>>430 ปกติจะจดพล็อตไว้เป็นข้อๆ แล้วแยกว่าควรมีเหตุการณ์สำคัญกี่สถานการณ์ โน้ตคร่าวๆ ว่าจะเชื่อมยังไง จบประมาณไหน ที่จดไว้มันเนื๊อออออเนื้อ ได้อยู่หน้าหรือสองหน้า แล้วความรู้สึกมันเหมือนมันจบแล้วอะ 555 เวลามาต่อเหมือนต้องมาแทรกว่าควรให้ตัวละครพูดยังไงดี มันกระท่อนกระแท่นพอตัว ที่ผีคือบางทีผ่านไปมีอารมณ์มาต่อ ดันไปขัดแย้งกะที่เขียนไว้อีก พอมันรุงรังใจกูก็ไม่อยากอยู่กะเรื่องนั้นแหล่วว
>>433 ไม่ให้ไปสนใจเรื่องใหม่มากนี่ยากเลย กูมันสาวนักรักซะด้วยสิ 5555555 บางทีกูก็คิดจะทำแบบที่สามนี่แหละ นั่งเปิดไฟล์แล้วเล็งมาอันไหนมันมาผสมกันได้มั่งวะจะได้ดูเป็นเรื่องยาว 555 แต่พิจารณาแล้วคาร์พระนางมันไม่นิ่ง ไอ้พระเอกพล็อต1 มันไม่น่าทำอะไรแบบพระเอกพล็อต2 เลยว่ะงี้ จะกลายเป็นแกงโฮะไปหน่อย
ขอบใจพวกมึงที่มาแนะนำกันนะ กูอาจต้องไปแข็งใจเข็นให้มันจบเป็นกำลังใจตัวเองสักเรื่องมั่งแล้ว ถึงตอนนี้กูจะยังไม่รู้ว่าทำยังไงถึงรักษาอารมณ์ให้คิดหรือเขียนเรื่องสักเรื่องได้ติดต่อกันนานๆ ก็เถอะ