ปกติกูเป็นคนชอบคนง่าย รู้จักกันไม่นานก็ชอบเลย แต่ส่วนมากจะเป็นแนวแอบชอบเขาข้างเดียวแล้วเก็บไปฝันมโนมีความสุขของกูคนเดียว แล้วก็มี ช คนหนึ่งเข้ามาในชีวิตกู กูไม่รู้ด้วยซ้ำว่ากูไปรู้จักเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ เพราะกูไม่ได้สนใจเขาตั้งแต่แรก เขาชอบเข้าหากูแต่กูก็มองข้ามตลอด เพราะกูอินดี้ไม่สนใจใครอยู่แล้ว ความรู้สึกเหมือนเป็นแค่เพื่อนร่วมคณะแค่นั้น แต่เพราะเขามีกูเป็นเพื่อนคนแรกในคณะ เลยค่อนข้างทำดีกับกูบ่อย(กูคิดว่าอย่างนั้น) ส่วนกูก็โอเคมีคนทำดีด้วยมันก็ไม่ได้เสียหายอะไร จนกูทำโปรเจคแล้วมันเฟลมากๆ ก็มีเขาคอยให้กำลังใจกู จนกูคิดว่าเขาเป็นคนดีจัง(ปกติเขาเป็นคนดีอยู่แล้ว แต่กูไม่ได้สนใจไง 555555) กูเลยรู้สึกสนิทกับเขามากขึ้นแล้วก็เปิดใจนิดหน่อย จนเขาแนะนำเพื่อน ญ เก่าที่เคยเรียนด้วยกันให้กูรู้จัก แล้วเขาก็เริ่มใช้เวลากับเพื่อนเก่าเขาบ้าง กูก็คิดว่าดีแล้วเขาจะได้มีเพื่อนคนอื่นนอกจากกู แต่กูก็แอบงอนนิดๆ หนีไปเองคนเดียวเงียบๆ แต่เขาก็ตามกูมานะ กูเลยใช้เวลากับเพื่อนเก่ากูบ้าง แบบต่างคนต่างไม่คุยกันไปเลย จนเขามางอแงเหมือนเด็กใส่กูเขาบอกเรียกร้องความสนใจ สนใจเขาหน่อย กูก็งงไปดิสงสัยว่าเขาเป็นอะไร ปกติเขาจะเป็นคนนิ่งๆ เงียบๆ ไม่ค่อยพูดแต่ก็เอาใจใส่ แล้วอีกวันมาเขาก็ทำตัวเย็นชาใส่กูไปเลย เมินกูไปทุกอย่างเลย กูก็ถามเป็นอะไร เขาก็บอกว่า ขอโทษไม่อย่ากกวนอีกต่อไปละ กูก็เศร้านะ แต่กูก็ไม่รู้ว่ากูรู้สึกยังไงกันแน่ กูก็ตอบไปว่า ตามใจ แต่เขาก็บอก ไม่ไป แล้วอีกวันมาเราก็กลายเป็นปกติ คุยกันเหมือนเดิม ไปไหนด้วยกันเหมือนเดิม เหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น แต่เขาก็ไปทำกิจกรรมอย่างอื่นกับเพื่อนเก่าเขาเป็นบางที แต่ดันกลายเป็นว่ากูดันกลายเป็นคนที่เหงาซะเอง อยากเรียกร้องความสนใจบ้าง ถึงจะทำเล่นๆ แต่กูก็ไม่กล้า พักหลังเขาดันทำเหมือนงอนกูแล้วหนีไปเองเงียบๆ คนเดียวบ้าง กูไม่อยากคิดไปเองเขาอาจจะไม่ได้คิดอะไร ไม่เขาก็เบื่อกูแล้วอะไรงี้ แต่ถ้าเขาเบื่อกูเวลาเห็นกูอยู่คนเดียวเขาก็ไม่น่าเข้ามาหากูป่าววะ ปกติถ้ากูชอบใครกูควรมีความสุขที่เขาอยู่ด้วย แต่กูรู้สึกปกติ แต่รู้สึกเหงาตอนเขาหายไป นี่มันคือความรู้สึกอะไรวะ