Fanboi Channel

>>815 ไม่เอาเรื่องคนอื่นมาเครียดเนี่ย พูดง่ายทำยากนะ คอลเซ็นเตอร์พูดง่ายๆ คือเครื่องรองรับอารมณ์อะมึง คนโทรมา มึงไม่ใช่คนแก้ปัญหาก็จริง แต่มึงคือคนแรกที่โดนด่า ถ้าส่งต่อแล้วแก้ได้ โอเคจบ ถ้าแก้ไม่ได้แล้วมีโทรมาซ้ำ มึงก็โดนก่อนใครเลย ไม่ใช่ทุกคนที่โทรหาคอลเซ็นเตอน์แล้วจะพูดดีๆ โดยเฉพาะคนที่กำลังเจอปัญหาแล้วต้องการการแก้ไขด่วน

ส่วนล่าม มึงต้องฟังภาษานึง แล้วพูดออกไปอีกภาษานึง ยิ่งถ้าเป็นล่ามแบบที่ต้องแปลทันทีก็คือต้องแปลสิ่งที่เพิ่งฟัง แล้วก็ฟังสิ่งที่จะพูดใหม่ในเวลาเดียวกัน ไม่ได้เกี่ยวข้องกับการเข้าสังคมเลย มันคือ multi skill ฟัง-พูด แก้ปัญหาเฉพาะหน้า ในขณะที่มึงก็ต้องอัพเดทศัพท์แล้วก็เรียนรู้วัฒนธรรมกับลักษณะนิสัยของคนที่มึงจะไปเป็นล่ามให้ในเวลาเดียวกัน ถ้ามันทำได้ง่ายๆ งานล่ามแม่งไม่ได้เงินครั้งละหลายพันจนถึงหลักหมื่นหรอกนะ

>>817 แสดงว่ามึงเลิกงานตรงเวลา และที่ทำงานอยู่ใกล้บ้านอ่ะดิ ดีจัง

>>816 เหมือนกู ห้องโคตรเละ สภาพห้องตอนนี้คือที่พื้นมุมนึงมีถุงๆๆๆกล่องๆๆๆกองรวมๆกัน ซื้อเสื้อใหม่มา กลับบ้านวางแหมะไว้ ของขวัญวันเกิด ของขวัญปีใหม่2017-2018 กระทั่งของขวัญลาออก(2015)กูก็ยังอยู่ในถุง
มีครั้งนึงเพื่อนให้ของมา กูก็รับๆไว้ มานึกได้อีกทีแกะอีเหี้ยเป็นขนม ราขึ้นหมดอายุไปแล้ว
ไอ้ของพวกเนี้ยสำหรับกูแม่งขยะไง เสื้อผ้ากูซื้อมาเองกูยังมีแรงใจรื้อ นอกนั้นเหมือนรับๆมา กองๆไว้รอวันส่งต่อ ภาพลักษณ์กูภายนอกแม่งดูเป็นผู้หญิงรักสัตว์ด้วยเลยชอบได้พวกตุ้กตาไรงี้มา แต่ความจริงกูไม่ชอบของพวกนี้เลย
จะบอกว่าไม่มีเวลามันก็ไม่เชิงนะ คือเราไม่ให้ความสำคัญกับมันเอาเวลาไปทำอย่างอื่นมากกว่า ของกูหลักๆคือนอน ถึงบ้านวางแหมะไว้ เปลี่ยนเสื้อแดกข้าว นอน
ปัญหาใหญ่สุดกูคือเสื้อผ้า อีเหี้ยมี 4 ตู้ ใช้จริงแค่ตู้เดียว นอกนั้นคือไม่ใส่แล้วแต่ไม่ได้โละออก

เคยเจอหัวหน้าอคติกับมึงมะ ขอวิธีแก้ปัญหาหน่อยกูปวดหัวว่ะหาแต่เรื่องงี่เง่าด่ากู

>>816 หมอยกูร่วงเต็มพื้นเลย พอดีกูแก้ผ้านอน

>>820 ถ้าเป็นแบบ >>817 ก็ไม่มีปัญหาไง เลิกงานตรงเวลาและทำงานใกล้บ้าน

แต่ถ้าต้องตื่นเช้ามืดหนีรถติด กว่าจะกลับถึงห้องการฝ่ารถติดจนดึกดื่น มันก็เหลือเวลานิดเดียว ก็เอาไปกินข้าวอาบน้ำเตรียมเข้านอน จะเอาเวลามาดูแลห้องก็เหนื่อยจนอยากพักผ่อนมากกว่า

ชาวโม่งวัยทำงานแบ่งเวลาชีวิตกันยังไงอะ แบบตื่นนอน กินข้าวเช้า ทำงาน เเล้วยังมีเวลาทำงานอดิเรกหรือหางานเสริมได้ ขอความรู้เป็นวิทยาทาน

>>824 สำหรับกูแบ่งเวลาไปทำอย่างอื่นได้ถ้ามีกรอบชัดเจนนะ งานอดิเรกกูตอนนี้คือออกกำลังกาย ต้องจองคลาสที่ฟิกซ์เวลาแล้วไปตามเวลา แล้วก็เล่นในเวลาที่กำหนด ซึ่งมันทำให้กูบังคับตัวเองไปได้วันละ2-3ชม ถ้าไม่มีกรอบไว้ ต้องเล่นเองไม่เข้าคลาส ยิมปิดกูเองก็นอนตื่นสาย เขี่ยมือถือเล่นไปวันๆว่ะ อีกอย่างคืออย่าเล่นมือถือเยอะ เวลาเสียเปล่ามาก เอาไปทำอย่างอื่นได้เยอะเลย

โดนคนของ บ.ลูกค้า พูดจา sexual harassment ใส่ รับมือยังไงดี

ทำยังไงให้เลิกติดมือถือวะ ทุกวันนี้กูมีแพลนอยากทำนู่นนี่นั่นเต็มเลย แต่มาตายที่เอาเวลาไปเขี่ยมือถือซะหมด
พยายามวางตารางเวลาแล้วแต่ก็ทำไม่ได้ โคตรเฟลกะตัวเอง

ของกูชีวิตยืดหยุ่นนะ จะนอนกี่โมงอะไรยังไงก็ได้ เเต่อย่างการออกกำลังกายต้องฟิกไว้ว่าวันนี้จะวิ่ง1ชั่วโมง เช้าหรือเย็นก็ได้ เหนื่อยเเค่ไหนก็ห้ามขาด ต่อให้เลิกงานดึกสมมุติเลิกถึงบ้านเที่ยงคืน เเล้วมันเป็นตารางการออกเเต่วันนี้ยังไม่ได้ไปวิ่ง อย่างน้อยกูก็ต้องออกไปเดินรอบหมู่บ้านซัก1ชั่วโมงห้ามผลัด อดทนเเละทำให้มันเป็นนิสัย อย่าผลัดวันประกันพรุ่งเด็ดขาดกูตั้งไว้งี้เลย พยายามอย่าคิดว่าค่อยทำพรุ่งนี้

กูเคยมาละสมัยเรียนติดผลัดวันประกันพรุ่งเป็นประจำ วันนี้ไม่อ่านหนังสือค่อยอ่านพรุ่งนี้บลาๆ พอทำบ่อยๆเเม่งจะเริ่มติดเป็นนิสัยเเล้วเเม่งเเก้ยากกว่าจะกลับมาเป็นคนขยันเหมือนเดิม ต้องหักดิบ เเล้วเเม่งก็ไม่ได้ทำกันง่ายๆนะมันเป็นนิสัยอะ

ของกูตอนนี้พอได้ลงไปนอนกะเตียงแงะออกจากเตียงยากมาก อะไรที่คิดจะลงมือทำไม่ได้ลงมือซะที คงต้องตั้งกฎ+เขียนตารางชีวิตซักที
คือกูทำตัวขี้เกียจมานานด้วยแหละแก้ให้กลับไปมีไฟแม่งยากจริง

เออหมดไฟทำงานว่ะ จุดไงดีแม่งเป็นข้อเสียมาก

จากกูมุมมองคนขี้เกียจมาเป็นปีสมัยเรียน ปัจจุบันนี่ค่อนข้างขยัน(มั้ง) คืออยู่นิ่งไม่ค่อยได้ เล่นเน็ตก็ฟิกเวลาจำกัดอะไรเเบบนี้
ต้องค่อยเปลี่ยนว่ะ เพราะนิสัยเเม่งเเก้ยาก เหมือนเเบบเมื่อก่อนกูไม่กินกาเเฟงี้ พอพักนึงเริ่มหัดกินกาเเฟ3-4เวลาเดิมตอนเช้าเเม่งจะเริ่มเป็นนิสัยละ รู้สึกตัวอีกที สัส เเดกทุกวัน ไม่เเดกทำงานไม่ได้

30 กว่าๆ ควรมีเงินเก็บ เงินเดือนประมาณเท่าไหร ตอนเกษียณจะได้ไม่ลำบากวะ
ญาติกูแม่งข้าราชการหมดเลย กูเลยนอยด์ๆ

>>830 ลองดูทวีตของ @thematterco: https://twitter.com/thematterco/status/1087620885803163648?s=09

กราบเพื่อนโม่ง ซาลารี่แมน พวกมึงช่วยเล่าความเหี้ยของ บ. มึงให้กูฟังคนละเรื่องสองเรื่องได้ไหมวะ กูอยากรู้ว่า บ. กูระดับความเหี้ยมันอยู่ในเลเวลไหน ถือซะว่าพวกมึงมาระบายก็ได้ ถถถถถ

>>834 งานเยอะชิบหาย เชลชาวเกาะติสต์แตกขอแก้งานทั้งที่ลูกค้าไม่ขอ บ่อยมาก
ส่วนงานในประเทศชอบเจอลูกค้ายัดใส้แล้วเซลไม่รู้ นึกว่าขายงานแพงได้ หารู้ไม้กูทำกันอ้วก

*จนถึงตอนนี้กูก็ยังทำงานอยู่เลย พรุ่งนี้เข้างาน 8 โมงเช้าด้วยนะ จะนอน office ดีไหมเนี่ยกูกำลังชั่งใจอยู่

>>834 ความเหี้ยของบ.ปัจจุบันกู
1. 2 ปีที่แล้วปิดสาขาที่กรุงเทพ ย้ายคนออกตจว.หมด ไม่ยอมแจกซอง ให้แค่ชดเชยนิดหน่อยค่าย้ายออกตจว. บีบให้ลาออกเอง
2. ปีที่แล้วมีเคสไล่ออก (ไม่จ่ายซอง) ทุเรศๆ แทบจะเรียกว่ายัดข้อหาหลายราย จนคนพูดกันว่าบ.น่าจะถังแตก
3. ปีนี้เงินเดือนไม่ขึ้นทั้งบ.อ้างว่าเงินเดือนพนง.สูงกว่าในตลาดโดยรวม ประเมินไม่มีผล ทำดีทำแย่ได้เท่ากันหมด ไม่มีแรงจูงใจในการทำงาน (มึงบอกว่าไม่มีตังจริงๆก็ได้นะ นี่เหมือนอ้างข้างๆคูๆไปเรื่อย)

>>834 บ.กู ขาดทุนติดต่อกันหลายปีขอคืนภาษีรัวๆจนโดนตรวจ
สรรพากรบอกว่าต้นทุนบริษัทสูงมาก(ซื้อของจากบริษัทแม่มาผลิต) มาทำมาหากินประเทศเขา เงินลงทุนก็กู้มา สร้างขยะ สร้างมลพิษ ภาษีก็ไม่เสีย ประเทศไทยไม่โง่นะคะ โดนปรับย้อนหลังรัวๆ
แม่งคงซื้อแพงๆมาจากบริษัทแม่ ให้บริษัทแม่กำไรเยอะๆ ที่ไทยช่างมัน ภาษีขายก็ขอคืนรัวๆ ปัจจุบันบริษัทแม่กำลังผลิตไม่พอไปซื้อจากฝั่งยุโรปแม่งยังถูกกว่าซื้อกับบริษัทแม่อีก กูทำงานแทบตายอีเหี้ย

>>836 เอ้าอีเหี้ยกูพูดยังไม่ทันขาดคำโดนยกคอมไปอีกคนแล้วอีดอก

>>836 ไปคุยกับกรมแรงงาน อย่างเก่งก็ถึงศาลฟ้องลูกจ้างชนะแทบ 100%
บริษัทไม่มีเงินจ่ายเดี๋ยวก็โดนยึดทรัพย์มาจ่ายแทน

*เอาจริงถ้าย้ายแล้วลูกจ้างไม่ย้ายก็ต้องจ่ายชดเชยเต็มจำนวนนะ

>>838 ทำไมมึงยังทนอยู่มาตั้งสามปีวะ
เป็นกู ออกตั้งแต่มันย้ายที่แล้ว ไม่จ่ายก็ฟ้องชดเชย

>>840 หางานไม่ได้น่ะ สายงานกูเจอพิษเศรษฐกิจโลกเต็มๆ
พวกกูรวมตัวไปปรึกษากรมแรงงานมาแล้วนะ ปรากฎว่าแม่งฟ้องไม่ได้อ่ะสัด
คือบ.มันอ้างว่าให้เงินชดเชยค่าย้ายไปตจว.แล้วเป็นไปตามกฎหมายน่ะ
มีอีกกรณีที่ฟ้องเรียกค่าชดเชยได้คือ มึงต้องไม่สะดวกไปจริงๆจังๆ แบบท้องอยู่ พ่อป่วยต้องดูแลบลาๆๆ ซึ่งต้องไปลุ้นตอนฟ้องกันอีกว่าจะชนะรึเปล่ามันไม่ 100%ว่ะ
แม่งถูกกฎหมายแต่ไม่มีธรรมาภิบาลประมาณนั้น

เป็นดีลเลอร์ตัวแทนจำหน่ายประจำจังหวัดขายยี่ห้อหนึ่ง
คนในจังหวัดไปซื้อสินค้าที่ว่า แต่เสือกไปซื้อที่จังหวัดอื่น
สินค้ามีปัญหาส่งมาซ่อมที่สาขากูแต่ ของน่าจะผิด QC แถมเคลมไม่ได้ช่างก็ซ่อมไป
แม่งมีการบังคับให้ช่างกูซ่อมให้หายจน 3-4ทุ่ม ทำฟรีไม่มีโอที แม่งจู้จี้จนช่างทนไม่ไหวหลุดคำสบถแล้วได้ยิน
โดนฟ้องสำนักใหญ่จี้ ให้ไล่ออก ลูกค้าก็ไม่ใช่เห้สัส

>>841 จะบอกว่าคนที่แกเคยปรึกษามันมั่วจะเชื่อไหม แต่ถ้าฟ้องต้องเดินเรื่องภายใน 30 วันที่แจ้ง เพราะมันมีมาตรา 120 กับ 118 คุ้มหัว

มาตรา 120 แค่นายจ้างย้ายที่ มึงไม่สะดวกก็ต้องจ่ายค่าชดเชยตาม มาตรา 118 ไม่สืบทำซากอะไรด้วย ขอแค่ไม่สะดวกจบ

*ไม่ต้องลุ้นว่าฟ้องชนะ เพราะชนะแน่นอน ปรกติคดีพวกนี้ศาลเข้าข้างลูกจ้าง

>>843 เอ้าสัดหลอกกู กูไปถามมาหลายทางด้วย พันธิปก็เข้าไปถามบอกเหมือนกันหมดว่าฟ้องไปอาจจะไม่ชนะ พวกกูเลยต้องยอมลงมาตจว.กันหมด

>>842 ทำใจลูกค้ามันไม่สนหรอกมันซื้อจากไหนมันล่อบริษัทแม่อย่างเดียว ตอนทำสายรถยนต์แล้วต้องดีลกับดีลเลอร์เจอปัญหาแบบนี้บ่อย(มาก)

หมดไฟจังโว้ยย

>>842 เป็นเอเยนท์แต่ไม่ซื้อกะมึงก็เลยถือว่าไม่ใช่ลูกค้า?
ทัศนคติเหี้ยมาก ขอให้แม่งเจ๊งทั้งแบรนไปเลย

กู >>844 บ.เหี้ยนี่แม่งเหมือนจะพยายามไล่คนออกแบบไม่จ่ายชดเชยทุกวิถีทาง วันนี้ซีเนี่ยร์ที่กูสนิทด้วยเห็นกูเดินผ่านโต๊ะแม่งรีบคว้าตัวกูมาคุยว่า
ให้กูพยายามอย่าออกไปนอกออฟฟิศ (หมายถึงออกจากห้องทำงานไปนั่งแดกกาแฟ แดกขนมน่ะ) กูโดนเพ่งเล็งอยู่ เมเนเจอร์เอ่ยชื่อกูในที่ประชุม คือ...10 นาทีโว้ย ปกติกูเดินออกไปหาอะไรกินตอนบ่ายก็แค่ 10 นาทีโว้ย

ถ้ามึงเล่นแบบนี้นี่มึงจะเล่นใครก็ได้ป่าววะสัด ซักพักคงมีเข้าห้องน้ำนานไล่ออกอ่ะ...อ่อไม่ได้ซิห้องน้ำมันอยู่ในออฟฟิศไม่มีหลักฐานตี๊ดบัตรนี่นะ
ยิ่งมึงเล่นแบบนี้กูยิ่งไม่มีอารมณ์ทำงานอ่ะ เดี๋ยวกูจะกวนตีน นั่งเล่นเน็ต 2 ชม.ฟันโอให้กระจายเลยสัด
ถ้ากูได้งานกูก็ออกแล้วโว้ย อยากให้กูออกแน่จิงแจกซองมา

>>842 สยองว่ะ ไม่ใช่สยองอะไรนะ สยองมึงเนี่ยล่ะ
แม่งเหมือนตอนเด็กๆ ซื้อไอติมได้ไม้ฟรีมา แต่ไปแลกอีกร้านนึง แม่งไม่ให้แลกเพราะกูไม่ได้ซื้อกับมัน แบบนี้ก็ได้หรอวะ

>>842 อย่าให้กูรู้นะว่ามึงขายอะไรที่ไหน ประจานแม่ม

>>849 มึงเป็นตัวอย่างเลยว่าทำไมควรแยกเซลจากเซอร์วิสหลังบ้าน พอแม่งคิดว่ากูไม่ได้ขายให้ ไม่เต็มใจบริการ แล้วแม่งก็จะเละทั้งแบรนด์

กรณีบ้านเรามันมีเรื่องลูกค้าไปทำเสียหายเองแต่อยากเคลมซ่อมฟรีก็เยอะ เลยแกล้งซ่อมที่อื่น

>>851 ในฐานะคนซื้อ กูก็ไม่สนใจอยู่แล้วอะ ก็แบรนด์เดียวกันปะวะ ถ้าทรีตคนละสาขายังกะคนละบริษัทแล้วบริษัทมึงจะทำยังไงต่อไปอะ

ถึงขั้นสั่งซ่อมนอกเวลางานก็มากไปป่ะ

กูขอถามโม่งทำงานที่เป็นลูกคนเดียวนะ เอาแบบมีประสบการณ์การทำงานไกลบ้านต้องนอนหอเนี้ย ความรู้สึกเป็นไง.... จะว่ากุเป็นลูกแหง่ก็ได้นะแต่เรื่องนี้ใหญ่สำหรับูมากกูเป็นคนติดบ้านอ่ะ

แต่ที่งานดีเงินดีมันอยู่ไกลกูควรตัดสินใจไปทำงานไกลหรือค่อยๆหาแถวบ้านเอาวะซึ่งตอนนี้กูว่างงานอ่ะ กูเครียดมากๆเลย

>>855 ไปก่อน ไปลองใช้ชีวิต ระหว่างนั้นก็ค่อยๆหาแถวบ้าน

วันหนึ่งมึงก็ต้องอยู่คนเดียว

>>855 มึงลูกแหง่น่ะถูกแล้ว เข้าวัยทำงานมึงควรเริ่มคิดใช้ชีวิตเองได้ อยู่กับพ่อแม่มันสบายกว่าก็จริงแต่อยู่คนเดียวมันจะทำให้มึงเข้มแข็งขึ้น

>>856 >>857 ขอบคุณเพื่อนโม่ง

เหมือนกูเเหละ กูก็ติดบ้านโคตรๆเเต่อยู่บ้านกูก็ทำอะไรเองหมดนะ ซักผ้า ถูบ้าน เเต่ที่ชอบอยู่บ้านเพราะของไม่ต้องเเบก กว้างกว่าหอ เน็ตไม่ต้องกังวล เเต่ลองไปใช้ชีวิตดูก่อนมันไม่ยากหรอกว่ะ ตอนเเรกกูก็กล้าๆกลัวๆไม่อยากทำนอกกรุงเทพอยากทำใกล้บ้าน ที่กังวลตอนเเรกก็คือพวกค่าใช้จ่ายเนี่ยเเหละ ไปอยู่หอต้องเสียค่าหอ ค่าน้ำค่าไฟเพิ่ม ค่าเครื่องซักผ้า ไหนจะค่าเน็ตหออีกถ้าต้องติดเพิ่มเติม

>>855 ฝึกไว้มึง ขนาดกูอยู่หอตั้งแต่ม.ปลายยันจบปตรีทำงานไปสองสามปีแล้ว พอแม่ตายไปคน ยังแทบเอาตัวไม่รอดเลย เพิ่งจะมารู้ตัวว่าที่ผ่านมายังต้องพึ่งพาเป็นภาระแม่อยู่ไม่รู้ตั้งเท่าไหร่ นอกจากเรื่องทางจิตใจแล้วที่เห็นเป็นรูปธรรมก็เรื่องเงินนี่แหละ มึงก็ต้องหัดพึ่งพาตัวเองไว้บ้าง

บ.กูมันแปลกๆว่ะ
วันนี้มีแจกถุงคลุมคอมบอกวันเสาร์จะฉีดยาฆ่าเชื้อทั้งออฟฟิศ???
อ้างว่าคนป่วยบ่อยเลยจะฉีดฆ่าเชื้อ
มันแปลกๆป่าววะ คือกูทำงานมา 10 ปีออฟฟิศไหนก็ไม่เคยเจอฉีดอ่ะ แล้วไม่ใช่ฉีดประจำปี คืออยู่ๆฉีด
เพราะอะไรวะ คือมีคนที่ป่วยเป็นโรคติดต่อทางอากาศหรอยังไงวะ ถ้ายังงั้นมึงต้องให้พวกกูไปตรวจทุกคนป่ะ ฉีดยาฆ่าเชื้อ มันแก้ที่ปลายเหตุ

เบื่อพวก QA โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
มาสั่งๆๆๆๆๆๆๆๆแล้วก็สะบัดตูดหนี ไม่สน4สน8ว่าที่สั่งมาทำได้จริงเท่าไหน? ใช้งบเท่าไร? เสียเวลาทำเท่าไร? ตัวชี้วัดคืออะไร?
เหมือนเกิดมาเพื่อสั่งคนอื่นเค้าอย่างเดียวอ่ะ

>>862 มันทำหน้างานตามหน้าที่มันละน่า แต่ในความเป็นจริงถ้ามึงอยากได้แบบนี้รอให้กูงอกแขนเพิ่มอีก 4 ข้างก่อนนะ

>>861 แล้วมันไม่ดียังไง? บ.กูเคยฉีดทีสองที แล้วมึงรู้ได้ไงว่าเชื้อที่อยากฆ่ามันเชื้อประเภทไหนติดต่อยังไง? มึงเรียนหมอมาหรอ มันมีเชื้อที่ฝังอยู่ตามพื้น-พรม-ข้าวของนะรู้ปะ อยากรู้เหตุผลทำไมไม่ไปถาม HR หรือ management level?

ฉีดยาฆ่าเชื้อก็ดีแล้วนิ มันไล่พวกมดแมลงไปในตัวด้วยนะ

เชี่ยยยยยย ขอกรีดร้องหน่อย ปีที่แล้วเงินเดือนขึ้นมากระจึ๋งนึง กูก็ไม่ได้คิดอะไร คิดว่าฐานภาษีคงอยู่เท่าเดิมเพราะเงินเดือนขึ้นน้อยมาก กูก็ซื้อลดหย่อนนิดหน่อยพอเป็นพิธีตามปกติ พอยื่นจริง เชี่ยยยยย มันขยับไปอีกฐาน เชี่ยยยย เชี่ยยยยย กูแม่งพลาดดด ตอนแรกก็งงว่าพลาดตรงไหนวะเพราะปกติเป็นคนเขี้ยวเรื่องเงินมาก กูมีรายได้ 2 ทาง ทุกเดือนจะต้องบันทึกลง excel ตลอด สร้างสูตรคำนวณเองเสร็จสรรพ เห็นความเคลือนไหวตลอดปี วางแผนอย่างดี ยื่นภาษีทุกปีแคลออกมาตรงเป๊ะกับในเว็บทุกปี แต่จริงๆ สูตรกูมันผิดนิดหน่อยตรงขั้นบันไดภาษีชั้นสูงๆ แต่ไม่รู้ตัวเพราะปีที่ผ่านๆ มาภาษีมันยังไม่เคยถึงขั้นนี้ พอปีนี้มันเกิน ร้องจ๊ากเลยกู T_T

>>855 กลับกันเลย กุเป็นลูกคนเดียวที่ไม่ชอบอยู่บ้าน กำลังพยายามหาทางทำให้ตัวเองอยากกลับบ้านอยู่ คือกุรักพ่อแม่นะ คุยได้ทุกเรื่อง แต่พออยู่บ้านเดียวกันมันจะมีอะไรไม่ถูกใจบ้างสักเรื่องสองเรื่องอ่ะ เช่น เสาอาทิดกูอยากจะนอนเปื่อยดูทีวีเล่นคอมเช้าจรดค่ำเฉยๆ เพราะระหว่างอาทิต์กูเครียดกับงานมากๆ แต่เขาจะมองว่ากูขี้เกียจ นั่งไม่ทำอะไรได้เป็นวันๆ กูอาจจะกินข้าวเช้าแล้วแช่จานไว้เช้าจรดเย็น ไปดูหนังสามเรื่อง แต่ในท้ายที่สุดของวันกูจะล้างของทุกคนก่อนกุอาบน้ำนอน แต่พอพ่อแม่เห็นจานกองตอนกลางวันจะแบบว่ากูเนี่ยไม่ขยับตีนทำอะไรเล้ย กุเลยเบื่อๆ พาลไม่อยากกลับ

>>867 กูลูกคนเดียวที่ไม่อยากกลับบ้านเหมือนกัน แต่ของกูเลยจุดที่ทำให้ตัวเองอยากกลับบ้านไปละ
ลูกคนเดียวพ่อแม่ก็เป็นห่วงแหละ แต่หลายเรื่องกูก็รู้สึกว่าเค้าเรื่องเยอะมันเกินจนกูทนไม่ได้
อยู่ด้วยแล้วพาลจะเป็นโรคประสาทเอา เคยเครียดจนต้องกินยานอนหลับไปช่วงนึงเลยด้วยซ้ำ
สุดท้ายพอแยกออกมาอยู่คนเดียวได้จริงๆมันก็เหนื่อยน่ะแหละ เพราะเค้าก็ช่วยอะไรกูเยอะ
แต่สุดท้ายเหนื่อยกายมันยังพอทน แต่เหนื่อยใจนี่มันอยู่ไม่ไหวจริงๆ

กูเป็นลูกคนเดียวที่เคยบ่นๆนะตอนนี้กูหาสมัครงาน ตจว.แล้วทีนี้คงรอเรียกสัม แต่กูสงสัยว่าถ้าเขาเรียกสัมฯแล้วไม่ได้งานพวกมึงจะรู้สึกยังไงอ่ะ กุอยากโดนสัมแล้วได้งานเลยไม่อยากไปเก้อเพราะเงินกูก็ไม่ได้มีมากอะไร

>>869 ก็รู้สึกเฟลนิดหน่อยแต่ก็ต้องเดินหน้าต่อไปไง จะมามัวจมปลักกับความผิดหวังไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา สัมหลายๆ ที่มันก็มีข้อดีตรงได้ประสบการณ์แล้วก็ทำให้หายตื่นเต้นไปเยอะ กูก็สัมตั้งหลายที่กว่าจะได้ที่ที่ตรงใจ บางที่เค้าไม่รับกูบ้าง บางทีเค้ารับกูแต่กูว่าไปสัมภาษณ์แล้วมันไม่ใช่บ้าง ก็เสียเงินไปเยอะพอสมควร แต่ก็พยายามประหยัดให้ได้มากที่สุด มันคือการลงทุนที่คุ้มค่าว้อย อย่าคิดแต่ว่าจะประหยัดเงินช่วงตระเวนหางาน สัมแล้วได้งานอะไรก็รีบเอาเลย ควรเลือกงานด้วย (เลือกตามคุณสมบัติตัวเองอะนะ อย่าหลงตัวเองและอย่าถ่อมตัวจนเกินไป) ถ้าได้งานดี ทุกอย่างมันจะตามมา ไม่ว่าเงิน โปรไฟล์ ประสบการณ์ ความรู้ เอาไปต่อยอดในอนาคตให้ก้าวหน้า

>>870 ฮือออขอบคุณได้ข้อคิดเยอะเลย

โม่ง พอดีไปสมัครงานขายของ ให้ค่าคอม 3% ของขายราคา 1750 -3999 แต่ไม่ให้เงินเดือน ไม่มีสวัสดิการ ไม่มีเหี้ยอะไรเลย

มึงว่าดุควรทำไหมวะ งานคล้ายๆ เทเลเซลวะ

>>872 อย่าทำเลยถ้าเลือกได้ ตีว่าของชิ้นละ 3000 3% แม่งก็แค่ 90 บาทปะวะ แม่งไม่ได้คุ้มห่าเหนื่อย ค่าแรง ค่ามารยาทที่เราต้องไปนอบน้อมใส่ลูกค้าเลย แนะนำว่าถ้าชอบงานขายลองไปดูเรื่องเป็น agent ขายบ้านขายคอนโดดีกว่า ตอนแรกๆ อาจยากหน่อย แต่ถ้าไปทำ บ. มันจะมีเทรน อยู่ไปสักเดือน 2 เดือน ก็จับหลักได้ ขายได้ ค่าคอมก็ดีกว่า ยิ่งถ้ามึงได้ภาษาอังกฤษยิ่งสบาย

พวกเซลนี่ทำไมดูแม่งทำงานสบายๆจังวะ รถบริษัทก็มี ค่าน้ำมันก็เบิกได้ มื้อเที่ยงแวะเข้าห้างแดกบอนชอน แดกสตาร์บัคตลอด

>>874 แลกกับมึงต้องพูด ดีลกับคนได้อ่ะ ทักษะนี้มีค่ามากเลยนะ

>>874 อ่าน https://m.pantip.com/topic/36054697

ข้อมูลงานนะ : คล้ายๆเทเลเซล ขายของผ่านเน็ต

รายละเอียด
1. เงินเดือนไม่มี
2. ค่าคอม3% จากยอดขาย ถ้าช่วงโปร ได้ 1% จากยอดขาย
3.การสนับสนุนการช่วยขาย ไม่มี you are on your own ยอดต้อง แสนนึงขึ้นไปถึงรับพิจารณา
4. การสนับสนุนในการปฏิบัติงาน มีแค่รับส่งสินค้าจากคลังให้
5. ทำงาน 10 โมงถึงเที่ยงคืน
6. ไม่มีค่าคอมแบบขั้นบันได แต่มีข้อตกลงในการหักค่าคอมถ้าจัดโปร
7. เป็นไปได้ที่อนาคตทำสำเร็จ จะมีการตั้งร้านของบริษัทมาขายแข่งกับพนักงานตัวเอง
8. ทำงานที่บ้านได้

เครียดกับงานว่ะ ทำไงก็ไม่ถุกใจเจ้านายจนไม่รู้ว่าจะต้องไปทางไหนแล้ว รู้สึกตันหมดแล้ว เหมือนตัวเองแม่งไม่เก่งเลยที่หาทางทำให้งานมันดีถูกใจเค้าไม่ได้ซะที กุเหนื่อยมาก กุต้องทำไงถึงจะเก่งกว่านี้ได้วะ

>>878 คิดในทางดีคือมึงยังใหม่กับงานป่ะยังไม่เข้าใจแนวทางงาน ยังไม่ชินค่อยเป็นค่อยไป แต่ถ้าอีกอย่างก็คือมึงไม่เหมาะกับงาน

เซลอย่างต่ำนี่ต้องมีเงินประจำให้ด้วยป่ะแต่ไม่เยอะนะ กูเคยมีเพื่อนเซลล์(ติดตั้งอะไรบางอย่างขอไม่เอ่ยละกัน)​รายวันๆละ200

เซลติดต่อลูกค้าแล้วโยนเคสให้ฝ่ายประสานงานโทรคอนเฟิร์มนัดวันติดตั้งกับลูกค้าเสร้จสรรพ

หากลูกค้าขอปฎิเสธหรือไม่ขอติดตั้งแล้วมันโดนตัดเงินเคสละ1, 000เลยนะ

(ถ้ากุพิมพ์งงต้องขออภัย เซลกดดันกว่าที่คิดนะเออ)​

>>879 กูทำงานนี้มาครึ่งปีได้แล้วนะ ในแง่ผลงานกูว่ากูพัฒนามากขึ้นนะ แต่มันเหมือนจูนกับเจ้านายไม่ติดอ่ะ เหมือนไอ้ที่กูมองว่าดี เค้าว่าไม่ดี แต่หน้าที่กูคือต้องทำงานให้มันตรงตามความต้องการเค้าให้ได้ คนเก่งคือคนที่คุยปุ๊ปรู้ปั๊บว่าเค้าต้องการอะไร ทำออกมาแบบไหน แต่กุเหมือนจับทางความต้องการเจ้านายไม่ถูกอ่ะ แล้วกูก็ตันมากๆแล้ว ทั้งๆที่กูชอบงานนี้มากนะ

>>881 จับเจ้านายแดกเหล้าแล้วจับเข่าคุย

>>881 น่าจะอยู่ที่เจ้านาย

>>883 ไม่รู้ดิวะ ตอนนี้กุสับสนมาก ไม่รู้ว่ามันเป็นเพราะเจ้านาย หรือเพราะกุต่างหากที่ไม่เก่งเองที่ไม่สามารถทำงานออกมาให้ตรงกับใจเจ้านายได้ ในฐานะนักออกแบบอ่ะ เวลาลูกค้าบอกต้องการอะไรเราก็ควรทำออกมาให้ได้ใช่มั้ยล่ะ เหมือนว่ารับบรีฟมาก็ต้องรู้ว่าเค้าต้องการแบบไหน พวกเก่งๆคือบอกแล้วทำได้เลย ออกมาสวยตรงใจเลยแบบนี้รึเปล่า ที่กูต้องแก้งานเป็นพันๆครั้งมันเป็นเพราะกุไม่เก่งเองใช่มั้ย กุไม่รู้เลยว่ะ ตอนนี้มืดแปดด้าน

>>884 กูก็สายออกแบบนะ แต่อาจจะคนละประเภทกัน จริงๆ แล้วกูว่าสำหรับเจ้านาย มึงโอเคแล้วนะ ที่ทำงานร่วมกับเขาได้ แต่หน้าที่เขาก็คือต้องดึงศักยภาพสูงสุดของมึงออกมา ต่อให้มึงทำดีแล้ว ทำดีกว่าเดิม เขาก็จะต้องส่งความท้าทายมาให้มึงเพื่อจะให้มึงทำได้ดียิ่งขึ้นไปอีก หลายๆ ครั้งกูก็ท้อเหมือนกันที่รู้สึกว่าทำไมทำอะไรไปก็ไม่ได้ไม่โดนนายซักที บางทีด้วยเดดไลน์งานก็ต้องออกไปทั้งๆ ที่ยังไม่สุด นายยังไม่พอใจแต่ก็ต้องปล่อยออกไป มันก็มีบ้าง แต่หนึ่งสิ่งคือกูเชื่อว่างานว่าฝีมือกูดีขึ้นกว่าเดิมแน่ ไปเปิดดูงานปีที่แล้ว งานปีที่แล้วๆ กูก็รู้สึกว่าตัวเองพัฒนาขึ้น กูคิดว่ามึงก็คงเป็นแบบนั้น เพราะงั้น ทำต่อไปเถอะ มึงกำลังพัฒนาตัวเองไปเรื่อยๆ อยู่

มึงคิดยังไงกับคำว่าไม่ถูกชะตาวะ แบบที้ทำงานรับเด็กใหม่มาเงี้ยก็เขม่นละ พอขอเหตุผลบอกไม่ถูกชะตาอย่างนี้ทุกองค์กรทุกบริษัทไม่ต้องมีแผนกดูดวงก่อนรับเข้าทำงานรึไง

ห่าเอ้ย! ขอบ่นหน่อยไม่รู้จะบ่นยังไงละ
เหี้ยอะไรเนี่ย? แค่ไม่ยอมไปทำงานในวันหยุดแม่งถึงกับขู่จะไล่ออก?
คือแม่งที่ทำงานกูตกว่าจะให้กูหยุดงานทุกวันจันทร์ เพราะกูต้องทำเสาร์ - อาทิตย์ กูวางแผนจะทำอะไรต่อมิอะไรเอาไว้เรียบร้อย แต่จู่ๆ แม่งก็โทรมาบอกให้กูไปทำงานให้เนี่ยนะ? พอกูปฏิเสธก็ไม่ยอมอีกฝ่ายแม่งก็งอนแล้วบอกประชดว่ากูไม่ต้องไปทำงานแล้วอีกต่างหาก

ซ้ำร้ายกว่านั้นพอเอาเรื่องนี้มาบ่นที่บ้าน กลายเป็นว่าแม่กูชวนทะเลาะพร้อมกับหาว่ากูขี้เกียจอีก แล้วไม่รู้ทะเลาะกันอีท่าไหนกลายเป็นมาพูดน้อยใจ แถมแซะกูว่าไม่รู้จักบุญคุณคน ไม่มีสามัญสำนึก แถมยังบ่นๆ ด้วยว่าอยากตายอีก?

เออ! กูอยากจะบอกเลยว่าตายๆ ไปเถอะแม่แบบนี้ กูเห็นแม่งบ่นจะผูกคอตายต่อหน้ากูมาตั้งแต่กูอยู่ประถมละ ปัจจุบันยังนั่งหัวโด่เปย์เงินให้หลานอยู่เลยเนี่ย

>>886 เค้าหมายถึงบุคลิคอ่ะคับมึง ตอนสัมอาจจะไม่ได้แสดงออกมา มาเป้นตอนทำงาน

>>887 เย็นโว้ยโยมไปลงอ่าง กินนมซักรอบ ให้หัวหายร้อนก่อนเดี๋ยวมันก็ผ่านไป

>>888 จะว่ากุโง่ก็ได้ ยังไงวะงงขยายความที คือถ้าหากเขาเป็นคนอ่อนน้อมถ่อมตนไม่ข้ามหัวรุ่นพี่โดยรวมเข้าขั้นเป็นคนดี แต่ยังบอกไม่ถูกชะตาเงี้ยอ่อ สรุปมันคืออะไร

ทำงานมาซักพักกูรู้สึกว่า ผู้หญิงออฟฟิศแม่งใส่หน้ากากกันหนาชิบหาย ข้างนอกยิ้มแย้มแต่กูก็สัมผัสได้ว่าแม่งแสร้งทำ ยิ่งเป็นผญ.ที่ดูดียิ่งซ่อนตัวตนจริงๆไว้ลึก
กูรู้สึกสบายใจเวลาทำงานกับผช. หรือผญ.ที่ดูห้าวๆมากกว่า กูรู้สึกว่าเวลาทำงานกับผญ.ที่ดูดี จีบปากจีบคอพูด พูดภาษาดอกไม้ มันเหมือนกับเค้าไม่ได้มองเราเป็นเพื่อนร่วมงาน เหมือนเค้าแค่หาประโยชน์จากเรามากกว่า มองแค่ว่าเราทำประโยชน์อะไรให้เค้าได้บ้าง และพร้อมจะเขี่ยทิ้งถ้าหมดประโยชน์
อันที่จริงผช.ก็เป็นแต่พบได้น้อยกว่าผญ. และดูออกง่ายกว่าว่าไอ้นี่ไม่น่าคบ

>>891 หน้ากากไม่หนาเดี๋ยวกันฝุ่นไม่ได้

>>892 เดี๋ยวนะ...

>>890 มึงอยากด่ามึงก็ด่าเลย มาอ้อมค้อมทำเป็นขอความเห็นเป็นพทไปได้ พอมีคนตอบกลางๆไม่เข้าข้างมึงก็ค่อยแย้มรายละเอียด เยิ่นเย้อน่ารำคาญอะคนแบบมึงเนี่ย นี่โม่งนะเว้ย กั๊กทำเหี้ยไร

>>891 กูรู้สึกแบบนี้มาตั้งแต่สมัยเด็กๆแล้วมึง โคตรเกลียดเลย

>>894 โอเคจบ กูไม่ได้อยากด่าเพราะความเห็นแต่ละคนอาจจะต่างกันแต่สิ่งที่กูเจอมันเป็นแบบนี้ๆ แล้วเจอคำตอบเชิงลึกมากุจะเข้าใจป้ะกูบอกกุโง่ไง มึงก็น่ารำเหมือนกันแหละ ชิ

>>891 มึงเป็นหญิงหรือชายวะ

กูเป็นผู้หญิงจีบปากจีบคอนะ คือกูสุภาพกับทุกคน พูดคะขาภาษาดอกไม้ ยิ้มแย้มและเป็นมิตร แต่งหน้าแต่งตัว เอาเป็นว่าเป็นทุกอย่างที่มึงพูดมา แต่กูไม่ได้มองคนอื่นเป็นแค่เบี้ยอย่างที่มึงพูดเลย กูแค่สุภาพมีมารยาทและวางตัวเรียบร้อยไม่ได้หมายความว่ากูต้องเป็นคนเหี้ยนี่หว่า
กูเคยโดนด่าว่าตอแหล ไม่จริงใจก็เพรสะไม่พูดหยาบเนี่ย มันอะไรกันวะ

>>897 ก็ขนาดมึงคุยในโม่งมึงยังหยาบเล้ย ลุคคุณหนูมึงก็สร้างมาเพื่อเข้าสังคมช่ะ จงยอมรับและโดนด่าว่าตอลแหลซะ โฮะๆๆๆๆ

>>891เมิงยังไม่เคยเจอห้าวๆแล้วเหี้ยแบบที่ทำงานกู พูดจาห้วนๆพี่ๆหนูๆน้องๆกับคนที่โรงงาน/ลูกค้า แรกๆก็ดีดูพูดจากันเองบ้านๆ หลังๆลายออกด่าลูกค้าทำงานแบบนี้โง่รึเปล่า จบที่ไหนมา ด่าคนที่โรงงาน บอกมีปัญหาก็มาเจอกันเลย ฯลฯ โคตรกร่าง นี่ผญนะ สำเนียงส่อภาษากิริยาส่อสกุลมาก
หลังๆกูขอแบบดอกไม้คะขาดีกว่า อย่างน้อยมันก็พูดจาสุภาพกับกู
ส่วนจีบปากจีบคอนั่นตอแหล แยกให้ออกคนละอย่างกับสุภาพ

>>898 มึงแยกคำว่า ตอแหล กับคำว่า มารยาท ออกจากกันก่อนนะ
กูกลับมองว่าไอ้พวกที่ทึกทักว่าคนที่เขาเรียบร้อยมีมารยาทเป็นคนตอแหลไม่จริงใจเนี่ย โลกแคบและขี้อิจฉา มากกว่า
ถ้าตัดเรื่องความจริงใจออก ยังไงกูก็ขอเลือกคนมีมารยาทมากกว่าคนถ่อยๆ นะ

>>898 กูแค่รู้ว่าสถานที่ไหนควรวางตัวแบบไหน แค่นี้กูก็เป็นคนตอแหลแล้วหรอ คือกูต้องถ่อยกับทุกคนหรือสุภาพทุกสถานการณ์หรอวะถึงจะไม่เป็นคนตอแหล ตรรกะอะไรเนี่ย

ผู้หญิงเป็นเพศที่น่าสงสารนะ มักจะเกลียดกันเอง ทำร้ายกันเอง ไม่ค่อยรักสามัคคีกัน
เวลาเห็นข่าวแย่งผัวกันผู้ชายก็ลอยตัวตลอด ผู้หญิงตบกันเองแย่งผู้ชายมักมาก เวลาทำงาน ผู้หญิง 99% ก็ไม่อยากมีเจ้านายเป็นผู้หญิง
เคยดูซีรีส์ญี่ปุ่นเรื่องนึง นางเอกพูดเองเลยว่ามิตรภาพของผู้หญิงมันบางซะยิ่งกว่าแฮมซะอีก
ในขณะที่ผู้ชายมักจะรักเพื่อนแบบสุดๆ รักงาน รักเกม และรักทุกอย่างมากกว่าเมีย 555
แต่ก็เอาเถอะ กูเชื่อว่าแต่ละเพศมีแนวโน้มที่จะมีนิสัยส่วนดีส่วนเสียต่างกัน ไม่นับนิสัยส่วนบุคคลอีก
กูไม่ปฏิเสธแนวโน้มส่วนใหญ่ แต่ก็พยายามรู้เท่าทันข้อเสียของตัวเอง ถ้ามีสติมากพอก็จะพยายามควบคุมมัน

บริษัทกูมีนำเข้าของจากจีน แล้วเอามาเปลี่ยนแพ็คเกจในไทยขายให้ลูกค้าส่งออกจีน (แอบทำไม่บอกลูกค้า)
อันนี้ถ้าลูกค้าไปยื่นส่งออกว่าเป็น made in thailand แถมใช้ฟอร์มด้วย ลูกค้าจะโดนไรมั่งวะ
อีกหน่อยถ้าโดนตรวจขึ้นมาจะโดนอะไรบ้าง ตอนนี้บริษัทกูจดทะเบียนเป็น manufacturing ไม่ใช่ trading ด้วย มันต้องจดเพิ่มใช่มะถ้าจะนำเข้ามาขายแบบนี้
โอกาสเรื่องแดงเยอะไหมวะ เริ่มกลัว

>>902 จริงมึง ที่ทำงานกู ผู้หญิงเนี่ย ต่อหน้าก็คุยกันปกติ ลับหลังก็นินทากัน เพิ่งด่าคนนึงตะกี๊นี้หันไปอีกทีอ้าวคุยกันอยู่ปกติ กูปรับอารมณ์ไม่ทัน

กูว่าไม่เกี่ยวกับเพศ เพราะออฟฟิซกูทั้งชายทั้งหญิงลับหลังก็นินทาคนอื่นกันหมด เอวัง

กูว่าอยู่ที่สันดานล้วนๆ แค่ผู้ ญ จะมีนิสัยแบบนั้นมากกว่าผู้ชาย

>>906 กูว่าเยอะพอๆ กัน แต่ว่าเรื่องที่นินทาเป็นคนละสไตล์มากกว่า ผู้หญิงเม้าไปเรื่อย เปลี่ยนเรื่องไปเรื่อย มันเลยดูเยอะ กูเคยไปนั่งฟังวงผู้ชายนินทากันนี่แบบ โอโห แรงสัดๆ แล้ววันถัดไปก็คือคุยเฮฮาเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น

งานโคตรสบาย แต่เบื่อชิบหายเลยทำไงดีวะ

>>908 ลาออก เดี๋ยวกูไปทำเอง55

>>907 ขอแซมเปิลหน่อยได้มะ กุไม่เคยเจอผู้ชายนินทาเลย ทั้งๆที่ก็เคยไปกินเหล้ากะพวกแม่งนะ

เฮ่อ... หัวหน้าหัวควยนี่แม่งหัวควยจริงๆนะมึง
2 วันก่อนบอกให้กูเทียบจำนวนของที่ต้องซื้อเมื่อเดือนก่อนกับที่อยู่ในโมเดลปัจจุบันมาให้หน่อย
กูก็นั่งทำจนดึกดื่นมา 2 วันส่งงานให้มึง
รุ่งขึ้นมึงชำเลืองดูรีพอร์ตกูอยู่ไม่ถึง 2 นาที บอกกูซื้อๆตามโมเดลปัจจุบันไปน่ะแหละ ไม่ต้องเทียบแล้ว...หัวกูมันก็จะร้อนๆหน่อย
ในเมื่อมึงไม่ดูซื้อของผิดกูไม่สนนะฮะลายเซ็นต์มึงก็รับผิดชอบเอาเอง
คือโมเดลมึงบางส่วนยังไม่นิ่งกูจะให้มึงเช็คว่าตัวไหนที่ซื้อได้บ้าง ในเมื่อมึงไม่เช็คก็งบบานไปสัด

>>910 กูไม่ใช่คนข้างบนนะ แต่พอได้ฟังอะไรมาบ้าง กูว่ามันจะมีสองแบบ แบบฮาๆ เอาเพื่อนมาเผา กับแบบจริงจังๆ แม่งเสี้ยมให้เกลียดกัน ส่วนใหญ่เป็นเรื่องความสัมพันธ์เพื่อนฝูง เมีย ยืมเงิน นิสัยเหี้ยๆ วีรกรรมต่างๆ นาๆ เกทับความสำเร็จ แบ่งแยกชนชั้นอะไรแบบนั้น ซึ่งตอนเด็กๆ วัยรุ่นจะเจอแบบฮาๆ ซะมาก พอวัยทำงานละเจอแบบจริงจังซะมาก บางทีมาทำเป็นเผาฮาๆ แต่กูรู้สึกได้ว่าแม่งเสี้ยมจริงจัง แทงข้างหลังกันมิดด้าม

>>910 เม้าเรื่องจังไรๆ ทั้งหลายแหล่เนี่ยแหละ ผู้หญิงคนนั้นคนนี้เป็นไงตั่งต่าง

กุผู้ชายนะ แต่เป็นพวก introvert ไม่แดกเหล้าแดกเบียร์ด้วย ปกติไม่เม้าใครเลย ยกเว้นคนที่แบบทำให้กุไม่ชอบจริงๆ นานๆทีมากๆที่กุจะเม้าใคร

เฮ้อทำไงกับนิสัยกูดีวะ เงินเดือนขึ้นความป๋าก็เพิ่มขึ้น วันก่อนไปร้องเกะโดนค่าดริ้งไปเป็นหมื่น

>>915 ผูกปิ่นโตผมมั้ยครับป๋า

>>910 เรื่องที่ผชนินทามันคือเรื่องเด็ดๆๆ ส่วนผญนินทาคือแบบเรื่องยิบๆย่อยๆไร้สาระนินทาแม่งทุกเรื่อง กูอยู่กลุ่มผชมาตลอด เรื่องเหี้ยๆเนี่ยฟังมาเยอะมาก
สมัยมอปลายกูเรียนรรหญิงล้วน ข้างๆเป็นชายล้วน ก็มีคุยกันไปเที่ยวกัน อีพวกผชมันไม่เห็นกูเป็นผญมีไรก็เล่าให้ฟังตลอด วันนึงมันไปมีอะไรกับเพื่อนผญกูแม่งก็มาเล่าให้ฟัง เอามาแล้ว อะไรยังไง นมเป็นไง ฝั่งผชคือรู้กันหมด ในกลุ่ม นอกกลุ่ม อ่อคนนั้นโดนเอาไปแล้วนี่
ฝั่งผญคือเงียบกริบ ไม่มีใครรู้ หรือถ้ารู้ก็รู้เงียบๆ ตอนมหาลัยกูไปคุยกับเพื่อนสนิทของผญคนนี้เรื่องไอ้ผชเนี่ย กูถึงได้บอกมันว่าผชมันแบบนี้นะ แม่งหน้าเสียเลย ฝั่งผญมีไอ้เพื่อนสนิทนี่คนเดียวที่รู้
เรื่องเสี้ยมๆเหี้ยๆก็มี มาเสี้ยมกูว่าคนนู้นคนนี้ไม่ดี จะชวนกูบอยคอต โทรไปชวนคนอื่นเรียบร้อย บอกว่ามีใครบ้าง ส่วนตัวกูไม่เอาไม่ชอบวิธีรวมหัวกูก็บอกว่ากูไม่เล่นด้วย แม่งขู่กูด้วยถ้าจะไม่ทำก็คบมันไปละกัน
เรื่องนินทาผญเหี้ยๆเนี่ยยิ่งเยอะ ถ้าผญด้วยกันเองก็นินทาตื้นๆ คิ้วเบี้ยว ปากแดง หน้าลอย ถ้าเป็นผชมันดูไปถึงข้างล่างเลยนะ สะโพกหนา โหนกอูม ฯลฯ แล้วเอาไปพูดกันในกลุ่ม

>>915 ถ้ามึงเงินเดือนหลักแสนแบบกุ มึงต้องเจียดเก็บไว้ก่อน

ซื้อกองทุน ผ่อนห่าเหวไรให้หมด ฝากเข้าบัญชีลับ แล้วค่อยเอาที่เหลือไปใช้

>>918 กูนิสัยชอบเผื่อเอาไว้ก่อน เลยมักจะเก็บเงินใว้ในหลายๆบัญชีซึ่งมันจะสามารถโอนไปมาหากันผ่านแอปมือถือได้ตลอด 24ชม.ไง
ตอนนี้เลยสนใจอยากตัดเป็นฝากประจำ แต่ฝากประจำผลตอบแทน+ระยะเวลามันก็ไม่คุ้มว่ะสำหรับกูอ่ะนะ เพื่อนโม่งเเบ่งเงินไปลงตัวไหนวะแบบตัด
รายเดือนไปเลย สมมุติ Fix ไว้เดือนละ 15K ตัวไหนคุ้มสุด ออมทอง? กองทุน? DCA? VA? พวกนี้ในระยะต้นๆน่าจะพอเห็นผลตอบแทนบ้างละ
แล้วอย่างน้อยกูก็จะได้สบายใจ มีเงินตัดไปเที่ยวเหลือๆอีกที

>>919 ซื้อ LTF ลดหย่อนภาษีให้ครบอ่ะ แล้วก็ซื้อประกันออมทรัพย์ ลดหย่อนภาษีอีกอัน

ที่เหลือเอาไปจัดการเอง ใส่บัญชีออมทรัพย์ดี เอาไว้ใช้ฉุกเฉิน เพราะไอพวกประกัน กับ LTF ถ้าจะใช้มันไม่ได้ใช้ได้ทันทีแบบเงินสดนะ

หลังจากกูไปสัมภาษณ์งานมาหลายที่ กูสงสัยว่าเดี๋ยวนี้บริษัทชอบให้พนักงานทำโอทีฟรีหรอวะ เงินเดือนก็ไม่ถึงหมื่น ถามเจงงงงง

เพื่อนโม่ง เงินเดือนกูออกแล้ว โนโบนัส โนปรับเงินเดือน โนเฮียอะไรซักอย่าง ก่อนปิดปีใหม่ก็ทำงานรากเลือด อยู่โยงยันเที่ยงคืนก็ไม่ได้โอที พอขอโยกวันลาที่เหลือ(ที่แม่งแคนเซิลวันลากู)ก็เป็นประเด็นอีก ชวนแฟนกินชาบูย้อมใจก็บอกไดเอท ชวนดูหนังก็บอกนี่ไม่ใช่วันศุกร์นะ ไม่อยากนอนดึก กูเศร้า กูเหนื่อยจังเลย

>>922 มาๆกุอยู่ กทม ไปๆกินชาบู

เพื่อนโม่ง มันเหี้ยมากเลย เมื่อวานแม่งเกินรับมือจริงๆว่ะ งานเกิดปัญหา กูก็ประสานงานให้เจ้าของงานเข้ามาดำเนินการแก้ไข
อีสัสลูกน้องมันกูตามแม่งก็ไม่มาจัดการ อ้างงานด่วน จนสุดท้ายหัวหน้ามันระเบิดลง ลงทั้งกูทั้งอีลูกน้อง สัสน้ำตากูนี่ไหลแม่งตรงนั้น
แล้วไงไม่ฟังกู สุดท้ายก็ก็ต้องทำแบบที่กูบอก ยังมีการบอกว่าไม่ใช่ความผิดกู แต่แม่งคือมันใช่หรอวะ อีเหี้ย กอดกูที กูแม่งอยากลาออกชิบหาย

>>924 กอดนะมึงงงงงงงง

>>925 ใจนะเพื่อนโม่ง กู 924 เอง นี่อยากหยุดงานชิบหาย แต่แม่งคือกลัวว่าจะมองว่ากูไม่แยกแยะ แค่นี้ก็ทนไม่ได้
สัส ใจคืออยากตั้งหลักเว้ย ทำงานที่นี่มากูไม่เคยหยุดเลย มาเกิดเรื่องนี้แล้วหยุด แม่งต้องว่ากูนอยด์เพราะเรื่องโดนด่าแน่ๆ
ไม่อยากโดนด่าว่าแค่นี้ก็ทำเป็นเรื่องใหญ่

>>926 925 เอง เข้าใจมึงเลย สมัยเรียนนี่เวลากุมีปัญหาชีวิตกุลาตลอดอ่ะ อกหักก็ลา สอบตกก็ลา เครียดอะไรกุก็ลา

แต่พอมาทำงานแม่งไม่ได้ไง จะมีปัญหาชีวิตยังไงก็ต้องไปทำงาน โดนเทโดนอะไรก็ต้องไปฝืนทำำ สู้ๆนะมึง แต่ไม่ไหวจริงๆก็พักก่อน กอดดดดดด

>>921 กูกำลังมีความสงสัยแบบเดียวกัน ตะก่อนทำอยูชลบุรี บ.ญี่ปุ่นปล่อยโอเรี่ยราด แต่กูไม่เคยอยู่ถ้าไม่จำเป็น ทีนี้มาอยู่กทม.บ.ไทยที่มีวัฒนธรรมฝรั่ง(?) เลิกงานตามเวลาน่ะห้าโมง แต่เอาเข้าจริงก็ทุ่ม++ ทุกวัน อ้างว่าไม่มีตอกบัตร ถ้าเข้างานช้าก็เลิกช้าตามนั้น แต่สัดดดกูเข้างานตั้งแต่เจ็ดครึ่งเพราะงานแม่งเยอะจนไม่มีเวลาฉี่ วันไหนกูงานน้อยหน่อยสามารถเคลียร์ได้ตั้งแต่ห้าโมงครึ่งจะถูกหน.มองว่า เอ..งานน้อยไปหรือเปล่า เอางานอะไรไปเพิ่มดีมั้ยน้า ทั้งที่วันๆ กูทำงกๆ แทบไม่มีเวลาเงยหน้า มีแต่ปากเนี่ยแหละที่พอจะตอบรับเรื่องพูดคุยไร้สาระของพวกแม่งได้ ไม่เข้าใจทำไมชอบชวนกุคุยกันจริ๊ง คือคนอื่นในแผนกมีเวลาเก็งหวย ดูคลิปสัปดน ถกเรื่องดารา ทำงานเรื่อยๆ จนเลิกหกโมงครึ่งก็กลับเหมือนเป็นวัฒนธรรมที่ถ้ากลับเร็วกลัวจะดูงานน้อยอ่ะ ละหน.กูก็โง๊โง่ดูไม่ออก

นายกูสั่งเพิ่มงานที่มันซ้ำซ้อนกับงานเดิมว่ะ กูไม่เข้าใจเลยว่าทำไปทำไมเพราะมันเพิ่มต้นทุนและไม่ได้ประโยชน์อะไรเลย ... ตอนนี้กูตั้งแง่ว่าเขาไม่เก่งเรื่องการจัดการ เพราะนอกจากเรื่องนี้ ระบบงานเดิมมันไม่ค่อยดีอาศัยพวกคนเก่าคนแก่ประคับประคอง บ.ไปได้

กูรู้สึกว่ากูอยู่ผิดที่จริงๆว่ะ ตอนที่กูเข้ามากูหวังจริงๆนะว่ากูจะอยู่กับ บ. นี้ยาวๆ แต่อยู่ไปอยู่มานอกจากปัญหาเรื่องคน เรื่องงานมันมาแบบไม่ขาดสายเลย .. กูอยากรู้ว่าถ้าคิดว่านายไม่เก่งแถม บ. ก็ไม่ดี พวกมึงจะทนกันอยู่ไหมวะเพื่อนโม่ง

อ่อ บ. กูเป็น บ. ญี่ปุ่น เล็กๆ ผลิตของที่กำลังโดนจีนพยายามเลียนแบบอย่างเอาเป็นเอาตายอยู่ว่ะ ถ้ามันเลียนแบบได้อย่างสมบูรณ์เมื่อไหร่กูก็ตกงานอยู่ดีว่ะ ถถถถถถ

>>928 ถ้างั้นมึงก็ขยันแต่ตอนหัวหน้าเดินตรวจตราดีมะแต่มึงดูไฟแรงคงเบื่อแย่นะ-*-

ของกูตจว.เงินโอไม่มีแต่ชอบให้ทำงานล่วงเวลา
ตำแหน่งนึงทำสิบหน้าที่กะเอาให้ครอบคลุมเลยมั้ง

>>929 ถ้ามึงมองออกว่าบ.ไม่รุ่งแน่ก็พยายามหาทางออกไปบ.อื่น บ.กูนี่กูมองว่ายังไงก็เจ๊ง จนเมเนเจอร์กูบอกเองว่าถ้าเป็นต่อไปไม่ปรับตัวยังไงก็เจ๊ง แต่โว้ยนโยบายมันออกมาจากมึงไง ถ้ามึงไม่ทำไรเป็นชิ้นเป็นอันก็ชิบหายแหละ ซุ่งพี่แกก็ไม่ทำอะไรจริงๆได้แต่พูดลอยๆ
ตอนนี้กูก็ได้แต่หางานใหม่อยู่เนี่ย งานหายากชิบหาย

>>929 โอ้ยเหมือนนายกูเลยย แม่งให้ทำรายงานสินค้าเข้าออก ซึ่งโรงงานก็มีทำ (กูเป็นออฟฟิศขาย) ส่วนไอ้สินค้าออกเนี่ยมันซ้ำกับรายงานขาย นายกูแม่งรับสามตัว แถมเอามาชนกันจับผิดอีก ผิดบ้างถูกบ้าง โคตรเบื่อ บางอันแม่งก็ไม่ตรงไงวันขายกับวันส่งเพราะเป็นของขายตปท นายก็ไม่เข้าใจอีก อธิบายมาหลายรอบแล้ว
ทำใจ รอแม่งหมดวาระย้ายกลับบ้านไป ไม่รู้ใครจะไปก่อน

โดนเจ้านายที่ทำงานจีบ ชอบเดินมาข้างหลัง มาจับมือ คล้องแขน วันนี้เลยสะบัดมือทิ้ง บอกว่า ไม่ชอบ ไม่โอเค
อวยพรกูด้วยนะ ไม่รู้ชีวิตหน้าที่การงานจะเป็นยังไงต่อ งานราชการซะด้วย
เกลียดมัน รำคาญ จะอ้วก

>>922 อยู่โอยันเที่ยงคืนเหมือนกุเลย อยากไปหางานสบายๆ ทำโว้ยยยย ยังหางานเหมาะๆ ไม่ได้ซักที

ถามหน่อยสิ พวกคุณในนี้ที่บ่นเบื่องาน งานหนัก เงินเดือนเท่าไหร่กันอะ
ของเรางานสบาย อายุงาน5ปี ได้แค่18k โคตรไม่ก้าวหน้า
คือเวลาเห็นคนบ่นเรื่องงานหนัก สภาพแวดล้อมห่วยแตกแต่ก็ยังทนทำอยู่เลยคิดว่าน่าจะได้เงินเดือนดีเลยทนอยู่
แค่อยากรู้ว่ามันเป็นแบบนั้นจริงๆหรือเปล่า

ค้นพบทางสว่างละโว้ยยยยยย จากที่เคยเสียค่าดริ๊งโง่ๆเดือนละ 2-3 หมื่น เมื่อวานกรึ่มๆลองไปอ่างดู เหยดเขร้ กูล่อตัวท๊อปในระดับราคาแค่ 30%
ของค่าดริ๊งที่เคยเสียเอง ต่อไปนี้กูจะไม่ไปดริ๊งแล้ววว กูจะไปอางอ่างอ้างอ๊างอ๋างงงงงงงงงงงง

>>935 อายุ 24 เงินเดือน 26 เข้างาน8.00 am เลิก7.00 pm รับออเดอร์ ทำเอกสารส่งออก ดีลกับเรือและโรงงาน ติดต่อรมยา ขอฟอร์มกรมการค้า ติดต่อแบงค์ กูทำส่งออกทั้งงานรถ เรือ แล้วก้แบบที่สั่งซื้อตปท.ไปขายตปท. เรียกได้ว่าต้นยันจบครบที่กูคนเดียว เพื่อนร่วมงานนิสัยดีมีมารยาท แต่หัวหน้าหลอกใช้เก่งเหี้ยๆ บอกว่ากูเป็นไรซิ่งสตาร์ หัวไวเต็มใจเรียนรู้ ละชอบเอางานของลูกรักแบ่งมาให้กูทำเพราะว่า "น้องจะได้เรียนรู้ไว้" ไอ่เหี้ย กูเข้ามาปีเดียวทำเป็นทุกอย่างแล้ว คนที่อยู่มาเป็นสิบปีแม่งได้ทำแค่อย่างสองอย่างเองเพราะหน.กูประเมินว่าแม่งไม่น่าทำได้ คนที่ทำได้ก็ให้แม่งทำเยอะๆ โง่ก็ไม่ต้องทำ มันใช่เหรอวะ

>>937 มึงเจอหัวหน้าเก่งน่ะแบบนั้น พวกเด็กใหม่ๆไฟแรงเวลาเข้ามาเจอเสี้ยม น้องเก่ง น้องขยัน พร้อมกับโยนงานที่ไม่มีใครอยากทำให้ นั่นละ นั่งโงหัวทำไปเหอะ แต่บริษัทตอบแทนมึงที่ทำงานหนักไหม ไม่หรอก แต่ข้อดีอย่างเดียวคือมึงจะได้พัฒนาสกิลตัวเอง เวลามึงมั่นใจว่าตัวเองสกิลมากพอให้ลองคิดย้ายไปโตที่อื่น

พี่กูเดะ สร้างคนมาฆ่าตัวเอง
คือขายของอ่ะมันจะมีดิลเลอร์อะไรประมานนี้พี่กูสร้างละต้องมาปวดหัวเพราะลูกทีม

>>935 70k +OT +Bonus +Allowance ต่างหาก ทำงานด้วยความรู้สึกเหมือนเส้นเลือดสมองจะแตกในทุกๆ วัน เข้างาน 08.00 เลิกงานสี่ห้าทุ่มเที่ยงคืนแล้วแต่จะทำไหว ถ้าทำไม่ทันอีก ส-อ.ก็ต้องหอบกลับมาทำที่บ้าน ยังทนอยู่เพราะหลายสาเหตุ หลักๆ ก็เรื่องเงินแหละ เพราะงานที่กูทำมันออกแนว specialist ความรู้ลึกแต่แคบ หางานยาก ถ้าเปลี่ยนสายงานเงินเดือนตกเยอะ นอกนั้นก็เพราะองค์กรดี สวัสดิการโอเค สังคมพอใช้ เจ้านายคุยรู้เรื่อง แต่ก็หางานใหม่อยู่ตลอดนะ ถ้าเจองานเหมาะๆ ก็ไปแน่นอนยอมลดเงินเดือนลงนิดหน่อยได้

เจอแบบกูป่ะ ทำงานหาลูกค้าแทบตายหวังว่าจะได้ลูกค้าประจำแดกค่าคอมไปเรื่อยๆ พอผ่านไป 4-5ปี เงินเดือนเริ่มขยับ ค่าคอมเยอะขึ้นเพราะรักษาลูกค้าประจำได้ เจ้านายแอบส่งรุ่นน้องไปคุยลูกค้าประจำกู โดยให้ราคาขายถูกกว่ากู เพื่อตัดยอดขายกูทิ้ง เพราะเงินเดือนกูขึ้น......

และที่กูรู้เพราะลูกค้าขาประจำบอกกู......

พี่ๆสะระลิมัง งานแรกสำคัญแค่ไหน ปัจจัยเลือกงานแรก จากประสบการณ์ และความคิดตอนนี้ถ้าย้อนไปได้ เป็นยังไงบ้างครับ

>>942 ไม่มากบางคนงานแรกทำแปบเดียวด้วยซ้ำ ไองานที่ทำเกิน 2-3 ปี เป็นงานแรกน่ะสำคัญกว่า

>>942 ไม่มากอีกเสียง

>>941 อะไรจะแย่เบอร์นั้นวะ กูไม่เคยเจอเพราะงานขายกูตกตลอด

เอาจริงๆ ที่กูทำงานหนักเครียดโหลดแทบตายแต่ยังลังเลที่จะเปลี่ยนงานส่วนนึงก็เพราะเรื่องเล่าของพวกมึงนี่แหละ ถถถ สิ่งที่แต่ละคนเจอกันนี่... งานกูหนักก็จริงแต่อย่างน้อยก็ไม่ค่อยมีปัญหาเรื่องเพื่อนร่วมงานกับนาย ไม่เคยโดนขโมยผลงาน ไม่เคยโดนทำร้ายแทงข้างหลัง อาจเป็นเพราะต่างคนต่างงานหนักแทบจะตายห่าคาบริษัทอยู่แล้วมั้ง เลยไม่ค่อยมีเวลาว่างมาก่อดราม่าเพิ่มใส่กันอีก กูจำได้ว่าสมัย 2-3 ก่อนตอนงานยังไม่โหลดเท่านี้ก็มีดราม่าเหมือนกัน เดี๋ยวนี้หายกริ๊บ ถถถ

เมื่อสามปีก่อนกูยังมั่นใจกับการทำงานในฐานะฟรีแลนซ์อยู่เลย ตั้งแต่เข้าระบบงานประจำจนตอนนี้อยากกลับไปทำฟรีแลนซ์สุดๆ แต่กลัวชิบหายเลยไม่ได้ออกมาซักที ไม่ชอบตัวเองตอนนี้เลย ทำไมตอนนู้นกูยังไม่เห็นกลัวอะไรแบบนี้ ติดกับดักเงินเดือนแล้วกู

เพื่อนโม่ง พอดีกูกำลังจะย้ายงาน ที่นี้กูเลยกะว่าจะย้ายหอด้วย ซึ่งที่ทำงานมันอยู่ติดmrt
ถ้ากูอยากหาที่อยู่โซนที่ติดmrt และสามารถเดินทางไปสายใต้ใหม่แบบไม่ลำบากเกินไป(เอาไว้กลับบ้านช่วงเทศกาล) กูควรย้ายไปอยู่แถวไหนดี

>>948 แถวๆบางหว้า, รร.วัดนวลนรดิศ ตามนี้เลย mrtเสร็จปี62นี้ด้วย เออ ถามหน่อยนะว่าค่าตั๋วของmrtมันจะมีตั๋วรายเดือนมาบ้างสักทีป่ะ? คือ ราคาตั๋วแบบเที่ยวเดียวนี่โหดสัสไม่เบาเลยนะ เห็นแบบนี้ละกูเครียดเลยถ้าต้องเดินทางจากหลักสองไปพระรามเก้าเนี่ย

>>935 จริงๆมันก็แล้วแต่นะ งานแรกกูงานหนักกว่า แต่เงินน้อยกว่า
งานปัจจุบันงานเบากว่า แต่เงินเยอะกว่ามาก ถึงสวัสดิการจะมีน้อยเหมือนไม่มีก็ยังคุ้มกว่า
แต่ขอขึ้นเงินเดือนทียาก แถมได้ขึ้นน้อยมากๆ อีกไม่นานคงได้ย้าย
>>942 จากประสบการณ์ส่วนตัวคือมันก็ไม่มาก แต่ถ้าอยู่แล้วรู้สึกว่ามันไม่โอเคก็ต้องกัดฟันกล้าออกอ่ะ
ถ้าจมอยู่กับมันเพราะเสียดายเพื่อนหรือกลัวที่จะไปเริ่มใหม่ มันก็จะไม่ได้ไปไหนซักที
แล้วก็ถ้าออกมาแล้วเงินเดือนงานแรกไม่เยอะบางที่เวลารับเข้า เค้าอาจจะเอาเงินเดือนที่แรกมาเป็นข้ออ้างให้เงินเราน้อยได้

>>งานแรกของกูคือได้ที่ไหนก็ไปทำก่อน ดูแค่ตำแหน่งที่สนใจพอ เข้าไปทำๆๆ สวัสดิการ,เงินเดือนอะไรค่อยว่ากันทีหลัง คือกูแค่อยากลองทำงาน
เพื่อให้รู้ว่าเออนี้นะ โลกการทำงานมันเป็นแบบนี้นะ สังคมมันเป็นแบบนี้นะ ถ้าทนไหวก็ทนแต่ส่วนใหญ่ทนกันไม่นาน ของกูก็8เดือนออกเลย
แต่ทุกวันนี้พอมองหันหลังกลับไปกูขอบคุณทุกคนที่นั่นนะ งานหนักทุกงานที่โยนๆมาให้เด็กจบใหม่ทำมันทำให้กูทนทุกอย่างของงานได้อ่ะ
กูอาจจะโชคร้ายมั้ง ที่ไปได้งานแรกในบริษัทประเภท Black company ทำจันทร์ถึงเสาร์ วันอาทิตย์มีบังคับทำสองแรง สวัสดิการมีแค่นั่งท้ายกระบะ
ไปส่งกลับหอ พอกลับมาเจอบริษัทปกติๆกูเลยรู้สึกแฮปปี้ดีมาก อาจจะมีบ้างที่กดดัน แต่ทุกทีกูก็คิดว่าเดี๋ยวมันก็จะผ่านไป เหมือนที่เคยทนที่แรกได้

โหเห็นเงินเดือนพวกมึงแล้วแม่งกูนึกว่าอยู่คนละโลกกูตันที่ 12,000เองนะเฟ้ยยยย

กู 32k ในวัย 32 รู้สึกว่าไม่พอ แต่มีทางเลือกไม่มาก

กู32 ในวัย 30 รู้สึกพอใช้ตั้งแต่ 25 แล้ว อยู่บ้านพ่อแม่ ไม่มีรถ ไม่มีคอนโด
กูว่าพอเงินเดือนถึงช่วงนึงเมิงจะเริ่มไม่มีปัญหาเรื่องเงินละ ถ้าอยากย้ายงานอีกก็เรื่องคน เรื่องงาน
กูไม่เคยบ่นเรื่องงานหนักในนี้นะ มีแต่เรื่องไม่โปร่งใส เพื่อนร่วมงานเหี้ย ที่อยากย้ายงานอีกก็เพราะสองเรื่องนี้แหละ

>>954 ถ้ามึงไม่มีพ่อแม่ให้เกาะก็ไม่พอหรอก โอกาสนี้ก็ออมเงินไว้นะ แม่กูตายแล้ว พ่อว่างงานต้องส่งเงินรายเดือนให้ ตอนนี้ส่งตัวเองเรียน ป.ตรีเพิ่มอีกใบ(อยากย้ายสายงาน) บ้านก็ต้องเช่า ข้าวก็ต้องซื้อ มอไซค์ก็จะพังแล้ว เครียดกับเรื่องเงินแม่งทุกเดือนเลย

>>955 กูไม่ใช่ >>954 นะ แต่แค่อยู่บ้านพ่อแม่ก็ไม่ได้ถึงกะเกาะนี่หว่า
แบบ ถ้ามันไม่แต่งงานไม่อะไรจริงๆ ก็คงพอได้แหละ

เบื่อนายกากๆชิบหาย เรื่องง่ายกลายเป็นเรื่องยากตลอด แต่เขาใหญ่นะเว้ยยย ห้ามเถียงเด็ดขาดเขาทำผิดก็บอกไม่ได้ ควยเอ้ย

>>955 >>956 กู>>954 ไม่ได้จะขิงใส่นะ แค่จะสื่อว่ากูไม่มีภาระ 25นี่คือกูรับคนเดียวเป็นระดับที่กูสบายๆ เหลือใช้มีเก็บ
พ่อแม่มีเงินเก็บไม่เกาะแดกเหมือนพ่อเมิง(แรงไปไหม แต่เมิงก็ใช้คำนี้กับกู) ไม่ต้องเช่าบ้านซื้อรถ แดกข้าวบ้านบางมื้อ แต่รถไม่มีนะ นั่งพี่วิน รถเมล บีทีเอสเอา
เงินน่ะไม่ต้องออมหรอก ทำประกันสุขภาพ ประกันชีวิตให้พ่อดีกว่า กูมีเงินเก็บไม่ต้องห่วงกูหรอก ห่วงตัวเองเถอะเงินเก็บก็ไม่มี ไม่ต้องรอเมิงแก่หรอก รอพ่อเมิงแก่นี่แหละ โรคฮิต เข่า ไต หัวใจ มะเร็ง ต้อ ความดัน เป็นกันหมดไม่ต้องกลัว
ถ้าแรงไปก็โทษที เมิงไประบายต่อห้องข้างล่างละกันนะ

>>958 กูไม่ได้ตั้งใจจะด่ามึงนะกูสาบานได้ เพราะคำว่า'เกาะ'ใช่มั้ย กูขอโทษ แต่คำนี้กูหมายถึงแค่มึงอาศัยอยู่ในบ้านพ่อบ้านแม่ ไม่ต้องจ่ายค่าเช่าบ้านเอง เผลอๆ ค่าน้ำค่าไฟอินเตอร์เน็ตทีวีก็ไม่ต้องจ่าย แค่นี้แม่งก็ลดค่าใช้จ่ายไปเยอะชิบหายแล้ว กูอิจฉามึงนะเว้ย แต่ก่อนกูก็มีแม่ให้เกาะ พอไม่มีถึงได้มาสำนึกว่าที่ผ่านมากูต้องเกาะเขาอยู่มาก(ใช้คำว่าพึ่งพาก็ได้ถ้ามึงจะสบายใจขึ้น) เมิงไม่ต้องไล่กูก็ห่วงตัวเองชิบหายแล้วเนี่ย พ่อกูปล่อยให้เขาเกาะไปเถอะเพราะแกเกษียณนานแล้ว กูไม่ได้จะมาด่ามาขิงข่าอะไรกับมึงทั้งนั้นแหละ ถ้ามึงจะอินกับโม่งทึกทักว่าโดนคนแปลกหน้าด่าขนาดนั้นก็ถือว่ากูไม่ได้พูดถึงมึงก็ได้

>>958 กูฮามึงว่ะ trigger ง่ายๆกับคำว่าเกาะคำเดียว แล้วก็มาแขวะชวนทะเลาะ แต่จากมุมมองกู มึงอะคือคนที่ไปเสือกชีวิตเค้าก่อน ตั้งแต่เม้น >>954 เกทับ >>953 ละ หรือไม่รู้ตัว?

แต่จริงๆนะ >>959 อะพูดถูกแล้ว มึงลองคำนวณรายจ่ายที่คนอื่นออกให้ใช้ร่วมกันแล้วลองคิดว่าทั้งหมดนั้นต้องรับไว้เองดูสิ
25k ถ้าอยู่ตัวคนเดียว ต่อให้ไม่มีบ้านตัวเองต้องเช่าหอด้วยเอ้า มันก็พอแหล่ะ แต่ถ้าถึงวัยที่ต้องซัพพอร์ตคนอื่น พ่อแม่วัยเกษียณ แฟน เมีย ลูก หรือถ้าจะโสดก็ต้องคิดเรื่องเงินใช้ในวัยเกษียณตัวเองอีก

ผ่านมาเห็น
สำหรับกูถ้าใช้คำว่าเกาะก็คือยังต้องใช้เงินพ่อแม่ ค่าน้ำไฟค่ากินอยู่ก็พ่อแม่จ่าย ไม่ต้องรับผิดชอบรายจ่ายของที่บ้าน(ถ้ามี) แต่ถ้ามึงเลี้ยงตัวเองได้ ไม่ต้องขอยืมพ่อแม่จ่ายอะไรๆ แล้วยังอาจจะจ่ายค่านู่นนี่ให้ด้วย แค่อยู่บ้านเดียวกันเฉยๆ กูไม่เรียกเกาะว่ะ มีบ้านให้อยู่หรือมีรถให้ขับ ไม่ต้องไปซื้อหรือเช่ามันก็ดีแล้วนี่ ทำไมต้องคิดว่ามันคือการเกาะวะ หรือต้องซื้อต่อจากพ่อแม่ถึงจะไม่เรียกว่าเกาะ กูงง

>>961 +1
พ่อแม่กูเคยบอกนะ เรียนจบเขาไม่หวังอะไร อย่ามาเกาะเขาแดกก็พอ
อันนี้น่าจะชัดเจนในความหมายว่าเกาะแล้ว

ถั้มอะไรก้ได้กูไม่ได้ขอตังคร๊าย ห๊ามาด้วยตัวเองกูทำให้แม่ภูมิจ๊าย

เบื่อนายทำเรื่องโง่ๆ เบื่อเพื่อนร่วมงานที่แม่งโง่งมบรมบรรลัยก็ยังไปเลียแม่งอีก ... กูต้องออกเท่านั้นสินะ

>>964 ศิลเสมอมักอยู่ด้วยกันได้

>>961 สำหรับกูเกาะก็คือการใช้ทุกอย่างที่ไม่ได้หามาด้วยตัวเอง จะบ้านหรือรถหรือน้ำไฟข้าวปลาก็เถอะ แต่ไม่เถียงเลยว่าดี มันก็ดีนี่หว่ามีพ่อแม่ให้เกาะ ถ้าพ่อแม่ไม่ได้เดือดร้อนอะไรยินดีให้อะนะ ถือเป็นต้นทุนชีวิต ไม่ต้องลำบากดิ้นรนหาเองทุกอย่างก็ดีแล้ว บางคนต้นทุนชีวิตบวก บางคนเป็นศูนย์ บางคนติดลบ มันก็เรื่องธรรมดาของสังคมอยู่แล้ว

ว่าแต่อ่านเพลินจนลืมเรื่องที่ตัวเองจะพิมพ์เลย ต้นปีแล้วมีใครหางานใหม่บ้าง เป็นไงกันบ้าง บริษัทกูออกกันรัวๆ เลยช่วงนี้หลังโบนัสออก แต่กุยังหางานดีๆ ไม่ได้เลย อยากไปใจจะขาดแล้ว

>>966 ถ้าคิดงี้ก็คือต้องออกจากบ้าน หาซื้อบ้านใหม่รถใหม่กันทุกคนดิ เพื่อจะได้ไม่ต้องโดนคนที่มีคอนเซ็ปต์คำว่าเกาะแบบมึงบอกว่าโตป่านนี้แล้วยังเกาะพ่อแม่กินอยู่อีก หรือเพราะมึงโตมากับแนวคิดแบบสังคมอเมริกันเลยคิดงี้วะ

>>968 ช่างมันเถอะ มันแค่อยากหาเรื่องด่าคนอื่น

>>967 กูกำลังหางานอยู่ถือว่าว่างเข้าเดือนสองของปีนี้

>>970 สถานการณ์เป็นไงบ้าง มีคนเรียกไปสัมภาษณ์เยอะป่าว เล่าสู่กันฟังโหน่ย

หางานเหมือนกันแต่อายุเยอะแล้วหายากจัง บางทีเรียกก็กดราคาซะนึกว่าเด็กใหม่

พวกเกาะพ่อแม่แดกนี่มันหน้าบางจังวะ เกาะก็เกาะดิวะไม่ได้หนักหัวใคร กูก็อยากมีพ่อแม่ให้เกาะเหมือนกันนั่นแหละ

เออกูก็เกาะพูดแบบไม่อายเลย งานมีแต่งานราชการเงินเดือนกากๆชิวๆไปวันๆ ก็ไม่ถึงกับรวยมากหรอกแต่ก็ทำงานแบบนี้ไปชิวๆได้ กูละอยากมีเมียรวยๆให้เกาะอีกคนชิบหายแต่ก็รู้อยู่โปรไฟล์มันไม่ถึง5555แค่ฝันกลางวันเล่นๆ

ชีวิต easy mode น่าอายตรงไหน กูยังอยากได้แบบนั้นเลย กูนี่แม่ง ultra hard มาตลอดชีวิต

เออ แปลกเนอะ เลี้ยงตัวเองได้แต่ยังโดนคนบอกว่าเกาะพ่อแม่กินแค่เพราะไม่ออกไปอยู่ข้างนอกคนเดียว ต้องยิ้มรับสินะ

กู >>960 นะ คือกูคิดแบบ >>966 ไง แต่กูก็ไม่ได้คิดว่าคำว่าเกาะถ้าใช้ในกรณีที่ดูแลตัวเองได้ซะส่วนใหญ่เป็นการดูถูก เพราะฉะนั้นที่กูพูดไม่ใช่อยากหาเรื่องด่าคนอื่นแบบที่มึง >>969 เข้าใจ กูแค่พูดในมุมมองว่า การที่ต้องใช้เงินตัวเองกับทุกอย่างมันทำให้รายจ่ายเพิ่มขึ้นจริง no intention / no offense อะว่ะ ไม่ขอโทษนะ กูไม่ได้รู้สึกว่าที่กูพูดมันผิด
อ่อ >>968 ป่าว กูไม่ได้โตมาในสังคมฝรั่ง กูลูกคนจีน แต่กูเกลียดระบบกงสีมาก คงเพราะงี้มั้ง

ทำงานเงินเดือนไม่มาก อยู่บ้านตัวเอง หนี้สินไม่มี แฮปปี้อยู่นได้อยู่กับครอบครัวบางทีก็ทำให้กูคิดมากเหมือนกันนะถ้าวันนึงเหลือกูคนเดียวในบ้านจะไงต่อวะเห้อมมมมม

พวกบ้านพ่อ บ้านแม่รวย จนลูกไม่ต้องทำงานเกาะแดรกไปวันๆ จริงๆโดนด่าเพราะอิจกันทั้งนั้น ตราบใดที่พ่อแม่ไม่ใช่คนด่ามึงซะเองก็ไม่ต้องสนใจ

แค่อยู่บ้าน ถึงมีงานมีการทำไม่ขอเงินก็เรียกเกาะแดรก ชีวิตมันเศร้าจริงๆ

สำหรับคนที่อยู่บ้านพ่อบ้านแม่แต่ไม่อยากรู้สึกว่าตัวเองเกาะนะครับ ให้ช่วยแบ่งเบาภาระค่าใช้จ่ายในบ้านครับ พ่อแม่ปลื้มแน่ครับ ถึงเขาจะบอกว่าไม่จำเป็น แต่เขาจะรู้สึกวางใจว่าคุณโตเป็นผู้ใหญ่ที่พึ่งพาได้ครับ แฮปปี้กันทุกฝ่าย ถ้าไม่ต้องเช่าต้องผ่อนบ้าน ก็ดูแลค่าใช้จ่ายค่าน้ำค่าไฟค่าจิปาถะอื่นๆ ครับ ถ้าปกติทำแบบนั้นอยู่แล้วก็อย่าเอาตัวเข้ามารับคำโม่งครับ คุยกันแบบนี้เข้าใจกันไปคนละทิศละทางได้ครับ

ออฟฟิศมีเพื่อนคนนึงไม่ชอบเสียงดัง อีกคนนึงเสียงดัง แม่งเคยทะเลาะกันแล้วเรื่องนี้ก็ยังทำอยู่
หลังๆมาแม่งดังทุกอย่างเลยว่ะ ทำงานไปพูดไปตะโกนๆ เคาะคีย์บอร์ดแป้กๆๆๆๆๆๆ
อันนี้มันเล่นสงครามประสาทป่าววะ กลัวแม่งตีกัน กูทำอะไรได้บ้าง

ออกจากงานโดยยังไม่ได้งานใหม่นี่ เวลาสัมภาษณ์มึงอ้างยังไงดีวะ

>>983 หมดPassionในการทำงานแล้ว

>>983 อยากกลับไปตั้งสติค้นหาตัวเอง ....กูไม่เคยใช้หรอกนะเหตุผลนี้
อยากออกไปเป็นฟรีแลนซ์จังแต่ตังค์ไม่มี กลัวโดนครหาว่าทำไรไม่คิด

บางทีความสุขง่ายๆของซาลารี่แมนแบบกูคือหลังทำโอเสร็จค่ำๆ ก็ออกไปสั่งต้มเล้ง1 ข้าวเปล่า1 ลีโอ1 ที่ร้านเจ้าประจำ ไปนั่งคนเดียวเงียบๆมุมร้าน

>>986 กูก็คล้ายๆกัน แต่ของกูชอบไปร้านส้มตำนั่งสั่งกับแกล้มมากินซัก 1-2 จาน
ใจนึงก็แอบคิดนะว่านี่กู loser รึเปล่าวะ ถึงมาหาความสุขได้แต่กับอะไรเล็กๆน้อยๆพวกนี้

>>986 >>987 ตบบ่า กูก็เหมือนพวกมึงนั่นแหละ

อ่อ แต่กูไม่กินดื่ม 555

ไม่ดื่ม*

>>986-987 ร้านอาหารหรูๆแบบเหลา หรือตามตึกระฟ้า โรงแรมไรงี้ทำไมมึงไม่ไปแดกมั่งวะ? อาจจะไม่เอาบุฟเฟต์แต่สั่งจานหรูๆสักจาน2จานก็ได้ เอ แต่ว่าแกล้มเบียร์คงไม่เหมาะกัน ไม่รู้นะว่ารายได้เท่าไหร่ยังไง แต่ถ้าแบบระดับ30k up กูไม่แดกแบบนี้แน่ๆ วันไหนเลิกโอมาเหนื่อยๆต้องมีให้รางวัลตัวเองมั่ง

>>991 กูว่าไม่เกี่ยวอะ ถ้ากูมีความสุขกับการแดกส้มตำหน้าหมู่บ้าน จะเงินเดือนหลักหมื่นหรือหลักแสนกูก็จะแดกส้มตำอยู่ดี ก็ไม่ได้แดกเพื่อให้ใครประทับใจปะวะ แดกเพราะความสบายใจของตัวเองอะ

กูอายุจะ 30 ปีนี้ ทำงานสายไอทีเงินเดือน 38k นี่ถือว่าปกติหรือน้อยไปวะ
กูเห็นเพื่อนไปทำสายโลจิสติกแม่งมาโม้ว่าได้ 60k อะ

>>991 กูเงินเดือนถือว่าเยอะนะถ้าเทียบค่าเฉลี่ยเด็กอายุ 25 ทั่วๆไป เคยลองให้รางวัลตัวเองเป็นมื้อหรูๆ ขาหมูเยอรมันทอด แซลมอนรมควัน
แกล้มเบียร์คราฟ แต่รู้สึกว่ามันไม่ใช่ว่ะ ลองไปลองมา สุดท้ายก็ค้นพบว่ามื้อง่ายๆ ต้มเล้งต้มเเซ่บ หรือคอหมูน้ำตก คู่กับลีโอไม่ก็สิงห์สักขวด
หิ้วไปนั่งกินมุมๆคนเดียว ปล่อยใจนั่งคิดไปเรื่อยเปื่อย มันคือความสุขง่ายๆที่ไม่ได้รู้สึก Loser เลยว่ะ มันรู้สึกแค่เวลามันช้าลง อากาศรอบตัวมันสบายๆ

กูอายุ 30 เงิน 27 แดกหงส์ถูกสัดๆ ดูดหรี่ กูโครตมีความสุขอ่ะ แต่กูจะถูกพวกมึงมองว่ากูเป็น loser ไหมวะ

>>995 ไม่ Loser หรอกเพื่อน ความสุขมันไม่ได้วัดจากเงินเดือน หรือ ราคาของอาหารที่กิน มันอยู่ที่ว่าเราพอใจกับจุดไหนตะหาก
สำหรับกูคือวันไหนเลิกงานค่ำๆ ขับรถมาร้านลาบ แล้วพ่อค้าทักว่า "เอ้าหนุ่ม มาๆ ลีโอแช่เป็นวุ้นให้แล้ว วันนี้มีเอ็นแก้ว จะเอาต้มแซ่บมั้ย มาๆนั่งเลย"
แค่นี้กูก็ยิ้มและหายเหนื่อยละ

>>991 เงินเดือนกูเกินนั้น แต่สำหรับกูอาหารต้องอร่อย พวกดาดฟ้าโรงแรมเคยไปมา 2-3 ครั้งแล้วรู้สึกไม่ใช่แนวกูเลย
ไปกินอาหารรสชาติธรรมดาค่อนไปทางห่วย แต่แพงบรรลัยเพราะค่าวิวแล้วรู้สึกว่าไม่คุ้ม

ส่วนเหลากูชอบนะ แต่ไม่ค่อยได้ไปเพราะมันเสิร์ฟจานใหญ่ แล้วกูไม่ค่อยมีเพื่อนกิน แถมไม่ค่อยเหมาะเป็นกับแกล้มเท่าไหร่

ถ้าอยากหรูกูไปกินพวกอิซากายะมากกว่า กูชอบตรงมันขายเหล้าเป็นแก้วนี่แหละ
เพราะกูเป็นพวกชอบเปลี่ยนร้านไปเรื่อยๆเลยไม่อยากซื้อเป็นขวดฝากร้าน แต่บางทีก็รู้สึกว่าราคาอาหารมันเวอร์ไปนิด

ถึงกูจะชอบเหล้ามากกว่าเบียร์แต่ก็ยอมไปกินเบียร์ที่ร้านส้มตำ เพราะชอบความที่ไปได้บ่อยๆโดยไม่ต้องกลัวเรื่องค่าใช้จ่ายมากกว่า
บ่อยๆคือช่วงไหนหนักๆก็ไปแม่งเกือบทุกวันเลยอะไรงี้

ปล. ช่วงนี้ต้องลดเพราะกูเริ่มอ้วนแล้วว่ะ โคตรเสียใจ

>>997 เมื่อก่อนกูชอบไปนะ ร้านอิซะกะยะ แล้วก็ร้านปิ้งย่างอาลาคาร์ทตามทองหล่อ อารีย์ แต่หลังๆไม่ได้ไปละ เรื่องราคาด้วย บวกกับเรื่องคนเยอะเกิน
ตอนนี้เลยเทมาทางร้านข้างทางมากกว่า บางร้านดึกๆไม่มีคนเลย กินไป ดูทีวีที่ร้านเปิดทิ้งไว้ นั่งมองถนน มองคนไปเรื่อยเปื่อย มันสงบมากๆเลยเว้ย
เออ และถ้าไม่อยากอ้วนก็เข้ายิมไป ถ้าวันไหนไม่ต้องทำโอกูก็จะไปยิมก่อน ไปวิ่งเอาไขมันเบียร์ออกนี่แหละ แล้วก็มานั่งกินเบียร์ต่อ 555

ตั้งทู้ใหม่ด้วยครับไอ้พวกมนุษย์เงินเดือนที่เพิ่งซมซานกลับมาจากออฟฟิสทั้งหลาย

ปิดมู้