>>4 >>5 แง ตรงนี้แหละที่มันชิบหาย เพราะกูชอบทำแบบนี้กับทุกคนเลย ประมาณว่าเข้าไปจีบ เข้าไปทำดีด้วยแต่ชอบแซวเค้ากับผู้หญิงคนอื่น ชอบบอกว่าขอให้เค้าได้ดีกับคนอื่น บลาๆๆ มันน่าจะมาจากการที่กูกลัวว่าจะต้องผิดหวัง เลยพยายามทำตัวเป็นเพื่อนที่ดีแล้วหวังว่าความสนิทจะทำให้เค้ากันกลับมามองกูซักวะนอ่ะ ซึ่งตอนนี้กูรู้สึกว่าแม่งูเป็นวิธีที่เหี้ยและงี่เง่ามาก มันไม่เหมือนในหนังหรอก ที่ว่าถ้าเราเป็นนางเอกสุดท้ายเค้าจะหันกลบมามองเรา หันกลับมามองคนข้างตัว เพ้อฝันชิบหาย กูแม่งประสาท
ครั้งนึง เค้าจะไปเดทกับคนปัจจุบนเป็นครั้งแรก เค้าบอกกูนะเว้ย(ซึ่งก็มาจากการที่กูถามอีกน่ะแหละ) แล้วรู้มั้ยกูพูดไง กูบอกเค้าว่าขอให้โชคดีกับคนนี้นะ
ไอ้เหี้ย หน้าชื่นอกตรมสัสๆ ทั้งๆที่ใจข้างในกูบอกเค้าว่าไม่อยากให้เค้าไป แต่ปากกูเสือกอวยพรให้เค้าได้กับคนอื่นเพื่อแสดงตัวว่าตัวเองเป็นเพื่อนที่ดี แล้วก็กลับบ้านไปร้องไห้ น่าอนาจสัสๆ
แต่เค้าเองก็ไม่เคยแสดงท่าทางที่ทำให้กูมั่นใจว่าเค้าคิดอะไรกับกูเลยไง ยิ่งเป็นเพื่อนร่วมงาน กูก็ยิ่งกลัว แต่มาคิดๆดูแล้ว มันพังตั้งแต่ตอนที่เค้าแซวว่ากูอ่อยเค้าแล้วกูปฎิเสธแล้วรึเปล่า หลังจากนั้นมันเลยไม่มีโม้เม้นอะไรอีกแล้ว เพราะกูปิดช่องทางไปตั้งแต่ครั้งนั้นแล้วรึเปล่า อดคิดไม่ได้ว่ะว่าถ้าหยอดต่อ เรื่องอาจไม่เป็นงี้
แต่ความสัมพันธ์ครั้งนี้กูรู้สึกตัวเองโง่ชิบหาย มีโอกาสดีๆไม่เคยใช้ เอาแต่นั่งคาดเดาพฤติกรรมความคืดเค้า พอเค้าไม่ได้แสดงออกว่าสนใจก็เลยทำท่าว่าเราก็ไม่สนใจเหมือนกัน สุดท้ายมันก็ไม่คืบหน้าแหละวะ คราวหน้าถ้าชอบใคร แสดงออกไปเลยดีกว่าใช่มั้ยวะ