ตัดเรื่องแปลผิดนิดๆหน่อยๆกับอดีตที่เคยเถื่อนออกไป กูว่าเร้นลับมีดีที่ภาษาเบียวหน่อยๆ หยาบคายบ้าง ไม่เยิ่นเย้อ ขาดบ้างเกินบ้างแล้วแต่ว่าคนแปลมองว่าสำคัญกับเนื้อเรื่องมั้ย ไม่เน้นความสละสลวยหรือความถูกต้องตามต้นฉบับ ใครชอบงานดิบๆ เน้นสะใจ สำนวนแฟนตาซีจีนแค่ชื่อตัวละครเป็นฝรั่งเฉยๆ อ่านเอาเรื่องไม่เอารสภาษา หรือเป็นแฟนคลับนักแปลก็น่าจะชอบฉบับนี้
ส่วนโลกพิศวงเน้นสำนวน เก็บต้นฉบับครบทั้งเนื้อหา มุกตลกแบบผู้ดี กวนตีนหน้าตายแบบอังกฤษ ไม่ค่อยมีคำหยาบ ใช้คำง่าย กระชับแต่ดูดี ไหลลื่น บรรยายเห็นภาพเหมือนเข้าไปอยู่ตรงนั้น สำนวนแฟนตาซีฝรั่ง ไม่ค่อยติดกลิ่นจีน ชื่อเฉพาะอย่างพวกตำแหน่งขุนนางกับนักบวชถูกต้องตรงตามความเป็นจริง ฉบับนี้สำหรับคนอ่านหนังสือเพื่อเก็บบรรยากาศกับรสวรรณกรรม
ตัวเรื่องมันสนุกอยู่แล้ว ขึ้นอยู่กับว่าชอบแบบไหน