิดไรอยู่ก็ไม่รู้ แถมทั้งหมดถูกจดจำมีแต่คนเป็นมิตรมาอยู่รอบตัวซึ่งทำสงสัยตัวเองมีดีอะไรนะถึงมีแต่คนคอยพยุงตลอดเวลา ตัวผมจะต่าง(กับตัวละครข้างบน)ที่ตรงไม่ค่อยเจอสายตื้อที่อยากเป็นเพื่อนแบบยันทอมในเรื่องแหะ ...
.
อ๊ะ!ใช่ว่าจะไม่เคยเจอนะ ผมเจอแค่ครั้งเดียวตอนปีหนึ่งเป็นหนุ่มหล่อขี้สงสัยจากคณะครุศาสตร์(ที่จ้วงหัวว่าแม่งตื้นเขินน่ารำคาญชะมัดแต่ก็ไม่เกลียด) และดูเหมือนผมจะถูกตีตัวออกห่างเองในหนึ่งวันแห่งความพยายามของเจ้าหมอนั่นซึ่งวันนั้นฝนตกซะด้วย ผมก็ไม่เห็นเจ้านั้นอยู่หลายปี.... ตื้นชะมัดเลยนะ ทั้งที่ทางนี้อุตสาห์เปิดหัวข้ออภิปรัชญา เช่น ความหมดศรัทธาว่ามนุษย์เป็นสัตว์ผู้มีเหตุผลหลังผ่านยุคโพสโมเดิร์น กับแนะนำหนังสือโลกของโซฟี่และนักปรัชญารุ่นเดอะ ต่างๆแท้ๆ การเมืองนู่นนี่ ความเป็นจริงและสิ่งที่ต้องจ่ายแม้จะทำตัวเมินเฉยในนาม "เป็นกลาง" ที่อ้างๆ กันของคนกลุ่มหนึ่งว่าตามจริงการอยู่เฉยก็มีราคาที่ต้องจ่ายเช่นเดียวกัน ....... ผมพูดแต่เรื่องเครียดรึไงไอ้บ้านั้นเลยหนี เฮ้อ น่าขยะแขยงชะมัดเคยเจอแบบยัยผมทองเหมือนกัน แต่เสริมหน่อยว่าดีกว่า(แบบแปลกๆแตกต่าง)ตรง..ผมมีเอกลักษณ์กว่าที่ค่อนข้างมืดมน
.
ผมสมัยเรียนปีแรกๆมองโลกแง่ร้าย ยิ้มบ่อยแต่เหมือนเสเเสร้งปนเหยียดและประชดเรียกว่าวอนตีนล้วนๆ แต่แปลกดีที่ไม่มีคนเกลียด การใช้บวกปรับสายตา(การขยัยกล้ามเนื้อรูปหนังตากับคิ้ว)เพื่อแสดงออกนี่ถ้าดูจากกระจกยังอึกเองเลยว่าตัวเองกำลังคิดไรอยู่ก็ไม่รู้ แถมทั้งหมดถูกจดจำมีแต่คนเป็นมิตรมาอยู่รอบตัวซึ่งทำสงสัยตัวเองมีดีอะไรนะถึงมีแต่คนคอยพยุงตลอดเวลา ตัวผมจะต่าง(กับตัวละครข้างบน)ที่ตรงไม่ค่อยเจอสายตื้อที่อยากเป็นเพื่อนแบบยันทอมในเรื่องแหะ ...
.
อ๊ะ!ใช่ว่าจะไม่เคยเจอนะ ผมเจอแค่ครั้งเดียวตอนปีหนึ่งเป็นหนุ่มหล่อขี้สงสัยจากคณะครุศาสตร์(ที่จ้วงหัวว่าแม่งตื้นเขินน่ารำคาญชะมัดแต่ก็ไม่เกลียด) และดูเหมือนผมจะถูกตีตัวออกห่างเองในหนึ่งวันแห่งความพยายามของเจ้าหมอนั่นซึ่งวันนั้นฝนตกซะด้วย ผมก็ไม่เห็นเจ้านั้นอยู่หลายปี.... ตื้นชะมัดเลยนะ ทั้งที่ทางนี้อุตสาห์เปิดหัวข้ออภิปรัชญา เช่น ความหมดศรัทธาว่ามนุษย์เป็นสัตว์ผู้มีเหตุผลหลังผ่านยุคโพสโมเดิร์น กับแนะนำหนังสือโลกของโซฟี่และนักปรัชญารุ่นเดอะ ต่างๆแท้ๆ การเมืองนู่นนี่ ความเป็นจริงและสิ่งที่ต้องจ่ายแม้จะทำตัวเมินเฉยในนาม "เป็นกลาง" ที่อ้างๆ กันของคนกลุ่มหนึ่งว่าตามจริงการอยู่เฉยก็มีราคาที่ต้องจ่ายเช่นเดียวกัน ....... ผมพูดแต่เรื่องเครียดรึไงไอ้บ้านั้นเลยหนี เฮ้อ น่าขยะแขยงชะมัด
นึกถึงทวิตที่ว่าเดี๋ยวนี้คลั่งธงเขียวจนท็อกซิกเองอะไรนี่แหละ ไหนจะบัญญัติศัพย์ใหม่อีกละ ธงแตงโม คริสมาสต์ ไฟจราจร(อันนี้ไม่แน่ใจ) แบบข้างนอกเขียวแค่จริงๆข้างในแดง หรือมีผสมกัน เอาเข้าไป จะหาพระโพธิสัตว์กันเรอะ
Ky หน่อยเห็นข้างบนมึงคุยกันเรื่อง age gap แล้วกูสงสัยว่าถ้าตัวเอกกูมันมี age gap 10ปี แต่มันเจอกันตอนโตแล้วทั้งคู่นะ แล้วมีเหตุให้ทั้งคู่ย้อนเวลากลับเกิดใหม่ตอนหนึ่งในตัวเอกยังไมเนอร์ มึงว่าแบบนี้กูจะโดนยำมะ กำลังลองแต่งๆดูอยู่แต่ไม่กล้าเอาลง
ถ้าฉอดชอบ = รอด คนละมักกะโรนีกัน
ถ้าผิดใจฉอด = ทัวร์มาแน่ ไม่ว่าอะไรยังไงคือบ้งแน่นอน น่าจะประมาณนี้
นักเขียนถ้าไม่ใช่ลูกรัก พระเอกนางเอกอยู่ในช่วงจีบกันอยู่ จังหวะได้ แต่พระเอกจูบไม่ขอ ยังผิดเลยมึง บอกว่าคุกคาม ไม่คอนเซ็นต์ 555
เออนึกได้ ที่ซีรี่เกาหลี พระเอกตามรักมาเป็นพันๆ ปี นางเอกเกิดใหม่ บอกโรแมนติก55555 แต่ก็เออะอีฉอดยอดนักย้อนแย้งอยู่ละ
กลายเป็นมู้ด่าฉอดแล้ว พวกมุงเก็บกดแหละ แต่กูขอด้วยอีกนิด อีเรื่อง ขวานฤไตอะ ฉากหมอโม่ยนางเอก อีเหี้ยกูนึกว่าจะชวนอ้วกอะไรนักหนาา แค่พระเอกมันตื่นเต้นใจสั่นกับคนที่ตัวเองชอบ คนที่แหยะอี๋ฉากนี้ มึงต้องจิตใจสูงส่งไรหนักหนา อ่านนิทานชาดกที่พระเอกเป็นพระเหอะว่ะ
>>961 มันเห็นใครดังไม่ได้อ่ะอีพวกฉอด ส่วนใหญ่แต่ละเคสที่เอามาฉอดก็คนดังๆ ทั้งนั้น แล้วก็ตีฟูอี๋เขา ด่าเขาบ้ง ล้มไม่ลุก ล้มแล้วล้มอีก เฟคนิวส์ฉ่ำ แล้วพวกตระหนักรู้ปลอมทั้งหลายก็ไหลตามกันเป็นขี้ พวกมึงมีอะแวร์เนสกันยังไง สมองน้อยยิ่งกว่าเม้ดถั่วขนาดนี้ อย่าไปสอนใครเขาเลย สอนพวกมึงกันเองก่อน
เท่าที่กูสิงอ่านมานะ สามสี่ปีที่แล้วพวกที่ออกมาวิจารณ์วรรณกรรมแม่งเบื้องหลังเป็นอาจารย์สายสังคมวิทยา แล้วฉอดเรื่องที่ควรฉอด อย่างโลลิต้าฉบับหนัง เรื่องความกดทับชายขอบตั่งต่าง แต่จุดเปลี่ยนที่กูเห็นชัดๆเลยคือเคสอีเด็กปากหมาคนนึงที่ไปอ่านนิยายของคุณปxxxต์ เรื่องรักXXXปล้ำ แบบอ่านไปสองย่อหน้ามั้ง แล้วเสนอหน้ามาฉอดในนกฟ้าเลยว่าหวั่นใจจังค่ะ เรื่องนี้มันเกี่ยวกับอะไรคะ บอกทีสิคะว่ามันไม่ได้เป็นอย่างที่คิด บลาๆ โถอีห่า หนังสือก็อยู่ในมือมึง เนื้อหาจะเป็นยังไงก็อ่านก่อนสิวะ พอนักเขียนโต้กลับ แม่งหาว่านักเขียนประจานเฉย ทั้งที่ป่านนี้อีนั่นชื่ออะไรกูก็ยังไม่รู้เลยเนี่ย หลังจากนั้นก็ฉอดกันกระจาย ใครเข้าข้างนักเขียนหาว่าเป็นติ่งไม่มีสมอง ใครด่าอีเด็กว่าปากหมาโดนหาว่าไม่เข้าใจน้อง น้องมันก็แค่พูดห้วนๆเฉยๆ ต้องมองข้ามความหยาบคายไร้มารยาทในการสื่อสารไปสู่หัวใจที่แสนจะบริสุทธิ์ผุดผ่องของน้องมันสิคะ จากนั้นพวกนักวิชาการมีดีกรีที่วิจารณ์ดีๆก็เลิกทำเทรดวิจารณ์ไปเยอะเลย เหลือแต่อีพวกนี้แหละ
กูงงว่าเส้นขีดความบ้งมันอยู่ตรงไหนวะ พอดีเห็นคนรีทวิตไหลมาว่าเรื่องไหนพล็อตบ้งแต่ดังมาก แล้วคนตอบเยอะ แต่บางเรื่องแม่งก็ไม่ได้บ้งเลยนะในสายตากู แบบกรงกรรมไรงี้ ตัวละครที่เป็นนางเอกพระเอกหรืออื่นๆมันก็บทประมาณชาวบ้าน 1 2 3 ธรรมดาเจอได้ในชีวิตประจำวันอะ มีดีมีชั่วปนๆกันไป แต่ตอบเรื่องนี้มากูเลยไม่รู้ว่าตกลงมันบ้งยังไงวะ
>>965 แล้วแต่เลนส์คนใช้มองเลยมึง คนคนเดียวหยิบแว่นหลายเลนส์มามองยังได้ นักเขียนคนนี้กุไม่ชอบ เขียนแนวนี้อี๋ๆ แต่ถ้าเป็นคนที่ชอบเขียนแนวเดียวกัน สารพัดจะหาเหตุผลมาเข้าข้างตัวละครให้มันเป็นธงเขียว เอาจริงถ้าตัวละครมันดีไปหมดทุกคน ทุกเรื่อง มันจะเดินเรื่องยังไงวะ บางคนก็ไม่ได้ชอบเขียนตัวเอกที่มันขาวสะอาดอ่ะ อย่างกุก็ชอบเรื่องแนวขัดเกลาให้ตัวละครมันพัฒนาการ เป็นคนดีขึ้นเรื่อยๆ แต่พวกนี้มักโดนข้อหาโรแมนติไซส์ซึ่งมันแล้วแต่คนจะตีความอีกอะ แล้วอิพวกฉอดมันพูดอะไรก็ดูเป็นคนดีหมดเพราะเอาคุณงามความดีมากอ้าง ใครไปเถียงด้วยจะกลายเป็นลูกหาบไม่ลืมหูลืมตา ถ้าอย่างแนวที่กูพูดตะกี้มันจะด่าว่าเราสนุกบนความทุกข์คนอื่นเหรอคะ รู้มั้ยว่าเหยื้อไม่สนุกด้วย สุดท้ายคนชอบแนวแบบกูก็แค่หาข้ออ้างเสพสื่อเหี้ยๆ ซึ่งถ้าเอาตรรกะนี้ไปใช้ เหล้าบุหรี่ต้องเลิกขายกันแล้วมั้ย
>>966 กรงกรรมกูมองว่ามันก็เรียลๆอะ เป็นสตอรี่ของชาวบ้าน แม่ค้าในตลาด แม่ผัวปะทะลูกสะใภ้ในครอบครัวจีน วิถีชาวบ้านแบบบ้านๆเลย มีดีมีชั่วและเห็นแก่ตัวเอาแต่ได้ในคนคนเดียวกัน ขนาดนางเอกของเรื่อง นักแสดงยังบอกเลยว่านางไม่ใช่คนดี แต่เรื่องที่มันนำเสนอวิถีชีวิตคนมันก็แบบนี้อะ แล้วคนแม่งก็บ้งๆกันหมด อีพวกฉอดๆนี่กล้าบอกมั้ยว่ามึงไม่บ้งอะไรในชีวิตเลย
สงสัยคงต้องบทแบบละครคุณธรรม สอนดีชั่วชัดเจนย่อยง่าย
กูอยากเห็นนิยายไทยที่ตัวละครมีความเป็นมนุษย์ มีเทามีดำ ไม่ใช่หนังสือมงคลชีวิตแปลงกายมา แล้วจะเขียนให้เคยบ้งมาก่อน ตอนนี้ปรับปรุงตัวแล้วก็ไม่ได้ อี๋กันอีก ต้องดีมาก่อน ดีตอนนี้ ดีเดี๋ยวนี้ ดีตลอดไปปปป คาร์แรคเตอร์แบนอิ๊บอ๋าย เวลามีคนมาปรึกษาในมู้อยากเขียนแบบนี้จะโดนด่าไหม กูแบบ คือ มันสรรหามันด่าได้เสมอแหละ ถ้ามึงดวงซวย เพราะดราม่าที่ผ่านตา บางทีเรื่องแม่งไม่มีอะไรเลย เฮกันไปด่า คนเขียนก็ไม่กล้าเขียนไม่กล้านอกกรอบ
สภาพแม่งยังกะถูกบังคับให้แดกแต่อาหารเฮลตี้แล้วไม่อร่อย
ไม่รู้ว่าตั้งแต่ตอนไหน แต่เหมือนท่องจำกันแต่ว่าสื่อมีส่วนๆ กลายเป็นสื่อรับจบหมด กลัวคนกลัวเด็กเลียนแบบ เดี๋ยวคนไม่มีค.ว.ย.มาเห็น จะทำไง ต้องเป็นสื่อดีขาวสะอาดชี้นำสังคม แล้วมันรับประกันมั้ยล่ะว่าอ่านแล้วเป็นคนดีแน่ๆ ตัวคนอ่านคนดูไม่ต้องทำอะไรเลยรอป้อนข้อมูลอย่างเดียวรึไง
>>971 จริง เอะอะอย่าโทษเกม แต่ ฉอดๆนิยายรักปาวๆ ต้องช่วยกันน้อมนำสังคมให้ดีขึ้นงั้นงี้ อ่านแนวผัวชั่วก็เสือกมารู้ดีว่าคนอ่านถูกทรีทแบบในนิยายที่อ่านถึงชอบแบบนี้ คนเรามันจะมีแฟนตาซีในใจไม่ไปทำร้ายใครไม่ได้รึไง แล้วคนอ่านเช่นกูอ่านแนวพระเอกหนุ่มวัยทำงาน30อัพหลงรักเด็กสาวมหาลัยนี่โดนเหยียดแล้วเหยียดอีก
กุว่าคนส่วนใหญ่อยู่ในใจเป็นหมื่นล้านคำ อยากด่าอิพวกฉอดเหมือนกันแต่ด่าบนบกยังไงก็แพ้เพราะคนส่วนใหญ่แม่งยังสวมบทคนดีสวนทางกับส่วนลึกในใจ ไม่มีใครกล้าแสดงความคิดเห็น อย่างมากก็กดรีเงียบๆ สังเกตจากมู้นี้กับมู้สับแหลก ถ้ามีคนเปิดด่าเรื่องแอคฉอดเมื่อไหร่จะระบายไหลกันเหมือนเก็บกด 5555
>>973 แต่พูดก็พูด หลายคนก็มือไม่ถึงในการเขียนตัวละครทำให้มันไม่มีเสน่ห์ เขียนกรีนแฟลกแบบ >>934 ตัวละครตั้งมั่นในความดีพร้อมทั้งกายทั้งใจ มันไม่ได้ทำให้ตัวละครดูเป็นคนธงเขียวน่ารักเลยนะ มันดูประหลาดมากกว่า
แล้วบางคนก็เขียนตัวเหี้ยสารยำออกมา ตัวละครไม่จำเป็นต้องเป็นคนดีก็จริง แต่มึงยัดความชั่วสารยำประสาทแดกเข้ามาใส่ตัวละครแล้วก็อ้างว่าเป็นคนเทาๆ ถึงเทาจริงแต่ก็ไร้เสน่ห์ไม่รู้สึกว่าน่าชื่นชอบตรงไหน
>>976 ชอบตัวละครไม่ดี แต่มันเสือกมีเสน่ห์ไงถึงได้ชอบ เพราะมันมี conflict ในตัวที่น่าสนใจ เช่นอีโดมะในคิเมทสึ เกิดมาในครอบครัววิปริต เห็นความรุนแรง การหลอกลวง ปลิ้นปล้อนตั้งแต่ยังเด็ก ตัวมันก็ไม่ได้มีความรู้สึกอะไร แกล้งๆทำเป็นเข้าอกเข้าใจไปงั้นเพื่อเข้าหาคนอื่น ใช้ประโยชน์จากจุดนี้มาหลอกกินคน เจอโคโตฮะแม่ลูกอ่อนโดนผัวซ้อม หนีตายมาที่หน้าลัทธิของมันแล้วมันไม่จับกินแบบคนอื่นๆแต่เลี้ยงไว้แบบให้แก่ตายไปเอง ชอบฟังเขาร้องเพลง มีช่วงเวลาดีๆสงบสุขด้วยกัน ผัวเหี้ยก็ไปกำจัดทิ้งให้ ขนาดโดนจับได้ว่าเป็นอสูรก็ยังไม่ฆ่าแต่เลือกจะอธิบายให้ฟังก่อน
คาแรคเตอร์มันแม่งก็สามารถถกกันได้ว่าที่มันทำไปเพราะมันรักเขาแต่ไม่เข้าใจความรู้สึกหรือมันเลี้ยงไว้แบบคนที่เลี้ยงหมาแมว มันมีหลายแง่มุมให้คุย คนชิปก็อาจจะมองเห็นว่าเขารักกันแต่ไม่เข้าใจกัน คนไม่ชิปก็มองว่าโดมะมันเป็นอสูรมันไม่มีความรู้สึก แค่แกล้งทำไปงั้น ใดๆคือมันมีเสน่ห์นั่นล่ะคนถึงได้ชอบ แม้สันดานแม่งจะเหี้ยก็ตาม
>>980 แต่การกระทำมันอ่ะธงแดงยิ่งกว่าพระเอกที่มันด่านะ แล้วตามส่องไปเรื่อยๆ แม่งเด็กมีปัญหา ผู้ใหญ่มีปมทั้งนั้น บางคนก็ขี้อิจฉา แม้กระทั่งกับคนในครอบครัวตัวเอง ก็เออนะ บางทีก็น่าสงสาร คงมาฉอดในโซเชียลเพื่อสร้างตัวตนและการยอมรับให้ตัวเอง สนองนี้ความเป็นคนดีเทสต์สูงส่งเท่านั้นแหละ แต่ก็เหี้ยอยู่ดี พวกมึงได้การยอมรับไปกลบปมด้อยตัวเองแต่ดันสร้างแผลใจให้คนอื่นอ่ะ
>>979 ทุกคนรู้ว่าพื้นฐานตั้งต้นของอีโดมะมันเลว เป็นไซโคพาธไร้ความรู้สึก แต่เป็นเรื่องของโคโตฮะที่เป็นมนุษย์ไม่ต่างอะไรจากคนอื่นๆที่มันหลอกมาแดกเป็นอาหาร มันกลับจำได้ทุกอย่าง อนุญาตให้เข้าถึงตัวได้ นั่งร้องเพลงในห้องส่วนตัวของมันก็ได้ ไปเดินเล่นด้วยกัน ฟังเขาร้องเพลงกล่อมลูกจนรู้ว่าทำนองเดิมแต่เปลี่ยนเนื้อเพลงทุกครั้ง แปลว่าใส่ใจชิบหายเลยนะนั่น ถ้าไม่ใส่ใจคงไม่จำได้หรอกว่าเขาร้องเพลงอะไร มันก็เป็นข้อถกเถียงกันได้ว่าตกลงมันอะไรยังไงกันแน่ ถึงโดมะมันจะแสดงออกว่าเลวจนถึงแก่น แต่ในจุดนี้มันก็ยังมีเสน่ห์อยู่ดีล่ะว่ะ
จะไปเอาอะไรกับคอมมูนักฉอดมี่สร้างภาพเป็นคนดีแต่จิตใจต่ำตม บางคนด่านักเขียนนิยายตบจูบแต่แช่งว่าให้นักเขียนพวกนี้โดนรุมข่มขืนบ้าง จะได้เข้าใจความรู้สึกตัวละคร คนรีเห้นด้วยก็อายุไม่ใช่น้อย ๆ ไม่ห้ามไม่ปรามกันเลย พวกฉอดอาการหนักยิ่งกว่านักเขียนที่พวกมันด่าอีก นักเขียนมันก็เขียนแฟนตาซีในจินตนาการ ตัวละครอยู่ในโลกสมมติ แต่พวกมึงดีนแช่งให้เขาโดนทำในชีวิตจริงอิพวกเหี้ย
Ky นักเขียนเปิดเรื่องใหม่โดเนทเอาฤกษ์เอาชัยให้ตัวเองในนาม anonymous แปลกไหมวะ
อืมมม กูชักสงสัยแฮะ ดด. คนมันน้อย หรือว่ายังไงหว่า
คือกูลงนิยายมาอาทิตย์นึงละ แต่คนอ่านยังไม่ถึงหลักร้อยเลย ปกก็มีแล้ว แนวก็เป็นแนวปลูกผักสร้างบ้าน อัพตอนก็วันละตอนช่วงพีคไทม์ (ราวๆ 5 โมงเย็น) ทั้งที่เรื่องเก่าที่เขียนมานานมากแล้วคนอ่านเคยเป็นแสน ขนาดเรื่องไม่ปังยังเกือบหลักหมื่น
ถึงเดิมทีกูจะเขียนแค่ฆ่าเวลาก็เถอะ แต่นี่ก็ยอดน้อยเกิ้น
>>990 แต่ก่อนขนาดไมาให้อัพ 18+ คนอ่านยังเยอะกว่า รอร.เลย เพราะนข.มาเสี่ยงที่นี่โอกาสเกิดเท่าๆ กัน ในกรณีที่ดันตัวเองไม่ปังจากที่อื่น พอปัจจุบันเปลี่ยนเป็นระบบดันคนที่ขายได้ ระบบอ่านก็ห่วย ก็อย่างที่เห็นเละเทะ แต่อาจจะดีสำหรับตัวแอพละมั้ง เขาคงได้ยอดขายจาก นข.ที่พยายามดัน
มันไม่ได้หายแต่คนอ่าน นข.ก็หาย กูยังขี้เกียจเอาไปลง เหลือลงแต่จองชื่อ ลงตัวอย่างพอ เพราะดด.มันห้ามตั้งซ้ำ เอาไว้เช็ก กะเอาไว้ยืนยันว่าตั้งชื่อนี้มานานแล้วกรณีเกิดซ้ำกัน
ในรอรถ้าเปิดเรื่องจองชื่อไว้นานแล้วค่อยอัพ หลังอัพเราจะยังมีโอกาสติดหน้าใหม่มาแรงมั้ยวะมึง เขานับจากจำนวนตอนหรือวันที่ลงวะ
งี้ลองย้ายไป รอร จะไหวมั้ยนะ เดี๋ยวลองศึกษาดูก่อน
>>996 แนะนำว่าถ้าไม่มีแฟนคลับเลย แนะนำว่าสต๊อกไว้เยอะๆ วันแรกลงไปเลย 5-10 ตอน ถ้าตอนมึงยาว ก็ซอย เป็น 1.1 1.2 ไรเงี้ย เอาให้ตอนมันดูเยอะๆ หน่อยจะได้ดึงดูดสายตา เพราะ รอร หน้าแรกก็แสดงแต่หน้าใหม่มาแรง มึงต้องขึ้นไปหายใจในท็อป 100 ให้ได้ ไม่งั้นก็ไม่ได้เกิด แป๊กแรงพอๆ กับ ดด.นั่นแหละ แรกๆ ลงเยอะๆ ได้ลงไปเลย ยอดเข้าชั้นกับจำนวนการอ่านมีผลต่อการจัดอันดับ
กระทู้ใหม่
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.