กู166เอง เห็นสงสัยว่าไปคบได้ไง
เออ เอาจริงๆกูก็ตอบยาก คือตอนจีบกันก็ไม่รู้ว่ามันเป็นคนแบบนั้นอะ แล้วตอนมันก็ไม่ได้แสดงออกแบบกระทันหัน มันมาแบบค่อยเป็นค่อยไปไง แบบ เริ่มจากจับมือ หอมแก้ม หนุนตัก นั่งตัก กอดเอว แล้วขยับไปเรื่อย แบบทีละนิด รู้ตัวอีกทีก็เป็นแบบนั้นไปแล้ว
อีกอย่างคืออย่างที่บอก กูเองก็ชอบความตื่นเต้นในระดับนึง เพราะงั้นแรกๆก็เลือดลมพุ่งพล่านเหมือนกัน แรกๆก็ยังขออนุญาตบ้าง พอหลังๆ มาคือไม่ขอแล้ว
มันเหมือนทำเป็นนิสัย รู้ตัวอีกทีคือกู่ไม่กลับอะ คือไม่ใช่แค่เดือนสองเดือน เพราะของกูคือคบกับมาสี่ห้าปี เพิ่งจะมาอาการหนักช่วงสองปีหลัง รู้ตัวอีกทีกูเองก็ไม่เหลือself esteem แล้ว (แปลไทยว่าอะไรวะคพนี้นึกไม่ออก) คือช่วงปีสุดท้ายของการคบกันนี่กูรู้สึกหดหู่กับตัวเองมาก แบบ กูคืออะไรวะ มีค่าแค่ไหนวะ เป็นตัวอะไรกันแน่วะ
จนมาวันนึง อยู่ๆกูก็เหมือนตรัสรู้ขึ้นมาเฉยๆว่า กูก็เป็นตัวกูนี่หว่า ยังมีค่าเหมือนเดิม ที่เหี้ยคือทางนั้นต่างหาก กูเลยบอกเลิกแม่งเดี๋ยวนั้นเลย