>>601 จำไม่ได้แล้ว อ่านมาประมาณ 3-4 เรื่อง โดยส่วนใหญ่ทีหยิบมาอ่านเพราะมันเป็นประเด็น อย่าง SAO หรือโทระโดระ ที่เหลือก็เป็นพวกผู้กล้า จอมมาร โรงเรียน อะไรพวกนี้ อ่านได้แค่ครึ่งเล่มก็ต้องวางแล้ว
กูจะไม่พูดถึงเนื้อหาของมันหรอกนะ เอาง่ายๆ แค่ 2 ประเด็นก็ตายแล้ว 1. วรรณศิลป์ การใช้ภาษาไม่ได้มีความสวยงามอะไรเลย ถึงจะบอกว่ามันแปลมาก็เถอะ แต่ภาษาที่ใช้ไม่ได้เรื่อง ไม่รู้ว่าจะต้องโทษคนแปลหรือต้นฉบับมันก็แย่อย่างนี้ เอาง่ายๆ ว่าอ่านยังไงมันก็ไม่มีคำว่า "สวย" อยู่ในภาษาเลย การเขียนนิยายมันไม่ใช่แค่บอกว่า ใคร ทำอะไร ที่ไหน อย่างไร แต่มันต้องแฝงไปด้วชั้นเชิงของผู้เขียนที่ถ่ายทอดผ่านตัวหนังสือออกมาด้วย
2. ตัวละครมันแบน แบนนี่ไม่ใช่นม แต่คือมิติ มนุษย์เราไม่ได้มีไทป์เดียว ไม่ใช่แค่เขียนคาร์แรคเตอร์ออกมาแล้วบอกว่า ไอ้นี่ซึนนะ มึงต้องซึน (ใส่มุมน่ารักๆ เข้าไปหน่อย ซึ่งแม่งไม่ใช่) ให้มึงนึกสภาพของคนจริงๆ เอาเป็นเพื่อนของมึงก็ได้ จินตนาการว่าแม่งมายืนเรียงกัน 5 คน มันมีสักคนไหมที่ตลกอย่างเดียว ไม่เอาห่าอะไรเลย มันมีไหมที่จริงจังอย่างเดียวโดยไม่คิดเล่นมุก (จะตลกหรือเปล่าก็อีกเรื่องหนึ่ง) มันมีเหรอคนฉลาดที่ไม่เคยคิดไม่ตกในเรื่องโง่ๆ เลย มันมีเหรอคนดี มีน้ำใจ ที่ไม่เคยคิดเห็นแก่ตัว
ส่วนนิยายที่กูมองว่าดีมีหลายเรื่อง ไม่รู้จะยกตัวอย่างอะไรดี