ขอความเห็นครับ ยาวจนน่าเบื่อ เรื่องยาวมากเก็บมาเป็นปี ไม่มีที่ระบาย
.
เป็นคุเงียบๆ มีแอบชอบสาวๆน่ารักบ้างสมัยเรียน แต่เขินเลยไม่เคยจีบใคร พอห่างกันไปก็ลืม เอาแต่อยู่ในดงเพื่อนที่เป็นคุด้วยกันไปเรื่อยๆ
จนตอนนี้ทำงานมาได้สองปี พอเริ่มทำงาน อายุเริ่มเยอะ ก็อยากจริงจังกับเรื่องความรักมากขึ้น พ่อแม่ก็ถาม ใครๆก็ถาม
แต่ไม่รู้เป็นเหี้ยไร คนใกล้ตัว คนในที่ทำงานเดียวกันไม่รู้สึกปิ้งใครเลย
เสือกไปรู้สึกชอบผู้หญิงที่ทำงานอยู่คนละที่ ห่างกันออกไประยะขับรถ20นาที
.
ขอพิมพ์ดักไว้ก่อนว่ารู้ตัวเองว่าน่าสมเพชมาก แต่คนที่แอบชอบ เธอเป็นเพื่อนสมัยเรียนครับ เป็นหนึ่งในคนที่เคยแอบชอบด้วย ไม่สนิทกันเท่าไหร่ ยกเว้นช่วงสั้นๆที่ไม่รู้เพราะอะไรเธอเคยมาบ่นเรื่องปัญหาชีวิตกับผม (เรื่องเรียนต่อ กับทะเลาะกับแม่) แล้วในภายหลังผมก็เข้าใจว่าเธอเป็นติ่ง เป็นเลเยอร์ด้วย
เรากลับมาเจอกันตอนฝึกงานร่วมกันในระยะสั้นๆ ทำให้ผมรู้ว่าที่ทำงานเราอยู่จังหวัดเดียวกัน แล้วผมก็มีความคิดแบบเข้าข้างตัวเองว่า ถูกชะตาเหลือเกิน อุตส่าห์มาเจอกันใหม่หลังจากที่ห่างกันหลายปี แล้วเธอยังไม่มีแฟนที่คบด้วยจริงจัง (ไปส่องเฟสมา) น่าจะเข้าใจผมที่เป็นคุด้วย จะมีใครที่เหมาะกับผมไปกว่านี้อีก(?)
แต่นั่นแหละครับ มันดูเป็นไปไม่ได้เลย เธอเหมาะกับผม แต่ผมคงจะไม่เหมาะกับเธอเท่าไหร่ จังหวัดเดียวกันแต่ก็ไม่มีโอกาสได้เจอกันเลย ด้วยประสบการณ์ของคุที่ไม่เคยจีบใครมาก่อน ไม่รู้จะเข้าหาผู้หญฺิงยังไง ทั้งเขินทั้งกลัว ทำให้การสร้างความสัมพันธ์ไม่คืบหน้าเลยครับ ผมทำได้เต็มที่ก็แค่พิมพ์ไปคุยเรื่องสัพเพเหระในเฟส/ไลน์ นานๆครั้ง ซึ่งก็....ไม่รู้สึกว่ามันเวิร์คเลยครับ น่าจะดูเหยาะแหยะน่ารำคาญด้วย
...แล้วไม่อยากจะบอกเลย มีช่วงนึงผมนึกว่าเธอมีแฟนแล้ว ก็เลยถามไปในข้อความทางเฟสบุ๊ค คิดว่าถ้ามีแฟนแล้วผมจะได้ตัดใจ ทำตัวเป็นไอ้ขี้แพ้ ตัดใจจากเธอ แล้วก็ลืมๆมันไปเหมือนทุกที ปรากฏว่าคุยไปคุยมาผมดันไปสารภาพว่าแอบชอบเธออยู่... นี่กูทำอะไรไปวะเนี่ย
.
มันคงจะง่ายกว่านี้ ถ้ามีโอกาสเจอกันได้บ่อยๆ อย่างน้อยจะได้ชวนคุยชวนไปเที่ยวได้ เข้าหาได้อย่างเป็นธรมชาติ หรือถ้าเธอจะมีคนอื่นไปเลย ผมจะได้ยอมแพ้ไปซะ เรื่องมันจะได้จบๆไป มันทำให้ผมคิดกระสับกระส่ายเป็นๆหายๆมานานมากครับ
.
มีใครแนะนำอะไรได้ไหมครับ แบบ ผมควรตัดใจไปซะเพราะยากไปสำหรับผม หรือผมควรเรียนรู้วิธีจีบสาวผ่านแชท หรือผมควรเสนอหน้าไปเจอเธอบ่อยๆ