ไม่เคยมีแฟน มีคุยบ้าง แต่ผ่านไปสักพักคนที่คุยด้วยก็จะห่างๆไป บางทีก็สงสัยว่าสาเหตุมาจากตัวกูเองรึเปล่า เวลากูคุยกับคนคนนึง บางทีไม่เชิงแฟนอาจจะเป็นแค่เพื่อน ถ้ากูรู้สึกดีเวลาคุยด้วย กูก็จะกลายเป็นคนที่ค่อนข้างตอแย ชอบทักไปคุยบ่อยๆ จนหลังๆอีกฝ่ายก็จะเฉยชาใส่ คือกูทำอะไรผิดไปรึเปล่าวะ กูแค่อยากคุยด้วยบ่อยๆอะ คุยกับคุณมันรู้สึกดี จนหลังๆพออีกฝ่ายเฉยชาใส่กูก็จะหงอยแล้วไม่กล้าทักไปอีกเท่าไหร่
ปล.กูมีนิสัยขี้หวงมากๆด้วย ไม่ว่าจะเพื่อน รุ่นพี่ รุ่นน้อง หรืออื่นๆ กูรู้สึกหวงตลอดเวลาเขาไปคุยกับคนอื่นแล้วดูแฮปปี้มากกว่าตอนอยู่กับกู แต่ไม่แสดงออกนะ นอยเองคนเดียวเพราะกูรู้ว่ามันไม่ดีถ้าแสดงออกไป กูควรแก้ไงดีวะ เหนื่อยที่จะนอยแล้ว
ล่าสุดคนที่กูคุยด้วยไม่เชิงรักๆขนาดนั้น ก็พูดถึงผญ.คนนึง เขารู้จักมาก่อนกู สนิทกัน อยู่ในกลุ่มคอลส่วนตัวกลุ่มเพื่อนด้วยกัน คือเขาก็ไม่ได้พูดถึงบ่อยเท่าไหร่ แต่เหมือนจะคอลกันแทบตลอด กูหวงว่ะ ถึงกูจะไม่ได้ชอบคนนี้ขนาดรักแต่ก็หวงๆอยู่ดี ช่วยด้วย
คล้ายร่างแยกเราเลย ไม่ค่อยพูดอะไรกับใครมากเท่าไหร่ แต่กับเพื่อนสนิทคือแบบเฮฮามากๆ ไม่รู้ถึงขั้นตอแยไหมแต่ก็แบบ อืม อยากอยู่ด้วยเยอะๆ หวงเพื่อนด้วยเวลาเค้าไม่ได้อยู่กับเรา เก็บมานั่งร้องไห้
แต่ทุกคนมีเวลาและพื้นที่ส่วนตัวโม่ง บางครั้งเราไม่รู้หรอกว่าถึงเราจะห่างเค้าแต่เค้า grateful กับการมีอยู่ของเราแค่ไหน เป็นกำลังใจให้หาสมดุลของการเข้าหาและการเว้นระยะห่างที่ดีได้นะ :)