ทุกวันนี้กูทำสิ่งที่เรียกว่าบุลี่คนอยู่ กูเมินคนที่ไม่ชอบหน้า เพราะกูไม่สามารถถูกชะตากับเขาได้ กูไม่ชอบเสียงเขาสุดๆ และท่าทางที่พยายามจะตีสนิทกูกับคนที่รอบตัวกู เพราะว่าตัวเองมีวีรกรรมจนเพื่อนเกลียดเกือบทั้งห้อง ความจริงกูไม่สนวีรกรรมนางหรอก กูออกจะสันโดษ ทำอะไรก็ทำคนเดียว แล้วนางก็ไม่เคยทำอะไรกูด้วย แต่บอกเลยกูทำใจชอบไม่ลงจริงๆ กูแค่เห็นหน้ากูก็มั่นใจว่ากูคงคุยกับเขาไม่ได้ เพราะขนาดอยู่ห้องเดียวมาสองปี กูเพิ่งเห็นเขาครั้งแรกเลยจ้า เขาไม่อยู่ในสายตากูปานไหน คนบางคนแม่งถูกชะตาไม่ได้จริงๆ กูจำต้องเมินเขาให้สุด ทำเหมือนบุลี่เขา และกูไม่รู้สึกผิดด้วย
........
กูแสดงออกชัดเจนมาก กูตอบเขาเสียงห้วน เลี่ยงที่จะคุย เขาชวนคุย บางอันไม่ตอบได้กูก็ไม่ตอบ ปล่อยให้เขาคุยกับคนอื่นไป เลือกที่จะแสดงตัวบุลี่เพื่อความสบายใจของตัวเอง เพราะกูคงทำตัวเป็นคนดีแกล้งเป็นเพื่อนไม่ไหว ตอนแรกนางก็มีกลุ่มเพื่อน ไม่จำเป็นต้องมายุ่งกับกูก็ได้ ถ้านางไม่ทำอะไรไว้จนเพื่อนแบนออกจากกลุ่ม