ยอดอีบุ๊ควันแรกเยอะสุดชะปะ เห็นวันหลังๆ หัวทิ่มดิน
Last posted
Total of 1000 posts
ยอดอีบุ๊ควันแรกเยอะสุดชะปะ เห็นวันหลังๆ หัวทิ่มดิน
ของกุวันแรกยังไม่สู้วันสุดท้ายที่หมดโปรว่ะ พุ่งมาก ส่วนที่เหลือก็นะ ตามนั้น 555
อีกอย่างที่กูอยากถามโม่งทุกคน คือ ทำไงให้ไม่รู้สึกว่าแต่งเพื่อเงินจนเกินไปวะ คือ กูก็มีงานประจำอยู่แล้ว แต่ยังชอบหน้าเงิน ชอบนึกถึงว่าอยากได้เงินแล้วพอแต่งๆ อยู่เลยทำให้ไม่ใจเย็นกับมัน อยากรีบจบๆ รีบขาย ซึ่งก็ทำให้กูไม่พอใจงานตัวเองเท่าที่ควร
อยากเขียนนิยายบ้างแต่กว่าจะจัดการงานเสร็จก็ไม่มีแรงเหลือแล้ว ขอคำแนะนำหน่อยเพื่อนโม่ง
อยู่กะสนพ. อีบุ๊คให้เรา 50% โม่งว่าน้อยไปปะ หรือเรทนี้แหละ ปกติ เห็นบางที่ก็ได้ 70 น่ะ กุเลยสงสัยว่าเรทไหนคือปกติวะ 555555
มีใครขาย e-book แล้วยอดดีสวนทางกับในเว็บไหม ของกูยอดในเว็บ(ค่อนข้าง)ดีสวนทางกับ e-book ที่ดิ่งลงเหว เครียด
ในโม่งมีใครหน้าใหม่ละปังตั้งแต่เรื่องแรกบ้างมั้ย คือกุไม่ได้กะเปรี้ยงปร้างหรอก แต่อยากได้ป้ายแดงก็ยังดีน่ะ
กูคิด turning point ของตัวเอกไม่ออก เพื่อนโม่งมีวิธีมั้ย มันเป็นจุดเล็กๆ ที่จะต่อเหตุการณ์ถัดไปอ่ะ
>>989 ถามว่าปังมั้ยมันก็ปังอ่ะนะ กับเรื่องแรกที่ได้ตีพิมพ์สนพ. ได้ top of the year ได้รับการกล่าวถึงอยู่ตลอด แต่จริงๆ กูว่าของพวกนี้ไม่จีรังอ่ะมึง ปังเรื่องแรก เรื่องถัดไปก็อาจจะไม่ปัง แต่เรื่องแรกไม่ปัง เรื่องต่อไปปังขึ้นเรื่อยๆ ก็ถมเถ กูว่าเรื่องแรกปังไม่ปังมันไม่ได้กำหนดอะไรหรอก อย่าไปอะไรกับมันเลย 55
จากใจคนที่ปังเรื่องแรกและเงียบลงเรื่องสอง ทีแรกมันก็ดีแต่โดนเปรียบเทียบงานแรกให้ช้ำใจพักใหญ่เลย ออกงานสามปังกว่าเรื่องแรก ก็ยังมีคตพูดฃว่าทำไมไม่ทำงานเก่าดีกว่านี้แต่แรก มาเหมือนชมแต้หลอกด่าเฉย สรุปแม่งขึ้นอยู่กับเรื่องที่เขียนว่ะ ว่ามันโดนใจตลาดตอนนั้นมากน้อยแค่ไหน
โอเคมั้ยวะที่กูไม่ถนัดเขียนนิยายเรื่องยาวๆ กูถนัดเขียนแต่เรื่องสั้นๆว่ะ แต่ด้วยความที่พอมองไปทางไหนก็เจอแต่คนเขียนนิยายก็แบบแอบเฟล คิดแบบว่านิยายคิอห่วงโซ่สูงสุดของวงการเขียนไปเลย ใครทำได้คือเก่งที่สุดอะไรงี้ พยายามเปลี่ยนความคิดว่าแต่ละคนก็ถนัดต่างกันไป แต่ก็อดกลับมาคิดแบบเดิมเป็นระยะไม่ไหว
>>994 กูงงคำถาม พยายามแตกย่อยตามนี้
1.มึงอยากเขียนสั้น <<< เขียนเลย คนชอบอ่านสั้นก็มี นิยายยาวหลักสิบเล่มคนไทยไม่นิยมซื้อถ้าไม่ใช่เรื่องแปล
2.มึงเฟลที่นักเขียนเรื่องยาวได้แสง <<< หยุดคิดหยุดเฟล
3.พยายามเปลี่ยนความคิดว่าแต่ละคนก็ถนัดต่างกันไป <<< ทำถูกแล้ว
4.แต่ก็อดกลับมาคิดแบบเดิมเป็นระยะไม่ไหว <<< อย่าหาว่ากูประชด กูเจอเคสแบบนี้จริง โซลูชั่นที่ช่วยได้มาก หนึ่ง.ถ้าการเขียนเรื่องสั้น/นิยายสั้นทำร้ายจิตใจมึงมากเกินไป มึงยังเขียนทำไมวะ สอง.มึงมองไปทางไหนเจอแต่คนเขียนนิยาย(ยาว) แสดงว่ามึงหยุดการเข้าโซเชียลของมึงไม่ได้และมึงกำลังได้รับท็อกซิคจากมันโดยไม่รู้ตัว หรือรู้ตัวมึงก็ยังไถเข้าไปเห็นเค้าได้แสง มึงฟังกูอีกที มึงเชื่อกูนะ มึงลองปิดมือถือ ปิดไปเลยให้ได้ 24. ชั่วโมง แรกๆมึงจะกระวนกระวาย ให้มึงเอาเวลาไปทำอย่างอื่น กูขอพิมพ์เท่านี้ก่อน เผื่อว่ามึงคิดว่าไม่ได้นึกอยากทำ กูจะได้ไม่เหนื่อยฟรี
อีกนิดนึง ตอนแรกกูก็เขียนเรื่องสั้นแบบสบายใจแหละ แต่พอเปลี่ยนมาพักไถทวิตก็เจอคนนั้นคนนี้แต่งเรื่องยาวหลายตอนจบ แล้วก็แบบเฟลเลย 55
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.