>>413 กูยกเคสคนเขียนบทเรื่อง Four Weddings and a Funeral ให้มึง
คนเขียนบทก็เค้นสมองคิดว่าทำไงให้พอ.โง่ๆคนนึงมันรู้ตัวสักทีว่าต้องรีบตัดสินใจคว้า คิดเป็นเดือนๆๆ แล้วก็กลั่นออกมาเป็นฉากงานศพเพื่อนพอ. คู่ชีวิตของคนที่ตายไปกล่าวคำอาลัยที่เศร้าสลดแต่สวยงามมาก จนพอ.คิดได้เรื่องชีวิตคู่
อะไรเงี้ย มึง มึงไม่ต้องหาบทเฉียดแรง ชีวิตคนเราจะมีจุดตระหนักรู้อะไรก็ได้มึง ดูอย่างเสมือนไข่มุกเสมือนหยก พอ.อยู่ดี ๆ แม่งตื่นรู้เฉยว่ารักนอ.
ขอให้มึงโชคดี