>>385 ก็ไม่เห็นแปลก บางเรื่องตัวเอกเล่าเรื่องตัวรองแทบจะ 90% ของเรื่องด้วยซ้ำ เรื่องตัวเองพูดนิดเดียว พวกนิยายหรือซีรีส์ญี่ปุ่นชอบมีแบบนี้ แบบพวกร้านอาหารเที่ยงคืน พระเอกเป็นเจ้าของร้านอาหารที่เปิดดึก ตัวเอกแต่ละตอนก็แวะมากินข้าว ได้เห็นเรื่องราวชีวิตของตัวละคร มีจุดเชื่อมกันที่ร้านพระเอก ซึ่งตัวพระเอกก็ไม่ได้จะมีอะไรเป็นพิเศษ ฮีก็เปิดร้าน ต้อนรับลูกค้า ฟังลูกค้าบ่น ลูกค้าเล่าปัญหาชีวิต คนในร้านก็ช่วยๆกันเอออวยหาทางแก้ปัญหาไรงี้ แต่เจ้าของร้านก็เป็นตัวเชื่อมให้ทุกคนมาอยู่รวมกัน หรือโลกอลเวงของคุณฮาริยามะ โดยที่คุณฮาริยามะเป็นศูนย์กลางเชื่อมทุกอย่าง ชื่อเรื่องประหนึ่งว่าคุณฮาริยามะเป็นตัวเด่น แต่จริงๆไม่มีบทเลย ออกมาแค่ชื่อกับอะไรนิดๆหน่อยๆเอง
หรือเอานิยายไทย เรื่องนารีสโมสร พระเอกเล่าแต่เรื่องคนอื่นในออฟฟิศ เรื่องตัวเองเก็บไว้ทีหลังสุด