>>641 นายพูดถูกแล้วจงสู้ต่อไปเพื่อสันติภาพและความถูกต้อง ส่วนคนเห็นต่างหรือ SJW พอนายรวมตัวกันหมู่มาก มันก็เรื่องขี้ผง ไปป่วน ให้มันประสาทแดกอยู่ไม่ได้ พอได้จังหวะก็จับตรึงกางเขน เผามัน
Last posted
Total of 1000 posts
โกนหนวด นึงสภาพเหมือนจู่ๆ มีเมียเด็กนิสัยดีมาอยู่ด้วยล่ะกัน
แต่ถ้าลองอ่านไปกดดูตัวอย่างใน meb ก่อนก็ได้มั้ง อ่านได้หลายหน้าอยู่ ถ้าสนุกก็ซื้อ ถ้าไม่ก็วางแค่นั้น
ขายฝันหนุ่มออฟฟิศว่ะ เดี๋ยวนี้ชาวเกาะหันมาจับตลาดแนวนี้เหรอ
ห้องเรียนยอดคนไง คุยกันโคตรบ่อยจนนึกว่ามีหน้าม้าคอยเลี้ยงกระแส
แต่ดูดีๆ แล้วถึงพบว่าหัวข้อที่คุยกันแม่งโง่เง่าเกินกว่าจะเป็นหน้าม้า
บ่อยกว่าห้องเรียนก็คางูยะ
กูหมดหวังกับอัลเดรามิน แกรนเครสแล้วใช่มั้ยวะ แนวสงครามนี่ถ้าไม่ใช่กาวๆหรือขายกระแส มันไปไม่รอดรึไงวะ มีเรื่องไหนดีๆlcจบมั่ง กูอาจจะหาไม่เจอ
ถ้าบังไม่เยดแกรนเครสคงออกจบแล้ว
โกนหนวดไปทำงาน สำหรับกูโอเคนะ เอามาขายฝันมนุษย์เงินเดือน
แต่การเดินเรื่องก็ไม่ได้แย่ ความสัมพันธ์ของตัวละครในเรื่องเขียนออกมาน่ารักดี
แต่อยากให้เนื้อหามันจริงจังกว่านี้หน่อย เล่ม1 นี่เปิดประเด็นดราม่าหนักๆของสาวมอปลายเอาไว้แล้ว
แต่ไม่รู้เล่มต่อๆไปจะเพิ่มความดราม่ารึเปล่า หรือแค่เปิดประเด็นแล้วจะเดินไปทางเลิฟคอมต่อ
เปิดเรื่องมาก็ชวนขึ้นห้อง ผู้หญิงที่ไหนจะเอาวะ
>>327 เรื่องอายาโนะควยจิกูสงสัยว่าอ่านจริงกี่คนในกลุ่ม เพราะส่วนใหญ่กูเห็นก็ตามที่มึงบอกเลยคือหัวโพสต์งี่เง่ามากคือ ใครนางเอกไรประมาณนี้ มีสปอยโง่ยูทูปรายนึงซึ่งกูก็ปล่อยผ่าน ไม่อยากเพิ่มยอดให้ ที่คุยกันจริงๆก็ไม่ค่อยมี ถ้าคุยบ่อยช่วงนี้กูให้บากะริน่าแต่เชื่อว่าจบซีซันก็หายไปเหมือนอีโล่โง่ๆเมื่อซีซันก่อนหน้า
>>338 ไม่เชิงชวนขึ้นห้องเลยนะ ชวนไปดื่มก่อน พาขากลับมันชวนรุ่นพี่ขึ้นห้อง
กูเดาว่ารุ่นพี่ก็โสดนั้นแหละ แต่พระเอกใจร้อนความเงี่ยนนำมาก่อน แทนที่จะขอคบเป็นแฟน
แล้วรอโอกาสชวนขึ้นห้องตอนหลัง โกนหนวดนี่กูเสียดายอยู่อย่าง
มันมีประเด็นความรักวัยทำงาน ความรักที่เกิดกับเพื่อนร่วมงานที่เอามาเขียนได้เยอะ
แต่เล่มแรกทั้งเล่มไม่ค่อยพูดถึงเท่าไร ไปเน้นบทเด็กมอปลายมากกว่า
อิเมเปิ้ลอิหีหอม อิฆวย
hightschool dxd มันมีอรชุนด้วยเหรอวะ โผล่มาตอนไหนวะ
เดี๋ยว ss2 ฉาย ก็โพสกันเต็ม feed เหมือนเดิม เอาเป็นว่า น่าจะเรียกว่ากลุ่มคุยเฟื่องอนิเมะมากกว่านะไอ้กลุ่มนี้
หมายถึงใครว่ะ
คุณหมอนี่พูดเรื่องละเมิดลิขสิทธิ์หน้าตาเฉยเลยนะ
เรื่องกำเนิดใหม่มนุษย์หมาป่าสนุกดีหว่ะ รอเล่ม 2 ละ
อ่านริวโอเล่ม1จบละ ไม่ค่อยชอบว่ะ กุชอบโนรินมากเลย ชอบในมุขเหี้ยๆ ชอบการเล่นตัวอักษรที่เรื่องอื่นแม่งก็ยังไม่เล่นขนาดนี้ แต่ริวโอไม่มีแบบนั้น
กุเป็นคนที่อ่านฮิคารุเซียนโกะแล้วไม่สนุก ริวโอนี่ก็รู้สึกไม่สนุกไม่ต่างกัน สรุปก็คือไม่ค่อยอินน่ะนะ
ปล แอบรู้สึกว่าโชกินี่เข้าข่ายเหยียดเพศป่าววะ ทำไมต้องแบ่งกลุ่มผู้หญิงออกมาต่างหากด้วยฟะ เป็นกีฬาที่ ความต่างspecด้านร่างกายของเพศ ไม่มีมีผลสักหน่อย
FYI
World chess championship ก็เต็มไปด้วยผู้ชายเหมือนกัน ทั้งที่ไม่ได้ห้ามผู้หญิงลงแข่ง
เพราะมี Women's world chess championship แข่งแยก ไม่ต่างอะไรกับโชงิเลย
>>363 กุมองว่าเพราะมีของผู้หญิงจัดแข่งเฉพาะอยู่แล้ว ของฝั่งใหญ่ที่บอกว่าไม่ได้ห้ามหญิงลงแข่ง มันจะไม่มีหญิงมาลงก็ไม่แปลกเพราะมีเวทีเฉพาะเพศอยู่แล้ว
ประเด็นกุคือ แล้วมึงจะตั้งเวทีเฉพาะเพศขึ้นมาทำไมอะ ใช้เหตุผลอะไร เพราะฝั่งกีฬาอื่นๆทั่วไปมันชัดเจนมากๆอยู่แล้วว่าเป็นเรื่องทางชีวะทางกายภาพ
เพิ่งอ่านนักสืบ NEET จบไป 3 เล่ม
เห็นระดับในขั้นหนังสือโม่งอยู่ระดับใต้หิ้ง
แต่พออ่านจบรู้สึกว่าแม่งรวมจูนิเบียวฉิบหาย
Hacker โลลิ ปากหมา ซึน ไขคดีหลังคีย์บอร์ด
มีลูกทีมเป็นคนแปลกๆ ปริศนาเล่าได้น่าติดตามดีนะ แต่พอเฉลยเสร็จแล้วรู้สึกว่า "แค่นี้เหรอ"
เก่ามากแล้วหล่ะ ไม่มีอาริฟุเรตะ
LN ที่ไม่จูนิเบียว? ก็งานเขียนชินไคไง (บอกว่าไลท์ก็ไลท์สิวะ)
ว่าไปน่าทำหิ้งโม่งอันใหม่กันได้ละมั้ง
นักสืบNEET กูว่ามันเด่นตรงที่เอามุมมืดของสังคมมาเขียนอ่ะ จะตีความว่าเป็นงานเขียนแนวเสียดสีก็พอได้มั้ง
พระเอกเป็นนักเรียนธรรมดา เป็นตัวเดินเรื่อง แต่ตัวละครรอบๆมีแต่พวกหนีสังคม แถมมีประเด็นติดยาอีก
เทียบกับ LN เรื่องอื่นในยุคนั้นก็ถือว่าเป็น LN ที่โดดเด่นพอสมควร แต่บทสืบสวนกูไม่ค่อยเท่าไรว่ะ
คือต้นเรื่องไปถึงกลางเรื่องเขียนออกมาน่าติดตามดีว่าปัญหามันเกิดจากอะไร
แต่พอไปถึงบทเฉลยนี่รู้สึกแบบจบแค่นี้เหรอ ยิ่งเล่ม3ที่เฉลยว่าผู้ต้องสงสัยทำไปเพราะปกป้องครู
นี่ไม่เม้กเซนเลยว่ะ เรื่องเกิดขึ้นตั้งนานถ้าบอกพวกพระเอกไปก็ไม่มีปัญหาอะไรอยู่แล้ว
แถมเฉลยว่าคนตายในคดีนี้ตายเพราะอุบัติเหตุแต่ไม่อยากให้ครูที่มาสอนตัวเองต้องโดนผลกระทบไปด้วย
เลยออกไปตายหน้าประตูโรงเรียน คือแบบเล่นใหญ่กันฉิบหายทั้งที่มีวิธีแก้ปัญหาที่ดีกว่า
>>374 เกมพลิกโฉมกูอ่านไปแค่เล่มเดียว แต่ไอเดียในเรื่องกูว่ายังอยู่ในระดับที่ทำได้ในโลกจริงอยู่นะ
โดยเฉพาะแกนหลักของเรื่องที่นางเอกมันสื่อออกว่า โลกนี้ไม่ได้เหี้ย การเข้าสังคมไม่ได้ไม่ใช่เพราะสังคมไม่ตอนรับมึง
แต่มึงต้องปรับตัวให้เข้ากับสังคมเอง แล้วพระเอกมันก็ไม่ได้เป็นผู้เป็นคนทันที แต่ช่วงแรกพลาดอย่างเยอะ
ซึ่งก็ดูสมจริงดีสำหรับพวกติดเกมเข้าสังคมไม่เป็น พอต้องปรับตัวแรกๆก็เจอปัญหา
แต่จุดที่ดูเป็น Anime logic ก็เรื่องสาววรรณกรรมว่ะ เด็กบ้าเกมหน้าตาธรรมดา บุคลิกไม่ได้เรื่อง
จู่ๆมีสาวสวยมาคุยด้วยเพราะเห็นว่าชอบมาห้องสมุดเหมือนกันอ่านหนังสือเล่มเดียวกัน
ฟูกะก็ไม่มีเพื่อนคุยจริงๆนี่ เข้าใจผิดว่าพระเอกชอบหนังสือเล่มเดียวกับที่ตัวเองชอบ
เกมพลิกโฉมนี่กูชอบตรงเขียนมาตบหน้าโอตาคุทั้งที่มันเป็น LN ขายคุ 55555
ชอบที่นางเอกบอกว่า สังคมไม่ได้เหี้ย โลกนี้ไม่ได้เหี้ย แต่มึงไม่พยายามเข้าสังคมเอง
แต่ในอีกแง่ก็พยายามแสดงให้เห็นเหมือนกันนะว่า mindset แบบโอตากุบ้าเกม มันก็หยิบมาใช้ประโยชน์ได้อยู่ ถ้ารู้จักประยุกต์
แต่นางเอกแม่งมองความสัมพันธ์กับคนอื่นเป็นเรื่องของผลประโยชน์มากเกินไปหน่อย แบบตอนบอกพระเอกประมาณว่าถ้าเข้าหาคนนี้
จะมีประโยชน์กับพระเอกอย่างนี้ในอนาคตนะ สั่งให้สารภาพรักกับสาวคนนั้นแบบไม่มีถามใจกันเลย พอพระเอกขัด/ไม่ทำตามก็นอยด์แดก
แล้วพระเอกก็ต้องมาตามง้อ
จริงๆก็ไม่แปลกนะ ถ้าเข้าวัยทำงานแล้วจะรู้เลยว่าความสัมพันธ์กับคนรอบข้างมันมีเรื่องผลประโยชน์ด้วย เพื่อนร่วมงาน ลูกน้อง เจ้านาย
ความคิดแบบนางเอกไม่แปลกว่ะ แต่น่าจะใส่คำอธิบายมาหน่อยว่าทำไมเด็ก ม.ปลาย ที่อยู่ในวัยหาเพื่อนได้โดยไม่ต้องมีผลประโยชน์แอบแฝงถึงได้คิดแบบคนที่โตๆแล้ว ไม่รู้ว่าเล่มหลังๆจะเฉลยรึเปล่า
ไอเรื่องมองผลประโยชน์น่ะมันเป็นเรื่องปกติกันอยู่แล้วอันนี้เข้าใจ แต่คือมันเยอะเกินไป อย่างที่มึงบอกอะคือตัวละครแม่งยัง ม.ปลาย อยู่เลย ไม่ใช่ช่วงที่ต้องแก่งแย่งชิงดีกันอะ นางเอกออกจะมองโลกในแง่ลบเกินไป บางทีคบหาเพื่อนก็ไว้คุยสนุกๆก็พอแล้วไม่ต้องคิดอะไรมากอย่างเรื่องผลประโยชน์
บางทีคนเราเป็นเพื่อนกันมันก็ไม่ได้มองแต่เรื่องผลประโยชน์อะ คนที่มันจริงใจๆก็มี คำพูดคำจำนางดูอคติไปหน่อย
คนเขียนตั้งใจวางปมเรื่องนางเอกไว้ตั้งแต่แรกแล้วแหละ ในอดีตคงโดนอะไรมาสักอย่าง
ในเรื่องเองก็มีบอกไว้เนืองๆ ว่าพระเอกมันก็คิดเหมือนกันว่านางเอกทำตัวผิดปกติมาก
ปัญหาเรื่องครอบครัวนางเอก+สาเหตุที่เบียวขึ้นสมองจนหนีออกจากบ้านมา เฉลยเล่มจบหรือเล่มก่อนจบนี่แหละ กินเนื้อหาเล่มนึงไปเลย
กูสปอยล์ไม่ได้นะ อ่านตั้งแต่ตอนญี่ปุ่นเพิ่งออกจบใหม่ๆ จำไม่ค่อยได้แล้ว
พูดถึงนางเอกเบียว LN แนวสืบสวนนี่มีแต่นางเอกเบียวๆทั้งนั้นเลยว่ะ เท่าที่นับได้ก็
บิเบลีย นางเอกเป็นโอตาคุหนังสือ
มีศพใต้ฝ่าเท้าคุณซากุราโกะ บ้ากระดูก
บันทึกกันลืมของนักสืบเคียวโกะ รีเซ็ทความจำทุกวัน
นักสืบ NEET แฮกเกอร์สุดเบียว
ถ้านับฟีโนมีโน่เป็นนิยายสืบสวน นางเอกก็ไม่สนโลก
แล้วถ้าไม่ให้เบียวนี่ต้องยังไงวะ ขอตัวอย่างซักข้อซักเรื่อง
อ่านโกนหนวดไปทำงานเล่ม2จบแล้ว ความรู้สึกคือเนื้อเรื่องแม่งโลกสวยมาก โลกสวยแบบเดียวกับคุณแม่วัยใสของ Webtoon
(แต่ตรรกะนางเอกยังไม่วิบัติเท่าแม่วัยใส) นางเอกหนีปัญหาด้วยการออกจากบ้านไปหาบ้านผู้ชายอยู่
แต่โชคดีที่เจอแต่คนดีๆ เจอคุณลุงใจดีให้ที่อยู่ ไปทำงานพิเศษก็เจอเพื่อนรุ่นเดียวกันที่คอยปกป้อง
แถมเพื่อนร่วมงานพระเอกรู้เรื่องที่ซุกเด็กไว้ในบ้านแต่ก็ไม่ว่าอะไร พระเอกอธิบายว่าไม่มีอะไรกันก็จบ
ท้ายเล่มนางเอกเริ่มยอมรับความจริง จะเลิกหนีปัญหาแล้ว ถ้าไม่ยืดเรื่องอีก 2-3 เล่มคงจบ
หมายถึงเนื้อเรื่องในเล่ม 1-2 ไม่มีบทบรรยายตอนที่นางเอกยอมขายร่างกายแลกที่อยู่ แค่เล่าให้พระเอกฟังว่าก่อนมาเจอพระเอกตัวเองเคยทำแบบนั้น
สุดท้ายก็กะหรี่นี่หว่า
ก็เคอรี่น่ะสิ
เด็กๆสมัยใหม่ยังอ่านไลท์โนเวลกันมั้ยวะ วันก่อนเห็นคนพูดถึงว่าเด็กสมัยนี้ไม่อ่านการ์ตูนเล่มๆกันแล้ว อ่านแต่เว็บตูน กูเลยสงสัยว่าแล้วเดี๋ยวนี้กลุ่มคนอ่านไลท์โนเวลอายุเท่าไหร่
ถามหน่อยดิ เรื่องข้านี่แหละองค์หญิงสามเอามาจากนิยายชื่อเรื่องว่าอะไรเหรอหาไม่เจอเลย ขอบพระคุณล่วงหน้า
//405 คนเดิมเพื่มเติมคือหาเจอแล้ว รู้งี้มาถามตั้งนานแล้ว พอโพสต์ปุ๊ปหาเจอเองปั๊ป ล้องห้ายยย
>>404 สมัยนี้คือช่วงไหน? ถ้ารุ่นๆกู(18-25)นี่เรียกว่ายังอ่านเยอะและอ่านมากอยู่นะ ถ้าเทียบกับสิ่งบันเทิงแบบอื่นก็ชนกลุ่มน้อยแหละ แต่ก็ยังนับว่าเป็นพวกติดหนังสือหนักพอควรอยู่
แต่ถ้าต่ำกว่านั้นคงไม่ค่อยมีแล้วแหละมั้ง ถ้าให้คร่าวๆก็ช่วง 9-12 ที่พอรู้ กูก็เห็นแต่จับมือถือเล่นเกมดูหนังดูเมะกันมากกว่า โยนสมาร์ทโฟนให้ซักเครื่องก็พอแล้ว ไม่ต้องมาพาไปร้านหนังสือนู่นนี่หรือเสียค่าส่งของอะไรมากเลย สบายกว่ากันเยอะ
>>404 อันนี้กูไม่ได้โทรล ไม่ได้เหยียดอะไรเลยนะ แต่จากประสบการณ์ของกู กูว่า Webtoon ขายตลาดล่างอ่ะ
อ่านฟรี แค่มีมือถือเครื่องล่ะไม่กี่พันก็เข้าไปอ่านได้ อ่านเสร็จก็มีแต่เม้นขยะ ไม่สามารถวิจารณ์เนื้อหาหรือพูดคุยเนื้อเรื่องอะไรได้มาก
ถึงขนาดว่าห้อง Animanga ต้องตั้งกระทู้มาคุยกันโดยเฉพาะ
ส่วนการ์ตูนเล่มกูว่าก็ยังมีคนอ่าน แต่สภาพเศรษฐกิจแบบนี้เหลือลูกค้าแค่สองกลุ่มแล้ว
ถ้าเป็นกลุ่มเด็กวัยรุ่นก็ต้องเป็นชนชั้นกลางค่อนบนที่มีเงินซื้อการ์ตูนมาเก็บสะสมได้(หรือซื้อ Ebook)
คือกลุ่มเด็กวัยรุ่น สมัยนี้มันมีสื่ออื่นเพิ่มขึ้นเยอะจริงๆแบบที่ >>407 ว่า ถ้าการ์ตูนต่อเล่มแพง
ก็ไม่ซื้ออ่าน ไปดูอนิเมะหรือเล่นเกมแทน
อีกก็กลุ่มคนวัยทำงานที่โตมากับการ์ตูน
ลืมตอบให้ตรงคำถาม ที่ถามว่าเด็กสมัยนี้ยังอ่าน LN มั้ย
เดาว่ายังอ่านอยู่นะ ลิขสิทธิ์ LN เรื่องใหม่ๆ ก็มาแบบเดิมๆ เกิดใหม่ต่างโลก
แฟนตาซี เนื้อเรื่องเอาใจจูนิเบียว แล้วก็เห็นพิมพ์ออกมาเรื่อยๆ
มันคงขายได้นั้นแหละ แค่ไม่ใช่ความบันเทิงกระแสหลักถ้าไปเทียบกับพวกเกมหรืออนิเมะ
ตลาดอนิเมะตอนนี้ก็ไม่ถึงกับกระแสรองแล้วนะ
วันพีชฉายโรงได้ 40 ล้านอย่างไว
ดาบพิฆาตอสูร พอเข้ามาใหม่ๆก็ติด TOP5 Netflix อยู่ช่วงหนึ่ง เอาไปเทียบกับเกมมือถือแพ้ก็จริง แต่ถ้านับเฉพาะในกลุ่มเด็กวัยรุ่นก็ถือว่าใหญ่
สมัยนี้บางส่วนกลับมาดุเมะก็กลับมาเยอะนะ ขนาด netflix ช่วงหลังยังฉายเมะแบบไม่ต้องรอให้จบแล้วเหมือนเมื่อก่อนเลย
ก็นะมันถูกอ่ะหารกันเดือนละร้อยนิดๆ เอง หรือจะจัดเวลาหาร 5 ต่ำกว่าร้อยเลยยังได้ แถมมันสะดวกตรงโหลดมาดูทีหลังได้ด้วย แต่คนที่ดุเมะแล้วกลับมาซื้อไหม ก็มีบ้างแต่ไม่มาก เพราะดูจบก็ไปหาเรื่องใหม่ดู นอกเสียจากว่าจะชอบจริงจัง ก็อีกเรื่อง
netflix นี่ทำให้กระแสอนิเมะเก่าๆกลับมาหลายเรื่องเลยว่ะ ที่กูเห็นๆก็มีฮันเตอร์ อย่างตอนนี้ไททันก็กลับมาพูดถึงกันเยอะเพราะซีซั่นใหม่กำลังจะมา คนเลยแห่ไปดูซีซั่นก่อนๆที่ดองไว้ในเน็ตฟลิกซ์กัน แต่ส่วนใหญ่กูเห็นเมะเรื่องฮิตๆมักจะมาจากมังงะมากกว่าหรือไม่ก็เป็นเมะออริไปเลย ไอ้พวกที่ทำจากไลท์โนเวลนี่ไม่ค่อยมีบูมๆมั้ยนะช่วงนี้
อ้าว ดันมาจิ 14 มาแล้ว แต่กว่าจะลงร้านทั่วไปเดือนหน้า 🥺
ดันมาจิ เล่มใหม่หนาสัสๆเลยนะเนี่ย ต้นฉบับญี่ปุ่นตั้ง 600 กว่าหน้า
มีที่ไหนรับหิ้วดีๆ น่าเชื่อถือ บ้างวะ?
Steins; Gate หนากว่าตั้งเยอะยังสันกาวเลย
เสียใจจริงๆ ที่อยู่กับ Z ถ้าอยู่กับอีงุงิ ป่านนี้ได้เล่มแปลไทยเย็บกี่ไสกาวหนา 1,500 หน้าไปแล้ว
Liar Liar ของนกย่างตอนมันบอกพระเอกใช้ได้แค่ความสามารถเดียวนั่นมันแปลผิดรึเปล่า มันหมายถึงใช้ความสามารถได้แค่เลเวล 1 เท่านั้นมากกว่า เพราะเอกมันใช้ 3 ความสามารถแน่ๆ
เพิ่งได้อ่านบาเกะ หลังจากดองไว้นานเพราะเห็นว่ารูปเล่มใหญ่และหนา 500 หนา
พอมีเวลาว่างและได้อ่านจริงๆ ทำไมมันมีแต่น้ำวะเนี่ย ประโยคที่ตัวละครคุยกันกินไปเกินครึ่งเรื่อง
ซึ่งถ้ามันเกี่ยวกับเนื้อเรื่องก็พอเข้าใจนะ แต่ส่วนใหญ่ดันเป็นการคุยกันแบบไม่มีความหมายอ่ะ แบบว่าตัดออกก็เข้าใจเนื้อเรื่องอยู่
ไม่รู้ว่าเล่มหลังๆจะมีอะไรพีคมั้ย ถ้าเป็นแบบนี้ทั้งซีรี่ย์คงไม่ใช่แนวของกูแล้ว
บาเกะมันดังเพราะอนิเมะเหมือนไยบะนั้นแหละ
เนื้อเรื่องไม่มีอะไรเลย มีดีแค่ขายตัวละครกับยิงมุก Weeb ถ้าวัดกันที่พล็อตเรื่อง พวกโคโนสึบะยังทำได้ดีกว่าในแง่ของการเป็นนิยาย
สรุปว่าถ้าไม่คิดจะอ่านเพื่อความโม่ยไวฟุ ก็ไม่ควรอ่านบาเกะใช่ป่ะ
บาเกะจุดขายมันคือการเล่นคำ แต่พอแปลไทยแล้วก็อย่างที่เห็น ส่วนถ้าจะเสพย์ความโม่ยไปมังงะเถอะ
เนื้อเรื่องมันก็โอเคนะ มันเน้นขายการเล่นมุก การบ่นเนื่อยเปื่อย ความสัมพันธ์ตัวละคร การมีคำพูดเท่ๆcringeๆสอดแทรกไว้ทุกเล่ม สำหรับกูด้านการเขียนมันเหนือกว่าอิเซไคทุกเรื่องอ่ะ นิยายสนุกกว่าเมะอีกเพราะมุกเต็มเม็ดเต็มหน่วยไม่โดนตัด
เคยสังเกตเมะมุกก็ไม่โดนตัดนะ แค่อ่านไม่ทัน
งาน ABC ที่สามย่านทำไมไม่มีหนึ่งเดียววะ ทำไมไปทั้งวงการไม่ไปแค่หนึ่งเดียวครับ ไม่มีใครคบเหรอครับ
คุณเคียวโกะอ่านมังงะก็พอ อ่านทำไมนิยาย
โม่ง ถ้ากุมองว่าซื้อlnไทยมันออกช้าไม่ทันใจแล้วไปซื้อของjnovelแทนมันมีช่องทางให้เลือกซื้อจากหลายแหล่งเลย แหล่งไหนน่าใช้งานสุดวะ
วันนี้จัดห้อง แล้วลองสังเกตุ LN ที่กูซื้อมาดองเนี่ยถ้าอ่านทุกวันเป็นปีๆ ยังอ่านไม่หมดเลยมั้ง 555
แล้วที่ทุเรททุรังคือ ซื้อซ้ำแต่เสือกขาดกลางไปเล่ม สรุปต้องโล๊ะทิ้งอย่างเดียวเพราะเล่มเก่ามันหาไม่ได้แล้ว orz
>>442 กูก็เคยเป็นแบบมึงน่ะ ไม่ใช่แค่ LN แต่รวมถึงอนิเมะกับเกมด้วย เพราะสมัยกูหางานได้ใหม่ๆ กูติดนิสัยเจออะไรที่น่าสนใจกูซื้อเก็บไว้ก่อนไว้มาอ่านทีหลัง จนสุดท้ายกองที่ไม่ได้อ่านมันเพิ่มเรื่อยๆ มาปีนี้ดีขึ้นหน่อย ซื้อน้อยลงเลือกเฉพาะเล่มที่คิดว่าจะอ่านจริงๆ แล้วจัดตารางเวลาตัวเองใหม่หมด แล้วก็จัดตารางการอ่านด้วยว่าเดือนนี้จะอ่านกี่เล่มเรื่องไหนบ้าง
เวลาอยู่ที่ทำงานพักกลางวันรีบกินข้าวเที่ยงแล้วแบ่งเวลาอย่างน้อย 30 นาทีมาอ่าน
เลิกงานกลับบ้านบังคับตัวเองให้อ่านชั่วโมงครึ่งอย่างต่ำ พอทำได้กองดองมันก็ค่อยๆลด
LNDB เลิกกิจการเหรอวะ?
ขุดยมทูตสีขาวมาอ่านใหม่ ตอนเด็กๆอ่านเรื่องนี้แล้วรู้สึกโคตรเทพ คูลๆ พูดถึงความตาย ดีพๆ ลึกซึ้ง มาอ่านตอนนี้รู้สึกว่างเปล่ามาก รู้สึกเหมือนคนเขียนพยายามจะลึกซึ้งเกินไปหน่อย แต่มันก็เหมาะสำหรับวัยมัธยมดีเหมือนกัน
คิดถึงยุคเจไลท์เลยว่ะ ประเด็นคือราคาถูกดี 55555555555
ถูกแต่เสียตรงเรื่องที่เอามาไม่โม่ยเลย
เออตกลงมัน 12 เล่มจบใช่ป่ะ กูสงสัยว่าตรงคำนำเล่ม 12 ทำไม สนพ บอกว่ายังไม่มีข่าวเล่ม 13
หรือ สนพ เข้าใจผิดเอง
พูดถึง LN ยุคเก่า ทำไมโม่งถ่มถุ่ยกับคาเงโร่จังวะ
กูเคยลองอ่านดูแล้วมันก็แย่อ่ะ แต่ไม่ถึงกับเลวร้ายจนอ่านไม่รู้เรื่อง กูว่าก็พอจับใจความของเรื่องได้อยู่ พระเิกนักหลวมมี AI สาวเป็นคู่หู ออกจากบ้านไปเจอโจรปล้นห้างแล้วก็ใช้ความสามารถของ AI เอาตัวรอดร่วมกับผู้มีพลังพิเศษคนอื่น มันก็ไม่ต่างอะไรกับ LN ขายคุนักหลวมยุคนี้นี่หว่า ที่ตัวเอกเป็นนักหลวมแล้วได้พลังแปลกๆ
ความห่วยก็ส่วนนึง แต่ที่ถูกถ่มถุย เพราะมีคุกลุ่มนึงอวยของห่วยๆ พรรค์นั้นว่าเป็นเรื่องโคตรเทพไง
ถ้าห่วยแล้วอยู่เฉยๆ จะไม่มีใครว่าอะไรเลย
ยุคนี้ควรให้เรื่องอะไรมาแทนคาเงโร่ดี
อาชีพกระจอก?
กูว่าไม่มีนะ ห่วยแล้วเสือกดังมีคุเด็กเบียวแห่แหนแบบนั้น คงไม่มีอีกแล้วล่ะ
ยกให้อาริฟูละกัน อวยกันไปได้ไง
สมัยนี้คุเด็กเบียวอ่านไลท์โนเวลกันด้วยเหรอวะ กูนึกว่าเด็กยุคนี้เลิกอ่านหนังสือเล่มๆกันไปหมดแล้ว ขนาดการ์ตูนญี่ปุ่นแม่งยังไม่ค่อยจะอ่านกันเลย
คุเด็กเบียวเลิกอ่านหนังสือแล้ว ตอนนี้เริ่มทยอยไปเรื้อนกับ vtuber กันละ กระแสกำลังมา
ซีรี่ย์ลาเกะ นี่มันควรจบตรงบทเนโกะใช่มั้ย
คาบูกิกับฮานะที่ DEX เพิ่งแปลนี่ถ้าว่าเป็นบทที่ NISIO ยืดเรื่องหลังจากดังแล้ว?
*บาเกะ
จะบอกว่ายืดมันก็พูดได้ไม่เต็มปากว่ะ เหมือนเขียนมาอุดพล็อตโฮลมากกว่า แต่หลังโอวารินี่น่าจะยืดจริง
อ่านดันมาจิ14จบละ บทนี้แม่งสนุกสัส กูให้สนุกกว่าบทเซนอสอีก
ฮารุฮิเล่ม 11 นี่มันคือจบยังวะ เห็นลด 50％ อยู่ ควรจัดมะ
บก.แว่นบอก อิอิออิ
เล่มที่ออกหลังจากนี้คงโดนเทเรียบอะกูว่า
สบาย นี่ไงเหตุผลที่เทแล้วจะไม่โดนด่า มาแล้ว
เอาแค่ภาคแรกก็ธรรมดาโคตรดาดดื่นออกไปทางกากแล้วด้วยซ้ำ กุสับในโม่งมาสองสามรอบละ แข่งเกมประสาอะไร กฎกติกาเงื่อนไขต่างๆเขียนได้โคตรเบียวอ่านแล้วโคตรงง อวยกันไปได้ไงไม่รู้ ไม่เข้าใจ
เป็นเรื่องดังที่กูเข้าไม่ถึงที่สุดแล้ว กูไม่ชอบหลายๆอย่างในเรื่อง(ยอมรับว่าอคติด้วย) ซื้อมา 3 เล่มอ่านถึงบางจุดเล่ม 3
ปรกติมั้งหลายเรื่องเล่มแรกสนุกสุด หลังจากนั้นจะจืดสนิดเพราะเดิมทีคนเแต่งไม่คิดว่าจะไปไกลขนาดนั้น
เจอความเอดจี้พระเอกไม่ไหวหว่ะ เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังตีน จากคนสุภาพกลายเป็นคนถ่อย
ขายยาต่างโลกที่โม่งชมๆกันว่าดีนี่ของ FP หรือ GB วะ?
อยากให้โม่งมี Tier list อันใหม่ว่ะ ยุคนี้นิยายออกมาเยอะแต่เลือกซื้อได้จำกัด
อย่างน้อยถ้ามี Tier list review ก็น่าจะช่วยคัดกรองเรื่องไหนโอไม่โอได้มั่ง
ยากเพราะรสนิยมแต่ละคนไม่เหมือนกัน
LCใหม่เซนชู ดูคุดี้ด้าเรื่องแดกเนื้อกันเหลือเกิน กุจะอ่านเม้นว่าแม่งเป็นไงแนวไหนเจอแต่กินเนื้อๆ
สงสัยแถวบ้านไม่มีปิ้งย่างกัน
ไม่เคยอ่านเลยไม่อยากตัดสินว่าแย่ แต่หวังว่าคงไม่แย่ไปกว่า 777
เรื่องแนวนี้มัน FP MODEL สินะ
https://www.facebook.com/animagbooks/photos/a.3256976570989163/3256977194322434/?type=3&theater
เอาเล่ม 12 มาด้วยด่วนๆ เลย
เล่ม 9 10 11 คนแปลคนละคนหมดอะ
ซึ่งก็คือช่วงที่เริ่มหายยาวๆ
LP สมัย 1 มีปัญหาคนแปลเตะถ่วงเอางานไปดองนานๆ เวลาทวงก็เจอบอกว่าจะไกล้จะเสร็จรออีกนิด แต่ไปเจอบน fb เอางานมาวาง บ่นว่ายังไม่ได้เตะงานแปลเลยไม่มีอารมณ์ กำลังเล่นเกมอยู่
นักแปลที่ดี เขาจะทำงานต่อเนื่องว่ะ งานออกเร็ว ต่อเนื่อง เห็นชื่อบ่อยๆ นี่ใช่เลย
ส่งเร็วแต่งานเหี้ยก็ไม่ไหวนะ
rezero แปลยากมาก ไม่แปลกใจหรอกถ้าคนแปลทิ้งงาน
หุบปากไปไอ้สวะ
เลิกแปลเพราะเรมหมดบทหรือเปล่า
คนแปลเดิมเปลี่ยนงานจ้า ยุ่งจนไม่มีเวลาแปลอะไรอีกแล้ว
เลิกแปลเพราะเมียไม่มีบทหรือเปล่า
มีคนรู้จักมาตอบเหตุผลให้สองครั้ง แต่โม่งตัวเดิมตอบแบบเดิม
ทานากะหน้าเหี้ยเกิดใหม่นี่อ่านเพลินๆได้อยู่ปะวะโม่ง หรือกากจนไม่ควรเสียเวลาอ่าน
>>524 กูยกให้เป็นเรื่องที่ดีที่สุดของค่ายมันแล้ว เล่มแรกยังไม่ค่อยเท่าไหร่ แต่พอเล่ม 2-3 คำบรรยายแม่งโคตรโรคจิตได้ใจมาก เนื่องจากอ่านไปอ่านมา ตัวระครในเรื่องไม่มีคนจิตปรกติซักคน ตัวอย่างเช่น
เมดชอบแอบเอาฉี่ผสมชาให้กิน พระเอกจู่ๆ ก็อยากแดกขี้ เลสบ้ากาม ตัวระครบางตัวเงี่ยนจัดอยากโดนรุมโทรม นางเอกอยากโดนตัดแขนขาให้เป็นตุ๊กตาไว้ระบายความใคร่
มีเรื่องไหนที่ชื่อเรื่อง/หน้าปก/พล็อตคร่าวๆ หรือภายนอกดูเขียนมาขายคุโง่ๆ แต่เนื้อหาดีกว่าที่คิดไหมวะ
กูเพิ่งอ่านหมากคุก(กูไม่ชอบชื่อเล่นโง่ๆนี่เลย ให้ตายสิ) สามเล่มรวดแล้วรู้สึกผิดชิบหาย แม่งสนุกแถมจริงจังไม่เหมือนที่กูคิดเลย
ตอนแรกพอเห็นชื่อกับความมีจุดขาย(?) เป็น 'เด็กประถม' แล้วรู้สึกยี้จนไม่อยากแตะ นึกว่าขายโลลิง่าวๆไม่มีเหี้ยไร แต่ก็ซื้อมาลองเพราะอยากรู้ว่าจะเขียนฉากเดินหมากยังไง
ถึงมันจะมีขายโลลิอยู่บ้าง แต่ส่วนใหญ่กูก็พอรับได้(ถึงบางตอนจะยี้ก็เหอะ) เรื่องโดยรวมแม่งจริงจังชิบหาย แปลดีอีกต่างหาก กูเสียดายชิบหายที่ไปด่วนตัดสินว่าเรื่องนี้แม่งกากแน่ๆทั้งที่แม่งสนุก
กลับมาที่คำถามแรก ก็คือมีเรื่องไหนที่อารมณ์แนวๆนี้ปะวะ แบบที่เห็นแล้วคิดว่าแม่งกากแน่ แต่จริงๆสนุก สมัยนี้กูไม่กล้าลองเรื่องใหม่ๆเลย เพราะแบบอ่านชื่อเรื่องก็คิดแล้วว่าขยะแหงๆ แนะนำกูทีว่ามีอะไรดีๆบ้าง แค่เรื่องที่มึงคิดว่า 'สนุก' ก็พอ
เอ้อ กู>>530 บอกไว้เผื่อ เรื่องใหม่ๆที่กูชอบมากอีกอันคือไอ้ คงจะดีถ้ามีน้องสาวสักคน รู้สึกว่าแม่งสนุกชิบ ตอนจะปัญญาอ่อนก็ปัญญาอ่อน ตอนจะมีสาระก็มีสาระ อ่านแล้วรู้สึกลื่นไหลดี คงเพราะแปลดีแหละ หรือที่กูชอบเพราะพวกนี้เพราะแม่งแปลดีวะเนี่ย แต่ก็แยกไม่ออกอีกนั่นแหละว่าเรื่องไหนแปลดีรึเปล่าถ้ายังไม่ได้อ่าน
คงจะดีถ้ามีน้องสาวกูว่าอย่างน้อยๆ ต้องอ่านน้องเหี้ย 1 หรือ 2 (Eromanga) ก่อนนะถึงจะเก็ตมุก
เสริมยาฮาริด้วยมั้ย วาตารุโดนยกชื่อบ่อยมาก แทบจะเป็นตัวละครจริงๆในเรื่องได้แล้ว
>>531 >>532 คงจะดีถ้ามีน้องสาวสักคนนี่ไม่ตรงปกสัสๆ หมายถึงในแง่ดีนะ ดูผิวเผินนึกว่าเป็นไลท์โนเวลแนวคิโม่ยน้องสาว ฉากเปิดเรื่องเล่มแรกก็คิโม่ยเหี้ยๆ แต่ยิ่งเรื่องผ่านมานานยิ่งได้สาระ พัฒนาการของตัวละครโคตรดี ใส่ใจตัวละครทุกตัว บางทีกูก็รู้สึกว่ามึงไม่ต้องเล่าเรื่องตัวประกอบอย่างพ่อพระเอกอะไรพวกนั้นก็ได้ แต่อ่านไปแล้วจะเข้าใจว่าแม้แต่เรื่องของตัวประกอบก็ไม่ได้ใส่มาถมหน้ากระดาษเฉยๆ แต่ใส่เข้ามารองรับเมสเสจหลักของเรื่องด้วย เป็นไลท์โนเวลที่ดีเกินความคาดหมายกูไปไกลมาก ดีจนกูไม่แปลกใจเลยที่มันไม่แมส 5555555555
>>543 หมากรรไกรสมัยก่อนสาปส่งกันเยอะจริงมึง เรื่องแปลห่วยๆในตำนานกระทู้นี้ลิสท์ไว้หมดละ ไม่รู้นักแปลพวกนี้ยังมีผลงานใหม่ออกมากันบ้างมั้ย หรือเปลี่ยนนามปากกากันไปหมดแล้ว เดี๋ยวนี้กูไม่เจอเลย https://pantip.com/topic/31460699
>>547 บังคับใช้ชื่อจริงมันช่วยกันนักแปลฝีมือแย่ๆเปลี่ยนนามปากกาชุบตัวใหม่ก็จริง แต่คนใช้ชื่อจริงแปลห่วยๆมันก็มีเยอะอยู่ดีอะ แล้วบางคนแปลห่วยแค่ไหนก็ยังเปลี่ยนสนพ.ไปเรื่อยๆได้อยู่ดี กูรู้จักอยู่คนนึง ฝีมือแปลแย่มาก แต่มีงานทำเรื่อยๆเพราะหว่านใบสมัครไปทุกบริษัทที่เปิดรับนักแปล
>>536 >>544 กูว่าเรื่องนี้มุกมันลึกและแยบยลเกินไป คนที่จะเก็ทมุกคือคนอ่านไลท์โนเวลเยอะกับรู้จักวัฒนธรรมญี่ปุ่นดี รู้เรื่องในวงการพอสมควร ไม่งั้นไอ้เกม TRPG นั่นมึงจะไม่มีทางเก็ทเลยว่ามันแซะวงการสิ่งพิมพ์ได้แสบแค่ไหน (ถึงพระเอกมันจะมีหลุดๆเรียกฮอร์นริเวอร์ว่าคาโดคาวะมั่งก็เหอะ) กูไม่แปลกใจที่คุกลุ่มมโนเคยบ่นว่าไม่สนุกเพราะมัวแต่นอกเรื่องไปเล่นเกม TRPG อยู่ได้ (ตรงนี้กูไม่โทษคนอ่านหรอก คนเขียนนั่นแหละใส่มุกล้ำไปหน่อย คนญี่ปุ่นบางคนยังอ่านแล้วไม่เก็ทเลย) เคยเห็นคนบ่นว่ารำคาญบทเพื่อนพระเอกเพราะบทหล่อเกินอีกต่างหาก
>>550 ถามจริง? กูว่าฮารุโตะแม่งโคตรซวยเลยนะ นิยายตัวเองเป็นอนิเมก็ยับหมา(อันนี้เศร้าจริงจัง) คนที่ตัวเองชอบก็เสือกไปชอบอิทสึกิ แถมไอ้เวรนั่นยังมีแฟนก่อนตัวเองอีก แต่ถึงงั้นก็ยังเป็นเพื่อนที่ดี แถมตั้งใจเขียนตามแบบของตัวเองท่ามกลางพวกคนมีพรสวรรค์ กูชอบแม่งที่สุดในเรื่องเลยนะ หรือเพราะแบบนี้เลยยิ่งบทดีวะ? ช่างแม่งเถอะ
ฮารุโตะแม่งโคตรพ่อโคตรแม่บุคคลตัวอย่างท่ามกลางเหล่าตัวละครสติไม่ดี (เว้นจิฮิโระกับมิยาโกะไว้ละกัน) ผมจะโตไปเป็นคนแบบนี้ให้ได้เลยครับคุณแม่
>>555 กูว่าคุอาจจะไม่ชอบเพราะมีสาวๆไปชอบฮารุโตะมั้ง ทั้งจิฮิโระ ทั้งรุ่นน้องโนตม คุบางคนจะชอบให้สาวๆทั้งเรื่องชอบพระเอกเท่านั้นน่ะ แล้วบทก็ชอบย้ำว่าฮารุโตะมันหน้าตาดีด้วย อิสึกิมันหน้าตางั้นๆ คุเซลฟ์อินเสิร์ทอาจจะไม่ชอบใจตรงนี้ พระเอกต้องเก่งเท่ที่สุด สมัยนี้มันฮิตแบบนี้กันอ่ะ
>>559 กูไปอ่านที่คนญปสรุปไว้อีกทีนะ
ทวีปโครนิก้า ล้อชื่อโรงเรียนเซนต์โครนิก้าในไร้เพื่อน
ประเทศกากาเกีย ล้อชื่อเลเบลกากากาบุงโกะ เมืองหลวงชื่อเรโอะอิรุกะ ล้อมาจากชื่อ โอเระกะอิรุ ซึ่งเป็นเรื่องฮิตของเลเบลนี้
ประเทศมิดฟิลด์ ล้อชื่อเลเบล mf บุงโกะ j ที่ตีพิมพ์ฮากาไน
จักรวรรดิฮอร์นริเวอร์ ล้อคาโดคาวะ พวกชื่อกองทหารก็ล้อกับชื่อเลเบลของคาโดคาวะอีกที เมืองหลวงสึสึยามิ ล้อมาจาก สึสึมิยะ ฮารุฮิ
ประเทศไลท์นิ่ง ล้อเดงเกคิบุงโกะ ชื่อเมืองหลวงคิเระ น่าจะล้อมาจากชื่อ เรคิ คนเขียน SAO
ประเทศก็อดวัน ล้อ dwango เมืองหลวงคาเงโร่ก็ล้อมาจากคาเงโร่ตรงๆเลย
ประเทศโอบาระ ล้อโอเวอร์แลปที่ตีพิมพ์กริมการ์
ประเทศสปาด้า ล้อซูเปอร์แดชบุงโกะ
แกรนด์อบิส ล้อ GA บุงโกะ เมืองหลวงโฟลิโพนิก้า ล้อจากชื่อนิยาย โพลิโฟนิก้า
เผ่านาโร่ อันนี้ชัดเจนชิบหาย ล้อเว็บนาโร่นั่นแหละ กูฮาอันนี้มาก ล้อเลียนพวกเกิดใหม่ต่างโลกตลกสัส
ไอ้เผ่านาโร่นั่นแม่งไม่ได้ล้อแค่ไลท์โนเวลด้วยนะ มีล้อการ์ตูนเรื่องหมอจินอีกต่างหาก ล้อกว้างขวางมาก
คงจะดีถ้ามีน้องสาวมันก็ไม่ใช่แนวที่คุจะชอบแต่แรกแล้วแหละ เดี๋ยวนี้คุชอบแนวพระเอกเทพ สาวทั้งเรื่องรุมรัก ชีวิตราบรื่นสะดวกสบายไม่มีอุปสรรค ถึงมีอุปสรรคก็เคลียร์ได้ง่ายๆเพราะความเทพ ใครมันจะชอบอ่านเรื่องนักเขียนนิยายที่ชีวิตมีขึ้นมีลงแถมฟิกซ์นางเอกอยู่แล้วล่ะ
กลุ่มมโนเฟื่องอวนอานอส พอสุมหัวคุยเรื่องรูดี้ด่าชิบหายเลยไม่สนุก
กลุ่มมโนอวยเรื่องไหนหนักๆบ้างนะ กูจะได้ไม่อ่าน
อายาโนะควยจิอีกเรื่อง มีอยู่พักนึงโพสกันบ่อยหยั่งกะแสปม
มีเกมพลิกโฉมนายกระจอกด้วย
ทำไมคนถึงชอบสไลม์กันเยอะวะ มันโดนใจผู้คนยังไง
จากใจคนที่เลิกเป็นคุนักหลวมแล้วนะ พอมึงโตขึ้น เรียนจบ ได้ทำงานดีๆ อยู่ในตำแหน่งดีๆ ได้มีโอกาสเปิดหูเปิดตาทางสังคมมากขึ้น มึงก็หายจากการทำตัวเป็นนักหลวมได้เองแหละ ที่ยังคงไว้เหมือนเดิมก็น่าจะมีแค่ยังอ่านมังงะอ่านไลท์โนเวลดูเมะในเวลาในพื้นที่ส่วนตัวอยู่ คุยกับเพื่อนสมัยเรียนที่ยังอ่านมังงะดูเมะอยู่บ้าง
แต่ประเภทตั้งรูปเฟสตั้งชื่อเฟสเป็นตัวการ์ตูน ไปจนถึงคุยเรื่องคุๆกับคนแปลกหน้าในกรุปเพจหรือเวบบอร์ดการ์ตูนนี่ไม่ทำ
เพราะงั้นเวลากุอ่านเกมพลิกโฉม ก็จะไม่อินสักเท่าไหร่ รู้สึกว่ามันมีความเป็นหนังสือฮาวทู ซึ่งก็เป็นหนังสือกลุ่มที่กุมองว่าเป็นหนังสือขยะ
แต่นิยายมันเขียนดีจริงนะ แค่ว่ากุไม่ได้ให้ราคามันสูงขนาดนั้น เพราะไม่ซื้อสาสน์ของมัน
>>587 ช่าย เล่มต่อๆมาก็ลดลงเรื่อยๆ แต่ยังคงมีการตั้งเควสให้พระเอกเคลียร์ ซึ่งก็เขียนดีแปลดีเลยแหละ
แต่ก็อย่างที่บอก จะเชียร์จะอวยเพราะบอกว่าเป็นแนวสอนพัฒนาตัวเอง กุก็ว่าเกินเบอร์ไปนิดนึง เพราะมันไม่ได้คุมโทนไปทางนั้น กุอ่านแล้วรู้สึกว่าโทนที่มันคุมได้ต่อเนื่องสม่ำเสมอกว่าคือการเน้นย้ำเรื่อง ชีวิต=เกม และจะเป็นเกมดีสมดุลดีควบคุมได้หรือเกมกากบาลานซ์แย่ไม่มีแพทช์แก้ มันขึ้นกับมุมมองของคน
เกมพลิกโฉมเล่ม 3 คุยแต่เรื่องกระดอ น่าเบื่อสัส
นี่มันแนวพัฒนากระดอใช่ไหม
พัฒนาตัวเองให้ควยธรรมดากลายเป็นควยทองคำไงละ
ไฮไลท์เล่ม 3 อยู่ที่ชุดว่ายน้ำสาวๆ ต่างหากเว้ย
เฮียวกะมันสนุกเหรอวะ เห็นราคาพุ่งไปสองสามเท่าเลย
กลับมาจัดชั้นหนังสือแล้วเจอ ใต้ฟ้าจันทร์ครึ่งดวง คนอื่นว่าไงกูไม่รู้ แต่กูรักเรื่องนี้ชิบหายเลย ดีจริงๆที่ออกครบก่อนสนพเจ๊ง
กูละเสียดายโมโมะ...อีกเล่มเดียวเอง
หลายๆเรื่องที่กูชอบสมัยบลิส พอมันมีคนเอามาทำใหม่กูก็ไม่ได้อ่านนะ รู้สึกมันเว้นช่วงนานไปจนต่อไม่ติด จะเริ่มอ่านใหม่ก็ขี้เกียจ
นั่นคือเหตุผลที่ zxxxxx ทิ้งชานะไปสองรอบ
ย้อนนานไปหน่อยแต่คาเกโร่นิยายจบไงวะ มีใครจำได้มั้ย
คนแปลชานะคุ้นๆว่าจบวิศวะใช่ป่าววะ
ถึงได้แปลิอกมาภาษาลิเก
พี่เฟิรสยังจบวิศวมาทำสนพ.เลอ
ทำไมไม่จบเตรียมทหารกันวะ ทำได้ทุกอย่างในประเทศ
555 มาโฮกะที่ประกาศนิยายจบไปหมาดๆ แม่งเขียนประกาศภาคต่อแล้ว
อย่าขี้โม้ไอโอตาคุ เอาเวลาไปลดพุงมั่งนะ มีแต่เรื่องไร้สาระเต็มสมองหมดแล้ว
Nishino สนุกปะวะ
เรื่องฝันปั่นป่วยของนกย่าง อ่านไป1เล่ม รู้สึกเหมือนอ่านบาเกะโมโนกาตาริ
พระเอกนางเอกในเรื่องนี้นี่อารารากิกับเซนโจกาฮาระ เวอร์ชั่นลดความหลุดโลกแต่คงคาแรคเตอร์เดิม
นายแบงค์คู่คิดของ Animag เล่ม 3-4 เหมือนหมดมุกเลยว่ะ โดยเฉพาะเล่ม4 ที่ตัวละครไปเที่ยวต่างเมืองซะครึ่งเล่ม ประเด็นเศรษฐศาสตร์ที่เป็นจุดแข็งของ 2 เล่มแรกแทบไม่มีให้เห็น
faraway paladin ก็เหมือนกัน เล่ม 3 แม่งไม่สนุกเลยทั้งๆเล่มแรกทำไว้ดีมาก
นายแบงค์เล่มแรกกูว่าสนุกนะ กูไม่ได้เรียนสายการเงิน ไอ้เรื่องที่พระเอกพูดแล้วเอามาประยุกต์ใช้นี่อ่านครั้งแรกรู้สึกว้าวมาก
เล่มสองก็โอเค แต่พอมาเล่มสามแล้วรู้สึกแย่ลงเยอะ Plot hole อันใหญ่เรื่องผู้ถือหุ้นนี่แหละ
คือในเล่ม 3 มันก็บอกออกว่าพระเอกเป็นพนักงานธนาคาร และงานธนาคารเข้มเรื่องรายละเอียดสัญญามากๆ
ชนิดที่ผิดตัวอักษรเดียวก็เสียหายเป็นล้าน แต่เสือกออกใบหุ้นแบบไม่ระบุในสัญญาว่าต้องลงทุนสร้างท่าเรือ
และโดนผู้ถือหุ้นจะฮุบเงินไปซื้อพันธบัตรอีกเมืองซะงั้น ทั้งๆที่ตามหลักการ
1.ฝั่งพระเอกต้องถือหุ้นมากกว่า 50% อยู่แล้ว อย่างน้อยก็ 51% เพื่อคุมอำนาจตัดสินใจ
อันนี้เป็นเรื่องพื้นฐานในการตั้งบริษัท
2.ตอนลงทุนมันต้องกำหนดชัดๆไปเลยว่า เงินค่าหุ้นต้องเอาไปลงทุนอะไรบ้าง ไม่ใช่ปล่อยผู้ถือหุ้นมาตัดสินใจเอง
สองจุดนี้กูอ่านกี่รอบก็รู้สึกไม่สมเหตุสมผลอย่างแรง กลายเป็นว่าจุดแข็งของสองเล่มแรก
ละลายหายไปในเล่ม 3 ซะงั้น เหมือนคนเขียนพยายามหาทางยืดเรื่องออกไปทั้งที่ยังไม่ได้คิดเนื้อเรื่องไว้
ไปหาข้อมูลใน Amazon เล่ม 6 ออกเมื่อต้นปี 2017 จนถึงวันนี้ก็ 3ปีครึ่งแล้วที่ยังไม่มีเล่มใหม่
สงสัยหมดไอเดียจนแพแม่งเลย
คิดยังไงกับเรื่องแบนไลท์โนโวลโลลิ
กาสิตาไหนวะ
กลุ่มมโนแม่งเกลียด sjw จนประสาทหลอนกันไปหมดละ
เรื่อง Uzagi chan นี่ทำให้รู้เลยว่าคนพูดแม่งไม่เข้าใจการ Sexualise ผู้หญิง
หิ้งโม่งไม่อัพเดทแล้วเหรอวะ
1. กุว่า sjw แม่งเหี้ยจริง
2. กุก็คิดว่าคนที่เป็น sjw แม่งไม่ได้รู้สึกตัวว่าตัวเองเป็น sjw และก็จะตั้งหน้าตั้งตาพล่าม pc ต่อไป
มันขึ้นกับคอนเทนท์ป่าววะ ถ้าไม่ได้ไปทางเปโด กุว่าก็ไม่น่าถึงขั้นไปแบนแหลก
กุเฉยๆกับการที่มีตัวละครโลลิในเรื่อง ไปจนถึงการโม่ยไวฟุที่เป็นตัวละครโลลิตัวละครเด็ก ตราบใดที่มึงไม่ได้ไปรู้สึกอย่างนั้นกับคนจริงๆ
กูสนับสนุนอิสระในการผลิตสื่อ แต่ถ้าจะเป็นสื่อสุ่มเสี่ยงก็ควรไปอยู่ให้ถูกที่ว่ะ ไม่ใช่ขายกันโต้งๆในอเมซอน
กุดูจากรายชื่อลิสต์ที่โดนอเมซอนแบนแล้ว กุว่าไม่เห็นจะดูสุ่มเสี่ยงมากมายอะไรเลย ไม่ใช่ comic lo สักหน่อย ที่พอจะจับยัดเข้าเค้าก็arifuretaที่มีฉากเอากับตัวละครโลลิ (ที่ตามเรื่องแม่งไม่ใช่เด็ก)
กริมการ์นี่ไม่ควรอยู่ในลิสต์แน่ๆป่ะ บากะรีนาก็ไม่มีฉากเซอร์วิส มันเลยดูตลกและดูปลอม คนเลยโยงไปจับกับ sjw ที่เป็นพวกปลอมเปลือกได้
ถ้ากูเข้ากลุ่มไปโพสต์ถามว่าคิดยังไงกับพวกใคร่เด็กจะโดนถีบออกมาไหม
กูขำ ยกโลลิต้ามาเทียบ โป๊ะแตกเลยว่าไม่เคยอ่าน ไม่งั้นคงไม่ยกมาเทียบโง่ๆแบบนี้
แต่ไม่แปลกใจเท่าไร วันๆเสพแต่ขยะวรรณกรรมจนสมองรับได้แต่ของแบบนี้คงไม่มีปัญญาพอจะไปอ่านวรรณกรรมคลาสิกอย่างโลลิต้า
>>639 ที่กูจะบอกคือเนื้อหามันหนักกว่า สมจริงกว่า เหมือนเอางานเด็กเล่นไปเทียบกับงานผู้ใหญ่ แต่งานเด็กๆโดนรื้อออกไม่บอกเหตุผล งานผู้ใหญ่เสือกคงไว้ไม่แยแส และที่สำคัญคืออยู่ครบทั้งเล่มทั้งหนัง เหมือนเอาภาพหวิวเด็กเหมือนจริงไปเทียบกับภาพการ์ตูน แล้วเอาแต่ภาพการ์ตูนออกเพราะบอกว่าภาพเหมือนจริงมันเป็นศิลปะชั้นหนึ่งอะ สองมาตรฐานมั้ยล่ะ
>>640 คลาสสิกไม่คลาสสิก วรรณกรรมไม่วรรณกรรม มองผ่านฟิลเตอร์ sjw มันก็แสวงหาผลประโยชน์จากเด็กแหละว่ะ lolita นี่หนักกว่าไลท์ฯตรงมีหนังนักแสดงเด็ก 14 คนจริงอีกต่างหาก ด้วยเนื้อหาแบบนั้นแต่ไม่โดนเอาออกเพราะเป็นที่ยอมรับว่ามีคุณค่า ต่างอะไรรู้ว่าตีผู้ใหญ่ไม่สู้เลยไปกระทืบเด็กแทนวะ
World Without End ขายลูกสาวให้เป็นโสภณี ยังขึ้นหิ้งเลย เหอๆ
โลลิต้าอะไรไอจิตบกพร่อง
>>641 นายพูดถูกแล้วจงสู้ต่อไปเพื่อสันติภาพและความถูกต้อง ส่วนคนเห็นต่างหรือ SJW พอนายรวมตัวกันหมู่มาก มันก็เรื่องขี้ผง ไปป่วน ให้มันประสาทแดกอยู่ไม่ได้ พอได้จังหวะก็จับตรึงกางเขน เผามัน
กุว่ามึงต้องสับสนเข้าใจผิดอยู่ว่า คนโม่ยไวฟุโลลิจะต้องเป็นเปโดแน่ๆ กันอยู่แน่นอน
ขำพวกคุสู้เพื่อสิทธิโลลิ แต่ชอบด่าละครไทย 55555555
โลลิที่เค้าแบน = พวกเยเด็ก เด็กยั่วๆ แหกแข้งแหกขา
โลลิที่คนเข้าใจว่าโดนแบน = ตัวละครเด็ก
อาชีพกระจอกมันเจอแบนใช่มั้ยเลยออกมาดิ้น lol
โดนแบนได้ไงวะนิยายน้ำดีแบบนั้น
น้องเหี้ยโดนเพราะอะไรวะ incest เหรอ?
หมากรรไกรแปลเหี้ยมากเหรอวะ เห็นหิ้งโม่งจัดเป็นขยะนักแปล
เห็นอันดับยอดขาย LN ในตอนนี้แล้ว ...คงต้องยอมรับสินะว่ามันหมดยุคนิยายเนื้อเรื่องดีๆ แล้ว
ฮาจิเมะอันดับ 1 ตามด้วยอายาโนะควยจิ อันดับ 2 เฮ้อออออ
กูเถียงนะ อายะโนะควยจิโคตรมัน มึงเคยอ่านบ้างรึเปล่าหรือดูแค่เมะ เมะมันแปลงเยอะ
โม่งชิทเทสอยู่แล้วว่ะ
ชีวิตตัวประกอบอย่างตูช่างอยู่ยากนี่สนุกปะ เห็นมังงะออกเลยสนใจ ควรอ่านมังงะหรือนิยาย
อุบ๊ะ โทดๆ กุอ่านไม่แตกเอง 555+
สุบารุแม่งน่ารำคาญในบางช่วงจริงๆแหละเออ
ครูชุดเดรสกูดรอบตั้งแต่เล่มแลกแฮะ เบื่อมุกแป๊ก มุกเกย์
ตกลงยาฮารินี่ดีมั้ยวะ เห็นว่าที่ญปจบแล้วเลยอยากจะตามอ่านตัวอย่างแล้วก็ดูไม่แย่ ถึงตรรกะฮาจิมังจะดูสุดโต่งไปก็เถอะ แต่เหมือนจะเห็นคนบ่นๆว่าอวยไป
>>685 ไม่ได้ดีอะไร แต่ก็ไม่ได้แย่ขนาดอ่านไม่ได้ ถ้ามึงทนฮาจิมังช่วงแรกๆได้จะลองตามดูก่อนก็ได้ แต่อย่าเผลอมองว่าแนวคิดฮาจิมังช่วงแรกๆจนถึงกลางๆเรื่องมันดูดีละ กูเห็นมาหลายคนแล้วอวยฮาจิมังจัง ทั้งที่มันแก้ปัญหาเหี้ย ชอบมองโลกดาร์ก พ่นคำคมเบียวๆ แต่ตัวมันพัฒนาอยู่นะถึงจะโคตรช้าไปหน่อยก็เถอะ
โอเค ขอบใจพวกมึงมาก ที่กูดูมันก็ออกจะเกินไปแต่พอรับได้ ช่วงนี้อยากหาอะไรอ่านนอกจากแฟนตาซีเกลื่อนตลาดด้วย
เจอสปอยจอมมารแมค เห็นว่าชิโฮะวินวะ
สรุปจี้จังวินหรือพระเอกเหมาวะ
ก็จบแบบไม่ฟันธง
จอมมารแมคเห็นคนด่าตอนจบเยอะจังวะ มันจบแย่อย่างว่าเลยเหรอ
ก็พวกมโนเฟื่อง จบปลายเปิดคือแย่ จบฮาเรมคือสุดยอด ได้เยดยิ่งสุดยอด
>>692 ถ้าสปอยเป็นของจริงมันก็แย่จริงๆว่ะ คนแต่งมันบิ้วมาโอมาหลายเล่มว่าไม่ยอมให้คำตอบจี้จังซักที แต่บิ้วบทครอบครัวกับเอมิ+อลัสรามุสโครตเยอะ คนเลยเอนไปทางเอมิเพียบ ดันออกมาคือควบสองแต่เอมิเหมือนเป็นบ้านน้อยซะงั้น ไม่โดนถล่มก็บ้าแล้ว
กูตามจริงๆถึงแค่เล่ม 17-18นี่แหละมั้ง แต่ช่วงนั้นคือเหมือนจี้จังตัดใจที่จะคู่มาโอแล้ว แค่พยายามอยู่ด้วยให้นานสุดเฉยๆ +ตั้งโรลเป็นแม่สื่อมาโอ-เอมิเพราะกลัวว่าจบเรื่องแล้วจะกลายเป็นศัตรูกันเหมือนเดิม เอมิก็รู้ใจตัวเองแน่แท้แล้ว มาโอก็แค่ยังรู้สึกผิดเรื่องเอมิเฉยๆเลยไม่ยอมรับว่ามองเอมิไม่เหมือนเดิม ทั้งหมดเหมือนๆนอนวินมาเลยว่ะ
ไม่รู้ว่าเล่มก่อนจบเป็นไงแน่ แต่มีคนบอกกันว่ามีบทจี้จังแห้วแดกเต็มๆด้วยอีก
แต่ที่มันเหี้ยคือ สปอยบอกตอนจบจี้จังคาบมาโอไปแดกเอง พ่วงบังคับให้เอาเอมิมาอยู่ด้วย แถมยังเสือกบอกตัวเองจะเป็นหลวง มาโอก็กลายเป็นคนเหี้ยบอกว่ารักทั้งสองคน อ้างว่าเพราะความเป็นจอมมารเลยไม่ห่วงเรื่องควบสอง ห่วงแต่ว่าจะมีเงินเลี้ยงดูไม่พอเลยไม่อยากฮาเร็ม เอมิรับได้ถ้ามาโอจะควบสอง ก็เลยกึ่งๆบังคับให้ฮาเร็มเพราะห่วงลูก เดี๋ยวกูกับจี้จังช่วยหาเงินเอง มาโอโดนกดดันหนัก รับไม่ไหวเลยขี่จักรยานหนีแม่งเลย จบ
เห็นคนด่าว่าเรื่องนี้จบแย่ระดับdomekanoเลยนี่มันขนาดนั้นเลยเหรอวะ
มาโอไม่ให้คำตอบจี้จังเพราะมันคิดว่าวันนึงต้องกลับอิสร่ามากกว่า ซึ่งปกติถ้ามันไม่คิดอะไรกับจี้จังจริงๆมันควรปฎิเสธไปนานแล้ว กับเอมิซะอีกที่เวลามันหยอดมันไม่ได้ตั้งใจจะหยอดฝ่่ายหญิงเขินฝ่ายเดียวส่วนพระเอกก็ประมาณหืมกูพูดไรผิดไป ตอนจบเลยต้องมาแนวปลายเปิด+จี้จังนำไปก้าวนึง รักษาน้ำใจผู้กล้าและคนอยากได้ฮาเรม
กูบอกยังว่ามาโอไม่ได้คิดอะไร มาโอมันโดนกดดันจากจี้จังให้ตอบอย่างน้อยก็2รอบ โดนคนรอบข้างกดดันอีกไม่รู้กี่รอบแต่ก็ยังไม่ยอมตอบ เป็นงี้ไงๆก็รู้ว่าจี้จังสำคัญมากแน่ๆถึงได้ไม่กล้าให้คำตอบแบบไม่คิดให้ดีก่อน แต่ยังไงก็นับว่าครึ่งๆกลางๆ ไม่รู้แน่ว่าเกินไปถึงขั้นรักรึเปล่า
และเรื่องหยอดไม่หยอดนี่ไม่เกี่ยวว่ะ มาโอมันใส่ใจเอมิทั้งที่เคยเป็นศัตรูกันนี่แหละที่สำคัญ อ้างตลอดว่าทำเพื่อลูกแต่ก็ยังช่วยเอมิทุกทีจนเอมิรู้แกว ที่ยังไม่ยอมรับว่าเอมิเริ่มชอบตัวเองหรือใส่ใจเอมิให้เห็นชัดก็เพราะรู้สึกผิดเท่านั้น ครึ่งๆกลางๆพอกัน และยังให้ความสำคัญพอๆกันด้วย มึงพูดเหมือนว่ามาโอคิดอะไรกับจี้จังแต่ไม่คิดกับเอมินี่โครตผิดเลยว่ะ มันคิดทั้งคู่ แต่โมเม้นต์และจำนวนบทมันโน้มไปทางเอมิมากกว่า และยังเป็นจุดดึงแฟนๆหลักของเรื่องอีกด้วย กูถึงบอกว่าไม่แปลกที่คนจะรุมด่ากันถ้าตอนจบจะเห้แบบนั้น เพราะมันทั้งปลายเปิด ทั้งครึ่งๆกลางๆเก๊ จนตีแสกหน้าแฟนๆที่ตามกันมาเพราะแรงอวยผู้กล้า-จอมมาร
ประเด็นคือจี้จังพยายามมา10+เล่ม จนท้ายๆเริ่มคิดถอยและจะปล่อยวาง แค่ยังไม่ยอมแพ้เรื่องจะทำให้เอมิกับมาโอคู่กัน และถ้าจริงที่ว่ามีฉากแห้วแดกช่วงก่อนเล่มจบซ้ำเติม กราฟ%เข้าวินดิ่งลงเหวแบบนี้ใครเห็นก็คิดว่าเรือจี้จังล่มไปแล้วสิวะ กลับกันกราฟเอมิจากศัตรูมาเป็นคู่กัด ซ้ำต่อด้วยการบังคับพ่อแม่ลูก อัดยับด้วยโมเม้นต์ซึนแตกกระแทกใจอีกหลายต่อหลายเล่ม พุ่งเป็นจรวดแบบนี้มีอะไรให้คิดว่าจะแห้วแดกวะ ใครนำใครดูกราฟยังไงก็เห็นชัด จี้จังนำไปก้าวนึงห่าอะไร
แต่ตอนจบจี้จังดันเข้าวินก่อน พ่วงบังคับให้เอาเอมิมายังพอทำเนา เสือกเพิ่มเงื่อนไขตัวเองต้องเป็นหลวงเข้าไป ไหนว่าจะจับคู่มาโอ-เอมิไงวะ ไหนว่าห่วงอลัสรามุสไงวะ เหยียบหัวแต่ทำเหมือนหวังดีนี่หว่า
มาโอก็ไม่ห่วงเรื่องใครเป็นหลวงเป็นน้อย ไม่ห่วงเรื่องจารีตในโลกใหม่ ห่วงแต่เงินไม่พอเลี้ยง ราชาปีศาจที่คิดเล็กคิดน้อยไปซะทุกเรื่อง ให้ความสำคัญกับคนรอบข้างและความถูกต้องของกฎจนไม่สมเป็นจอมมารมันหายไปไหนวะ แล้วยังข้ออ้างระยำว่าความเป็นจอมมารเลยทำให้ไม่สนเรื่องฮาเร็มอีก นี่ยังไม่นับเอมิหรือความเห็นตลค.อื่นๆอีกนะ
ปล.เผื่อเข้าใจผิด กูเรือซูซูโนะ
ทำไมหาเรื่องจบดีเเบบรูดี้กับวานาดิสยากยังวะ
หรือส่วนมากที่จบเหี้ยเพราะคนเเต่งปูมาไม่ดีเอง เลยหาบทสรุปที่ดีหรือวินๆไม่ได้
>>446 ยมทูตขาว กูจัดให้อยู่ในหมวดวรรณกรรมเยาวชน พล็อตเรื่องถ้าอ่านครั้งแรกตอนมัธยมหรือประถมมันก็ลึก
เอาประเด็นความตายและการใช้ชีวิตมาเป็นพล็อตเรื่อง แต่ถ้าโตขึ้นมาเป็นวัยทำงาน
อ่านนิยายมาเยอะ พล็อตเรื่องยมทูตขาวนี่ถือว่ากลางๆ
แล้วในแนวเดียวกันกูว่าคิโนะทำได้ดีกว่าด้วย ยมทูตขาวกูว่าเน้นให้เด็กอ่าน
การเดินเรื่อง สั้นๆง่ายๆ ไม่ซับซ้อน ข้อดีคืออ่านง่ายสำหรับเด็ก
แต่ข้อเสียคืออ่านจบแล้วก็ไม่มีอะไรให้จดจำเท่าไร
ไปอ่านสปอยบาฮามุทมา แม่งจัดครบทั้ง 5 นางเลย เซนชูลูกค้าน่าจะเพิ่มขึ้น แต่จอมมารแม็คน่าจะลดลง ถัวๆกันไป
ปัญหาแค่ gap ห่างระหว่างเล่มมันเยอะมากกว่า
>>700 คิดได้สองอย่างคือ บก. สั่ง กับนักเขียนโลเลเอง แต่คาดว่าน่าจะเป็นอย่างแรก
กูเองก็เขียนนิยายหาแดกนะ แต่กูไม่เคยเขียนให้มันปลายเปิด เพราะกูถือคติว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องของกูแล้วกูจะเป็นคำกำหนดเอง
แต่ที่กูทำได้เพราะกูมันเป็นเรื่องที่กูเขียนเองไม่ได้พึ่ง สนพ. ไง ซึ่งถ้ามองในด้านอุตสาหกรรมกูว่านักเขียนน่าจะโดนทาง บก. กดดันลงมาว่าต้องให้จบแบบนี้ล่ะมั้ง
จะเอาเงินและผลงาน หรือจะเอาจบชีวิตนักเขียนล่ะ(จบเหี้ยเรื่องถัดแทบไม่ได้เกิด)
โม่ย โป้ย
กู 716 นะ มึงพูดผิดหมดนั่นแหละ กูอะถูกที่สุดอย่ามาเถียง
เรกิ รับประกันเรปซีน
ไม่รู้จะไปถามมู่ไหนแต่เรลกันนี่พวกitemกับschoolทำไมถึงตีกันวะ
indexLN15 บทแบทเทิลรอยัล แย่งชิงพินเซ็ต
แวบเข้ากลุ่มมโนแล้วอยากอ้วกกับตรรกระเด็กกระโปก
เค้าไม่บังคับให้มึงเข้านิ
พบเด็กกะโปก1EA
พบกะโปกเด็ก1EA
ทำไมช่วงนี้ไม่มีเรื่องไรเทพๆพีคๆเลยวะ
ไม่มีมาพักใหญ่ๆแล้วปะ? สองสามปีหลังเช็คกี่ทีๆก็86 แค่นั้น
เรื่องล่าสุดที่เทพๆพีคๆนี่อะไรวะ สะหวอดอาร์ทเรอะ
จอมมารอานอสไงขวัญใจเด็กกะโปก
กุชอบ มหาศึกชิงแผ่นดิน ของzนะ สนุกทุกเล่ม เล่มล่าสุดที่เพิ่งออกไปเมื่ออาทิตย์ก่อนก็สนุกชิบหาย ผลัดกันได้เปรียบเสียเปรียบ กุแนะนำเลย ไม่มีโม่ยไม่มีเซอร์วิสไม่มีแฟนตาซีเวทมนตร์
มีเรปมี NTR แบบแกรนเครสไหม
งานหนังสือรอบนี้ z จะปล่อยดันมาจิสามเล่ม รอต้อนรับอนิเมะซีซันสามเลยว่ะ ดีๆๆๆ
Aอย่าไปยอมหาทีมมาปั้มรีซีโร่ไวๆ
รีซีโร่ขี้ตีนคาเงโร่
งานหนังสือปีนี้มีไรน่าสนใจบ้างวะ
เพิ่งได้อ่านนักสืบนีท เล่ม 4-6 รู้สึกว่าเกินราคาไปเยอะ
โม่งอวยว่าหิ้งแต่เนื้อเรื่องเอาใจเด็กเบียวไม่มีเพื่อนชัดๆ ตัวละครแต่ละตัวก็นะ โลลิแบนซึน ยากุซ่าบ้าบอ แมงดา พี่สาวนมโต
บทสืบสวนก็แทบไม่ชวนให้ตื่นเต้นหรือแสดงความสามารถในการไขคดีของตัวละครหลักเลย
คือแต่ละเล่มมีคดีขึ้นมาเรื่องหนึ่งแล้วก็จบที่นางเิกใช้ความสามารถเจาะข้อมูลแล้วด้วยความอัจฉริยะก็ไขคดีได้สำเร็จแล้วก็เอามาเล่นให้คนอ่านฟังผ่านพระเอก แค่นี้
เพิ่งอ่าน 29 to JK เล่ม 4 จบ
เหี้ยตอนจบมึงหักมุมกูอย่างงี้เลยเหรอ? ค้างว้อยยยยย
โดนตัดจบ?
หิ้งโม่ง นี่กูเข้าใจว่าคนที่ช่วยกันเขียนรีวิว คงเขียนจากความรู้สึกแรกที่ได้อ่าน
อย่างนักสืบนีทอาจจะอ่านครั้งแรกตอนอยู่ม.ปลาย ไม่ก็มหาลัย เลยรู้สึกว่ามันดีด้วยมั้ง
(เพราะเพิ่งอ่านอะไรแนวนี้ครั้งแรก) พอโตขึ้นแล้วย้อนกลับไปอ่านตอนนี้อาจรู้สึกเฉยๆ
แต่บางเรื่องก็ดีจริงนะ อย่างคิโนะนี่ถ้าย้อนกลับไปอ่านตอนนี้ถึงจะไม่รู้สึกว้าวเหมือนอ่านครั้งแรก
แต่เนื้อหาในเล่มก็ว่าก็ถือว่าดีกว่าไลท์โนเวลสมัยนี้หลายๆเรื่อง
คิโนะใต้ตีนการเดินทางแม่มด
นิยายยุคเก่าแต่งมาหลายปีบางเรื่องแม่งสิบปี มันก็เจ๋งตอนที่ออกมาตอนนั้น แต่ถ้าเพิ่งมาอ่านตอนนี้ก็ไม่สนุก หรือเดาทางได้ เพราะมันมีนิยายใหม่ๆที่plot มันadvance ต่อยอดมากกว่านั้นแล้ว
เอาง่ายๆอย่างฮารูฮิ เมื่อสิบปีก่อนแม่งโคตรเจ๋ง แหวกแนว ทั้งLN ทั้งเมะ แต่ถ้ามาทำตอนนี้ ก็จะดูธรรมดา เพราะแนวนี้มีเยอะไปแล้ว ยิ่งการฉายแบบย้อนสลับไปมา ก็ไม่แปลกอะไรกับยุคนี้
ไลท์โนเวลยุคบุกเบิกของไทย กูว่ายมทูตสีขาวนี่ Overrate ที่สุดในหิ้งโม่ง
อ่านครั้งแรกสมัยทักษินโดนยึดอำนาจ ตอนนั้นรู้ว่านิยาย DEEPๆ แบบนี้
สมควรอยู่บนหิ้งโม่งจริงๆ แต่พอเอากลับมาอ่านอีกครั้งสมัยไอ้ตู่
แม่งนิยายแจ่มใสชัดๆ โดยเฉพาะเล่มแรกๆ แม่งเดินเรื่องเป็นการ์ตูนโชโจเลย
ตัวละครชาย-หญิง 1 คู่ เจอปัญหาอะไรซักอย่าง โมโมะเข้าไปเสือก
แล้วเรื่องก็แต่จบด้วยดี (ฝ่ายหนึ่งอาจจะตายหรือบางตอนก็ไม่มีคู่หลักตาย)
เรื่องภาษาก็พอๆกับละครหลังข่าว ไม่รู้ว่าต้นฉบับมันเป็นแบบนี้อยู่แล้ว
หรือคนแปลใช้ภาษาวัยรุ่น(ในยุคปลาย 2000) ใส่เข้าไปเอง
LN ส่วนใหญ่ไม่มีความคลาสสิค ซึ่งเมื่อไม่มีความคลาสสิคพอยุคสมัยเปลี่ยนมันก็อ่านแล้วรู้สึกเฝือนๆ นี่ล่ะ
อย่างกูอ่านอี้หว่อสมัยก่อนนี่รู้สึกอู้ว ว้าว อ้าวววว พอมาอ่านในยุคปัจจุบันแม่งนิยาย Y ชัดๆ
พวกเคยแต่งทำจบเป็นตอน ส่วนมากให้เขียนเรื่องยาวมักไม่รอดหรอก
โมโมะ ถ้าเอาไปชนกับประเภทจบในตอนแบบ ตัวฉันกับวันสิ้นโลก โมโมะก็สู้ไม่ได้ แต่ละตอนเนื้อเรื่องมันเรียบเสติปเดิมมากเกินไป ไม่มีพลิก ไม่มีอะไรแหกคอก
นักสืบ Neet เล่มแรกนี่ถือว่าโดดเด่นมากในยุคนั้นเลยนะ ในยุคที่ LN แนวรั้วโรงเรียนกำลังฮิต
แต่นักสืบ Neet ไม่ล้ำกว่าตรงเอาเรื่องการเล่นยา
มาเขียนนี่แหละ แถมตัวละครหลักเกือบตายตั้งแต่เล่มแรก มันเลยให้อารมณ์สมจริง เจ็บจริง ตายจริง มืดมนกว่า LN เรื่องอื่นในยุคเดียวกัน
Ginga eiyuu densetsu มันรุ่นป้า รุ่นลุงแล้ว ในไทยพวกที่รู้จักมาตั้งแต่แรก น่าจะ 40-50 ได้ล่ะ
>>759 เออ เนื้อเรื่องเรียบจริง ไม่มีจุดหุกมุมอะไรทั้งนั้น อ่านๆไป 2-3 เล่ม จะจับทางได้แล้วก็เริ่มเบื่อ
กูว่าโมโมะนี่ควรจัดอยู่ในหมวดวรรณกรรมเยาวชนว่ะ เอาไว้ให้เด็กประถม อายุ 9ขวบ 10 ขวบ อ่าน
ภาษาง่ายๆ เนื้อเรื่องเรียบๆไม่มีพิษภัย เหมาะกับการเป็นนิยายปลูกฝังความรักการอ่านให้กับเด็ก
กิงเอเดนเรื่องมันการเมืองเข้มข้นมาก คนอ่านได้ตลอดรอดฝั่งจนจบน่าจะน้อย
เรียนภาษาญี่ปุ่นไปอ่านเองยังดีกว่าคาดหวังให้มีแปลอะกิงกะเอยูเนี่ย 555555555
ก้อดแดมกันเลยทีเดียว
กูลืมไปหมดแล้วจำได้อย่างเดียวว่าฮารูฮิแม่งเหี้ย
ขายเล่มใหม่ตอนนี้จะเหลือคนอ่านสักกี่คนวะ
น่าห่วงกว่านั้นคือ LCหลุดออกมาจากบงกชรึยัง / ถ้าLCหลุดแล้วจะยังไงต่อดี.....
โม่งลุงๆเล่าช่วงรุ่งเรื่องของฮารุฮิให้เด็กๆฟังหน่อย
สมัยก่อนกูก็ชอบฮารุฮิไม่ลงนะ แค่ตื่นเต้นกับเพลง Hare Hare Yuukai นิดหน่อย แต่เนื้อเรื่องก็ไม่ได้รู้สึกว้าวอะไร ยิ่งเจอนางยิ่งรำคาญชอบไม่ลงจริงๆ
กูไม่ได้ชอบฮารุฮิขนาดนั้น แต่ทุกวันนี้เวลาไปคาราโอเกะกูยังร้อนก๊อดโนว์อยู่เลย
เห็นบงกชตอบในเพจว่ามีแผนจัดทำฮารุฮิเล่มใหม่ด้วยว่ะ เหลือเชื่อ
บงกชเป็นค่ายที่ชอบมีอะไรเซอร์ไพร์ มาตั้งแต่สมัยก่อนแล้ว ประเภทหนังสือการตูนหายไป 6-7 ปี แล้วจู่ๆ มาออกต่อก็มี
แม่มดน้อยฮิบิกิเล่มใหม่พึ่งออกปีที่แล้วห่างจากเล่มก่อนหน้าออก5-6ปีอะ นานจนกูลืมว่ากูเคยซื้อมาแล้ว บงกชไม่แพจริงๆแหละ
บงกช ที่เคยเจอแพ คือ
JINKI : EXTEND เล่มสุดท้ายไม่ออกหายไปเลย
Pretty Cure ออกแค่ภาคแรกกับ max heart
Jinki กลายเป็น ntr ไปแล้วใครมันจะซื้อวะ (ยิ่งงานล่าสุดใช้สาวๆโครตเปลืองอีก rape&guro เนี่ย)
ถ้ามองในแง่ที่ไม่ตัดสินที่ เน้นว่ามันจะเป็นวรรณกรรมจ๋า อะไรพวกนี้
ไม่ว่าจะเมะ หรือมังงะ แม่มดชนะขาด เพราะการเซ็ตเนื้อเรื่องพื้นฐานทำได้ดีกว่า มันมีในสิ่งที่คิโนะไม่มี และมันรู้ตัวว่าเป็น LN เลยทำตัวได้สมกับ LN คือ ไม่ปล่อยบทหนักเกินไป และยัดความชิว + โมเอะ เข้าไปแทน
ลักษณะนี้เวลาทำอะไรต่อยอดก็ง่าย คาเรคเตอร์สาวน้อยเยอะจะทำของเล่น หรือ good สามารถต่อยอดได้สบาย
ในขณะที่คิโนะเอะอะก็เมืองตาลุง
กุหยิบแม่มดมาเพราะคิดว่าเรื่องชิลๆ SOL น่ารักๆไปวันๆ
อ่านไปคึ่งเล่มพอก่อน ไม่กล้าซื้อเล่มต่อ รอดูอนิเมก่อน
คือแม่งไม่ใช่แนว ผิดจากที่กุคิด=*=
มันคือคิโนะที่เพิ่มระดับความเกรียนแถมยังขี้เสือก
ดังนั้นคนที่ซื้อมาเพราะหวังว่าจะได้อ่านคิโนะใช้เวทมนตร์คงไม่ชอบ
ถ้ารับฮารุฮิ หลุยส์ ชานะได้ ก็โม่ยได้ล่ะ
กูอ่านเล่ม 1 จบ นางเอกก็ไม่ได้นิสัยเสียขนาดนั้นนะ
คือขี้วีนจริง แต่ส่วนมากก็วีนในใจนะ
แถมที่วีนเพราะโดนอีกฝ่ายกวนตีนก่อนด้วย
เรื่องนิสัยขี้วีนนี่มีบอกช่วงท้ายเล่มว่าอาจารย์สอนมาแบบนั้น
ทนได้ก็ทน ทนไม่ได้ก็ไม่ต้องทน เก็บความเครียดไว้กับตัวจะประสาทแดกเปล่าๆ
แต่เรื่องพล็อตกับการเดินเรื่องนี่สู้คิโนะไม่ได้จริงๆ
กูชอบตอนที่ปลอมตัวหลอกว่าเป็นคนรักที่กลับมาหมู่บ้าน ก็พอจะซึ้งอยู่ แต่น่าเสียดายที่ตอนมันสั้นและจบห้วนไปหน่อย ทั้งที่ปูเนื้อเรื่องมาดีเล่นประเด็นหนักๆเกี่ยวกับการการุณยฆาตก็ได้แต่ไม่เล่นแล้วตัดจบเลย
หมอมอนเตอ พล็อตในแต่ละบทไม่มีอะไรมาก
สาวมอนเจอปัญหาแล้วได้พระเอกมารักษา แต่บรรยายจุดเล็กจุดน้อยละเอียดหยิบเลยว่ะ
เขียนเหมือนกลัวคนอ่านไม่รู้สึกนิสัยตัวละคร
แต่ก็คงเ็นข้อดีของเรื่อง คนเขียนดูเอาใจใส่กับบทเล็กๆน้อยๆเพื่อเพิ่มมิติให้ตัวละคร
ห้องเรียนยอดควย กับ แมงมุมหนุกเหมือนเดิมอ่านวันเดียวสองเล่มรวดเลยกู แล้วก็นั่งรออีกหลายเดือน
กูคิดไปเองป่าววะว่าindex ntเล่มแรกแม่งอ่านยาก กูรู้สึกงงกับศัพท์พิสดารและรูปประโยคการบอกเล่าชิบหาย มันเป็นเพราะการแปลรึสำนวนต้นฉบับแม่งก็ยากแบบนี้อยู่แล้ววะ พอกลับไปอ่านยัยศูนย์เล่มล่าสุดนี่คืออ่านง่าย สนุกลื่นปรื๊ดรวดเดียวเลย
Index อ่านยากตั้งแต่ภาคแรกแล้ว อีกเรื่องก็เทพทัตแกรี่ขี้เปียก
อ่านง่ายกว่า B.A.D
อินเดกเล่มแรกๆ อ่านสบายมาก พอหลังๆตัวละครเริ่มเยอะ อ่านแล้วมึนชิบ
กูคิดว่าคนแปล(หรืออาจจะบก.) index ใส่คาแรคเตอร์ตามต้นฉบับชัดแล้ว
หางเสียง ความสุภาพ สำเนียง คำที่ใช้เป็นนิสัย ถูกแปลมาไม่ต่ำกว่า 70-80%
เพิ่งอ่าน 29 jk เล่ม 4 จบ เหี้ยแม่งค้างคายิ่งกว่าตอนจบเล่มสาม
Topic แม่งก็โคตรหนักชิบหายสำหรับคนทำงาน พอเค้าใจว่าทำไมที่ยุ่นแม่งไม่ดัง เรื่องที่เล่นแม่งเด็กยังไม่ทำงานคงไม่อิน แล้วแม่งก็หนัก/ใกล้ตัวเกินเกินสำหรับคนทำงานที่อยากอ่านอะไรเบาสมอง
กริมการ์สนุกไหมวะ ว่าจะลองสอยเล่มแรกมาอ่าน
กริมการ์ เล่มหลังๆ ไม่รู้เขียนแย่หรือแปลแย่ลง แต่เนื้อเรื่องหลักมันก็สนุกดีนะ
นอกเรื่องหน่อย เห็นในทวิตเตอร์มีเด็กงอแงบ่นว่า danmachi เขียนช้า ออกช้า หน้าก็น้อย อยากให้เขียนเร็วๆแบบคามาจิ
คนแต่งเลยมาตอบว่าต่อให้เขียนตุนไว้ยังไงกูก็ตีพิมพ์หนังสือเองไม่ได้โว้ย เอาไปเทียบกับคามาจินักเขียนไลท์โนเวลกว่า 99%
คงตายห่ากันหมด กูละงง danmachi หน้าน้อยตรงไหนวะ เล่ม 14 ภาคหลัก = 640 หน้า เล่ม 12 ภาค SO = 600 หน้า
ที่ออกช้าก็แค่ไปปั่นเนื้อเรื่องอีเว้นท์ให้เกม danmemo เฉยๆ
อ่าน เกิดใหม่ครั้งนี้จะสร้างประเทศที่ดีได้รึเปล่านะ เล่ม 3 จบแล้ว
- ชอบความที่เร็นมาอยู่กับพระเอกตอนแรกใส่มาให้อารมณฺแถๆเพื่อให้ตัวละครนี้ได้มีบทเด่น แต่สุดท้ายก็มีเหตุผลอธิบายดีๆ
- เหตุผลที่เร็นโดนลดตำแหน่งดูอ่อนๆไปหน่อย และเจ้าตัวก็รู้อยู่แล้วว่าพระเอกจะแก้เกมเรื่องแต่งงานได้
แต่ท้ายเล่มที่แล้วยังท่าทางชิวๆเหมือนไม่น่าจะเป็นไรอยู่เลย เลยรู้สึกแปลกๆ
- ไม่ชอบตรงที่ช่วงท้ายบิ้วเรื่องเสรีภาพคือการที่มนุษย์เลือกทางเดินของตัวเองและยอมรับผลที่ตามมาหนักมาก
พระเอกเป็นคนนำทัพไปทำสงคราม เพราะนั่นเป็นสิ่งที่ประชาชนเลือก แต่สุดท้ายก็หาทางเจรจาจนเลี่ยงสงครามไปได้
ไม่ใช่ว่าอยากจะให้ฆ่ากันตายหรืออะไรนะ และการที่พระเอกเจรจาสำเร็จก็สมเหตุสมดีแล้ว
แต่รู้สึกว่าสุดท้ายคนเลือกที่จะทำสงคราม แต่สุดท้ายจบด้วยดีไม่ต้องนองเลือด แฮปปี้
เลยรู้สึกว่าประเด็นเรื่องยอมรับผลที่ตามมาจากสิ่งที่เราเลือกมันหายไป
ว่างเลยลองกดดยุกหมูมาอ่านเห็นมันออกมาหลายเล่ม ...
เอ่อหมูใจมันหล่อกว่าที่คิดแฮะ ตอนแรกนึกว่าฮาเรมธรรมดา
ดยุกหมู อู๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
>>593 ใต้ฟ้าจันทร์ครึ่งดวงถ้าเอามาอ่านอีกรอบ มึงจะพบว่าเป็น LN ขายความเอกกี้ไม่แพ้ฮาจิมังเลย
ยิ่งช่วงเล่มแรกๆ อ่านๆไปอะไรก็ไม่รู้เบียวฉิบหาย พระเอกเป็นกระสอบทราย โดนพ่อซ้อม
โดนพยาบาลตบ โดนหมอกระทืบ คือกูเข้าใจว่ามันเป็นนิยายนะ แต่ Setting มันหลุดสามัญสำนึกเกินไป
โรงพยาบาลยังกะโรงแรม พระเอกนึกจะไปหาริกะก็ไป มีแอบหนีไปทำภารกิจประจำเล่ม
บทบรรยายไม่ให้ความรู้สึกว่าอยู่ในโรงพยาบาลเลยว่ะ แถมตรรกะตัวละครก็ประหลาดๆ
ไอ้หมอเจอพระเอกไม่กี่ครั้งก็หงุดหงิดจนกระทืบพระเอกซะน่วม เพราะหงุดหงิดที่เห็นพระเอกสนิทกับริกะ
แต่ดันไม่เล่าความเป็นมาว่าหมอมันผูกพันกับริกะยังไงมั่ง
ยิ่งเล่มไหนไม่รู้ มีพี่สาวคนสวยเพื่อนคุณพยาบาลโผล่มาช่วงต้นๆเล่ม
แล้วท้ายเล่มหิ้วพระเอกไปเปิดซิงซะงั้น คือกูจำได้ว่าทั้งเล่มตัวละครนี้มันโผล่มาแค่ตอนต้นจริงๆ
แล้วเนื้อเรื่องก็ไม่กล่าวถึงอีก จู่ๆท้ายเล่มมาหิ้วพระเอกซะงั้น คือให้คนอ่านไปเดาเองว่า
เพิ่งกลับมาจากเมืองหลวงเลยเหงา ถูกใจพระเอกเลยหิ้วไปเปิดซิง?
จากนั้นพระเอกก็พอกัน พอเกือบโดนเปิดซิงก็มาคิดมากอีกว่าตัวเองทรยศความเชื่อใจของริกะ?
คือตอนนั้นมันยังไม่ได้เป็นแฟนกันไม่ใช่เหรอวะ มีอีโมอะไรของมึง
พอย้อนกลับไปอ่านอีกรอบแล้วรู้สึก อะไรของพวกมึงเนี่ยแทนที่จะซึ้ง
หิ้งโม่งนี่เหมือนจัดอันดับเอามัน
อย่างคุณน้องไม่น่ารักกูว่าไม่ได้ขยะอะไรขนาดนั้น ก็กลางๆอ่ะ LN ขายตัวละครหญิงขายฮาเร็ม เนื้อเรื่องอยู่ในวงการโอตาคุ
แค่เล่มจบมันเหี้ยพังเนื้อเรื่องในเล่มก่อนหน้าซะหมด
มันก็จัดอันดับตามรสนิมยคนจัดน่ะ แต่ปัญหาคือพอคนแย้งก็ไปด่ารสนิยมคนอื่นซะงั้น
>>845 คือกูรับได้นะพวกนิยาย Incest แต่มันควรไผอยู่ในหมวดวรรณกรรม จะตั้งคำถามต่อศีลธรรมอะไรก็ว่าไป แต่นี่ดันมาอยู่หมวด LN
แถมตลอดทั้งเรื่องมันเป็น พี่ห่วงน้อง LN แนวครอบครัวอบอุ่น ไม่รู้ว่าคนเขียนนึกยังไงมาเขียนให้พระเอกเงี่ยนน้องตอนจบ
กลายเป็นว่าที่ผ่านๆมา คาแรคเตอร์พระเอกพังหมดเลย จากพี่ชายห่วงน้องสาวกลายเป็นไอ้ขี้เงี่ยนจ้องเย็บน้องตัวเอง
LN ไม่ได้แปลว่าต้องดีต่อศีลธรรมอะไรนะ แค่อ่านง่ายก็นับเป็น LN แล้ว ส่วนเรื่องนั้น กูว่ามันจ้องเย็บน้องมาตั้งแต่แรกแล้วนะ แค่ไม่แสดงออก
ส่วนเอโรมังงะไปลองดูเมะก่อนดิ ใน netflix มี
นึกถึงเพื่อนน้อย ถ้าตอนจบแม่งไม่เพี้ยนเละเทะ เลือกจับคู่กับใครซักคนดีๆ ไม่ก็เลือกฮาเร็มไปเลยคงดีกว่านี้
พอมาเรื่องถ้ามีน้องสาวนี่เขียนดีๆแล้ว แถมเนื้อหาโคตรดี แต่เหมือนคนประวัติเสีย กลายเป็นแทบไม่มีคนพูดถึงเลย
น้องเหี้ย นี้กูเลิหซื้อไปตอนเลิกกับแมวดำ ด้วยเหตุผลปญอ.
Lc ใหม่ของ a z d รอบนี้ เป็นไงมั่ง ตัวไหนน่าสนใจมั่ง ป้ายยากุที (ไม่รวมบิเบลียนะ)
>>849 ใช้ แค่อ่านง่ายก็เป็น LN แต่อ่านง่ายมันหมายถึงไม่มีประเด็นอะไรให้ต้องคิดหลังอ่านจบด้วย
อย่างน้องเหี้ยมันเน้นเลิฟคอมเน้นเรื่องครอบครัวเรื่องพี่กับน้องไม่คุยกันแล้วเปิดใจคุยกันด้วยเรื่องบังเอิญ ซึ่งมันก็เดินเรื่องแบบนี้มาตลอด มันก็ควรจบแบบ LN ทั่วไปอ่ะ พระเอกมีแฟนเป็นตัวละครหญิงรอบๆซักตัว คุณน้องก็ยินดีกับพี่ตัวเอง แต่นี่ดันเขียนให้จบกับน้องสาวแท้ๆโดยที่ไม่ได้ปูเรื่องมาทางนี้ก่อนเลย
คือถ้าจะมาแนวนี้ก็ควรบอกแต่แรกแล้วเดินเรื่องแบบเน้นความตลกเพื่อกลบประเด็นศีลธรรมไปดีกว่า อย่างพี่แล้วไงถ้าใจคิดจะรัก คงจะดีถ้ามีน้องสาว หรือคุณแม่ตีหมู่
อองกอร์สนุกไหมวะ เห็นจบแล้ว
>>865 สนุกแบบตรงไปตรงมา แฟนตาซีแบบใช้ภาษาง่ายไม่เบียวมาก (ประมานหลุยส์0อะ) เรื่องมีปมมีความลับให้ต้องผจญภัยสืบหาความจริง
เอกลักษณ์ของคนแต่งคนนี้คือ ชอบเขียนเรื่องที่ตัวเอกทั้งพระนางแม่งเก่งแม่งเทพ จนดูOPที่สุดในโลกนั้นละ แต่ก็สามารถหาทางแต่งให้ต้องเจอกับศัตรูที่ร้ายกาจกว่าได้โดยไม่ขัดกับloreที่วางไว้ได้ กุถือว่ามีฝีมืออยู่นะ
เพิ่มเติม เหมาะสำหรับคนที่เริ่มเบื่อสายหลักสายหลวม พวกเกิดใหม่ต่างโลก ชีวิตในรั้วโรงเรียน(ทั้งปกติ และแบทเทิลแฟนตาซี) หรือซีเรียสปวดตับ
ก็ไปตำอองกอร์(และเรื่องอื่นๆของคนเขียนคนนี้)มาเปลี่ยนรสชาติได้เลย
พูดอังกฤษคำไทยคำทำเหี้ยอะไร ไอควาย
จะถึงงานหนังสือแล้ว แนะนำเรื่องสนุกๆกันหน่อย ช่วงหลังกูไม่ค่อยกล้าลองเรื่องใหม่ๆเลย
ที่อ่านช่วงนี้มีแค่ อินเดกซ์ ดันมาจิ คงจะดีถ้ามีน้องสาว หมากรุก เฟทเฟค LogHorizon
กูกำลังชั่งใจว่าควรเก็บราชาโซมะต่อดีมั้ย
คือเล่มนึงก็หนาตั้ง 350+ หน้านะ แต่แม่งน้ำทั้งนั้นเลย เนื้อหาหลักๆ มีนิดเดียวเป็นไม่กี่เรื่องเลยที่กูอ่านแล้วหลับคาที่ทั้งที่ปกติกูชอบแนวพัฒนาเมืองอะไรทำนองนี้นะ
>>873 ลองรูดี้รึยัง "เกิดชาตินี้พี่ต้องเทพ" ของ Dex การันตีเลยว่านิยายเกิดใหม่ต่างโลกน้ำดี
>>875 มึงอ่านถึงไหนวะนั่น รูดี้ 1 เล่มมันเท่ากับนิยายทั่วไป 1/3 เล่ม เพราะวิธีการเขียนบรรยายตั้งแต่ต้นฉบับ (นิยายทั่วไปมีหน้าละ 22 บรรทัดตัวหนังสือเล็ก แต่รูดี้มี 15 บรรทัด + ตัวหนังสือใหญ่ชิบหาย) ฉะนั้น 5-6 เล่มที่มึงว่ายังเทียบได้แค่นิยายเล่มหนาทั่วไป 2 เล่มเองด้วยซ้ำ และเนื้อเรื่องมันก็เริ่มพีคตั้งแต่เล่ม 3 ซึ่งเป็นตอนจบ Arc แรกแล้วด้วย
กูไม่ปฏิเสธนะว่ารูดี้ความแย่มันอยู่ที่การแบ่งเล่ม ทำให้คนอ่านรู้สึกว่าเดินเรื่องช้า แต่ถ้าผ่านจุด point of no return ไปแล้วกูบอกเลยว่าเรื่องนี้ดีกว่าพวกแนวเกิดใหม่ต่างโลกหลายๆ เรื่องเลย
>>877 นิยายอ่านไปได้ราวๆนั้นแหละ 5-6 เล่ม แล้วเลิกซื้อ รู้สึกไม่คุ้มค่าจริงๆ การที่1เล่มดันเท่านิยายทั่วไป1/3เล่ม อันนี้กุเห็นด้วย และกุก็ขอด่าว่ากากที่เลือกจะทำแบบนี้ การเอานิยายที่เขียนลงเนตมารวมเล่ม มันต้องคำนึงถึงสมดุลเรื่องจุดพีคจุดขมวดปมในเล่มด้วย ถ้าต้องปรับแก้ก็ต้องทำ เรื่องอื่นทำได้นี่ดันทำไม่ได้ก็คือกาก ไม่ใช่สิ่งที่ควรจะเอาไปแนะนำชาวบ้านให้ตามซื้อหลายๆเล่ม ทั้งที่ตัวเองก็ยังบ่นว่าไม่อยากตามเรื่องอื่นเพราะมีแต่น้ำเนื้อนิดเดียว อีรูดี้เล่มนึงก็เนื้อนิดเดียวแค่1ในสามเท่านั้นเช่นกันแหละ
แต่มังงะยังซื้อตามตลอด ซึ่งก็ไม่ได้รู้สึกว่าสนุก แค่ว่าไม่ได้แย่เกินไปเลยยังไม่ดรอป เพราะคิดซะว่ามีรูปให้ดูวาดไม่ได้ขี้เหร่อะไรด้วย ไม่เปลืองเวลาอ่านเท่านิยาย สนพ.ไม่ดอง
เอ่อ เห็นพูดเรื่องนี้ รู้สึกว่า WN เอามาทำ LN นี่ปัญหามักเป็นแบบนี้กันเยอะแฮะ เขียนเอามันไม่คำนึงถึงตอนเอามาทำ LN
>>879 ก็ไม่ได้คำนึงถึงจริงๆแหละ แพลตฟอร์มต่างกัน วิธีเขียนก็ต่างกันไปด้วย ไม่มี บก ช่วยคุมช่วยดูอีกต่างหาก ก็ต้องสู้กันด้วยไอเดียของเรื่อง ใครโดดเด่นก็ดังไป แต่พอเอามารวมเล่มปกติมันก็ต้องมีเกลาๆแก้ไขกันบ้าง ก็จะวัดฝีมือกันได้ด้วยละว่าได้รับโอกาสให้ปรับแก้เกลาให้มันดีๆสมกับที่ได้รวมเล่มขายแล้ว จะทำได้ถึงเพียงไหน
>>879 มันแล้วแต่เคสด้วย
บางคนตั้งใจเขียนบนเว็ปอย่างเดียวไม่ได้คิดจะทำเป็นเล่มแต่บังเอิญดังได้เป็นเล่มไง ยกตัวอย่างเช่น แมงมุมฯ รูดี้ และ Overlord ฉบับ WN พวกนี้เขียนไปเลยตามที่ตัวเองต้องการ แล้วค่อยเอามา Rewrite อีกทีในฉบับรวมเล่ม ซึ่งบางเคสก็เกลาซะกลายเป็นเรื่องใหม่อย่าง Overlord งี้คือแยกระหว่างฉบับ WN และแบบเล่มไปเลย
กับอีกเคสคือคนที่เขียนลงเว็ปแล้ววางแผนจะออกเล่มด้วยตั้งแต่แรกแล้วอย่าง Log Horizon อันนี้คือแบ่ง Arc แบ่งตอนเรียบร้อยว่า 1 เล่มควรดำเนินเรื่องกี่ตอนกี่หน้า และถ้า Arc ยาวก็จะแบ่งเป็น 2 เล่มคือภาคต้นกับภาคปลายไป
อันนี้มันขึ้นอยู่กับสกิลคนเขียนแหละว่าจะสามารถปรับแก้ได้ขนาดไหน หรือว่าวางแผนมายังไง เดิมทีพวกแนวเกิดใหม่ต่างโลกมันก็พวกวัยรุ่นเขียนเอามันอยู่แล้วแล้วบังเอิญดังเลยได้มาเป็นรวมเล่ม
แมงมุมทุกวันนีี้แปลไทยยังไม่เลยที่แปลเถื่อนกันสมัยก่อนเลยเนื้อเรื่อง 555 กูจำได้WNอีแมงมุมไปขุดโบราณสถานดูดเตาพลังงานจนเป็นเทพอันนี้แดกระเบิดนิวเคลียร์แทนยืดได้เป็นเล่ม
>>875 กู >>873 ไม่รู้จะตอบไงว่ะ คือกูอ่านได้ทุกแนวจริงๆ ขอแค่ไม่แปลกากหมาแบบอ่านแล้วหงุดหงิด หรือรู้สึกขัดไปซะทุกบรรทัด
อ่านบิเบลียจนเหลือแค่เล่มสุดท้ายก็ชอบมาก เพิ่งซื้อ NoRin มาลองเพราะชอบหมากรุกมากๆ ก็อ่านได้เรื่อยๆ
ขอแค่เรื่องนั้นๆมีจุดเด่นที่ทำได้ดีมั้ง? ใครมีเรื่องที่ชอบก็อยากให้แนะนำตามสะดวกเลย อยากอ่านอะไรใหม่ๆที่ตัวเองไม่เคยอ่านอยู่แล้ว แต่บอกหน่อยก็ดีนะว่าดียังไง
จะ Harem Shit อะไรยังไงกูก็อ่านได้ ถ้าสนุกน่ะนะ
เอ้อ ไลท์โนเวลที่ชอบเป็นพิเศษคงพวกที่ตัวเอกน่าเอาใจช่วยแหละมััง ถ้าเวิร์ลเซ็ตติ้งดียิ่งดี
สำหรับกูคือดันมาจิกับแอคเซลเวิลที่เล่มใหม่ออกแล้วซื้ออ่านตลอด
ไม่มีปัญหากับพวกพระเอกเทพ ถ้าคาแรคเตอร์กับเรื่องโดยรวมมันดีพอ
เหอๆ มี ln เรื่องไหนบ้างที่ตัวประกอบบทลึกเเละใช้งานคุ้มค่าเท่ารูดี้
Ln ยุคใหม่มีด้วยเหรอถามจริง ยกตัวอย่างมาหน่อยซิ?
แมงมุมคือเรื่องอะไรวะ
>>885 แนะนำ http://www.zenshushop.com/product/1707/novel-มหาศึกชิงแผ่นดิน-กำเนิดจักรวรรดิอเล็กซ์ซิส-เล่ม-1-5
แนวอัศวิน พระเอกมีฝีมือในการรบ แต่เป็นเจ้าชายชั้นรอง เลยต้องพยายามอย่างหนักในการไต่เต้าขึ้นมา มีอำนาจ ต้องสู้กับประเทศศัตรูเพื่อชิงเมืองของตัวเองที่โดนยึดไปเมื่อตอนเด็กคืนมา ไหนจะขุนนางที่พยายามขัดขา ตลอดเรื่องคือการทำศึกแบบผลัดกันแพ้ผลัดกันชนะ ไม่ใช่ไล่ตบรัวๆอยู่ฝั่งเดียว มีการรวบรวมพันธมิตรใหม่ๆ พยายามสร้างสมบารมีแรงสนับสนุนจากราษฎร ความสนุกอยู่ที่ได้อ่านกลยุทธและการแก้เกมของทั้งสองฝ่าย
ไม่เห็นด้วยกับ >>892 เรื่องนี้ดีจริง แต่แค่เล่มแรกๆ เล่มหลังๆแปลเหี้ยมากจนทำเอาเครดิทที่สะสมไว้ช่วงแรกหมดเกลี้ยงพังพินาศ ไม่อยากให้ต้องมีเหยื่อแบบกูเพิ่มอีก ไหนจะเก่าหาซื้อยาก
มันใช่ของที่ควรจะเอามาแนะนำชาวบ้านเหรอ ถ้าอ่านยุ่นได้ก็จัดไปเหอะ แต่ควรจะคาดเดาได้ป่าววะว่าโม่งที่มาถามน่าจะอ่านแปลไทยอะ
>>896 กุตะลึงที่เครดิทในใจมึงยังคงไม่ดิ่งฮวบหลังจากผจญเล่มหลังๆมาเรียบร้อยแล้วนะ
อนึ่ง กุเป็นคนที่ไม่ซื้อคำว่า น้ำดี กับไลท์โนเวล พวกนั้นอะไว้ใช้กับวรรณกรรมโน่น อย่างมากก็คือเอาแค่ “สนุก” “เขียนดี” พอ เห็นทีไรนึกถึงโม่งซากุระดะรีเซท พอเมะที่อุตสาห์ถ่ายทอดตามต้นฉบับจบแม่งก็จมน้ำตายห่าไปเรียบร้อยแล้วมั้ง 555 น้ำดีพ่อง
สิบสองอาณาจักรเทพยุทธ์ตอนแรกมันตีพิมพ์กับเลเบลที่ทำไลท์โนเวล เลยโดนจัดเป็นไลท์ แต่ตอนหลังมันเปลี่ยนไปออกกับอีกเลเบลที่ตีพิมพ์นิยายทั่วไป คนญี่ปุ่นก็เลิกมองเป็นไลท์โนเวลแล้วนะ มองเป็นนิยายธรรมดา เอาจริงๆนิยายหลายเรื่องมันก็ค่อนข้างคลุมเครืออยู่ว่าจัดเป็นไลท์ได้มั้ย
>>904 อันนั้นไม่ใช่ประเด็นเรื่องศีลธรรมincestมึง มันแตะเรื่องนี้แค่ตอนท้ายๆผ่านทางย่าแว่น
ไอ้ที่มึงยกๆมาอะ เป็นสิ่งที่ควรขยี้ถูกแล้ว และควรจะเน้นอยู่ที่ตรงนั้นนั่นแหละดีแล้ว ที่โม่งมันด่าๆเพราะคอนท้ายเสือก shift ไป incest ซะเฉย เพียงเพราะอีคนเขียนมันแค่เฟติซน้องสาว เรื่องถัดมาถึงได้ให้นางเอกเป็นน้องไม่แท้ไปเลย ไม่ผิดไม่โดนด่าละ เพราะจะเอาให้พี่น้องคู่กันให้ได้
รูดี้นี่เจ๋งแล้วเหรอ กูว่ามันก็แค่อ่านเพลินดีเท่านั้นเอง แน่นอนไปเทียบกับพวกอิเซไคชิทอย่างสมาทโฟนหลานจอมปาดซาตู้มันก็ต้องดีกว่าอยู่แล้ว แต่ถ้าถามว่าอ่านจบแล้วอยากกระสันหาเล่มต่อมาอ่านไหม ก็ไม่นะเรื่องมันดำเนินไปแบบเนิบนาบเกินจนแทบไม่มีจุุดพีค
อยากหาอะไรดีๆ จากนิยายที่เขียนโดยโอตาคุ ไปหานิยายประเภทอื่นเหอะ
ใต้ตีน คำสาปฟาโรห์ ทั้งนั้นแหละ
อ่านบีบเลียตามโม่งแนะนำ ไปได้ 1 เล่ม
สิ่งที่คิดในใจ มันสนุกตรงไหนวะ ไขปริศนาคุณยายเรอะ !?
บิเบลีย ภาคลูกกี่เล่มจบวะ
บิเบลียมันอยู่ในหมวดวรรกรรมนะ ต้องคุยห้อง Lit
แต่โม่งส่วนมากเอามาคุยห้องนี้เพราะสมัยพิมพ์แรกๆ
Sirn ยังไม่ได้ตั้งห้อง Lit และ Animag ที่ได้ LC มาก็เน้นขาย
LN เป็นหลัก
ถามว่าสนุกตรงไหน สำหรับกูสนุกตรงที่ภาษาและบทบรรยายที่ใช้น่ะ
อ่านๆไป แล้วจะรู้สึกเลยว่ามันทำออกมาได้ดี อ่านแล้วเห็นภาพ
สื่อความรู้สึกของตัวละครได้ดี ไม่ได้เน้นแค่บทสนทนา(ก็แน่ล่ะมันเป็น Novel เต็มตัวไม่ใช่ Light novel)
เรื่องความสนุกนี่ก็แล้วแต่คน บทบรรยายและการเดินเรื่องของบิเบลียถ้าเป็นคนไม่ชอบอะไรแนวนี้
ก็จัดว่าน่าเบื่อ ไม่มีจุดที่ตื่นเต้นอะไร จุดสำคัญอีกอย่างคือเรื่องนี้มันดังที่ญี่ปุ่น
เพราะคนญี่ปุ่นรักการอ่าน แล้วบิเบลียมี Setting ที่เอาหนังสือของนักเขียนดังๆมาเป็นจุดเดินเรื่อง
คนไทยอาจจะไม่อินเท่า เพราะไม่รู้จักนักเขียนหรือไม่เคยอ่านงานของนักเขียนที่ปรากฏตัวในเรื่อง
ถ้าสนใจก็ลองซื้อมาอ่านซักเล่ม ว่าเข้าถึงเนื้อเรื่องแบบนี้มั้ย
งั้นสรุปว่า บีบเลีย คงไม่เหมาะกับกูละ คือ มันน่าเบื่อจริงๆ นั่นล่ะ ยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกไม่อิน กูไม่ได้พิศมัยบทสนทนาอะไร มากมาย
กูชอบเสพย์ความตื่นเต้นแฟนตาซี อ่านเพื่อคลายเครียสมากกว่า แนวต่างโลก setting ง่ายๆ แบบเดียโบว์ ดยุคหมู อะไรพวกนี้ ส่วนตัวยัง ok กว่า
คนบางคนเกิดมาเป็นคนแต่เสือกชอบกินขี้แทนข้าว
เรื่องรสนิยมมันสอนกันไม่ได้จริงๆ
ตื่นเต้นแฟนตาซีีมันก็ไม่ใช่แล้ว ไปโดนใครหลอกมาอ่าน
ไม่รู้ แต่แน่ๆ แต่มีคนโดนหลอกว่า บีบเลียสนุก เหมาะกันทุกคน lol
ซึ่งนั้นก็คือ กุเองไง orz
ไม่สนุก ได้แค่ขี้ตีนคาเงโร่ทำมาคุย
กุว่าหิ้งโม่งอะเลิกสนใจได้ละ แม่งเก่า+ไอตอนที่ทำมันอายุเท่าใหร่กัน บางเรื่องเล่มต้นๆกาก หลังๆดีขึ้นเยอะก็มี
งานหนังสือซื้ออะไรกันบ้างอะ ลอกลิสต์หน่อยดิ
ยังไม่ได้ลิสท์เลย กะว่าเจออะไรที่จะอ่านก็ซื้อ 555
กูยังไม่เคยซื้อไลท์โนเวลซ้ำ แต่การ์ตูนซ้ำนี่บ่อยฉิบ
ประสบการณ์เหี้ยๆ แบบ หยิบเล่มที่สองแล้วไม่ได้สังเกตปกอีกทีว่าเล่มที่สองด้านในเป็นเล่มเก่า แต่เล่มที่วางไว้ด้านหน้าเป็นเล่มใหม่เล่มเดียว
ผลลัพธ์ = หนังสือซ้ำ 1 ea
>>919 ที่มึงอ่านมันคือไลท์โนเวลไง มันเป็นการ์ตูนที่บรรยายแบบนิยาย
แต่บิเบลียมันออกไปทางนิยายเกือบๆ วรรณกรรมเลย ถ้าเทียบก็ ละคร vs การ์ตูน อะ อันนี้ขึ้นอยู่กับรสนิยมคนอ่านเลย
จะว่าไปช่วงนี้แม่งเบลอว่ะซื้อซ้ำบ่อยชิบหาย ล่าสุดซื้อดันมาจิเล่ม 14 มาเพิ่มเฉยทั้งที่เล่มเก่ายังไม่ได้แกะอ่านเลย orz กูควรทำไงดีล่ะเนี่ย
กูขรรม แค่มันไม่ชอบบิเบลีย = ชอบแดกขี้ โหดจังวะ ติ่งเกรี้ยวกราดจัง
กูเป็นคนที่เคารพรสนิยมของแต่ละคนนะ ใครจะชอบอะไรก็ชอบไป
แต่พวกที่ชอบอิเซไคเทพฮาเร็มตบเด็กนี่รสนิยมเหี้ยจริงๆ อิอิ
กูไม่เข้าใจคนชอบแนวแกรี่ แนว俺TUEEEE มันสนุกยังไงวะ แล้วแนวนี้เสือกเป็นแนวที่แมสที่สุดด้วยนะ
俺TUEEEE มันแนวตลกร้ายของเทพธิดาในโลกแฟนตาซีนิ แถมไม่ได้เขียนจากมุมมองพระเอกด้วย
และ tsuyoi มันก็คือเทพซ่านั่นล่ะ จะอ้อมค้อมให้ไปตรงกับ LN ที่ชื่อแสลงเพื่อ หลอกด่า หรือดัก ทำไมมากมาย
>>950 เอิบ มันก็เหมือนมีไลท์โนเวลเอาคำว่า แกรี่ ไปตั้งชื่อ แล้วมีคนมาบอกว่า เกลียดแนวแกรี่ แบบนี้อะมึง คือคำมันเป็นแสลงของมันอยู่แล้ว แค่มีคนเอาไปตั้งชื่อเรื่อง มึงก็ต้องคิดเอาจากบริบทมั้ยว่าหมายถึงนิยายหรือใช้เป็นแสลง คนญี่ปุ่นก็ใช้คำนี้กันทั่วไป ไม่ใช่ว่าพูดปุ๊บนึกถึงนิยายกันซะเมื่อไหร่ พอมีคนเอาไปตั้งเป็นนิยายปุ๊บคือห้ามใช้ในฐานะแสลงเลยรึไง
กูไม่รู้จักนิยายเรื่อง 俺TUEEE ด้วยซ้ำ เวลาเห็นคำนี้กูนึกถึงเทพทัตคนแรกเพราะชาวเกาะชอบใช้ล้อเทพทัต
เป็นโอตาคุอ่านไลท์โนเวลแต่เจือกห้ามคนอื่นใช้สแลงภาษาญี่ปุ่น 55555555555
ก็เป็นเงี้ยล่ะไม่งั้นจะมี ออฟเฟนส์ คนบ่นบีบเลีย ที่รักนิดหน่อยประสาทแดก ด่ากราดไปทั่วหรอกเหรอ
นิยายเป็นที่รักของกู ห้ามติห้ามบ่น ถ้าบ่นเมื่อไหร่ ที่เหลือกากหมด
มึงจะชอบอะไรก็ช่าง หรือ บอกว่ากูไม่ชอบแนวนี้จบ จะมาบอกรสนิยมอื่นว่าเหี้ย เพื่อ!
บิเบลียขี้ตีนโคนันยืดให้ได้ 1000 ตอนแล้วค่อยมาคุยไอส้นตีน
ว่างๆก็อ่านหนังสืออย่างอื่นนอกจากไลท์โนเวลกันบ้างนะ เป็นห่วงสติปัญญา
พบโม่ง ขี้เหยียด 1 ea
ขยะก็คือขยะ คนไม่เคยเสพงานดีๆย่อมหลงคิดว่าขยะคืออาหารชั้นสูง
กูก็ชอบแดกขยะนะ แต่มีคนด่ากูก็เฉยๆอะ ก็มันขยะจริงๆ ไม่รู้จะดิ้นเพื่อ
อะไรคืออาหารชั้นสูง?
และกูสรุปให้นะ สำหรับโม่ง ต่อให้มึงอ่านงานดีแค่ไหน แล้วไม่ถูกใจมาโพสบ่น ก็จะสามารถที่จะไล่ไปแดกขี้ได้
ขนาด twitter ด่ากันหนักแค่ไหน โม่งก็หนังกว่าเพราะไม่ละบุตัวตน
แต่สำหรับความจริง คือ รสนิยมกูสูงสุด คนอื่นแม่งกาก มันก็แค่นั้น
บิเบลียขี้ตีนแบล็คแจ็ค ขี้ตีนวิหคเพลิง ขี้ตีนโดโรโระ เข้าใจไหมไอควาย
กูอ่านละขำ
มีโทรลขยะมาผสมโรงด้วย
พูดถึงรูดี้กูเพิ่งอ่านเล่ม 11 ไทยจบ
เล่มหน้า เล่ม 12 เข้าสู่ช่วง Point of no return ละส นะ
lndb ย้ายไปเว็บไหน
อยากหาเรื่องที่อ่านในอีบุ๊คของ meb แนวไหนก็ได้ขอแค่อ่านเพลินๆไหลได้เรื่อย
อายาโนะโคจินี่มันจะเริ่มสนุกตอนเล่มไหน?
เรื่องเพื่อนพระเอกนี่สนุกไหม
>>974 สนุกตั้งแต่เจอยึดพ้อยหมดทั้งห้องแล้ว มึงไม่สนุกก็เลิกอ่านไปเถอะ
เหมือนเพื่อนกูอีกคนที่ดูแต่เมะแล้วบอกไม่ค่อยสนุก เมะทำอย่างเห้ แล้วโรงเรียนนี้แม่งคือโรงเรียนจริงๆที่ให้เด็กเรียน เด็กเรียนจบก็ไปทำงานทำการถึงมีหักเล่ห์ชิงเหลี่ยมแข่งขันกันนิดหน่อยระหว่างเรียนแต่พวกนี้แม่งมาเรียนไม่ได้มาฆ่ากันต้องปรับความคิดเสียใหม่
เมะทำเหี้ยจริง ตอนอ่านนิยายครั้งแรกนี่อย่างกับหนังคนละอ้วน
การเดินทางแม่มดดูจากเมะแล้ว ท่าทางน่าจะดูดคนมาได้เยอะแฮะ
ในนิยายมันจืดๆ เรื่อยเปื่อย พอเป็นอนิเมะที่งบ
โปรดัคชั่นเยอะ งานภาพออกมาดี ลงทุนทำ CG ในฉากใช้เวทย์ ฉากดวลเวทย์ ฉบับอนิเมะมันเลยดูน่าตื่นตาตื่นใจกว่าเยอะ
ความต่างกับคิโนะที่ต่อให้งบโปรดัคชั่นเยอะก็ไม่รู้จะเอาไปใส่กับอะไรอยู่ดี เพราะรอบตัว she มีแต่ตาลุง
เพิ่งอ่านน้องสาว(เหี้ย)ของผมฯ จบ
ไม่รู้จะอธิบายยังไงว่ะ ไม่เข้าว่าจะสื่ออะไรด้วย คือไม่ได้เกลียดจนแหยงขนาดนั้น แต่ก็อยากรู้ว่าทำไมถึงคิดจะจบแบบนี้ หรือว่าจงใจให้ไอ้เคียวมันชอบน้องเหี้ยตั้งแต่แรกรึเปล่า
แต่ก็สื่อชัดว่า incest มันเหี้ย ถูกก็เหี้ยแล้ว อยากรู้ชิบหายว่าเขียนตอนจบแบบนี้ด้วยความรู้สึกแบบไหน อยากให้คนอ่านรู้สึกแบบไหน
กูไม่ได้อวยใครเป็นพิเศษ ถ้าชอบส่วนตัวก็อายาเสะ แต่ฉากแมวดำฉีกหนังสือนี่รู้สึกเจ็บจี๊ดชิบหาย เจ็บสัสๆ แม่งโคตรจะกล้าที่เขียนฉากนี้มาทั้งๆที่รู้ว่าคนอวยเยอะ ส่วนตัวกูว่าในแง่อารมณ์เขียนดีสัสเลยด้วย แม่งเอ๊ย
สุดท้ายก็ยังไม่รู้ว่าควรจะรู้สึกยังไงกับเรื่องนี้ ชอบแบบพอประมาณมาตลอดเพราะอ่านลื่นๆไปง่ายๆ คิดว่าจบเหี้ยไหมก็ไม่รู้จะตอบยังไงว่ะ สับสนชิบ
แต่ก็คงเป็นอีกเรื่องที่จำได้ดีล่ะนะ
น้องเหี้ย 1 เหมือนคนแต่งไปไม่ถูกใจจริงมันอยากจะแต่งให้จับน้องทำเมียใจจะขาด
แต่กลัวสังคมด่า ไม่ก็บก.ห้าม มันก็เลยได้แค่นี้ล่ะ จบกับคนอื่นก็ผิด concept ชื่อเรื่องอีก ดังนั้นน้องเหี้ย2 มันเลยเปลี่ยนเป็นน้องไม่แท้ไง
อยากอ่านแบบที่ถูกใจไปหารูด IF ไม่ก็เล่นเกมเอาเถอะ
หรือถ้าไม่แซปพอก็โดจารเลย มีทุกแนว มีแม้กระทั้งขุนพ่อนักเย็บ ข่มขืน แดกขี้ โซ่แซ่ กุญแจมือเทียนไข สารพัดที่จะจินตการออก
อ่านโดดเดี่ยวต่างโลกไปได้ซักพักรู้สึกแปลกๆ จะว่าแค่แปลเลือกคำกับเรียบเรียงไม่ดีคงไม่ใช่แค่นั้นล่ะ อ่านยากชิบ
ลองหยับมังงะที่ซื้อมาพร้อมกัน ok อ่านง่ายกว่ากันเยอะเลย
สรุปถ้าจะอ่านให้รู้เรื่องต้องอ่านมังงะไปก่อนรอบนึง แล้วค่อยมาอ่าน LN ต่อ ฮ่วยไรวะเนี่ย
ส่วนความสนุกก็ระดับธรรมดา แต่คิดว่าถ้าทำเป็นมังงะรายสัปดาห์ คนแต่งคงโดน บก. จับแก้ยับ
โดดเดี่ยวแนวขี้แพ้ ขี้ตีนอายาโนะควยจิ
ขี้ตีนหนีตายเกาะนรกล้านปี มากกว่า
>>986-987 น้องเหี้ย1 เป็นอะไรที่อธิบายคำว่า Light novel ได้ดีมาก ที่มันอ่านลื่นไหลง่ายๆ
เพราะโครงสร้างเนื้อเรื่องมันเดินเป็นเส้นตรงเลย น้องโดนพ่อเจอเกมโป้ -- ไปคุยกับพ่อ --แก้ปัญหาให้น้อง --จบ
น้องไม่มีเพื่อน -- หาเพื่อนทางเน็ต -- ไปมีตติ้งเป็นเพื่อนน้อง -- น้องได้เพื่อน -- จบ
รุ่นน้องไม่มีเพื่อน -- ชวนรุ่นน้องเข้าชมรม -- ให้รุ่นน้องสร้างเกมกับเพื่อน -- รุ่นน้องมีเพื่อน -- จบ
บทบรรยายส่วนมากก็เป็นมุมมองพระเอกเล่าให้คนอ่านฟัง กับให้คนอ่านได้ยินความคิดในหัวพระเอก
ถึงโม่งและหลายๆคนจะก่นด่าเรื่องนี้ แต่กูยอมรับเลยว่ามันเขียนออกมาได้เข้าใจง่ายและทำให้คนอ่าน
อ่านได้อย่างลื่นไหล
เรื่องตอนจบคงออกวางบทมาตั้งแต่แรกแล้วล่ะ กะจะให้จบกับน้องด้วยซ้ำ แต่ กอง บก. สั่งห้าม
เลยจบแบบครึ่งๆกลางๆแบบนั้น
เอาด้วยๆ เห็นมีคนกล้าออกมาพูดแล้ว กูขออีกคนละกัน
กูก็เป็นคนนึงที่ชอบน้องเหี้ย 1 ถึงพล็อตแม่งจะยังงั้นๆ แต่ในแง่ของนิยายแล้ว มันอ่านสนุก
(แต่ในโม่งแม่งจะก่นด่าและเหยียบหัวคนที่ชอบเรื่องนี้ กูเลยขออยู่นิ่งๆ ไม่แสดงออก)
ทว่ากับฉบับอนิเม รู้สึกว่าอนิเมสื่ออารมณ์ได้ไม่ถึงเสี้ยวของนิยายเลย
ออกมาแนวอนิเมขายฮาเร็มที่แบนราบไร้ความน่าสนใจสิ้นดี
บางทีมีคนรู้จักดูอนิเมแล้วมาด่าว่าอนิเมเหี้ยอะไรเนี่ย
ใจกูก็อยากตะเพิดให้ลองไปอ่านนิยายต้นฉบับชะมัด
นิยายกากได้ขี้ตีน sao
ที่จริงพูดถึงเรื่องน้องเหี้ยนี่คนเขียนจะแถให้เป็นพี่น้องไม่แท้มันก็ยังแถได้นะ อย่างน้อยดีไซน์คิริโนะก็ไม่มีอะไรเหมือนพระเอกเลย
แต่กลับเลือกที่จะยึดมั่นว่าเป็นพี่น้องแท้ๆ
น้องแท้กับไม่แท้มันคนละอารมณ์กันนะ
นึกถึงคงจะดีถ้ามีน้องสาวที่เขียนให้พระเอกเป็นพวกโม่ยน้องสาว แต่พอรู้ว่ามีน้องสาวปุ๊บแม่งโม่ยไม่ออกอีกเลย จริงๆแล้วเขียนมาแซะเรื่องน้องเหี้ยปะวะ 555555555
ถามพ่อมึงดู
ถามแม่มึงดู
ถามยายมึงดู
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.
