นิยายหลวมครั้งแรกของกุ กับ ปราชญ์เทพเกิดใหม่เป็นตราไร้ค่า
ระหว่างเปิดหาอะไรอ่าน ไปสะดุดกับ ปราชญ์เทพ เห็นจำนวนตอนมันเยอะๆดี เลยหลวมตัวเข้าไปอ่านดู
สรุป = นิยาย 23 ตอน + มังงะอีก 4 ตอน
กุเคยคิดว่าคำว่า 'หลวม' เนี่ย ไว้ใช้เรียกนิยายที่ตัวเอกเก่งๆแบบ ผู้กล้าโล่ หรือ พบรักดันเจี้ยน
แต่พออ่านปาดเทพ กุรู้ซึ้งเลยไอคำว่า 'หลวม' เนี่ยแม่งขนาดไหน...
กุไม่เข้าใจคนที่ชอบอ่านเรื่องเหี้ยนี่เลย อ่านของแบบนี้ไปได้ไงวะ ไม่มีเหี้ยไรเลย กลวงสัดๆ มีแต่พระเอกโชว์เทพ แล้วจบด้วย "อ้าว? ไอ้แบบนี้มันเทพเหรอ? นึกว่าใครๆก็ทำได้" ถุย
อ่านมายังไม่มีอุปสรรคเหี้ยไรเลย นิสัยตัวละครก็โง่ๆตรรกะพังๆ นางเอกยังไม่น่าอวยน่าน้วยเลยสัด ขยะแขยงชิบหาย ถ้ากุเลือกจะลบอะไรซักอย่างได้กุคงจะลบไอ้คนแต่งปราชญ์ห่านี่แหละ คุวย!!