>>119 ตอนแรกกูก็คาใจเหมือนกันว่าทำกันขนาดนี้มันจะลงเอยกันได้ไงวะ แต่อ่านๆ ไป เอ้า อินเฉย
คำเตือน ข้างล่างสปอยแรงมาก กรุณากระโดดหลบ
.
.
.
.
.
.
ที่จริงนาทีนั้นนางเอกเลือกทางตายอยู่แล้วแต่กะจะฝากคำพูดทิ้งท้ายตายเท่ๆ แบบวีรสตรีไง
อีพระเอกดันเสือกยิงไวเพราะคิดว่าถ้าให้นางเอกตายแบบไม่รู้ตัวนางเอกน่าจะเจ็บน้อยที่สุด
ไม่ได้รู้เลยว่ายังไงนางเอกก็เจ็บมากอยู่ดีแถมยังชิงนาทีสุดท้ายที่นางกำลังจะเอ่ยปากฝากวาจาซะได้ นางเอกเคืองตรงนี้
พระเอกนางเอกถือว่าเป็นคู่ที่น่าสงสารมาก วันแต่งทำพิธีกราบไหว้ฟ้าดินเสร็จพระเอกก็รับราชโองการไปชายแดนด่วนทั้งๆ ที่ยังไม่ทันได้เปิดผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวเลย
จากนั้นช่วงที่ต้องอยู่ห่างกัน 2 ปีนี่ก็มีบางอย่างที่ทำให้ต่างคนต่างคิดว่าอีกฝ่ายขุ่นเคืองไม่พอใจตน
ครั้นมาเจอกันที่กำแพงเมืองที่พระเอกจำใจต้องยิงเมีย ภายนอกฮีอาจจะดูไร้ใจ แต่ในใจพี่แกรู้สึกผิดมาก แต่งมาไม่เคยได้ทำหน้าที่สามี ไม่ได้เข้าหอ ไม่เคยดูแลปกป้องเมียสักนิดแถมยังเป็นคนคร่าชีวิตนางกับมือ ฮีรู้สึกติดค้างเมียแต่งคนนี้มาก ไม่เคยลืมแววตาสุดท้ายของเมียเลย หลับตาทีไรก็นึกถึงแต่แววตาคู่นั้น ทรมานใจจนฮีคิดว่าคนอย่างฮีไม่สมควรมีความสุข ชีวิตนี้ไม่ขอมีเมียใหม่อีกแล้ว จะยกย่องให้เกียรตินางเอกคนเดียวตลอดไป
ดังนั้นพอมาเจอนางเอกในร่างใหม่ถึงฮีจะรู้สึกชอบแค่ไหน ฮีก็ไม่คิดจะสานสัมพันธ์
โชคดีที่พี่ชายนางเอกเห็นใจ อยากให้โอกาสน้องเขยสักครั้ง ฮีเลยปลดล็อคเงื่อนไขในใจไปลุยตามตื๊อเมียแบบหน้าด้านสุดๆ
.
.
.
.
.