Last posted
Total of 997 posts
>>566 อันล่างแนะนำเบียวไปหน่อยไหมวะมึง เรื่องสังคมบอกว่าดี กรณียูกะจังมันคืออัตลักษณ์ทางเพศที่บีบให้น้องไม่มีทางเลือก แต่เท่าที่กูอ่าน>>561 เขาแค่น้อยใจที่แม่เขาบ่นในสิ่งที่เขาหวังอยากได้อยากมีแต่แม่สนองให้ไม่ได้แล้วยังด่าซ้ำอีก เท่าที่กูคิด 561 ควรรีบออกมาทำงานหาเลี้ยงตัวเองไวๆเลยเอาตัวเองให้พ้นจากสิ่งที่ท๊อคซิกไป
ชีวิตเลือกเกิดไม่ได้ แต่มึงกำหนดเองได้ กูเป็นกำลังใจให้มึงประสบความสำเร็จไม่ต้องมามองย้อนหลังอดีตคำแม่สบประมาทอีกนะ
อยากย้ายออกมาอยู่คนเดียวหลังเรียนจบ แต่ที่บ้านแม่งไม่ปล่อยเลย กูจะย้ายไปเรียนโท+ทำงานจังหวัดอื่นก็จะตามไปอยู่ด้วย พอไม่ให้ไปก็หาว่ากูปีกกล้าขาแข็ง กูควรทำไงดี
>>570 ถ้าจะเรียนโทและเลี้ยงชีพด้วยเงินตัวเอง 100% ตอบไปเลย ใช่ ปีกกล้าขาแข็ง ไม่ดีใจเหรอมีลูกเก่งปีกกล้าพอจะบินเองได้ ขาแข็งพอจะก้าวเดินเองได้ หรืออยากมีลูกโง่ๆ ง่อยๆ ทำอะไรด้วยตัวเองไม่ได้โตแล้วยังต้องพึ่งพอแม่ แต่ถ้ายังต้องขอเงินพ่อแม่เพื่อไปเรียนโท ก็ไม่มีสิทธิ์พูดอะไรทั้งนั้นนอกจากทำตามคำสั่งพ่อแม่ต่อไป...
>>576 จริงของมึง กูมาเล่า ปสก. การจะปีกกล้าขาแข็งในนี้ดีไหมวะ? กูออกมาทำงาน หารายได้ เก็บเงินเลี้ยงตัวเองแบบกำลังจะไม่สนครอบครัวที่บ้านแล้วจริงๆนี่แหละ ถ้าไม่ติดว่าเช่าหอ ถ้ากูผ่อนคอนโดหรือบ้านเองได้คนเดียว กูตัดขาดจากที่บ้านแน่นอน เชื่อเลยว่ากูสบายใจมาก แรกๆมันจะเจ็บปวดแบบที่เรย์ ดาลิโอ้แกบอก มันต้องหาทุกอย่างแม้กระทั่งหมอนนอนเตียงบ้านใหม่มึง แต่พอทบทวน พอได้เรียนรู้สภาพแวดล้อมใหม่ๆ มึงจะเริ่มดิ้นรนให้ได้ ทั้งหาวิธีประหยัดเงินเอย ทั้งการเลือกซื้อของ ใช้ของกับทรัพยากรจำกัดจำเขี่ยในบ้านใหม่มึง ทั้งนี้ทั้งนั้น สิ่งสำคัญสุดกูมีเงินเก็บเยอะระดับ6-7เดือนเลยปีกกล้าได้ ถ้ามึงจะละทิ้งพ่อแม่พวกมึง กรุณาสำรวจเงินเก็บมึงให้ชัดเจนนะ ตรงนี้สำคัญมาก เพราะตอนตั้งไข่ใช้เงินเยอะจนเงินเดือนมึงแทบไม่พอหมุนให้มีเก็บเลยกูบอกไว้ก่อน ช่วงสองวีคแรกนี่เงินเก็บ6-7เดือนที่ว่าแม่งถอยมาจะเหลือแค่3-4เดือนละมึง
ปล. กูใช้เงินแก้ปัญหาหลายๆอย่างเยอะมาก ไม่ควรเลียนแบบ ทางดีกว่าคือมึงควรใช้ชีวิตให้สภาพแวดล้อมรอบตัวมึงช่วยให้มึงประหยัดรายได้นะโม่ง ไม่งั้นก็เสียเงินซื้อสิ่งที่ทำให้มึงควักเงินจ่ายออกไปให้น้อยที่สุดแทน ตามนี้
ทำงานให้กงสีมาทัั้งชีวิต ไม่มีชีวิตวัยรุ่น ไม่มีชีวิตวัยเด็ก วันๆแม่งมุ่งแต่เรียน มุ่งทำงานพาร์ทไทม์ มุ่งหาเงิน ดูแลคนแก่ในบ้าน
คนอื่นไปเที่ยว ได้นอน ไปเข้าค่าย ส่วนกูทำงานเช้ายันเย็นทุกวัน วันอาทิตย์คอยดูแลคนแก่ป่วยๆ คนเดียว พี่น้องไม่ช่วย
เป็นพี่คนโต แม่งต้องเสียสละให้น้องๆ ทุกอย่างกูต้องรับผิดชอบ ต้องทำคนเดียว ไม่มีคนช่วย ไม่มีคนสนใจ มีสนใจตอนกูพลาด
กูไม่โวยวายอะไร กูรู้ว่าถ้ากูไม่ทำ คนอื่นก็ต้องมาทำแทนกู กูเข้าใจว่าคนเราเลือกบ้านที่จะเกิดไม่ได้
อย่างน้อยๆ กูคิดว่าถ้าคนในบ้านกูเค้ารักกูเพราะสิ่งที่กูทำบ้าง กูคงยืนหยัดได้ อย่างน้อยก็ภูมิใจในชีวิตได้ละวะ
สุดท้าย แม่งตัดกูออกจากกองมรดกเพราะกูไม่มีลูกหลานให้พวกคนแก่ๆที่กูทำงานเข้ากงสีมาให้ทั้งชีวิต
เป็นคนบาปของบ้าน คนสามานต์ประจำตระกูล แล้วก็ต้องเสียสละให้น้องๆทุกๆคน แต่ไม่มีคนรักกูสักคน
ตอนนี้ชีวิตกูแม่งรู้สึกเหมือนถูกสาปฉิบหาย ทุกวันนี้เหมือนอยู่เพื่อแมวที่เลี้ยง อืม มีแต่แมวที่รักกู
กูคงไม่ทำอะไรโง่ๆตราบใดที่แมวกูยังอยู่อ่ะนะ แต่ขอบ่นหน่อยเถอะวะ แม่ง
ครวยไรก็ไม่รู้ ว้อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
กูหาเงินให้พวกมึงเป็นล้านแล้ว แต่แม่งเอาเงินมาให้ลงทุนต่อไม่ได้ ไอ้เชี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
กูว่าถ้ามันหาตังได้อยู่ก็ออกมาจากตรงนั้นเหอะ
เริ่มใหม่ แบบไม่มีตัวถ่วงอาจจะได้ก็ได้
คือ กูเคยทะเลาะกับคนๆนึงกลุ่มแชทเว้ย เป็นกลุ่มแชทเล่นเกมส์ มีคนรู้จักบ้างไม่รู้จักบ้าง ปะปนไป ทีนี้ด้วยการที่ตอนนั้นกูยังเป็นเด็กเปรตมั้ง ทำตัวกร่างไม่ถูกใจใครด่าคนนั้นคนนี้ไปเรื่อย กูไปมีเรื่องกับไอ้ A ซึ่งไอ้ A เป็นฝ่ายเริ่มก่อน มันหาว่ากูอ่ะ ไปพูดด่าน้องหรือเพื่อนมันนี้แหละ ให้กรีดข้อมือ อะไรยังงี้ ล่ะแคปหน้าจอแชทให้กูดู ประเด็นคือมันจำผิดคน เพราะชื่อในเฟสกูเขียนคล้ายๆกับไอ้คนนั้น มันก็ทำเป็นแบบ "อ้าว อ่านผิด 55555 โทษๆ" คือจังหวะแรก แม่งกะหาเรื่องเต็มที่ เพราะส่งในแชทกลุ่มเลย กะประจานกูเน้น ล่ะพอหน้าแตกรีบแถกลบเกลื่อน กูก็หงุดหงิดแบบ อะไรของมึงเนี้ย หลังจากนั้นถ้ามีโอกาสกุก็แอบๆเเซะหรือด่ามันทางอ้อมแหละ จนมันไม่ชอบขี้หน้ากุ พอผ่านเวลาผ่านกลุ่มแตก ทุกคนแยกย้าย กูได้ไปรู้จักกับ B ที่รู้สึกถูกคอกันมาก สนิทกว่าทุกคนบนโลกออนไลน์เลย แต่จะมีช่วงนึงที่กุทะเลาะกับมันเพราะนิสัยแย่ๆของกุเลย แยกทาง ไปสักพัก พอกูคิดได้เริ่มปรับปรุงตัวเอง กูก็ไปขอคืนดีกับ B นั้นแหละ มันก็ให้โอกาสกูอีก ผ่านไปอีกสักพัก ปรากฎว่า ระหว่างที่กูไม่อยู่ ไอ้B มันไปรู้จักกับ A แล้วสนิทกันพอสมควร ซึ่งกูก็ยังเคืองมันนิดๆ แต่กูไม่อะไรเท่าไหร่ ทีนี้ไอ้ A มันสายวาดชอบเอารูปวาดมาอวดในกลุ่ทแชท กูก็ลองอวดของตัวเองกลับบ้าง เพื่อมันจะสนใจมาคุยกับกูดีๆจะได้เคลียกัน ปรากฎมันขอออกจากกลุ่มแชท ล่ะบล็อคเฟสกุเลย กูไปถาม B มันบอก ไอ้A มันอึดอัดเวลาเห็นกู + มันคิดว่ากูเกทับเรื่องรูปวาดมัน ซึ่งกูไมีมีเจตนาแบบนั้นเลยจริงๆ สาบาน กูเลยมั่นใจล่ะ ว่ามันไม่ชอบกุจริงๆ จากที่อยากคืนดีก็กลับไปเคืองมันหนักกว่าเดิม ทีนี้เวลาที่นัดเล่นเกมส์เป็นกลุ่ม บางทีไอ้ A ก็มาแหละ แต่ถ้าเห็นว่ากุอยู่มันจะไม่คุยกับกูหรือเลี่ยงๆ ถ้ามีจังหวะให้เล่น ตัวต่อตัวกับกู มันก็จะบอกขอพอแค่นี้แล้วออกดิสไป หลังๆ ไอ้ B มันก็จะแอบชวน A มาเล่นด้วยแบบไม่ให้กูบ้าง หรือชวนกุแบบไม่ให้ A รู้บ้าง แต่วันนี้เนี้ย กูไปบอก B ตรงๆเลย ว่ากูไม่ไหวกับไอ้ A ล่ะ มันบอกกูเจ้าคิดเจ้าแค้นเกินไป ปล่อยๆวางซะบ้าง กูก็โกรธ เพราะไอ้ A มันก็ยังเเค้นกู ทำไมกูต้องเป็นฝ่ายปล่อยวางวะ เถียงไปมา กูเลยพอ ออกแชทกลุ่ม ตีตัวห่างคนเดียวนี้แหละ
คือกูควรทำยังไงวะตอนนี้ กูอยากไปขอโทษทุกคนชิบหาย แต่กุไม่กล้าว่ะ ไม่มีใครให้ปรึกษาเลย อยากจะเคลียกับ A ให้จบๆนะ แต่อีกฝั่งมันก็ไม่เปิดใจให้กุเลย แถมไอ้ B ต้องมาเป็นคนกลางอีก กูไม่รู้จะทำไงแล้วว่ะ ทุกอย่างแม่งเละเทะเพราะสิ่งที่กูเคยเป็นแท้ๆ
>>585 มึงยังดีกว่าไอหัวล้าน ตัวย่อ บ. อินั่นแม่งเหมือนผญวัยหมดประจำเดือน แต่มันเป็นผช.เลยไม่รู้ว่าอาการมันเป็นยังไง มันชอบคุยไรเรื่อยเปื่อยในแชทกลุ่มเกมๆนึง ใครไม่มีปฏิกิริยาใดๆกับข้อความไร้สาระของแม่งแม่งงอนออกจากกลุ่มเลยนะ อย่างกับพวกเรียกร้องความสนใจ55555 ออกเดือนนึงเป็นสิบหน กูลุ้นอยู่วันไหนไม่มีใครเชิญกลับแม่งน่าจะนั่งร้องไห้
ปัจจุบันกุกับครอบครัวสนิทกันดี ก็มีเถียงกันบ้างตามประสาเวลาหงุดหงิดกัน แต่ไม่รู้ทำไมเวลาที่แม่หงุดหงิดกุแล้วแม่เดินมาหากุแบบเดินเข้ามาใกล้มากๆกุจะกลัวทันที แบบกลัวขึ้นสมอง ขนาดเขาแค่หงุดหงิดแล้วเดินมาหยิบขวดน้ำหน้าโต๊ะกุกุเกร็งแบบขยับตัวไม่ได้แบบแข็งทื่อไปเลย แล้วก็หลับตาปี๋ พยายามแก้แล้วแต่ทุกครั้งที่เขาโกรธกุแล้วเดินมาหา กุจะรู้สึกไม่ปลอดภัยมากๆ กุจำได้ว่าตอนเด็กๆโดนตีบ่อยแต่ไม่คิดว่าเอฟเฟคมันจะตามมายันโต ที่กุเกร็งคือกุรอเขาทำร้ายร่างกายกุกุจะได้ไม่ตกใจทำใจรอล่วงหน้าว่าเดี๋ยวเขาจะตีกุแล้วนะ หรือเวลาพ่อกุโกรธจัดมากๆ(ซึ่งปจบ.ไม่ค่อยมีแล้ว)แล้วมองหน้ากุ กุอยากจะวิ่งหนีออกจากบ้านตอนนั้นเลย แบบวิ่งหนีไปไกลๆที่ไหนก็ได้ที่เขาตามมาจับตัวกุไม่ได้อ่ะ ไม่คิดว่าผลจากตอนเด็กมันจะตามมายันโตขนาดนี้
แม่กูป่วยเป็นโรคหมอนรองกระดูกทับเส้นประสาท พูดยังไงดี กูบอกหลายครั้งแล้วให้เลิกบุหรี่ อะไรที่ไม่ดีต่อการผ่าตัด ห้ามยกของหนักแต่ไม่ฟังกูเลย บางทีกูอยากร้องไห้ เครียดว่ะ ค่อแม่กูไม่อยากหายหรอ คนทีีเป็นโรคนี้เขาไม่ทำแบบแม่กูกัน
น้องชายกูติดเกมมากเลย กูเคยติดนะแต่พอตัดใจขายไอดีทิ้งไปก็ไม่ได้อะไรละ
มันไม่ได้ก้าวร้าวใช้กำลังอะไรกับกูนะ แต่มันไม่ยอมไปทำอะไรอย่างอื่นเลยนอกจากเล่นเกมอะ แล้วก็คุยกับคนในครอบครัวแย่มากๆ ดูวิธีพูดคนในครอบครัวกับเพื่อนในเกมนี่คนละเรื่องเลย มีขอโทษ ขอบคุณ คนในครอยครัวนี่มีแต่บอกว่า ออกไป ไม่ต้องมายุ่งกับกู แล้ววันก่อนไปอยู่กับมัน แม่ง เพื่อนในเกมคุยกันหยาบคายชิบหาย สาว2 อะ แล้วเป็นเกม rov มันก็คุยกันเเบบเด็กกะโปกในติกต้อกอะ เน้นฉอด เน้นเฟียส
เมื่อคืนกูพึ่งรู้ว่าที่มันไม่ยอมไปหาแม่ที่นอนป่วยติดเตียงที่รพ เพราะจะเล่น rov กับสาว กูโกรธมาก
เมื่อวานกูเอาดิสคอร์ดมันไปคุยกับสาวที่มันเล่นเกมอยู่ (วอมรับว่าก้าวก่าย กูก็เป็นบ้าตอนนั้น) ว่าเลิกชวนน้องเล่นเกมหน่อยมันติดเกมมาก สาวแม่งมาเอดูเขตกูเฉยเว้ย ว่า เล่นเกมหาเงินได้ ไม่เกี่ยวกับบุคคล โหอีเหี้ย กูละอย่างเบื่อประโยคงี้เลย ไอพวกเด็กติดเกมที่สำเร็จอย่างกายหงิกกิตงาย กูเห็นพวกมันเลี้ยงพ่อแม่ครอบครัวดีทุกคน ที่บ้านก็ไม่ได้เลี้ยงมันให้รู้สึกว่า lacking ต้องอายเพื่อน แค่ไม่ค่อยมีเวลาให้ ไม่เข้าใจเลยทำไมถึงไม่รักพ่อแม่เลย
สาวแบกแรงค์มันหน่อยมันรีบประเคนเวลาให้ พ่อแม่เลี้ยงข้าวมาให้ส่งเสียเรียน ไม่ได้ติดเหล้าไม่ได้ตีมันเลย ตอนเขาลำบากแอดมิดแม่งคิดไม่ได้ ว่าควรเจียดเวลามาให้
ต่อให้มันไป "ทำงาน" ด้วยเกม ปั๊มดาวอะไรของมัน กูเชื่อว่าถ้าพ่อแม่หรือคนในครอบครัวของคนปกติเข้ารพ ต่อให้ติดซ้อมแข่ง เขาก็จะไปเฝ้าหรือไปหา ไม่ใช่เล่นเกมต่อ แถมไอพวกอีโลบูสแม่งจะหาเงินได้สักเท่าไหร่กันเชียว พอค่าขนมตัวเอง ลืมคิดค่าใช้จ่ายเรื่องข้าว เรื่องเรียน
แล้วอยู่รพ ก็เล่นเกมได้ มันแค่ไม่อยากมา
แต่เอาจริงๆก็ไม่ได้มีปัญหากับเล่นเกมหรอก มันติดrov มา 3-4 ปีละ เพราะก็ไม่มีเวลาให้อะนะก็ไม่ได้สนใจมัน แถมตอนมีเวลาให้มันก็ไม่ได้สนใจจะมาใช้เวลากับครอบครัว เพราะจะเล่นเกม เห็นมันเป็นแบบนี้ละอยากตัดหางปล่อยวัดจริงๆ
กูนึกว่าถ้าเอาเรื่องชีวิตจริงมันไปแฉให้เพื่อนมันเล่นเกมด้วยเตือนสติมันหน่อย สรุปแม่งบอกมาเอดูเขตบอกเกมไม่ผิด ส่วนครอบครัวจัดการกันเอง แต่กูจะเล่นเกมกับน้องของมึงต่อไปนะเพราะไม่เกี่ยวกับกู ศีลเสมอกันจริงๆ กูโครตเบื่อเลยอีเหี้ยrovเนี่ย ไปอ่านที่ไหนเจอแต่เกมทำบ้านแตก คนประสบความสำเร็จมีนับได้แค่สองมือและสองตีน ส่วนครอบครัวที่เสียใจเพราะมันมีบาน
>>596 เพื่อนมันก็ไม่ได้พูดผิดนะมึงแค่มันดูเฮงซวยไปหน่อย เกมก็ไม่ได้ผิด ที่ผิดคือน้องมึงที่ไม่แบ่งเวลาเลย มึงต้องหาทางจัดการมันจริงจังละ ลองดูว่าทำไมมันถึงตีตัวออกห่างครอบครัวน้องมึงอาจมีปมอะไรกับพ่อแม่ก็ได้ ในสายตามึงอาจดีทุกอย่างแต่ในสายตามันอาจคนละเรื่องเลยก็ได้นะ ต้องลองคุยว่ะ
กูรู้ว่าเกมไม่ผิดนะ ดีไซน์เกมส์มันก็มีไว้ให้เสพติดแหละ จะระบบวิธี อินเตอร์เฟสหลายๆอย่างทำให้คนมันชอบเอาชนะ มีระบบสกินสวยๆให้คนอยากเติม มันก็เป็นธุรกิจของเขาอะ คือตอนนี้กูก็ทำงานไง ก็รู้จะโกยตังก็ต้องโกยให้ลูกค้ามันอยู่ยาวแหละ เกมก็อยู่มาหลายปีละ ทีมกลยุทธ์วางแผนมันก็คงไม่ใช่ขี้ๆหรอก มันคงมีวิธีให้คนติดอะ ซึ่งเค้าก็แค่หารายได้ ส่วนใครจะมีจิตสำนึกแยกแยะได้ไม่ได้ก็ไม่ใช่ความรับผิดชอบของเกมละ
เพื่อนมันพูดไม่ผิด แต่พอกูพิมพ์คำว่า กตัญญู ไปมันก็หายไปเลยมึง 5555+ แล้วก็ไม่ได้คุยต่อละ น้องแม่งเอามือถือกลับไปก่อน บอกขอโทษครับพี่ผมเอาไปเกรียนด้วยนะ มีปมอะไรก็อยากรู้เหมือนกัน ถึงกูจะคิดว่าเป็นวัยต่อต้านมากกว่าก็เถอะ
เรื่องลองคุย คือกูคุยกับพ่อวันนี้ พ่อบอกถ้าติดหนักก็คงต้องใช้ไม้แข็ง กูถามว่าแค่นี้ติดหนักไม่พออีกหรอ555 กูบอกตรงๆนะ เห็นแม่งเป็นแบบนี่ถ้าพ่อแม่ไม่อยู่แล้วกูแอดมิดเข้ารพ กูมั่นใจว่าน้องกูก็จะเล่นrov ปั๊มดาวต่อไป
>>598 ตัดเงินน่าสนใจ ถึงปกติมันไม่ค่อยได้ออกไปไหน ขังไว้ในห้องตัวเองเล่นเกม ถ้าตัดค่าขนมผลักภาระเล็กๆอย่างหาข้าวกินเองโดยใช้เงินตัวเองจ่ายไป อยากไปไหนก็ใช้เงินเอง ถ้าบอกว่าเกมเป็นอาชีพหาเลี้ยงได้ไม่ต้องยุ่ง ก็คงจะอยู่ได้แหละ เก่งกาจเหลือเกิน ตอนแรกว่าจะยุให้แม่ตัดเน็ตมัน ปรับแปลนให้เน็ตในซิมกากๆแล้วให้พึ่งไวไฟบ้านถ้าจะเล่นเกม วันไหนพูดไม่รู้เรื่องก็ปิดแม่ง
ขอบใจพวกมึงสองคนนะ ไม่อยากจะเอาเรื่องครอบครัวไปพูดกับคนรู้จักแต่กักไว้แม่งอึดอัดจะกระอักเลือดตาย
>>599 อย่างนึงที่กังวลคือถ้าไปตัดเงินมัน แล้วมันจะเตลิดกว่าเก่าอ่ะ เพราะไม่รุ้ว่าแม่งมีปมแบบพ่อแม่ไม่สน แต่เพื่อนในเกมสน ไรรึเปล่า พอไปตัดพื้นที่ที่เป็นที่ของมันไปมันจะยิ่งตอกย้ำไปอีกว่า พ่อแม่ไม่สนแล้วยังมาทำลายที่ของมันอีก คือเด็กมันอาจไม่ได้คิดอะไรเป็นเหตุเป็นผล หรือมีความเอาใจใส่คนอื่นอ่ะ จนมองแค่ว่า พ่อแม่มีหน้าที่ต้องให้ข้าวให้น้ำอยู่แล้วมันไม่ผิด กุคิดว่านังไงก็ต้องลองคุยก่อน ถ้าแม่งติดเพราะถูกสปอยจริงมึงค่ออยตัดสั่งสอนมัน แต่ถ้ามันมีปมในใจบางที่ตัดเงินมันอาจทำให้ปมมันลึกกว่าเดิมจนกลับมาเป็นครอบครัวมีความสุขไม่ได้
เอ้อ อันนี้กูอยากเตือนนิดนึง เหมือนกูเคยเจอเคสคล้ายๆแบบนี้ คือตอนนี้ปัญหามันเหมือนมาจากเกม(และสังคมในเกมที่เจอก็จริง) แต่ปัญหาจริงๆมันมาจากวิธีคิด(mindset?) ของน้องมึงด้วย ต่อให้ในอนาคตเขาเลิกสนใจเกมแล้วไปสนใจอย่างอื่นแทน มึงก็จะยังเจอปัญหาเดิมแค่เปลี่ยนจาก "เกม" เป็น "อย่างอื่น"
ถ้าจะแก้ปัญหาจริงๆอย่าลืมมองนี้ด้วยล่ะ
เพิ่มอีกนิดนึง ตัดเงินทำได้ ถ้ามึงสามารถทำให้น้องมึงเข้าใจได้ว่าน้องมึงทำอะไรผิดถึงโดนตัดเงิน แต่ถ้าไม่ได้ อย่าเลย การที่ลงโทษ(กรณีนี้คือตัดเงิน)โดยที่คนที่โดนลงโทษไม่คิดว่าตัวเองผิด มันไม่ได้ช่วยแก้ปัญหานี้เท่าไหร่ จากที่กูเห็นมา(sampleอาจจะไม่เยอะ เพราะแค่เท่าที่กูเห็นมา) ยังไม่เห็นบ้านไหนแก้ปัญานี้ได้ด้วยการตัดเงินเฉยๆเลย
แต่ระบบ reward น่าสนนะ มันเหมือนไม่ได้ลงโทษตรงๆ แต่เป็นเปลี่ยนกฏ แต่ก็ควรจะมีพวก reward ที่ทำได้ง่ายๆด้วยนะ เพราะถ้าเอาเกรดอย่างเดียวแม่งต้องรอปลายเทอมนู่น อย่างซักผ้า ล้างจาน ทำการบ้านเสร็จ ก็ให้ได้แล้ว น่าจะช่วยกระตุ้นให้อยากทำมากขึ้น
แก่นของปัญหาคือครอบครัวไม่มีเวลาให้มากกว่านะ
เลิกเถอะไอ้เหี้ย นิสัยควายๆแบบให้คนอื่นมาช่วยอะไรโดยที่ไม่ใช่ธุระกงการของเขาแล้วพอเขาทำได้ไม่ดีก็ด่าอ่ะ มันดูเหี้ย ไอ้ควาย สันดานหมา ไม่มียางอายติดมาจากท้องแม่เหรอ ต้องเป็นคนเห็นแก่ตัวในสันดานขนาดไหนวะถึงมั่นหน้ามาโกรธคนอื่นทั้งที่มึงใช้เขาเองอ่ะ ความเกรงใจไม่มีเลยไอ้เหี้ย ไม่ใช่เรื่องของกูด้วยซ้ำที่ต้องมาสนเรื่องของมึง มีพี่นิสัยควายๆโคตรละเหี่ยใจเลย
พี่กูแม่งเป็นสิ่งมีชีวิตที่โคตรบูชิท เป็นคนเดียวที่เข้ามาในชีวิตกูแล้วมาทำระยำสัสหมาไว้เยอะมาก คนอื่นกูยังกรองได้ว่าควรจะอยู่ในชีวิตกูหรือกูควรดีดทิ้งไปได้ แต่เพราะเป็นครอบครัวห่าเหวอะไรนี่กูถึงไม่มีสิทธิ์ที่จะเลือกไง เวลาที่เจออะไรเหี้ยๆที่แม่งทำใส่กูกูก็นั่งแช่งแม่งตลอดว่าขอให้มันเจอคนนิสัยแบบมันเข้ามาในชีวิตเยอะๆ กูไม่หวังแช่งให้มันเจออะไรอย่างอื่นเลยนอกจากตัวมันเอง กูใจดีมากแล้วนะ หวังแค่สักวันมันจะเจอคนเหี้ยๆแบบมันแล้วย้อนมองดูตัวเองสักนิดก็ยังดี แต่คงเป็นไปไม่ได้เพราะมันไม่มีจิตสำนึกด้วยซ้ำ
เรื่องนึงที่กูโกรธมากในชีวิตนี้คือตอนแม่งชอบไล่กูไปต-ยหรือไล่กูไปหาจิตแพทย์แค่เพราะกูทำอะไรไม่ถูกใจมันทั้งที่คนอื่นก็เป็นแบบกูกันไปเกินครึ่งโลกนี่แหละ ตั้งตัวเองเป็นศูนย์กลางจักรวาล เป็นความปกติของโลกใบนี้ ใครทำไม่เหมือนกูมึงผิดปกตินะ มึงประหลาด แล้วไอ้เหี้ย มันบอกว่ามันอยากเรียนต่อจิตวิทยา อยากทำงานเกี่ยวกับพวกจิตเวช อีควาย แม่งความรู้สึกตอนนั้นเหมือนกูเห็นพวกขี้บุลลี่คนอื่นมันบอกอยากจะไปทำงานในมูลนิธิช่วยเหลือเหยื่อเด็กที่โดนรังแกอ่ะ ขนลุกแบบไม่ใช่เพราะกลัว แม่งเป็นความสั่นที่ทริกเกอร์เหี้ยๆแบบขยะแขยงจนมวนท้องอ่ะ มึงจบแค่ตรีดีละอย่าไปสรรหาต่อเหี้ยอะไรนั่นเลย คนที่ทั้งชีวิตไม่เคยที่จะพยายามทำความเข้าใจคนอื่นแบบมึงอ่ะ
จําชื่อญาติพี่น้องไม่ได้ผิดมั้ยอ่ะ
เพื่อนโม่ง ที่กุทำทุกวันนี้มันน้อยไปไหม กุอยากฟังความเห็นจากคนนอก
กุอายุสามสิบกว่า โสด ทำงานอยุ่บ้าน จ่ายทุกอย่างในบ้าน มีหนี้กยศ.นิดหน่อย รวมๆ แล้วใช้จ่าย 7-8 พัน ต่อเดือน รวมตังให้ย่า นี่มันน้อยไปไหมอ่ะ?
อันนี้ขอระบายรวมๆ ไม่ต้องอ่านก็ได้
ย่ากุเป็นประเภททำทุกอย่างโดยไม่ขอ (เช่น บอกว่าไม่ต้องทำกับข้าวให้ ก็ยังทำ แล้วก็ชอบบ่นตลอดว่าเหนื่อย ทั้งๆ ที่ไม่มีใครขอให้ทำ ประมาณนี้) กุที่พยายามออกค่าใช้จ่ายให้ทุกอย่างแล้วตั้งแต่อายุ 26 กุไม่เคยบ่น ไม่เคยเรียกร้องใคร เงินไม่พอกุก็พยายามหา กุไม่เข้าใจว่าเข้าจะเรียกร้องกุไปถึงไหน เขาไม่ได้เงินจากกุคนเดียว ลูกสาวเขา (อา) ก็ให้ อาทิตย์ที่แล้วเขาก็ได้จากญาติอีกพัน มาวันนี้เขามาขอกุเพิ่มอีกพัน กุให้เขาไปแล้วเดือนละสามพัน เขาบอกไม่พอใช้ กุงงมากๆ อยู่บ้านเฉยๆ 4-5 พันไม่พอจริงๆ เหรอวะ ค่าน้ำค่าไฟค่าเน็ต ค่าของใช้ในบ้าน ค่ากับข้าว ทุกอย่างกุก็ออกให้หมดแล้ว หรือเพราะเขาเห็นเราได้ทรัพย์สินอะไรก็ต้องให้เขา จนเราไม่รู้แล้วว่าตอนนี้เกิดมาเพื่ออะไร เพื่อที่สุดท้ายจะต้องเป็นบ่อเงินบ่อทองให้เขาเหรอ เพื่อใช้ชีวิตที่เหลือเพื่อเขาเท่านั้นเหรอ เราไม่เคยเรียกร้องให้เลี้ยงดูเราเลยด้วยซ้ำ ตอนเด็กๆ เราปวดร้าว เราเศร้า เราอยากได้คำปลอบโยน เราอยากได้อ้อมกอดแบบครอบครัวอื่นๆ เขามีให้กัน เราไม่เคยได้มันเลยสักครั้งเราไม่เคยกอดพ่อแม่หรือญาติคนไหนๆ ทั้งนั้น เราเกิดมาจากความผิดพลาด สถานะเป็นแค่ลูกติด พ่อก็ไม่เอา แม่ก็ไม่เอา เพราะแบบนี้เหรอย่ากุเลยคิดว่าทุกอย่างของกุคือของเขาเพราะเขาอุตส่าห์เลี้ยงกุมา กุพยายามแล้วว่ะ กุไม่เคยว่าไม่บ่นเลยสักครั้ง แต่พูดออกมากับใครกูก็ดูอกตัญญูอีก เพื่อนโม่งคิดว่ากูอกตัญญูไหมอ่ะ? ทุกวันนี้กุยังทำไม่พอเหรอ? กุมันก็แค่ loser ไร้ค่าจริงๆ เหรอวะ กุอดคิดแบบนี้ไม่ได้เลยว่ะ
ห้ามยังไงดีโม่ง กูเพิ่งมารู้ว่าน้องแอบสูบบุหรี่จากที่คอยสังเกต ดึกๆตอนอยู่นอกบ้านจะเห็นควันลอยออกมาจากหน้าต่างห้อง ตอนนางออกจากห้องมาเวลาเดินเฉียดใกล้ๆจะได้กลิ่นควันด้วย แต่กูไม่ได้บอก
>>610 มึงเาอะไรมาลูซเซ่อ มึงทำงานหาเงินเลี้ยงตัวเองเลี้ยงคนอื่นได้นะเว้ย มึงเก่งมากแล้ว
ในความเห็นกู ถ้ามันไม่อึดอัดเกินไป ก็ให้ไปเถอะ เดือนล่ะ3พัน ถือเป็นค่าที่เขาเลี้ยงมา ไม่รู้สิ ถ้าเขาเลี้ยงมายังไง ก็เลี้ยงตอบไปแบบนั้น กูไม่รู้ว่า มึงก็คิดเองว่าทำแบบไหนจะไม่เสียใจทีหลัง แล้วแต่จะคิดชีวิตคนล่ะแบบ ของกูอยู่บ้านพ่อแม่ ก็ให้คนล่ะ3พัน ตกเดือนล่ะ6พัน เงิน12K ก็นะ เขาเลี้ยงกู กูก็เลี้ยงกลับ ....แต่บางทีเห็นของตปท.ก็อิจฉานะ คนทำงานมาจนเกณียน ได้เงินบำนานพออยู่ ตัดมาที่ไทย ต้องหวังพึ่งลูก แล้วสุดท้ายลูกก็ไม่มีเงินเก็บ วนเป็นวงจรแบบนี้
กูรู้สึกอิจฉาแบบน้อยใจคนในบ้านหว่ะ คืองี้ บ้านกูพ่อแม่มีลูก2คนคือ กูกับพี่สาว แต่ใครๆแลจะรักแต่พี่สาวมากกว่า ขนาดญาติยังเอะอะอะไรก็พี่สาวเลย แต่พี่ชอบมาเหน็บกูว่าพ่อแม่รักกูมากกว่า หรอ ตรงไหนอ่ะที่รักกู ตั้งแต่เล็กจนกูโต กูโดนเขี้ยวเข็ญให้แต่ตั้งใจเรียน ให้อ่านแต่หนังสือ ต้องเรียนเก่ง เกรดห้ามต่ำกว่า3 แถมเรียนมหาลัยยังต้องคณะที่เป็นหน้าเป็นตาในสังม อย่างหมอ อย่างทนาย อะไรทำนองนี้ แทบจะเป็นตัวเองไม่ได้เลย ในขณะเดียวกันพี่สาวต่อให้ไม่ตั้งใจเรียน เรียนไม่จบ ได้เรียนตามที่ตัวเองชอบ พ่อแม่ไม่เคยบ่นว่าอะไรเลย ตอนม.ปลายกูหาโอกาสเรียนต่อนอกโดยไม่ต้องสอบชิงทุนได้ แต่ได้เรียนฟรีแบบซิตี้เซ็น จะออกก็แค่พวกกินใช้ ค่าตั๋วบิน ไรพวกนี้(ค่าเทอมก็ฟรีนะมึง เพราะไปอาศัยกับเพื่อนของป้าที่กูรู้จัก ซึ่งเขาเป็นพลเมืองที่นั่น เลยได้ฟรี) แต่ที่บ้านก็ไม่เข้าใจและไม่สนับสนุน พอเรียนจบถึงวัยทำงาน พี่กูได้งานทำเงินเดือน13-18มั้งถ้ารวมโอ ส่วนกูได้ 15-22 แต่กูขายของออนไลน์ไปด้วย(หลังเลิกงาน) ก็พอได้อีกหลายพันถึงหมื่น ทีนี้มันต้องจ่ายค่าบ้านซึ่งกูหารกัน2คน และอื่นๆก็แบ่งกันจ่าย พี่กูจ่ายค่าของเข้าบ้าน+ค่าประกันรายปี+ค่ากิน กูจ่ายค่าส่วนกลางรายปี+ค่าน้ำ+ค่าไฟ+ค่ารถ+ค่าอื่นๆ+ต้องแบ่งส่วนเงินเก็บและเงินฉุกเฉิน รวมแล้วจ่ายกูอาจจะน้อยกว่าแต่กูต้องสำรองทุนฉุกเฉิน แต่พี่กูชอบบ่นว่าเงินไม่พอใช้ และมาแซะกูว่าเงินเก็บกูเยอะหนิ เอ้า ก็กูทำงานวันๆนึงหลายอย่าง รายรับหลายทางไหม //ทีนี้พ่อแม่มาบ่นว่าสงสารพี่สาวมาก เพราะพี่สาวเครียดเรื่องเงิน เอาแต่บอกว่าสงสาร แล้วกูหล่ะ เขาไม่สงสารบ้างหรอวะ วันนึงทำงานแม่งหลายทาง นอนดึกตี1-2แทบทุกคืนเพราะต้องขายของด้วย หาเงินเข้าบ้านหลายช่องทาง เขาไม่เคยชมกูเลยหรือให้กำลังใจ แต่เอาแต่ห่วงอีกคน ส่วนพี่กูดีแต่พูดว่าจะหางานเสริมทำ แต่ทุกวันนี้ก็ไม่เห็นจะทำอะไร บ่นว่าทำงานเหนื่อย แล้วคนอื่นไม่เหนื่อยหรอ กูนี่เหนื่อยกว่ามั้ยนะ ของตัวเองกูก็หาขายหาลค.ให้ พอกูทวงถามว่าเตรียมของหรือยังเพราะกูจะเอาไปส่งให้หลังเลิกงานก็มาทำเป็นไม่พอใจ ทั้งที่ของขายเงินเข้าตัวเองไม่ได้เข้ากูสักบาท ไม่เคยหักเปอร์เซ็นเลย ของนางเองกูช่วยขายแบบเต็มใจด้วยซ้ำ แต่พอมาทำแบบนี้กูก็ไม่อยากช่วยเหลืออะไร เพราะคนเสียเครดิตจากลค.มันจะเป็นกูไง ไม่ใช่นาง อย่างบางทีกูบอกแล้วว่าอย่าซื้อ ก็ไม่ฟัง รั้นไปซื้อมาแล้วได้ขอสภาพไม่ตรงปก ทีนี้จะไปหาขายใครก็ยาก กูเลยหาคอนเนคชั่นลค.ต่างประเทศให้ บอกให้ถ่ายรูปของมาให้ก็ไม่ทำสักที แล้วพอกูย้ำๆก็ไม่พอใจอีก บางทีกูเสนออะไรที่ดีกว่า ไม่ต้องเสียเวลาและประหยัดเงิน ก็ไม่เอา เสียน้อยเสียยากเสียมากเสียง่าย แล้วก็มาบ่นว่าเงินไม่พอ ไม่มีเงินเก็บ ก็สมควรแหละทำตัวเอง ส่วนกูมีเงินซื้อนั่นนี่ได้สบายๆไม่ขัดสนเพราะกูเหนื่อยกว่า แต่ไอเหนื่อยกว่าละมีเงินซื้อของที่อยากได้ แม่ดันมองว่ากูฟุ่มเฟือย แล้วบอกให้กูสงสารพี่สาวบ้าง อย่างพี่สาวจะกินขนมก็ไม่ได้กินเพราะไม่มีเงินซื้อ ได้แต่ยิ้มอ่อนในใจ พอกูท้วงว่าแล้วไม่สงสารหนูบ้างหรอที่วันๆทำงานงกๆ2-3อย่าง ทั้งงานหลักงานเสริม แม่ก็มาบอกว่าสงสารเท่ากัน หรอแต่ได้ยินพูดแต่ถึงพี่สาวนะ สงสัยกูต้องออกเงินช่วยบ้างแหละ แค่ลดเงินเก็บกับฉุกเฉินลง // ก็สงสัยนะ ใครกันที่ฟุ่มเฟือยไม่ดูกำลังทรัพย์ตัวเอง อย่างตอนจะซื้อบ้านจะเอาหลัง3ล้านกว่าทั้งที่บ้าน2ล้านกว่ายังบ่น แทบจะไม่มีปัญญาจ่าย แล้วพูดเอะอะจะให้คนอื่นเก็บเงิน แต่ตัวเองไม่คิดเก็บแถมใช้ฟุ่มเฟือยจนไม่มีเงินเหลือสักบาท
>>616 พ่อเอาแต่บอกว่าพี่สาวตอนเด็กลำบาก แล้วประมาณว่าเราเกิดมาตอนที่ที่บ้านเริ่มมี เริ่มสบาย คือเกิดมาสบายกว่าพี่สาว แต่ตั้งแต่ที่กูเรียนยันทำงาน เขาเคยชมแค่ไม่กี่ครั้งในตอนเด็ก แต่ไม่เคยพูดว่าสงสารกูนะ พูดแต่สงสารพี่สาว แล้วพี่กูเวลาอยากได้อะไรเขาสปอนด์เขาซื้อของใหม่ให้ตลอดแต่กูต้องรอใช้ของมือ2ต่อ ไม่ก็บอกกูว่าให้กูเก็บเงินซื้อเอง แต่พี่สาวชอบมาแซะว่ากูขออะไรก็ได้ ขอได้กับผีสิ ขนาดเรียนต่อต่างประเทศไปฟรีๆยังไม่ได้(กูแค่อยากได้โอกาสที่ดีเพื่อต่อยอดคุณภาพชีวิตคนที่บ้านไง ไม่ได้คิดแค่ตัวเอง) แค่เลือกเรียนต่อในไทยเองยังต้องเรียนตามที่พ่อแม่กำหนดมา แบบขนาดว่าถ้าเข้าโรงเรียนนี้ๆๆไม่ได้ก็ไม่ต้องเรียนหรือไปเรียนสายอาชีพแทน ขนาดตอนเรียนมหาลัยกูได้เงินต่อสัปดาห์แทบไม่พอใช้เพราะจ่ายไปกับค่าอุปกรณ์เรียนเกือบหมด(บางครั้งไม่มีเงินกินข้าว 2 วัน) กูไม่เคยบ่นนะ แล้วได้เงินจ่ายค่าเทอมช้าจนพ้นสภาพไปรอบนึง(แต่ขอคำร้องคืนสภาพจนเรียนจบละ)กูก็ไม่เคยบ่น แต่เขาไม่พูดว่าสงสารกู หรือขอโทษ ละตอนเรียนกูใช่ว่าจะแบมือขอเงินอย่างเดียว กูเรียนไปด้วยทำงานพาร์ทไทม์พอได้เงินกินข้าวไปด้วย ประหยัดทุกทาง บางอย่างใช้จนขาดแล้วขาดอีกกูยังซ่อม ไม่ซื้อใหม่ คือเห็นค่าของเงินขนาดไหน แต่กลับกันพอพี่สาวขอเงินให้ตลอด ขนาดไม่เรียนต่อแล้ว1เทอมไม่กลับบ้าน ขอเงินฟรีๆ พ่อแม่ยังให้ไม่ขาด รักลูกเท่ากันมาก พอวันนึงที่กูทำงานแล้วมีเงิน ยืนด้วยตัวเองกลับมาบอกให้กูสงสารคนอื่น ทั้งที่ชีวิตแม่งสบายกว่ากูอีก กูนี่ลำบากกว่าอีกมั้ง ขนาดความรักใครๆก็ยังรักยังเอ็นดูพี่สาวมากกว่ากูเลย // ใช่มึง กูเป็นคนเก็บเล็กเก็บน้อยมาคิด ขนาดพิมพ์นี่จะร้องไห้เพราะมันอัดอั้นมานานมาก กูพยายามปล่อยเฉยทุกรอบนะ แต่พอเขาพูดมากๆว่าสงสารคนโต กูก็รำคาญและน้อยใจในเวลาเดียวกัน ว่าแล้วกูหล่ะ
อดทนกับที่บ้านแทบจะไม่ไหว อยากแยกออกมาอยู่คนเดียว เหนื่อยกับการที่ต้องมาโดนชวนทะเลาะตอนทำงานเสร็จ ทำงานมาเหนื่อย ๆ กลับบ้านมาก็โดนหาเรื่องทะเลาะกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง ล่าสุดกูอยู่ที่ทำงาน (ฝึกงาน) ก็ไลน์มาชวนทะเลาะ
คำถาม ถ้าหละงเรียนจบกูจะแยกไปทำงานจังหวัดอื่นเลย (เหลือเวลาอีกประมาณสิบเดือน) ควรมีเงินเก็บเท่าไหร่ สำหรับการออกไปตั้งตัวในจังหวัดที่ไม่มีญาติพี่น้องเลย
>>620 ตามที่ >>621 บอกเลยมึง กูหนีออกมาละเพราะมีทางแยกของกูให้เลือกว่างาน อนาคตยาวไกลกับครอบครัวและมีคนแก่กะโหลกกะลา ที่ทำให้ชีวิตกูบางวันก็คล้ายๆมึง ไม่ทำให้กูมีประวัติการทำงานที่ดีในตอนที่ทำงานประจำแล้ว กูจะเลือกอะไร แต่ถ้ามึงจะไปแบบ ตจว. เลย มึงคิดถึงเรื่องเงินเก็บให้ดีๆนะ เก็บให้ได้ครึ่งแสนละค่อยคิดว่าจะทำอะไรต่อ ทำบัญชีรายรับ-รายจ่าย ทบทวนบ่อยๆเพื่อให้มึงมั่นใจว่ามึงใช้จ่ายตามสิ่งที่มึงทำจริงๆ
>>619 อยากแยกบ้านนะแต่มันทำไม่ได้ ปัญหามันอาจจะดูไม่ใหญ่สำหรับคนอื่นหรอก ปัญหามันก็แค่เรื่องที่ว่า ทำไมพ่อแม่ถึงรักลูกไม่เท่ากันแค่นั้นแหละ อีกคนพยายามมากกว่าแต่กลับไม่มีคนสนใจและให้กำลังใจ แค่นั้นแหละ แต่ช่างแม่งแล้วอีเหี้ย ต่างคนต่างอยู่ไปแค่นั้น ใครไม่รัก ไม่สนใจกูช่างหัวแม่งมัน กูไม่แคร์ละ
คนที่บ้านใช้ชีวิตอินกับโรคออนไลน์มากเลย น่ามคานหว่ะ แล้วในโลกออนไลน์ทําเป็นดี๊ดีอวยทุกอย่าง ลับหลังด่าครอบครัว มีใครประสบปัญหางี้มั้ย
น่าจะทีกฎหมายไม่ให้พวกบูมเมอร์เล่นโซเชี่ยลนะ จะบร้าตัย ทั้งเฟคนิวส์อีก
>>623 มึงถึงขั้นต้องไป ตจว. จริงๆเหรอวะ? ถ้าโม่งตัวเดียวกับ >>620 นะ กูไม่ค่อยแนะนำเท่าไหร่เลย ตจว. ทุกที่สำหรับกูคือพื้นที่ที่ถูกเลือกปฏิบัติจากภาครัฐ มันอยู่ยากมากและใช้การปรับตัวยากยิ่งกว่าในทุกเรื่อง เว้นแต่ว่ามึงเคยใช้ชีวิตแบบเด็ก ตจว. มาแล้วแบบทุกซอกทุกมุมสักที่นึงอันนี้ก็อีกเรื่องนึงนะ กูอ่านที่เล่ามาก็คือเหมือนไม่กล้าแบบที่โม่งตัวบนๆบอกอ่ะ แรกๆกูก็ไม่กล้าเหมือนกัน ใช้เวลาคิด ทดสอบจิตใจคนในบ้านหลายๆครั้งว่าmindset ที่มีกับกูคืออะไร จนกูรู้เลยว่ากูไม่ควรได้รับมรดกจากตระกูลตัวเองแล้ว ไปหาสร้างเองเลย กูก็เลยตัดสินใจออกมา สิ่งที่มึงควรทำคือทดสอบความคิด และสิ่งที่ครอบครัวทำกับมึงหลายๆครั้ง ถ้ามันไม่ใช่ครั้งเดียว ทำหลายครั้งและทำมึงลำบากใจ มันจะเกิดทางเลือกแบบกูว่าทนต่อหรือพอแค่นี้แล้วไปเลย ของกูเลือกอย่างหลัง พอตอนกูจะย้ายออกก็เห็นสันดานดิบเลยว่ากูก็แค่สัตว์ที่เลี้ยงไม่เชื่องในสายตาเค้าและหนีออกมา ต่อให้กูออกมาได้ก็พยายามใช้คำหว่านล้อมเหมือนต้อนกูเข้ามาในคอกอีก แน่นอนว่าต่อให้กูต้องนอนข้างถนน ตายคาแม่น้ำเจ้าพระยากูก็ไม่กลับไปหาครอบครัวตัวเองต่อไปแน่นอน ....คำแนะนำของกูนะ มีสองอย่าง
-มีโม่งตัวนึงเคยบอกกับกูว่า "อย่าอยู่กับคนที่ทำร้ายมึง" มึงถามตัวเองนะว่า ที่ผ่านมาครอบครัวมึงทำร้ายมึงบ่อยไหม
-อ่านหนังสือ Principles ของRay Dalio ไปอ่านPart II หลักการชีวิต บทที่ระบุว่า โอบกอดและรับมือกับความจริง มึงไปอ่านเลย คำที่ทำให้กูตัดใจได้คือ ในหนังสือจะมีสมการ "ความเจ็บปวด + การคิดทบทวน = การพัฒนา" แน่นอนว่าทุกวันนี้กูลองเอาแนวคิด หลักการจากนักเขียนคนนี้มาใช้ แล้วขยันใช้ ตั้งใจใช้นะ อะไรๆราบรื่นขึ้นเยอะมาก แม้กระทั่งการพยายามตัดขาดจากที่บ้านกู ซึ่งต้องเจ็บปวด ต้องเจอบทเรียน ต้องศึกษาแนวทางการอยู่หอพัก ศึกษาอนาคตข้างหน้าที่เริ่มต้นจากเกือบศูนย์ ถ้ากล้าเจอปัญหาแล้วหาทางแก้ได้ มึงก็จะได้พัฒนาตัวเองอะไรสักอย่าง ที่เหลือคือจะช้าจะเร็วแค่นั้นแหละ
กูแนะนำได้แค่นี้จริงๆ ส่วนเงินเริ่มต้น ยังแนะนำว่าเผื่อไว้ครึ่งแสน เอาไว้เสียค่าบทเรียนชีวิตด้วยไปในตัว
กุขอบ่นหน่อย คือกุเรียนไม่จบ ปัจจุบันทำงานอยู่ที่ร้านป้ากุ เขาบอกว่าจะยกร้านให้ถ้าเขาแก่ตัวแล้ว แต่ทำยังไงก็ไม่เข้าตาเค้า บอกว่ากุไม่พยายามบ้างไม่ใส่ใจบ้าง แล้วก็เอากุไปเปรียบเทียบกับน้องกุว่าทำได้ดีกว่า (แล้วช่วงนี้ก็แทบไม่มีลูกค้าเลย) คือไม่ใช่ว่ากุเกลียดอะไรป้าตัวเองนะ คือเขาก็ใจดีกับกุ แต่เขาแม่งก็toxicใส่กุตลอดเหมือนกัน เป็นแบบนี้มา2-3ปีแล้ว จากตอนแรกแค่เฉยๆกับงานตอนนี้คือกุเกลียดงานนี้ไปแล้ว อยากจะทิ้งร้านเชี่ยนี่ไปหางานที่อื่นทำแล้วปล่อยให้น้องกุอยู่ไปคนเดียวแม่งเลย
อยากถามคนที่บ้านมีผู้สูงอายุ 60+ ขึ้นไป ว่าผู้สูงอายุที่บ้านเป็นยังไงบ้าง สภาพร่างกาย การใช้ชีวิตต่างๆ คือบ้านกูเป็นครอบครัวเดี่ยว กูไม่เคยอยู่กับปู่ย่าตายาย ไม่เคยคลุกคลีกับคนแก่มาก่อน พอพ่อแม่กูแก่กูเกิดความสงสัยว่า คนแก่ปกติก็เป็นแบบนี้ สังขารประมาณนี้หรือเปล่า
ขอแชร์บ้านกูก่อน พ่อแม่ 65 เท่ากัน มีโรคประจำตัวและเจ็บออดแอดตามประสา แต่ก็ยังช่วยเหลือตัวเองได้ตามปกติทั่วไป ที่กูค่อนข้างกังวลคือ 1)กูว่าเขาค่อนข้างเรียกร้องความสนใจพอสมควร ซึ่งมั่นใจมากว่าเมื่อก่อนเขาไม่ได้นิสัยแบบนี้ เหมือนนิสัยเปลี่ยนอะ ทั้งที่กูก็แทบจะถวายชีวิตให้อยู่แล้ว จ-ศ ทำงานหาเงินเข้าบ้าน ส-อ อยู่กับเขา พาไปห้างบ้างอะไรบ้าง เวลาต้องไปรพ.กูก็ลางานพาไป ชีวิตส่วนตัวกับเพื่อนฝูงแทบไม่มี มีแต่ทำงานกับดูแลพ่อแม่ 2)กูรู้สึกว่ากูเริ่มคุยกับเขาไม่ค่อยรู้เรื่องอะ ถ้าคุยสั้นๆ ง่ายๆ แบบไม่กี่คำนี่ได้อยู่นะ แต่พอเริ่มคุยยาวๆ หน่อย เหมือนเขาไม่ค่อยรู้เรื่องแล้วอะ ทั้งฟังกูไม่รู้เรื่องด้วย พูดไม่ค่อยรู้เรื่องด้วย (ทั้งที่พ่อแม่กูเป็นคนฉลาดมาก ตอนหนุ่มสาวเป็นนักธุรกิจที่เก่ง หัวไว) เรื่องหลงลืมไม่ต้องพูดถึง ลืมแม่งเกือบทุกเรื่อง แต่ตอนกูพาไปหาหมอ หมอตรวจจากการซักถามพูดคุย หมอก็ว่าปกตินะ ไม่ได้เป็นอัลไซเมอร์อะไร เป็นปกติของคนแก่ แต่ทำไมกูรู้สึกว่าคนแก่ที่กูเห็นตามสื่อต่างๆ ที่อายุพอๆ พ่อแม่กู เขายังพูดคุยดูเป็นปกติกว่านี้ แบบยังให้สัมภาษณ์ทางทีวีได้ฉะฉาน หรืออันนั้นคือส่วนน้อยวะ
วันๆ พ่อแม่ทำอะไรบ้างอะ
>>635 จ-ศ กูออกไปทำงาน พ่อแม่อยู่บ้าน ทำงานบ้านต่างๆ ทำอาหารเองบ้าง สั่งเดลิเวอรี่มากินบ้าง ดูแลและเล่นกับหมาที่บ้าน (มีหมา2ตัว) พักผ่อน ดูทีวี พูดคุยกับเพื่อนบ้านที่เป็นส.ว.ด้วยกัน ส่วน ส-อ ส่วนมากก็พาไปห้าง ซื้อของ พาไปกินข้าวนอกบ้าน นานๆ ทีก็พาไปวัด ขับรถไปเที่ยวตจว.บ้าง ประมาณนี้อะ
ประเทศไทยมีพวกฮิกกี้มั้ยวะ อันนี้กูสงสัยจริงๆ หรือเป็นเฉพาะแถวๆเกาหลีใต้กับญี่ปุ่น
ถ้าลองเป็นฮิกกี้ในไทยสงสัยโดนตัดค่าเน็ตแม่ง
กูสงสัยมาตลอดว่าปัญหาของบ้านกูคืออะไร ทั้งที่กูคิดว่าบ้านกูโชคดีกว่าหลายๆ บ้าน พ่อแม่มีลูกสองคนไม่มีใครเกเร ไม่เคยนอกลู่นอกทางหรือทำเรื่องเสื่อมเสีย เรียนจบมหาลัยดัง ทำงานเงินเดือนรวมกัน 150k ดูแลพ่อแม่ให้กินอยู่สุขสบาย ไม่มีใครป่วยโรคร้ายแรง ทั้งที่บ้านเราควรจะมีความสุขดีตามอัตภาพ แต่บ้านกูกลับเต็มไปด้วยความดราม่าและประสาทแดก พอมาคิดๆ ดูแล้วสาเหตุมันอาจจะเป็นเพราะพ่อแม่กูเป็นพวกทุกข์นิยม (ตรงข้ามกับสุขนิยม ไม่รู้มีมั้ย กูบัญญัติขึ้นมาเอง) เป็นคนสมัยก่อนที่คิดว่าชีวิตต้องอดทนๆๆ ใครทำตัวมีความสุขหัวเราะร่าเริงคือพวกไม่เอาไหน พวกเหลวแหลก พวกหลงระเริงกับการใช้ชีวิต คนที่ทนทุกข์คือคนดี แปลว่าอดทนเพื่อคนอื่น ทำให้ทุกคนในบ้านต้องพยายามอดทนเพื่อคนอื่น อดทนๆๆ พออดทนก็ทุกข์ พออีกคนเห็นอีกคนทุกข์ ก็ไม่กล้ามีความสุข เพราะกลัวตัวเองจะเป็นคนเหี้ยที่มีความสุขในขณะที่คนในบ้านทุกข์ สรุปทุกข์กันให้หมดบ้านยุติธรรมดี ครอบครัวประสาทแดกโดยแท้ 555
อยู่ๆก็กลัวการไปมหาวิทยาลัย ขนาดตอนนี้อยู่ปีห้าแล้ว แบบรู้สึกไม่อยากไปเพราะไปก็ไม่มีเพื่อน แถมอาจารย์ก็ดุอีก
กูก็ว่างั้นแหละ ต้องเรียนให้จบเว้ย
กูคิดเล็กคิดน้อยไปป่าวะ อยู่หอแล้วเมทกลับบ้านทุกweek กลายเป็นว่ากูนี่แหละก็กวาดห้องขัดห้องน้ำถูพื้นล้างอ่างเช็ดระเบียง sinkที่เขาทำเลอะทำเปื้อนก็กูนี่แหละขัดให้ตลอด ห้องน้ำลื่นฉิบหายจนเกือบล้มก็เป็นกูที่ขัดมาตลอดเทอม อีกใจก็คิดว่าเขากลับบ้านบ่อยนี่นา เราอยู่ห้องนานกว่าใช้อะไรเยอะกว่าก็ต้องทำหน้าที่นี้ไป แต่อีกใจก็นี่ห้องของเราก็ต้องช่วยกันป่าววะ T_T แต่เมทน่ารักนะ นิสัยดี กูแค่น้อยใจแบบเด็กมหาลัยคนนึง
>>641 เราเคยเป็นค่ะ ที่บ้าน พ่อเป็นพวกทุกข์นิยม บ้านมีเงินใช้ค่ะ แต่พ่อไม่ให้นั่งแทกซี่ ให้นั่งแต่รถสองแถว นั่งเฉพาะเวลาไปไกลมากๆ ถ้าใกล้แบบเดินได้ (ระยะประมาณ1-2ป้ายรถไฟฟ้าแถบสยาม) ให้เดินค่ะ เสื้อผ้าจะซื้อในห้างไม่ได้เลย ตลาดเท่านั้น เสื้อผ้าที่ซื้อในห้าง แบบธรรมดา ไม่ใช่แบรนด์หรู ซื้อให้แล้วไม่ใช้ เก็บ ดุจของมีค่า ใช้ของเก่าวนไป ใครทำบุญ บริจาคเงิน แค่100 200 จะโดนดุด่า เหมือนเป็นเรื่องใหญ่มาก ทะเลาะกันบ้านแตก เวลาไปเที่ยว ก็ห้ามพักที่ที่มันดูดี ต้องพักโรงแรมเก่าๆ น่ากลัว ถูกๆ พ่อจะแอคติ้งว่าพ่ออดทนเพื่อครอบครัว เสียสละที่สุด
ที่บ้านมีแต่ความทุกข์ เคร่งเครียด
ตอนนี้พ่อเสียแล้วค่ะ
แม่ดูมีความสุขมากๆ ลูกๆ สปอยล์แม่เต็มที่ ให้ทำบุญตามใจอยาก ซื้อเสื้อผ้าให้โดยไม่สนราคา พาไปกินของดีๆ ตลอด พาไปเที่ยวสบายๆ รู้สึกแม่สดชื่น ร่าเริงมากๆ จากที่เคยโมโหบ่อย และแม่ก็ไม่พูดถึงพ่อเลยค่ะ
กุเกลียดกับการที่พ่อแม่ทะเลาะกันแล้วเหวี่ยงใส่กันสัสๆ แล้วที่บ้านเปิดร้านไง พอทะเลาะกันทีถ้าไม่ขู่ให้ฝ่ายนึงทำไปคนเดียว ก็เอะอะจะเลิกๆอยู่นั่นแหละ กุเกลียดสุดก็พ่ออะ ทุกครั้งที่ทะเลาะคือเป็นต้องไล่แม่ออกจากบ้าน แต่แม่กุไปไหนไม่ได้ไง แต่งเข้าบ้านมาตั้งแต่สาว ตอนนี้อายุเฉียดเลขหกแล้ว แล้วคือไล่เขาออกไปทำยังกะตัวเองทำไรเป็นนักแหละ งานบ้านก็แม่กุที่ทำ ข้าวปลาก็แม่กุที่ทำ ทุกวันนี้คือได้แต่แช่งให้พ่อรีบๆไปโลกหน้าสักที อายุยืนแล้วมีแต่สร้างความลำบากใจให้คนอื่น
>>651 กุเพิ่งจบใหม่ทำงานได้ไม่นาน ทุกวันนี้ยังอยู่บ้านพ่อแม่อยู่เลย เคยคิดจะออกมาอยู่คนเดียวเหมือนกันนั่นแหละ ถ้ากุพาแม่ออกจากบ้านคือโดนตัดหางออกจากบ้านมาตัวเปล่าสองคนแน่นอน นี่ยังไม่นับว่าถ้ากุทำจริง ก็ยังมีน้องที่ยังเรียนไม่จบอยู่ที่บ้านอีกคน ถ้ากุทำพ่อเม้งแตกคนที่จะเดือดร้อนต่อคือน้อง
>>651 มึงอ่ะโง่ไปว่ามันทั้งๆที่ไม่ได้เข้าใจไรสถานะของครอบครัวที่เจอเรื่องแบบนี้เลย มึงคิดว่าพาออกจากบ้านแล้วยังไงต่อหรอ ให้ไปเช่าห้องอยู่ ให้แม่กลายเป็นคนไร้งานในวัย 60 ให้แม่ทิ้งบ้าน ทิ้งร้าน ทิ้งธุรกิจที่สร้างมาแล้วไปหางานทำใหม่หรอ หรือให้มากระเบียดกระเสียดกินอยู่กับมันทั้งๆที่เค้าไม่จำเป็นต้องเจอเรื่องแบบนั้นเลย
กูพูดเลยนะ ต่อให้บ้านมันไม่มีคนข้างหลังให้ดูแล แต่การตัดสินใจแบบอยู่ไม่ได้ก็ไปแต่ตัวแม่งโครตเป็นอะไรที่สิ้นคิดที่สุดละ เพราะมึงไม่ได้มองว่าคนๆนึงแม่งลงทุนลงแรงไปกับอะไรบ้างถึงได้พุดให้ทิ้งมาง่ายๆ ไม่ต้องไปถามมันหรอกว่าทำไมไม่พาแม่ออกจากบ้าน มึงคิดว่าแม่มันอยากทิ้งทุกสิ่งที่สร้างมาหรอ ก็ชีวิตเค้าอยู่ตรงนั้น เค้าไม่ใช่ตุ๊กตาหรือสัตว์เลี้ยงที่มึงจะเที่ยวหิ้วไปไหนมาไหนตามใจก็ได้ แล้วมันเรื่องอะไรที่เค้าต้องทิ้งสิ่งที่เป็นของเค้ามาเพียงเพราะโดนพ่อไล่ออกจากบ้าน กุล่ะเกลียดพวกตัดสินปัญหาของคนอื่นแบบตื้นๆ โง่ๆอย่างมึงชิบหาย
กูมีญาติมาบอกว่าถ้าติดมหาลัยจะช่วยออกค่าเทอม กูก็ตกลง ตั้งใจอ่านหนังสือรอยื่นคะแนน จู่ๆ คดีพลิกโทรมาบอกให้กูหางานทำเลย บอกว่ายังไม่ได้มหาลัยนี่ไปทำงานก่อนมั้ย กูงงมาก ยังอยู่ในช่วงเตรียมA-level จู่ๆมาชี้ไล่กูไปทำงาน คนอยากช่วยค่าเรียนทำไมจู่ๆ ไล่กูไปทำงานตอนอ่านหนังสือสอบ มันปกติเหรอวะ
>>655 อย่าไปเชื่อญาติหรือใครก็ตามเลยว่ะ อันนี้พูดจากประสบการณ์เลยนะ ส่วนมากก็แค่พูดส่งๆหน้าใหญ่ใจโตไปงั้น พอถึงเวลาจริงก็หายหัว
ของกูเนี่ยยายกูเส้นเลือดในสมองแตกล้มในห้องน้ำ แล้วพวกลุงๆป้าๆก็ไปกดดันหมอให้รักษาให้ได้ ทั้งที่หมอก็เตือนแล้วว่าสมองขาดออกซิเจนนานเกิน ถึงช่วยมาได้ก็คงกลับมาเป็นปกติไม่ได้ก็ไม่สน มีแต่คนกตัญญูไม่อยากให้แม่ตาย สุดท้ายกลับมาได้คือเป็นอัมพาตนอนเป็นผักไม่รับรู้ ลุงป้ากตัญญูหายหัว ช่วยค่าใช้จ่ายแม่กูไม่ถึงสามเดือนแล้วไม่ช่วยต่อบอกมีภาระ ทั้งที่วันนั้นไปกดดันหมอกันสารพัดบอกให้ช่วยไว้ให้ได้ แม่ของกูต้องเป็นคนออกค่าใช้จ่ายทั้งหมด ทั้งจ้างคนดูแล ค่าอาหาร แพมเพิร์ส ออกซิเจน อุปกรณ์ดูแลคนป่วยติดเตียงก็แพงๆทั้งนั้น ดีที่ยายเขาอยู่ไม่ถึงปีแล้วก็หมดลมหายใจไปเอง ซึ่งกูคิดว่าถ้าเขาเซ็นไม่ปั๊มหัวใจไปตั้งแต่วันนั้นก็ไปสบายแล้วป่ะวะ ดีกว่ามานอนเป็นผักไม่รับรู้อะไรให้ทรมานกันหมดทุกฝ่าย เพราะงั้นกูไม่เคยเชื่อเลยเรื่องใครจะมาช่วย ทุกอย่างต้องขวนขวายมาเอง
>>655 มึงอย่าคิดว่าคนในวงศ์ตระกูล ถึงแม้กระทั่งในเครือญาติกันเองมันจะช่วยมึงได้ เป็นที่พึ่งได้ ไม่มีหรอก และไม่เคยมีด้วยนะบอกไว้ก่อน แล้วยิ่งอนาคตของมึงจะมาฝากกับเงินของญาติ มึงพอก่อนเลย ถ้ามึงคิดว่าเรียนมหาลัยแล้วยังไงมึงก็มีคนส่งเสียให้ตามปกติอยู่แล้ว มึงทำไปแต่ถ้าเอาเข้าเนื้อจริงๆมึงต้องตัวคนเดียว มึงเอาแผนที่มึงพึ่งพาไปละอยู่กับความเป็นจริงที่ชัดเจนสุดๆจะดีกว่า
เบื่อชิบอยู่บ้านอย่างกะอยู่คุก กูแดกเบียร์กระป๋องเดียวแม่งก็ไม่ได้เหรอวะ
>>630 ยายกุขับมอไซต์ ไปไหนมาไหนเองยัน 74-75 ตอนตายก็ ตายคาเตียงจากไปอย่างเงียบๆ
ส่วนตากุ ตอนนี้ ก็ 70 กว่าแล้วยังเป็นชาย gigachad ในอุดมคติของกุได้ คิดว่าขึ้นอยู่กับว่าอยู่บ้านทำอะไรในแต่ละวัน ออกกำลังกายสม่ำเสมอไหม กิจวัตรแต่ละวันโดยปรกตินั้นเป็นอย่างไร
เอาใจใส่ก็ถือว่าดี แต่ถ้าอยู่ในขั้นที่ พูดไม่รู้เรื่องแล้วต้องดูแลใกล้ชิด คาดว่าควรพาไปหาหมอ ปรึกษาดูก็ดี
ร่างกายมนุษย์มันไม่จีรังยั่งยืน
อยู่ในจุดที่ควรยอมรับสภาพแล้วเพชิญหน้ากับปัญหาตรงหน้าดีกว่าเสียใจทีหลัง
พี่ชายกับพี่สะใภ้กูมีลูก แล้วบางทีก็เลี้ยงแบบบ้านๆไม่ได้อะไรมาก แต่คือกูก็อ่านพวกหนังสือเลี้ยงลูกเพราะกูก็รักเด็ก อยากช่วยเลี้ยง ละบางทีมันขัดใจที่ให้เด็กสามสี่ขวบดูมือถือ กินของไม่มีประโยชน์ ละวัยนี้เป็นวัยฉลาดมึงสอนมันพูดภาษาอังกฤษมันก็ซึมซับ แต่เค้าไม่ให้กูพูดกับน้องเป็นอังกฤษเพราะกลัวมันสับสนภาษา ละไม่ยอมให้เล่นกับหมาที่บ้าน ทั้งที่หมามันใจดีแล้วก็เป็รเพื่อนที่ดีกับเด็ก กูจะทำไงได้บ้างวะ หรือต้องปล่อยไป
กูไม่รู้ว่าถูกห้องไหม แต่กูมีเรื่องอยากถาม มันจะเห็นแก่ตัวไปไหมวะ แต่กูมองไม่เห็นทางอื่นเลย(ปกติกูแก้ปัญหาได้นะ) ไม่รู้พวกมึงจะงงไหม
___
กูอายุ25นะ กูมีแฟนเป็นคนต่างชาติ แล้วกูแพลนไว้ว่าถ้าแต่งงาน ตัวกูจะย้ายไปอยู่กับเขาที่ต่างประเทศ แต่ก่อนจะไปเรื่องแต่งงาน มันมีอุปสรรคตรงนี้ กูทำงานขายของออนไลน์อยู่แต่ก็คิดว่าจะไปทำงานประจำแทน(แล้วเอาขายของเป็นอาชีพเสริม) แต่ทีนี้กูต้องจ่ายค่าบ้าน+ค่าน้ำไฟให้ที่บ้านด้วย แล้วถ้ากูทำงานประจำกูต้องย้ายที่อยู่(ตอนนี้อยู่บ้านที่ซื้อเองนั่นแหละ อยู่กับพ่อแม่พี่สาว แต่งานที่สนใจอยู่ในกทม.) กูจะมีภาระค่าที่อยู่+ค่ากิน+ค่ารถเพิ่มขึ้น ถ้าหักค่าผ่อนบ้านแล้ว จะเหลือเก็บราวๆแค่1-2พัน(หรืออาจจะไม่มีเลย) แต่กูอยากรีบเก็บเงินไว้เพื่อสร้างอนาคตและครอบครัวตัวเองกับแฟน(เขาทำงานนะ มั่นคงกว่ากู แต่กูไม่อยากเป็นภาระเขา) ถ้ากูจะไม่ส่งเงินผ่อนบ้านแล้วให้ภาระตกเป็นของพี่สาว หรือส่งน้อยลง จะผิดไหมวะ(บ้านผ่อนเดือนละ13000 หารกันคนละ 6500) ซึ่งกูมองว่า 6500 กูอยากเอาไปเก็บสำหรับสร้างครอบครัวตัวเองในอนาคตอ่ะ แล้วยิ่งถ้าย้ายไปอยู่ต่างประเทศ จะให้ขายของออนไลน์ก็น่าจะลำบากกู คือขายได้แต่กูต้องจ้างคนช่วยแพคของ+ส่งของให้ พวกมึงมีวิธีที่ดีกว่าหรือแนะนำกูไหมอ่ะ กูไม่ได้รีบอยากแต่งงานหรือสร้างครอบครัวกับแฟนนะ แต่กูแค่อยากวางแผนไว้สำหรับอนาคต ถ้าจะให้หางานที่เงินเดือนสูงๆ กูก็จบมาไม่ตรงสายอีก แถมแถวบ้านกูก็ไม่มีงานที่ตรงสายกูเลย(มีแต่เอาภาษาจีน/ญี่ปุ่น และพนง.โรงงาน ซึ่งกูจบศิลปะมา) นอกจากในกทม.ที่งานหลากหลายกว่า
>>666 ลองคุยกับแฟนมั้ยว่าจะช่วยเรื่องนี้ได้ยังไง คือถ้าเค้ามั่นคงกว่า ให้เค้าช่วยผ่อน ช่วยจ่ายตรงที่มีปัญหานั่นได้มั้ย ยังไงถ้ามึงบ้ายไป กว่าจะหางาน กว่าจะปรับตัว กว่าจะเงินเดือนขึ้น มันลำบากอ่ะช่วงแรก
ละเงินที่มีเอาไปเปิดร้านเล็กๆให้ครอบครัวได้มั้ย เค้าจะได้มีรายได้จากทางนั้นด้วย ไม่ต้องพึ่งเงินเราอย่างเดียว
>>667 คือแฟนกูก็มีภาระค่าใช้จ่ายของเขาเองไง เขามีค่าบ้านที่ต้องจ่าย แถมบ้านเขาค่าครองชีพสูงกว่าบ้านเรา(น่าจะ2-3เท่ามั้งนะ) เขาเคยบอกว่าก็โอเคถ้าภรรยาจะอยู่บ้านเลี้ยงลูกทำงานบ้านไรงี้ แต่ตัวกูไม่อยากเป็นภาระรอแค่เงินจากเขาอ่ะ มันเท่ากับเค้าต้องทำงานหนักกว่าเดิม เพื่อเลี้ยงกูกับลูก(ถ้ามี)งี้ และกูไม่อยากขอเงินเขามาช่วยเรื่องที่บ้านกูอ่ะ
// ส่วนเรื่องเอาเงินเก็บกูเองมาเปิดร้านเล็กๆให้ที่บ้าน กูมองว่าไม่จำเป็นและเปลือง ไม่ใช่หน้าที่กูอ่ะ อาจจะเห็นแก่ตัวนะแต่มันเงินที่กูหามาเองอ่ะ ทำไมกูต้องยอมให้คนที่บ้านด้วย สู้เก็บในแบงค์กินดอกดีกว่า เพราะคนที่บ้านกูทำงานประจำกัน แต่แค่คนจ่ายค่าบ้านมีแค่กูกับพี่สาว พ่อแม่ไม่ช่วยอะไรเลยอยู่แต่บ้านฟรีๆ ละพี่สาวก็เงินเดือนน้อยแต่ไม่คิดจะหางานเสริมเพิ่ม กูคิดว่าถ้าขายบ้านทิ้งยุคนี้ก็น่าจะขายยากอีก(จริงๆขายบ้านกูไม่ซีเรียสหรอก เพราะคสพ.กับที่บ้านก็ต่างคนต่างไม่ถูกกันอยู่แล้ว อยู่ไปก็อึดอัดอ่ะ 😅)
>>668 อันนี้กูมองว่าขึ้นกะ ความสัมพันธ์ที่บ้านกะบ้าน กะพี่มึง
ถ้าปกติ เป็นกูก็คงคุยกะแฟนว่า ค่าใช้จ่ายแม่งเยอะ ไม่ต้องช่วยไรหรอก แต่ตอนมึงไป อาจจะไม่ได้มีทุนเยอะ
เมิงหนีเลยก็ได้ แต่พี่น้องมึงที่เหลือลำบาก แต่ก็ไม่แนะนำให้ลงธุรกิจให้คนที่บ้านอยู๋ดี คนทำไม่เป็นเอาเงินไปละลายเปล่าๆ
ว่าแต่บ้านเนี่ย จำเป็นขนาดนั้นเลยเหรอ ผ่อนมาเยอะยัง อะไรแบบนั้น เป็นกูถ้าดูจะดูตรงนั้นมากกว่า
>>668 กูมองว่าถ้าลงให้เปิดร้านขายน้ำปั่นอะไรแบบนี้มันกำไรดีอยู่ ให้แม่ขาย ละเค้ามีเงินพอจ่ายหนี้ได้ จะได้ไม่ต้องมาขอเรา ละเราคุยว่าเงินเราไม่เยอะคงช่วยมากไม่ได้ เพราะค่าใช้จ่ายที่นู่นมันเยอะอะไรงี้ มีแบบนี้จะได้ไม่มากวนใจ แต่ก็แล้วแต่มึงกูไม่รู้ว่าครอบครัวมึงเป็นคนแบบไหน
>>666 มีหลายประเด็นว่ะ
1. กูไม่เห็นเหตุผลจำเป็นที่มึงจะออกมาหางานทำข้างนอกเลย (ถ้าไม่นับเรื่องความสัมพันธ์ในครอบครัวซึ่งมึงไม่ได้เล่า) เข้าใจว่าตอนนี้หักค่าบ้าน+ค่าน้ำไฟแล้วมึงยังมีเงินเหลือเก็บมากกว่า 1-2 พันอยู่แล้ว งั้นความจำเป็นที่จะออกมาคืออะไร? มึงไม่ได้ตั้งใจจะทำงานในไทยนานพอที่จะสร้าง career path เพื่ออัพเงินเดือนสูงๆได้ คือเหมือนมึงอยากใช้การออกมาอยู่เองเป็นข้ออ้างในการไม่ช่วยผ่อนบ้านต่อเท่านั้น
2. เรื่องค่าผ่อนบ้าน คือตอนซื้อตกลงกันว่าคนผ่อนคือมึง+พี่สาว มันก็คือตามนั้น ถ้ามึงจะเปลี่ยนเงื่อนไขมันก็เห็นแก่ตัวอยู่ คือมึงอาจมองว่ามึงเสียเปรียบตั้งแต่แรก แต่มึงโอเคกับมันมาแล้วไง ทุกคนคิดว่าโอเค พอมึงจะเปลี่ยนมันก็ไม่โอเค แต่ก็ใช่ว่าจะเปลี่ยนไม่ได้ แน่นอนว่ามันจะมีผลถึงความสัมพันธ์ในบ้านมึง
3. imo ต่อให้มึงไม่ต้องช่วยผ่อนบ้านต่อ เดือนละ 6,500 ปีนึงก็แค่ 78,000 อะ 3 ก็ 224,000 มันไม่ได้เยอะพอที่จะช่วยอะไรได้เท่าไรหรอกนะ ยิ่งถ้าคิดว่าจะเอาไว้ใช้ในประเทศที่ค่าครองชีพสูงกว่า 2-3 เท่า คือโอเคเข้าใจว่ามึงไม่อยากเกาะแฟนกิน แต่ก็นั่นแหล่ะ มันไม่ได้เยอะขนาดนั้นอะว่ะ มึงลองชั่งน้ำหนักเองละกันว่ามันคุ้มมั้ยกับการเกือบๆจะตัดความสัมพันธ์กับที่บ้านไปเลยแลกกับความสบายใจของมึงที่ได้เก็บเงินสร้างตัว
4. ถ้าไม่อยากเป็นภาระแฟน มึงควรโฟกัสไปที่ทางเลือกของงานหลังจากย้ายประเทศให้มากที่สุด ถ้าอยากขายออนไลน์ในไทยต่อมึงก็คำนวณรายได้-ค่าจ้างเอาดิวะ อย่าลืมความเสี่ยงเรื่องโดนโกงโดนขโมยของด้วยล่ะ มึงไม่ได้จะบินมาตรวจงานได้ปีละหลายๆรอบ
ส่วนจะทำงานอะไรหลังย้ายไปแล้ว ถ้ามึงไม่บอกประเทศก็แนะนำอะไรไม่ได้ แต่กรุ๊ปเฟสมีแทบจะทุกประเทศ น่าจะครอบคลุมกว่าโม่ง ไปดู
พ่อกูซื้อปลาหวานกับหมึกแห้งมาฝาก ทีนี้กูดัดฟันอยู่เลยไม่แดก แม่กูก็โกรธด่าว่าเรื่องมากแดกเหี้ยไรไม่ได้ซักอย่าง อ้าวอีสัส กูไม่ได้ขอให้ซื้อมาแท้ๆ อยากแดกก็แดกเองคนเดียวสิวะ พอกูไม่แดกก็ด่าๆๆอย่างกับกูไปฆ่าใครมา ประสาทแดกชิบหาย
เลี้ยงปลาแล้วมันโดดมาตาย แบบนี้บาปปะ
ถ้าพูดความจริงไปละทำให้พี่กับพี่สะใภ้ทะเลาะกันจนจะเลิกกันนี่ผิดมะ ตอนนี้พี่สะใภ้จองเวรมาก555
พอดีหลานจะไปเข้าค่ายซัมเมอร์อะไรก็ไม่รู้ของนางที่ต่างประเทศพี่เลยจะให้เอาเงินเก็บหลานที่ได้มาจากพวกเงินเก็บ เงินที่เรากับปู่ย่าตายายให้พิเศษ มาจ่ายค่าไปค่าย ทีนี้ก็เลยไปบอกพี่สะใภ้ให้เอาเงินมา(นางเก็บ) พี่สะใภ้บอกว่าเงินต้องเก็บเอาไว้ใช้เรื่องสำคัญกว่านี้ละให้พี่เราพาลูกไปขอเงินปู่กับย่าแทน แต่ไอ้เราอะรู้มาสักพักละว่าพี่สะใภ้เอาเงินเก็บลูกตัวเองอะไปติ่ง คือนางทำงานเงินเดือนน้อยกว่าเราประมาณ4เท่า แต่นางเอฟของในแต่ละเดือนพอๆกับเราเลย เราเลยเปรยๆไปประมาณว่าลองไปดูดีๆนะว่าเงินยังอยู่ไหม พี่ก็ไปดูจริง สรุปเงินเก็บลูกสามแสนกว่าเหลือติดบัญชีแค่สามหมื่น เขาเลยทะเลาะกันจนทำท่าจะเลิกกันละ พี่สะใภ้คืออย่างโกรธเราเลยตอนนี้555
ปล.ในสามแสนนั้นมีเงินของเราเกือบ1/3น้ำตาจะไหล ให้หลานไว้ใช้แม่มันเอาไปเปย์ผู้ชายแทน
เบื่อว่ะ พี่กับพ่อกุเขาอยากเลี้ยงแมวกัน พี่กูแค่อยากเลี้ยงเฉยๆแต่พ่อกูอยากทำฟาร์มแมว
แต่ปัญหาคือพอได้เลี้ยงแล้วก็ไม่ดูแลจริงจัง แมวเป็นอะไรไม่มีใครรู้จนกว่ากูจะกลับบ้าน
ล่าสุดกูไปอยู่บ้านอีกหลังมา 1 อาทิตย์แล้วไปพัทยาต่อ กลับมาเห็นแมวจมูกมีน้ำมูกปนเลือดจางๆ
ไม่มีใครพยายามจะรีบพาไปหาหมอเลย กูไม่เข้าใจไม่พร้อมจะเลี้ยง / จะทำทำไมวะ
พ่อไม่เท่าไหร่เพราะเขาทำหลายอย่าง แต่พี่กูแม่งทำงานกลับมาเสร็จ แม่งไม่ตักขี้แมวด้วยซ้ำเล่นแต่ ROV แม่งถีงตี 1 ตี 2
กูมาบ่นแค่นี้แหละ หาที่ระบายไม่ได้เลย กูสงสารแมว ต้องขับรถไปกลับ 100 โลเพื่อมาดูแลแมวให้
ธุระตัวเองก็เยอะมากแล้ว กูต้องมาพะวงเรื่องที่บ้านอีก กูเหนื่อยชิบหาย
กุจะทำไงให้แม่เลิกซื้อของดีอะ เอฟมาจนล้นบ้าน พอพูดก็บอกเครียดเลยเอฟ สุมจนลามไปอีกบ้านละ ของเข้าบ้านวันนึงไม่ต่ำกว่า3ถุง มาทุกวัน ใครพูดก็ไม่ฟังเลย ไม่เฉไฉเปลี่ยนเรื่องก็จะดึงดราม่าอย่างเดียว เหนื่อยว่ะ
สมเพชตัวเอง ไปงานมารุยะคนเดียว บังคับเพื่อนในชีวิตจริงก็ไม่ได้เพราะแต่ละคนไม่มีใครชอบอนิเมะเลย (ออกแนวคุเหม็นเปรี้ยวว่ะเราเนี่ย)
เพื่อนสมัยอนุบาลทำงานด้านการศึกษาแต่ตรรกะป่วยแปลกๆ บอกว่าไม่ชอบการอุปถัมป์/เหลื่อมล้ำ เข้าหาเด็กกับคนตำแหน่งน้อยกว่าแบบเหมือนจะจริงใจแล้วก็ยุให้เกลียดเพื่อนร่วมงานที่ตัวเองมีปัญหา มีรายได้จากความเหลื่อมล้ำที่ตัวเองไม่ชอบ ด้อยค่าสายอาชีพอื่น ex.
เทรนเนอร์เงินเดือนไม่ควรมากกว่าค่าหนังสือสอนเล่นกล้าม+ดัมเบลล์ สายงานแปลเงินเดือนไม่ควรมากกว่าหนังสือสอนภาษา แต่ใช้บริการฟิตเนสกับสถาบันสอนภาษานะ
คุยกันแล้วเอ๊ะตลอด กูควรเตือนมันยังไงดีวะ หรือว่ากูคิดมากไปเอง
เฮ้อ ไม่รุ้พ่อกูเขาเป็นไรกับกูอีกช่วงนี้
เมื่อเช้าอยู่ดีๆก็คุยกะน้องแล้วก็แซะกูว่า คนสมัยนี้ใช้เงินเกินตัว เช่นซื้อรถใหม่ แล้วเงินก็ไม่พอใช้ คือแซะกู 100% เพราะกูเพิ่งซื้อรถใหม่ แต่กูซื้อเองด้วยเงินล้านกว่าบาทไม่ได้ขอเขาเลย แถมมีเงินเก็บแยกต่างหาก คชจ ที่บ้านกูก็จ่ายทั้งหมดคนเดียว
ล่าสุดกูเห็น Toyota GR86 ละกูเห็นว่าสวยดี กูเลยส่งในกรุ๊ปครอบครัว ละบอกว่าอยากขับ GR86 ละก็แซะกูอีกว่า โบนัสออกก็ไปเช่ามาขับเน๊อะ
คือกูไม่เข้าใจว่าเป็นอะไร คือเห็นคนมีเงินละมันอิจฉาหรืออะไร แม้กระทั่งกับลูกตัวเองเนี่ยนะ
ก็ไปพูดตรงๆเลยดิวะมานิทาลับหลังในโม่งทำมัย
มีใครเป็นเหมือนกูบ้างมั้ยที่ตอนเด็กๆเป็นเด็กดีสัสๆ รักพ่อแม่มาก โตขึ้นมารู้ตัวอีกทีความรู้สึกรักมันหายไปหมดแล้ว
เหมือนแค่อยู่ด้วยกันไปงั้นๆเพราะเคยชินและไม่อยากมีปัญหา ได้แต่รอเมื่อไหร่จะตายจากกันไปให้มันจบๆไปซักที
ซึ่งก็ไม่รู้เลยว่าถ้าถึงวันนั้นจริงๆแล้วกูจะมีความสุขมั้ย หรือจะย้อนกลับมาเสียใจกันแน่
>>698 ชอบทำให้ปัญหาเล็ก เป็นเรื่องใหญ่เปล่า
พ่อแม่ เมิงได้ทดแทนบุญคุณที่เขาเลี้ยงเมิงยัง ถ้าพ่อแม่ยังรักไม่ได้ สังคมไหนเขาจะเอาเมิง
แช่งให้เขาตาย?? แค่คิดก็บาป มันต้องเสียใจอยู่แล้ว
สำหรับกุพ่อแม่เขาเสียสละเวลา ชีวิตของตัวเองเพื่อลูก
ถ้าช่วงแก่เลอะเลือนไปบ้าง ให้ย้อนกลับไปดูตอนเด็กที่เราทำตัวไม่น่ารัก แต่เขาก็ไม่เคยคิดจะทิ้งเรา
>>699 ตอนเด็กเขาไม่ทิ้งมึงก็เพราะเขาหวังให้มึงโตมาเป็นผู้ใหญ่มีรายได้มีกำลังมาเลี้ยงมาดูแลเขานี่แหละ อันนี้ไม่ได้ดราม่านะ คนสมัยก่อนมีลูกเพื่อเหตุผลนี้จริงๆ เหมือนที่คนสมัยก่อนเลี้ยงสัตว์ไว้เฝ้าบ้าน ล่าสัตว์ เลี้ยงเพื่อผลประโยชน์
มันเพิ่งมายุคหลังๆ นี่แหละที่คนมีลูก/เลี้ยงสัตว์เพื่อความรัก เลี้ยงแบบไม่หวังอะไรตอบแทน
>>698 กูเดาว่ามึงอาจจะท้อบ้างในบางอารมณ์ ที่เหนื่อย เพลีย เหนื่อยจากเรื่องงานแล้วต้องมาเจอดราม่าที่บ้าน หรือเรื่องเงิน ค่าใช้จ่ายต่างๆ กูเคยมีโมเมนต์คล้ายๆ กัน และตอนนี้กูใช้วิธีว่าพยายามรักตัวเองด้วย อนุญาตให้ตัวเองมีความสุขบ้าง จะคิดลบบ้างก็ไม่เป็นไร เราคิดในใจอย่าให้ใครรู้ มันก็ไม่ได้ทำร้ายใคร อย่าว่าตัวเองให้มากนักเลย แค่นี้การเป็นผู้ใหญ่มันก็เหนื่อยมากแล้ว ภายนอกเราก็ทำหน้าที่ของเราอย่างดีที่สุดแล้ว ทำในสิ่งที่สมควรทำแล้ว ไม่ได้ละทิ้งพ่อแม่ ดูแลอย่างดี ให้ความคิดภายในใจมันได้เป็นพื้นที่อิสระของเราบ้างเถอะ
กูอยากจัดโซนชั้นวางรองเท้าใหม่ ไม่มีไอเดียเลยว่ะ
อยากได้พรมมาวางด้านหน้าชั้นรองเท้าด้วย มีแนะนำไหมพี่โม่ง
สุดท้ายไม่ดูแลพ่อแม่ เอาแต่ตัวเอง ลองคิดดูนะ ชีวิตเกิดเป็นมนุษย์ทั้งที ทำความดีแก่ผู้อื่นแล้วหรือยัง
อย่าบอกว่าทำไม่ได้ มีแต่ต้องทำ
พวกมึงจะไปให้ค่าเกรียนทำไม
>>705 ไม่ได้ดูแลพ่อแม่ดีพอเพราะพ่อแม่ก็ไม่ได้ดูแลกูดีเหมือนกัน แต่กูบริจาคเงินให้มูลนิธิ รพ.หลายรอบจนอีกสักแป๊บจะยอดครบแล้วได้เครื่องราชย์ฯละ แบบนี้ถือว่าทำความดีไหม? กับพ่อแม่ถ้าเค้าไม่ทำดีให้กูแต่แรก กูไม่ทำดีๆกลับหรอกนะ มึงคิดว่ามึงถูกปาก้อนหินมาแล้วมึงจะมอบดอกไม้ตอบกลับใส่มันนั่นคือสิ่งที่น้อยคนทำ กูเคยทำละไม่ได้ไรกลับมามันไม่คุ้มค่าเลย กับคนที่ทำดีพอก็สมควรได้รับสิ่งดีๆ ทำสิ่งอัปรีย์ละจะมาหวังสิ่งดีๆ ไม่มีหว่ะ
เกาะที่บ้านแดก ก็ขอแค่ให้มึงช่วยทำงานบ้านให้ มึงเสือกมาขอวันหยุดอีกไอ่ห่า
ท้อว่ะ ทุกวันนี้หาเงินมาได้ก็เอามาจุนเจือที่บ้านหมด แทบจะไม่ได้ใช้ชีวิตของตัวเองเลย จะทิ้งที่บ้านก็ไม่ได้
แต่ไม่ได้อดอยากนะ คือมีกินมีใช้ปกติ แค่ไม่ได้อู้ฟู่มาก
สอบถามใครมีที่ไปปรึกษานักจิตวิทยา หรือจิตแพทย์ดีๆที่ไหนแนะนำมั่งไหม เคยลองแบบผ่าน app แล้วมันยังเหมือนไม่โดนอยากไปเจอจริงๆมากกว่า
พอดีช่วงนี้เครียดทั้งเรื่องทางบ้านกับเรื่องงาน พอดีต้องเปลี่ยนที่ทำงานแล้วรายได้ลดลงเยอะแล้วเมื่อก่อนก็ต้องช่วยส่งเงินให้คนที่บ้านมาตลอด
เป็นสิบกว่าปีตั้งแต่เริ่มทำงานมา แล้วพอตอนนี้เริ่มฝืดละเพราะรายได้น้อยลงแต่ที่บ้านก็เหมือนเคยชินจนติดนิสัยกันไปแล้วว่าทางนี้ต้องส่งให้เหมือนเป็น
หน้าที่ที่ห้ามเลิก กุก็พยายามคุยแล้วว่าไม่ค่อยไหวแล้วอยากยกเลิกไปเลยได้ไหมช่วยมานานหลายปีละแต่ทางบ้านก็ไม่ยอมแถมยังจะมาด่ากุเห็นแก่ตัว
อีกจะเอาเงินไปใช้สบายๆคนเดียว ห่าาา แล้วที่ผ่านมาให้มาตลอดนี่เหมือนไม่เห็นความดีเลยพอบอกจะขอยกเลิกแค่นี้ก็โดนเล่นแล้ว
เคยไปปรึกษาเพื่อนสนิทๆก็บอกกึ่งๆเหมือนกุทำตัวเองซึ่งก็เห็นด้วยนะกุให้คนที่บ้านจนเขาชินกับความสะดวกสบายแบบนี้ไปเลยวันๆไม่ต้องทำไร
สิ้นเดือนมีเงินเข้าไปจับจ่ายใช้สอยแต่กุนั่งทำงานงกๆหาเงินมาส่งให้ เหลือใช้ส่วนตัวไม่ถึงครึ่งที่หามาได้เลย แล้วเงินส่งให้ที่บ้านกุก็ไม่เคยเข้าไปยุ่ง
ด้วยนะเขาจะใช้อะไรก็เรื่องของเขา กุไม่เคยไปขอความช่วยเหลืออะไรเลยเอาตัวรอดด้วยตัวเองตลอด แต่ตอนนี้ไม่ไหวละวะ อยากหาที่ระบาย
กับคำปรึกษาดีๆ มันพาลเอาให้กุเครียดตอนทำงานที่ใหม่นี่แบบสะสมมาเรื่อยๆจนตอนนี้ไม่อยากจะทำงานอยากนอนอยู่บ้านเฉยๆแม่งไปเลยแต่
ทำไม่ได้เพราะอย่างงั้นชีวิตกุพังพอดีมีภาระต้องรับผิดชอบของตัวเองทั้งบ้านทั้งรถ ที่กุก็พยายามส่งจ่ายด้วยตัวเองมาตลอดนะ กุโสดยังไม่แต่งงาน
พอเอาเรื่องนี้ไปเป็นสาเหตุที่จะตัดการส่งเงินให้ที่บ้านกุโดนย้อนมาอีกว่าเห็นแก่ตัวจะไปใช้จ่ายส่วนตัวไม่ช่วยที่บ้านเข้าอีกรอบ ก็อยากสวนไปอีกรอบก็เงินกุหามาเองเปล่าวะจะไปใช้อะไรมันก็เรื่องกุเปล่าทำไมกุต้องมาโดนด่าอะไรแบบนี้ด้วยวะ แถมยังแนะนำให้กุขายที่ภาระที่ผ่อนอยู่
ให้หมดแล้วกลับไปอยู่กับที่บ้านจะได้ไม่ต้องลำบากแต่ก็ยังต้องช่วยที่บ้านต่อไปนะ ห่าา กุเลยว่าอยากจะหาคนมาให้คำแนะนำกับปรึกษา
ว่าจะเอายังไงกับชีวิตต่อดีหรือจะมีวิธีการคุยยังไงให้ที่บ้านเข้าใจว่ากุช่วยเหลือที่บ้านไม่ไหวแล้วตอนนี้
อยากเอาให้ตัวเองรอดก่อนแล้วให้เขาไปลำบากกันเองบ้างแต่ก็ไม่รู้จะไปบอกไปคุยยังไงให้เขาเข้าใจได้
ถ้าวันนึงกู Fucked up กับครอบครัวแล้วกูเทแม่งทุกอย่างไปซื้อคอนโดอยู่คนเดียว ไม่ช่วยจ่ายค่าบ้าน ค่าไฟ ค่าน้ำ ค่าเน็ตแล้ว กูมาแบกตัวเองคนเดียวเลยกูจะเห็นแก่ตัวเกินไปปะวะ ตอนนี้กูแม่งเหนื่อยชิบหายเลย ไม่มีกำลังใจจะทำเหี้ยอะไรทั้งนั้น เหมือนเอาเงินมาละลายฟรีๆกับที่บ้าน
น้องกูไม่เอาอะไรเลย เรียนเกรดแย่ วันๆเล่นแต่เกม
แค่ขอให้ช่วยงานบ้านยังไม่ทำ กูสงสารพ่อแม่
กูเรียนมหาลัยอยู่คนล่ะจังหวัดไม่สนิทกันอีก กูควรทำไงดีวะ
>>716 ที่บ้านมองว่าเป็นปัญหามั้ย ถ้าเป็น ลองระบบรางวัลกะโทษไหม
สมมุติเกรดดี ได้รางวัล ช่วยงานบ้านได้รางวัล อาจจะลด base ตังที่มันได้ปกติ แล้วมาให้รางวัลกะพฤติกรรมพึงประสงค์แทน
เลขสมมุตินะ สมมุติปกติได้วีคละ 500 ก็ลดเหลือ 400 จากพฤติกรรมปัจจุบัน ช่วยงานบ้านก็เพิ่มให้ วันละ 30 ไรงี้
>>716 หาจิตแพทย์เด็กจ้า แก้ยาก ลูกพี่ลูกน้องกู พ่อแม่สปอยล์ เลี้ยงมากับมือถือ อายุ 13-14 โง่ชิบหาย บุคลิกก็เสียหลังค่อม ตัวแคระ ผอม แว่นหนาเตอะ พูดไม่เป็นประโยค ถ้ามันเกินเยียวยามันต้อวพึ่ง professional แล้วแหละ แต่กูเคยบอกญาติกูไปแล้วเค้าก็ไม่พาไปอ่ะนะ กูเลยไม่รู้ว่าถ้ามึงพาไปผลลัพธ์จะเป็นยังไง
>>718 น่ากลัวมีจริงเหรอวะนั่น >>716 น้องแท้ๆของมึงเรอะนั่น? ก็เริ่มจากไปคุยให้มันสนิทก่อนสิ ก่อนจะเข้าไปเสือกแก้ไขชีวิตใคร
ติดเกมแก้ไม่ยากหรอก หาจุดหมายในชีวิตมันให้ได้อ่ะ แต่ไม่ใช่ว่ามึงจะชี้ให้มันไปทําสิ่งนั้นๆแล้วมันจะไปทํา อะไรแบบนี่มันต้องมีขั้นมีตอน เช่นถ้าเป็นกู กูจะชวนน้องไปเที่ยวไปตั้งแคมป์ อย่างน้อยมันเป็นกิจกรรมมันจะพัฒนาหลายๆด้าน เรื่องความรับผิดชอบ แล้วได้เรียนรู้ชีวิต ธรรมชาติ ของกูอาจจะไกลไปหรือหางานอดิเรทที่ใกล้เคียงกับเกมที่แม่งเล่นก็ได้ อ่ะเช่นสมมุติแม่งติดเกมแนวRythm จับโยนแม่งให้ไปเรียนดนตรีเลย มันก็จะได้ไม่รู่สึกขัดขืนใจแม่งเกอนไปแล้วอาจจะค่อยๆเลิกติดเกมหันมาตั้งใจทําไรใหม่ๆก็ได้ แต่บอกเลยมันต้องใช้เวลาและมึงกับครอบครัวก็ต้องช่วยกันเปลี่ยนชีวิตมันด้วย
กูก็มาจากบ้านที่พี่แท้ๆแม่งไม่ยอมสนิทกับกู ลึกๆกูก็เฟวๆนะว่ามีพี่น้องแต่ไม่เหมือนเคยมีเพื่อนมีที่ปรึกษาอะไรได้เลย แบบนี้ไม่มียังจะดีกว่า อึดอัด แม่งไม่รุ่นเหตุผลเลยส่าเป็นเชี่ยไรวะ กูออกจะสนิทกับลูกพี่ลูกน้องที่เด็กกว่า หลาน ได้เลย การเข้าหาน้องมันยากขนาดนั้นเรอะ ฆวย แม้แต่จะทะเลาะยังไม่เคยทะเลาะกัน ไม่สนิทเหมือนเป็นเงาโง่ๆ
อยากตั้งคำถามขำๆแบบในกลุ่มทาสแมว
แม่บอกให้เอาแมวไปทิ้งเราจะเอาแมวหรือเอาแม่ไปทิ้งดี
กุอยากเอาแม่ไปทิ้งมาก อยู่ด้วยแล้วเสียสุขภาพจิต กูอยู่ของกูดีๆก็มาโวยวายใส่กู ทะเลาะกับคนอื่นแต่ด่ากู
เออ กรุณาไปตาน
พวกมึงกูเครียดมาก ขอคำปรึกษาที แม่กูเป็นพวกขี้ระแวง คิดว่าพ่อกูมีชู้ คือพ่อกูจะเข้าใกล้ผู้หญิงคนไหนไม่ได้เลย หาว่ามาอ่อยหมด เป็นแบบนี้มาหลายสิบปีแล้ว แต่มาหนักข้อช่วงปีนี้ที่พ่อกูย้ายงานมาอีกสาขา ที่มีแต่ผู้หญิงล้วน คือกูค่อนข้างมั่นใจว่าพ่อกูไม่มีอะไร เขาก็อยู่ไปของเขา แต่แม่กูเหมือนเป็นประสาทอะ ที่บ้านเขาสมัยก่อนตาเจ้าชู้มาก เลยเหมือนถูกหล่อหลอมมาให้ขี้ระแวงมั้ง เพราะพี่สาวเค้า (ป้ากู) ก็เป็นงี้จนต้องแยกกันอยู่กับลุง
วันนี้ทะเลาะกันหนักมาก เวลาแม่กูทะเลาะจะชอบพูดเรื่องเดิมซ้ำๆเหมือนพวกโรคจิต พ่อกูโมโหง่ายเดินออกจากบ้านไปเลย ลำบากกูต้องมานั่งตามหาเค้า เอาจริงๆกูเหนื่อยมาก คือวันๆนึงกูก็เหนื่อยจากงานมากแล้ว (กูเป็น fresh graduate อยู่ในช่วงปรับตัวกับที่ทำงาน) กูไม่อยากมาเหนื่อยกับปัญหาครอบครัวอีก กูไม่ตามหา/ ไม่ช่วยพูดประนีประนอม พอดีๆกันก็ชอบมาว่ากูว่าไม่ให้ความสำคัญกับครอบครัว กูเบื่อมาก เหมือนรอบนี้จะหย่ากันจริงๆแล้ว พรุ่งนี้จะไปสำนักงานเขต ถ้าหย่า+แยกกันอยู่จริง ค่าใช้จ่ายเพิ่มอีก ค่าคอนโดพ่อกูที่จะแยกไปอยู่เอง แค่คิดกูก็ปวดหัวสัสๆละ ลากไปหาจิตแพทย์ครอบครัว แม่กูก็ยอมไปครั้งเดียวแต่ไม่ยอมกินยา คือเกินเยียวยาสุดๆ ถ้าพ่อกูหย่าละออกไปอยู่เองจริง กูก็คงไปกับพ่อแน่ๆ ปล่อยให้น้องชายกูทนความไม่ stable ของแม่ไปละกัน แต่ก็ไม่รู้ว่ามันมี solution อื่นไหมที่จะทำให้แม่กูเลิกเป็นบ้าขี้ระแวงแบบนี้ คือพ่อกูก็ทำทุกวิถีทางละ พฤติกรรมเขาก็คนทั่วไป แค่แม่กูระแวงจัดจากพฤติกรรมพ่อตัวเอง และญาติฝั่งพ่อกูไม่ถูกกับแม่กูอะ
>>721 กูหล่ะเหมือนมึงเลย กูรุ่นเดียวกับมึงด้วย แต่แค่ของกูเกิดตอนสมัย10กว่าปีที่แล้ว
ไม่มีทางหายหรอกคนแบบนี้ แค่อย่าไปทริปเกอร์อะไรที่เขาไม่ชอบถ้ามึงยังอยากจะแคร์ แต่ถามหน่อยทําไมต้องแคร์ ทําไมต้องไปแก้ไขด้วย ก็ปล่อยทิ้งไปก็พอแล้ว มึงห่วงชีวิตตัวเองเถอะ จริงๆมันเรื่องของคู่ชายหญิงไมต้องให้ลูกมารับผิดชอบ แล้วญาติไม่ชอบแม่จะไปแคร์เหี้ยอะไร กูก็มีญาติฝั่งพ่อแบบนั้นเหมือนกัน แต่เอาสัสมาบ่นๆมายุๆไม่ชอบแม่งทําให้สถานการณ์แย่ลงไปอีก โครตมีความเป็นผู้ใหญ่ไอสัส
อ่อ มีอีกทาง ถ้าแม่มึงเป็นพวกเชื่อศาสนาก็ส่งไปปฎิบัติธรรมแม่งเยียวยาได้ ไปให้ถูกวัดละกัน แต่ไงก็ไม่หายหรอกอาการอยู่ๆก็บ่นๆซํ้าๆ เอาเหตุผลไปพูดก็ไม่มีประโยชน์เหมือนมึงพยายามเอาชนะการเปายิ่งฉุบกับเงากระจกมึง ถ้าแม่วพูดก็ปล่อยให้พูดไปไม่ต้องไปตอบไร แค่นั้น
บางทีกูก็ไม่เข้าใจว่าพ่อแม่กูเค้าจะแอนตี้การเปิดแอร์อะไรนักหนา ค่าไฟกูก็เป็นคนจ่ายแท้ๆ
ตัวเองได้อยู่ห้องใหญ่ลมพัดเลยไม่ร้อน กูอยู่ห้องเล็กมุมอับลมไม่พัดกูเลยร้อน ต้องมาห้ามกูเปิดแอร์ด้วยหรอ งง
มีเหตุให้ต้องย้ายมาอยู่บ้านญาติฝั่งพ่อถาวรกูไปกับพ่อ ซึ่งพ่อกูก็ไม่ใช่พ่อที่ดีหรอกอีญาติคนนี้ก็น่ารำคาญพอกัน เข้าใจเเหละว่ามาอยู่บ้านเขาเเล้วอย่าทำอะไรเรื่องเยอะ เเต่นี่ขนาดสายฉีดตูดก็ห้ามใช้เเล้วไปใช้มือล้างเเบบสมัยโบราณเเทนนี่เกินไปป่าว ตอนเปิดตู้เย็นเเค่เปิดสองสามครั้งเอาของก็โดนบ่นละเเล้วเเม่งคือตู้เย็นจากบ้านกูที่ไปขนมาด้วยนะ คือเป็นไรวะใครมันจะตรัสรู้รวดเดียวว่าจะเอาของอะไรๆตลอดวะ วันนี้ล่าสุดเเม่งพ่อกูเอาของกินไปเวฟก็โดนบ่น เขร้ อยากให้อยู่เเบบยุคหินรึไง คือเเม่งอึดอัดมากเครียดมาก นอนไม่เคยหลับ จุกจิกไปหมด เมื่อรู้ว่านี่มันนิสัยคนเเก่เวล99รึไง อึดอัดถึงขนาดกูนั่งขี้เเม่งไม่สุดตลอดอะคือออกมาปุ้ปเเม่งปวดอีกละฟังดูมันอาจตลกเเต่ไม่เลย ตอนนี้ก็รอพ่ออันขี้เกียจกูว่าจะไปเปลี่ยนทะเบียนบ้านย้ายมานี่ตอนใหนเพราะถ้าทะเบียนไม่เเน่นอนกูไม่กล้าหางานด้วยสภาพนั้น กูได้งานเมื่อไหร่เช่าห้องเช่าอยู่คนเดียวเเม่งรำคาญ
อัพเดต วันนี้มีปากเสียงกับพ่อเเล้วมาด่าหาว่ากูโตเเล้วยังฟังเพลงญี่ปุ่นอยู่อีกปัญญาอ่อน กูได้ยินเเล้วโมโหมาก ความคิดโบราณสัสๆ ฟังเพลงญี่ปุ่นเเล้วผิดอะไรวะ มีพ่อที่ใหนใช้คำเเบบนี้กับลูกบ้างวะ เหลือเชื่อเลยไอ้เ_ย กูทนมันมานานมากนะทนจนกูอยากกระทืบมันเเล้วอะ เพราะตั้งเเต่กูเกิดมาเเม่งดูถูกกูหลายอย่างมาก อยู่เฉยๆก็โดนหาเรื่องด่า พอเวลาเเม่งโมโหเเม่งจะพูดสิ่งที่อยู่ในใจออกมาหมดเลยเช่นมีบางจังหวะเเม่งพูดว่า ที่ทุกอย่างเป็นเเบบนี้ก็เพราะมึง หรือ เมื่อไหร่มึงจะออกไปจากชีวิตกูซักที เเล้วเเม่งชอบด่าเสียงดังเวลาอยู่บ้านเก่า ตอนมันเรียกกูช่วยยกของเเล้วของมันหนักมากกูยกไม่ใหวเพราะเเรงน้อยก็ชอบด่ากูเสียงดังดูถูกกูว่าผญ.ยังยกใหวกว่ามึงเลย เเล้วเสียงเเม่งก็ดังถึงข้างบ้านเป็นขี้ปากพวกเเม่งอีก ทำไมกูต้องมาได้พ่อเเบบนี้มาเป็นพ่อวะ ญาติก็ทำตัวประสาทเเดก ไม่ดิจากที่เจอมาทั้งหมดต้องบอกว่า ญาติฝั่งพ่อเเม่งมีเเต่พวกปสด.
กูท้อมากอยาก_ายเเต่ก็ไม่กล้าฆ่าตัว_ายเพราะยังมีสิ่งที่อยากทำหลายอย่างอยู่ เเม่งเอ้ย
ถ้าไอลูกพี่ลูกน้องมันไม่รักพ่อ พ่อไม่ต้องไปรักมันแล้วก็ได้นะ พ่อช่วยมันตั้งเยอะแต่มันทำกับพ่อแบบนั้น พ่อพอเหอะ กูเห็นละเหนื่อยใจ ถ้ามันสำนึกมันคงดีกับพ่อไปนานแล้ว เลิกช่วยเหอะ ถือว่าเห็นแก่สุขภาพพ่อเองก็ได้ พ่อล้มป่วยขึ้นมาคนจ่ายค่ายาก็กูไม่ใช่มัน รักญาติพี่น้องก็ดี แต่เอาพอดีๆหน่อย
พ่แแม่กูเมื่อไหร่เขาจะรู้ว่าการที่ทำตัวแบบนี้จะทำให้คนอื่นประสาทแดก
จนเพื่อนพูดว่าที่กูแปลกๆแต่เด็กเพราะพ่อแม่
กูเป็นลูกคนกลางแต่พ่อชอบพูดจาหมาๆใส่พูดแรงที่สุดในบรรดาลูกเลยไม่รักกู
อยากเรียนมหาลัยไม่เคยส่งดิ้นรนแทบตายจนหาเงินไม่ทันแม่มก็ด่าไม่เคยรู้ปัญหาอะไรเลยจะหาผัวแก่รวยให้อยู่นั่นละพูดไม่คิดน่าเบื่อ
จะมีลูกควรตรวจสุขภาพจิดสันดานเงินการเป็นอยู่พ่อแม่เนอะ
ไม่ใช่มีๆส่งๆลูกประสาทแดกประสาทแดกส่งๆกันต่อปัญหาจิตใจชีวิตคนจนคนประสาทแดกไม่ควรมีลูกอ่านของแต่ละคนแม่มเหิ้ยของกูก็เหิ้ยพี่พ่อประสาทแดกอยากให้มีผัวฝรั่งยืนด้วยตัวเองไม่ได้ต้องพึ่งต่างชาติไม่มีใครโง่มาเอาหรอกให้กูไปขายตัวเมืองนอกสารพัด
กูเป็นโรคจิตแต่เด็กเพราะแม่งเป็นแบบนี้แทนที่เอากูไปรักษาแต่เด็กไม่พาไปจนไปรักษาเองแดกยาจนอ้วนเหอะสัส แค่บ่นแบบเร็วนะ ถ้าระเอียดคง 555
กูขอโทษลูกกูร่วงหน้าเลยละกันที่พ่อหาแม่ให้พวกมึง(ลูกแฝด) นิสัยเหี้ยขนาดนี้ คือก็รู้แหละว่ามันเป็นพวกขี้หงุดหงิด+ใช้เงินมือเติบกูก็พยายามคิดว่ามันก็ยังดีที่เอาเงินไปผลาญกับการเรียนลูก
แต่ไม่คิดว่ายิ่งอยู่ด้วยนานวันปากมึงจะหมาได้ขนาดนี้ ปากแบบกูอยากจะด่าอะไรกูก็ด่ากระทบจิตใจยังไงกูไม่สน
พูดแม่งไม่คิด...แบบกูฟังมันด่าลูกกูตอนทำการบ้านไม่ได้ดั่งใจมันกูอยากเข้าไปขวางแล้วสวนมันฉิบหาย แต่ก็ไม่อยากทะเลาะต่อหน้าลูก
คือกูต้องขอโทษจริงๆที่แม่พวกมึงเหี้ยขนาดนี้
คืออนาคตนี่ช่วงพวกมึงอยู่มัธยม
คนพี่แม่งใจบางโดนด่าเยอะๆกูไม่รู้จะเป็นไง มึงจะรับไหวรึเปล่า
คนน้องจุดเดือดต่ำคงมีทะเลาะกับแม่พวกมึงบ้านแตก
กูขอโทษนะ
กูเหนื่อยบังคับให้แม่ดื่มน้ำเปล่า
แม่กูชอบกินกาแฟจนเล็บเหลืองตาเหลือง
กุแดกน้ำอัดลมแทนน้ำเปล่า
กาแฟมันก็กินต่างน้ำได้ เมกาโน่ ไง ไม่มีน้ำตาลเลย
กินทุกวัน วะแก้ว
แม่เมิงกินโอเลี้ยงหรอ
>>731 ถ้าหย่าลูกกูโดนแม่มันเอาไปเลี้ยงแน่ไง แล้วลูกกูก็เล็กอยู่ขนาดว่าโดนด่าฉิบหายแม่งก็ยังอยากให้แม่มันกอด อยากให้แม่มันหอมอ่ะ
คนพี่แม่มันสอนการบ้าน ทำไม่ได้ดั่งใจมันหน่อยโดนด่าฉิบหาย แม่งร้องให้บอก "อยากให้แม่ใจดีๆ" กูปวดใจชิบหาย แล้วคนนี้คือติดแม่มากๆ
คนน้องกูสอนการบ้าน มีบังคับบ้างตามประสาเด็ก คนนี้แม่มันไม่สอนเพราะแม่มันด่าคนนี้ไม่สะทกสะท้านกับคำด่าแม่มัน 555 พอเห็นพี่มันโดนแม่ด่า ก็ถามกู "ทำไมแม่ไม่เป็นนางฟ้า? ทำไมแม่เป็นนางยักษ์" กูนี่อยากจะด่าแม่มันให้ฟังฉิบหาย
ถ้ากุรับเอา พี่สะใภ้กับหลานมาอยุ่ด้วย ที่บ้านกุ มันจะดูน่าเกลียดเปล่าวะ พี่ชายกุแม่งไม่เลี้ยงอะไรเลยสัด ไปมีหญิงอื่นอีก อยุ่จังหวัดไหนก็ไม่รู้ ตอนนี้พีอแม่กูดูแลหลาน แต่แม่กุไม่ค่อยชอบพี่สะใภ้ และกูเห็นวิธีเลี้ยงกับให้เงินใช้แล้ว รุ้สึกแม่งไม่พอทำห่าไรแน่
เลยจะชวนมาอยุ่บ้านกุเลย และหางานสบายๆให้พี่สะใภ้ทำ ส่วนหลานกุกะจะเลี้ยงเอง
กูขอให้แม่กูตาย
ขอคำปรึกษา คนที่บ้านชอบสั่งของออนไลน์เป็นของใช้อะไรมาก็ไม่รู้ ทั้งสเปรย์ผมหอมหน้าตาไม่น่าไว้ใจ ยาสีฟันยี่ห้อก๊อปคอลเ*ตที่เป็นภาษาจีนทั้งอัน (ในขณะที่ที่บ้านใช้ทั้งสป๊ากเกิ้ล ทั้งคอลเ*ตอนู่แล้วแต่ดันซื้อมาเพิ่ม) มีวิธีหักดิบแก้ปัญหามั้ยมึง กุบ่นว่าอย่าไปสั่งๆจนปากกุจะไปกองกับพื้นแล้ว TT
>>716 เหมือนน้องกู น้องมึงอายุเท่าไหร่ ถ้ายังเรียนมัธยม เอาจริงส่วนใหญ่มหาลัยจะดีขึ้น ปรับปรุงตัวเอง มัธยมมันวัยขบถอะ น้องกูหลังสอบเข้ามหาลัยปีแรกไม่ติดจนต้องซิ่วแม่งก็คิดเองได้ ส่วนใหญ่เป็นกันงั้น แต่ถ้าน้องมึงกู่ไม่กลับ สิ่งเดียวที่แนะนำคือรีบตัดมันทิ้งไม่ให้เป็นภาระมึง ไหนๆมึงก็ไม่สนิทกันอยู่ละ
ระหว่างสองทางเลือกชีวิตแบบนี้ ถ้ามึงเลือกได้ เลือกแบบไหนกันวะ?
-มึงมีพ่อแม่ครบสมาชิกในบ้าน แต่แม่งทำตัวจนความคิด ฐานะแย่ เลี้ยงลูกด้วยอารมณ์ บางทีเป็นที่รองรับอารมณ์ของพ่อแม่ตัวเองจากงานด้วย ที่แย่กว่าคือทั้งพ่อทั้งแม่แม่งเกี่ยงกันเลี้ยงลูกด้วยซ้ำ ขับไสไล่ส่งลง ตจว. ไม่ซ้ำปีการศึกษา หวงมรดก ไม่คิดแบ่งให้ลูกคนไหนเลย ส่งเสียลูกแบบอัตคัตแต่หวังพึ่งบุญบารมีตอนแก่สัสๆ
-มึงเป็นเด็กกำพร้าแต่แรกอยู่กับย่ายายที่ไม่คุ้นเลย ญาติไม่ใช่คนในสายเลือด พ่อก็พ่อเลี้ยง แต่ฐานะดี เรื่องกินเรื่องใช้ ไม่ขัด เงินมีพอใช้เหลือๆถ้าไม่ฟุ่มเฟือย ย่าแม่งแค่เคี่ยวเข็ญให้ดูแลกิจการความสะอาดเรียบร้อยบ้านแกให้ดีๆ แล้วเรียนให้ได้ ส่งเสียเรียนพิเศษบ้างประปราย ที่เหลือแกรับผิดชอบให้ได้ อย่าก๋ากั่นเกินวัย อย่าเที่ยวเล่นเกินงามเป็นพอ มรดกไม่มี มีที่อยู่ให้แค่หอพักที่เปิดเช่าละอยู่กับย่าเพื่อหลับนอนได้
หรือไม่เลือกทั้งสองทางนี้ไปเลย?
ถ้ามีคนฝากซื้ออะไรซักอย่าง แต่ไม่ได้ให้เงินมา แล้วกุไม่ซื้อให้ คือมันจะดูเป็นคนใจแคบ แล้งน้ำใจไหมวะ บางทีกุก็เซ็งอะ ไปซื้อให้แล้วยังต้องมาคอยทวงตังอีก
ปรึกษาหน่อยวะกุคบกับแฟนมา 7 เดือนละ
กูรู้สึกแฟนกูใช้เงินเปลืองมากเลยตั้งแต่กูแนะนำเพื่อนกูให้รู้จัก
กูก็รู้ว่าแฟนกูฐานะบ้านก็ไม่ค่อยมีเงิน กูก็โอเคไม่เป็นไรบ้านกูก็รวยแฟนกูขยันไม่มีปัญหา
แต่หลังๆมาแฟนกูรู้จักเพื่อนกูแฟนกูใช้เงินอย่างเยอะเลย เพื่อนกูซื้อกระเป๋าใหม่แล้วมาลงไอจี
แฟนกูเห็นก็อยากได้บ้างก็เอาเงินเก็บที่หาไว้ไปซื้อมาแล้วก็โพสลงไอจีด้วย ทั้งเรื่องชุดรองเท้าอีก
แต่เงินทั้งหมดที่แฟนกูใช้ก็เงินแฟนกูนะ แฟนกูไม่ได้ใช้เงินกูสักบาทเลยแต่กูก็ต้องเอาเงินกูไปช่วย
บ้านแฟนอยู่ดีเพราะเงินก้อนนั้นแฟนกูจะเอาให้พ่อแม่เขาจ่ายหนี้แต่ดันไปติดหรูซื้อของไปละไม่มี
กูก็ไม่รู้จะทำไงว่าแฟนกูใช้เงินเกินตัว เพื่อนๆของกูพ่อแม่มันก็รวยมันใช้ได้แต่แฟนกูไม่รวย
ก็ควรเก็บ พอกูบอกแฟนกูแบบนี้แฟนกูก็มาดราม่าใส่บอกว่า เธอว่าเขาจนแล้วไม่เจียมตัวเหรอ
แล้วก็ร้องไห้บอกว่าตัวเองจนบ้านจนๆอยู่นั้น กูไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นเลยแค่ไม่อยากให้เสียเงินซื้อของไปแข่งกับเพื่อนกูทั้ง กระเป๋า รองเท้า แค่นั้น กูควรทำไงดีวะแบบนี้
แม่กูจะให้กูไปบวช แต่งานการกูก็มีมั่นคง เรียน ป.ตรีควบด้วย ละมีลูกสองคน อีกคนไม่ทำเหี้ยไรเป็นนีทอยู่บ้าน แทนที่จะไปบอกมันไปบวชแทนกู .... กูถามกลับไปว่ากลัวไม่ได้เกาะผ้าเหลืองตอนลงโลงเหรอนี่แรงไปป่ะวะ? ที่กูกล้าด่าไม่ใช่ไรนะ ตอนเค้าอยู่ในช่วงวัยทองกูซึมซับมาเยอะ การจะด่าให้ชอตฟีลบ้างก็คิดซะว่าเป็นผลตอบแทนตามสไตล์การเลี้ยงอ่ะ
พ่อชอบด่าแม่ตลอด จนแม่มาระบายให้เราฟังบ่อยๆ
แถมแม่ก็ดูมีน้ำตาด้วย
แต่สุดท้ายก็กลับไปดีกันเหมือนเดิมลูปวนไป
ส่วนพ่อไม่เคยขอโทษแม่เลย เอาแต่งอนแม่ทำตัวไม่ถูกใจ สถานการณ์วนลูปไปเรื่อยๆ เราไม่ได้ทำไรเลยเราผิดไหม
>>748 มึงบอกว่าแฟนมึงว่า "จนแล้วไม่เจียมตัว" จริงๆแหละ แค่มึงพูดแบบเลี่ยงๆเพราะไม่อยากทำให้แฟนมึงรู้สึกไม่ดี แต่ซวยหน่อยที่แฟนมึงฉลาด จับใจความที่มึงจะสื่อได้ แต่เสือกโง่จับความรู้สึกกังวลของมึงไม่ได้ เขาก็เลยโกรธมึงไง
ส่วนตัวแนะนำให้ด่าเมียมึงเพิ่มอีกหน่อย ด่ามันจนกว่าจะเข้าใจฐานะตัวเองดีๆ อยากซื้อของแพงๆก็หาเงินให้ได้เยอะๆก่อน อย่าโง่ไปซื้อของไร้สาระ เดี๋ยวจะไม่มีเงินสำหรับสิ่งที่สำคัญจริงๆแล้วจะมาเสียใจทีหลัง แต่มึงก็ด่าแบบหวานๆไปละกันนะ
>>749 ถ้ามึงใจเย็น มึงปฏิเสธไปเฉยๆก็ได้ แต่มากวนด้วยเรื่องไร้สาระงี้ ย้อนถามให้แม่มึงตรอมใจตายไปเลยแบบนี้ก็เวิร์คเหมือนกัน
>>755 ผิดที่มึงตั้งคำถามอะไรเหี้ยๆแบบนี้นี่แหละ กูเห็นใจนะที่มึงอยู่ในครอบครัวเหี้ยๆมันเลยทำให้มึงปัญญาอ่อนลง แต่ที่พ่อแม่มึงเหี้ยไม่ใช่ความผิดมึง เพราะปัญหาส้นตีนแบบนี้มันแก้ยากว่ะ ทีมมืออาชีพที่มีทรัพยากรพร้อมก็ไม่ใช่ว่าจะแก้ไขปัญหาความสัมพันธ์ได้ทุกเคส มึงเป็นคนปัญญาอ่อนที่ตกเป็นเหยื่อของปัญหาความสัมพันธ์ของพ่อแม่มึงแบบนี้ มึงจะช่วยอะไรไม่ได้ก็ไม่แปลก จะทำตัวเป็นเหยื่อที่ได้รับความเสียหายต่อไปก็ได้ ไม่ผิด
กูเบื่อพ่อแม่ตรงที่เป็น extroverted จัดๆ ชอบอัพเดตชีวิตแล้วก็ถ่ายรูปลูกลงโซเชียลตลอดเวลา แล้วกูกับพี่ไม่พอใจมาก มันสะสมมานานจนเคยระเบิดตอนม.ต้น แต่เขาก็ไม่ปรับปรุง แถมยังด่าพวกกูอีกว่าประสาท บ้านอื่นก็ถ่ายได้ แต่อันนี้มันเกินไปไง พวกกูโดนบุลลี่แต่เด็กว่าขี้เหร่ เป็นอีดำ ไม่ขาวเหมือนพ่อแม่มาตลอดจนเป็นพวกขาดความมั่นใจทั้งคู่ พอโตมาเลิกวิ่งเล่นตากแดดข้างนอก ก็เริ่มถ่ายรูปพวกกูลงในเฟสถี่ๆเกือบทุกวัน บอกคนทั้งโลกว่าทำอะไรบ้าง ไม่ยอมตั้งสเตตัสให้เห็นแค่เพื่อน ตั้งพับบลิคตลอด พอพวกกูบ่นก็อ้างว่าทำไมต้องปิดบัง ไม่ใช่ดาราหรือคนที่ทำอะไรผิดกฎหมายสักหน่อยสักหน่อย บอกตามตรงกูอายเพื่อนมาก ขนาดบางทีนั่งรถด้วยกัน พวกกูหลับหลังรถยังหันมาถ่ายลงเฟส พวกกูไม่ยินยอมด้วยซ้ำ บางทีกูไปข้างนอกก็มีคนไม่รู้จักมาจับมือจับแขนทักว่าใช่ xx มั้ย เห็นจากในเฟสแม่ มันเป็นความรู้สึกที่เหี้ยมากจริงๆ ใจกูกับพี่พังจนหวาดระแวงไปหมด พอพวกกูไปหาหมอ ก็บอกว่าสำออยเป็นบ้า ล่าสุดกูหนีมาทำงานในกรุงตามพี่ ลองเป็นพนักงานหน้าร้าน ก็ตามมาแกล้งทำเป็นสอบถามสินค้า+แอบถ่ายรูปกูที่ร้านอีก กูไม่โอเคมากๆ บอกเป็นสิบกว่าปี บอกไปเท่าไหร่ก็ไม่เข้าใจความเป็นส่วนตัว อิจฉาเพื่อนที่พ่อแม่ไม่ก้าวก่ายชีวิตมาก กูร้องไห้เพราะเรื่องนี้ประจำ อยากตายจริงๆ
>>761 มันเป็นเรื่องส่วนตัวจริงแหละ ดังนั้นบางอย่างทึงก็ไท่ต้องบอกพวกเขา แล้วโกหกว่าเป็นอีกอย่าง มึงต้องสร้างตัวตนอีกคนให้พ่อแม่พอใจ เพื่อให้ตัวของมึงจริงๆสบายใจ ฆวยที่มึงยังมีพี่อยู่ข้างๆ แต่สําหรับกูไม่มีใครเลย พี่ก็ด่ากู ดูมีปัญหากับพวกแม่งตลอดแต่ไม่เคยเถียงกูอธิบายด้วยเหตุผลตลอดก็ไม่มีใครฟังมาหลายเรื่อง โดนบอกว่าเถียงแล้วคนรอบข้างตัวพ่อปม่กูก็มองกูเป็นเด็กเหี้ยไปเลยด้วย
กูย้ายประเทศแล้วตอนนี้ อยู่สบายมาก ไม่เคยถ่ายรูปให้แม่ง จะด่ายังไงก็ทําไรกูไม่ได้ สุขภาพจิตดีขึ้น100000%
กูผิดไหมวะที่ดันเฉยๆกับการที่พ่อกูเหมือนจะมีชู้ คือเรื่องนี้เป็นปัญหาคาราคาซังที่บ้านกูมาจะเดือนละ พ่อแม่กูความสัมพันธ์คือสามวันดีสี่วันร้ายสุดๆ พฤติกรรมพ่อกูที่แม่รู้ก็คือ
1. ขับรถไปส่งลูกน้องผู้หญิงคนใหม่ททงที่ป้ายรถเมล์ตอนขากลับ (เป็นทางผ่านอยู่แล้ว) - พ่อกูบอกว่ามันทางผ่านกลับบ้าน ไม่ไปส่งแล้วน่าเกลียด แต่แม่กูวีนมาก เค้าก็เลยเลิกไปส่งละ
2. คุยเล่นกับเพื่อนร่วมงานใน Microsoft Teams แบบออกแนว 18+ หน่อย พูดเรื่องชีวิตส่วนตัว แต่ก็คือพูดถึงแม่กูด้วยนะ ฟิลแบบเมียพี่ไม่ค่อยชอบแต่งหน้าไรงี้ แม่กูมองว่าเหมือนด่าว่าเค้าไม่แต่งตัว ผู้หญิงคนนี้เป็นอีกคนกับคนแรก เป็นเพื่อนร่วมงานที่ทำงานสาขาหาดใหญ่ มีลูกมีผัวแล้วเช่นกัน - พ่อกูบอกคุยเล่นเฉยๆ สนิทกัน
3. พ่อกูชอบดูคลิปผู้หญิงสวยๆในยูทูป ละมันก็เด้งแนะนำมา - อันนี้กูไม่รู้ว่าพ่อแก้ตัวไง แต่กูเฉยๆ ก็มนุษย์อะ
4. มียางรัดผมสีเขียวแบบที่กูไม่ใช้ ไม่เคยซื้อแน่ๆ ตกอยู่ในรถพ่อ
ปล เท่าที่อ่านดูพวกมึงว่าพ่อกูมีชู้มั้ย กูสงสัย
Background คือกูวัยทำงานแล้ว แต่ยังอยู่กะพวกเค้า คือส่วนตัวกูก็โตพอที่จะเฉยชากับการที่พ่อแม่จะหย่ากัน แล้วกูสนับสนุนการหย่ามากๆด้วย การอยู่ในบ้านที่ทะเลาะเสียงดังกันตลอดแม่งน่าปวดหัวอะ
แต่ก็ไม่รู้ว่าอันนี้คือเรียกว่ามีชู้รึเปล่า เพราะพ่อกูก็ยืนกรานมากว่าไม่ได้มีอะไร แล้วก่อนหน้านี้บ้านกูก็อยู่อย่างสงบสุขมาตลอด20กว่าปีก็ตั้งแต่กูเกิดมาอะ55555 เหมือนแม่กูว่างเกินไปมั้งใกล้เกษียณ มานั่งจับผิดพ่อ คือส่วนตัวกูว่าพ่อไม่ได้มีชู้อะไร แค่สันดานเป็นแบบนี้เฉยๆ คุยเล่นง่ายกะทุกคน ละเค้าค่อนข้างรักครอบครัวมาก ที่ผ่านมาก็ไม่เคยมีประเด็นนี้ แต่กูคิดตลอดว่าถึงพ่อมีชู้จริงกูก็เฉยๆ ละถ้าพ่อกูย้ายออก กูก็คงไปอยู่กะพ่อด้วย กูสนิทกับพ่อมากกว่ากับแม่ แล้วถึงพ่อจะมีใครก็ตามก็ไม่ได้เกี่ยวกับกู มันก็เป็นเรื่องความสัมพันธ์ส่วนตัวในชีวิตเขา ที่ไม่ได้กระทบกูอะ แต่กูรู้สึกว่ามันแอบแปลกๆที่กูคิดแบบนี้ เพราะปกติพ่อมีชู้ พฤติกรรมลูกทั่วไปน่าจะโมโหมาก555555 กูคือไม่สนใจจะดูหลักฐานที่แม่กูแคปภาพมาด้วยซ้ำ เพราะกูรู้สึกว่าแม่กูประสาทแดก แต่อีดใจนึงก็รู้สึกว่ากูดูเป็นลูกสาวที่เหี้ยมาก ไม่เข้าข้างแม่ตัวเองแล้วยังไปเข้าข้างพ่อที่เหมือนจะมีชู้อีก
พ่อกุเหมือนจะเป็นไบ เกย์ อะไรทำนองนั้นวะ
แต่กุไม่กล้าเอาไปบอกใคร กลัวพี่ๆกับน้องกุจะรับไม่ได้
เพราะกุล้อเรื่องพ่อกุเกณฑ์ทหารแล้วโดนตุ๋ยตูดทีไร
พ่อกุเงียบทุกที มันแปลกๆวะ ความลับนี้คงมีแต่กุที่รู้คนเดียว แล้วไม่รู้พ่อกุไปตุ๋ยตูดใครอยู่ไหมพักนี้
แต่เราก็ไม่มีสิทธิ์ไปห้าม หรือพ่อจะนอกใจแม่หรือเปล่า
กุควรจะทำยังไงดี หรือความลับนี้จะถูกเก็บไปชั่วนิรันดร์
>>768 ถ้าพ่อกุเป็นเกย์ก็ดีอย่าง ตรงที่คงไม่ไปมีลูกเพิ่มมาแย่งมรดกกุนะ
แต่สำหรับกุ แม่ของกุดีที่สุดในโลกแล้ว ไม่เข้าใจเมิงเหมือนกันนะ เป็นเพศญ ด้วยกัน ควรจะรักแม่มากกว่า
แต่แม่เมิงอาจจะไม่ดี ไม่ใช่ผญทุกคนเป็นแม่คนได้
กุไม่รู้ในชีวิตจะหาผญที่ดีกว่าแม่ได้ไหม
บางทีการถูกล็อตเตอรี่ อาจจะไม่ใช่จากการถูกหวย
แต่เกิดกาชาของพ่อ เป็นลูกแม่ เนี่ยละ
>>771 ย่อหน้าสองน่าจะพูดถึงกูชะ เพราะ770ไม่ใช่กูนะ5555 เออใช่กูก็รู้สึกแปลกๆเพราะเรื่องพวกนี้ลูกสาวควรเข้าข้างแม่นี่แหละ กูถึงรู้สึกผิดจนต้องมาระบายในนี้ไง ว่าทำไมกูถึงเฉยชากับเรื่องนี้จังวะ5555 อาจเป็นเพราะพ่อเป็นคนเลี้ยงกูมามั้ง แม่กูไม่ค่อยมีเวลาเท่าไหร่ ทำงานหนัก กูมีอะไรก็เล่าให้พ่อฟังทุกเรื่อง พ่อกูค่อนข้างหัวสมัยใหม่ เข้าใจกูมาก กูมีปัญหาก็มีแต่เค้าที่อยู่ช่วยเหลือกู แต่แม่กูค่อนข้างประสาทอะ จิตแพทย์ก็ไม่ยอมไปพบ กูตัดสินใจระดับที่ว่าถ้าเมื่อไหร่พ่อกูออกจากบ้านไปกูคงไปด้วยแหละ กูอยู่ในบ้านที่มีแต่แม่กับน้องไม่ได้ ประสาทแดกตายก่อน
>>768 อาจจะด้วยพฤติกรรมของแม่มึงด้วยที่ปสด.+พ่อใจดีกว่ามึงเลยรู้สึกโอเคกับพ่อมึงมากกว่า รวมถึงมึงอาจจะเข้าใจพ่อได้กับการที่มีเมียปสด.มันค่อนข้างต้องใช้ความอดทนสูง
กูค่อนข้างเข้าใจเพราะครอบครัวกู แม่กูก็ค่อนข้างปสด. แล้วพ่อกูก็ไปมีชู้จริงๆ แต่พอแม่จับได้ก็เลิกนะ ใจกูไม่ได้โทษพ่อกูเลยว่ะ คือพอเอาใจเขามาใส่ใจเรา ว่าถ้ากูเป็นพ่อกูแล้วเจอเมียแบบแม่กูมันก็เรื่องธรรมดาที่จะมีชู้ป่ะวะอะไรแบบนั้น
>>777 .... หมดคำจะพูด
แค่พ่อแม่ด่าเราไม่ใช่ว่าเขาจะไม่รักเรานิ
>>778 เอาเป็นว่ากุรู้จักเจ้าของเมนต์ละกัน รู้จักมาต่ำก็ 2-3ปีได้ โม่งมันแคบกว่าที่เมิงคิด
รวมถึงเหตุผลที่ทำให้มันเกลียดแม่ด้วย บอกว่าแม่เป็นจิตเวช แต่มันเนี่ยละที่จิตเวช เคยกรีดข้อมือตัวเองก็เคยทำมาแล้ว
กุถึงไม่ให้น้ำหนักที่มันด่าแม่มันไง สุดท้ายคนเราก็จะคิดเข้าข้างตัวเองอยู่ตลอด โดยไม่สนใจความเป็นจริงนั่นละ
ไม่ได้มาปรึกษา แค่มาระบาย
พรุ่งนี้เปิดเทอม กัดฟันจ่ายค่าเทอมแล้วแต่มีไม่พอค่าหนังสือ โทรไปขอที่บ้านแล้วตัดสายทิ้งซ้ำๆๆๆ ใส่พอพูดถึงเปิดเทอมทั้งคู่
ไม่อยากร้องไห้เลยตื่นมาแล้วจะตาบวม แต่ทั้งตัวมีพอแค่ค่ากินประทังได้วันละมื้อจนถึงสิ้นเดือนนี้ เวลาก็ไม่มีไปหางานทำเพราะเรียนยิงยาวถึงค่ำเพื่อให้จบไว เหนื่อยใช้ชีวิตฉิบหาย ถ้าไม่มีกูสักคนแล้วที่บ้านคงดีกว่านี้สินะ
>>781 ช่วงนี้หาเงินลำบาก พ่อแม่ให้เมิงได้เกิดมาก็ดีแล้ว รายจ่ายต่างๆ เดาว่าเมิงคงเรียนปริญญาตรีมานานเกิน มันไม่มีให้กู้ กยศ หรือ ก่อนเรียนเมิงทำอะไรที่มันเป็นวิชาชีพสิ เรียนมันไม่เหนื่อยเท่าทำงานหรอก
เมิงพูดระบายเพราะน้อยใจคนอื่น คนอื่นเขาก็ลำบากกว่าเราตั้งเยอะ เมิงแค่เรียนอย่างเดียวไม่ได้ทำงานไปด้วยนิ
>>781 ถึงขนาดตัดสายทิ้งมึงก็ไม่ต้องพึ่งที่บ้านแล้วแสดงว่าก่อนนี้มีปัญหากันมาก่อน
ตนเป็นที่พึ่งแห่งตนว่ะก็ต้องกัดฟันหางานพิเศษทำอยู่ดีน่ะแหละ มันก็มีนะที่ไม่เหนื่อยมาก ที่จ่ายหนักน่ะแบบรับแขกคนเดียวได้หลักพัน มึงก็น่าจะรู้กูหมายถึงอะไร ไม่ได้แนะนำให้ไปทำนะ แต่ถ้าระหว่างใช้ชีวิตลำบากอย่างที่มึงว่า กินวันละมื้อทั้งเดือน ไม่มีเงินจ่ายค่าหนังสือ กูยอมไปทำงานหยั่งงั้นดีกว่า
พวกมึง กุไม่รู้จะถามเรื่องนี้กับห้องไหนว่ะ คือเมื่อหลายปีก่อน(เกิน10) พ่อกุเอาชื่อญาติมาซื้อรถ แล้วปัจจุบันแม่งโทรไปทวงหนี้กับญาติ(ที่เป็นเจ้าของชื่อ) แล้วพวกญาติมันก็มาด่าพ่อกุ แต่รถคันไหนกุยังจำไม่ได้ ที่แน่ๆ รถมันไม่อยู่แล้ว บวกกับเวลานานขนาดนี้แล้ว มันจะยังทวงได้อีกเหรอวะ
ขอบ่นหน่อยบ่นทิ้งไว้ด้วย ไม่รู้จะบ่นที่ไหนดี
แฟนกูไม่รู้เป็นอะไรอยู่ๆแม่งเข้าดันไปนับถือแม่ชีอะไรไม่รู้เฉยเลยวะแล้วแบบนับถือจริงจังมากๆ
กูจะเยก็ไม่ให้กูทำบอกว่าเป็นเรื่องผิดไม่เป็นกุศล อะไรก็ไม่รู้ทั้งๆที่เมื่อก่อนก็โดนกููเยไปตั้งเยอะ
แล้วของที่มีแม่งก็เอาไปขายหมดเลยแล้วเอาเงินมาให้กูบอกให้กูเอาไปเลี้ยงทานเด็กอาทิตย์ละครั้ง
เพราะบาปกูมีเยอะต้องขจัดบาปออกไปด้วยการทำทาน ตอนนี้แค่มือถือแฟนกูก็ไม่มีจะซื้อให้ใหม่ก็ไม่เอา
งานที่ทำก็ดันไปลาออกอีก บอกอยู่ได้ด้วยบุญ ล่าสุดจะโกนหัวไปบวชชีละ กูละเซ็งจะทิ้งก็ทิ้งไม่ได้เพราะยังรักอยู่
ด้วยแล้วตอนคบกันแรกๆ แฟนกูช่วยกูไว้เยอะ ช่วยดึึงออกจากยา ช่วยล้างหนี้พนันเกือบๆ 2ล้าน ช่วยทุกอย่าง
ตอนนี้กูจะช่วยแฟนกูบ้างแต่แฟนกูดันบอกว่า ตอนนี้บรรลุรู้แจ้งแล้ว มีแต่กูที่ยังไม่บรรลุให้กูขยันทำทานเด็ก
ไม่รู้จะทำไงเลยวะแบบนี้ แม่ชีที่นับถือก็ไม่ใช้คนด้วย เป็นรูปอะไรก็ไม่รู้ ถ้าเป็นคนกูคิดว่าคงโดนหลอกแต่นี้เป็นรูปเฉยๆ ไม่รู้ไปทำอะไรยังไงให้นับถือได้
>>790 กุนับถือความโมเอะ ไม่ใช่คนเหมือนกัน
แต่เป็นดวงจิต สะอาดสว่างสงบ
อยู่ที่ว่ามันทำให้ตัวเมิงมั่นคง มีสเถียรภาพไหม
กุก็ไม่รู้เหมือนกันมีใครนับถือแบบกุไหม แต่ชีวิตนี้กุหาคำตอบเจอแล้วกุเกิดมาเพื่อพิทักษ์ความโมเอะ
ชีวิตนั้นสั้น แต่ความโมเอะนั้นยืนยาว
กุก็ไม่รู้ว่าทางไหนผิดหรือถูกนะ ถ้าแฟนเมิงนับถือรูปก็ลองหาจิตกรสักคน วาดรูปที่คลายมนต์ แม่ชี ทิ้งซะ
กุทำแล้วได้ผลอยู่ เวลาถูกดึงจากอารมณ์ลุ่มหลงเบลอหนัก คนเราอาจจะเห็นผิดเป็นชอบได้
แม่กูชอบมายืมเงินทีละสองหมื่น สามหมื่น บอกจะคืนแต่ก็ไม่คืน จนตอนนี้ยอดเป็นแสนล่ะ กูคุยกับเขาเรื่องนี้อย่างจริงจังไปเมื่อสองอาทิตย์ก่อน ซึ่งเขาก็ทำเป็นหงุดหงิดทุกครั้งที่พูดเรื่องเงิน
พอมาช่วงนี้เขาเงียบๆ ไม่มาขอ กูก็แบบ ดีจัง สงสัยจะบริหารเงินได้
แต่เปล่า กูมาเปิดกระเป๋าหาของ แล้วเจอว่า เขาขโมยเงินกูไปหมื่นนึง...
ขอบ่นระบายหน่อยนะ
เห้อปีนี้กูก็ไม่ได้เที่ยวปีใหม่อีกแล้วสินะ หลังโควิตตอนแรกนึกว่าจะไปเที่ยว ตปท. ปลายปีอย่างสบายใจได้ซะที
ที่ไหนได้ ญาติๆ นี่ไปเป็นใบไม้ล่วงเลยวุ้ย เศร้าก็เศร้าว่ะเฮ้อ เค้าก็ทำดีกับกูมาก แต่ทำไมถี่จังวะ เสื้อดำกางเกงดำ อุสาห์ไม่เก็บไว้เพราะกลัวเป็นลางก็ไม่ช่วยอะไระลย ก่อนหน้านี้ก็ป้า ต่อมาก็คุณยาย ปีนี้คุณย่าก็จูๆ สุขภาพไม่ดีปลายปีซะอีก
จะว่าไปถ้านับอายุก็คงใช่แหละ แต่จำได้ว่าตอนเด็กไม่มีเหตุการณ์พวกนี้เลยนะ จังหวะแจ๊กพอร์ทเลยจริงๆ พับผ่าเหอะ
ก่อนหน้านี้มันมีเทรนด์เล่าเรื่องพีคๆของญาติกัน กูเข้าไปส่องๆดูเรื่องที่เยอะมากคือเรื่องผู้ชายมีเมียน้อย
แล้วฝ่ายชายเอาเมียน้อยมาในวันรวมญาติด้วย แล้วญาติๆดันช่วยกันปกปิดจากเมียหลวงอีก
อ่านแล้วก็รู้สึกว่าชาวบ้านเค้าเรื่องพีคๆเยอะดีเนอะ ของญาติกูนี่ไม่ค่อยจะมีอะไรพีคๆเลย
วันนี้กินข้าวปีใหม่ถึงรู้ว่ากูเองก็มีญาติห่างๆที่มีเมียน้อยเหมือนกัน แต่เรื่องมันนานแล้วตั้งแต่กูยังเล็กๆอยู่เลย
แต่เรื่องที่ดีคือพอเรื่องแดงญาติๆไม่มีใครช่วยปกปิดจากเมียหลวงเลย แถมช่วยเมียหลวงกันเต็มที่
พอคนนั้นถูกญาติๆรังเกียจเพราะเรื่องมีเมียน้อย เค้าก็เลยไม่กล้าโผล่มาในงานรวมญาติอีก พอรู้เรื่องนี้เลยรู้สึกว่าญาติๆกูก็น่ารักเหมือนกันนะ
รำคาญพ่อแม่ตัวเองที่ประสาทแดกเรื่องไม่กินเนื้อว่ะ ตัวเองไม่แดกเฉยๆนี่ยังพอว่านะ
นี่ดูซีรี่ส์ญี่ปุ่นเกาหลีแล้วในเรื่องเค้าแดกเนื้อกันต้องทำเป็นอี๋ ไปข้าวกับคนอื่นแล้วมีคนสั่งเนื้อมากินนี่เอามาบ่นที่บ้านได้เป็นชั่วโมง
ล่าสุดไปกินข้าวกับเพื่อนมา ปรากฏว่าเค้าสั่งก๋วยเตี๋ยวเนื้อไว้ให้ล่วงหน้าตามจำนวนคน เพราะไม่คิดว่ามีคนไม่กิน
ถึงของแบบนี้มันควรจะถามก่อนสั่งก็เถอะ แต่เค้าก็ควรจะรู้ตัวได้แล้วนะว่าตัวเองนั่นแหละที่ประหลาด
ท้อชิบหายเลยว่ะ เรียนมาจนจะจบ กำลังจะได้มีรายได้ช่วยแม่กุที่เลี้ยงกุมาคนเดียว กลับมาบ้านแม่งรู้ข่าวว่าน้ากุโดนหลอกเอาเงินไปลงทุนแล้วโดนโกง เงินที่โดนไปคือไปไล่ยืมคนสนิทมาร่วมแสนในคืนเดียว แล้วที่เหี้ยคือโดนหลอกเพราะโอนไปห้าร้อยได้คืนมาสองพันเลยเชื่อ กุอดทนเรียนกับประหยัดเงินเพื่อกำลังจะมีอนาคตที่ดีแม่งต้องมาเป็นแบบนี้ แม่กุก็เครียดอีกกำลังจะผ่าตัดอีกสองเดือนหน้าแล้วต้องมาเจออะไรแบบนี้อีก แล้วคนรอบตัวเตือนตอนโดนหลอกแม่งก็ไม่ฟัง โตจนป่านนี้แล้วไอสัส
>>800 รู้ว่าเครียด แต่ขอกวนตีนหน่อย
จริงๆแม่งมีข้อดีในความชิบหายทั้งหลายที่เกิดขึ้นอย่างนึงเว้ย ตรงที่ต่อไปนี่ไม่มีใครมายืมเงินมึงได้แล้วเว้ย เพราะตอนนีมึงมี backstory ปูมหลังที่เจ็บปวดจากการที่โดนยืมเงินแล้ว วันหลังถ้าใครเสือดมายืมแล้วตื้อมากๆ มึงก็เปิดเพลงเข้มๆ ทำหน้าเศร้า แล้วก็เล่าความหลังอันเจ็บปวดนี้ให้ฟัง แล้วก็จบเรื่องว่า "...แล้วฉันก็ได้สัญญากับตัวเอง ว่าจะไม่ให้ใครยืมเงินอีก ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม (ทำเสียงเข้มมากขึ้น) ไม่ว่ายังไงก็ตาม!!" แล้วทีนี้มึงจะได้รับความสามารถในการปฏิเสธหนักแน่นเสียงแข็งแค่ไหนก็ได้
>>779 พึ่งมีเวลาเข้ามาอ่านโม่ง มึงเป็นไรอะ ปกติกูสิงอยู่อีกห้อง ไม่รู้จักเพื่อนที่เล่นโม่งซักคนด้วยซ้ำ บ้านไม่เลี้ยงแมว เพราะแพ้ขนสัตว์ และกูไม่เคยมีประวัติรักษาจิตเวชหรือกรีดข้อมืออะไรทั้งนั้น เพ้อจังเลยอะมึง55555 หาหมอบ้างนะ
>>777 เออ กูก็รู้สึกอะไรประมาณนั้น แต่ก็ไม่ใช่ว่ากู normalize กับการมีชู้นะ คือกูรู้สึกว่ามันเหี้ย แต่ก็นั่นแหละ กูไม่รู้ว่าพ่อกูมีชู้จริงไหม เพราะแม่กูแม่งเพ้อไปละ พ่อกูสื่อสารอะไรกะเพื่อนร่วมงานผู้หญิงไม่ได้เลย ยันขึ้นปีใหม่ก็ยังทะเลาะกันอย่างต่ำๆวีคละคร้้ง
เหนื่อยโว้ยชีวิต เครียดหว่ะ
คนนี้จะเอาอย่างนั้นคนนั้นจะเอาอย่างนี้ ส่วนกูไม่มีสิทธิ์จะใช้ชีวิตของตัวเองเลย
เมื่อไหร่มันจะจบสักที กูเบื่อ อยากหนีไปไกลๆ
พ่อกุเป็นเหี้ยไรชอบช่วยตัวเองในห้องเดียวกะที่ลูกสาวนั่งอยู่
กูเบื่อมีแม่ประสาทแดก อยู่ดีๆก็โวยวายเรื่องไร้สาระ กูจะตายก็เพราะมึงเป็นอีบ้าตลอดเวลานี่แหละ คนอยู่ดีไม่ว่าดี แช่งได้มั้ย ไม่รุ้จะกลัวบาปทำไม อยู่ด้วยก็นรกอยู่แล้ว
เมื่อเมียกูไม่พอใจ+โกรธลูกกูมากๆ (เด็ก 4 ขวบ โมโหเด็กคนอื่นแย่งเล่นบอลเลยปาของเล่นใส่ แต่ไม่โดนนะ) คือโมโหระดับลูกคุยด้วยไม่คุยเดินหนี เสร็จแล้วก็มาหาเรื่องด่ากู ด่าแบบพยายามจะเชื่อมโยงเรื่องที่ลูกกูเกเรเพื่อมาด่ากู ซึ่งแม่งก็ข้างๆคูๆน่ะแหละ
กูไม่ได้เถียงอะไร คือรู้ว่ามาทรงนี้ยิ่งพูดมันยิ่งขุดอะไรซักอย่างมาด่า
แล้วเหมือนด่ามาแล้วกูเฉยมั้ง ทีนี้เลยใช้ไม้ตายคือบอกจะขอแยกไปอยู่คนเดียว ชั้นเลี้ยงลูกไม่ดี แกก็เลี้ยงไปนะบลาๆ
กูควรทำยังไงวะพูดไปก็โดนมันด่า ไม่พูดมันก็หาเรื่องอื่นมาเล่นอยู่ดี
ปล. จากนิสัยคือมันทำพูดไปงั้นแหละ พอมันหายหงุดหงิดก็คืนสภาพเดิม แต่ toxic ฉิบหาย
>>815 อันนี้คือ เมียใหม่ ไม่ใช่แม่ของลูกมึงใช่มะ นิสัยแบบนี้กูว่าอยู่ด้วยกันลำบากนะ รักลูกมึงบ้างรึเปล่าก็ไม่รู้ เผื่อใจไว้บ้างว่าวันนึงไปกันไม่รอดจะได้ทำใจไว้เนิ่นๆ ลูกมึงสำคัญที่สุดท่องไว้ เมียหาใหม่ได้ แต่ลูกคือเลือดเนื้อเชื้อไข ทำอะไรก็ได้ที่มึงคิดว่าสบายใจ มึงและลูกมีความสุข แข็งบ้าง อย่าอ่อนเกินไป ไม่งั้นเสียระบบหมด
3p โอยาโกะด้ง ไปเลยฟิน ๆ
https://www.facebook.com/100064894862412/posts/790129113160244/
กลับใต้เพราะลูกพี่ลูกน้องแต่งงาน ป้าคนนึงแม่งลูกอายุเท่ากูชอบอวดชอบขิงตั้งแต่มัธยมยันมหาลัยว่าเกรดเท่านั้นเท่านี้แต่กูเรียนเกรดกลางๆ แต่กูเรียนร.ร.ชื่อดังในกรุงเทพส่วนลูกป้าโรงเรียนธรรมดาไม่ใช่รร.ประจำจังหวัดด้วยซ้ำ มหาลัยลูกป้าจบราชพัดแถวใต้กูจบม.เอกชนก็ขิงอีกว่าเนี่ยเรียนม.รัฐมันดีกว่า พอวัยทำงานก็ขิงเงินเดือนลูกว่าเงินเดือน20kแล้วนะทำแถวสมุทรปราการไม่ว่างมางานแต่งเพราะทำงาน แล้วก็อยากจะรู้เงินเดือนกูให้ได้พ่อกูสะกิดขาเลยว่าห้ามบอกกลัวป้าหน้าแหก ละคาดคั้นจนกูรำคาญกูเลยบอกแม่งเลยว่า35kแล้วถ้ารับเขียนงานเพิ่มนอกเวลาก็ได้อีก5-6พันต่อเดือน ตอนนี้ออกจากบ้านพ่อแม่มาซื้อคอนโดของตัวเองแล้วเพราะใกล้รฟฟ.จะได้ไปทำงานกับไปเรียนป.โทสะดวกหน่อย ป้ากูแม่งตอบแค่ว่าโอ้เก่งเนาะแล้วเงียบเลยอีสัส กูเลยถามจี้กลับเลยว่าลูกป้าพักอยู่ไหนน่าจะซื้ออสังหาได้แล้วนะอายุเริ่มมากแล้วกับให้ดูเรื่องเรียนป.โทไว้บ้างเผื่อไว้อัพเงินเดือน ให้ฟีลแบบกูเอากลับทบต้นทบดอกสะใจเหี้ยๆเหมือนอมทุกข์ไว้ตั้งแต่อายุ13แล้วกูได้แก้แค้นโป้งเดียวตอนอายุ28
อยากให้แม่เลิกเป็นบ้า เมื่อไหร่มันจะตาย ชอบมีปัญหากับเรื่องไร้สาระ โรคจิต ประสาทแดก ควรจับไปยัดรพ.บ้าได้แล้ว เคยมีคนทักเรื่องพบจิตแพทย์มั้ยก็กรี้ดๆโวยวายเป็นบ้าไปด่าเขา
ตายซักทีเถอะ
บ้านลึกชิบหาย บ่นนั่นบ่นนี่ว่ากูไม่หัดขับ
ตอนเรียนกูขออยู่หอบอกไม่ให้จะซื้อบ้านอยู่ เสือกซื้อบ้านไกลกว่าเดิมจนกูไปเรียนสายบ่อยๆ ฝึกงานก็ไม่ได้ที่ที่ตัวเองทำเพราะพ่อทำตัวเหี้ยใส่ สุดท้ายมาจิกให้กูไปหางานทำ ไม่มีประสบการณ์ บ้านไกลจากรถไฟฟ้ากว้าเดิมแบบนี้จะให้กูไปหางานที่กรุงเทพ เจริญเถอะไอ้เหี้ยยยยย
แม่ทะเลาะกับญาติเสร็จก็จะลากกูไปเป็นพวก พอกูขี้เกียจไม่อยากสนใจก็มาด่ากูอีก เหี้ยไรนักหนาวะ
พ่อกูหนีไปมีเมียใหม่ตั้งแต่กูเด็กๆ มาหากูตอน13 แต่ไม่ได้คุยอะไรกัน จนติดต่อกันอีกครั้งตอน16 ตอนนั้นก็ส่งตังให้กูทีละพันต่อเดือน เดือนไหนขอเพิ่มก็จะโดนบ่นนิดหน่อย พอกูอายุ20 กูเคยขอ100 แต่ก็ไม่ได้ให้อ่านไม่ตอบแล้วหายไปเกือบ4ปีถึงทักมา ตอนนั้นกูได้ทุนกำลังจะไปเรียนต่อตปท.พ่อโทรหากูถี่มาก แนะนำญาติคนนั้นคนนี้ให้กูรู้จัก ไหนจะให้กูโทรหาพี่ชายที่อยู่กับพ่อบ่อยๆ ไหนจะเปิดประเด็นที่ว่าตอนเด็กอยากพากูไปอยู่ด้วย แต่ไม่ยอมบอกเหตุผลว่าทำไมตอนนั้นถึงไม่พาไป แล้วไหนจะพูดเรื่องเรียนจบให้กูไปอยู่ด้วย ซื้อบ้าน ซื้อที่อยู่ใกล้ๆเลย กูเลยตัดสินใจไม่ติดต่อกับพ่อกูแล้ว กูเหี้ยไปหรือเปล่า
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำมากพวกมึง กูก็รักพ่อกูนะแต่พอถึงขั้นออกปากให้กูซื้อบ้านซื้อที่อยู่ใกล้ๆกันกูก็เริ่มไม่อยากยุ่งเท่าไหร่ กูอาจจะคิดมากไปว่าพ่อต้องการให้กูเลี้ยงตอนแก่หรือยังไงทั้งที่เคยทิ้งกูไป พี่กูที่อยู่กับพ่อก็ลูกผีลูกคน ไม่เคยทักมาหากูก่อนเลยซักครั้ง ทักมายืมตัง2หมื่นค่านายหน้าไปทำงานที่เกาหลีอะไรของมันก็ไปรู้กูไม่ได้ให้ไป ไปๆมาๆมีเรื่องยา กูปวดหัวมาก
>>833 ลองมานับดูละเสียตังให้กูไม่ถึง6หมื่นเลยมั้งตั้งแต่กูเกิดมาจนถึงตอนนี้นะ 6หมื่นสำหรับเลี้ยงคนๆนึงจนอายุขนาดนี้แม่งถูกชห ค่าเทอมเฉพาะตอนม.1-3ที่ตากูจ่ายให้ยังแพงกว่า6หมื่นอีก ยังไม่เคยบอกให้กูต้องอยู่กับเค้าซักคำ บางทีกูก็น้อยใจพ่อกูนะวันเกิดกูยังจำไม่ได้ คนที่จำได้คือพ่อเลี้ยง กูเรียนคณะอะไรพ่อกูยังจำไม่ได้เลย ชอบถามซ้ำๆตอนที่โทรกันอยู่แล้วชวนคนอื่นมาคุยด้วย
>>836 เขาให้เมิงกำเนิดมา ให้ร่างกายสมองความคิด
เมิงได้ตอบแทน พระคุณพ่อแม่ หรือยัง
วันเกิดของเมิงก็คล้ายวันเกิอบตายของแม่
วันเกิดเมิงก็เกิดเอง ไม่ใช่เรื่องสำคัญเลย
เด็กผญสมัยนี้มันเหี้*จัง กุว่าเมิงก็เลวไม่ต่างกับพี่ชาย พ่อ เมิงหรอก ดูท่าแล้ว ต้องด่าพ่อแม่ไหมว่า ไม่ได้อยากเกิดมาให้กุเกิดมาทำไม? สงสารพ่อเมิงที่โง่ดูคนไม่ออก
แต่กุดูเมิงออกทะลุปุโปร่งหมด
>>837 ออกแนวตลกเกินกุไม่ใช่836นะ แต่ยังหลุดขำ มึงดูคนออกเหรอ ดูจากอะไร ดูจากที่มาบ่นปัญหาชีวิตในโม่งเนี่ยนะ ดูออกไม่พอทะลุปรุโปร่งอีก ว้าว แค่น้อยใจก็เลวไม่ต่างกับพี่ชายที่สร้างปัญหาแล้ว น้อยใจนี่มันสร้างผลกระทบอะไรให้คนอื่น ที่มาโพสในโม่งก็วิธีจัดการตัวเองของแม่งแหละ บอกเด็กผญสมัยนี้เหี้eจัง อีกประโยคพูดถึงพี่ชายเลวต่อ แย้งกันเองสุดๆ บอกแค่เด็กสมัยนี้แม่งเหี้eก็พอแล้วนิ มึงจะอวดตัวว่าดูคนออก มาสั่งสอนคนอื่น จากความคิดง่ายๆกลวงๆมีคำถามเต็มไปหมดแบบนี้จริงเหรอ
กู 836 เอง กูน้อยใจจริงจังแต่ก็ไม่ได้ไปชี้หน้าพ่อแม่ต่อหน้านะว่าให้กูเกิดมาทำไมไม่ได้อยากเกิดมา แม่กูก็รับผิดชอบกูในฐานะแม่แล้วทั้งรายได้อะไรก็ไม่เพียงพอสำหรับเด็กทารกที่มาค่าใช้จ่ายมหาศาล ไหนจะตอนเข้าโรงเรียนค่าชุดนร.ค่าเทอม ค่าเรียนพิเศษ แม่และญาติๆฝั่งแม่จ่ายให้ทั้งหมด ส่วนพ่อกูลอยตัวกับเมียใหม่ โยนเศษเงินให้กูนิดหน่อยพอมีบุญคุณแล้วก็ทิ้งหัวกูไปอีกครั้ง เพิ่งจะมาติดต่อกันตอนกูกำลังจะได้ดีแล้ว ตอนนี้นมก็ไม่ต้องซื้อให้กูกิน ขนมก็ไม่ต้องซื้อให้กูกินแล้ว ค่าเทอมก็ไม่ต้องจ่ายให้กูแล้วด้วยถึงจะเห็นว่ากูเป็นลูกสินะ กูยังคงพูดดีๆกับพ่ออยู่ในฐานะที่เค้าเป็นพ่อกูแล้วเค้าทำอะไรให้กูในฐานะพ่อบ้าง วันที่แม่กูต้องทำงาน2ที่ วันที่ตากูต้องเลิกทำงานประจำมาเปิดร้านขายของก้อกๆแก้กๆเพราะไม่มีใครคอยป้อนข้าวป้อนน้ำกู มาโยนเศษเงินให้แล้วให้กูกลับไปเป็นลูกอีกครั้งหรอ
โวเก้คืออะไรวะ
กูไม่มีเวลาทำควายอะไรทั้งนั้นแหละ หยุดเสือกแล้วไปหาทีาตายได้แล้วอีแก่
พอเห็นคนในครอบครัวตัวเองเริ่มจำไม่ได้ว่าตัวเองเคยพูดเรื่องนี้ไปแล้วแล้วมาพูดซ้ำอีกรอบแบบเดิมกุรู้สึกใจหายนะ ว่าเขาแก่ขนาดนั้นแล้วหรอ มันถึงวัยที่เขาเริ่มหลงๆลืมๆแล้วหรอ กุกลัวในอนาคตถ้าเขาหนักกว่านี้ล่ะ กุทนฟังเขาพูดเดิมๆซ้ำๆได้อยู่แล้วกุมีความสุขกับสิ่งที่เขาแชร์ให้กุ แต่กุแค่ไม่อยากยอมรับว่าเขาแก่ขึ้นมากแล้วจริงๆ แล้วถ้าในอนาคตมันหนักถึงขั้นที่เขาจำกุไม่ได้แล้วล่ะ
กูขอให้อีแก่ห่านี่มัน ไปสะดุดตกท่อตายห่า ตายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ตายๆตายตาย ตาย ตาย ตาย ตาย ตาย ตายไปได้ไ แบี่ง ำไผะ่ว ทอีควาย อีห อีฝหาพผา ่เะะ้ว่ เาืดปพูดดี
กูขอให้แม่กูเลิกทรมานบนโลกนี้ซะที
แม่งมีชีวิตอยู่ให้มีความสุขไม่ได้ก็รีบๆไปโลกหน้านะ ห่าราก ผีเจาะปากมาด่าคนเหรอ เรื่องเล็กๆน้อยๆก็ต้องด่า พูดเสียงดังเหมือนกูเป็นควาย
หัวฟวยนะ จะไปไหนก็ไป กูไม่สนใจมึงแล้ว
มึงกูมีเพื่อนคนหนึ่งรู้จักกันมา10ปีก่อนที่มันจะจีบญาติกูแล้วแต่งงานกัน ตอนนี้มันเป็นน้องเขยกูมาจะ6ปีละ รวมๆกูรู้จักอิเพื่อนคนนี้มา16ปี ค่อนข้างสนิทกัน แล้วประเด็นคือมันให้น้องญาติกูเป็นคนดูแลการเงินในบ้าน ให้เมียเก็บเงินทุกบาททุกสตางค์ที่หาได้ ตอนนี้มันมีแผนจะเอาเงินไปลงทุนเลยไปขอเบิกเงินที่เมีย แต่ความจริงแล้วเมียเอาเงินไปใช้เยอะมากจนมีให้มันไม่ครบ กูรู้เรื่องนี้เพราะญาติกู(เมียมัน)มาขอยืมเงินกู พอกูถามว่าแล้วเอาเงินไปทำไรหมดน้องกูมันก็สารภาพว่าเอาไปซื้อของแบรนด์เนม กับเปย์ดารา โดยส่วนตัวกูคงไม่ให้น้องยืมเงินแน่ๆละเพราะมันน่าจะเบี้ยวกูแน่ๆ แต่มึงว่ากูไปบอกเพื่อนกูดีไหมวะว่าเมียมันผลาญเงินไปเก็บไปเกือบครึ่งล้าน คนหนึ่งก็เพื่อนสนิทคนหนึ่งก็ญาติ กูกลัวบอกไปละเขาบ้านแตกกูจะกลายเป็นนางมารไปอีก
มีโม่งคนไหนเบื่อทุกครั้งที่ต้องกลับบ้านบ้าง พอโดนเรียกกลับบ้านรู้สึกอยากจะตาย ชอบถามอะไรให้อึดอัดตลอดเวลา เบื่อชิบหาย
อยากปรึกษาทุกคนหน่อย นี่กำลังคบกับแฟนคนนึงอยู่แต่ที่บ้านไม่อยากให้มีแฟนจนถ้าเกิดมีจะตัดขาดกันเลย แต่พอช่วงไม่กี่ปีก่อนน้องแอบคุยเชิงชู้สาวกับรุ่นพี่ที่รร.เลยหยวนเรื่องนี้ลง ละนี่ก็คบกับแฟนมาได้สักพักละ เลยอยากบอกที่บ้าน แต่กลัวเขาด่าอะ
(ฉันกำลังเรียนมหาลัยอยู่ แอบกลัวว่าจะตัดหางปล่อยวัดอะดิ)
อยู่ร่วมกับคนประสาทมีปัญหาทางจิตแม่งจะพากุเป็นประสาทไปด้วยจริงๆ ไอ้เหี้ย ต้องกล่อมตัวเองตลอดว่าคนเราเลือกเกิดไม่ได้ๆๆ อย่าไปว่ามันๆๆ แต่สุดท้ายกุก็ทนไม่ไหวต้องตะโกนด่าสักชุด กุเริ่มจะเป็นบ้าตามแล้วชิบหาย
แม่งมีทฤษฏีเหี้ยอะไรมั้ยวะ ที่คนเป็นลูกไม่มีสิทธิ์ที่จะบ่นเหี้ยไรเลย บ่นเรื่องนั้นเรื่องนี้ โดนอิพ่ออิแม่บอกกูเหนื่อยกว่ามึงเยอะ
ตอนเด็กๆกูเคยเล่นอวัยวะเพศของลูกสาวอากู ตอนนี้เขาโตเป็นสาวแล้วไม่น่าจำได้แต่กูจำได้แม่นเพราะเป็นอวัยวะเพศหญิงเดียวที่กูเคยเห็นจริงๆในชีวิต เวลาไปรวมญาติแล้วกูต้องอยู่ใกล้ๆน้องเขาทีไรกูแข็งทุกที เคยมีทีน้องเขานั่งหันหลังอยู่แล้วกูก็ยืนเอาของกูไปใกล้ๆหน้าน้องเขา แต่ไม่ได้ควักออกมานะ กูกลัววันนึงจะพลาดว่ะ แบบสติหลุดไปข่มขืนเขาเงี้ย
กูอยากจะตะโกนถามกลับมากกว่า กูหางานไม่ได้ก็ด่านั่นนี่ แต่พอกูจะไปสัมภาษณ์งานเร็วๆนี้ ก็เสือกมาบังคับจะให้กูไปไร่ด้วยให้ได้ เป็นส้นตีนเหี้ยไรวะพ่อแม่บ้านนี้
เพื่อนโม่งขอคำปรึกษาหน่อยดิ เป็นมึงจะทำยังไงถ้ารู้ว่ามีญาติที่ยังเป็นเยาวชนที่พ่อแม่มึงเอามาอยู่บ้านแอบเอาของๆมึงไปขายแบบไม่ขอเหรอ มันไม่ใช่ของมีค่าแต่เป็นของส่วนตัวอะ คือกูย้ายออกมาอยู่ที่ตจว.เลยไม่ได้กลับไปนานละ ส่วนตัวกูเทคแอคชั่นด้วยการไปคุยกับเจ้าตัวตรงๆแล้วให้ญาติรับผิดชอบค่าของมา แต่กูไม่รู้ว่ากูควรทำอะไรอย่างอื่นอีกมั้ย ส่วนตัวกูบอกให้พ่อแม่บอกญาติให้กลับไปอยู่บ้านตัวเองนานแล้ว แต่พวกผู้ใหญ่อิดออดเพราะโดนฝากฝั่งคำสั่งเสียจากผู้หลักผู้ใหญ่มาว่าฝากดูญาติคนนี้ด้วย กูไปต่อไม่ถูกเลย ไม่รู้จะทำยังไงให้สามารถปกป้องทั้งสิทธิส่วนตัวของตัวเองและยังให้พ่อแม่รู้สึกสบายใจ
มีเรื่องหนักใจที่ตัดสินใจยากหว่ะ เคยยืมเงินจากอาทวดมาเกือบแสนตั้งแต่ 8ปีก่อน ก่ะจะคืนหลังมีงานทำตอนเรียนจบแต่เจอCovidนี่จบแผนจังๆเลย ใน2ปีที่ผ่านมาพยายามหลายรอบละที่จะคืนตั้งแต่เริ่มใกล้เปิดเมืองแต่แทนที่คนที่บ้านฝั่งกูจะเข้าใจ ไม่จ้า ทำกูเสียการงาน หาแต่เรื่องให้แบบต้องไปทำงานลำบากไปทำงานสาย ไปทำงานไม่ได้ สุดท้ายมีปัญหากับหัวหน้างานจนเขาต้องบังคับให้ทำรายวัน ทั้งๆที่ในตอนนั้นเนี่ยเรียกได้ว่ากูแทบจะเป็นเสาหลักของครอบครัวด้วยซ้ำแต่ไม่มีใครในบ้านเข้าใจเลย บางทีทำงานเหนื่อยๆกลับมาบ้านกลายเป็นสนามอารมณ์ไปอีก ทุกวันนี้หนีออกมาแล้ว(แต่ไม่ได้ตัดขาดถาวร)มีงานประจำผ่านมา 2 ปีมีเงินเก็บ(เป็นเงินกองกลางของครอบครัวฝั่งบ้านกูที่กูบริหารอยู่)และมีความมั่นคงกับตัวเองพอสมควร ทีนี้อยากจะคืนเงิน แต่มีทางเลือกที่จะใช้มันได้ไม่กี่ทาง แล้วจะทำให้อาทวดได้เงินคืนช้าลง คือ
1. เอาเงินไปซ่อมบ้านที่เคยหนีออกมา เพราะบ้านมันเก่ามากแล้วต้องปรับปรุงใหม่ทั้งหมดรีโนเวททั้งหมด แต่ไม่รู้เหมือนกันว่ากลับไปอยู่บ้าน ที่ซ่อมเสร็จแล้ว มันจะดีขึ้นไหม เพราะคนที่บ้านก็สัญญาว่าเดี๋ยวจะช่วยออกเงินซ่อมให้ไม่รู้ไว้ใจได้ไหม แต่คนที่บ้านกูรีเควสเรื่องนี้กันหนักมาก
2. คืนเงินที่ยืมมาให้อาทวดไปเลย แล้วไม่ต้องสนข้อแรก จากนั้นค่อยคืนเงินให้คนที่บ้านบริหารเองละตัดขาดเอา
3. เอาเงินไปเรียนวิชาต่างๆอัพสกิล อัพตำแหน่งได้งานที่รายได้สูงกว่านี้ก่อนให้ทิ้งระยะเวลาให้นานขึ้น พอมีเงินมากๆค่อยไปทำทั้ง 2 อย่างแรกที่บอกไป
4.ทิ้งเวลาไปอีกสัก5ปี หรือทยอยคืนเงินเรื่อยๆตามปีๆไป ลองคุยๆกับอาทวดดู
5.รอเจ้าหนี้ตายไม่ต้องคืนเงิน (อันนี้กูไม่ค่อยอยากทำมากที่สุด เพราะเค้าดีกับกูในหลายๆเรื่องที่ครอบครัวฝั่งบ้านกูไม่มีปัญญาจะให้)
ประเด็นคือ อาทวดน่ะอายุเริ่มเยอะสุขภาพแกก็เริ่มแย่แล้วก็เลยอยากจะคืนเงินตอนที่เขามีชีวิตอยู่ว่ะแต่ตัดสินใจยากมากเพราะว่าเงินก้อนที่มีเนี่ยมันคืนได้เลยปัญหาคือ เงินตัวนี้อยากซ่อมบ้านก็ซ่อมอยากเรียนอัพสกิลตัวเองก็อยากทำ ไม่รู้จะเลือกทางไหนดีหรือใช้วิธีการแบบไหนดี
กูสงสัยชิบหายเลยว่ะโม่ง คนไม่ได้หาเงินจ่ายค่าใช้จ่ายทำไมมันล้างผลาญจังวะ กูเป็นคนจ่ายค่าใช้จ่ายในบ้านทั้งหมดแล้วคนไม่ได้จ่ายเปิดแอร์วันนึง 12-14 ชั่วโมง หุงข้าวทิ้งไว้ทั้งวันตลอด 24 ชั่วโมง เสร็จแล้วก็เปิดอุ่นเรื่อยๆ เสียบกาน้ำทิ้งไว้ เอาของแช่ตู้เย็นทิ้งจนเน่า กูสงสัยว่าไม่ละอายใจหน่อยหรอ
กูหาเงินมาจ่ายกูนอนเปิดแอร์ 5 ชั่วโมง คอยดึงปลั๊ก คอยจัดบ้านให้เป็นระเบียบ เคลียร์ของออกจากตู้เย็น ถ้ากูย้ายออกไปอยู่คนเดียวคือตายห่าแน่ๆ บ้านที่ทำมาคือไม่ต่างกับบ้านเก่าๆ โทรมๆ เลย
>>875 ถามความเห็นกูโดยรู้จากแค่จากที่มึงพิมพ์นะ
1. ไม่ควรอย่างยิ่ง ตัดทิ้งเป็นอย่างแรกเลย อนาคตข้างหน้าในวันที่มึงมีเงินเหลือทิ้งโดยไม่เสียดายอยากกลับมาทำก็ค่อยว่ากันอีกที
5. ทำแล้วอาจจะสบายในแง่การเงิน แต่ใจมึงไม่อยากทำ และอีกอย่างทำไปภาพลักษณ์มึงในสายตาญาติๆจะไม่ดีด้วย ถ้าไม่อยากก็ตัดไปอีกอย่าง
ทีนี้เหลือ 2. กับ 3. + 4. ถ้า 2 อย่างนี้มันดูสุดโต่งไป เช่นคืนรวดเดียวแล้วมึงเดือดร้อนไปยาวๆ หรือทะยอยคืนใน 5 ปี คิดว่ามันนานไป
ลองปรับๆดูก็ได้นะว่ามีอะไรกลางๆระหว่าง 2 อย่างนี้มั้ย เช่นคืนเงินก้อนบางส่วนก่อน แต่เหลือบางส่วนไว้เรียน ถ้าไม่พอก็ทำงานหาเงินเพิ่มไปก่อน อะไรงี้
>>880 กูโม่ง >>875 นะ จะบอกว่าที่จะซ่อมบ้าน เพราะมันเป็นPassive Incomeกลายๆ เงินมาจากที่ปล่อยให้เช่าในที่ดินด้วย ซ่อมทีนึง คนเช่าได้อานิสงค์จากการปรับปรุงบ้านไปในตัว แต่กูจะปรับแบบให้เอนไปทางคนเช่า เค้าจะได้มีใจอยู่ต่อ แต่กลัวใจเรื่องการบริหารเงินเก็บฝั่งบ้านกูมาก กูไม่โอเคกับการบริหารเงินเก็บที่มาดึงเงินส่วนนี้ไปใช้เวลาเงินช๊อตหลายรอบแล้ว กำลังคิดเรื่องกลางทางอยู่เหมือนกัน ซึ่งความคิดแว็บแรกกูไม่มีความคิด>>877 อยู่ในหัวเลยนะเรื่องคืนเงินละสุดโต่งตัดไปเลย เพราะคนที่บ้านใช้เงินกันแบบเหมือนตัวเองยังมีรายได้ระดับ ป.ตรีกันมาทั้งๆที่ตอนนี้อีก2-3ปีเค้าจะเอาออกๆจากงานลูกจ้างชั่วคราวไปแล้วด้วยซ้ำ ทางสายกลางกูกลัวไม่เวิร์กมากๆเลยมึง อยากคืนเงิน ละเอาส่วนที่เป็นทั้งเงิน และทรัพย์สินที่เป็นหุ้น โอนให้คนที่บ้านทั้งหมดเลยหว่ะเอาตรงๆนะแต่ไม่รู้ผลที่ตามมาเลยว่าจะมีอะไรไม่มั่นคงบ้าง
>>875 เชื่อกุ คืนหนี้ครึ่งนึงไปก่อน ครึ่งนึงเป๊ะๆแบบไม่ขาดไม่เกิน
หนี้อีกครึ่งที่เหลือลองคุยให้เขายกหนี้ดู ถ้าเขาไม่ยกหนี้ให้ ก็ทยอยจ่ายทีหลัง
สบายใจได้ปลดหนี้ครึ่งนึงด้วย ยังมีเงินไปทำอย่างอื่นด้วย
เงินที่เหลือเอาไปทำอย่างอื่น ซ่อมบ้านส่วนนึง และอื่นๆที่คุณพอใจ
ไม่ชอบพ่อตัวเอง ชอบพูดจาแซะตลอดเวลา
>>882 เดี๋ยวกูคุยกับคนที่บ้านว่า หัดเก็บเงินซ่อมบ้านได้กี่โมง ถ้าแม่งอิดออด ไม่สนห่าแตดไร กูเล็งวิธีการมึงหรือของเม้นบนๆเลยคือคืนให้หมด อย่างน้อยๆมันไม่ใช่ว่าเงินไม่มีเหลือนะ เหลืออยู่บ้าง เพราะกูลืมนึกไปอย่าง แถวบ้านกูจะรถติดอีกรอบจากการขยายเฟส รฟฟ. ที่อนุมัติงบแบบเต็มสูบไปแล้วด้วย กลับไปอยู่ที่บ้านแม่งเดินทางทำงานเข้าเมืองก็เสือกรถก็ติดตามเคย
>>883 แม่กูก็ชอบแซะ กูเลย
-นิ่งและมองหน้าแม่ตรงๆ เอามือมาแตะไหล่แม่แล้วบอก มานั่งคุยที่โต๊ะกัน
-ถามว่าการแซะทําไปทําไม ทําแล้วได้อะไร
-ดึงวิชาปรัชญาและจิตวิญญามาพูดด้วยเหตุผล
-แม่กูไม่เข้าใจและรําคาญขี้เกียจฟัง
หลังจากนั้นแม่กูก็ไม่พูดไรกับกูอีกเลย ถ้าไม่มีอะไรสำคัญ
อันนี้อยากถามว่าใครมีแม่แบบกูบ้าง เวลากูออกไปข้างนอกแล้วซื้ออะไรมากินบ้าน ตอนแรกแม่บ่นน้อยใจว่าทำไมไม่ซื้อมาให้แม่บ้าง กูก็บอกแม่ว่าไม่รู้ว่าจะซื้ออะไร ทีหลังถ้าจะกินหรืออยากได้อะไรก็โทรมาเลย คือนิสัยกูคือถ้าอยากกินอะไรก็แค่บอกกูจะได้ซื้อมาให้ ไม่ใช่ให้กูสุ่มซื้อมาให้ เพราะเคยซื้อมาก็ไม่กิน คือตอนยายกูอยู่ยายกูอยู่กูก็บอกยายแบบนี้ ยายกูก็ทำได้แกอยากกินไรก็โทรบอกกููกูก็ซื้อเข้ามา แล้วคือกูบอกย้ำๆแบบนี้กับแม่ไปหลายรอบมาก แต่เหมือนไม่จำ มาวันนี้มาน้อยใจระบายใส่กูเหมือนจะร้องไห้ แต่กูก็ไม่ตอบโต้อะไรก็บอกว่ากูผิดเอง แล้วก็ขอโทษ จากนั้นก็เดินออกมาเพราะไม่อยากให้มันแย่กว่าเดิม คือกูก็พยายามเข้าใจนิสัยแม่กูนะ แต่บางครั้งมันก็รู้สึกหงุดหงิดอ่ะมึง แต่ก็ไม่พยายามวีนใส่ คือบางครั้งไอ้นิสัยแบบนี้ทะเลาะกับพ่อบ่อยมากๆ นิสัยย้ำๆถามๆ เคยตอบก็จำไม่ได้ก็ถามอีก ถามหลายรอบๆ บางวันกูพึ่งตอบไปตอนเช้ามาตอนเที่ยงถามอีกละ ไหนจะย้อนแย้งคำพูดตัวเองพูดก็ลืมคำพูดตัวเอง ตอนแรกบอกทำอย่างงั้นอย่างงี้ได้มาอีกทีบอกไม่ได้แล้วกูก็โดนด่าฟรี แรกๆก็ไม่โอเคหรอกเพราะกูไม่ก็พ่อ พูดอธิบายหรืออะไรไปก็ดึงดราม่า จะร้องไห้ แต่หลังๆกูกับพ่อก็เออ แม่คงเหนื่อยกับงานแหละ แรกๆก็ไม่อะไร จนตอนนี้กูก็ขีดเส้นไว้สุดๆละ อยู่กับแม่พูดน้อยสุดๆ แล้วก็พูดแบบไม่ให้เกิดความชิบหายด้วย
น้าขอยืมตังกุของเก่าที่เคยยืมก็ยังไม่คืน กุลำบากใจมากแกก็บอกว่าครั้งนี้ครั้งสุดท้ายบอกจะให้ดอกกุร้อยละยี่ กุไม่หวังว่าจะได้หรอกเงินเก่าไม่กี่พันผ่านมาสี่ปีกุยังได้คืนไม่หมดเลย ยืมไม่กี่พันคืนไม่หมดมายืมเพิ่มรอบนี้ยืมมากกว่าเดิมเยอะบอกว่าค้างจ่ายค่าบ้านกับธนาคารสองเดือนบ้านที่กุอยู่เป็นชื่อแกยื่นกู้ เงินที่ขอยืมกุล่าสุดก็คงบวกเพิ่มไปจากค่าบ้านเอาไปหมุนอีก บอกสิ้นเดือนจะคืนกุบอกจะเอาไหนมาคืนขนาดรอบก่อนยังคืนไม่หมดเลย แกก็พูดขอให้มั่นใจจะทยอยคืนถ้าไม่คืนก็ทวงมาหรือถ้าต่อไปจะไม่ให้อีกก็เข้าใจ กุก็จะรอดูวัดดวงอีกรอบถ้ากุไม่ได้คืนก็จะไม่ให้ยืมอีก ถ้าเกิดได้คืนขอแค่ทยอยคืนเงินต้นจนครบพอเรื่องดอกแกไม่มีให้อยู่แล้วถ้ามีคืนคงไม่ยืมกุแต่แรก
ครอบครัว ตระกูลของมึงช่วยเหลือกันไหม?
เบื่อที่ต้องเจอบิดามารดาพูดจากูมึงหยาบคายใส่
เจอจนวันตาย นิสัยไม่เปลี่ยนง่ายๆ เรื่องดีๆมีเรื่องแย่ๆก็มี
แก้ปัญหากันยังไงบ้าง แยกอยูู่เพื่อปรับเปลี่ยนแวดล้อม
ใจยังเป็นห่วงตอนกลับมาดีกัน แต่พอทะเลาะกันคำพูดคำจา
ช่างทำร้ายจิตใจ โดนมาตั้งแต่เด็ก
Ky ขอถามโม่งที่อยู่หอพัก
กุเป็นผู้หญิงเพิ่งเคยอยู่หอคนเดียวครั้งแรก ทีนี้ผู้ดูแลหอ (ชาย) ขอเข้าไปในห้องเพื่อจดมิเตอร์ไฟ อยากรู้ว่าหออื่นก็ใช้วิธีขอเข้าห้องทีละห้องเพื่อไปจดแบบนี้หรอ? มันน่ากลัวนิดนึงที่ต้องให้ผู้ชายเข้ามาในห้องน่ะ นึกว่าหอจะมีมิเตอร์แยกไว้ที่อื่นให้ดูง่ายๆซะอีก
นี่โม่งอยู่หอเองนะทุกคน ขอบคุณทุกคนมาก รีบหาหอใหม่ดีกว่า น่ากลัวชิบหาย y-y (btw มิเตอร์มันอยู่ในห้องจริงๆว่ะ แต่ฝังอยู่ในตู้ ต้องเปิดมาดูเอง ตอนเห็นครั้งแรกกุร้องห๊าาาาเลย มันเอามาไว้ทำไมในห้องคนวะ)
>>896 ไม่ปกติหว่ะโม่ง มิเตอร์ไฟจะไว้ในห้องก็ได้ แต่มันต้องลิงค์ดิจิตัลเลย ถ้าทำไม่ได้ละนี่คือไม่ใช่ละ ไม่โอเคมากๆด้วย มึงมีธุระละไม่สะดวกเปิดห้องให้ มันอยากเข้าพื้นที่เช่าที่เป็นพื้นที่ส่วนบุคคลมึงเมื่อไหร่ก็ได้นี่ถือว่าบุกรุกนะ ยิ่งมันถือวิสาสะอยากเอากุญแจมาสเตอร์ไขนี่ยิ่งแล้วใหญ่เลย จริงๆเค้าจะรวมมิเตอร์ละโยงไปรวมๆกันตรงหัวบันไดหรือจุดทางขึ้นลงของชั้น มิเตอร์น้ำจะไว้หน้าห้องก็ได้ หรืออยู่ในห้องยังไงให้ลูกบ้านถ่ายส่งมาในไลน์ก็ได้ ไม่ใช่เล่นจะเข้ามาส่องห้องคนอื่นเค้าแบบนี้หว่ะ
สมัยกูอยู่หอ มิตเตอร์แต่ละห้องก็โยงสายไปตั้งเอาไว้ตรงบันไดขึ้น-ลงของแต่ละชั้นเลย
ปรึกษาห้องนี้ได้ไม้วะ คือกูไม่ใช่สายมูนะ แต่คนรอบข้างกู แม่ เมีย แม่ยาย คือสายมูหมด
ความสัมพันธ์กูกับเมียคือ คนรู้จักกันที่ทำหน้าที่พ่อแอนด์แม่ให้ลูก ความรักแห้งเหือดไปนานแล้ว แล้วทำตัวกับกูไม่ค่อยดีเท่าไร ตามสูตรมนุษย์เมียปากหมา ท้าเลิก ทำตัวเฮียเสมอต้นเสมอปลาย
ทีนี้มันมีอยู่ช่วงนึงเมียกูเนี่ยไปไหว้พระแถวนครพนม ก็เป็นเรื่องปกติแหละ แต่มันเริ่มไม่ปกติตรง
1. ผ้าเช็ดตัวกูมีกลิ่นแปลกๆ
2. น้ำหอมกูเหมือนระดับน้ำในน้ำหอมแม่งเพิ่มขึ้น แถมกลิ่นก็ไม่เหมือนเดิม ซึ่งกูบอกเมียกูเลยว่าน้ำหอมกูกลิ่นมันแปลกๆ แต่เมียกูบอกว่ากลิ่นปกตินี่ ซึ่งเป็นไปไม่ได้เพราะเมียกูจมูกดีมาก ไม่มีทางไม่รู้สึกว่ากลิ่นมันแปลกๆ
3. อันนี้กูไปรู้จากปากเพื่อนมันที่ไปด้วยกันมาว่าเมียกูเอาดวงกูไปดู แต่กลับมาไม่บอกอะไรกูเลย กูเลยถามไปก็บอกกูแค่ว่ากูดวงดี จบ คือตัดจบแบบนี้มีอะไรแน่นอน
ในความคิดกูคือ มีใครเล่นของใส่กูแน่ๆ ซึ่งถ้าเป็นพุทธคุณไม่จำเป็นต้องทำลับหลังกูไง กูเลยคิดว่าแม่งไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ
ตอนนี้กูเครียด คือ แล้วข้าวที่กูกินล่ะแม่งจะเอาอะไรมาผสมให้กูกินรึเปล่า จนตอนนี้ถ้าไม่ใช่กับข้าวที่แกะออกจากถุงที่กูเห็นจะๆหรือกับข้าวที่ทำให้เด็กกินกูจะแทบไม่แตะเลย ถ้ามันเตรียมไว้ให้กูกินบางทีกูแอบไปเททิ้งอ่ะ น้ำกูเปิดน้ำขวดใหม่กินตลอด กินแล้วเก็บใส่กระเป๋า
อาบน้ำตอนนี้กูใช้ผ้าเช็คตัวลูกกูเช็ดแทน เพราะผ้ากูเคยเอาไปซักตากแดด ไม่มีกลิ่นและ ซักวัน 2 วันกลิ่นแม่งกลับมา
เฮ่อบ้านกูแท้ๆ
>>899 อันนี้สงสัยว่าถ้าเมียมึงทำของใส่มึงคือหวังผลอะไรวะ เช่นให้มึงตายหรือเป็นบ้าหรอ หรือไง มันหวังสมบัติของมึงหรอไม่เข้าใจ ? หรือต้องการบีบให้มึงออกไปจากบ้าน?บ้านหลังนี้ของมึงเองหรือของเมียหรือกู้ซื้อด้วยกัน?
กูแนะนำว่าแยกกันอยู่ให้ชัดเจนไปเลย ถ้าจดทะเบียนก็หย่ากันให้เรียบร้อย แบ่งสิทธิการดูแลลูกว่าจะไปอยู่กับใครหรือผลัดกันยังไง ส่วนถ้ามึงไม่สบายใจกลัวเมียเล่นของใส่ เบื้องต้น แนะนำไปวัดทำบุญ ขอนํ้ามนต์มาล้างหน้า ล้างตา อาบนํ้ามนต์ล้างตัวขับไล่เสนียดจัญไรของตํ่าออกไป ถ้าหลังจากนี้มันหนักขึ้นเรื่อยๆแล้วมึงมั่นใจว่าโดนของ ก็ต้องหาพระหาวัดดีๆที่ท่านปฎิบัติดีปฎิบัติชอบ เป็นพระที่มีอภิญญาแก่กล้า ให้ท่านเมตตาช่วย ที่กูรู้จักมีอยู่ 2รูปคือ หลวงปู่บัวเกตุ วัดป่าปางกึ๊ด แต่ตอนนี้ท่านมาอยู่ที่วัดป่าดาราภิรมย์ เชียงใหม่แทนเพราะอาการป่วย อีกรูปคือ หลวงปู่ ศิลา สิริจันโท อยู่ที่ ที่พักสงฆ์ธรรมอุทยานหลวงปู่ศิลา กาฬสินธุ์ กูแนะนำว่าให้ลองเล่าเรื่องที่มึงสงสัยว่าโดนเมียเล่นของให้เพื่อนสนิท หรือพ่อแม่ฟัง เผื่อวันนึงคุณไสยที่มึงโดนมันแสดงอาการหนัก ทำให้หลงๆลืมๆ หรือเป็นบ้าคุ้มดีคุ้มร้าย เค้าจะได้ช่วยกันหาทางแก้หาทางป้องกันเพื่อช่วยมึงทัน ลองดูละกัน
>>899 จิตเภทปะมึง อาการประสาทหลอน นอกจากหูแว่วกับเห็นภาพหลอนที่เห็นในหนังบ่อยๆ กลิ่นก็หลอนได้นะเว้ย (อันที่จริงมันหลอนได้ทุกอย่างอะ รสชาติด้วย สัมผัสด้วย แต่เจอน้อยกว่า) พฤติกรรมหวาดระแวงมึงโครตเหมือนคนป่วยที่กูดูแลเลยสัส คือที่พิมพ์มามันไม่ใช่ความคิดของคนปกติอะ
คนปองร้าย/เล่นของกันมันไม่มีใครทำกันแบบนี้กูรับรองให้ เอาน้ำยากลิ่นแปลกๆมาให้มึงดมเนี่ยนะ 5555 จับผิดง่ายชิบหาย แก้ก็ง่าย ไม่มีควายที่ไหนทำหรอก, เหตุผลเรื่องดูดวงก็ไม่เป็นเหตุผลเลยสัส ก็ไม่น่าสนใจอะ ไม่อยากคุย
เอาเป็นว่าพิสูจน์กลิ่นก่อนละกัน เอาผ้าขนหนูที่ว่ากลิ่นแปลกไปให้คนอื่นที่มึงไว้ใจดมต่ออีกที (แต่ถ้ามึงเสือกคิดว่าไว้ใจใครไม่ได้เลย ทุกคนรวมหัวกันแกล้งมึง อันนี้กูฟันธงให้เลยว่ามึงป่วย ไปหาหมอไอสัส คิดซะว่ายอมให้โม่งหลอกละกันนะ)
ถ้าเขาว่ามีกลิ่นไม่พึงประสงค์ก็คงมีอะไรเน่าในบ้านมึงแหละ ในตู้เสื้อผ้ามึงอะ รออีกซักสัปดาห์พอหนอนขึ้นแล้วเดี๋ยวก็เจอ
ถ้าไม่มีกลิ่น อาจจะมีปัญหาที่จมูกมึงเองก็ได้ แก่แล้วจมูกเสื่อมไรงี้ (ถ้าไม่ใช่จมูกก็สมองมึงอะเสื่อม)
แต่เอาจริงนะ ถ้ามึงเป็นจิตเภท ที่กูพิมพ์มานี่ก็ไม่ค่อยมีประโยชน์เท่าไหร่ เพราะกูไม่เจอคนยอมรับตัวเองซักคน มันเป็นส่วนนึงของโรคด้วยแหละ ว่าจะไม่สามารถรับรู้ได้ว่าตัวเองผิดปกติ, คนป่วยแม่งสามารถรับรู้ได้ว่าพี่ชายต่างแม่จ้างนินจาล่องหนมาแกล้ง แต่บอกไม่ได้ว่าตัวเองเป็นบ้า 5555, ตอนนี้กูอาจจะเป็นหมอดูที่เมียมึงไปคุยมาก็ได้ กำลังโจมตีทางจิตใจให้มึงโดนไสยเวทย์เลเว่ล9999ของกูอยู่
มาตัดพ้อชีวิตเฮ็งซวยนิดนึงว่า อยู่บ้านกะพ่อแม่ เป็นคนเดียวในบ้านที่ไม่มีแอร์ ห้องพ่อแม่ ห้องพี่ชายติดแอร์หมด ปัญหาต่อมาคือ โรครุมเร้า ทั้งไมเกรน เชื้อราบนผิวหนังที่เกิดจากอาการแพ้เหงื่อ เดือนๆนึงหมดค่ายารักษาสารพัดอย่างไปเป็นพัน ยังไม่จบคือไม่สามารถเปิดหน้าต่างได้เพราะพี่ชายสูบกัญชาที่สวนหลังบ้านติดห้องเรา ไปพูดกับพ่อแม่แล้วไม่มีใครจะแก้ไขตรงนี้ พี่ชายก็เลวไม่เห็นใจเราเลยคิดจะสูบตรงไหนก็สูบ
แล้วกัญชาอันนี้มันแรงมากมีฤทธิ์ต่อระบบประสาทรุนแรงสุดๆ คนดมแบบเราก็เหมือนสูบไปกับมันด้วยทั้งๆที่ชีวิตนี้ไม่แตะเหล้ายาบุหรี่เลยแต่เราต้องมานั่งดมกัญชาทุกวัน สุขภาพจิตเสียมากๆ ผลข้างเคียงตอนนี้คือง่วงนอนทั้งวันนอนเท่าไหร่ไม่พอ วิตกกังวล อารมณ์ฉุนเฉียว พูดไม่รู้เรื่อง
เกลียดตัวเองมากขึ้นทุกวันตั้งแต่สภาพตัวเองเป็นแบบนี้เหมือนติดกัญชาไปกับมันด้วย อยากให้พ่อแม่เห็นใจเราสักนิดบ้าง ใครว่าเป็นลูกคนเล็กแล้วมีแต่คนรักอ่ะ ไม่เห็นมีใครรักเราเลยสักคน หรือเราต้องเสพยา เสพกัญชาแบบพี่ชายมั้ยถึงจะได้ทุกอย่างแบบนั้นบ้าง
พี่สาว(ลูกพี่ลููกน้อง) ให้กุไปบอกลูกสาวแม่งให้เลิกแต่ตัวโป๊เวลาไปข้างนอก เพราะเห็นกุโตกว่าลูกแม่งไม่กี่ปี (8ปีไอ้สัด) กุ 30 กว่า ลูกแม่ง 24
กุโครตรำคาญลูกเมิงก็คุยเองดิวะ ทุกวันนี้กุเป็นเหมือนพ่อ-พี่ชาย-เพื่อน ให้ลูกแม่งไปละ ส่วนพ่อแท้ๆแม่งก็หนีหายไปไม่เคยมาดูแลเหียไรเลย เสื้อผ้าที่แต่งตัวก็มาโทษว่าเพราะกุซื้อให้ ไอ้สัดก็หลานอยากได้ ราคาไม่แพงมาก กุก็ให้เงินปกติเปล่าวะ กุทะเลาะกับพี่สาวกุทุกวันเรื่องลูกแม่งหาว่ากุให้เงินใช้เยอะเกิน ไม่ให้แม่งบ้าง ค ว xเหอะ
รู้มากนักก็ไป ต า น ดูอยากให้แม่กูตาๆยห่าไปสักที
รีบๆต า ย เลย ไป ต า าา าย ซะ
ผู้ใหญ่เฮงซวย ตัวเองไม่เคยเรียนรู้อะไรเลย ดีแต่ปาก ทำมาพูดเหมือนรู้มาก
ไปเกิดใหม่ ไปโลกหน้าซะนะ อีผู้หญิงประสาทแดก อีคนเฮงซวย อีบ้า อีโง่ อีขี้มโน
แีแม่ อีหน้า อีดผรต ไป จ
าบ จา ย ไป ตา ย
>>903 กุนี้ครับ รับหลานลูกพี่ชายมาดูแล ทำแฟนท้องตั้งแต่อายุ 15 น พอคลอดมาแฟนพี่กุก็ไม่ดูแล แม่กุต้องรับมาดูแลแทน พอเแม่กุอายุมากก็เลี้ยงไม่ไหวแล้ว กุรับมาดูแลเลย อยากจะรับเป็นลูกบุญธรรมแต่อายุห่างไม่พอ ตอนนี้เรียนจบมหาลัยละ กุดูแลตั้งแต่เข้ามัธยม ส่วนแม่แม่งก็ชอบมาขอเงินอยู่ได้ เลี้ยงก็ไม่เคยเลี้ยง มาขู่จะฟ้องเอาลูกคืนอีก ไอ้สัด เวลาไปไหนคนแม่งชอบคิดว่ากุมีแฟนเด็ก บอกเป็นหลานก็ไม่เชื่อ แต่กุชอบเพื่อนแม่งคนอยุ่ 55555
>>914 รับบุตรบุญธรรมได้นะ แต่เมิงต้องรักเค้าเหมือนรักลูกจริงๆ ลูกพี่ลูกน้องกุคนนึงก็ไม่สามารถมีลูกได้ก็รับเด็กมาเลี้ยง พ่อแม่พี่กุกับที่บ้านก็ช่วยดูแลเด็ก คนในตระกูลก็รับเด็กคนนี้มาเป็นครอยครัวเลยใช้นามสกุลเดียวกัน
พอโตมาก็ไม่ได้ใจแตกห่าไรนะ น่ารัก นิสัยดีเป็นที่รักของคนในบ้าน บ้านกุตระกูลใหญ่อยุ่บ้านปู่ ก็ช่วยกันเลี้ยงมาแต่เด็กอะนะ ส่วนกุเหีย สถุน โดนเปรี่ยบกับน้องกุตลอด (แม่งเรียกกุว่าพี่ อายุไม่ได้ห่างมาก)
แต่ถ้าเมิงไม่คิดจะรักเด็กที่ไม่มีเชื้อเมิงก็ทำได้แค่ขอหลานมาเลี้ยงแบบข้างบน
>>886 เรื่องถามให้เราซื้อของกินมาเผื่อแม่กูก็เป็น เป็นมานานมาก แล้วก็ยังเป็นอยู่ (แต่ดีขึ้น) กูว่ามันคงเป็นความคาดหวังของคนวัยนึงน่ะ ว่าสอนกันมาว่ามารยาทที่ดีเป็นเป็นยังงี้ รักกันก็ต้องรู้ว่าเขาชอบอะไร พอรู้ว่าชอบอะไรก็จะซื้อมาให้โดยที่ไม่ต้องบอก เขาก็คาดหวังว่าลูกจะปฏิบัติกับเขาแบบนั้นด้วย
เมื่อก่อนก็แบบมึงเลย อารมณ์เสีย น้อยใจ ตัดพ้อ บ่นกะปอดกะแปด รบกวนกูมาก แต่เดี๋ยวนี้ดีขึ้นเยอะ คือเขาก็ยังถามหาของกินที่กูซื้อให้เหมือนเดิมนะ แต่ไม่น้อยใจละ เหมือนถามด้วยความเคยชิน (กูเดาว่าเขาหมดวัยทองแล้วน่าจะมีส่วน) แต่เอาจริงกูก็เปลี่ยนไปเหมือนกัน เพราะกูก็ซื้ออะไรมั่วๆให้เขาไปเรื่อยนานๆทีแบบสุ่ม (ส่วนตัวไม่แนะนำการซื้อให้เปนประจำ มันจะกลายเป็นเรื่องธรรมดา เป็นหน้าที่ที่มึงต้องทำแล้วมันน่ารำคาญ สุ่มเป็นบางวัน มันจะดูพิเศษกว่า เขาจะชื่นชมมึงมากกว่าด้วย) เทคนิคคือซื้อของที่มึงคิดว่ามึงอยากกินเว้ย ไม่ต้องสนใจว่าแม่มึงอยากินอะไร พอแม่ไม่กินมึงก็เก็บไว้กินเอง
แม่กูแม่งมนุดป้าว่ะ แบบมนุดป้าแก่ๆ ตามบริษัทที่ชอบใส่อารมณ์กับลูกน้องแล้วพอกลับบ้านก็เอาอารมณ์มาลงกับลูกด้วย เอาตัวเป็นใหญ่ เจ้าอารมณ์ ขี้บ่น ขี้งอน พูดอะไรไปก็บอกว่าอกกตัญญู คือกุรักเค้า เค้าก้รักกุ ไม่นับเรื่องปสดคือเค้าเลี้ยงกูดีมาก แต่กุไม่สามารถอยู่กับแม่กูแบบ 24/7 ได้จริงๆ แม่งประสาทจะแดกตาย แล้วประเด็นคือปีนี้แม่กูเกษียณแล้วกลับมาอยู่บ้านฟูลไทม์ ส่วนกูเรียนหมาลัย ช่วงกูอยู่หมาลัยกูโอเคเพราะกูอยู่หอแล้วเนียนไม่กลับบ้านนานๆ ได้ แต่ช่วงปิดเทอมคือกูต้องทนอยู่กับเขา แถมเรียนจบแล้วกูวางแผนจะเรียนต่อโท ต้องอยู่กับเขาต่ออีก กูจะดีลกับเขายังไงดีวะ ไปเรียนต่างประเทศแม่งก็เสือกมีปัญหาเพราะกูเป็นโรคซึมเศร้าต้องหาหมอแดกยาอีก หรือกูต้องพาแม่กูไปหาหมอจริงๆ แล้ววะ
แม่ใครพยายามบังคับให้เรียนป.โทบ้าง
ทำงานก็เหนื่อยจะตายอยู่แล้ว กูอยากมีเวลาพักผ่อน กูเหนื่อย ถ้าปฎิเสธก็กลัวจะทะเลาะอีก เพราะเวลาทะเลาะเคยร้องไห้ขู่จะฆ่าตัวต.ย ชอบบ่นน้อยใจต้องต.ยใช่มั้ยทุกคนจะมีความสุข จะถูกจะผิดทุกคนต้องขอโทษเขาเท่านั้น ทำแบบนี้มาตั้งแต่เด็ก ตอนนี้กูเริ่มอยากจะต.ยจริงๆ แล้ว เมื่อไหร่จะพออะ
ญาติทักมาแต่เวลาจะมีอะไรให้กุช่วย พอกุแชร์ปัญหาของกุบ้าง อ่านไม่ตอบ รู้แล้วนิสัยเป็นยังไง
แม่กูอยากจะเข้าห้องอะไรนักวะ ลูกบิดห้องเสียล้อกไม่ได้ แล้วแค่เช้านี้ก็เปิดประตู2รอบละ เปิดพอเห็นกูก็ปิดกลับ แล้วปิดประตูไม่สนิทอีกอีก แต่พูดไปก็ไม่ฟังตั้งแต่ก่อนเส้นเลือดสมองแตกแล้ว หลังเป็นยิ่งพูดอะไรไม่ฟังกว่าเดิม พยายามสงบอารมณ์แต่ก็หงุดหงิบชิบ
น้องกุอยาก ฆตต ว่ะ ภายนอกอาการปกติมีแฟนไปเที่ยวทำงานปกติ เตือนกุเรื่องโรคซึมเศร้าเพราะไม่มีใครอ่านจิตใจกุออก กุเฉยๆกับทุกอย่าง ไร้ใจ
บอกให้คิดถึงพ่อแม่บ้าง ถ้าคิดสั้น ทั้งๆที่กุไม่เคยคิดฆตต เลย แม้แต่ครั้งเดียว
แต่กุเชื่อนะถ้ามันอยาก ฆตต มันทำสำเร็จได้แน่
น้องกุเป็นคนฉลาด
คำถามกุจะช่วยน้องให้มีชีวิตอยู่ต่อยังไงวะ
พอเป็นเรื่องน้องคนอื่น ฆตต กุกลับเก่ง
ตอนนี้ความจริงตอกหน้า กุกลับไม่สามารถทำอะไรได้เลย หรือกุต้องเห็นน้องกุตายไปเฉยๆยังงั้นหรอ จะบอกพ่อแม่ ก็ไม่ได้
กุควรทำยังไงดีวะ
>>926 ต่อนะ เออ เท่าที่กุตามจากข่าวมา เห็น คน ฆตต นิยม โดดตึกกันเยอะนะ
น้องกูก็มีคอนโดอยู่ มันอาจจะกระโดดตึกก็เป็นได้ แต่น้องกุคงไม่ทำยังงั้น เพราะไม่งั้นครอบครัวกุเดือดร้อนแน่นอน
อย่างน้อยถ้ามันจะตายจริง มันคงไม่ทำให้กุเดือดร้อนถูกไหม เพราะกุรู้นิสัยน้องกูดีสุด
แล้วทีนี้ ถ้าน้องกุจะรมแก้สในรถ แล้วจะเอารถไปขายใครได้ แล้วสภาพศพ ตอนอยู่ในรถยังดีอยู่ไหม
อย่างน้อยถ้ามันจะจากไปจริงๆ กุว่ามันควรมีลูกก่อน แบบนั้นกุเอาหลานมาเลี้ยงได้ แต่มันคงไม่มีความคิดอยากมีลูกแน่ๆละ ใครบอกการทำงานหนักไม่เคยฆ่าใครตาย อันนี้ไม่จริง
เมิงว่าน้องกุจะ ฆตต ด้วยวิธีไหนและตอนไหนเวลาไหน กุคิดไม่ออกจริงๆ
พวกมึงจะด่ากูหรือให้กำลังใจกูมาก็ได้ กูแค่อยากระบาย กูขอโทษที่เกิดมาเป็นลูกเหี้ยๆของพ่อแม่
ปรึกษาหน่อย พอดีล่าสุดทะเลาะกับพ่อแบบหนักมากถึงขั้นที่กูคิดไปเองคนเดียวว่าอาจจะโดนตัดพ่อลูกแล้ว แล้วก็เงียบกันไป
แต่ล่าสุดพ่อทักมาบอกย่ากูเสีย ตอนนี้กูเลยคิดหนักว่า กูควรต้องไปงานศพย่ากูมั้ย ต้องไปทำอะไรบ้าง
ในตอนนี้กูไม่สะดวกใจจะเจอพ่อเลยจริงๆ
เชี่ย คนไม่มีผัวไม่มีลูกเคยชอบเกย์สมัย ม ปลาย แต่เป็นหมอให้คำปรึกษาด้านครอบครัว กูเหลือจะเชื่อพวกมึงเชื่อกันมะ
>>935 พวกเกย์ไม่ควรแนะนำการเลี้ยงลูก
หรือยุ่งเกี่ยวสถาบันครอบครัว
>>934 แล้วเมิงทะเลาะเรื่องอะไร
ไม่ต้องไปก็ได้ แต่เมิงต้องทดแทน บุญคุณพ่อแม่ที่ให้กำเนิดเรามา แค่นี้เมิงยังไม่เข้าใจอีกหรอ
ต่อให้ตัดพ่อตัดลูก แล้วความจริงข้อนี้ก็ไม่เปลี่ยน
ต่อให้เมิงด่าพ่อ ออกรายการ ให้คนทั้งประเทศด่า
แต่ยังไงเขาก็เป็นพ่อของเมิง บุพการี
หางานได้แต่เงินไม่พอใจก็บ่น หางานไม่ได้ก็ด่า เอ๊ะ ยังไงวะ งั้นกูหางานได้แล้วออกไปอยู่คนเดียวดีมั้ย
ขอบ่นเถอะทำไมกุถึงไม่มีสิทธิโกรธว่ะ ตัวเองเเม่งโกรธได้ทุกอย่างบ่นแม่งทุกสิ่ง พอกุบ่นไอ้ร้านข้าวที่ทำหมาไม่แดก หรือไอ้ขี้เมาที่เเม่งเปิดเพลงเสียงดังตอนตี2เสือกมาด่ากุว่าอย่าโมโหเเล้วโกรธใส่กุเหี้ยไรวะ
กํขอให้นังนะ่นรีบๆไปเกิดใหม่ กูเหนื่อย กุเบื่อ กูมันไม่มีสิทธิ์มีความสุข เออ หัวฟวย เมื่อไหร่แม่กูจะตุยเย่ไปเกิดใหม่ซักที
พ่อแม่กูแยกทางกันแล้วก็ทิ้งกูไว้กับป้ามาตั้งแต่เด็ก กูเข้าใจความจำเป็นของเขานะ แม่กูก็เทียวมาหาอยู่บ่อยๆ ส่วนพ่อกูก็เคยไปอยู่ด้วยช่วงปิดเทอม แต่ยิ่งโตกูก็ยิ่งโหยหาพวกเขาน้อยลง ไม่ค่อยได้คุยกันด้วย แล้วกูจะชอบเอาแต่ใจเวลาอยู่กับเขา นิดๆ หน่อยๆ กูก็จะวีนจะเหวี่ยงใส่แบบควบคุมไม่ค่อยได้ ทั้งที่กับคนอื่นกูไม่เป็นงั้น คือกูก็รู้สึกผิดนะที่ปากบอกว่ารัก แต่พอขัดใจหน่อยก็เหวี่ยงใส่
ดีจังที่ไม่ได้พูดเรื่องความฝันของตัวเองออกไป พยายามหาลู่ทางไปสู่ฝันนั้นมาตลอด แต่พอได้รู้ว่าเพื่อนได้มาง่ายๆด้วยปัจจัยที่กูไม่คาดคิดก็ซึมๆดีละที่ไม่ได้บอกไปว่าอยากทำ ไม่งั้นคงน่าอายมากแน่ๆที่คนพร่ำเพ้อว่าอยากเป็นอย่างกู ไม่ได้ทำงานนั้นจริงๆเหมือนคนที่ไม่เคยพูดสักครั้ง แต่ได้รับโอกาสเพราะบ้านใกล้
ลูกอ่ะ ไม่ชอบให้พ่อแม่แข่งกันหรอก แข่งว่าใครรักมากกว่ากัน ใครทุ่มเทพยายามมากกว่ากัน ลูกมันก็รักทั้งคู่เท่ากันนั่นแหละ ไม่อยากได้ยินคำพูดแนวๆว่าพ่อให้มากกว่า แม่ให้น้อยกว่า แม่ใส่ใจมากกว่า พ่อไม่เห็นใส่ใจตรงนี้เลย คนเป็นลูกเวลาได้ยินแล้วอึดอัดนะ เพราะกุก็รักทั้งคู่ รู้ว่าทั้งคู่รักกุและทุ่มเทให้กุมากๆ แต่แค่ให้ความสนใจให้ความรักกุกันคนละแบบเฉยๆเอง ไม่เห็นต้องเทียบกันเลย
>>947 นอกจากพ่อแม่ จะไปมีผัวเมียใหม่
บางทีเราอาจจะโชคดีที่เกิดมาในครอบครัวอบอุ่นแล้ว
การแข่งขันว่าลูกรักใครมากกว่า หมายถึง ครอบครัวมีเบื้องหลัง แตกแยกไง
พ่อแม่เคยถามว่ากุโกรธไหมที่บ่นมาตลอด ก็ยังดีกว่า ไม่มีคนพูดแล้ว สุดท้ายมันก็แค่คำพูด ถ้าพูดไปตามหลักเหตุผล เราเองนั่นละที่ผิด
ปรึกษาหน่อยดิโม่ง พอดีว่า 3 วันที่ผ่านมาพ่อกุเข้า รพ ผ่าตัดเส้นเลือดหัวใจ กุวิ่งวุ่นเดินเรื่องให้เสร็จหมดแล้ว แฟนกุเรียนเสาร์-อาทิตย์
กุแค่สงสัยว่าเรียนแค่ครึ่งวันจะแว้บมาเยี่ยมพ่อกุสักวันไม่ได้เลยหรอ เดินทางก็ไม่ยาก
จนกุตั้งคำถามในความสัมพันธ์เลยว่ามันควรจะเป็นแบบนี้จริงหรอ ตอนนี้กุมี Deadline ความสัมพันธ์จนถึงเขาเรียนจบช่วงสิ้นปี
ถ้าอะไรๆ มันไม่ดีขึ้นอย่างที่ควรจะเป็น กูว่าจะขอเลิกแล้วหาใหม่ดีกว่า เพราะเคยคุยหลายๆ เรื่องแล้ว ดูเขาไม่แพลนอนาคตเลย
บอกแค่ตอนนี้เรียนอยู่ยังไม่ได้คิด
ก็คนมันไม่ว่างจะให้ทำไง รอพ่อมึงตายก่อน กูอาจจะไปงานศพให้นะ
เมื่อไหร่พวกปรสิตงอมืองอเท้ามันจะตาย เป็นกันทั้งครอบครัวเลยไอ้เหี้ย ดีแต่ปลิงดูดเลือดครอบครัวคนอื่นเขาไปวันๆ แทนที่ครอบครัวกุจะสบาย ต้องมาแบกพวกมึงที่มือไม่พายเอาเท้าราน้ำ พูดก็ไม่ได้เพราะเป็นพวกสมองมีแต่ความรุนแรง ไม่พอใจก็แว้ดๆๆอีก กุเกลียดพวกมึงทุกตัว
อันนี้ผมไม่ได้จะปกป้องผู้บริหารหรือบริษัทนะครับ (เพราะไม่ได้ติดตามเลย)
แต่ตัวเกม Palworld เนี่ย ผมมองว่ามันก็ไม่ได้เป็นเกมที่ไร้ความคิดสร้างสรรค์อะไรขนาดนั้นนะครับ ตัวเกมมีการผสมองค์ประกอบจากหลายๆเกมด้วยกันซึ่งมันคือเรื่องที่ทำกันปกติอยู่แล้วในวงการเกม และการผสมผสานเองก็ต้องใช้ความคิดสร้างสรรค์เหมือนกันครับ
เพียงแค่เกมนี้เลือกใช้ Art Style แบบ Pokemon ที่ปกติไม่ค่อยมีใครกล้าทำ (และมันเหมือนมากๆจนเป็นประเด็นใหญ่) หลายคนก็เลยอาจจะมีอคติไป แต่ถ้าลองสมมติว่าเกมนี้เลือกใช้ Art Style แบบเกมอื่นดู (เช่น Minecraft) แล้วถามว่าเกมนี้เป็นเกมก๊อปที่น่าเกลียดไหม ผมรู้สึกว่ามันก็ไม่ได้ต่างไปจากเกมอื่นๆเลยครับ
ย้ำอีกทีนะครับว่าผมไม่ได้ปกป้องผู้บริหารหรือบริษัท ผมแค่อยากจะบอกว่าส่วนตัวแล้วผมมองว่าเกมอย่าง Palworld มันไม่ใช่เกมที่ทำให้วงการไม่พัฒนาหรือไม่ควรทำออกมาเฉยๆครับ
และแน่นอน ไม่ว่าเกมจะออกมาดีแค่ไหน ถ้าผู้บริหารมีความคิดที่ว่าเราจะก๊อปท่าเดียวอย่างที่ว่ากัน มันก็ไม่ใช่แนวคิดที่ทำให้วงการพัฒนาแน่นอนครับ
ญาติกุโครตประหยัด นั่งแต่รถแอร์ร้อน แอร์เย็นไม่นั่ง แต่เปย์ให้วัดไป 500,000บาท
เพราะโดนพระ หลอก ด้วยจิตศรัทธา
แล้วมาบอกว่ากุเล่นเกมได้เงินไหม มีแต่เสียเงิน
กุก็ไม่เคยเล่นเกมแล้วหมดไป5แสน อ่ะ
ไม่เข้าใจพวกคนแก่เลย ชอบดูถูกอย่างอื่นจัง
เดียวสวนไป ก็จะหาว่ากุเถียงคำไม่ตกฝาก
กุเถียงใครไม่เคยแพ้ด้วยดิ ถ้ากุพูดนี่คงได้ตัดขาดไม่คุยกันอีกเลยแน่ๆ
กูไม่เข้าใจมนุษย์ประเภทที่ยิงคำถามมาว่าไปมั้ย กูก็ตอบว่าไม่ แต่อีกไม่กี่นาทีต่อมาบอกให้กูไปด้วย
มนุษย์พวกนี้เป็นห่าเหวไรวะ
ปรึกษา ในครอบครัวกูสนิทกับพ่อมาก และเอาโทรศัพท์พ่อมาเล่นบ่อย ๆ แต่ล่าสุดในช่อง search history ของ tiktok พ่อกูมีคำเสิร์ชว่า "นวดผู้หญิงใกล้ฉัน" ไม่รู้ว่าควรทำยังไงดี แม่กูก็ประสาทแดก ชอบหาว่าพ่อกูมีชู้ตลอดเวลา แอบกินกับคนที่ทำงาน ก่อนหน้านี้กูไม่เคยเชื่อเลย แต่พอมาเห็น search แบบนี้เอาจริงก็แอบกังวล
กูเหมือนคนผิดขนาดนั้นเลยหรอวะ พ่อกูด่าที่กูไม่ไปสอบวัดระดับญี่ปุ่น
คืองี้ช่วงปีเรียนของกูอ่ะ โดนงดสอบจากโควิดไปแล้ว2ปี และที่เหลือทำไมกูถึงไปสอบไม่ได้เพราะพ่อกูทำเหี้ยไรไม่รู้ยืมเงินกูทุกเดือนจนไม่มีเงินเก็บไปสมัครสอบ อยู่ๆก็มาด่ากูเฉ๊ย กูแบบเอ้าาอีสัสสส
>>968 แล้วกุบอกให้เมิงคืนไหมละ การยืมปากเปล่าไม่ต้องคืนก็ได้ บางทีเพื่อนอาจจะสงสารเมิงไม่ขอคืนก็ได้ ชีวิตรันทดไรงี้
หรือรอเมิงมีเงินค่อยใช้คืนตอนไหนก็ได้
เมิงต้องกล้าพูดกับคนอื่น ถ้าเมิงไม่กล้าเมิงก็คงใช้ชีวิตแบบเดิม ใน ตจว เหมือนเดิม
เมิงโง่ก็ให้มีขอบเขตหน่อย การลงทุนที่ดีที่สุดการศึกษา
>>966 สอบมันแพงมากไหม ยังไงก็ลองใหม่ได้ ลองเก็บเงินไป หรือใช้การหยิบยืมไม่ใช่เรื่องผิด ถ้าเราตั้งมั่นตั้งใจว่าจะใช้คืนได้ การเป็นหนี้มันน่ากลัวตอนที่เป็นแล้วใช้คืน ไม่ได้ หรือเจ้าหนี้ โหด เท่านั้นแหล่ะ นอกจากนั้นมันคือ การลงทุน
มีคนยืมกูไปล้านนึง ทุกวันนี้มีเงิน มีปัญญาใช้คืน แต่ก็ไม่ใช้ แต่กูก็ไม่ได้ทวง เพราะมันคือ การลงทุน
อิเหี้ย 5555555 กูทักไปถามสมัครงานเห็นโพสต์ในกลุ่มหางานจังหวัดนั้นๆ กูถามปุ๊บว่าตั้งอยู่ไหนแม่งตอบกูเมืองหลวงกัมบูชา ไอ้เหี้ยยยยย
ทำไหมพวก gen boomer ชอบสาระแนเรื่องเงินคนอื่นจังวะ ไล่มาตั้งแต่ป้าข้างบ้านก็สนใจกูจังว่าสั่งของอะไรมา ค่าส่งแพงมั้ย ให้เค้ารวมๆส่งประหยัดกว่ามั้ย จนมาถึงแม่กู เสือกยันเรื่องเงินเดือนได้เท่าไหร่ ใช้กินเท่าไหร่ ที่เหลือแล้วจะให้กูโอนไปให้หมดเพราะจะเก็บเงินไว้ให้ คือกะจะไม่ให้กูได้ใช้ซื้อนู่นี่เลย เงินเดือนได้มาก็หักค่ากินข้าวออกไปใช้ ตัวเองจะได้ดูดเงินลูกไปเพียวๆกูแอบเห็นนะไปคุยกับญาติๆเรื่องซื้อที่ดินปลูกบ้านที่ต่างจังหวัดอ่ะ ก็คงไม่พ้นเงินกูนั่นแหละ (ทำไมคนไทยแก่ๆชอบซื้อที่ดินเก็บไว้นักหนาวะ อวดกันงี้หรอ) แล้วลามมาเรื่องงานที่กูทำอยู่อีก ตัวเองอยู่บ้านเฉยๆกินเงินเดือนพ่อกู แต่มาทำคุยอวดรู้ว่างานประจำกูมันไม่รุ่งหรอก ทำอยู่แค่นี้จะไปพอกินอะไร
ผมเป็นคนเลวรึเปล่า?
เพื่อนผมเพิ่งโดนส่งไปต่างโลก (โดนรถชนไปง่ายๆ) แล้วผมก็ไปงานศพของเขา
ตอนที่ผมไปดูร่างของเขา ผมพูดว่า ‘บ้าจริง ไอ้บ้า.. ฉันบอกแกแล้วนี่ไง.. ถ้าแกตาย ฉันจะฆ่าแกเอง!’ แล้วก็เริ่มชกที่ร่างของเขาแล้วผมก็โดนไล่ออกมา
เหี่ยไรเนี่ย
UwU เกลียดคำพูดของพ่อแม่ที่ชอบพูดว่า "อดทน" จริงๆนะ เหนื่อยง่ะ
ยอมเปิดใจ ยอมฟืนใจ แค่คิดเพราะว่าจะทำให้ความสัมพันธ์ในครอบครัวดีขึ้น ที่ผ่านมากูมั่นใจในตัวเองไปหน่อยเลยห่านเหิงกับครอบครัวไป พอถึงวันนึงที่มีปัญหา ก็เป็นครอบครัวที่มาช่วยกูไว้ ดีใช่มั้ย แต่ไม่เลย หลังจากครอบครัวเข้ามาช่วย ทุกอย่างเหมือนดีขึ้น แต่ มันคือการช่วยหวังเอาบุญคุณในภายหลังทั้งนั้น ช่วยเพื่อจะได้อ้างว่าตอนกูลำบาก ก็มีแต่พ่อแม่ที่มาช่วย แล้วตอนเริ่มตั้งตัวได้อีกครั้ง จะไม่ส่งเงินตอบแทนน้ำใจพอแม่เลยหรอ?คำทวงถามเริ่มมีขึ้นมา กูเลยส่งเงินไป ไม่ไม่ไม่ เงินเท่านี้ไม่พอ อย่าให้พ่อแม่ต้องลำบากใจที่ช่วยเหลือสิ? การย้ำถึงบุญคุณเริ่มหนักขึ้น พอกูถามว่าแล้วมีตัวเลขในใจมั้ยว่าต้องการเท่าไหร่ จะคำนวนอีกทีว่าไหวมั้ย ไม่เอาสิ พ่อแม่อุตส่าห์ช่วย เงินที่ขอไปก็อย่าคิดเล็กคิดน้อยสิ? ถึงจุดไคลแม็กซ์ "อย่าให้เสียน้ำใจพ่อแม่ที่ช่วยเหลือสิ" อืม ถ้ากูไม่ความจำเสื่อม กูไม่เคยขอให้มาช่วยนะ กูรู้ว่ามีปัญหาชีวิตอยู่ แต่กูกำลังทำทีละขั้นตอน Truth the process ค่อยๆปลดล็อกไปทีละหน่อยๆ แต่อยู่ดีๆ ก็เข้ามาอาสาจะช่วยกูเอง แล้วสุดท้ายก็เอามาเป็นข้อทวงบุญคุณ ตอนนี้มันชัดเจนแล้วว่า Goal ของการเข้ามาช่วยครั้งนี้คืออะไร ต้องการเงิน ก็ตามนั้น เอาเงินไปจนครบเถอะ แล้วหลังจากนี้ ถ้ากูปลดล็อคได้ทุกอย่างแล้ว จะคืนทุกๆสิ่งที่พวกมึงเข้ามาช่วย ที่ดินทุกโฉนด บ้านทุกหลัง ทองทุกสลึง เชิญ จะโอนฟรีค่าธรรมเนียมให้เลย แล้วก็ไปให้พ้นๆจากชีวิตกูซะ Goal in the mission ของกูคือแบบนี้แล้ว จะให้เอาญาติทั้งสิบมารุมยืนด่ากูว่าเนรคุณ ทิ้งครอบครัว ก็เอาเลย พวกมึงไม่ใช่นิยามคำว่าครอบครัวสำหรับกูแล้วครับ ต่อจากนี้ทุกๆเหตุผล ทุกๆคำอธิบายในการกระทำของพวกมึง มันไม่มีค่าอะไรสำหรับกูแล้ว จะขอตัดออกจากความเป็นครอบครัวตลอดไป จะเป็นแค่คนกลุ่มๆนึงที่กูเมมโมรี่ว่า เป็นตัวอย่างของคนที่เห็นแก่เงินทอง อยากได้ อยากบงการ ชีวิตคนๆหนึ่ง จนต้องทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้บงการชีวิตกู แต่กูไม่ยอมไง plan ตอนนี้ทุกอย่างกูวางไว้หมดแล้ว และในนั้นมันไม่มีพวกมึงอีกต่อไป แน่นอน มันอาจจะมีวันที่กูล้มลงอีก แต่การล้มคราวนี้ กูยอมจบชีวิตตัวเองดีกว่าจะยอมเป็นหนี้บุญคุณกับพวกมึงอีกครั้ง ลาก่อน
d^vpkd.sr;d,yowx.shroq w,j9hv',kp6j'dy[d^vud ie8kPqqqqqqqqqqqqqqqqqqqqqqq รำคาญๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
>>977 >>978 https://i.imgur.com/7KeocJH.jpeg
กุเพิ่งไปวัดมา กุคำนวณล่วงหน้าแล้วว่าได้ใช้เตือนสติพวกสันดานเสียแบบพวกเมิงแน่
ไม่รักก็ไม่ว่า เพียงเมตตาช่วยอาทร
ให้กินและให้นอน คลายทุกข์ผ่อนพอสุขใจ
เมื่อยามเจ้าโกรธขึ้ง ให้นึกถึงเมื่อเยาว์วัย
ร้องให้ยามป่วยไข้ ได้ใครเล่าเฝ้าปลอบโยน
เฝ้าเลี้ยงจนโตใหญ่ แม้เหนือยยากก็อดทน
หวังเพียงจะได้ผล เติบโตจนสง่างาม
ขอโทษถ้าทำผิด ขอให้คิดทุกทุกยาม
ใจแท้มีแต่ความ หวังติดตามช่วยอวยชัย
ต้นไม้ทีไกล้ฝั่ง มีหรือหวังอยู่นานได้
วันหนึ่งคมไป ทิ้งฝั่งไว้ให้วังเวง
คนที่คุยกับคนนอกบ้านดี แต่กับคนในบ้านหงุดหงิดใส่แม้แต่กับเรื่องเล็กๆน้อยๆ เป็นแบบนี้ทุกวัน คนแบบมึงนี่โคดน่ารังเกียจเลยว่ะ ขยะแขยงสัดๆ
มึงจะเจอเรื่องเครียด ก็เรื่องของมึง กูกับคนในบ้านไม่ใช่ถังขยะรองรับอารมณ์มึงไง ควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ก็ไปอยู่คนเดียว ไปคุยกับตัวเองในกระจก คนอื่นเค้าต้องใช้ความอดทนแค่ไหนในการอยู่ร่วมกับมึง รู้ตัวบ้างป่ะ แต่ก็คงไม่รู้หรอก ถึงได้ทำสันดานแบบนี้มาตลอดไม่เคยเลิก
คนอื่นเค้าก็มีเรื่องเครียด แต่เค้าก็ไม่เอาไปลงกับคนอื่น แต่มึงเนี่ย เห็นคนในบ้านเป็นอะไรวะ ถ้าไปทำตัวแบบนี้กับคนนอกบ้าน ไม่มีใครเค้าคบมึงหรอก เลยต้องมาทำกับคนในบ้านสินะ สันดานเหี้ยจริงๆ
คนเราชอบเหี้ยกับคนใกล้ตัว แต่กลับคนนอก อดทนสูง ใส่ใจ กับคนใกล้ตัวเหี้ยใส่ไม่หยุด พอเลิกทนก็ทำตัวน่าสงสารทวงบุญคุณ เรื่องราวเก่าๆ ตีหน้าเศร้า เล่าบีบน้ำตา ขอความเห็นใจ
ส่วนตัวกูเกลียดคนประเภทนี้มาก ขยะแขยงสัสๆ
ถ้าเครียดก็ ชว กุ ชว สมองโล่งดี ไม่รู้ผญ ต้องตกเบ็ดไหม และการทำงานสมองเหมือนกันเปล่า
ชนชาติไทย เป็นเผ่าพันธ์ต้นแบบ
เซ็งกับชีวิตตอนนี้ว่ะเพื่อนโม่ง
เพื่อนโม่งขอระบายหน่อย กูตัดสินใจซื้อโซฟามานอนแทนเตียง กูวัดขนาดทั้งห้อง ทั้งบรรได ทั้งประตู แบบครบละเอียด กูเจอโซฟาตัวที่ถูกใจกูมากกูวัดแล้วเข้าห้องกูได้แน่นอน แต่เอาเรื่องเข้าประตูกับบรรไดไปปรึกษาคนขายเขาก็บอกว่าได้แน่นอนเพราะมันจะต้องเอาไปประกอบ ในหัววันนั้นของกูคือประกอบทีละส่วนเว้ยซึ่งกูโอเคจัดเอาตัวนี้แหละพร้อมเปลี่ยนเป็นผ้ากันน้ำรุ่นดีสุด กูรอใจจดใจจ่อแบบหวังไว้เยอะ15วัน ย้ำ15วันความคิดพวกมึงแบบรอแค่เนี้ย? แต่สำหรับกูคือกูรอแบบดีใจว่าจะได้โซฟาเบดตามที่กูคิดไว้แล้ว
สรุปวันนี้มาส่งมันมาแบบเป็นเซ็ตเดียวไม่แยกตามที่แจ้งเอาขึ้นบรรไดไม่ได้มึงกูอึ้งมาก พอยัดเอาขึ้นบรรไดได้สักพักช่างบอกเอาเข้าประตูไม่ได้อีก กูอึ้ง2ทั้งๆที่ร้านบอกว่าได้แน่นอน กูก็รู้สึกเฟลสิ เลยติดต่อร้านและเถ้าแก่เลยให้โซฟาเอากลับไปก่อนแล้วคุยว่าจะเปลี่ยนเป็น2ท่อนให้แล้วจะจัดส่งในอีก15-20วันใจกูห่อเหี่ยวมากแบบกูรอวันนี้มาทั้ง2วีคเลยนะ กูรอสันนี้แบบสุดๆเลยนะ กูเลยบอกพี่พนักงานขอเร็วที่สุดใน7วันได้ไหม? ทีนี้พี่กูก็พูดว่ากูเห็นแก่ตัวและเอาแต่ใจ กูก็เฟลX2 ว่าเอ้าความผิดกูหรอ? กูเอาแต่ใจหรอ? ก็คนมันรอแล้วมารอเก้อแบบนี้? วัดขนาดก็วัดด้วยกัน คุยก็คุยด้วยกัน ตกลงก็ตกลงด้วยกันแต่เงินกูอ่ะกูเป็นคนจ่ายนะ? ก็คุยกับพี่พนักงานละเอียดแล้วเขาบอกได้แน่นอนก็เอาตัวนี้ แล้วกูมาเจอพี่พูดว่ากูเห็นแก่ตัวกูเฟลมากนะ
>>992 สนใจ โซฟาเหมือนกัน แปะรูปได้ไหม รุ่นไหนยังไง
ปัญหาเมิงเล็กมาก เมิงสนใจเรื่องเล็กน้อยจนเกินไป
เมิงดูกุนี่โดนทั้งโม่งตามล่า ยิ่งกว่าคำว่าเห็นแก่ตัว
เมิงตั้งใจรอ ทุกอย่างดี ต้องตามนี้ไม่ผิด แต่สถานการณ์โลกนี้เปลี่ยนแปลงตลอด
มีเหตุการณ์ไม่คาดฝันมากมาย เมิงอาจจะเป็น perfecionalist หรืออาการนี้ แต่ต้องควบคุมตัวเองได้ เพราะไม่มีอะไรได้ดังใจเราไปหมดหรอก
ว่าไป ทำไม ผญ เปราะบางจัง ทั้งร่างกายและจิตใจ
>>993 ที่กูสั่งคือ sofaรุ่นdonino หน้ากว้าง260ม. +ผ้ากันน้ำของร้านคลอง9Fur ราคาประมาณ 27-28k ถ้าไม่เอาผ้ากันน้ำจะอยู่ที่ 20-21k ตอนไปลองที่ร้านกูเลยกูรักตัวนี้มาก หลังเบาะคือสูงนุ่มถูกใจกูมากมันดีทุกอย่างเลยเว้ยจนกระทั่งแม่งเอาเข้าห้องกูไม่ได้5555
ปัญหาคือกูไม่ผิด กูไม่โกธร แต่แค่รู้สึกเฟลแบบอ่าว? แล้วทำไงต่อดี? กูรอมา15วัน (จริงๆกูรอมามากกว่านั้นด้วยซ้ำเพราะกว่ากูจะดีลกับทางบ้านได้ใช้เวลาค่อนข้างนานกว่ากูจะเปลี่ยนจากเตียงเป็นโซฟา) แล้วเจอพี่กูพูดแบบว่ากูเห็นแก่ตัวแล้วเอาแต่ใจที่กูไปขอเร่งให้เขาแก้ให้เร็วที่สุดหลังจากเขาเอากลับกลายเป็นอ่าวกูผิดหรอ? กูเสียใจตรงนี้แหละ และกูวัดละเอียดไปหมดจนไปปรึกษากับที่บ้านและที่ร้าน ทางร้านบอกว่ามันเอาขึ้นห้องกูและบันไดประตูได้แน่นอน100% จนกูตัดสินใจซื้อพี่กูก็อยู่รอฟังแล้วถามละเอียดกับพนักงานเองด้วยซ้ำ ในหัวกูกับพี่ก็แบบเออเขาจะแยกชิ้นส่วนตอนขนย้ายให้แบบแยะเบาะ แยกหลังโซฟา แยกตัวเบดให้แล้วมาประกอบข้างบน ใครจะไปคิดว่าวันส่งจริงเขาไม่เเยกอะไรมาเลย ไม่เหมือนตอนที่ถามเพื่อความชัวร์ กูเลยรู้สึกเฟลเฉยๆแบบซื้อมารอมาส่งแต่เอาเข้าไม่ได้ และยิ่งเจอพี่กูพูดแบบนั้นอีกกูเลยเสียใจ
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.
