กูว่ากูเริ่มเข้าใจละว่าทำไมกูไม่มีแฟน
คือปกติกูเป็นคนที่เฟรนลี่มาก เพื่อนเยอะคบกันนาน ก็เคยสงสัยว่าทำไมตัวเองที่ไม่เคยทำตัวงี่เง่า หน้าตาก็ไม่แย่แต่ทำไมไม่มีใครอยากชอบกูแบบแฟนซักคน วันนี้กูเริ่มตระหนักได้ละ
คือกูเฟรนลี่เกินไปจนน่ารำคาญอ่ะซึ่งมันเป็นเฉพาะกับผู้ชาย เพราะกูจะอยากได้ความรักความสนใจจากเพศนี้เป็นพิเศษ แม่งเลยทำให้กูทำอะไรเกินเบอร์เช่น คิดว่าถ้าอ้อนแล้วจะน่ารัก แต่จริงๆแม่งน่ารำคาญ หรือการพยายามทำความรู้จัก ถามั่นนี่หาเรื่องคุย แม่งก็น่ารำคาญเหมือนกัน
เออ ช่วงแรกมันก็ทำให้สนิทแหละ แต่พอผ่านไปซักพัก อีกฝ่ายแม่งจะรู้สึกว่ากูเยอะเกินไปที่จะอยากเข้ามาในชีวิตเค้า คือความจริงกูไม่ต้องรู้อะไรมากก็ได้ไง เหมือนกูไม่ให้พื้นที่ความเป็นส่วนตัวกับเค้า ต้องรู้ทุกเรื่อง มีอะไรต้องปรึกษากูนะ น่ารำคาญเหี้ยๆเลยต่อให้มันคือการทำตัวเป็นคนที่เปิดเผยและพึ่งพาได้ก็เถอะ
กลายเป็นว่ายิ่งพยายามเข้าหาเค้าเลยยิ่งถอยห่าง ทุกคนคงมองว่ากูเป็นเพื่อนได้ แต่น่ารำคาญเกินจนไม่อยากให้เป็นมากกว่านี้ นั่นน่าจะเปนเหตุที่กูโดนเฟรนโซนทุกรอบ
กลายเป็นว่าความเฟรนลี่ของกูมันทำให้คนอื่นอึดอัดเพราะกูขี้เสือก แย่อ่ะ เพราะความจริงกูวิเคราะห์ตัวเองนะ เอาตามตรงคือกูก็คิดว่าตัวเองดีในระดับนึงเลย ไม่เคยทำตัวงี่เง่า มีเหตุผลตลอด แล้วก็ใจกว้างพอด้วย นิสัยแบบนี้ไม่น่าแย่จนคนไม่อยากได้ แต่เวลาเจอคนที่สนใจ ความเฟรนลี่กูมันคูณสิบ กลายเป็นว่ามันมากเกินไปจนเข้าขั้นเสือก ทั้งๆที่นิสัยพื้นๆไม่ใช่คนแบบนั้นแต่เพราะอยากสนิท อยากให้คนรู้สึกว่าเราเข้าถึงได้ เลยทำตัวเกินเบอร์ แม่งเลยนกตลอด
พวกมึงว่ากูคิดถูกป่ะวะ กูควรเลิกพยายามเนาะ