กูขอบ่นอะไรหน่อย ผิดมั้ยที่จะเหนื่อยกับเพื่อนตัวเองอ่ะ ละคือเจ้าตัวเป็นโรคซึมเศร้าพ่วงด้วย แรกๆกูโอเคกับคนนี้นะ ย้ำว่าแรกๆต่อให้เป็นโรคนี้กูไม่ได้อะไรหรอก เพราะคนรอบตัวที่รู้จักก็เป็น แต่แบบมึง ยิ่งกูอยู่ด้วยบ่อยๆทำไมกูดาวน์ขึ้นเรื่อยๆ พอกูเว้นระยะออกมาหน่อยกลับมาในเซฟโซนของตัวเอง กูจะมีช่วงที่อยากอยู่คนเดียวใช่ป่ะ คือกูไม่อยากให้ใครมายุ่งช่วงนี้อ่ะ เพราะกูฮีลตัวเองได้ถ้าอยู่คนเดียว กูบอกเจ้าตัวไปแล้วนะ หลายรอบเลยว่าอย่าเพิ่งเข้าใกล้กูตอนนี้ กูอยากอยู่คนเดียว แต่ก็โดนดึงดันจะเข้ามาในเซฟโซนกูให้ได้อ่ะ แล้วนอนกูป่วยก็พูดกะกูว่าพาไปนู่นนี่หน่อย มีครั้งนึงกูอยากกลับห้องแล้วก็บอกว่ารออีกแปปนึงๆ แล้วแปปนึงก็คือนานมาก ตอนนั้นกูจะเป็นลมแล้ว อ่ะ แล้วพอไม่ให้เข้าห้องก็งอแงว่าทำไมอ่ะๆ โอ้ย แง กูอยากปลีกตัวออกจากเจ้าตัวก่อน ในใจกูคือดาวน์ขึ้นเรื่อยๆกูไม่ไหวที่ต้องคอยรับแรงอะไรแบบนี้ทุกวัน กูอยากใช้เวลาฮีลตัวเองก่อน จะพูดปฏิเสธก็ยาก เดี๋ยวก็คิดว่ากูแรงอีก เลยได้แต่เก็บๆไว้ในใจอ่ะ ,_,