ไหนว่มีเยอะๆๆๆๆ ไม่เอาเสิ่นเจิ้นนะ เอาแปลด้วย จะได้ให้อีข้างบนไปดูตัวอย่าง อยากได้เย็/ด/ดๆ คลั่งรักไว้ดูไม่เหรอ เห็นว่าไ่ม่ค่อยอ่านชายหญิง มึงก็ไม่แนะนำมาล่าาาาเทพเซียรเย็/ด/ดๆๆๆ
Last posted
Total of 1000 posts
ไหนว่มีเยอะๆๆๆๆ ไม่เอาเสิ่นเจิ้นนะ เอาแปลด้วย จะได้ให้อีข้างบนไปดูตัวอย่าง อยากได้เย็/ด/ดๆ คลั่งรักไว้ดูไม่เหรอ เห็นว่าไ่ม่ค่อยอ่านชายหญิง มึงก็ไม่แนะนำมาล่าาาาเทพเซียรเย็/ด/ดๆๆๆ
เย็/ดดดดดดดดดดดดดๆๆๆๆๆ
มันไม่ได้เยอะแบบที่อีข้างบนบอกหรอกว่ามีแต่เย็/ด
เฮยเจี๋ยหมิงว่าเย็กๆ ยังรู้สึกว่าจะมาบอกว่าเย็/ดๆๆๆ อย่างอีข้างบนบอกก็ยังไม่ได้เลย อีนักอ่านไทยมันอยากอ่านเสียวจีน มันเลยโวยไง ถ้าอยากจะโอนอ่อนขายได้ ก็ต้องหัดไปอ่านนิยายไทยเหอะ จะมานั่งบ่นนักอ่านอยู่ ก็ไม่ต้องขาย อยากเขียนอะไรก็เขียนไป กูพอละเบื่อ วันนี้ไม่มันส์ละ
โม่งขอคำปรึกษาหน่อย ซุ่มเขียนมานานว่าจะลงขายแบบติดเหรียญเดือนหน้านี้ละ
ตั้งใจจะลงซักตอนละราวๆ 1500-2000 คำ ถ้าความยาวราวๆ นี้ควรติดเหรียญขายตอนละเท่าไรดีอะ? คำนวณแล้วเล่มนึงน่าจะมีราวๆ 60 ตอน โดยเฉลี่ย แต่กูนักเขียนโนเนมที่ไม่ได้มีผลงานมานาน จึงไม่มั่นใจว่าควรตั้งราคาซักเท่าไรดี
และมีเทคนิคติดเหรียญยังบ้าง? เห็นในโม่งเคยแนะนำว่าช่วงแรกเปิดอ่านฟรีไปก่อน แล้วค่อยทยอยติดเหรียญย้อนหลัง ตรงนี้อยากได้ข้อมูลเพิ่มหน่อยว่ากูเข้าใจตรงกับที่โม่งบอกรึเปล่า
คือที่กูเข้าใจก็ราวๆ สมมุติว่าเล่มแรกมี 50 ตอนจบเล่มงี้ ช่วงแรกฟรีไปก่อน พอเขียนขึ้นตอนที่ 51+ ขึ้นเล่มใหม่ก็ค่อยย้อนกลับไปติดเหรียญ 40 ตอนก่อนหน้านี้ (10 ตอนอ่านฟรีทดลอง) แล้วช่วงเล่มใหม่ก็ปล่อยอ่านฟรีไปงี้เหรอ?
ขอโทษด้วยถามเยอะหน่อย คือไม่รู้จะถามใครดีละ
เป็นนูกู อยากรีอัพนิยายในแอคหลัก ดูน่าเกลียดมั้ย
KY พอดีไปเห็นรีวิวนิยายชาวบ้านมา เห็นคนติว่าพระนางรักกันง่ายไป สงสัยว่ารักกันง่ายไปนี่คือยังไงหว่า นึกภาพไม่ค่อยออก พอมีใครยกตย.สถานการณ์ให้ได้บ้าง พอดีกุคิดว่ารักไม่ต้องการเวลา อยู่ด้วยกันไม่กี่วันเขาอาจจะรักกันมากก็ไม่แปลก เหมือนไททานิคอะ คนที่ไม่โอคือไม่โอกับระยะเวลาหรืออ่านแล้วมันดูไม่ผูกพันงี้เหรอ
>>628 ไททานิคมันมีจุดที่แจ๊คช่วยเปลี่ยนชีวิตโรส ได้เป็นตัวของตัวเอง ได้ทำอะไรแปลกใหม่และเรียนรู้ด้วยกัน มันเลยเป็นรักแรกพบที่เข้าใจได้ เพราะมันมีฉากเคมีเข้ากัน มีฉากคุยกัน มีการเดทวิ่งเล่นกันบนเรือ มีฉากเต้นรำ
รักกันง่ายในนิยายบางเรื่องไม่มีฉากพูดคุยเปิดใจกัน เคมีไม่เข้ากัน ไม่บรรยายงานสายตา ท่าทาง และความคิดที่มีต่อแต่ละคน ไม่เกี่ยวกับระยะเวลาเลย อยู่ๆมาพูดบอกกันว่ารัก ทั้งที่ในเรื่องฉากเดทก็แทบไม่มี คุยกันทีก็มีแต่น้ำตากับเสียงตวาด บางทีก็เส้กซีนแรงๆไร้ความรักสอดแทรก คนอ่านบางคนก็ไม่อินอ่ะ
>>628 ไททานิคมันมีครบทุกองค์ประกอบของรักแรกพบนะ สายตา ความต่างที่โหยหาในใจ พอมาเจอกันมันเหมือนค้นพบสิ่งที่ใจไขว่หา มันลงตัวพอดี
พระนางเจอหน้ากันแล้วรักได้นะ แต่ช่วยบรรยายถึงสิ่งที่หล่อหลอม ทัศนคติ ความคิดที่โตมา ที่ทำให้พอเจอคนนี้แล้วเกิดความรักได้มากมายอะ ให้คนอ่านรู้สึกถึงความลึกซึ้งในอารมณ์
>>628 บรรดาเทพนิยายคลาสสิคไงมึง เจอหน้าปุ๊บรักปั๊บ
หรือ พระเอกมาเฟีย เดินผ่านนางเอกแวบเดียว ระกจนตัดสินใจจับทำเมีย จากนั้นทารุณกันไปๆมาๆรักจนโบ้เฉยเลย
ส่วนมากมันจะมาแบบ love level ข้ามกระโดดไป max ตอนไหนกูก็ไม่รู้ ตกหลุมรักไม่ต้องการเวลา แต่กว่าจะไปขั้นจะกลืนกิน ยอมตายแทนได้ อันนี้ขอเวลาให้คนอ่านอย่างกูนิดนึงเถอะ
มึอันไหนอีกวะที่ฟีลนี้ จริงๆมีเยอะนะแต่นึกไม่ออก รู้สึกนวลหยก ก็น่าจะเข้าข่าย คือถ้ามันมีบัคตรงนี้ส่วนมากกุจะอ่านไม่สนุกแล้วกุก็จะไม่เก็บชื่อเรื่องไว้ในความทรงจำ
หวัดดีเหล่าโม่ง คือกูเคยเขียนนิยายเมื่อนานมาแล้วแต่เลิกเขียนนิยายไป5ปีแล้วกำลังจะกลับมาเขียนแบบจริงจังเพื่อสนองนี้ด(และหาเงินแดกขนม) มีใครแนะนำทริคทำให้คนจิ้มอ่าน/ดังได้บ้างมั้ย กับพอขายได้เงินแล้วมันจ่ายภาษียังไงวะ
ขอยาด ky อาจจะเป็นพลังงานลบหน่อย ขออภัย
กุออกงานแนวตามใจฉันเข้าถึงยากไปเล่มนึงละ ขายแทบไม่ออกตามคาด 55 แต่ยังฮึดสู้ กะว่าเล่มหน้าจะลองเขียนแนวตลาดรับซื้อดู จ๊น...บังเอิญได้เจอนิยายเรื่องนึง แนวยอดฮิต ดูย่อยง่าย ภาษาดีพอสมควร ราคาเข้าถึงง่ายแบบไม่ต้องคิดก็จ่ายได้ ถ้าไม่ติดที่ปกเป็นกราฟฟิกเพลน ๆ ก็แทบจะครบสูตรแนวที่น่าจะขายดี แต่...เขาไม่มีเรตติ้งเลย (ขายมาหลายปีแล้ว) ลองไปดูงานอื่นแล้วก็ประมาณนี้ ที่ออกล่าสุดก็หลายปีมาแล้ว เห็นแล้วท้อแทนเลยว่ะ สรุปว่าถึงจะเขียนแนวแมสก็ใช่ว่าจะมีคนรุม นี่คือปกติของนข.เราสินะ ถ้าไม่ท้อก็ไปต่อ ท้อก่อนก็ล้มหายลาวงการไป ToT ถ้าเป็นกุออกมาหลายเรื่องแล้วยอดไม่คุ้มสักทีคงหดหู่น่าดู จะมีกำลังใจเขียนต่อมั้ยวะ โฮร
(คุ้มทุนนี่ขออย่างน้อย 25k+ ต่อเรื่องพอ หักทุนสักหมื่น จะมีหวังมั้ยน้อ แซด)
>>635 มันขึ้นอยู่กับดวงว่ะ เขียนแนวแมสมันก็มีความเสี่ยงว่าจะไปจมกับตลาดแมสที่คนเขียนกันมหาศาล เขียนตามใจตัวเองก็เสี่ยงกลุ่มลูกค้าน้อย
กูว่ามึงลองอ่านนิยายเก่าๆของพวกนักเขียนรุ่นใหญ่ดู มันเป็นแนวที่คนเคยอ่านกันเยอะก่อนที่ลูกกวาดจะเข้ามาถล่ม แล้วทุกวันนี้ก็ยังพอขายได้ ถ้ามันอยู่ยั้งยืนยงไม่สนกระแส มันก็น่าจะมีคำตอบอะไรให้มึงบ้าง
Ky มึงกูขายหนังสือครั้ง ละมีร้านนิยายมาขอเปิดพรี กูควรลดกี่ % ของราคาพรีวะ
Ky เวลานักอ่านเขาอ่านไม่แตก อ่านแล้วงงเอง โวยวายด่านิยายและด่านักเขียน ทั้งที่นักอ่านคนอื่นเขาอ่านเข้าใจกันหมด เจอนักอ่านแบบนี้จัดการอารมณ์กันยังไงวะ
Kyถามนักเขียน ถ้ากูอ่านงานนักเขียนที่ออกกับสนพ.ใหญ่ แล้วเจอคำผิดมากกว่า4คำ กูdmบอกนข.เป็นการส่วนตัวดีไหมวะ หรือช่างมัน ปล่อยไป กูเจอคำผิดแล่วหงุดหงิดว่ะจดไว้ด้วยว่าผิดตรงไหนหน้าไหน อยากบอกนักเขียนแต่ก็ลังเล
พล็อตกู toxic ไปไม่หน่อย เล่าคร่าวๆว่าพระเอกกูจ้องจะกรูมนางเอกที่เป็นเด็กอยู่ให้มาเป็นเมียตัวเองในอนาคต ในอดีตฮีเคยโดนพ่อล่วงละเมิดทางเพศมาก่อน จิตใจค่อนข้างวิปริตบิดเบี้ยวจนมองเรื่องกรูมเด็กเป็นเรื่องปกติ นี่คือการแสดงออกถึงความรัก ส่วนนางเอกก็โดนพ่อ ทุบตี เลยโหยหาความรัก มาเจอพระเอกที่แสนดีกับนางเลยเหมือนได้เจอที่พึ่ง นางรู้ว่าพระเอกตั้งใจมาเต๊าะนางแต่แล้วไงใครสน ในเมื่อนางก็ต้องการให้ใครมารัก
คือคู่นี้มันเป็นพระเอกนางเอกมันก็ควรจะมีฉากรัก แต่กูไม่ได้อยากให้มันออกมาแนวโรแมนติคจนเกินไป ออกแนวคนบิดเบี้ยวสองคนมาเจอกันแล้วช่วยเยียวยาจนขาดกันไม่ได้มากกว่า กูควรเขียนแบบไหนที่จะไม่ชี้นำนักอ่านว่าเป็นเรื่องดีวะ แม้ในสายตาของตัวละครจิตป่วยพวกนี้มันจะถือเป็นความโรแมนติคของพวกมันก็ตาม
>>648 นึกถึงคู่โจ๊กเกอร์กับฮาลี่เลย ความรักที่เริ่มจากจุดบิดเบี้ยวอะ ลองไปหาดูนะกูว่าโมเม้นคู่นี้แม่งได้ โจ๊กมันปั่นจนฮาลี่จากคนสติดีๆมาเห็นกงจักรเป็นดอกบัว ส่วนฮาลี่พอโดนปั่นก็หลงโจ๊กหน้ามืดตามัวไปเลย
แต่พล็อตมึงสุดตีนมากแบบนักฉอดเตรียมลงละนะ555 ก็ไม่ผิดถ้ามึงจะเขียนออกมา แค่เกียมรับแรงกระแทกด้วยละ มีคนเกลียดก็ต้องมีคนชอบนะ แต่ปูมางี้คนเกลียดมักจะเสียงกว่าคนชอบอะ มึงเขียนจบได้เหมือนผ่านบททดสอบจิตใจไปอีกขั้นเลยนะเว้ย555
>>648 เขียนให้เคยรักกับคนปกติแต่โดนเขาทิ้งดิ พระเอกไปคบใครก็พยายามจะบงการชีวิตชาวบ้านไปหมด นางเอกคบใครก็เป็นไม้เลื้อยงอแงงี่เง่าทุกสิ่ง ชีวิตด้านอื่นๆอาจจะปกติ แต่พอคิดว่า "คนนี้ของกู" ความฉิบหายก็บังเกิดทันที แต่มึงต้องไม่ทำให้ตัวละครอดีตแฟนดูไม่ดีนะ ทุกคนต้องพยายามอดทนแล้ว แต่อิสองตัวนี้มันประสาทแดก อยู่ด้วยไม่ได้จริงๆ ขอถอยไปเป็นเพื่อน หรือจะกรวดน้ำคว่ำขันอะไรก็แล้วแต่เลย
ถ้ามึงไม่อยากโดนฉอด นิยายมึงต้องมีความพยายามอยากแก้ไขสิ่งที่ผิดและบทลงโทษ เช่น ถ้าอยากเขียนให้พระเอกนางเอกเป็นคนมีสามัญสำนึก มึงต้องเขียนให้สองคนนี้รู้ตัวด้วยว่าตัวเองป่วย จะไปหาจิตแพทย์หรือพยายามขอความช่วยเหลือจากหลวงพี่วัดหน้าปากซอยก็ได้ หรือถ้ามึงจะไปเวย์โรคจิตให้สุด มันก็ต้องมีบทลงโทษตัวละคร eg ตอนจบมีมูลนิธิมาช่วยนางเอกจากพระเอกไรงี้
แต่ถ้าไม่สนฉอดก็เขียนไปเลย เตรียมใจไว้หน่อย
อีกเทคนิคที่เขียนให้พระเอกนางเอกเหี้ยแบบโดนด่าน้อยหน่อย คือมึงต้องสร้างตัวร้ายที่เหี้ยกว่ามาดึงบาร์ ไม่ค่อยแนะนำเพราะยังไงก็โดนด่าอยู่ดีแหละ และมึงต้องเขียนให้ตัวเอกมีเสน่ห์มากๆ ซึ่งยากแท้
สู้ๆ
>>648 มองด้วยสายตาป้าๆที่มีกำลังซื้อ ที่อ่านนิยายเพื่อความบันเทิงพล็อตนี่คือสนุกแบบจิตๆดาร์กๆเลย ยิ่งถ้าพระเอกคลั่งรักเยแซ่บ เอาดุยิ่งดี
ส่วนไอ้เรื่องชี้นำอะไรไม่เลย อายุผ่านร้อนผ่านหนาวมาขนาดนี้แยกได้ว่ะว่านี่มันนิยาย อ่านแล้วหวีดแล้วคือจบ ไม่ต้องถามหาความรับผิดชอบต่อสังคมอะไรกูรับผิดชอบแต่ตัวเองพอ
>>652 ไอ้คำว่า แยกแยะได้ว่านี่มันนิยาย เนี่ย กูว่าไม่จริงเสมอไป กูเคยเห็นรุ่นป้าๆเลย ชอบอ่านนิยายอีโรติกกับนิยายรักหวานจ๋อยเป็นชีวิตจิตใจ วันนึงหลานสาวที่เพิ่งแต่งงานหมาดๆไปงานรวมญาติ เสือกไปถามหลานกลางวงว่า "เป็นไง ขึ้นสวรรค์มาสนุกมั้ย" ไอ้เหี้ย อึ้งกันทั้งตระกูล ในนิยายที่ป้าแกอ่าน คนเขาทักกันเดอร์ตี้แบบนี้เป็นปกติ อ่านไปมากๆก็นึกว่ามันปกติด้วย มารยาทอะไรบิดเบี้ยวไปหมด
>>654 แต่ละคนมันต้องดึงสติตัวเองแหละ แต่ไม่ใช่ทุกคนจะมีสติแยกแยะได้ตลอดเวลา นี่ขนาดรุ่นป้าผ่านร้อนผ่านหนาวมาเยอะ ยังมีหลุดเลย รุ่นเด็กๆไม่ต้องพูดถึง เอาคำแรงๆหยาบๆใน SNS ไปพูดในชีวิตจริงจนเดือดร้อนตัวเองไปไม่รู้เท่าไหร่ ล่าสุดนั่งกินข้าว เด็กม.ปลายโต๊ะข้างๆพูด ห ค ต กันคล่องปาก แลกเปลี่ยนความฟรินนิยายวายกันแบบมีฉากเฉพาะเจาะจงโคตร explicit เสียงดังเผื่อแผ่ไปสามโต๊ะ แถมพอมีคนมองยังยืดอกภูมิใจ นึกว่าเท่มั้ง
เดี๋ยวนี้พ่อแม่บางคนพยายามรับผิดชอบตัวเองด้วยการทำแบล็กลิสต์นักเขียนแล้วส่งต่อกันในไลน์กรุ๊ปผปคละ บรรดาพ่อๆแม่ๆก็ไปเช็คเอาว่าลูกตัวเองอ่านอะไรบ้าง เรื่องไหนเข้าข่ายก็ไปสอนลูก เพราะมันห้ามไม่ได้แล้วว่ะ เด็กแม่งอยากรู้อยากเห็น ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ จะปล่อยให้อ่านเลยตามอัธยาศัยก็ไปเข้าใจอะไรผิดๆอีก เหมือนเคสเด็กที่เข้าใจว่าโอเมก้ามีจริงอะ กูเห็นแล้วเหนื่อยแทน ถ้านักเขียนคนไหนเขียนเรื่องสุ่มเสี่ยงแล้วพยายามชี้แจงว่าอะไรดีอะไรไม่ดี กูขออนุโมทนาสาธุ มึงทำดีแล้ว ขอบคุณมาก
>>653 มันต้องเรียนรู้ขนบธรรมเนียมจากสังคมก่อนเป็นอันดับแรกอ่ะ ต้องมีไม้บรรทัดก่อนถึงจะแยกแยะได้ ส่วนเล็กๆน้อยๆถ้ามีอะไรที่ผิดไปพอเข้าสังคมสังคมก็จะสอนจะจัดท์เองอีกที อย่างป้าแกเจอคนมองประหลาดใส่สักครั้งสองครั้งก็น่าจะพอรู้สึกตัวแล้ว
ปัญหานี้มันไม่ได้มีต้นเหตุจากนิยายอย่างเดียวนะ สารพัดสื่อ เรื่องเล่า ภาพ โฆษณา ถ้าแยกไม่ได้ก็รับรู้แล้วตีความผิด เรียนรู้ไปผิดด้านได้เหมือนกันหมด
แต่กุอยากบอกว่าบางสังคมมันก็เห็นเป็นเรื่องธรรมดาของเขานะ รวย กรวย กีอ่ะ ปกติมากๆๆๆๆ ใครพูดสุภาพแบบเสร่อนะมุง เออ อันนี้มันธรรมเนียม ค่านิยมในวงสังคมเขาจริงๆ ไม่เกี่ยวกะนิยายเลยนะ
Kyถ้ากูไม่ชอบสุงสิงกับใคร ไม่เล่นเฟซไม่xไม่ติ๊กตอก มีไอจีไว้ตามหมาแมว แต่อยากมีที่ให้คนอ่านติดต่อได้บ้าง อยากประชาสัมพันธ์งานของตัวเอง ว่าออกวันนี้ๆ แต่ไม่อยากรู้เรื่องชีวิตใคร ไม่อยากกดใจมากดใจกลับเป็นบุญคุณ กูควรตั้งเพจ หรือx หรืออะไรดี/ขอบคุณล่วงหน้า
อีกนิด ที่กูมาถามเพราะมีคนเจอนิยายเรื่องนึง เหมือนของกูเดะ แบบแคปมาหลายอย่างมันคล้ายมาก แต่ก็พูดยาก กูกลัวเป็นแค่ความรู้สึกของกูเอง กูออกงานก่อนพอขายได้ เขาออกหลังดังกว่าได้ป้ายแดงและมีคนฟอลเยอะ กูเลยสับสนไม่รู้จะยังไงดี คิดว่ากูต้องเล่นโซเชียลให้คนรู้จักว่าบ้าง แต่ก็ฝืนมากว่ะ
>>660 ความเป็นพระเอกคล้ายกันมาก นิสัยใจคอถอดมาเลย
พาร์ทการงานพระเอกกูบรรยายลักษณะเฉพาะว่าเขาดีกับลูกน้องยังไง เช่นabcdefg/ทางนั้นก็ยกมาเหมือนกันแต่ใส่สำนวนเช่นabc จ้าาdefgจ้าา
พาร์ทพี่ชายพระเอกกูบรรยายความรู้สึกว่าเป็นคนแบบนี้ เขาก็ยกลักษณะนั้นมาเลยแต่มาเพิ่มความเป็นตัวเองไป
มันเป็นความรู้สึกกูเองว่าเหมือนแต่กูก็ไม่สามารถไปถามไถ่อะไรว่ะ กูก็ไม่มั่นใจขนาดนั้น
ตอนนี้กุเข้าใจอารมณ์คนที่เขียนเรื่องที่แบบทั้งเรื่องนางเอกพัวพันกับคนนั้นคนนี้ให้คนอ่านแบ่งฝ่ายเชียร์ผู้เด็ดๆ แต่สุดท้ายมาจบเรื่องกับไอ้หอกที่ไหนไม่รู้ที่โผล่มาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยตอนท้าย อารมณ์ทรูบลัดไรงี้แล้วว่ะ คือกุเรื่องที่กำลังเขียนมันมีทรงจะทำนองนี้เลย นางเอกกุมีปัญหาภายในเยอะมาก กุอยากให้พระเอก และผช หลายๆ คนมาช่วยไกด์จนนางอัพเวลตัวเองได้ แต่เพราะคาร์ที่วางๆ ไว้กุรุ้สึกมันไม่น่ามาลงเอยกับพระเอกได้อะ แต่คนอ่านไม่น่าชอบใช่ปะ
อ้อ แต่เรื่องงานคล้ายกันนี่พูดยาก มันมีความบังเอิญแบบบังเอิญตะโกนจริงๆ นะ ส่วนตัวก็เคยเจอ แต่ไม่เคยชี้หน้าหาว่าใครก๊อปใครว่ะ เรื่องก็อปนี่ข้อหาร้ายแรงสำหรับนข.มากกก ต่อให้เหมือนจริงแบบลงรายละเอียดเลยแต่ไม่ได้ก๊อปก็เป็นไปได้อะ
ยกตย.(สมมติ) นข.ไทยออกงานนึงก่อน หลายปีถัดมาซีรีส์เกาออกพล็อตเดียวกันเป๊ะ รายละเอียดก็คล้ายกัน มันจะมุดข้ามประเทศมาก็อปก็ไม่ใช่ปะ 555 แต่ถ้ากลับกันเกาออกก่อน คนดูทั่วบ้านทั่วเมือง ไทยออกงานทีหลัง (แต่ไม่เคยดูซีรีส์เกาที่ว่า) จะโดนข้อหาก้อปพล้อตทันที เศร้าปะมึงว่า
มึงๆ ถ้ารายได้ไม่เกินเดือน20k มึงทำจ่ายภาษีปะ
ky ขอถามอะไรลามกๆหน่อยนะ ปกติกูมักให้โจ้ยพอ.ที่กูเขียนใหญ่สุดแค่ 56 (ปกติเขียนขนาดพอดีๆมาตลอด) ก็เขียนงี้มา 2-3 คน เหมือนนักอ่านจะจำได้เลยบอกขำๆว่าเรื่องหน้าอยากได้ใหญ่กว่านี้จัง แต่กูว่ามันไม่น่าจะฟินแล้วหน่า555 เคยไปส่องพวกเว็บส่งการบ้านของหนุ่มๆที่ซื้อสาวๆไป โปรไฟล์สาวแต่ละคนถึงขั้นบอกว่า 54-56 นี่จะเก็บตังค์เพิ่ม คือกูเข้าใจถูกใช่มะว่ามันไม่น่าจะเสวละ
ในใบใช้ยื่นภาษีของเม็บนี่มันมีชื่อนปก.หรือชื่อเรื่องที่เราเขียนป่ะวะ ละมันอัพเดทเข้าในแอคเค้าท์สรรพากรอัตโนมัติใช่ป่ะ พอดีกุไม่ได้ยื่นภาษีเอง ป้าข้างบ้านที่รุ้จักกันเค้าทำงานด้านนี้แม่กุเลยให้เขาทำให้ทั้งบ้านกุเลย เรื่องของเรื่องกุกลัวที่บ้านรุ้ว่าเขียนนิยาย 555 แต่ก็กลัวว่าป้าเขาจะไม่ได้เข้าไปดูว่ากุมีรายได้ทางอื่นด้วยแล้วกุโดนเก็บย้อนหลัง
>>674 ป้าคนนั้นเขาไม่รู้เห็นกะมึงหรอกว่ามึงมีรายได้อะไรบ้าง ยกเว้นปีล่าสุดที่สรรพใส่ระบบให้คนเสียภาษีดึงข้อมูลหักณ.ที่จ่ายที่นำส่งไว้จากบ. ห้างร้านมาใช้ได้ (ซึ่งก็มีมั่วๆ ปน ๆ อยู่สรรพยังกั๊กตัวเองอยู่ว่าให้คนเสียภาษีเช็คข้อมูลก่อนใช้ ถ้าพลาดใช้ผิดสรรพไม่เกี่ยวน้าาาา)
ถ้าป้าแกเค้าเอาเลขบัตร เลขหลังบัตรวันเดือนปีเกิด ฯลฯ ของมึงไปเช็คตรงนี้ให้อย่างละเอียด เค้าก็อาจจะสงสัยมาถามมึงว่าหักตัวนี้มาจากไหนค่าอะไร
ถ้ามึงไม่บอกเค้า เค้าไม่ได้ประเมินตัวเลขตรงนี้ส่ง = มึงหนีภาษี ถ้ายอดไม่เยอะไม่เข้าข่ายเสีย (aka : นักเขียนยอดแห้ง รายได้เดือนละหลักสิบหลักร้อยแบบกู)สรรพมักจะหลับตาลืมตาข้างไม่ว่าอะไรมึงเพราะคำนวณไปก็ไม่มีภาษีที่ต้องจ่าย
สรรพมีแค่ยอดตามใบหักณ.ที่จ่ายที่มึงถูกหักแล้วพวกเม็ดพวกธันส่งให้สรรพ แค่คูณเรทกลับเค้าก็รู้แล้วว่ารายได้มึงต้องไม่ต่ำกว่านี้ๆๆๆ ถ้ายอดปังแต่ไม่จ่ายภาษี เตรียมร้อนๆหนาวๆได้เลย
กูเพิ่มให้อีกนิด ว่าถ้ามึงมีรายได้จากงานเขียนเดือนละ 20000 และไม่มีรายได้อีื่นอีกแล้ว มึงยิ่งควรยื่น เพราะมึงถูกหักภาษีส่งสรรพ ไปแล้วราว ๆ 7000 (240,000 *3%) ซึ่งหลังคำนวณภาษีบุคคลแล้วยอดนี้ยังไม่ถึงเกณฑ์เสียภาษี ดังนั้นมึงขอเงินภาษี 7พันที่จ่ายให้สรรพเกินไปกลับมากินข้าวได้
กุละมึน เมื่อไหร่ มันจะทำให้จ่ายง่ายกว่านี้วะ หรือกุโง่เกิ๊น ที่เคยทำๆ ไป กุว่าแม่งต้องปิดบ้างละ ห่าเอ๊ย
กูเป็นนักเขียนโนเนมหน้าใหม่ลงนิยายไป 20 ตอน คอมเมนต์มีประปรายแบบตอนละ 1-2 คน บางตอนก็ไม่มีคอมเมนต์ มีคนมากดเข้าชั้นประมาณ 40 คนนี่ถือว่าเยอะป่ะวะ แต่กูเขียนมาได้ซักระยะแล้วประมาณครึ่งปี เขียนๆลงๆตามใจตัวเอง ไม่ได้จะทำขายเป็นอาชีพ ว่างตอนไหนก็มาเขียน แต่แค่อยากรู้เฉยๆว่าระดับประมาณกูเนี่ย ยอดติดตามถือว่าเยอะหรือไม่เยอะวะ สำหรับกูถือว่าเยอะนะ 55555555555555555
ใครเคยทำพวกป้ายลด มีไม่เยอะสอยโลด โค้งสุดท้ายแล้วนะ ในmeb บ้างไหม กูอยากรู้ว่ามันจำกัดไว้กี่เล่ม หรืออยู่ที่เรากำหนดวะจำนวนเล่มไปวะ
ky กูจะเขียนแนวระลึกชาติในโลกเราๆนี่ละ ไม่มีเรื่องเหนือธรรมชาติแบบผีตามติดหรือพลังวิเศษอะไร พ้อยคือตัวเอกระลึกชาติเพื่อตามหาเพื่อนในชาติก่อน เพราะสัญญากันก่อนตายไงว่าจชาติหน้ามีจริงจะขอเกิดมาเป็นเพื่อนกันอีก แล้วร้องเพลงด้วยกันอีกนะ ซึ่งต่างคนต่างจำชาติก่อนได้ แต่กว่าจะหากันเจอก็เกือบกลางเรื่อง
กูควรจะใช้หมวดไหนดีวะ มันคือแฟนตาซีป่าว หรือผจญภัยดี เลิฟไลน์ไม่มีเลยเพราะกูตั้งไว้ว่าเป็นเรื่องของเพื่อนรักกันจริงๆ ที่ชาติก่อนเกิดในยุคที่อาชีพศิลปินก็แค่เต้นกินรำกิน แต่สองคนนี้พยายามสู้ละนะจนใกล้สำเร็จละได้จัดงานคอนเองแบบงานใหญ่มากๆ จบคอนนี้เกียมตัวโกอินเตอร์ แต่ดันเกอดอุบัติเหตุจนขิตยกงานเลยได้ตายพร้อมกันงี้
ky เพื่อนโม่งหัวกุตัน คิดไม่ออกว่าจะให้พระนางมาเกี่ยวข้องกันยังไงดี กุควรทำอะไรดีถึงจะคิดออก คิดมาจะเดือนนึงแล้ว
>>686 เอาจริงๆ กูว่ามังงะ มันธรรมชาติมาก เจอกันที่ร้านชำ คนหนึ่งเป็นคนซื้อ อีกคนเป็นพนักงาน หรือบางเรื่องก็ทำงานอยู่ในร้านเดียวกันนี่แหละ ทำงานบริษัทเดียวกัน พนักงานเหมือนกัน โต๊ะใกล้กัน อยู่ห้องเช่าตึกเดียวกัน มหาลัยเดียวกัน โรงเรียนเดียวกัน ขึ้นรถไฟคันเดียวกัน ชีวิตประจำวัน เบๆ มาก
>>684 ตามหาธรรมดานี่ละ งั้นก็ลงแฟนตาซีได้สินะ ตอนแรกกูไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่ว่าลงหมวดนี้ดีมั้ย เพราะหาข้อมูลละเจอนิยายเดี๋ยวนี้แนวเกิดใหม่ระลึกชาติในโลกเดิม มักมาแบบมีสกิลซูติดตัวด้วยงี้ ชาติก่อนเป็นไอ้กากชาตินี้มีบัฟแต่เกิดเลยกลายเป็นเทพทรู ไม่สกิลพระเจ้าให้ก็สายเลือดพ่อแม่ จนกูเขวๆเลยเชี่ยละแบบที่กูจะเขียนมันยังถือว่าเป็นแฟนตาซีได้ป่าววะ ถ้าตัดเรื่องระลึกชาติมันก็แนวไลฟ์สไตล์เฉยๆ แต่ปมมันมาจากการระลึกชาตินี้ละตัดไม่ได้เว้ย แบบคล้ายๆลูกโอชิอะ เอาปมตัวตนในชาติก่อนมาขยี้ในชาตินี้
>>685 มึงหาจุดตัดที่สองคนนี้จะมาเจอกันให้ได้ก่อน สมมติทำงานกันคนละที่ แต่เจอกันบนรถไฟฟ้าขบวนเดียวกันทุกวัน เป็นพนักงานออฟฟิศกับพนักงานร้านกาแฟแถวๆนั้น รู้จักกันผ่านเพื่อนแนะนำมาในงานเลี้ยง งานแต่ง งานรวมญาติอะไรก็ได้ ปัดทินเดอร์ยังได้เลยมึง เพื่อนกูเจอผัวเพราะปัดทินเดอร์โลเกชั่นแถวบ้านนี่ล่ะ
ky ถ้าผู้เก่ามันใจร้าย / เหี้ย หรือชั่วสุดตีนเลย ละมีผู้แสนดีโผล่มา มึงว่านักอ่านจะเชียร์ใครวะ 55555
+++ ถ้าบอกนักอ่านแต่แรกเลยว่าใครคือ end game นี่มันจะเสียอรรถรสปะ 5555555 คือกลัวเขาเรือล่มแล้วเสียใจ 5555
>>691 ก็บอกแบบติดสปอยล์เตือนไว้สิ กูเห็นบางเรื่องพอไม่บอกว่ามีผัวใหม่ นักอ่านบางคนแม่มด่าอีกว่าทำไมไม่บอกก่อนว่าจบแบบนี้ รับไม่ได้ต่างๆ เพราะบางคนคือชอบแนวผัวโบ้มากกว่าผัวใหม่ ส่วนตัวกูถ้าผัวเก่ามันสุดตีนเช่นแบบนอกกายนอกใจ ทำร้ายร่างกาย หรือขืนใจ ไรงี้ แช่งให้ตายห่า หาผัวใหม่เท่านั้น
แนวรักผู้ใหญ่ของเม็ดนี่ปล่อยผีได้เต็มที่เลยใช่ป่ะ พระเอกแบล็กเมล์ให้นางเอกมีเซ็กส์ด้วยไรงี้? เขียนไปจะไม่ถูกหยิบมาเชือดใช่ป่ะ
กูลองใช้ AI แต่ง
ในเมืองที่เต็มไปด้วยความเร่งรีบและแสงสี มนุษย์เงินเดือนสามคนกำลังต่อสู้กับอาการ 'burn out' ที่เกิดจากงานที่พวกเขาทุ่มเทอย่างหนัก แต่ละคนพบกับจุดพลิกผันในชีวิตที่ไม่เพียงแต่ช่วยพวกเขาหลุดพ้นจากวังวนของความเครียด แต่ยังนำพาไปสู่เส้นทางใหม่ที่เต็มไปด้วยความหมายและความสุข
ปิติ หนุ่มสายไอทีที่พบว่างานที่เคยเป็นชีวิตจิตใจของเขาเริ่มสูญเสียความหมาย เมื่อเขาตัดสินใจหาความช่วยเหลือจากนักจิตวิทยา เขาไม่คาดคิดว่าจะได้พบกับนิรา, หมอจิตแพทย์สาวที่เป็นแฟนเก่าสมัยเรียนมัธยมของเขา เรื่องราวในอดีตที่ไม่เคยจางหายและความเข้าใจทางอารมณ์ที่นิรามีต่อปิติช่วยให้เขาเรียนรู้ที่จะเผชิญหน้ากับความเครียดในการทำงานและเริ่มรักษาบาดแผลในใจ ความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นใหม่นี้ไม่เพียงแต่ให้กำลังใจปิติ แต่ยังเป็นแรงบันดาลใจให้เขาหาทางออกจากความหมดไฟทางอารมณ์ในการทำงาน
สุดา พนักงานบริษัทที่เคยทุ่มเทให้กับงานจนลืมดูแลตัวเองและครอบครัว การตัดสินใจลาออกไม่ใช่เรื่องง่าย แต่การที่แม่ของเธอป่วยทำให้เธอมีเหตุผลที่จะกลับไปดูแลแม่และรับช่วงต่อสูตรขนมที่แม่เคยทำให้กินตอนเด็ก การเปลี่ยนแปลงครั้งนี้ทำให้เธอค้นพบความหลงใหลในการทำขนมและเริ่มธุรกิจขายขนมจากสูตรของแม่ เธอพบว่าความสุขที่แท้จริงไม่ได้อยู่ที่การทำงานหนักจนไม่มีเวลาให้ตัวเอง
และครอบครัว แต่อยู่ที่การทำในสิ่งที่เธอรักและการใช้เวลากับคนที่เธอรัก
อนุรักษ์ หนุ่มนักวิเคราะห์ที่เป็น perfectionist และพยายามควบคุมทุกสิ่งทุกอย่างให้สมบูรณ์แบบ เมื่อเขาเริ่มสอนงานพนักงานใหม่ ความเข้าใจที่มีต่อความไม่สมบูรณ์ของมนุษย์ทำให้เขาเรียนรู้ที่จะยอมรับความผิดพลาดและความไม่สมบูรณ์ เขาพบว่าการทำงานร่วมกับผู้อื่นนำมาซึ่งความสุขและความพึงพอใจในการทำงานที่เขาไม่เคยคาดคิด ความสัมพันธ์กับพนักงานใหม่ที่เข้ามาช่วยเหลือเขาในโปรเจ็กต์ล่าสุดเป็นการพบรักที่ไม่คาดคิด และเป็นการเรียนรู้ว่าชีวิตและงานนั้นมีค่ามากกว่าแค่การไล่ตามความสมบูรณ์แบบ
เส้นทางของพวกเขาทั้งสามคนไม่เพียงแต่ช่วยให้พวกเขาหลุดพ้นจากอาการ burn out แต่ยังนำพวกเขาไปสู่การค้นพบความหมายใหม่ในชีวิตและความสุขที่ไม่เคยคาดคิด
>>705 มันเหมือนคำโปรยหลังปกนิยายหรือไม่ก็เรื่องย่อมากกว่าอะ จะว่าแห้งแล้งก็ใช่แหละ กูไม่รู้ว่าคุณปิติเค้าเป็นใคร เป็นคนยังไง หน้าตาแบบไหน อยู่ในสังคมแบบไหน ชื่อเล่นว่าอะไร ชอบกินกาแฟอะไร มันไม่มีเลยว่ะ เป็นแค่มนุษย์สมมติคนนึงซึ่งกูไม่รู้จักมัน ทำไมกูจะต้องอยากรู้เรื่องของมันด้วย มันเบิร์นเอาท์ แล้วไปอินเลิฟกับจิตแพทย์ เออ กู้ดฟอร์ปิติ ยินดีด้วยนะ แต่ไม่ได้อยากเสือกเรื่องของปิติจนพร้อมจ่ายเงินน่ะ
>>703 กูเคยใช้ AI คิดพล็อตก็ประมาณนี้อะ ของกูเคยได้พล็อตนอ.เป็นครูวิทย์ พอ.เป็นวิศวะมั้ง เจอกันในร้านกาแฟ มาเจอกันอีกทีครูมาเสนองานไรสักอย่างโครงการใหญ่แทบจะรีโนเวทโรงเรียน ครูวิทย์มีอำนาจขนาดนั้นเลยอ่อวะ ความสมเหตุสมผลยังไม่มีแหละ แต่ถ้าเอามาเปลี่ยนชื่อ เพิ่มฉาก เขียน promt ถามดีๆก็ต่อยอดได้เยอะเลย ความคิดตั้งต้นคือ AI ให้มันเสนอฉากเสนอเหตุการณ์เสนอความขัดแย้งในเรื่องมาให้ แล้วก็มาเขียนต่อใส่คำพูดลงไป เดือนนึงจะออก 10 เล่ม(สั้นๆ)ยังได้เลยมั้งถ้าขยัน กับมีอีกแบบว่าเขียนด้วยสำนวนนักเขียนคนไหน(ส่วนใหญ่ตายไปละ) อันนั้นก็น่ากลัว
เห็นในเม้ดมีคนเอานิยายเอไอมาขายด้วย แบบรูปปกคือขึ้นว่านิยายจาก ai ละในโปรยเรื่องคือเขียนว่าเรื่องนี้ถูกเขียนขึ้นด้วย ai ยอดฮิตตัวหนึ่ง มันได้จริงๆอ่อ
>>708 กูว่าได้นะ เพราะมันมีอิพวกไม่แอนตี้AI แอนตี้ทำไมไม่ผิดก.ม.ซะหน่อย และมองว่ามนุษย์ที่ฉลาด(ตัวมันเอง)สามารถเรียนรู้และควบคุมมันได้ กล้สใช้เอไอก็กล้ายอมรับไม่กลัวเกรงสิ่งใด ปิดใจไม่ฟังว่าเอไอมันขโมยผลงานใครมายำรวม กล้าเอามาขายเพราะมองว่าคนอ่านเลือกอ่านนิยายที่สนุก มากกว่าจะสนว่าใครแต่ง หรือใช้ปกอะไร พวกแอนตี้ก็ดิ้นไปสิ กูจะขายซะอย่าง เมbก็ไม่ห้ามกุมึงมีสิทธิ์อะไร กุว่ามันน่าจะคิดแบบนี้555
จิตแพทย์จีบกับคนไข้โคตรผิดจรรยาบรรณ โดยฟ้องถอนใบได้เลยนะนั่น
ky ปกติมึงหาบก.กันจากที่ไหนวะ เว็บจ้างงาน คนแนะนำ หาตามเฟส หรือส่องในเล่มนักเขียนเอา กูอยากจ้างบก.มืออาชีพของสนพ.แต่เขาอินดี้กันจังเลยวะ ช่องทางติดต่ออะไรไม่มีเลย
>>708 ได้สิ แฟร์ดีที่บอก คนจะอุดหนุนไม่อุดหนุน เวบจะแบนไม่แบนในอนาคตก็ว่ากันไป
ถ้าถามกู เอไอภาษาไทยณ.ตอนนี้ เอามาใช้แต่งเลยเพียวๆ มันไม่ได้ง่ายเท่าไหร่อ่ะ ความสละสลวย ความสมเหตุสมผล รายละเอียด ยังต้องใช้คนเกลา คนสั่ง คนตบ อยู่ค่อนข้างมาก ถ้าเอามาเพียวๆเลยคุณภาพงานมันจะบอกชัดอยู่
แต่อย่างว่ากุเชื่อว่าคนไม่สนไรเลย จะเปย์ก็คงมี ทุกวันนี้งานหัดเขียนคำผิดตรึม เหตุผลอิหยังวะที่ขายดีก็มีมากอยู่ โดยเฉพาะเรื่องเสียวสั้นๆ วงการเรื่องเสียวโดนหรือยังวะ ถ้าเอไอมันมีฐานข้อมูลเรื่องเสียวนี่กูว่าอันนี้อาจจะเจนง่ายก็ได้นะ
>>714 ฟีลเดียวกันนั่นละจ้า สนพ.ตปท.ถึงขั้นไล่แบนเลยนะ ใครส่งมาไม่ตีพิมพ์ให้ หรือจัดประกวดมามีคนพยายามเขียนก็จับได้จ้า แล้วมีพวกดันทุรังเอาไปเจนร่วมกันแบบทำทั้งภาพทั้งตัวหนังสือ ออกมาเป็นนิทานเด็กงี้ ซึ่งงานสวยดีแต่มันไม่ได้ไง นิทานเด็กมันต้องออกแบบมาให้เข้ากับพัฒนาการของเด็ก แต่เจรเอไอแม่งเอามาตัดแปะมั่ว ๆ คนสาปหนักอยู่
>>714 ต้องเข้าใจก่อนว่า เอไอมันไม่สามารถสร้างอะไรจาก 0 ได้อะ หมายความว่าทุกอย่างที่มันเจนออกมาแปลว่ามีข้อมูลตั้งต้นทั้งนั้น เรียกง่าย ๆ ว่ายำ สมมติมึงไปถาม ai ของกูเกิ้ลว่าอยากเขียนแนวโรแม้งปจบ. แนะนำพล็อตหน่อย ที่แม่งแนะนำได้เป็นตุเป็นตะแม่งก็ดูดมาจากสักเว็บนั่นแหละ มันก็เหมือนมึงเอาเรื่องชาวบ้านมายำ แค่ให้เอไอมันย่อยให้เฉย ๆ
ถามหน่อยเขียนเปิดนิยายยังไงกันอะ แบบบทแรกคำโปรยบทต่อไปเข้าเนื้อเรื่องตอนที่1งี้ หรือเปิดมาก็เข้าเนื้อเรื่องเลย ตันมาก
>>714 ซึ่งจริงๆ อีบ. พวกนี้ก็ขโมยนิยาย/บทความ/หนังสือมาสอนเอไอแบบผิดลิขสิทธิ์ ไม่ต่างกับที่ขโมยงานนักวาดแหละ เรื่องใหญ่วงการก็ นสพ. เจ้ายักษ์ของเมกา The New York Times ไล่ฟ้องพวกแชทบอทเอไอเพราะขโมยบทความของนักข่าวเขาไปใช้สอนมัน ฝ่ายนักเขียนดังๆ ของตปท. ก็มีคนเขียนเกมออฟโธรนกับนข. ดังๆ แนวแฟนตาซีคนอื่นรวมตัวกันฟ้องอยู่
>>713 เรื่องเสียวได้แล้วมึง แต่ต้องรันแบบ local อะ จริงๆ พวกแชทบอตออนไลน์กูว่าเขียนไม่ดีเลย 18+ มันก็ไม่เขียนให้ ต้อง llm ที่คนเทรนด์กันมาเยอะๆ อันนี้ prompt เป็นรายตอนได้เลย ฉาก nc ถ้าเลือก llm ถูกตัวจะเอาพิสดารขนาดไหนมันเขียนให้ได้หมด เขียนนิยายแสนคำใช้เวลาครึ่งชม.ถ้ามึงทำทรีตเมนต์ดีๆ
มึงเทคนิคการเขียนนิยายยาวๆไหลไปเรื่อยๆให้รอดนี่เขาทำยังไงวะ กูเขียนได้อย่างยาวสุดก็สองเล่มแบบไม่หนามาก สัก60-70บท แต่งนานอยู่นะ แต่กูไปอ่านนิยายในฉีเตี่ยนเห็นเรื่องท็อปๆแต่ละเรื่อง1000+ตอนทั้งนั้น อัพทุกวัน วันไหนไม่อัพนักอ่านคือตามด่าตามแช่งอย่างกะคนเขียนไปทำใครตาย เขาปั่นกันไปได้ไงวะ ไม่ใช่ตอนแบบฝอยๆหน้าสองหน้าด้วยนะ
>>720 น้ำล้วนมึง ไอ้นิยายจีนที่เห็นยาวๆอะ ส่วนมากไร้สาระไม่มีผลอะไรกับพล็อตหลักด้วยซ้ำ แต่ใส่ๆมาเหมือนมีมายด์เซ็ทว่ากูต้องยืดเรื่องให้ได้มากที่สุดให้นักอ่านตามต่อไป มันไม่เหมือนแนว sol ของเกาะด้วย sol ของเกาะมันเล่าชีวิตประจำวันของตัวเอกไปเรื่อยก็จริง แต่ดีเทลมันก็มีอะไรซ่อนอยู่เยอะ บางเรื่องมาแนวสาวออฟฟิศไปทำงาน แวะตลาดซื้อของทำกับข้าว มีสานสัมพันธ์กับคนรอบตัว แล้วมันใช้วิธีการเล่าแบบไม่ซ้ำ มันถึงสนุก แต่ของจีนมันออกทะเลหาเป้าหมายไม่เจอ ถึงมีเป้าหมายแม่งก็เดินออกนอกเส้นทางขึ้นเขาลงห้วยไป จุดหมายที่เดินตรงคงถึงในสามเดือนแม่งล่อเป็นสามสิบปีได้ อะไรประมาณนี้
>>725 จริงมากก น้ำเป็นส่วนใหญ่ แต่กุที่อ่านจีนโบฯ เป็นหลักดันไม่เบื่อ 55555 กุว่าส่วนนึงที่ทำให้มีคนตามต่อถึงมันจะน้ำเยอะจนล้นเพราะคาแรกเตอร์ว่ะ มีโครงเรื่องคร่าว ๆ มีปมหลักไว้ให้เรื่องมันมีจุดหมาย แล้วก็มีคาแรกเตอร์เด่น ๆ ทีนี้จะเขียนเป็น 1000+ ตอนถ้าคนอ่านชอบคาแรกเตอร์ก็ตามอ่านต่อได้
ky ปกติมึงขายนิยาย พอหมดโปรตอนลงครั้งแรกแล้วยอดขายหดเหลือศูนย์เลยไหมวะ
กูสงสัยนิดนึงว่ะ ไอ้เทรนด์สงสารนางร้ายนี่จุดเริ่มต้นมาจากไหนวะ พอดีกูเห็นคนด่ากรองแก้วแห่งจุฑาเทพซะยับ ว่ามายุ่งกับคนมีคู่หมั้นแล้ว แล้วไปอวยๆนางร้ายว่าน่าสงสารอย่างนั้นอย่างนี้ แต่คนอวยนางร้ายเรื่องนี้มันได้ดูจริงป่ะวะ นางเอกต่างหากที่น่าสงสาร อีสาวรากหญ้าชีวิตต้องสู้ เรียนไม่จบต้องออกมาหาเงินรักษาพ่อ ประกวดนางงามก็โดนเอาไปขายให้ไอ้แก่หัวงู มีหม่อมมาติดพันนางก็ไม่ได้ไปกระแซะอ้อล้ออะไร อีสาวนางร้ายจากตระกูลไฮโซในเรื่องซะอีกที่ชีวิตก็มีทางเลือกหลายทาง ไม่ได้สิ้นไร้ไม้ตอก แต่ทำตัวเหี้ยๆดอกๆเพราะเป็นคนสันดานเหี้ยอยู่แล้ว ยิ่งอีวิไลรัมภานี่จิตใจมันอำมหิตแบบวางแผนฆ่า วางแผนทำร้าย ทำตัวเหี้ยๆจิตใจเหี้ยไม่งั้นมันจะโดนเรียกนางร้ายเหรอวะ แต่กลายเป็นอวยนางร้าย นางร้ายโดนกระทำจนต้องร้ายดูน่าสงสารไปหมด ซึ่งกูสงสัยว่ามึงจับใจความเนื้อเรื่องยังไงกัน แค่นางเอกมาแทรกกลางผู้ชายที่โดนทาบทามให้หมั้นแบบไม่เต็มใจและไม่เคยรักคู่หมั้น อีนางเอกก็โดนตราหน้าเป็นอีชอคการีสนิมสร้อยไปแล้ว สมองตัดไม่ดูเหตุผลอื่นประกอบแล้วเรอะ
>>729 กูว่ามันไม่ได้ดูกันนะ อิพวกว้อแตกน่าจะเรียนประถม มัธยมกันอยู่ กระแสเข้าใจนางร้ายมันเพิ่งมาตอนที่รู้ว่าลูกๆนางร้ายซึ่งก็คือบรรดานางเอกพาร์ทปัจจุบันได้รับผลกระทบจากความแค้นของแม่ๆในอดีตเนี่ยแหละ คนเลยมาเข้าอกเข้าใจหัวอกนางร้ายกันว่าเจอเหี้ ยอะไรมาถึงมาลงกับลูกตัวเองแบบนี้ ตอนกูดูเมื่อสิบปีก่อนไม่เห็นมีใครเข้าใจนางร้ายแบบนี้เลย มีแต่สาปและสมน้ำหน้า ทำตัวเอง ชั่วเอง
>>729 >>730 เพราะพล็อตทะลุไปเป็นนางร้ายที่ฟอกขาวให้นางร้ายป่ะวะ ทะลุไปแล้วเจอว่านางร้ายน่าสงสาร นางเอกดอกแอ๊บแบ๊วตอแหล เลยเหมารวมหมดว่านางร้ายต้องน่าสงสาร แต่ตำแหน่งนางร้ายนี่ส่วนใหญ่ก็สันดานดอกจิตใจเลวทรามกันนะ ไม่งั้นมันจะได้ชื่อว่านางร้ายเหรอวะ ไม่ใช่แค่ผู้หญิงบุคลิกแซ่บๆสับๆสวยๆปากแดงๆอย่างเดียวถึงเป็นนางร้ายได้แบบที่ชอบสื่อกันในสมัยนี้
นางร้ายปากแดงๆแต่งตัวแซ่บๆแบบที่พอจะหวีดกันได้ต้องมาแนวประมาณเจ๊ลัสต์ใน FMA อะ ไม่ได้มีความแค้นส่วนตัวอะไรต่อกัน แต่เพราะอยู่ขั้วตรงข้ามกัน เป็นเป้าหมายที่ต้องกำจัดก็เข้ามาทำหน้าที่ตัวเอง จบงานก็แยกย้าย ไม่ใช่เป้าหมายก็ไม่ยุ่ง
แต่นางร้ายที่ใส่มาทั่วๆไปในเลิฟสตอรี่แบบ 90% ก็เป็นอีสันดานดอกประเภทที่ถึงจะไม่รังควานตัวเอกก็ยังทำความชิบหายใส่คนอื่นด้วยความเหี้ยของตัวเองน่ะสิ พวกนี้ไม่ได้มีอะไรน่าหวีดเลย แต่โดนฟอกขาวการกระทำซะงั้น แล้วก็ไปแต่งเรื่องให้นางร้ายน่าสงสารเพราะโดนนางเอกแย่งผัว ส่วนใหญ่ก็ด่านางเอกนิยายว่าเป็นอีดอกแอ๊บแบ๊วเข้ามาแทรกกลางคู่รัก อีพระเอกก็โดนด่าบ้างแต่ไม่เยอะ สมมติอยู่ในเซตติ้งคู่หมั้นที่นางเอกมาแทรกกลาง แต่ก็มักจะเขียนให้พระเอกมันไม่ได้รักคู่หมั้น โดนจับแต่งการเมือง โดนบังคับ ไม่ได้เต็มใจจะแต่ง คู่หมั้นก็ไม่ได้ทำให้พระเอกรักได้ อาจจะเพราะนิสัยหรือเคมีที่ไม่เข้า แต่พวกฟอกขาวสมองไหลแม่งก็ไม่ได้ดูหรอกเพราะคิดไปแล้วว่าพระเอกที่ไม่ชอบคู่หมั้นตัวเองเป็นพวกเหี้ยนอกใจ เลยเข้าข้างนางร้ายคู่หมั้นไป 100% จนลืมว่าเพราะอีนี่มันสันดานดอกเองรึเปล่า ว่าที่ผัวในอนาคตถึงไม่ชอบมึง
แล้วนางร้ายมันเสือกคิลไม่ตุยจากภาคแรก เก็บแรงแค้นมาเป็นขวากหนามอุปสรรคในชีวิตลูกตัวเองในภาคต่ออีก สันดาน ปสด แบบนี้มันน่าเห็นใจตรงไหนวะ เฮ้อ
แนวสิงร่างนางร้าย ในนิยาย ผุดเป็นดอกเห็ดแน่ๆ ส่วนพวกมึงกูขอคาดหวังแนวนางเอกนิยาย ลุกมาปกป้องตำแหน่งตัวเองจากพวกอีทะลุมิติว่ะ
Ky พอดีอยากเขียนตัวละครสดใสซันไชน์เกิร์ล เพิ่งฉุกคิดว่าแนวนี้ที่เคยเจอส่วนมากพวกชีค่อนข้างชีวิตดีเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ทำนองครอบครัวรักใคร่อบอุ่นมีคนซัพพอร์ตเสมอ ไม่เคยเจอเรื่องเหี้ยห่าทรอม่า นับว่ามี privilege ประมาณนึง ประเด็นคือสงสัยว่าถ้าเป็นอิสาวบ้านแตกชีวิตรันทดเจอแต่เรื่องหดหูงี้จะยังยิ้มหน้าเป็นมายเซ็ตโลกสวยสดใสได้อยู่มั้ยวะ มันจะดูไม่เรียลมั้ยมึงว่า หรือไม่เกี่ยวกันหรอก
>>735 กรองแก้วมันนางเอกสาวหวานป่ะ อีพวกมารตี วิไลมันเฟียซๆฟาดๆแรงๆคนเลยเชียร์มากกว่า แต่แม่งไม่ดูการกระทำเลย มารตีแม่งทะเยอทะยาน เห็นแก่ตัว รักสบาย จิตใจก็โหดเหี้ยมแบบจะเอาน้ำกรดสาดนางเอก ตัวละครแทบจะดำปี๊ดแบบหาความดีในใจยังไม่ได้ เวลาทำชั่วนี่แม่งไม่ลังเลหรือมีเมตตาอะไรเลย แต่ก็เชียร์กันซะงั้น พวกฟอกขาวนางร้ายมันสมองไหลกันจริงๆ อินมังฮวาเกิดใหม่เป็นนางร้ายกันเหรอ 5555555555
>>737 ขึ้นอยู่กับโตมาด้วยมายด์เซ็ทยังไงว่ะ เจอคนดีๆในชีวิตเข้ามาทำดีด้วยมันก็สามารถพร้อมยิ้มสู้ได้ แต่จะให้โลกสวยแบบทุกอย่างสดใสเหมือนชีวิตไม่เคยเจอความลำบากคือไม่ใช่ มันต้องมีความหม่นเจืออยู่ด้วย ต้องให้คาร์แรคเตอร์นี้เข้าใจโลกแต่ก็ไม่ได้คิดว่ามันหมดหวัง หดหู่ โลกหม่นอะไรขนาดนั้น ต้องมีคนดีๆเข้ามาเป็น role model ครั้งหนึ่งก็เคยเจอคนดีๆแบบนี้ก็อยากเป็นแบบเขา เช่นเด็กบ้านแตกเจอเรื่องรันทดสารพัด แต่ครูที่โรงเรียนเป็นครูที่ดี เอาใจใส่ เข้าใจปัญหา คอยช่วยเหลือดึงกลับมาให้อยู่ในแสงสว่างได้ ให้นางเติบโตมาว่าอยากเป็นคนที่ดีแบบนี้ เก็บไว้เป็นเซฟโซนมีเรื่องดีๆให้นึกถึง ถึงเจอเรื่องแย่ๆก็จะฝ่าฟันไปได้เพราะได้กำลังใจจากครู ประมาณนี้คงพอได้
>>737 มีนะมึง แต่มันจะไม่ใช่แบบที่มึงคิดไว้ว่ะ
ที่ทำงานเก่ากูเคยมีพนักงานคนนึง เป็นคนยิ้มเก่ง คุยเก่ง ตัวเล็กๆ น่ารักแบบซันไชน์เกิร์ลเลยแหละ แต่นางเคยเล่าว่าชีวิตวัยเด็กค่อนข้างลำบาก พ่อแม่แยกทางกัน ทางบ้านไม่ค่อยมีเงินเท่าไหร่ จบมหาลัยไม่ค่อยดัง ออกมาเป็นสาวโรงงาน ตอนกูรู้จักนาง นางเพิ่งโดนแฟนทิ้ง แต่มายด์เซ็ตของนางคือมองโลกในแง่ดีโคตรๆว่าตัวเองสวยและเป็นคนดีอะ ยังไงก็ต้องมีผู้ชายมีเงินมาชอบ แล้วเดี๋ยวผู้ชายจะแก้ปัญหาทุกอย่างให้เอง นางบอกว่าเป้าหมายในชีวิตของนางไม่ใช่ประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน แต่เป็นการสร้างครอบครัวที่อบอุ่น งานไม่ยุ่ง มุ่งแต่หาผัวอย่างเดียว วันๆแวะห้องเมเนฯทุกสามเวลาหลังอาหารแบบสดใสซันไชน์
ความที่นางมองว่างานไม่ใช่ทุกอย่างของชีวิต เลยทำแบบมีเวิร์คไลฟ์บาลานซ์ อีกสิบนาทีเลิกงานนี่นางหิ้วกระเป๋าไปรอตอกบัตรแล้วนะ ใครแซวแกมจิกกัดนางก็ยิ้มสู้เพราะไม่รู้ว่าเขาแดกดัน ตอนเข้างานก็เข้าสายประจำเพราะแวะช่วยคนแก่ข้ามถนนบ้าง ช่วยหมาหลงทางบ้าง ช่วยแวะให้ข้าวแมว เอ้า วันนี้ออกจากบ้านเจอนกปีกหัก พาไปรักษาที่คลินิกดีกว่า แต่พอหมอรักษาเสร็จบอกว่าไม่มีค่ารักษานะ ขอให้ช่วยๆกัน แล้วก็กลับมาตอกบัตรเข้างานตอนสิบเอ็ดโมง เล่าให้คนอื่นฟังอย่างอิ่มเอมว่าตัวเองทำความดี พอโดนเตือนว่าสายบ่อยก็สลดไปนิดนึง มีบ่นๆให้ได้ยินว่าสายเพราะทำความดีช่วยเหลือผู้อื่นแท้ๆ แต่ไม่เป็นไร วันนึงความดีจะต้องตอบแทนนาง
พอได้ผัวปุ๊บ (เมเนฯคนนั้นแหละ) นางก็ลาออกจากโรงงานไปนั่งเป็นคุณนายเจ้าของร้านที่ผัวเปิดให้ บอกว่าเดี๋ยวความเก่งของนางก็จะทำให้กิจการผัวไปได้ดีร่ำรวยกว่าเดิมแปดสิบเท่า แต่ตอนนี้ใช้เงินผัวเป็นเบี้ยไปก่อน นางกลับมาเล่าให้ฟังว่าพ่อแม่ผัวไม่ยอมรับนาง บอกผัวให้ไม่ต้องพานางไปแนะนำ แต่นางจะยิ้มสู้ เพราะนางต้องหนักแน่นเป็นหลักให้ผัว นางแต่งกับผัว ไม่ได้แต่งกับครอบครัวผัว ซักวันเดี๋ยวครอบครัวผัวก็จะมองเห็นความดีและความอดทนของนางเอง
มึง คนแบบนี้มันมี! ขนาดกูไม่ได้ทำงานเกี่ยวข้องกับนางโดยตรงยังเห็นความซันไชน์ของนางกระแทกตา ไม่รู้จะว่าไง แต่เอาเป็นว่าดีแล้วที่นางได้ผัวและออกจากบริษัทไปได้สักที
>>743 เข้าทำนองโลกสวยใสไร้สมองอะ555 กูเคยเจอคนประเภทนี้ คล้ายๆที่โม่ง >>741 เจออะ แต่มาแนวรักษ์โลกพ่วงไปด้วย เป็นวีแกนอีก ความปสด.คูณสิบ ชีจะมีตรรกะว่าตัวเองทำดีแบบนี้ แล้วโลกก็จะส่งสิ่งดีๆมาให้นาง และอยากเผื่อแผ่การทำดีว่าแบบตอนแดกข้าวเที่ยงด้วยกันจะชอบพูดแนวๆถ้าวันนี้กูงดกินไก่ย่างไปมื้อนึง จะมีไก่หนึ่งตัวได้มีชีวิตต่ออีกวัน หรือบอกกูควรใช้กระเป๋าผ้าแทนกระเป๋าหนัง เพราะกระเป๋าผ้าเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม แต่กระเป๋าหนังเทียมนี่ย่อยสลายยาก ในอนาคตข้างหน้าจะเป็นมลพิษแก่ลูกหลานเรา
โอ้ยกูสุนหลาย ไม่ใช่ว่ากูไม่รักโลกนะ แต่กระเป๋าหนังมันทนกว่ากระเป๋าผ้าไงกูใช้มาจะสามปียังแค่สีซีด แต่กระเป๋าผ้าปีเดียวก็ยุ่ยแล้วมั้ย เออเกรดดีๆก็มีแต่เทียบกันแล้วในราคาเดียวกัน กระเป๋าหนังมันดีกว่าไงกันน้ำได้ด้วยทำความสะอาดง่ายด้วย แล้วเสือกเชี่ยไรกับการแดกของกู กูมันสายเนื้อเลิฟเวอร์ ต่อให้กูเลิกแดกไก่แต่กูจะหันไปกินหมูกินปลาต่ออยู่ดี หนึ่งชีวิตเท่ากันมั้ยละมึง
ก็แค่คิดๆในใจไว้อะนะ ไม่พ่นที่คิดออกมาหรอกกูไม่ใช่พวกทวิตเตี้ยนหรือเด็กสมัยนี้ มีมารยาทที่ต้องรักษา555
>>737 ยกตัวอย่างคนๆนึง คือเค้าก็ไม่ได้สดใส 24 ชม ทุกวันนะ แต่โดยรวมคือสดใสและมีทัศนคติดี
มองโลกในแง่ดี แต่ก็ไม่ใช่พวกโลกสวยสมองกลวง มีมุมเอาแต่ใจบ้างนิดหน่อย
บางครั้งก็ยอมแพ้อะไรง่ายๆบ้าง แต่ถ้าเป็นอะไรที่เค้าอยากจะทำให้ได้แบบจริงจังก็จะใจสู้มาก
พื้นฐานครอบครัวฐานะกลางๆ ไม่รวย แต่ก็ไม่ถึงกับลำบาก เป็นลูกคนเล็กที่อายุห่างจากพี่ๆหน่อย พี่ๆเลยดูแลดี ไม่อิจฉาน้อง
และครอบครัวสนับสนุนให้เค้าได้ลองทำอะไรตามใจชอบ เลยเป็นคนกล้าคิดกล้าทำ
ครอบครัวมามีปัญหาตอนโตแล้ว ถึงจะกระทบความรู้สึกไปเยอะ แต่ด้วยความที่พื้นฐานดีก็เลยจัดการความรู้สึกตัวเองได้ค่อนข้างดี
ประมาณนี้ไม่รู้มึงพอเอาไปใช้ได้มั้ยนะ
>>741 พยายามคิดแบบสงสารนะว่าเพราะตอนเด็กครอบครัวมีปัญหา เค้าเลยโตมาเป็นแบบนี้รึเปล่าวะ
กูไม่รู้ระบบงานที่โรงงานเป็นยังไง แต่ถ้าต่างคนต่างทำส่วนของตัวเองแบบแยกกันชัดเจน ไม่ทำความเดือดร้อนให้กู กูก็จะถือว่าต่างคนต่างอยู่
ส่วนเงินผัวเค้า ถ้าอยู่ในระดับที่ผัวเค้าจ่ายไหวและเต็มใจให้ก็ถือว่าเป็นเรื่องของเค้า 2 คนไปละกัน
แต่ถ้ามีเพื่อนหรือญาติคบผู้หญิงแบบนี้เป็นแฟนกูก็คงไม่เชียร์อ่ะนะ
>>745 กู 741 นะ บอกตรงๆว่ากูเสียดายพี่เมเนฯกูมาก นี่ก็หนุ่มซันไชน์เหมือนกัน แต่ทัศนคติดีมีความรับผิดชอบ มีน้ำใจ อารมณ์คุณชายรองจากครอบครัวคนจีน ใครๆก็รักพี่แก ตอนสองคนนี้ตกลงคบกัน ขนาดไดเร็กเตอร์เจ้านายพี่แกยังแอบเสียดาย เห็นเปรยลอยๆว่าการเลือกคู่เป็นเรื่องใหญ่ จะเลือกคบใครก็อยากให้ดูดีๆ อย่าใจเร็ว
แล้วตอนผู้หญิงกลับมาบ่นที่โรงงานว่าพ่อผัวแม่ผัวไม่รับเนี่ย ไม่มีใครด่าอะไรครอบครัวพี่เมเนฯแกเลยนะ เข้าใจหัวอกคนเป็นพ่อแม่ 555 แต่ต้องยอมรับอย่างนึงว่าพี่เมเนฯแกดูแฮปปี้ขึ้นเพราะผู้หญิงคนนี้จริงๆ ทุกคนเลยได้แต่เอาใจช่วยให้รอดว่ะ ทุกวันนี้พี่แกยังทำอยู่ที่เดิม หาตังค์ให้เมียใช้เล่นขายของ
ที่เล่ามาใส่สีตีไข่แล้วล่ะกูว่า
>>746 กูเข้าใจ กูมีลูกพี่ลูกน้องคนนึงที่บ้านพอมีฐานะ แต่แม่งไปรักกับสาวโรงงานทรงกลวงๆแบบนี้เลย เก็ตที่มึงบอกว่าเสียดาย เพราะกูก็เสียดายญาติกูเหมือนกัน 5555555 พ่อแม่ส่งเรียนเมืองนอกเมืองนา ดนตรีเก่ง กีฬาเลิศ แต่เลือกผู้หญิงที่ควรจะนั่งเงียบๆในวงญาติอ่ะมึง พูดออกมาทีไรแม่งฟังแล้วหงุดหงิด คนเขาพูดเรื่องฝุ่นพิษกันอยู่ อีนี่อ้าปากมาก็บอกว่ามองในแง่ดีสิคะ มีฝุ่นก็ดี เราจะได้มีท็อปปิกมาคุยกัน กระชับความสัมพันธ์ดี โอ๊ยย กูอยากขยุ้มหัวมันมาก ที่อยู่ในกะโหลกนั่นขี้เลื่อยหรือน้ำเปล่าวะ กลวงฉิบ
สายสดใสนี่จริง ๆ เขียนยากนะ ต้องเขียนให้น่าเอ็นดู ไม่โลกสวยจนกลวงเกิน มีความหวังได้แต่ต้องตั้งอยู่ในพื้นความจริงอะ delulu ไม่สนสี่สนแปด ขอบคุณโควิดงี้ก็น่าเบ้ปากจริงอิดอก 5555 ในนิยายที่กุเจอส่วนมากก็แบบ >>740 เลย โลกสวยได้แรงซัพจากคนรอบตัว ถ้าจะให้ชีวิตรันทดไม่เคยเจออะไรดี ๆ แล้วยังยิ้มสู้ได้นี่คงต้องจิตแข็งประมาณนึงละ เอาเป็นว่าให้น้องปลงโลกซะ ยิ้มแย้มอารมณ์ดี ไม่ปล่อยพลังงานลบ ไม่ท็อกซิก และไม่โลกสวยเกิน ถ้าหลบธงน่ารำคาญได้ละมี bg ชีวิตรันทดด้วยรับรองคนต่อคิวเป็นมัมหมีเอาใจช่วย กุคนนึงละชอบสาวสดใสมีสมองมาก คนแบบนี้อยู่ด้วยแล้วสบายใจอะ จับคู่กะหนุ่ม Grumpy / groomy นี่เป็นตาแส้บ ยิ่งเป็นตาลุงเบื่อโลกกะสาวสดใส ให้แสงสว่างของเธอเยียวยาชีวิตเหี่ยวเฉานะมึงเอ๊ย ฟริน 55555
ความจริงเคส >>741 นี่จะเขียนให้ซันไชน์มันก็ไชน์นะมึง ลองนึกว่าถ้าเรื่องนี้เล่าจากมุมของผัวชีดิ คนรักกันอะไรๆก็ดีหมดแหละ บางทีผู้ชายอาจจะได้อะไรดีๆจากแนวคิดชีก็ได้เว้ย ถ้าเล่าจากมุมของคนที่เคยร่วมงานด้วยมันก็ออกมาแบบนี้แหละ
ส่วนสาวมองโลกแง่ดี มีวุฒิภาวะ แต่อดีตรันทดเนี่ย กูว่าคงไม่ออกมาซันไชน์หรอก คงออกแนวหวานๆเย็นๆเป็นน้ำอะไรงี้มากกว่า
Kyถ้าชื่นชมนักเขียนใหม่ว่า เขียนดีเขียนเก่งเหมือน กฉ;ปยพ อ่านแล้วรู้สึกเหมือนกำลังอ่านงานนักเขียนดังคนนั้นคนนี้;สนุกเหมือนอ่านงานเจเค ---ชมแบบนี้นักเขียนจะดีใจไหมวะ หรือบางคนอาจจะไม่อยากเหมือนใครอยากเป็นตัวเอง
กุชอบนิสัยไดนามิคพระนางแบบนึงมาก ๆ รู้สึกเขียนแล้วเข้ามือ เขียนละแฮปปี้ ถ้าเขียนเรื่องนึงแล้วเรื่องต่อไปก็คล้าย ๆ กันทำนองไวป์ นิสัย ไดนามิคคสพ.คล้ายกันเหมือนแค่เปลี่ยนชื่อตลค. สมมติว่าเรื่องแรกแนวหนุ่มใหญ่ใจดีอุปการะเด็กเสี่ยชีวิตรันทด เรื่องสองเป็นหนุ่มใหญ่เย็นชามีเหตุให้แต่งงานกะสาวชีวิตรันทดงี้ มันจะเป็นไรมั้ยวะ จะหาว่ากุผลิตงานซ้ำมั้ย ก้กุชอบของกุง่า ToT
>>756 คนเราก็เป็นไอ้เหี้ยนั่น อีดอกนี่ ในชีวิตของใครซักคนอยู่แล้วอะ ขึ้นอยู่กับเราไปแสดงนิสัยแย่ๆไม่ดีให้ใครรับรู้ ในสายตาเพื่อนร่วมงานก็มองอีกแบบ ในสายตาผัวเขาก็มองอีกแบบ ถ้าผัวเขารับความอิหยังวะของเมียเขาได้ก็ไม่ใช่เรื่องที่คนนอกจะต้องใส่ใจ
แต่ตัวละครอดีตรันทดแต่ก็ยังยิ้มสู้ มีความ sunshine ในมังงะมีเพียบเลยนะเว้ย 555555555
Kyพวกมึงใช้หลักการแบบไหนในการตั้งราคากันเหรอวะ
คือกูไปสอดรู้สอดเห็นมา มีนข.ดังกำลังจะออกงานใหม่บอกราคาไม่เป็นทางการไว้1xxเพราะไม่กล้าตั้งสูงมาก เกรงใจนักอ่านกลัวไม่มีคนซื้อ// แต่นข.ดังอีกคนรู้ก็มาเบรค บอกว่าจากความสามารถและชื่อเสียงราคาควรจะสูงกว่านี้ ประมาณ3xx
กูที่เป็นคนอ่านไม่รู้ว่าควรคิดแบบไหนเพราะสันดานกูชอบของถูกของดี1Xxกูว่ากำลังดี กับกระเป๋าตังค์กู แต่อีกใจกูก็อยากสนับสนุนนักเขียนแม้จะมองว่า3Xxมันแพงไปนิด
>>762 กูเคยเจอ พี่ชายกูเองแหละที่ไปคว้าผู้หญิงอารมณ์นี้มาเป็นเมีย อยากบอกเหลือเกินว่าคนที่มีความสุขมีแค่พี่ชายกูกับมันแค่สองคน คนอื่นๆในบ้านแทบเอาตีนก่ายหน้าผาก ไม่อยากพาออกไปเจอญาติบ้านอื่นเลย โง่เกิน พ่นอะไรกลวงๆออกมาไม่หยุด ความรู้ไม่มี แต่ขยันพูดฉิบหาย อิพี่ชายกูก็ยิ้มเอ็นดู กูกับพ่อแม่คือเลิกคิ้วกันวันละหลายรอบมาก แล้วนางเป็นอย่างที่ >>741 พูดไว้เลย นางคิดว่านางแต่งงานกับพี่ชายกูคนเดียว ครอบครัวไม่เกี่ยว นางจะเป็นของนางแบบนี้ ครอบครัวกูต้องยอมรับที่นางเป็นตัวนาง แล้วก็ใช้ข้ออ้างนี้มองข้ามหัวพ่อแม่กูไปเลย 5555
>>763 คือกูก็ชอบของถูกนะ คือถ้าถูกซื้อไว้ก่อนเลย เพราะเคยอ่านงานมา แต่ถ้าแพงขึ้นมาหน่อย ต่อให้ดัง เคยอ่านงาน ก็ต้องมั่นใจว่าจะอ่านต่อจนจบ ก็จะช่างใจ ก่อน ไม่ก็รอจังหวะ งานออกนานๆ ลดราคาแบบเยอะๆ ค่อยซื้อ แต่อีวิธีนี้กูก็ใช่ว่าจะประหยัดนะ 555 แค่ทำให้มีหนังสือดองเยอะ
กูก็มาสังเกตเหมือนกันว่าเดี๋ยวนี้ต่อให้ดังแค่ไหน มีแฟนคลับเยอะแค่ไหนแต่ถ้าตั้งราคา 3xx คนจะชั่งใจก่อน ยอดไม่วิ่งปรู้ดเหมือนเมื่อก่อน กูว่าสำหรับพวกที่ไม่ได้มีแฟนคลับแน่นตั้งราคาไม่เกิน 2xx จะปลอดภัยสุด ในกรณีที่นิยายยาวแสนคำขึ้นไปนะ ถ้านิยายไม่เกินแสนคำเอาที่ 1xx จะซื้อง่ายขายคล่องสุด
ในความคิดกูคือ ตอนแรกราคาไม่แพงมาก นิยายสนุกมาก
ดัง อัพราคา แต่นิยายมันไม่ได้อัพไปกับราคา มันคืออะไรเดิมๆ พระนางบล็อกเดิมๆ พล็อตคลิเช่แบบเดิมๆ
นักอ่านเก่าพอเจออะไรเดิมๆ แต่ในระดับที่ราคาแพงขึ้น ก็ต้องคิดเยอะกว่าเดิม
ส่วนนักอ่านใหม่คือพอเจอราคาแต่ไม่เคยอ่านก็ต้องคิดเยอะเหมือนกัน
เพราะคนอื่นหวีดมันไม่ได้หมายความว่าตัวเองจะหวีดเหมือนกัน
แลวอย่างนี้ระหว่างราคาขายง่ายหน่อยกับอัพราคาไปเลย สรุปแล้วอย่างนั้นมันดีกว่ากันกันแน่
วอนขอความคิดเห็นจากนักวาดดังเงินล้านที่สุ่มอยู่แถวโม่ง น่าจะมีแหละ เยอะด้วย
ราคาสัมพันธ์กับจำนวนคำด้วยนี่นา นักเขียนคนนั้นอาจจะวางแพลนระบายพล็อตที่มี เขียนเรื่องไม่ยาวมาก แล้วคำนวณว่าน่าจะราคาประมาณนี้หรือเปล่า
คนขายพอใจ คนซื้อสบายกระเป๋า คนอื่นที่มาเบรคคือ? รักษาสิทธิ์เพื่อนนักเขียนหรือกลัวจะเกิดการเปรียบเทียบ
กูอยากรู้เลยว่าสุดท้ายจะขายเท่าไหร่ ขายตามความตั้งใจแรกหรือขยับราคาตามคำแนะนำ (เห็นบอกอีกคนก็ นข. ดัง เหมือนกัน แบบต้องอยู่ในแวดวงเดียวกัน ไม่อยากโดนหาว่าเมินคำแนะนำ)
>>763 กูอ้างอิงตามจำนวนคำว่ะ 100,000 คิด 300
ก็เข้าใจถ้าบางคนมองว่าแพงไป แต่กูไม่เอาชื่อเสียงมาคำนวนนะ กูถือว่านักอ่านอ่านแค่นิยาย ไม่ได้อ่านชื่อเสียงกู นิยายราคาสามร้อย หนาสี่ร้อยหน้า a5 เท่ากับดูหนังราคาโปรฯประมาณสองเรื่อง กูว่าสมเหตุสมผลดีแล้ว ถ้านักอ่านลังเลเรื่องราคา กูมีเรื่องสั้นกว่าราคาย่อมเยาว์กว่าให้เลือก แต่กูจะไม่ตั้งราคาถูกเพราะกลัวไม่มีคนซื้อ
ละกระทู้นี้กลายเป็นกระทู้แฟนคลับไปละ
KY ก่อนจะกลายเป็นกระทู้ติ่ง แนวแบบพี่น้องมารู้ทีหลังว่าพี่น้องกันแล้วเกิดความรู้สึกดีๆ ประนึงซี่รี่ส์เกา พี่ชายชั้นหนาว ยังพอมีคนเขียนมั้ย ถ้ามันเป็นเรื่องคอขาดบาดตา-ย กูจะเอาพล็อตนี้ลงพล็อตในแนวรักผู้ใหญ่ ซั่มกันให้มันส์หยด
เวลาเขียนฉากเรท กูชอบเขียนฉาก foreplay มากเลย แต่พอถึงคิวสอดใส่กูจะไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ รีบๆใส่รีบๆเขียนให้มันแตกๆจะได้จบแมทซ์ แล้วกูจะไม่ค่อยบรรยายถึงการใส่เท่าไหร่ด้วย แต่ถ้าฉากเล้าโลมกูเขียนได้เป็นหน้าๆเลย อยากเขียนให้รู้สึกหลากหลายกับการสอดใส่จังว่ะ ควรศึกษาจากไหนดีวะนั่น
ky จู่ๆก็สงสัยว่าถ้าเราจ้างวาดปกนิยายละ เขียนใกล้จบแล้วด้วย ลงในเว็บแค่ตัวอย่างทดลองอ่าน ระหว่างนี้เอาไปส่งให้สนพ. เอาปกที่จ้างมาให้เขาด้วย สนพ.เขาจะรับพิจารณามั๊ย (ของกูคือ 2 เล่มจบ ปกวาด 2 ปกวาดคนเดียวกัน แต่ยาวมาก ตกเล่มละสองแสนคำ) พอถึงจุดนึงก็เกิดอยากได้แฟนคลับจากสนพ.ขึ้นมาน่ะ แต่ 2 เล่มจบน่าจะยากเนอะ กับนข.หน้าใหม่เขาคงไม่กล้าลงทุนขนาดนั้น ยาวอีกต่างหาก แต่ถ้าฟลุ๊คผ่านขึ้นมาดูทรงสนพ.น่าจะไม่เอาปกกูด้วย คงไปใช้ปกของเขาเอง ส่วนกูก็ทำได้แค่เก็บปกนี้ไว้รอหมดสัญญามาทำe-bookเอง แล้วทำไมกูถามเองตอบเองวะ555
>>779 สนพ.ไหน มันมีสนพ.ที่ทำสัญญาแบบออกเล่มกับสนพ.วางขายช่วงงานหนังสือ///ส่วนebookออกเองนะ จะใช้ปกตัวเองเหมือนกันทั้งเล่ม-ทั้งebookก็ได้
ดูตย. อุษามณีพะยัก(ปกebookกับเล่มไม่เหมือนกัน),สีณาง(ปกเหมือนกัน) หรือที่กูยี้ก็ ebookปกหมอเอไอขายดีนั่นน่ะ 3เรื่องละตัวเล่มออกกับสนพ.//ebook ออกเองใช้ปกตัวเองทำให้ได้รู้ใจคน ผ่านมา3เล่มก็ยังรักคงมั่นในเอไอเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนใจ555
Ky ระหว่างนางเอกสวยอลังตรงบิวตี้แสตนดาดกับสาวจืดหาได้ทั่วไปแบบไหนนักอ่านชอบมากกว่าวะ เคยเจอคนไม่ชอบสาวสวยเพราะหมั่น แต่บางคนก็ไม่ชอบสาวหน้าธรรมดาเพราะไม่ฟรินอะ 555555
>>783 จริง บางคนสวยมากแต่คาร์แข็ง หยิ่ง เชิ่ด งี่เง่า อ่านแล้วรู้สึกว่านอกจากสวยมากแล้วก็ไม่มีเสน่ห์อะไรเลย เกิดความเอ๊ะๆสงสัยว่าพระเอกมันรักนางคนนี้ตรงไหน แค่สวยรึไง
ในขณะที่บางตลค.บรรยายแค่หน้าตาน่ารัก เรียบๆ มองผ่านได้ แต่คาริสม่าเจิด นิสัยถูกจริตคนอ่าน ทำให้คนอ่านรู้สึกว่า ไม่ใช่แค่พระเอกที่โดนตก กูก็โดนนางตกด้วย แบบเนี้ยยย
มึงกูแต่งนิยายกูจั่วหัวไว้แล้วว่าจะจบแบบฮาเร็มซึ่งกูก็จบฮาเร็มตามที่บอกนะแต่นางเอกเก็บผู้ไม่ได้ทุกคนในเรื่องแล้วคนอ่านบ่นกูวะ ผู้ที่นิสัย+คุณสมบัติดีสุดในเรื่องตอนจบคือคนอื่นที่ออกแนวคู่แข่งนางเอกได้ไป คือฮาเร็มมันก็แปลว่าจบกับหลายคนเฉยๆปะวะ ไม่ได้แปลว่าต้องเก็บได้ทุกคน กูแม่งเอาใจคนอ่านเดี๋ยวนี้ไม่ถูก เรื่องเยอะแบบแปลกๆบ่นทุกเรื่อง
พลอตพอ.โบ้ ถ้าเอาบทนำ ตอนที่เริ่มง้อนางเอก แล้วร้องเอ๋งๆ กลับมา ขึ้นก่อน แล้วค่อยเริ่มขึ้นไทมไลน์ไล่ตั้งแต่แรก 1 2 3 ไป กับ ไล่ไทม์ไลน์ 1 2 3 ไปแต่แรกเลย อันไหนดึงดูดให้ติดตามกว่าวะ
กูไม่ใช่นักเขียนแต่ขอมาถามอะไรในห้องนี้ได้มะ น่าจะมีนักเขียนเยอะดี
คือกูไม่ใข่นักเขียน เวลากูอ่านอะไรละถูกใจกูก็ชอบรีวิวเก็บไว้หวีดทีหลัง แล้วช่วงนี้กูอ่านฟิคด้อมหนึ่งแล้วกูชอบกูก็เอาไปรีวิวลงทวิตติดแทคชื่อชิปว่านี่เป็นฟิคแนว***ของคู่*** ที่ดีที่สุดที่อ่านมาเลย แล้วมันมีนักเขียนคนหนึ่งมันปสด.อะไรไม่รู้มาบอกว่าจะรีวิวว่าชอบที่สุดก็รีวิวไป จะรีวิวว่าดีที่สุดกดคนอื่นทำไม กูเป็นงง คือบอกว่าดีที่สุดที่อ่านมาเฉยๆก็ไม่ได้แล้วเดี๋ยวนี้? แล้วกูก็ไม่เคยไปอ่านฟิคของคนนั้นนะ
>>790 ห้องนี้ดีกว่า อยู่กันหมดนั่นแหละ กูขอไปตอบในนู้นแล้วกัน https://fanboi.ch/literature/18341/recent/
เวลาบอกชื่อตัวละครในบทบรรยาย สลับชื่อไปมาได้ไหม
เช่น ตัวละคร มีทั้ง ชื่อจริง และชื่อเล่น เวลาตอนช่วงบทบรรยายผมจะเขียนประโยคหนึ่งให้เป็นชื่อจริง แล้วอีกประโยคให้เป็นชื่อเล่น เพื่อไม่ให้รู้สึกซ้ำซาก ในย่อหน้าเดียวกัน หรือในบทเดียวกันได้ไหม
ขอบคุณล่วงหน้าที่ตอบ
>>792 ขึ้นกับบริบทสิ มึงจะยัดชื่อเล่นกับชื่อจริงมาทีเดียวได้แหละ แต่ต้องดูบริบทด้วย
เช่น
1. เอมอรพูดออกไป "แต่เอมอิ่มแล้วค่ะ" กรณีนี้คือชื่อจริงอยู่ในบรรยาย ชื่อเล่นในคำพูด ใช้แทนตัวเอง
2. เอมยกมือไหว้ครูนพภา "สวัสดีค่ะครู หนูคือเอมอร" กรณีนี้คือชื่อเล่นในบรรยาย ชื่อจริงในคำพูด
3.ตามมุมมองบุคคล เช่น
ในมุมนางเอก=เอมอรมองหน้าเจ้าน้องตัวดีที่จื่อปากใส่ ตั้งแต่เกิดมาสิบปี ไอ้เด็กนรกนี่ทำให้เอมอรปวดหัวได้ทุกวัน
ในมุมน้องชาย=ฝั่งเด็กชายก็แอบคิดเช่นกัน ว่าเอมนั้นเป็นพี่น่ารำคาญ
พอลองเขียนต่อกันในฉากเดียวก็ได้ แต่ต้องเคาะบรรทัดหน่อยเป็น
(เอมอรมองหน้าเจ้าน้องตัวดีที่จื่อปากใส่ ตั้งแต่เกิดมาสิบปี ไอ้เด็กนรกนี่ทำให้เอมอรปวดหัวได้ทุกวัน
ฝั่งเด็กชายก็แอบคิดเช่นกัน ว่าเอมนั้นเป็นพี่น่ารำคาญ ถ้าไม่มีเอมเป็นพี่ชีวิตคงแฮปปี้กว่านี้)
>>793 โอ้ยมือลั่น ยังพิมพ์ไม่จบ555 แต่ถ้าช่วงสนทนาแบบมีสองบุคคลขึ้นไปที่เรียกชื่อต่างกัน ก็ต้องพยายามเรียบเรียงดีๆนะ เช่น เอมอร ชื่อเล่นเอม น้องชายจะเรียกว่าเอม ครูจะเรียกว่าเอมอร พ่อจะเรียกอร พอปาเข้าฉากเดียวกัน
เอมอรรู้สึกปวดหัวกับสถานการณ์ตอนนี้ ที่ถูกครูดักหน้าไว้
"เอมอร ครูบอกแล้วใช่มั้ยว่าถ้าสายอีกจะโดนตีตูด"
ไหนจะพ่อของเธอที่ยืนคุมอยู่ข้างๆ
"อรเพิ่งตกลงกับพ่อไปแล้วนี่ ว่าจะไม่กลับบ้านดึกน่ะ"
และเจ้าน้องชายตัวดีที่ดึงมือไม่หยุด
"ไหนบอกว่าจะซื้อขนมให้ไง หลอกกันหรอเอม"
ถึงจะเป็นเวทมนตร์ลวงตา แต่สถานการณ์ที่สมจริงทั้งภาพเสียงก็ทำเด็กสาวปวดหัวอยู่ไม่น้อย แม้ปิดตาลงยังคงได้ยินเสียงหลอกหลอน
"วันนี้อย่ากลับดึกอีกนะอร"
"พรุ่งนี้เอมต้องซื้อขนมให้จริงๆนะ"
"คราวหน้าอย่าสายอีกนะเอมอร"
คร่าวๆประมาณนี้อะที่กูใช้ ขีดจำกัดอยู่ที่สามคนต่อหนึ่งฉาก สี่คนขึ้นไปอย่าว่าแต่คนอ่านจะงง คนเขียนอย่างกูก็งงว่ะ555 ถ้าให้ตลค.มันเรียกชื่อเดียวกันด้วยนะอย่างมึน
ถามเพื่อนโม่ง นข จ้างโปรโมทกันกี่เจ้ากี่รอบกันเหรอ ชายหญิงนี่เขาเน้นโปรโมทกันมั้ย เห็น ชช โปรโมทกันเยอะดี
มึง พ่อแม่บุญธรรมกะลูกบุญธรรมที่มันไม่เคยเลี้ยงกันมาก่อนนี่เขานับเป็นอินเซสเหรอวะ พล็อตกูมันคือ นอ. พอ. อายุเท่ากัน นอ.แต่งผัวแก่ ผัวจะตายยังไม่มีทายาท ถ้าผัวตายสมบัติจะเป็นของญาติผัวที่เป็นผช.ซึ่งเป็นคนเหี้ยชีวิตนอ.จะลำบากแน่นอน นอ.เลยดั้นด้นไปค้นหาญาติห่างๆผัวมารับเป็นลูกบุญธรรม แบบคุยกันตั้งแต่แรกละว่าผลประโยชน์ต่างตอบแทนนะนางได้อยู่ไลฟ์สไตล์เดิม อิพอ.ได้ตำแหน่งได้โอกาสกลับมาแก้แค้นไรทำนองนั้น แบบไม่เคยมองกันเป็นแม่ลูกมาแต่แรก คือกูเข้าใจนะว่ามันผิดผี ผิดธรรมเนียมดูไม่ดีในสายตาชาวบ้าน แต่มันก็ไม่ใช่อินเซสปะวะ
ky สอบถามหน่อย เคยเห็นคนขายหนังสือในเม้ดแบบมีของแถมเป็น comic สั้นๆ (มันเป็นแบนเนอร์เล็กๆอยู่ล่างนิยายบอกว่าเป็นสิทธิพิเศษ แถมฟรีไม่จำกัดเวลา) เลยอยากรู้ว่าเราสามารถเอาตอนพิเศษใส่ไปตรงส่วนนั้นได้มั้ย อยากให้ซื้อปุ๊บแถมเลย กูไม่อยากอัพเดตไฟล์ใหม่เลยว่าจะไปจ้างวาดใหม่ แล้วเพิ่มเป็นตอนพิเศษแยกอีกไฟล์สำหรับคนซื้อน่ะ แล้วถ้าจะทำต้องทำในเม้ดยังไงอะ กูลองเลื่อนลงในหน้าเพิ่มหนังสือแล้วงงๆ555 มีใครเคยลองทำบ้าง
เส้นแบ่งระหว่างคนเขียน baiting กับคนอ่านมโนไปเองอยู่ตรงไหนวะมึง พอเปิดตัวคู่รองเป็นคู่ชายหญิง คนอ่านแม่งบอกกู queer baiting ทั้งๆที่กูก็ตั้งใจจะให้มันเป็นสเตรทมาแต่แรกละ พอบอกไปก็ไม่เชื่ออีก
ขอถามนักเขียนเกี่ยวกับการเขียนชื่อฝรั่งเป็นภาษาไทย อย่างเช่นชื่อว่า Mia ควรทับศัพท์ว่า "เมีย" ตามเสียงพูดของคนทั่วไป หรือควรทับศัพท์ว่า "มีอา" ตามหลักการสะกดของชื่อ? ส่วนตัวคิดว่าชื่อนี้ไม่ควรเป็นสองพยางค์
ky ไม่รู้ถูกมู้ไหม ในฐานะนักเขียน ถ้ามีนักอ่านมาเรียก พวกมึงว่า คูมไรท์ , คูมxxx(นปก) พวกมึงโอเคไหม กูเจอรีวิวในทวิต เรียก คูมไรท์ กันทั้งนั้นเลย เลยอยากรู้
>>813 กูเฉยๆนะไม่ไรมาก แต่จะคิ้วกระตุกหน่อยกับพวกเรียกผิดๆแบบคูมไรท์ ไร(นปก.) มันขัดในใจทำไมไม่ใช้คุณ แล้วทำไมไม่เรียกนปก.อย่างเดียว เอาคำว่าไรมาใส่นำหน้าทำไม หมายถึงไรท์ป่าววะ จะแก้ให้ก็กลัวขัดมู้ด เลยเมินๆเอา ขัดใจอยู่เงียบๆไปเอง555
แต่แปลกสุดที่กูเจอคือเรียกว่าแอด น่าจะย่อมาจากแอดมิน ทำกูงงกว่าเดิมแบบอิหยังก้อ นี่ไม่ใช่เพจหรือกลุ่มในเฟซนะ พอลองแก้อ้อมๆแบบพูดแทนตัวด้วยนปก. แม่งเติมยศให้เป็นแอด(นปก.)ซะเลย สัสเอ้ยกูรู้สึกเหมือนได้เป็นแอดมินของเพจหรือกลุ่มไรสักอย่างขึ้นมาจริงๆเลย555
แต่นั่นละ แค่เรียกผิดเรียกแปลกแต่ไม่ได้เดือดร้อนอะไร ขัดใจแต่ไม่ได้เคืองใจอะนะ
ในใจกูเลยนะ ก็ให้มีคนมาเรียกกูเถ้อออ แหม่ 555555
เพื่อนโม่งที่ทำอาชีพนักเขียนแบบฟูลไทม์กับพาร์ทไทม์ เขียนไปนาน ๆ เริ่มปลงกับยอดวิว ยอดเพิ่มเข้าชั้นกันบ้างมั้ย กูเขียนปีที่สิบกว่า ช่วงหลังคนอ่านน้อยลง ไม่รู้รออีบุ๊คหรืออะไร แต่ยอดน้อยทุกอันเลย แรก ๆ เครียด หลัง ๆ ช่างมันบ้าง แต่ก็มีเซ็งนิดหน่อย
สมัยนี้ไม่มีคนอ่านแล้วมึง มีแต่คนเขียน
มึงถ้าเราเขียนเรื่องจาก ปสก ตัวเองแบบแทบจะตรง 100% เลยไม่ว่าจะเนื้อเรื่องรึบทพูด แค่เปลี่ยนชื่อกับอาชีพตัวละคร ถ้าคนจริงๆ ในชีวิตเรามาเจอมึงว่าเขาจะรู้สึกแย่มั้ยวะ ต่อให้เราไม่ได้เขียนถึงในแง่ร้ายๆ หรือโทษเขาก็ตาม แต่เป็นโม่งจะรู้สึกว่าถูกละเมิดความเป็นส่วนตัวป่ะ อย่างถ้าพระเอกคือแฟนเก่ากุงี้ โม่งจะคิดมั้ยว่าเรื่องระหว่างเรา/ความทรงจำดีๆไม่ควรจะเผิดเผยให้ประชาชีรู้
เห็นห้องมังฮวาคุยกัน ถ้านักเขียนเขียนภาคแรกให้พระเอกนางเอกลงเอยกัน ฟันฝ่าอุปสรรคจนมาจบกันหวานชื่นแฮปปี้แต่งงาน แต่ภาคสองพระเอกกับนางเอกหมดรักกันหย่าขาดแถมพระเอกนอกใจด้วย แล้วนักเขียนมาให้เหตุผลว่าโลกเราก็เป็นแบบนี้ วันนี้รักกัน พรุ่งนี้อาจจะนอกใจกันไม่รักกันแล้ว คนเรามันเปลี่ยนไปได้ตลอด บลาๆๆๆ พวกมึงจะรับกับสิ่งนี้ได้มั้ยวะ ถามเฉยๆเพราะอยากรู้
>>825 ถ้าเป็นของไทยเรื่องที่เป็นประเด็น เรื่องเก่ามันมีโครงเรื่องประมาณว่าพระเอกเกลียดพ่อที่มีบ้านเล็กบ้านน้อยด้วยนะ เขาเป็นเด็กแสนดีมาเสมอต้นเสมอปลายตั้งแต่วัยประถมมัธยมยันหมาลัยจริงๆเว้ย พอคบกับนางเอกแล้วกลายเป็นว่ามาบอกในเรื่องอื่นที่จักรวาลเดียวกันว่านอกใจ มันเลยไม่ใช่เหตุผลแค่ว่าโลกมันก็เป็นแบบนี้แหละ แต่คาร์พระเอกอะเปลี่ยนชัดๆ
>>825 คือถ้าขายความโรแมนติกแต่แรกกุก็คาดหวังว่าจะได้อ่านอะไรที่จบHE ถ้าอยากอ่านแนวนี้กุคงไปหาอ่านนิยายดราม่า/ชีวิตละ จำได้ว่าสมัยที่กุเพิ่งเริ่มอ่านนิยาย ยืมเล่มนึงมาจากพี่สาว นอที่ยังเรียนมปลายโดนคนที่แก่กว่าไม่มากหลอกเอาแนวเป็นเมียน้อยไม่รู้ว่าเขามีเมีย พอโตมาเข้ากรุงทำงานมีชีวิตดีเลือกแต่งกับผชที่สุภาพเรียบร้อย แต่ผัวเสือกเป็นเกย์แล้วมาหลอกแต่งโดยนอไม่รู้ นอไปเจอฉากผัวเอากับชู้ที่เป็นผช สุดท้ายผัวกับชู้ขับรถลงแม่น้ำฆตตเพราะรู้สึกผิด นางเอกลาออกกลับบ้านเกิดมาเจออีผชคนแรกที่หย่าเมียแล้ว สุดท้ายนอลงเอยกับอีนั่นซะงั้น จบ คือกุอ่านเรื่องนี้เมื่อสิบกว่าปีละ สมัยนั้นรู้จักแต่นิยายรักวัยรุ่นของส้ม ตอนที่อ่านเรื่องนี้ก็นึกว่านิยายแนวส้มเหมือนกันแต่เสือกไม่ใช่ คิดดูว่าฝังใจขนาดไหนจำพล็อตได้แม่นยันวันนี้ อีห่า ทำลายจินตนาการของเด็กมาก
>>829 เอาจริงคือรับได้นะ555 แต่ในเว็บตูนคือไม่ได้ใส่ hint อะไรมาเลย ขายเป็นแนวอบอุ่นหัวใจมาตลอด ตอนจบก็เหมือนจะปลายเปิดอีก เจอแบบนี้ไปคนเขาจะฝังใจก็ไม่แปลก
แต่ถ้าเป็นนิยายแล้วจัดอยู่ในหมวดดราม่า รักกันแล้วเลิก ระหว่างทางก็ใส่ hint ความชายแท้นิดๆของพระเอกไว้ กูว่านักอ่านโอเค ถึงมีคนด่าก็มีคนรับได้และเข้าใจ และคนพวกนี้แหละจะช่วยพูดให้นักเขียนอีกที มันจะเป็นดราม่าเคล้าน้ำตาดีๆด้วยซ้ำ แต่ส่วนใหญ่คนเล่นพล็อตนี้แล้วถูกด่าถูกติมากๆคือเอาตรงๆนะ มือไม่ถึงกันอะ
>>830 ถ้ามันปูเรื่องมาแบบสมเหตุสมผล คนก็รับได้แหล่ะ แต่ส่วนใหญ่เหมือนตัดฉับช่วงเวลาไปเฉย อธิบายไม่ดีคนก็ไม่โอเค
กูเคยอ่านเรื่องนึง นางเอกรู้จักกับพระเอกก่อนแต่ไม่คิดอะไร พระเอกเด็กกว่านางเยอะ แล้วนางคบกับแฟนจากในที่ทำงาน เหมือนจะเป็นพระเอกเลยด้วยซ้ำ มีจีบกันกุ๊กกิ๊กให้หัวใจฟู ดูๆกันมาซักระยะก็ขอเป็นแฟน ตอนคบก็ศึกษานิสัย มีทั้งความเข้ากันได้และเข้ากันไม่ได้ แต่ไอ้จุดที่เข้ากันไม่ได้มันเหมือนเป็นปัญหาสะสมในชีวิตมาเรื่อยๆ ทั้งนางกับแฟนก็พยายามปรับตัวเข้าหากัน มันก็เหมือนจะดีแต่ลึกๆทั้งคู่เหมือนรู้ว่านิสัยไปกันไม่ได้
แต่ทีนี้แฟนนางมีคนเข้ามาในชีวิต แล้วฮีดันให้ความสำคัญกับคนนั้นมากกว่า นางเอกเองก็เหนื่อยกับการต้องมาคีพคูลแสดงความฉลาดเวลาอยู่กับแฟน นางก็อยากอ้อน ทำตัวอ่อนแอหรือโง่งี่เง่าบ้างแต่แฟนดันไม่รองรับในจุดนี้ ต่างคนต่างเหนื่อยในความสัมพันธ์ ชั่งน้ำหนักดูแล้วว่าอยู่กันไม่รอดก็เลยตกลงเลิกกันแบบดีๆ แฟนนางเอกก็ไปกับคนนั้น ส่วนนางเอกทีแรกยังไม่ค่อยอะไรกับพระเอก แต่ก็เริ่มเห็นความเท่ เอาการเอางาน จริงจังกับความฝันและเป้าหมาย นางก็เลยรู้สึกดีๆกับพระเอก คือถ้ามันปูเรื่องมาดี ไอ้ความสัมพันธ์รักกันหวานชื่นยาวนานจะจบลงกูก็ว่าคนรับได้นะเหมือนคู่นางเอกกับแฟน ลองพยายามปรับจูนกันแล้วแต่ไม่ได้จริงๆก็ถอยมาเป็นเพื่อนกันดีกว่า
แต่อันที่เป็นประเด็นเหมือนภาคแรกจบไปแบบดีๆ(?)แล้ว ภาคสองดันมาบิดคาร์พระเอกเละเทะ หนุ่มกรีนแฟลกตามรักเธอคนเดียวกลายเป็นไอ้เหี้ยมีกิ๊กไปทั่ว มันก็ควรโดนโวยนั่นล่ะ
ขอนอกเรื่อง กุไปส่องเว็บพี่บง 1-13 ยังมีสติกอยู่เลย หมดเล่ม จบเล่มเดียว 55555 สุดยอด สนพ.
>>833 เล่าเสริมอีกนิดว่าคู่แฟนนางกับคนที่มาใหม่ นางไม่มีอะไรที่ดีเท่านางเอกเลย พื้นเพไม่ดี นิสัยก็แอ๊บแบ๊วตอแหล มาในรูปแบบอีดอกสันดานเสีย ทีแรกแฟนนางเอกก็รำคาญไม่อยากยุ่ง แต่มันมีอีเวนท์อะไรซักอย่างให้ช่วยเหลือนาง เลยได้เห็นความอ่อนแอกับเปราะบางของนางที่ต้องสร้างนิสัยแบบนั้นมากลบ ฮีเลยค่อยๆซึมลึกเข้ามาแบบรู้ตัวอีกทีก็เอาแต่คิดถึงนางละ อยู่กับแฟนแบบนางเอกก็ไม่ได้สน ส่วนนางก็ออกแนวรู้ทัน รู้ใจแฟนนางเอกไปซะหมด ฮีเองก็มีนิสัยแย่ๆที่ไม่อยากให้นางเอกเห็นแต่นางดันรู้
นางเอกเองก็เหนื่อยจะคีพคูลกับแฟน พระเอกเลยเหมือนเป็นเครื่องระบายปัญหา ปรับทุกข์ ได้เห็นด้านแย่ๆเสียๆของนางที่มีข้อเสียเยอะแยะ ไม่ได้เพอร์เฟคแบบที่ใครต่อใครมอง พระเอกที่ดูเหมือนจะด้อยกว่าดันเป็นส่วนเติมเต็มให้นางมากกว่าแฟนที่นางต้องสร้างแต่ภาพลักษณ์ดีๆให้เห็น ความสัมพันธ์ของนางเอกกับแฟนก็เลยจบเพราะเข้ากันไม่ได้ ต่างคนต่างแยกย้ายไปมีคนของตัวเอง ให้เหตุผลมาแบบนี้กูรับได้ ไม่ใช่ตัดฉับแล้วใส่นิสัยสั่วๆยัดเข้ามาแล้วบอกเลิกกันเพราะความชายแท้ของมัน
>>838 พระเอกสิ 5555555555555555
พระเอกมันไปนอนอยู่ข้างทางแล้วนางเอกเก็บได้ ฮีเลยขออยู่ด้วย นางเอกก็ตกลงนะ แต่อยู่ในฐานะหมาของกูเท่านั้น พระเอกก็อยู่ในฐานะน้องหมาเฝ้าบ้าน ทำงานบ้าน ฟังนางเอกบ่นนั่นนี่โน่นไรงี้ แทบจะเหมือนหมาที่ทำงานบ้านได้ แต่ฮีก็โชว์เท่โชว์หล่อตามประสาพระเอกโชโจนะ ส่วนนางเอกมีแฟนแล้วเลยไม่ค่อยโดขิเท่าไหร่
กูมีอีกเรื่องอยากแนะนำ BREAD&BUTTER อันนี้จะหาอ่านได้ง่านเพราะมีอีบุ๊ค
อันนี้ไม่ได้มีการเลิกกันของพระเอกนางเอก
แต่เนื้อเรื่องมันจะมีพาร์ทแฟนเก่าพระเอกที่รักกันมาก
แต่วันหนึ่งก็ไปด้วยกันไม่ได้เพราะเรื่องงานของพระเอก นิสัยบางอย่างของพระเอกที่ทำให้แฟนเก่าเจ็บปวด
มันดีตรงไม่มีการเบลมแฟนเก่า แฟนเก่าก็มีปมและได้คลายปมเพราะเจอผู้ชายที่เข้ากันได้แล้ว
นางเอกกับพระเอกความสัมพันธ์ก็เกือบจะไปกันไม่รอด ต้องปรับต้องจูน
ใครอยากลองเขียนเรื่องการคบหาแบบเรียลๆ จริง แต่ไม่ทำรา้ยใจคนอ่านก็แนะนนำนะ
เอาจริงๆ เรื่องนี้ให้พระเอกเทิร์นกลับไปจบกับแฟนเก่ากูยังโอเคเลย
เพราะนางเอกก็ค้นพบสัจจะธรรมอะไรบางอย่าง ที่อาจจะเป็นโสดต่ไปกับความฝันก็ได้555
แต่ว่าสุดท้ายแล้ว พระเอกนางเอกสามารถพาตัวเองเดินตามฝันและอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข มันก็อิ่มวะ
สำหรับคนที่แบบว่าอยากออกจากอะไรเดิมๆ พล็อตซ้ำๆ จากทั้งนิยายไทยจีน
อยากให้เพื่อนลองเปิดใจกับพวกมังงะ แนวรักของญี่ปุ่น มันมีอะไรว้าวเยอะมาก
ที่กูบอกว่าไม่เบลมแฟนเก่า เพราะตอนแฟนเก่าทิ้งพระเอก
ฮีเสียสูญจนทำงานเดิมไม่ได้ ต้องมาเรียนทำขนมปังรักษาแผลใจตัวเอง
ของแทรกหน่อยเพื่อนโม่ง สมมุติกุเขียนถึงจังหวัดนึงแล้วใช้สถานที่ท่องเที่ยวเดียวกันในเรื่อง มันดันไปตรงกับนักเขียนตัวแม่ จะเป็นไรมั้ยวะ อย่างเช่น อยุธยา มีสถานที่ซ้ำกับเขาสามสี่ที่ในเล่มเดียว กุคิดว่ามันเป็นแลนมาร์คเลยเขียนไปก่อนแต่มานึกได้ว่าจะมีคนคิดว่ากุไปเลียนแบบนักเขียนดังมั้ย สถานที่อื่นมีทำไมไม่ไป ไรงี้
>>843 ถ้าสถานที่เดียวกันแต่บริบท และใจความต่างกัน กูว่ามปร. แต่ถ้ารายละเอียดปลีกย่อยในเรื่องราวมึงเหมือนเขามรก เช่นไปเดทแล้วกินก๋วยเตี๋ยวเรือแวะซื้อโรตีเหมือนกัน เป็นคนดังในจังหวัดนี้มีธุรกิจโรงแรมริมเจ้าพระยาเหมือนกัน ไปไหว้ขอพรวัดนี้ให้รักกันยาวนานเหมือนกัน ของงี้มันบังเอิญได้นะ แต่คนอ่าน(น็อตออล)มักจะไม่เข้าใจในความบังเอิญนี้ ถ้ารู้ว่าเหมือนขนาดนั้นเลี่ยงได้เลี่ยง ดีกว่า
>>843 ยุดยานึกถึงเรื่องนึง ของตัวแม่ พระเอกพานางเอกไปเยเย่ครั้งแรก(ซึ่งพระเอกมันซิง)ที่โรงแรมริมแม่น้ำที่ยุดยา เป็นโรงแรมที่มองหน้าต่างแล้วเห็นวิวเจดีย์วัดเก่า แล้วพระเอกก็ประทับใจจนแอบไปซื้อเตียงจากโรงแรมนั้นกลับมาเป็นที่ระลึกการเสียตัวครั้งแรก ถ้ามึงเลือกจังหวัดเดียวกันแล้วมีรายละเอียดเล็กๆน้อยๆเหมือนกันแบบเนี้ย ก็สุ่มเสี่ยงนะ
แจกพล็อตแนว age gap จากเรื่องจริง
สาวน้อยมางานวิวาร์ตอนเด็ก อนาคตหน้าได้เป้นเมียเจ้าบ่าวอีกคน
https://www.facebook.com/photo/?fbid=838210608347602&set=pcb.838211075014222
มึง ถ้านิยายกูตอนจบตัวเอกมันยังอยู่ด้วยกันไม่มีใครตาย ใช้ชีวิตไปด้วยกันจนแก่แบบสงบๆ แบบเรื่องความรักก็จบสมหวังดี แต่เรื่องอื่นๆคือคู่ตัวเอกมันแพ้ยับ เป้าหมายอะไรต่อมิอะไรคือแพ้ตัวละครคู่แข่งมันหมดเลยแบบนี้มึงจะถือเป็นแบดเอนมะ คนอ่านแม่งท้วงกูมาว่าทำไมไม่ติดไว้ว่าแบดเอน ถ้ารู้จะได้ไม่อ่าน
ky ไม่รู้ถูกมู้ไหม
เพื่อนโม่งมีวิธีจัดการกับความรู้สึกเสียเซลฟ์กันยังไงบ้าง เท้าความก่อนคือกูเป็นนข.ไม่ดัง เขียนได้เฉลี่ยปีละเรื่องเพราะมีงานประจำ แต่ก็สะสมฐานแฟนมาเรื่อย ๆ บวกกับเรื่องก่อนเรื่องล่าสุดมีคนชอบเยอะหน่อย คนอ่านเยอะขึ้นมาก ยังไม่ได้ถือว่าดังเปรี้ยงแต่สำหรับกูกูถือว่าแค่นี้พอใจแล้ว ทีนี้พอมาเรื่องล่าสุด กูลองไปเขียนแนวตลาดแบบที่ไม่เคยเขียน พบว่าไม่ใช่ทางตัวเองเลย กูเขียนออกมาไม่ดีอิงตามมาตรฐานตัวเอง แต่ก็พยายามเขียนจนจบเพราะคอมมิชปกมาแล้ว พอลงขายยอดก็ไม่ค่อยดีตามคาด ปัญหาคือกูดิ่งว่ะ กูกลัวคนอ่านที่เคยชอบเรื่องก่อนหน้านี้มาอ่านเรื่องนี้แล้วจะผิดหวัง จะไม่รออ่านเรื่องถัดไปแล้ว กูตั้งใจว่าเรื่องถัดไปกูจะกลับไปเขียนแนวนิชที่ถนัดแล้วก็จะทำให้ดีมาก ๆ ให้ได้ แต่กูกลัวคนอ่านเทก่อน ตอนนี้กูเสียความมั่นใจมากแล้วก็จัดการอารมณ์ตัวเองไม่ได้ เพื่อนโม่งมีวิธีดึงตัวเองออกมาจากช่วงที่อารมณ์ดาวน์ ๆ แบบนี้ยังไงวะ กูกลัวว่าถ้ายังดาวน์อยู่แบบนี้กูจะยิ่งเขียนเรื่องถัดไปได้ไม่ดี
>>853 คนเรามันก็มีมือขึ้นมือตกได้อะ นอ.เขาถ้าเป็นพวกเสพงานหลากหลายจะเฉยๆนะแบบมีเปรียบเทียบมั่งว่าเขียนเรื่องเก่ากับเรื่องใหม่ไม่สนุกเท่ากันยังไง แต่ถ้าเจอนอ.ปสด. เขาจะตีว่าเรื่องล่าสุดที่มึงเขียนไม่สนุก แสดงว่าฝีมือมึงกากละ บัยจ้าต่อให้มีเรื่องใหม่มาก็ไม่ทนอ่านต่อละ
ถ้ามึงโฟกัสแต่นอ.ปสด. มึงก็ดิ่งไปเรื่อยๆอะ แต่ถ้ามึงไม่สน ก็ปรับความคิดซะว่าเออ ถือว่าได้ลองของกันไป จะได้รู้ว่าตัวเองไม่ถนัดแนวนี้ เรื่องใหม่เขียนก็อย่าเอาตามนี้ละกัน ถือซะว่าเป็นบทเรียน
>>853 เป็นกูกูไม่หยุดเขียนนะ กูก็เขียนเรื่องต่อไปเลย แต่คราวนี้อาจจะตั้งเป้าต่ำๆ หน่อย คล้ายๆ เขียนเล่นเพื่อพักใจอะ ยังไงมึงก็มีงานประจำอยู่แล้ว เขียนโง่ๆ กาวๆ หรืออะไรก็ได้ที่มีแต่สิ่งที่มึงชอบเยอะๆ แบบสนองนี้ดไปเลย เอาจริงๆ เรื่องสนองนี้ดนี่แหละคนอ่านนิชเดิมของมึงจะชอบ เพราะมึงก็เป็นเซฟโซนของเขาไง (แต่มึงก็ไม่ต้องไปคิดหรอกว่าเขาจะชอบหรือไม่ชอบ เรื่องนี้มึงเขียนฮีลตัวเอง มึงชอบเองก็พอแล้ว)
เมื่อก่อนเคยบ่นว่านิยายจีนเนื้อหาแต่ละตอนสั้น + วนอยู่ในอ่างนะ
แต่พอมาเขียนขายรายตอนเอง เขียนไปเขียนมาก็รู้สึกว่าตัวเองเริ่มเป็นแบบนิยายจีนบ้างละ ตอนนึงโคตรสั้นไม่พอต้องเอาเนื้อหา 2-3 มารวมกันถึงจะมีความคืบหน้าด้วย ถถถถ
ว่าแต่เขาอิเหนาเป็นเองซะงั้น
>>857 นิยายจีนที่ตอนมันสั้นๆแต่จำนวนตอนเยอะส่วนมากนักเขียนก็ไม่ได้ลงวันละตอนนะ อย่างพวกนขจีนที่กุตามไปดำน้ำ 500กว่าตอนนี่ลงภายใน1ปีนะ แต่พอมาแปลไทยขายบางค่ายมันชอบลงวันละตอน ผ่านไปวีคนึงบางทีเรื่องยังอยู่ที่เดิมคนอ่านเลยบ่น ถ้าเนื้อเรื่องมันวนๆตอนสั้นๆก็พยายามลงวันละหลายตอนกุว่า นักอ่านจะได้พอใจ
มีคำถาม แบบนี้จะเรียกแนวชญ. หรือ queer วะ
1. ถ้าพี่กะเทยไปสิงร่างผญ. พบรักกับผช.
2. ถ้ากะเทยแปลงเพศผ่ากีมีนมแล้ว พบรักกะผช.
เขาต้องนับที่จิตใจหรือร่างกายหว่า
ky เห็นมีบางเพจชอบรีวิวนิยายแบบเจนรูป Ai มาประกอบรีวิวด้วย ถ้าเกิดเพื่อนโม่งได้รับเกียรตินั้นแล้วดันไม่สนับสนุน Ai มากๆๆๆจะทำยังไงดีวะ ขอบคณและเลี่ยงการไม่พูดถึงภาพที่เขาเจนมาน่าจะดีสุดใช่มั๊ย
Kyมึงๆ ถ้ากูให้พระเอกตามดูนางเอกไปทำนู่นทำนี่(เพราะสงสัยอะไรบางอย่าง)ตามดูสักพักก็ยิ่งหลงรักมากขึ้น(ไม่หื่นช่วยตัวเองนะ)
มันดูเข้าข่ายสตอกเกอร์+โรแมนติไซส์ไหมวะ
>>866 เพจเดียวกับที่กุเห็นแน่ ๆ เห็นละเสวแทนนข.เลยว่ะ 55555 ถ้ากูโดนก็คงกระอักกระอ่วน ไม่รู้จะพูดไง จะขัดขาก็ดูไร้มารยาทไปนิด ได้แต่เห้อว่ะ อยากนับถือใจนะที่อุตส่าห์เจนให้เป็นล่ำเป็นสัน แต่ไม่ต้องก็ได้จร้า ใด ๆ บางรูปมันเป็นลายเส้นแบบคนจริงอะ น่าจะดูดรูปมาจากรูปถ่ายคน ไม่ใช่รูปวาด แบบนี้ก็ผิดปะ ? แต่งานเจนพวกนี้ดับฝันกูมากนะ ถ้านข.จ้างวาดปกกูยังถือว่าเจ้าของงานเขา approve มาแล้ว อันนี้เจอใครไม่รู้มายัดเยียดภาพให้ ให้กูจิ้นเองเถ้อ อีเฟสไม่น่าสาระแนเด้งมาบนฟี้ดเลย Orz
>>871 ขอบคุณมากมึง กูยอมรับ กูปสด.ขี้กลัวจริงๆ กูเคยโดนของแรง เคยขายตอนพิเศษแยกต่างหากราคา 69฿(เล่มจริง2xx) โดนคนซื้อ มาทิ้งข้อความว่า[โกงได้ดีมาก ขอให้ถูกโกงกว่านี้ล้านเท่า มีแต่ความวิบัติในทุกๆเรื่อง] กูอยากจะบ้า กูติดต่อไปทุกช่องทาง(เพราะรู้ชื่อนามสกุลจากยูสเซอร์)กูถามว่าโกงอะไรก็ไม่ตอบกูเลย กูเขียนชัดเจนว่า-ตอนพิเศษนะ-จากเหตุนั้นกูดิ่งกูหมดอาลัยกูจะบ้า และเอาเงินค่าหนังสือ69฿ไปทำบุญโลงศพ กว่ากูจะฟื้นมาเขียนใหม่กูก็พยายามเตรียมใจทุกทางที่ทำได้
ไม่ใช่แบบมึงนะ แยกขาย มันทำได้
ถามโม่งหน่อยว่าถ้าพล๊อตแบบตัวเอกมีแฟนที่ตรงสเปคอยู่แล้ว แต่เลิกกันไป
มาเจอคนที่นิสัยไลฟ์สไตล์ต่างกันมาก แถมไม่ใช่สเปคเลย ตอนแรกเลยไม่ค่อยชอบ
ไปๆมาๆเห็นความดีหลายอย่างของเค้าและเหงาด้วย เลยคบกัน
แต่สุดท้ายพอเวลาผ่านไปก็เริ่มระหองระแหง แถมลึกๆแล้วตัวเอกก็ยังไม่ลืมแฟนเก่า
แล้วสุดท้ายก็เลิกกัน และตัวเอกกลับไปคบกับแฟนเก่า
มีแนะนำมั้ยว่าเขียนยังไงดี ให้คนอ่านไม่เข้าใจผิดว่ากูไปชี้นำว่าคนไม่ตรงสเปค / นิสัยไลฟ์สไตล์ต่างกัน คบกันรอดยากนะ
มันแค่เป็นเรื่องว่าตัวละครคู่นี้เค้าคบกันแล้วมันไปไม่รอดเฉยๆ
>>883
ครส.กูแค่อ่านคือไม่ชอบแบบนี้เลยว่ะ มันเรียล+ดราม่าเกิน มองไปได้ว่าตัวเอกใจโลเลไม่ชัดเจน สายเรียลๆน่าจะชอบ กูเคยเจอเล่มนึง เขาบอกเล่าปัญหาจุกจิกของคนใหม่ที่ไม่ตรงสเปกอะ แล้วคนใหม่ก็นอกใจแอบไปมีอะไรกับรักแรกของตัวเองด้วย ส่วนตัวเอกก็คิดถึงแต่แฟนเก่าพอกลับมาเจออีกครั้งก็ใจเต้นแรงหึงแฟนเก่า ต่างคนต่างนอกใจไปหาแฟนเก่าตัวเอง ทำให้คนอ่านเห็นว่ามึง2คนเลิกกันไปเถอะ
ส่วนกูมีคำถาม ยังมีใครเขียนลงหมวดรักผู้ใหญ่อยู่บ้าง ยอดขายตกมั้ย กูเพิ่งกลับมาเขียนนิยายเต็มตัว พอดีว่าเรื่องใหม่กูยังลังเลว่าจะแค่โรมานซ์หรือจัดเต็มลงหมวดรักผู้ใหญ่ดี แต่เมื่อก่อนยอดจาดรักผู้ใหญ่มันดีกว่าว่ะ
ถ้านางเอกกูซึมเศร้าดิ่งหนักเลย พระเอกมาช่วยจนหายซึมเศร้าในระดับหนึ่งไม่ดิ่งเท่าเก่าแล้ว แต่นางนึกไรไม่ออกแถมไม่มีเงินเลยบอกจะให้เยตอบแทนบุญคุณ อันนี้จะสมเหตุสมผลป่ะวะ คือนางอยู่ในจุดที่ชีวิตช่างแม่งละ ไม่มีอะไรจะเสียอีกต่อไป จะเสนอตัวให้ใครก็ได้ง่ายๆไม่แคร์แล้ว แต่กูก็ไม่มั่นใจเพราะมันมีโรคซึมเศร้าเข้ามาเกี่ยวเลยไม่รู้ว่ามันสามารถตัดสินใจแบบนี้ได้มั้ยน่ะ
แต่พระเอกกูไม่ได้ตกลงนะเว้ย ถึงฮีจะเป็นยอดนักเยสเจ็ดย่านน้ำ แต่ถ้าทำแม่งก็เหมือนรังแกคนป่วย ให้มันทำความดีแบบไม่หวังผลตอบแทนบ้าง 555555555555
ky เพื่อนโม่งแนะนำหน่อย กุตัน มีพล็อตเรื่องแล้ว ต้นกลางจบก็คิดไว้แล้วแต่ดันคิดเนื้อเรื่องช่วงระหว่างนั้นไม่ออก ทำไงดี
ky สวัสดีเพื่อนโม่ง กุมีคำถาม
ตามทวิตคนนึงอยู่เพราะชอบงานเขียนเค้า ทีนี้เลยค้นทวิตเก่าๆเผื่อมีเทรดที่เค้าเวิ่นทิ้งไว้ กลายเป็นว่าเจอที่เค้าเอาฟิคเรื่องอื่นมาเล่าแทนอ่ะ ต้นฉบับเป็นภาษาอื่น เค้าจะพิมพ์ทวิตแรกว่าไปเจอเรื่องนึงไม่ก็กำลังอ่านเรื่องนึงแบบไม่มีชื่อเรื่อง แล้วเทรดต่อๆมาก็เป็นเขียนบทบรรยายกับบทพูดแบบย่อจากต้นฉบับมา ระหว่างนั้นก็มีแทรกความเห็นส่วนตัวลงไปบ้างอะไรงี้ เล่าแบบนี้จนจบเรื่องเลยอ่ะ
คำถามคืออย่างนี้ยังนับว่าเป็นรีวิวมั้ยหรือนับว่าเป็นสรุปเรื่อง สามารถทำแบบนี้ได้เป็นปกติมั้ย กุไม่ใช่สายงานเขียนเลยเข้าใจว่าปกติรีวิวมันควรจะมีชื่อเรื่อง ลงลิ้งค์ต้นทางแล้วเขียนความเห็น ยกเหตุการณ์มานิดนึงอะไรแบบนี้ กุชอบงานเค้ามากๆแต่กุมาจากฝั่งงานวาดเลยงงๆว่าแบบนี้มันเหมือนกับรีโพสต์รึเปล่าเพราะกุไม่ต้องไปอ่านเองก็รู้ตั้งแต่ต้นจนจบ แต่มีเรื่องที่กุอยากอ่านต้นฉบับก็ต้องเสิร์จจากคีย์เวิร์ดที่พอจะเป็นชื่อเรื่องได้หาเอาเอง
ขอโทษด้วยนะถ้ากุพิมพ์วนไปวนมา
KY พอดีอยากเขียนพีเรียดไทย แต่เห็นว่าชายสูงศักดิ์ตามขนบต้องหุ่นลีน ๆ ถ้ามีกล้ามบึกบึนจะเป็นพวกทาสใช้แรงงาน งั้นถ้าพระเอกกูเป็นแนว ๆ ขุนนางแม่ทัพต้องไปรบ (เป็นคนมียศมีอย่าง ไม่ใช่ชาวบ้านบ่าวไพร่) ให้มีกล้ามมีซิกแพคจะยังเรียลอยู่มั้ย ขอบคุณล่วงหน้าจ้า
จะว่าไปมีใครเป็นแบบกูมั่งวะ เพิ่งลงนิยายไปวันก่อน แต่กูไม่กล้าเข้าไปดูคอมเม้นท์หรือติดตามความคืบหน้าเลย ถถถถ
แบบว่าเคยมีประสบการณ์ไม่ดี โดนคนอ่านฉอดใส่แบบไร้มารยาท + กังวลยอดวิวตอนเริ่ม หลังจากตั้งเวลาอัพเสร็จกูก็ตั้งใจที่จะเว้นระยะไม่เข้าไปดูเลยซักพัก เพื่อทำใจอะไรทำนองนั้น
KY หน่อย มึงว่าถ้าตัวละครกูมีความสัมพันธ์เป็นเครือญาติห่างกันสักห้าหกรุ่นแบบปู่ของทวดเป็นพี่น้องคนละแม่(มีทวดของทวดร่วมกัน) กูควรติดคำเตือนว่า incest ไหมวะ ใจก็ว่าห่างมากไม่น่าจะติดละ แต่ก็กลัวโดนด่า ปล.เป็นพีเรียดอิงตามปวศ.จริงนิดหน่อย นอกจสกทวดของทวดที่มีร่วมคนเดียวกันหลังจากนั้นสองสายตระกูลก็แต่งไปคนละทิศละทางไม่ได้แต่งวนๆกัน
ขนาดรับมาเลี้ยงด้วยกันยังหลอน เค้าให้มาเป็นพี่น้องกันนะ เขียนให้คิดเป็นอื่นได้ไง ทั้งที่ก็ไม่ได้สายเลือดเดียวกันอะไรเลย เดี๋ยวคนจะไปทำตาม เห็นเป็นเรื่องปกติว่ารักพี่น้องบุญธรรมได้ แล้วอาจจะลามไปพี่น้องจริงงี้ /โยงไปได้เรื่อยๆ 555
เอ้ย ขอโทษ ไม่ได้มองชื่อมู้นึกว่ามู้เม้าฉอดเด้อ
ไหนๆ ก็ละ ไอ้พวกแบบเพื่อนข้างบ้าน โตด้วยกันมาตั้งแต่อนุบาล นี่ก็มีชาวเอ็กซ์สมองไหลแหวะไม่ใช่เหรอ จะเขียนทีแม่งมือสั่นไปหมด ฮ่วย พวกเหี้ย บ้า
>>908 >>909 เพื่อนสมัยเด็กนี่พล็อตยอดฮิตเลยเหอะ โตมาด้วยกัน กอดคอกันไปไหนต่อไหน เอ๊ะ ทำไมหวั่นไหวเวลาอยู่ด้วย ทำไมเธอดูดีจัง แอบรักกันแต่ไม่กล้าบอกมั่งไรมั่ง ซึนใส่กันมั่ง แบบรันชินอิจิ คาซึฮะเฮย์จิ พวกที่ฉอดพล็อตนี้แม่งเอาตัวเองเป็นศูนย์กลางจักรวาลกันเหรออีบ้าพวกนี้ มึงแห้งตายในจิตใจก็อย่าเหมารวมคนอื่นว่าเขาจะไม่ชอบ ไม่งั้นพล็อตแอบรักเพื่อนมันไม่ขายดีหรอก
เพื่อนโม่ง ใครเขียนโคแก่หญ้าอ่อนเกิน 10+ โปรดรู้ไว้ว่ากูคอยส่องและอุดหนุนอยู่ อย่าปล่อยให้ฉอดมันมาสั่นคลอนความลุงและวัยกลางคนที่แท้จริงนะโว้ย5555
เพื่อน กูมีคำถาม
กูเขียนนิยายสะสมไว้ได้หลายตอนแล้ว ว่าจะเอามาทยอยลงใน RAW
ตอนนี้คือกูเอาไปแปะเป็นตอน ๆ เอาไว้แล้ว แต่ยังไม่กดเผยแพร่เลยสักตอนเพราะกูตั้งเวลาเอาไว้ให้เริ่มลงทุกวันตั้งแต่สัปดาห์หน้า
แต่ตัวนิยายเองสถานะก็ยังไม่เผยแพร่ เพราะกูไม่อยากให้คนกดเข้ามาตอนนี้แล้วไม่เจอนิยายเลย กูเอาฤกษ์เอาชัยจะเริ่มเผยแพร่วันที่ 15 เดือน 5
คำถามคือถ้ากูตั้งเวลาตอนที่ 1 เอาไว้ให้เผยแพร่ตอน 0:00 น. (วินาทีแรกที่เข้าสู่วันที่ 15) แล้วตัวนิยายมันจะเปลี่ยนสถานะเป็นเผยแพร่โดยอัตโนมัติไปด้วยมั้ยวะ หรือว่ากูต้องรอวันที่ 14 เวลา 24:59 กดเผยแพร่นิยายก่อน ?
คือกูกลัวว่าถ้ากูไม่กดเผยแพร่นิยาย ไอ้ตอน 1, 2, 3 ที่กูตั้งเวลาไว้มันจะเผยแพร่ไม่ได้ไปด้วยว่ะ
คำถามกูวกวนไปมั้ย ฮือ...
จะบอกว่า ยิ่งเห็นว่าในนิยายมัน18+กว่านี้ อิหมอขี้โม่ย หื่น กูยิ่งอยากอ่าน ขอบคุณฉอดเด้อที่ป้ายยานะคะ แง้💓
ky ถ้านักอ่านสะกิดถามหาอิมเมจพระนางเพื่อจินตนาการหน้า ซึ่งจริง ๆ ก็กุมีในใจ (สมมติว่าพี่ tik อะ 5555) กุควรตอบเขาตรงเม้นนั้นไหมวะ หรือควรหลังไมค์ไปบอก หรือไม่ควรบอกเลยทุกกรณี
ky ถ้าลงขายงานได้ประมาณ1อาทิตย์ แล้วเพิ่งรู้ว่าปกสำเร็จที่ใช้(ซื้อมาดองนานแล้ว) มันไปเหมือนกับของนักเขียนดัง(รูปการ์ตูนชายหญิงเหมือนกันเป๊ะแต่ฉากไม่เหมือน) เป็นมึงจะเปลี่ยนปกไหมวะ หรือใช้ต่อไป
>>927 ว่าบาปไป กูเคยเจอนิยายนักฉอดมาทรงงี้จริงอะ ไอ้พวกด่าธงแดงอวยธงเขียวนั่นไง กูละข้องใจเลยไปจิ้มอ่านดูมันมีงี้จริงเว้ย555 ยอดวิวหลักหมื่นต้นๆแหละ ความยาวสามสิบตอน คนกดเข้าชั้นเจ็ดร้อยกว่าๆ ในนิยายนางเอกพระเอกคบกันเป็นแฟนมาหลายปีเหลือแค่แต่งงานตอนจบละนะ ทีงี้มีซีนเดทเว้ยกินข้าวดูหนังไรงี้เบสิคๆ แต่ชียัดธงเขียวใส่พระเอกรัวๆเลยว่าเออ ได้ย้ำเตือนกับนางเอกหลายรอบละนะว่าจะให้เกียรติไม่ล่วงเกินเด็ดขาด ก่อนกินข้าวก็พูดงี้ พอกินเสร็จไปดูหนังก็มีบอกอีกว่าพระเอกบอกนางเอกอย่างชัดเจนว่าจะเดทกันเฉยๆน่าไม่ล่วงเกินเป็นอย่างอื่นแน่ แม่งเอ้ยซีนละครคุณธรรมชิบหายมาบอกมาย้ำไรโต้งๆกันแบบนี้ ส่วนนางเอกก็แบบอุ้ยผู้ชายคนนี้ให้เกียรติเราทุกทวงท่า อยู่แล้วรู้สึกอุ่นใจว่าจะไม่เกิดเรื่องไม่ดีไม่งามก่อนแต่งแน่ แล้วพอแต่งกันก็จบแบบละครไทยคือได้เสียกันตอนจบในคืนเข้าหอ ตัดเข้าโคมไฟแต่ถ้าจ่ายเงินตอนพิเศษจะมีเอนสีให้เสพต่อฉ่ำๆอีกสามตอน555
คือกูไม่ไรกับพวกขนบรักนวลสงวนตัวก่อนแต่งงี้หรอกนะ แต่มูฟเม้นมันตลกอะ555 มันดูประดักประเดิกไป อะไรคือการยัดใส่ปากพระเอกโต้งๆว่าพี่จะถนอมซิงน้องก่อนแต่งแน่นอน ไม่พาไปดูเนตฟิกที่ห้อง ใส่มาแม่งทุกซีนที่เปลี่ยนฉากเดท แล้วมันมีซีนก่อนหน้านี้อีกช่วงกลางๆเรื่องมั้ง พระเอกไปดูหนังกับนางเอกแล้วในหนังมันมีเลิฟซีนเลยเกิดอารมณ์มาจับมือนางเอกลูบๆคลำๆงี้แบบประสานนิ้วสอดมืออะ นางเอกปัดออกแล้วตอกกลับว่าทำไมไม่ให้เกียรติเรา ถึงจะเป็นแฟนกันแล้วแต่ฉันก็คือผู้หญิงนะ เอดุเขตใหญ่ว่าทำแบบนี้ไม่ให้เกียรติกันเลย พระเอกตื่นรู้เลยขอโทษครับผมผิดไปแล้ว ที่ทำให้อารมณ์อยู่เหนือเหตุผล ผมนี่มันไม่สุภาพบุรุษจริงๆ ผมมันชายแท้
เห้ ถ้ากูไม่อยากพิสูจน์ความธงเขียวที่ดีกว่าธงแดงอย่างพวกแม่งว่าคือยังไง กูปิดไปตั้งแต่ตอนนี้แล้วนะเนี่ย ถ้าจกนมกันก็ว่าไปอย่าง นี่จับมือจ้าจับมือ เออแต่พอกูอ่านจนจบก็รู้ละว่า เวลามันเป็นของมีค่า อย่าเอาไปฆ่าเวลาด้วยการอ่านอะไรแบบนี้เลยนะมึง กูเสียเวลาเป็นหนูทดลองไปอ่านให้แล้วนะ
>>934 กูนึกว่าอ่านนิยายยุคต้นรัตนโกสินทร์ จับมือกันนิดนึงก็ผิดผีเสียนวลแล้ว เขียนเหี้ยไรคริ้นจ์สัส
อีบ้า แฟนกันจับมือกันมันจะอะไรนักหนา มึงทรีตแฟนเป็นคนนอกเหรอ จับมือถือแขนคือการไม่ให้เกียรติดิฉันค่ะ ทั้งที่การเป็นแฟนนี่เหมือนเข้ามาในวงในของความสัมพันธ์แล้ว เป็นคนที่มึงให้ความสนิทใจ ไว้ใจ เชื่อใจในระดับหนึ่งอะ ยังจะมาทรีตแบบคนแปลกหน้าเพิ่งเจอกันแล้วตรงดิ่งมาแตะเนื้อต้องตัวอยู่งั้นเรอะ นักเขียนเรื่องนี้มันเคยมีแฟนมั้ยเนี่ย
ถ้าคบกันนานๆระดับปี ถึงจะยังไม่มีอะไรกันแต่ส่วนใหญ่มันก็คลุกวงในกันหมดแล้วนะ กอดจูบลูบคลำไรงี้มีหมด มันเรื่องปกติของคนเป็นแฟนกัน ธงเขียวของอีฉอดกับกูนี่น่าจะคนละความหมายกัน อย่างน้อยแม่งก็ไม่ยัดมาโต้งๆเป็นละครคุณธรรมแบบนี้ ว่าแต่มันเรื่องอะไรวะ กูอยากรู้เลย อยากพิสูจน์
>>936 แต่นักฉอดมันเป็นงี้จริงมึง นักเขียนสายฉอดอยากเขียนพระเอกรวยกับนางเอกจนแบบคนชอบอ่านก็กลัวแอครีวิวสายฉอดจะหาว่าอวยนายทุนก็ต้องใส่คำพูดด่านายทุนใส่ปากนางเอกนิดๆ หน่อยๆ ให้แอครีวิวเอามาอวย หรือเขียนพระเอกเป็นท่านประธานจีบลูกน้องตัวเอง กลัวโดนแอครีวิวด่าว่านักเขียนสนับสนุนให้พระเอกใช้อำนาจมิชอบ พาวเวอร์ไดนาโมไม่เท่ากัน ก็ยัดคำพูดนางเอกจิกกัดพระเอกไว้ในใจให้รู้ว่านักเขียนไม่ได้อวยนะจ๊ะ แอครีวิวก็เอามาอวย โธ่ มึงคะ เขียนมาขนาดนี้ก็กล้าๆ หน่อย รู้ค่ะว่าอยสก้ขียนแนวนี้ มันฟริน มันขายได้ แต่พอมีมุกยัดปากงี้มันเหมือนพวกกีอยากปากตอแหลคุณธรรมอ่ะค่ะ ดัดจริต
>>935 กูอ่านจบกูกดบล้อกเลยอะ ขอบคุณรี้ดที่ออกฟังก์ชั่นนี้มาสักที
>>936 ว่าบาปไป ตอนแรกกูนึกว่าแนวย้อนยุคนะ แต่อ่านๆไปก็เซตติ้วปจบ.นี้ละ แม่งคริ้นขึ้นมาเลยทีนี้ กูไม่เคยมีแฟนนะ แต่ไม่เข้าใจโมเม้นนี้ด้วยเลย แค่จับมือต้องออกอาการงี้เลยดิ ถ้าจกนมกันว่าไปอย่างนี่ที่สาธารณะอะเนอะ แต่คือจับมือจ้าจับมือ สอดนิ้วประสานมือลูบไล้ไปมา อย่างมากก็แค่เสวๆ ไม่ถึงกับหลู่เกียรติอะไร ให้บทนางวีนกับนางเอกเยอะเกิน อ่านจบละแม่งได้ฟีลละครคุณธรรมสอนใจชายแท้อะ ไอ้สุภาษิตสอนหญิงที่ว่าบ้งนั่นมันยังสมูทกว่ากันเยอะดลยแบบมันมีความเป็นเหตุเป็นผลในตัวของมันอะว่าทำไมคนแต่งเป็นผู้ชายแต่กล้ามาสอนหญิงแบบนี้ นิยายเรื่องนี้คนแต่งเป็นผู้หญิงอายุก็ไม่น้อยนะเห็นว่าเรียนมหาวิทยาลัยก็คงยี่สิบต้นๆ แต่ตรรกะในเรื่องยังกะรุ่นป้า มันมีวิธีบอกเล่ามากมายว่าเออ จะไม่ให้นางเอกเสียตัวก่อนแต่ง พระเอกให้เกียรตินางเอก ที่ไม่ใช่การเล่าแบบละครคุณธรรมยัดใส่ปากกันโต้งๆอะ
รู้สึกบาปเลยนะ555 นี่ก็มั่นว่าเขียนพระเอกธงเขียว แต่พอเป็นแฟนกัน พระเอกอ้อนขอเย่นางเอกแทบทุกเรื่องอะ บางเรื่องนางเอกเปิดทางให้นิด พระเอกพร้อมฟัดทันที แสดงว่าอาจถูกสายฉอดเขาติดว่าพระเอกหื่นธงแดงรึป่ะ 555
>>939 ถ้าสมยอมทั้งสองคนหรือพระเอกอ้อนแล้วนางเอกก็ให้ กุว่ามันปกติมาก ๆ เลยนะ ออกจะน่ารัก พวกที่เคร่งว่าต้องแต่งงานกันก่อนถึงเอากันได้ซะอีกที่เป็นแนวคิดกดทับความเป็นมนุษย์ เพราะมันเป็นแนวคิดที่ประกอบสร้างมาจากการเอากัน = ผู้ชายได้ ผู้หญิงเสีย การได้กันก่อนแต่ง = นางเอกเสียตัว หมดคุณค่า ไม่ให้เกียรติกัน ถ้ามองคนเป็นคนเท่ากันทั้งชายทั้งหญิง การได้กันไม่เท่ากับไม่ให้เกียรตินะ เพียงแต่ต้องเป็นการยินยอมทั้งสองฝ่ายเท่านั้นเอง ทำไมพวกฉอดมันปลอมเปลือก ชอบติดหล่มตัวเอง
แล้วกูรู้สึกแปลกใจมากกับนักฉอดในเอ็กซ์ จำได้ว่าเคยเหยียดป้าๆ เรื่องที่ป้าๆ เขาชอบนางเอกซิงกัน แต่วันนี้ฉอดอวยพระเอกมที่ไม่ยอมเอานางเอกเพราะจะให้เกียรตินางเอก
>>934 มันหลุดมาจากยุควิคตอเรียนเหรอ ชายหญิงไม่ควรใกล้ชิดกันเกินงาม กฎห้ามผู้ชายผู้หญิงอยู่ด้วยกันเต็มไปหมด ห้ามเต้นรำด้วยกันเกินสองเพลง ห้ามสัมผัสผิวเนื้อโดยตรงไม่มีถุงมือสวม แฟนกันจะจับมือกันนี่มันไม่ให้เกียรติกันตรงไหนวะ ไม่มีโมเมนต์อยากอ้อนอยากกอดอยากจุ๊บเลยเหรอ มึงเขียนนิยายรักหรือสุภาษิตสอนชาย
ฉอดงานเขียนกุยังพอเข้าใจได้แม้จะไม่เห็นด้วยกับความประสาทแดกของพวกมัน แต่ที่เกลียดสุด ๆ คือพวกฉอดคนจริง ๆ ที่เขาพูดถึงความรักความสัมพันธ์ของเขากับแฟน ไปอี๋ไปอ้วกใส่เขา บางคนอวยผัวตัวเองทับถมเขาอีก มารยาทมันมีกันบ้างมั้ย พวกนี้มันคลั่งธงเขียวจนลืมมารยาทไว้ในท้องแม่หรอ
Kyถามนักเขียน ถ้ากูให้เรตติ้งนิยาย3ดาวในเmบ ให้เหตุผลว่าเพราะคำผิดเยอะมากกกก จะสมเหตุสมผลไหมวะ หรืออย่างไรดี
กูอ่านเรื่องนึงแล้วเพลียใจมาก เป็นนักเขียนดังมีคนรีวิวหลายเรื่องในกรุ๊ปมีงานติดท็อปออฟเดอะเยียร์ ได้ป้ายแดงทุกเรื่องแต่พิสูจน์อักษรแย่มาก ใจกูอยากให้ดาวเดียวด้วยเพราะหงุดหงิดกับคำผิดสุดๆ
เคยเจอแบบยัยผมทองเหมือนกัน แต่เสริมหน่อยว่าดีกว่า(แบบแปลกๆแตกต่าง)ตรง..ผมมีเอกลักษณ์กว่าที่ค่อนข้างมืดมน
.
ผมสมัยเรียนปีแรกๆมองโลกแง่ร้าย ยิ้มบ่อยแต่เหมือนเสเเสร้งปนเหยียดและประชดเรียกว่าวอนตีนล้วนๆ แต่แปลกดีที่ไม่มีคนเกลียด การใช้บวกปรับสายตา(การขยัยกล้ามเนื้อรูปหนังตากับคิ้ว)เพื่อแสดงออกนี่ถ้าดูจากกระจกยังอึกเองเลยว่าตัวเองกำลังคิดไรอยู่ก็ไม่รู้ แถมทั้งหมดถูกจดจำมีแต่คนเป็นมิตรมาอยู่รอบตัวซึ่งทำสงสัยตัวเองมีดีอะไรนะถึงมีแต่คนคอยพยุงตลอดเวลา ตัวผมจะต่าง(กับตัวละครข้างบน)ที่ตรงไม่ค่อยเจอสายตื้อที่อยากเป็นเพื่อนแบบยันทอมในเรื่องแหะ ...
.
อ๊ะ!ใช่ว่าจะไม่เคยเจอนะ ผมเจอแค่ครั้งเดียวตอนปีหนึ่งเป็นหนุ่มหล่อขี้สงสัยจากคณะครุศาสตร์(ที่จ้วงหัวว่าแม่งตื้นเขินน่ารำคาญชะมัดแต่ก็ไม่เกลียด) และดูเหมือนผมจะถูกตีตัวออกห่างเองในหนึ่งวันแห่งความพยายามของเจ้าหมอนั่นซึ่งวันนั้นฝนตกซะด้วย ผมก็ไม่เห็นเจ้านั้นอยู่หลายปี.... ตื้นชะมัดเลยนะ ทั้งที่ทางนี้อุตสาห์เปิดหัวข้ออภิปรัชญา เช่น ความหมดศรัทธาว่ามนุษย์เป็นสัตว์ผู้มีเหตุผลหลังผ่านยุคโพสโมเดิร์น กับแนะนำหนังสือโลกของโซฟี่และนักปรัชญารุ่นเดอะ ต่างๆแท้ๆ การเมืองนู่นนี่ ความเป็นจริงและสิ่งที่ต้องจ่ายแม้จะทำตัวเมินเฉยในนาม "เป็นกลาง" ที่อ้างๆ กันของคนกลุ่มหนึ่งว่าตามจริงการอยู่เฉยก็มีราคาที่ต้องจ่ายเช่นเดียวกัน ....... ผมพูดแต่เรื่องเครียดรึไงไอ้บ้านั้นเลยหนี เฮ้อ น่าขยะแขยงชะมัดเคยเจอแบบยัยผมทองเหมือนกัน แต่เสริมหน่อยว่าดีกว่า(แบบแปลกๆแตกต่าง)ตรง..ผมมีเอกลักษณ์กว่าที่ค่อนข้างมืดมน
.
ผมสมัยเรียนปีแรกๆมองโลกแง่ร้าย ยิ้มบ่อยแต่เหมือนเสเเสร้งปนเหยียดและประชดเรียกว่าวอนตีนล้วนๆ แต่แปลกดีที่ไม่มีคนเกลียด การใช้บวกปรับสายตา(การขยัยกล้ามเนื้อรูปหนังตากับคิ้ว)เพื่อแสดงออกนี่ถ้าดูจากกระจกยังอึกเองเลยว่าตัวเองกำลังคิดไรอยู่ก็ไม่รู้ แถมทั้งหมดถูกจดจำมีแต่คนเป็นมิตรมาอยู่รอบตัวซึ่งทำสงสัยตัวเองมีดีอะไรนะถึงมีแต่คนคอยพยุงตลอดเวลา ตัวผมจะต่าง(กับตัวละครข้างบน)ที่ตรงไม่ค่อยเจอสายตื้อที่อยากเป็นเพื่อนแบบยันทอมในเรื่องแหะ ...
.
อ๊ะ!ใช่ว่าจะไม่เคยเจอนะ ผมเจอแค่ครั้งเดียวตอนปีหนึ่งเป็นหนุ่มหล่อขี้สงสัยจากคณะครุศาสตร์(ที่จ้วงหัวว่าแม่งตื้นเขินน่ารำคาญชะมัดแต่ก็ไม่เกลียด) และดูเหมือนผมจะถูกตีตัวออกห่างเองในหนึ่งวันแห่งความพยายามของเจ้าหมอนั่นซึ่งวันนั้นฝนตกซะด้วย ผมก็ไม่เห็นเจ้านั้นอยู่หลายปี.... ตื้นชะมัดเลยนะ ทั้งที่ทางนี้อุตสาห์เปิดหัวข้ออภิปรัชญา เช่น ความหมดศรัทธาว่ามนุษย์เป็นสัตว์ผู้มีเหตุผลหลังผ่านยุคโพสโมเดิร์น กับแนะนำหนังสือโลกของโซฟี่และนักปรัชญารุ่นเดอะ ต่างๆแท้ๆ การเมืองนู่นนี่ ความเป็นจริงและสิ่งที่ต้องจ่ายแม้จะทำตัวเมินเฉยในนาม "เป็นกลาง" ที่อ้างๆ กันของคนกลุ่มหนึ่งว่าตามจริงการอยู่เฉยก็มีราคาที่ต้องจ่ายเช่นเดียวกัน ....... ผมพูดแต่เรื่องเครียดรึไงไอ้บ้านั้นเลยหนี เฮ้อ น่าขยะแขยงชะมัด
นึกถึงทวิตที่ว่าเดี๋ยวนี้คลั่งธงเขียวจนท็อกซิกเองอะไรนี่แหละ ไหนจะบัญญัติศัพย์ใหม่อีกละ ธงแตงโม คริสมาสต์ ไฟจราจร(อันนี้ไม่แน่ใจ) แบบข้างนอกเขียวแค่จริงๆข้างในแดง หรือมีผสมกัน เอาเข้าไป จะหาพระโพธิสัตว์กันเรอะ
Ky หน่อยเห็นข้างบนมึงคุยกันเรื่อง age gap แล้วกูสงสัยว่าถ้าตัวเอกกูมันมี age gap 10ปี แต่มันเจอกันตอนโตแล้วทั้งคู่นะ แล้วมีเหตุให้ทั้งคู่ย้อนเวลากลับเกิดใหม่ตอนหนึ่งในตัวเอกยังไมเนอร์ มึงว่าแบบนี้กูจะโดนยำมะ กำลังลองแต่งๆดูอยู่แต่ไม่กล้าเอาลง
ถ้าฉอดชอบ = รอด คนละมักกะโรนีกัน
ถ้าผิดใจฉอด = ทัวร์มาแน่ ไม่ว่าอะไรยังไงคือบ้งแน่นอน น่าจะประมาณนี้
นักเขียนถ้าไม่ใช่ลูกรัก พระเอกนางเอกอยู่ในช่วงจีบกันอยู่ จังหวะได้ แต่พระเอกจูบไม่ขอ ยังผิดเลยมึง บอกว่าคุกคาม ไม่คอนเซ็นต์ 555
เออนึกได้ ที่ซีรี่เกาหลี พระเอกตามรักมาเป็นพันๆ ปี นางเอกเกิดใหม่ บอกโรแมนติก55555 แต่ก็เออะอีฉอดยอดนักย้อนแย้งอยู่ละ
กลายเป็นมู้ด่าฉอดแล้ว พวกมุงเก็บกดแหละ แต่กูขอด้วยอีกนิด อีเรื่อง ขวานฤไตอะ ฉากหมอโม่ยนางเอก อีเหี้ยกูนึกว่าจะชวนอ้วกอะไรนักหนาา แค่พระเอกมันตื่นเต้นใจสั่นกับคนที่ตัวเองชอบ คนที่แหยะอี๋ฉากนี้ มึงต้องจิตใจสูงส่งไรหนักหนา อ่านนิทานชาดกที่พระเอกเป็นพระเหอะว่ะ
>>961 มันเห็นใครดังไม่ได้อ่ะอีพวกฉอด ส่วนใหญ่แต่ละเคสที่เอามาฉอดก็คนดังๆ ทั้งนั้น แล้วก็ตีฟูอี๋เขา ด่าเขาบ้ง ล้มไม่ลุก ล้มแล้วล้มอีก เฟคนิวส์ฉ่ำ แล้วพวกตระหนักรู้ปลอมทั้งหลายก็ไหลตามกันเป็นขี้ พวกมึงมีอะแวร์เนสกันยังไง สมองน้อยยิ่งกว่าเม้ดถั่วขนาดนี้ อย่าไปสอนใครเขาเลย สอนพวกมึงกันเองก่อน
เท่าที่กูสิงอ่านมานะ สามสี่ปีที่แล้วพวกที่ออกมาวิจารณ์วรรณกรรมแม่งเบื้องหลังเป็นอาจารย์สายสังคมวิทยา แล้วฉอดเรื่องที่ควรฉอด อย่างโลลิต้าฉบับหนัง เรื่องความกดทับชายขอบตั่งต่าง แต่จุดเปลี่ยนที่กูเห็นชัดๆเลยคือเคสอีเด็กปากหมาคนนึงที่ไปอ่านนิยายของคุณปxxxต์ เรื่องรักXXXปล้ำ แบบอ่านไปสองย่อหน้ามั้ง แล้วเสนอหน้ามาฉอดในนกฟ้าเลยว่าหวั่นใจจังค่ะ เรื่องนี้มันเกี่ยวกับอะไรคะ บอกทีสิคะว่ามันไม่ได้เป็นอย่างที่คิด บลาๆ โถอีห่า หนังสือก็อยู่ในมือมึง เนื้อหาจะเป็นยังไงก็อ่านก่อนสิวะ พอนักเขียนโต้กลับ แม่งหาว่านักเขียนประจานเฉย ทั้งที่ป่านนี้อีนั่นชื่ออะไรกูก็ยังไม่รู้เลยเนี่ย หลังจากนั้นก็ฉอดกันกระจาย ใครเข้าข้างนักเขียนหาว่าเป็นติ่งไม่มีสมอง ใครด่าอีเด็กว่าปากหมาโดนหาว่าไม่เข้าใจน้อง น้องมันก็แค่พูดห้วนๆเฉยๆ ต้องมองข้ามความหยาบคายไร้มารยาทในการสื่อสารไปสู่หัวใจที่แสนจะบริสุทธิ์ผุดผ่องของน้องมันสิคะ จากนั้นพวกนักวิชาการมีดีกรีที่วิจารณ์ดีๆก็เลิกทำเทรดวิจารณ์ไปเยอะเลย เหลือแต่อีพวกนี้แหละ
กูงงว่าเส้นขีดความบ้งมันอยู่ตรงไหนวะ พอดีเห็นคนรีทวิตไหลมาว่าเรื่องไหนพล็อตบ้งแต่ดังมาก แล้วคนตอบเยอะ แต่บางเรื่องแม่งก็ไม่ได้บ้งเลยนะในสายตากู แบบกรงกรรมไรงี้ ตัวละครที่เป็นนางเอกพระเอกหรืออื่นๆมันก็บทประมาณชาวบ้าน 1 2 3 ธรรมดาเจอได้ในชีวิตประจำวันอะ มีดีมีชั่วปนๆกันไป แต่ตอบเรื่องนี้มากูเลยไม่รู้ว่าตกลงมันบ้งยังไงวะ
>>965 แล้วแต่เลนส์คนใช้มองเลยมึง คนคนเดียวหยิบแว่นหลายเลนส์มามองยังได้ นักเขียนคนนี้กุไม่ชอบ เขียนแนวนี้อี๋ๆ แต่ถ้าเป็นคนที่ชอบเขียนแนวเดียวกัน สารพัดจะหาเหตุผลมาเข้าข้างตัวละครให้มันเป็นธงเขียว เอาจริงถ้าตัวละครมันดีไปหมดทุกคน ทุกเรื่อง มันจะเดินเรื่องยังไงวะ บางคนก็ไม่ได้ชอบเขียนตัวเอกที่มันขาวสะอาดอ่ะ อย่างกุก็ชอบเรื่องแนวขัดเกลาให้ตัวละครมันพัฒนาการ เป็นคนดีขึ้นเรื่อยๆ แต่พวกนี้มักโดนข้อหาโรแมนติไซส์ซึ่งมันแล้วแต่คนจะตีความอีกอะ แล้วอิพวกฉอดมันพูดอะไรก็ดูเป็นคนดีหมดเพราะเอาคุณงามความดีมากอ้าง ใครไปเถียงด้วยจะกลายเป็นลูกหาบไม่ลืมหูลืมตา ถ้าอย่างแนวที่กูพูดตะกี้มันจะด่าว่าเราสนุกบนความทุกข์คนอื่นเหรอคะ รู้มั้ยว่าเหยื้อไม่สนุกด้วย สุดท้ายคนชอบแนวแบบกูก็แค่หาข้ออ้างเสพสื่อเหี้ยๆ ซึ่งถ้าเอาตรรกะนี้ไปใช้ เหล้าบุหรี่ต้องเลิกขายกันแล้วมั้ย
>>966 กรงกรรมกูมองว่ามันก็เรียลๆอะ เป็นสตอรี่ของชาวบ้าน แม่ค้าในตลาด แม่ผัวปะทะลูกสะใภ้ในครอบครัวจีน วิถีชาวบ้านแบบบ้านๆเลย มีดีมีชั่วและเห็นแก่ตัวเอาแต่ได้ในคนคนเดียวกัน ขนาดนางเอกของเรื่อง นักแสดงยังบอกเลยว่านางไม่ใช่คนดี แต่เรื่องที่มันนำเสนอวิถีชีวิตคนมันก็แบบนี้อะ แล้วคนแม่งก็บ้งๆกันหมด อีพวกฉอดๆนี่กล้าบอกมั้ยว่ามึงไม่บ้งอะไรในชีวิตเลย
สงสัยคงต้องบทแบบละครคุณธรรม สอนดีชั่วชัดเจนย่อยง่าย
กูอยากเห็นนิยายไทยที่ตัวละครมีความเป็นมนุษย์ มีเทามีดำ ไม่ใช่หนังสือมงคลชีวิตแปลงกายมา แล้วจะเขียนให้เคยบ้งมาก่อน ตอนนี้ปรับปรุงตัวแล้วก็ไม่ได้ อี๋กันอีก ต้องดีมาก่อน ดีตอนนี้ ดีเดี๋ยวนี้ ดีตลอดไปปปป คาร์แรคเตอร์แบนอิ๊บอ๋าย เวลามีคนมาปรึกษาในมู้อยากเขียนแบบนี้จะโดนด่าไหม กูแบบ คือ มันสรรหามันด่าได้เสมอแหละ ถ้ามึงดวงซวย เพราะดราม่าที่ผ่านตา บางทีเรื่องแม่งไม่มีอะไรเลย เฮกันไปด่า คนเขียนก็ไม่กล้าเขียนไม่กล้านอกกรอบ
สภาพแม่งยังกะถูกบังคับให้แดกแต่อาหารเฮลตี้แล้วไม่อร่อย
ไม่รู้ว่าตั้งแต่ตอนไหน แต่เหมือนท่องจำกันแต่ว่าสื่อมีส่วนๆ กลายเป็นสื่อรับจบหมด กลัวคนกลัวเด็กเลียนแบบ เดี๋ยวคนไม่มีค.ว.ย.มาเห็น จะทำไง ต้องเป็นสื่อดีขาวสะอาดชี้นำสังคม แล้วมันรับประกันมั้ยล่ะว่าอ่านแล้วเป็นคนดีแน่ๆ ตัวคนอ่านคนดูไม่ต้องทำอะไรเลยรอป้อนข้อมูลอย่างเดียวรึไง
>>971 จริง เอะอะอย่าโทษเกม แต่ ฉอดๆนิยายรักปาวๆ ต้องช่วยกันน้อมนำสังคมให้ดีขึ้นงั้นงี้ อ่านแนวผัวชั่วก็เสือกมารู้ดีว่าคนอ่านถูกทรีทแบบในนิยายที่อ่านถึงชอบแบบนี้ คนเรามันจะมีแฟนตาซีในใจไม่ไปทำร้ายใครไม่ได้รึไง แล้วคนอ่านเช่นกูอ่านแนวพระเอกหนุ่มวัยทำงาน30อัพหลงรักเด็กสาวมหาลัยนี่โดนเหยียดแล้วเหยียดอีก
กุว่าคนส่วนใหญ่อยู่ในใจเป็นหมื่นล้านคำ อยากด่าอิพวกฉอดเหมือนกันแต่ด่าบนบกยังไงก็แพ้เพราะคนส่วนใหญ่แม่งยังสวมบทคนดีสวนทางกับส่วนลึกในใจ ไม่มีใครกล้าแสดงความคิดเห็น อย่างมากก็กดรีเงียบๆ สังเกตจากมู้นี้กับมู้สับแหลก ถ้ามีคนเปิดด่าเรื่องแอคฉอดเมื่อไหร่จะระบายไหลกันเหมือนเก็บกด 5555
>>973 แต่พูดก็พูด หลายคนก็มือไม่ถึงในการเขียนตัวละครทำให้มันไม่มีเสน่ห์ เขียนกรีนแฟลกแบบ >>934 ตัวละครตั้งมั่นในความดีพร้อมทั้งกายทั้งใจ มันไม่ได้ทำให้ตัวละครดูเป็นคนธงเขียวน่ารักเลยนะ มันดูประหลาดมากกว่า
แล้วบางคนก็เขียนตัวเหี้ยสารยำออกมา ตัวละครไม่จำเป็นต้องเป็นคนดีก็จริง แต่มึงยัดความชั่วสารยำประสาทแดกเข้ามาใส่ตัวละครแล้วก็อ้างว่าเป็นคนเทาๆ ถึงเทาจริงแต่ก็ไร้เสน่ห์ไม่รู้สึกว่าน่าชื่นชอบตรงไหน
>>976 ชอบตัวละครไม่ดี แต่มันเสือกมีเสน่ห์ไงถึงได้ชอบ เพราะมันมี conflict ในตัวที่น่าสนใจ เช่นอีโดมะในคิเมทสึ เกิดมาในครอบครัววิปริต เห็นความรุนแรง การหลอกลวง ปลิ้นปล้อนตั้งแต่ยังเด็ก ตัวมันก็ไม่ได้มีความรู้สึกอะไร แกล้งๆทำเป็นเข้าอกเข้าใจไปงั้นเพื่อเข้าหาคนอื่น ใช้ประโยชน์จากจุดนี้มาหลอกกินคน เจอโคโตฮะแม่ลูกอ่อนโดนผัวซ้อม หนีตายมาที่หน้าลัทธิของมันแล้วมันไม่จับกินแบบคนอื่นๆแต่เลี้ยงไว้แบบให้แก่ตายไปเอง ชอบฟังเขาร้องเพลง มีช่วงเวลาดีๆสงบสุขด้วยกัน ผัวเหี้ยก็ไปกำจัดทิ้งให้ ขนาดโดนจับได้ว่าเป็นอสูรก็ยังไม่ฆ่าแต่เลือกจะอธิบายให้ฟังก่อน
คาแรคเตอร์มันแม่งก็สามารถถกกันได้ว่าที่มันทำไปเพราะมันรักเขาแต่ไม่เข้าใจความรู้สึกหรือมันเลี้ยงไว้แบบคนที่เลี้ยงหมาแมว มันมีหลายแง่มุมให้คุย คนชิปก็อาจจะมองเห็นว่าเขารักกันแต่ไม่เข้าใจกัน คนไม่ชิปก็มองว่าโดมะมันเป็นอสูรมันไม่มีความรู้สึก แค่แกล้งทำไปงั้น ใดๆคือมันมีเสน่ห์นั่นล่ะคนถึงได้ชอบ แม้สันดานแม่งจะเหี้ยก็ตาม
>>980 แต่การกระทำมันอ่ะธงแดงยิ่งกว่าพระเอกที่มันด่านะ แล้วตามส่องไปเรื่อยๆ แม่งเด็กมีปัญหา ผู้ใหญ่มีปมทั้งนั้น บางคนก็ขี้อิจฉา แม้กระทั่งกับคนในครอบครัวตัวเอง ก็เออนะ บางทีก็น่าสงสาร คงมาฉอดในโซเชียลเพื่อสร้างตัวตนและการยอมรับให้ตัวเอง สนองนี้ความเป็นคนดีเทสต์สูงส่งเท่านั้นแหละ แต่ก็เหี้ยอยู่ดี พวกมึงได้การยอมรับไปกลบปมด้อยตัวเองแต่ดันสร้างแผลใจให้คนอื่นอ่ะ
>>979 ทุกคนรู้ว่าพื้นฐานตั้งต้นของอีโดมะมันเลว เป็นไซโคพาธไร้ความรู้สึก แต่เป็นเรื่องของโคโตฮะที่เป็นมนุษย์ไม่ต่างอะไรจากคนอื่นๆที่มันหลอกมาแดกเป็นอาหาร มันกลับจำได้ทุกอย่าง อนุญาตให้เข้าถึงตัวได้ นั่งร้องเพลงในห้องส่วนตัวของมันก็ได้ ไปเดินเล่นด้วยกัน ฟังเขาร้องเพลงกล่อมลูกจนรู้ว่าทำนองเดิมแต่เปลี่ยนเนื้อเพลงทุกครั้ง แปลว่าใส่ใจชิบหายเลยนะนั่น ถ้าไม่ใส่ใจคงไม่จำได้หรอกว่าเขาร้องเพลงอะไร มันก็เป็นข้อถกเถียงกันได้ว่าตกลงมันอะไรยังไงกันแน่ ถึงโดมะมันจะแสดงออกว่าเลวจนถึงแก่น แต่ในจุดนี้มันก็ยังมีเสน่ห์อยู่ดีล่ะว่ะ
จะไปเอาอะไรกับคอมมูนักฉอดมี่สร้างภาพเป็นคนดีแต่จิตใจต่ำตม บางคนด่านักเขียนนิยายตบจูบแต่แช่งว่าให้นักเขียนพวกนี้โดนรุมข่มขืนบ้าง จะได้เข้าใจความรู้สึกตัวละคร คนรีเห้นด้วยก็อายุไม่ใช่น้อย ๆ ไม่ห้ามไม่ปรามกันเลย พวกฉอดอาการหนักยิ่งกว่านักเขียนที่พวกมันด่าอีก นักเขียนมันก็เขียนแฟนตาซีในจินตนาการ ตัวละครอยู่ในโลกสมมติ แต่พวกมึงดีนแช่งให้เขาโดนทำในชีวิตจริงอิพวกเหี้ย
Ky นักเขียนเปิดเรื่องใหม่โดเนทเอาฤกษ์เอาชัยให้ตัวเองในนาม anonymous แปลกไหมวะ
อืมมม กูชักสงสัยแฮะ ดด. คนมันน้อย หรือว่ายังไงหว่า
คือกูลงนิยายมาอาทิตย์นึงละ แต่คนอ่านยังไม่ถึงหลักร้อยเลย ปกก็มีแล้ว แนวก็เป็นแนวปลูกผักสร้างบ้าน อัพตอนก็วันละตอนช่วงพีคไทม์ (ราวๆ 5 โมงเย็น) ทั้งที่เรื่องเก่าที่เขียนมานานมากแล้วคนอ่านเคยเป็นแสน ขนาดเรื่องไม่ปังยังเกือบหลักหมื่น
ถึงเดิมทีกูจะเขียนแค่ฆ่าเวลาก็เถอะ แต่นี่ก็ยอดน้อยเกิ้น
>>990 แต่ก่อนขนาดไมาให้อัพ 18+ คนอ่านยังเยอะกว่า รอร.เลย เพราะนข.มาเสี่ยงที่นี่โอกาสเกิดเท่าๆ กัน ในกรณีที่ดันตัวเองไม่ปังจากที่อื่น พอปัจจุบันเปลี่ยนเป็นระบบดันคนที่ขายได้ ระบบอ่านก็ห่วย ก็อย่างที่เห็นเละเทะ แต่อาจจะดีสำหรับตัวแอพละมั้ง เขาคงได้ยอดขายจาก นข.ที่พยายามดัน
มันไม่ได้หายแต่คนอ่าน นข.ก็หาย กูยังขี้เกียจเอาไปลง เหลือลงแต่จองชื่อ ลงตัวอย่างพอ เพราะดด.มันห้ามตั้งซ้ำ เอาไว้เช็ก กะเอาไว้ยืนยันว่าตั้งชื่อนี้มานานแล้วกรณีเกิดซ้ำกัน
ในรอรถ้าเปิดเรื่องจองชื่อไว้นานแล้วค่อยอัพ หลังอัพเราจะยังมีโอกาสติดหน้าใหม่มาแรงมั้ยวะมึง เขานับจากจำนวนตอนหรือวันที่ลงวะ
งี้ลองย้ายไป รอร จะไหวมั้ยนะ เดี๋ยวลองศึกษาดูก่อน
>>996 แนะนำว่าถ้าไม่มีแฟนคลับเลย แนะนำว่าสต๊อกไว้เยอะๆ วันแรกลงไปเลย 5-10 ตอน ถ้าตอนมึงยาว ก็ซอย เป็น 1.1 1.2 ไรเงี้ย เอาให้ตอนมันดูเยอะๆ หน่อยจะได้ดึงดูดสายตา เพราะ รอร หน้าแรกก็แสดงแต่หน้าใหม่มาแรง มึงต้องขึ้นไปหายใจในท็อป 100 ให้ได้ ไม่งั้นก็ไม่ได้เกิด แป๊กแรงพอๆ กับ ดด.นั่นแหละ แรกๆ ลงเยอะๆ ได้ลงไปเลย ยอดเข้าชั้นกับจำนวนการอ่านมีผลต่อการจัดอันดับ
กระทู้ใหม่
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.