ผมรอคุณอยู่ตรงนี้มานานแล้ว จนหลายๆครั้งก็เริ่มท้อ แต่ทำไงได้ ก็รักคุณไปแล้ว ผมถอนตัวไม่ขึ้น
เจ็บใจทุกครั้งที่เห็นเขาทำไม่ดีกับคุณ หลายๆครั้งก็คิดว่าทำไมผมไม่เป็นเขา ทำไมคุณไม่มองผมบ้าง
นี่ไง ผมอยู่ตรงนี้ ข้างๆคุณ แต่ผมเหมือนเป็นเงา ที่คุณไม่เคยเห็น ผมเป็นเสมือนทางผ่านทุกครั้งที่คุณเหงาใจ
ผมเข้าใจและทำใจว่าผมเป็นได้เพียงเท่านั้น แต่ลึกๆในใจผมหวังเสมอว่าวันนึงผมจะมีโอกาสมากกว่านั้น เป็นได้มากกว่านั้น
คุณบอกว่าผมกับคุณเหมือนเส้นขนานที่ไม่มีวันมาบรรจบกัน ผมปวดใจและเสียใจทุกครั้งที่นึกถึงคำนี้
มันทรมานมากเลยนะ กับการได้เป็นแค่เงาของใครบางคนเท่านั้น คุณบอกให้ผมเลิกรักคุณ
ผมจะทำได้ยังไง ผมรอคุณมาขนาดนี้แล้ว
เอาผมไปฆ่าให้ตายผมก็ยังรักคุณ