Last posted
Total of 1000 posts
ถ้าทำได้อยากเปิดวาร์ปนักฉอดแต่ละคนว่าเสพงานคลีนขาวจริงมั้ย ไม่ใช่ฉอดกลวงโบ๋ ฉอดกระแส อยากให้โดนแหกว่าแอบเสพงานดาร์ก ถ้าในตลาดมีแต่รักใส ขำกรุบกริบ น่ารัก หวานเลี่ยนเอียน โลกสวย กูว่าตลก คนเราจะแดกรสชาติเดิมตลอดปีตลอดชาติจนหมดลม ได้เหรอวะ?
>>974 มึงลองไปส่องห้องนินทา มีมู้นินทานักฉอดที่รวมลิสต์นักฉอดไว้อะ
เออแต่จากที่กูเคยไปส่องนักฉอดบ้าง บางคน ไม่ดิ หลายคนเลย ออกมาด่าแนวผิดศีลธรรมซะเหมือนถือศีลมาแต่เกิด แต่หวีดเรื่องที่บ้งพอกันหนักมาก5555 บางคนฉอดเปโดอินเซส แต่ชิปไมเนอร์กับครูนักเรียนรัว ๆ ไม่ก็หวีดแนวจำเลยรักสัสๆพระเอกทำเหี้ยสารพัดแต่เป็นไอ้โบ้หลงแค่เธอคนเดียว ก็เหมือนล้างบาปที่กักขังหน่วงเหนี่ยวข่มขืนที่ผ่านมาไปหมดเลยอะ เขาสำนึกผิดแล้ว เขากลับตัวกลับใจแล้ว นาย/นางเอกก็เลยให้อภัยได้ไง ที่ผ่านมาเขาทำไปเพราะรักแค่แสดงออกไม่ถูก พอมาได้เจอนาย/นางเอกช่วยทำให้เป็นคนดีขึ้นหํตาสว่างไงว่าที่ผ่านมาทำเหี้ยไปเยอะแล้ว คลานเข้ากลับมาร้องไห้เป็นหมางี้ค่อยสาสมกับความผิดที่เคยทำไปหน่อย ให้โอกาสกลับมารักกันก็ได้ กูนี่อิหยังวะเลย
สรุปคือถ้าเรื่องที่ชอบต่อให้มันบ้งแค่ไหนจะเนียนเงียบไม่หยิบมาฉอด หาข้ออ้างมาแก้ให้ได้สารพัดว่ามันไม่บ้งขนาดนั้น มันเมกเซ้น ส่วนเรื่องที่ไปฉอดคือไม่ได้อวยไม่ชอบไง เลยกล้าฉอดเต็มที่อะว่ามันบ้งมันไม่ควรเกิดมางี้
คงแค่อยากได้แสงมั้ง บางทีกูยังรู้สึกว่าพวกโพสต์เกี่ยวกับความหลากหลายทางเพศ อะไรวายๆ นี่ดูปลอมๆ ดูอินกันมากโนะ แต่ความเท่าเทียมไม่มีจริง มึงสังเกตทวิตของพวกนี้เถอะ
กูก็เขียนแนวนี้ กูเขียนพล็อตปรกติแล้วขายยาก กูต้องกินต้องใช้ยังต้องขายวิญญาณเขียนแนวนี้เลยแล้วก็ขายได้ดีกว่า แสดงว่ายังมีคนอ่านสิ แต่กูไม่ได้เขียนเพรโดอินเซสนะ ครจะเขียนเรื่องของมัน กูไม่ยุ่ง ถ้าวางไว้ให้ถูกที่ ล็อกอายุติด TW ให้นักอ่านพิจารณาเอาก็แล้วแต่ มึงลองส่องกลุ่มนักอ่าน (not all) มีบางคนร้องอยากอ่านพระเอกเลว พระเอกหมา แล้วพระเอกเลวนี่แบบไหน แย่งขนมน้อง ไม่ข้ามทางม้าลาย ต่อยกับเพื่อนแย่งช็อกโก้พายกันหรือคลั่งรัก สักแต่เปย์ เยแล้วก็น้วย แค่นั้นหรอ
เวลาเขียนฉากที่มีศัพท์เทคนิคหรือปัญหาของงาน นอกจากฟุตโน้ตแล้วมึงรุ้สึกว่าต้องอธิบายตัวปัญหาให้คนอ่านที่ไม่มีความรุ้ด้านนี้เข้าใจง่ายๆ ด้วยมั้ยวะ ในฐานะคนอ่านกุอยากรุ้เรื่องด้วยนะ แต่ในฐานะนข.กุเข้าใจว่ามันอธิบายยากถ้าไม่ใช่ว่ามีตัวประกอบที่เป็นเด็กใหม่ยืนอยู่ด้วยให้เราได้มีโอกาสใส่คำอธิบายอ่ะ
Ky กูจะเขียนนิยายที่ใช้ชื่อจลค.ญี่ปุ่นแบบไม่มีนามสกุลได้ป่าว คือกูไปค้นแล้วเรื่องชื่อเนี่ยถ้าสนิทกันไม่มากจะเรียกนาทสกุลเป็นหลัก สนิทกันแต่เขาไม่อนุญาตก็อย่าไปเรียกชื่อจริงโต้งๆ ฯลฯ คือรวมๆมันยิบย่อยอะ กูเซตติ้งลอยๆๆหน่อยอะเน้นแนวหลับชาติมาเกิดใหม่ในโลกเราๆนี่แหละ สมมุติชื่อเมืองหมู่บ้านมาเอง ซึ่งเป็นชื่อญี่ปุ่นล้วนอยู่ดี5555 มีหยิบเอาตำนานปีศาจญี่ปุ่นมาเล่นเป็นปมด้งยอะ กับพวกวัดศาลเจ้าไรงี้ พอมาถึงตลค.กูตันหน่อยๆนี่แหละเรื่องนามสกุล ถ้าเขียนแบบไม่ตั้งยามสกุล ไม่ระบุโต้งๆว่านี่คือญี่ปุ่น แต่เซตติ้งตำนาน&ชื่อเมืองคือชื่อญี่ปุ่นที่กูผสมคำเองงี้
Ky พวกมึงช่วยด้วยยยย นามปากกากูซ้ำชื่อสินค้าเฉพาะทางแบรนด์นึง กูทำปกนิยายไว้แล้วด้วย กูเคยตั้งนามนี้เมื่อปีมะโว้ แต่กูไม่ได้แต่งนิยายอีกเลยเพราะแต่งไม่ออก ตอนนั้นเสิร์ชแล้วแต่ไม่เจอว่าใครใช้ พอกูจะกลับมาแต่งนิยายอีกที กูจะใส่แท็กนิยายเลยตะหงิด ๆ ลองเสิร์ชดูก็เจอว่ามีแบรนด์นี้ กูไม่รู้ว่าเค้าหรือกูตั้งก่อน เมื่อ 2-3 ปีก่อนกูเสิร์ชแล้วแต่ไม่เจอ ทำไงดีวะ?
>>982 ชื่อญี่ปุ่นแม่งมีเอกลักษณ์จะตาย มึงจะให้ตัวละครชื่อไคโตะ ซากุระ มานากะ มายูมิ ชินอิจิไรงี้ ถึงไม่มีนามสกุลคนก็เข้าใจได้ว่าคือคนญี่ปุ่น อ่านพวกไลท์โนเวลต่างโลกที่ใช้เซ็ตติ้งแบบนี้ก็แทบไม่มีใครเรียกนามสกุลนะ ยกเว้นไอ้นั่นจะเจ้ายศเจ้าอย่างห้ามตีซี้หรือต้องการสุภาพให้เกียรติ นอกนั้นก็เรียกชื่อกันปกติ
แต่ไม่มีนามสกุลมันก็จะดูเป็นคนเถื่อนหน่อยๆ อารมณ์แบบมึงไม่มีสกุลรุนชาติรากเหง้ากับเขาเหรอ แต่หลายๆเรื่องที่ตัวละครไม่มีนามสกุลก็เป็นสามัญชนน่ะ พวกผู้ดีเขามีนามสกุลกัน
Ky พวกมึงมีใครเขียนนิยายเน้นเนื้อเรื่องกับ pwp ในแอคเคาท์เดียวกันแต่แยกนามปากกาบ้างรึเปล่า อยากรู้ว่านักอ่านของพวกมึงตามอ่านทั้งสองแนวเลยหรือว่าแต่ละนามปากกาก็มีคนอ่านคนละกลุ่มกัน???
ไอ้ไม่ชอบนักเขียนจากตัวตนจริงๆ ของเขานี่ของจริงว่ะ กูเป็นนักเขียน แต่ก็ตามนักเขียนคนอื่นๆ ด้วย แล้วจากที่เฉยๆ ไม่เคยอ่านงานเขาด้วย ก็กลายเป็นไม่ชอบบางคนไม่เลย จากทัศนคติ คำที่ทวิต มันกระทบจริงๆ นะ กลายเป็นตอนนี้ไม่อยากซื้อนิยายเขาด้วยซ้ำไปอ่ะ แยกตัวตนกับงานเขียนออกจากกันไม่ได้แฮะ
กูรู้สึกว่าคนเก่งๆ ชอบ ปสด นะ พวกอัจฉริยะแทบไม่มีคนสติดี ไม่ซึมเศร้าก็ขวางโลก อาร์ตติสที่นิสัยเหี้ยยังเข้าใจง่ายกว่าพวกไนซ์อีก หรือกูเสพแต่งานคนเหี้ยวะ 555 คนธรรมดาแม่งก็ทำได้แต่งานธรรมดาอะ จะพิเศษมันต้องมีอะไรสักอย่างในหัวผิดปกติ
คนน่ารักสำหรับกูแต่งสนุกแค่บางเรื่องว่ะ บางเรื่องกูก็อ่านแล้วฝืนชมไม่ไหว กูไม่ถึงขนาดว่าดีกับกู น่ารักกับกู กูจะเป็นทาสรักตามซื้อนิยายมึงทุกเล่มอะไรแบบนี้
>>994 ส่วนใหญ่กุชอบที่งานก่อน พอชอบหลายๆ เรื่องเข้าหน่อยเลยทักไปบอกเขาส่วนตัว คนที่คิดว่าคุยดี น่ารักมากๆ ก็อย่างเช่น ภรส นวก ชณ ต่อมาเป็นเฟรนด์กับพวกเขาด้วย เห็นเลยว่าตัวตนเป็นไปกับเนื้องานที่แสดงออกมาจริงๆ ไม่ขิงไม่ข่ายอด ไม่อีโก้ แต่กุจะขอแอดเฉพาะคนที่กุชอบงานเขามากจริงๆ และคุยมาก่อนบ้างอยู่แล้ว มีบ้างที่เคยแจ้งบางคนไปเรื่องคำผิดในอีบุ๊กไปแบบดีๆ โดนตอบห้วนๆ ใส่ไรงี้ กุเลิกตามทันทีแม้จะเคยชอบ หรืองานดี แต่อวยงานตัวเองไม่หยุดในทำนองว่างานของฉันไม่แมสไม่โหล กดงานชาวบ้าน ก็ทำใจอ่านไม่ลงเหมือนกันเพราะรู้สึกว่าที่เขียนมาคงเป็นความประดิษฐ์ล้วนๆ
>>993 กูว่าไม่น่ามั้งมึง 55555 พวกนั้นเหี้ยจึงโดดเด่น มันเสริมกันในบางจังหวะ แต่งานที่ดีส่วนมากมาจากคนที่มีวินัย รู้จักฝึกฝนตัวเอง ส่วนการคีพรีเลชั่นกับนักอ่านยังไงนั่นก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง พวกที่เหี้ย สุดท้ายงานก็มักจะมีจุดเหี้ยพอสมควร เท่าที่กูอ่านมาน่ะนะ ขอนุยาดแชร์ไอเดีย
นข.ดังที่กูเปนติ่งเดนตายเขาน่ารักมาก ๆ มายเซ็ตดีอะไรดี งานก็ดี (ถึงกุจะชอบงานเก่า ๆ เขามากกว่าปจบ.ก้เหอะ) ไม่อวดยอด ไม่เคยกดคนอื่น ไม่ไลฟ์โค้ชกลวง ๆ แฟนคลับไม่ toxic คือเป็นของดีเหี้ย ๆ อยากให้เขาได้แสงกว่านี้ ถึงจะดังอยู่แล้วก็เหอะ คนแบบนี้ควรเป็นไอดอลให้คนอื่นเยอะ ๆ อะ ไม่ใช่อีพวกงานดีแต่แปก ///แต่กุไม่เอาชื่อเขามาขึ้นโม่งหรอก 55555
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.