UwU เกลียดคำพูดของพ่อแม่ที่ชอบพูดว่า "อดทน" จริงๆนะ เหนื่อยง่ะ
Last posted
Total of 997 posts
UwU เกลียดคำพูดของพ่อแม่ที่ชอบพูดว่า "อดทน" จริงๆนะ เหนื่อยง่ะ
ยอมเปิดใจ ยอมฟืนใจ แค่คิดเพราะว่าจะทำให้ความสัมพันธ์ในครอบครัวดีขึ้น ที่ผ่านมากูมั่นใจในตัวเองไปหน่อยเลยห่านเหิงกับครอบครัวไป พอถึงวันนึงที่มีปัญหา ก็เป็นครอบครัวที่มาช่วยกูไว้ ดีใช่มั้ย แต่ไม่เลย หลังจากครอบครัวเข้ามาช่วย ทุกอย่างเหมือนดีขึ้น แต่ มันคือการช่วยหวังเอาบุญคุณในภายหลังทั้งนั้น ช่วยเพื่อจะได้อ้างว่าตอนกูลำบาก ก็มีแต่พ่อแม่ที่มาช่วย แล้วตอนเริ่มตั้งตัวได้อีกครั้ง จะไม่ส่งเงินตอบแทนน้ำใจพอแม่เลยหรอ?คำทวงถามเริ่มมีขึ้นมา กูเลยส่งเงินไป ไม่ไม่ไม่ เงินเท่านี้ไม่พอ อย่าให้พ่อแม่ต้องลำบากใจที่ช่วยเหลือสิ? การย้ำถึงบุญคุณเริ่มหนักขึ้น พอกูถามว่าแล้วมีตัวเลขในใจมั้ยว่าต้องการเท่าไหร่ จะคำนวนอีกทีว่าไหวมั้ย ไม่เอาสิ พ่อแม่อุตส่าห์ช่วย เงินที่ขอไปก็อย่าคิดเล็กคิดน้อยสิ? ถึงจุดไคลแม็กซ์ "อย่าให้เสียน้ำใจพ่อแม่ที่ช่วยเหลือสิ" อืม ถ้ากูไม่ความจำเสื่อม กูไม่เคยขอให้มาช่วยนะ กูรู้ว่ามีปัญหาชีวิตอยู่ แต่กูกำลังทำทีละขั้นตอน Truth the process ค่อยๆปลดล็อกไปทีละหน่อยๆ แต่อยู่ดีๆ ก็เข้ามาอาสาจะช่วยกูเอง แล้วสุดท้ายก็เอามาเป็นข้อทวงบุญคุณ ตอนนี้มันชัดเจนแล้วว่า Goal ของการเข้ามาช่วยครั้งนี้คืออะไร ต้องการเงิน ก็ตามนั้น เอาเงินไปจนครบเถอะ แล้วหลังจากนี้ ถ้ากูปลดล็อคได้ทุกอย่างแล้ว จะคืนทุกๆสิ่งที่พวกมึงเข้ามาช่วย ที่ดินทุกโฉนด บ้านทุกหลัง ทองทุกสลึง เชิญ จะโอนฟรีค่าธรรมเนียมให้เลย แล้วก็ไปให้พ้นๆจากชีวิตกูซะ Goal in the mission ของกูคือแบบนี้แล้ว จะให้เอาญาติทั้งสิบมารุมยืนด่ากูว่าเนรคุณ ทิ้งครอบครัว ก็เอาเลย พวกมึงไม่ใช่นิยามคำว่าครอบครัวสำหรับกูแล้วครับ ต่อจากนี้ทุกๆเหตุผล ทุกๆคำอธิบายในการกระทำของพวกมึง มันไม่มีค่าอะไรสำหรับกูแล้ว จะขอตัดออกจากความเป็นครอบครัวตลอดไป จะเป็นแค่คนกลุ่มๆนึงที่กูเมมโมรี่ว่า เป็นตัวอย่างของคนที่เห็นแก่เงินทอง อยากได้ อยากบงการ ชีวิตคนๆหนึ่ง จนต้องทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้บงการชีวิตกู แต่กูไม่ยอมไง plan ตอนนี้ทุกอย่างกูวางไว้หมดแล้ว และในนั้นมันไม่มีพวกมึงอีกต่อไป แน่นอน มันอาจจะมีวันที่กูล้มลงอีก แต่การล้มคราวนี้ กูยอมจบชีวิตตัวเองดีกว่าจะยอมเป็นหนี้บุญคุณกับพวกมึงอีกครั้ง ลาก่อน
d^vpkd.sr;d,yowx.shroq w,j9hv',kp6j'dy[d^vud ie8kPqqqqqqqqqqqqqqqqqqqqqqq รำคาญๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
>>977 >>978 https://i.imgur.com/7KeocJH.jpeg
กุเพิ่งไปวัดมา กุคำนวณล่วงหน้าแล้วว่าได้ใช้เตือนสติพวกสันดานเสียแบบพวกเมิงแน่
ไม่รักก็ไม่ว่า เพียงเมตตาช่วยอาทร
ให้กินและให้นอน คลายทุกข์ผ่อนพอสุขใจ
เมื่อยามเจ้าโกรธขึ้ง ให้นึกถึงเมื่อเยาว์วัย
ร้องให้ยามป่วยไข้ ได้ใครเล่าเฝ้าปลอบโยน
เฝ้าเลี้ยงจนโตใหญ่ แม้เหนือยยากก็อดทน
หวังเพียงจะได้ผล เติบโตจนสง่างาม
ขอโทษถ้าทำผิด ขอให้คิดทุกทุกยาม
ใจแท้มีแต่ความ หวังติดตามช่วยอวยชัย
ต้นไม้ทีไกล้ฝั่ง มีหรือหวังอยู่นานได้
วันหนึ่งคมไป ทิ้งฝั่งไว้ให้วังเวง
คนที่คุยกับคนนอกบ้านดี แต่กับคนในบ้านหงุดหงิดใส่แม้แต่กับเรื่องเล็กๆน้อยๆ เป็นแบบนี้ทุกวัน คนแบบมึงนี่โคดน่ารังเกียจเลยว่ะ ขยะแขยงสัดๆ
มึงจะเจอเรื่องเครียด ก็เรื่องของมึง กูกับคนในบ้านไม่ใช่ถังขยะรองรับอารมณ์มึงไง ควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ก็ไปอยู่คนเดียว ไปคุยกับตัวเองในกระจก คนอื่นเค้าต้องใช้ความอดทนแค่ไหนในการอยู่ร่วมกับมึง รู้ตัวบ้างป่ะ แต่ก็คงไม่รู้หรอก ถึงได้ทำสันดานแบบนี้มาตลอดไม่เคยเลิก
คนอื่นเค้าก็มีเรื่องเครียด แต่เค้าก็ไม่เอาไปลงกับคนอื่น แต่มึงเนี่ย เห็นคนในบ้านเป็นอะไรวะ ถ้าไปทำตัวแบบนี้กับคนนอกบ้าน ไม่มีใครเค้าคบมึงหรอก เลยต้องมาทำกับคนในบ้านสินะ สันดานเหี้ยจริงๆ
คนเราชอบเหี้ยกับคนใกล้ตัว แต่กลับคนนอก อดทนสูง ใส่ใจ กับคนใกล้ตัวเหี้ยใส่ไม่หยุด พอเลิกทนก็ทำตัวน่าสงสารทวงบุญคุณ เรื่องราวเก่าๆ ตีหน้าเศร้า เล่าบีบน้ำตา ขอความเห็นใจ
ส่วนตัวกูเกลียดคนประเภทนี้มาก ขยะแขยงสัสๆ
ถ้าเครียดก็ ชว กุ ชว สมองโล่งดี ไม่รู้ผญ ต้องตกเบ็ดไหม และการทำงานสมองเหมือนกันเปล่า
ชนชาติไทย เป็นเผ่าพันธ์ต้นแบบ
เซ็งกับชีวิตตอนนี้ว่ะเพื่อนโม่ง
เพื่อนโม่งขอระบายหน่อย กูตัดสินใจซื้อโซฟามานอนแทนเตียง กูวัดขนาดทั้งห้อง ทั้งบรรได ทั้งประตู แบบครบละเอียด กูเจอโซฟาตัวที่ถูกใจกูมากกูวัดแล้วเข้าห้องกูได้แน่นอน แต่เอาเรื่องเข้าประตูกับบรรไดไปปรึกษาคนขายเขาก็บอกว่าได้แน่นอนเพราะมันจะต้องเอาไปประกอบ ในหัววันนั้นของกูคือประกอบทีละส่วนเว้ยซึ่งกูโอเคจัดเอาตัวนี้แหละพร้อมเปลี่ยนเป็นผ้ากันน้ำรุ่นดีสุด กูรอใจจดใจจ่อแบบหวังไว้เยอะ15วัน ย้ำ15วันความคิดพวกมึงแบบรอแค่เนี้ย? แต่สำหรับกูคือกูรอแบบดีใจว่าจะได้โซฟาเบดตามที่กูคิดไว้แล้ว
สรุปวันนี้มาส่งมันมาแบบเป็นเซ็ตเดียวไม่แยกตามที่แจ้งเอาขึ้นบรรไดไม่ได้มึงกูอึ้งมาก พอยัดเอาขึ้นบรรไดได้สักพักช่างบอกเอาเข้าประตูไม่ได้อีก กูอึ้ง2ทั้งๆที่ร้านบอกว่าได้แน่นอน กูก็รู้สึกเฟลสิ เลยติดต่อร้านและเถ้าแก่เลยให้โซฟาเอากลับไปก่อนแล้วคุยว่าจะเปลี่ยนเป็น2ท่อนให้แล้วจะจัดส่งในอีก15-20วันใจกูห่อเหี่ยวมากแบบกูรอวันนี้มาทั้ง2วีคเลยนะ กูรอสันนี้แบบสุดๆเลยนะ กูเลยบอกพี่พนักงานขอเร็วที่สุดใน7วันได้ไหม? ทีนี้พี่กูก็พูดว่ากูเห็นแก่ตัวและเอาแต่ใจ กูก็เฟลX2 ว่าเอ้าความผิดกูหรอ? กูเอาแต่ใจหรอ? ก็คนมันรอแล้วมารอเก้อแบบนี้? วัดขนาดก็วัดด้วยกัน คุยก็คุยด้วยกัน ตกลงก็ตกลงด้วยกันแต่เงินกูอ่ะกูเป็นคนจ่ายนะ? ก็คุยกับพี่พนักงานละเอียดแล้วเขาบอกได้แน่นอนก็เอาตัวนี้ แล้วกูมาเจอพี่พูดว่ากูเห็นแก่ตัวกูเฟลมากนะ
>>992 สนใจ โซฟาเหมือนกัน แปะรูปได้ไหม รุ่นไหนยังไง
ปัญหาเมิงเล็กมาก เมิงสนใจเรื่องเล็กน้อยจนเกินไป
เมิงดูกุนี่โดนทั้งโม่งตามล่า ยิ่งกว่าคำว่าเห็นแก่ตัว
เมิงตั้งใจรอ ทุกอย่างดี ต้องตามนี้ไม่ผิด แต่สถานการณ์โลกนี้เปลี่ยนแปลงตลอด
มีเหตุการณ์ไม่คาดฝันมากมาย เมิงอาจจะเป็น perfecionalist หรืออาการนี้ แต่ต้องควบคุมตัวเองได้ เพราะไม่มีอะไรได้ดังใจเราไปหมดหรอก
ว่าไป ทำไม ผญ เปราะบางจัง ทั้งร่างกายและจิตใจ
>>993 ที่กูสั่งคือ sofaรุ่นdonino หน้ากว้าง260ม. +ผ้ากันน้ำของร้านคลอง9Fur ราคาประมาณ 27-28k ถ้าไม่เอาผ้ากันน้ำจะอยู่ที่ 20-21k ตอนไปลองที่ร้านกูเลยกูรักตัวนี้มาก หลังเบาะคือสูงนุ่มถูกใจกูมากมันดีทุกอย่างเลยเว้ยจนกระทั่งแม่งเอาเข้าห้องกูไม่ได้5555
ปัญหาคือกูไม่ผิด กูไม่โกธร แต่แค่รู้สึกเฟลแบบอ่าว? แล้วทำไงต่อดี? กูรอมา15วัน (จริงๆกูรอมามากกว่านั้นด้วยซ้ำเพราะกว่ากูจะดีลกับทางบ้านได้ใช้เวลาค่อนข้างนานกว่ากูจะเปลี่ยนจากเตียงเป็นโซฟา) แล้วเจอพี่กูพูดแบบว่ากูเห็นแก่ตัวแล้วเอาแต่ใจที่กูไปขอเร่งให้เขาแก้ให้เร็วที่สุดหลังจากเขาเอากลับกลายเป็นอ่าวกูผิดหรอ? กูเสียใจตรงนี้แหละ และกูวัดละเอียดไปหมดจนไปปรึกษากับที่บ้านและที่ร้าน ทางร้านบอกว่ามันเอาขึ้นห้องกูและบันไดประตูได้แน่นอน100% จนกูตัดสินใจซื้อพี่กูก็อยู่รอฟังแล้วถามละเอียดกับพนักงานเองด้วยซ้ำ ในหัวกูกับพี่ก็แบบเออเขาจะแยกชิ้นส่วนตอนขนย้ายให้แบบแยะเบาะ แยกหลังโซฟา แยกตัวเบดให้แล้วมาประกอบข้างบน ใครจะไปคิดว่าวันส่งจริงเขาไม่เเยกอะไรมาเลย ไม่เหมือนตอนที่ถามเพื่อความชัวร์ กูเลยรู้สึกเฟลเฉยๆแบบซื้อมารอมาส่งแต่เอาเข้าไม่ได้ และยิ่งเจอพี่กูพูดแบบนั้นอีกกูเลยเสียใจ
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.