เพื่อนโม่งช่วยกูหน่อย เอาจริงๆเรื่องนี้แม่งอยู่กึ่งปัญหาหัวใจกับอึดอัดระบายไม่ได้ว่ะ เอาจริงนี่ก็เป็นครั้งแรกด้วยมั้งที่กูมาใช้บริการพื้นที่เว็ปนี้เนี่ย
คือกูเคยชอบคนๆนึง นามสมมติA แบบว่าเมื่อก่อนก็แค่ปลื้มๆอ่ะในฐานะที่เขาแบบ เหยดเข้ โคตรเจ๋ง แถมนิสัยดีด้วย แม้เขาจะดูแตกต่างจากกูในหลายๆเรื่องแต่ก็เหมือนเข้ากันได้ กูเข้าใจเขา เขาก็เข้าใจกู แบบว่าเป็นคนที่คุยด้วยแล้วสบายใจอ่ะ จนผ่านมาประมาณครึ่งปี กูเริ่มรู้ตัวละว่ากูคงไม่ได้แค่ปลื้มเขาแล้วว่ะ กูคงมากกว่านั้นไปแล้ว ทีนี้กูก็ไม่อยากถลำลึกมากกว่านี้ โคตรน้ำเน่าอีเหี้ย เพราะกลัวว่าถ้าเขาไม่ได้คิดแบบเดียวกับกู เขาคงเกลียดกูไม่ก็รังเกียจกูแน่ๆ กูเลยพยายามตัดใจตั้งแต่เนิ่นๆ พยายามมูฟออน แบบเขาทักมาคุยกูก็ไม่ตอบ หนีเขาแม่งทุกช่องทาง จนเขาบอกว่ามีเรื่องสำคัญจะบอก เขาไม่รู้ว่ากูหนีเขาเพื่ออะไรนะ แต่เขาคิดว่าเขาคงรู้สึกแบบเดียวกับกู แต่ยังสับสน เหมือนเขาให้ความหวังและโอกาสกูอ่ะ เขาบอกว่าเขาอยากพัฒนาความสัมพันธ์เลยขออยู่ในฐานะคนคุยดูใจกันไปก่อน คือตอนนั้นแม่งโคตรดีใจอ่ะ แบบดีดเลย แต่พอเวลาผ่านไปเหมือนเขาก็ยังไม่ชัวร์ว่าเขาชอบกูจริงมั้ย เขาบอกว่าเขาอาจจะไม่ได้ชอบกูเหมือนที่กูชอบเขาก็ได้ อีเหี้ย ใจหักดังเป๊าะคืนก่อนวันปีใหม่ ฉลองวันท้ายปีกูได้ด้วยการที่กูอกหัก เจ็บสัส ในเมื่อเขาอึดอัดกับความสัมพันธ์ที่กูอยากได้จากเขา กูก็ยอมถอย แต่ห่างกันมากขึ้น จากที่ดูเหมือนเป็นแค่เพื่อนหรือแค่คนคุย กูให้เขาได้แค่คนรู้จักว่ะ เพราะกูกลัวว่ามันจะกลายเป็นลูป และกูไม่อาจมูฟออนตัดใจจากเขาได้ถ้ายังทำเหมือนแบบเดิม ทำเหมือนเมื่อก่อน อีกอย่างคือเหมือนกูแค้นเขาด้วยอ่ะ เขาหักใจกู ทำกูเหมือนหมา นับวันกูเริ่มตอบเขาน้อยลง ถามคำตอบคำ เริ่มรำคาญเขา เพราะเขาทำเหมือนเป็นเรื่องธรรมดา เหมือนที่เขาหักอกกูเขาไม่ทุกข์ไม่ร้อน เขายังคงพยายามคุยกับกูบ่อยๆเหมือนที่ผ่านมา เหมือนมาตบหัวแล้วลูบหลังกูอ่ะ มาให้ความหวังตลอด กูเลยอยากให้กูเหมือนที่เขาเป็นเหมือนที่กูเป็นบ้าง จนมาตอนนี้ เขากลับสารภาพในสิ่งที่กูไม่คิดว่าจะได้ยินคำนี้จากปากเขาในชีวิตกู จู่ๆเขาก็มาบอกว่าเขาชอบกู แม่งทำกูกระอักกระอ่วนใจไปเลย คือจุกๆ อึดอัด สับสน กูควรดีใจป่ะวะ หรือไม่ดี เขามาในวันที่กูสามารถมูฟออนออกจากโคจรอุบาทว์ได้แล้ว มาในวันที่กูอาจไม่ได้หลงเหลือความชอบในตัวเขาแล้ว ไม่ได้มีเรื่องเขาอยู่ในหัวดูแล้ว มาในวันที่กูเห็นว่าเขาแทบจะเป็นคนแปลกหน้าไปแล้วด้วยซ้ำ เขาบอกว่าเขามาช้าไปใช่มั้ย คงช้ามากๆที่กว่าจะรู้ใจตัวเอง เออสิวะ แต่กูก็แบบทั้งดีใจ น้อยใจ เสียใจ ทำไมมาเอาป่านนี้ มาในวันที่กูแบบ แม่งเง้ย
กูโคตรอึดอัด สับสน กูไม่เข้าใจตัวเองเลย กูยังชอบเขาอยู่ป่ะวะ หรือไม่ได้ชอบแล้ว ไอ้ว่าโกรธก็โกรธแหล่ะ แต่พอเขามาแบบนี้ใจกูอ่อนยวบเลย ไม่อยากหาทางแก้แค้นให้เขาเจ็บเหมือนที่กูเจ็บเพราะเขาอีกแล้ว แต่ถามว่ายังชอบเขา อยากคบเขาอยู่มั้ย อันนี้ไม่แน่ใจเลยว่ะ เพราะที่ผ่านมากูก็คิดว่ามันคงเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว ไม่เคยหวังให้เกิดขึ้น พอเกิดขึ้นจริงๆมันเลยโหวงในใจเลย ไม่รู้ว่าควรดีใจมั้ย หรือกูควรปล่อยให้เขาไปหาคนที่ดีกว่าคนเหี้ยๆแบบกูดีวะ เพื่อนโม่งคิดว่าไง