จอมนางคู่บัลลังก์ เฟิงน่ง
หลินโหม่ว
...ด้วยนางแอ่นจรจึ่งพามากรัก...ด้วยมากรักจึ่งคะนึงหา...แรกพบสบตาเสน่หาครัน
เจ้าจำได้หรือไม่ว่า เราสองเคยสาบานต่อจันทรา จะไม่ทรยศกันชั่วนิรันดร์
ป๋ายพิงถิง" ไม่เคยเชื่อคำกล่าวซึ่งยึดถือกันมาแต่โบราณที่ว่า “สตรีต้องไร้สามารถคือมีคุณธรรม”นางเป็นสาวใช้แต่กลับมีชีวิตความเป็นอยู่ หรูหราสุขสบายและเป็นที่นับหน้าถือตายิ่งเสียกว่าคุณหนูในห้องหอคนใด สิ่งที่ทำให้นางได้รับเกียรติยศเหล่านี้หาใช่หน้าตา หากแต่เป็นสติปัญญาที่เฉียบคมมากไหวพริบยิ่งเสียกว่าบุรุษ