กูถัมนิด ถ้านักเขียนแบบสแตนอะโลนจริงๆ ไม่มึพรรคพวก ไม่มีคนช่วยกดใจ ให้กำลังใจ เขียนแล้วขายอย่างเดียว เค้าอาจจะเขียนนิยายสนุก แต่จะต้องเขียนอีกกี่พันเรื่องคนอ่านถึงจะมองเห็นล่ะ หนทางพิสูจน์ม้า กาลเวลาพิสูจน์แมวก็จริง ถ้าไม่วิ่งหาแสงเอง แล้วเมื่อไรจะมีคนเห็น