Fanboi Channel

เออกูถามหน่อย มีโม่งพอจะรู้เรื่องเขตที่สามารถสร้าง pilot plant ได้รึเปล่าวะ
คืองี้บ.กูเนี่ยเมื่อต้นปีเพิ่งสร้าง pilot plant + ห้องทดลองเสร็จ ซึ่งอยู่ภายในบ.ข้างๆออฟฟิศกู เสร็จแล้วก็ทำผนังกั้นคือมึงดูไม่รู้อ่ะว่าในบ.กูมีแพรนทดลองอยู่ ตอนแรกก็ไม่มีใครว่าอะไร
จนเดือนที่แล้วว้อย สัณญาณเตือนดังมีคนตะโกนมาก๊าซรั่ว พวกกูวิ่งหนีตายออกมาจากออฟฟิศ เซฟตี้ก็บอกให้พวกกูไปที่จุดรวมพล ซึ่งมันอยู่ข้างๆไอ้แพรนที่แม่งรั่วเนี่ยอีดอก!!!
จากนั้นก็มีคนเดินมาบอกว่ามีคนไปเปิดประตูฉุกเฉินสัณญาณเลยดังไม่มีอะไรรั่ว ซึ่งไม่รู้ว่าหลอกกูรึเปล่า
หลังจากนั้นเลยเริ่มมีคนคุยกันว่าไอ้แพลนข้างๆออฟฟิศเนี่ยที่จริงมันผิดกฎหมายสร้างไม่ได้นะ กูเลยอยากรู้ว่ามันผิดจริงป่าววะ แล้วถ้ากูจะฟ้องต้องไปฟ้องกับกรมอะไร

บ.กูมีคนประเภทเข้างานสาย+กลับก่อนได้ ช่วงที่นายไม่อยู่ไม่ต้องมายังได้เลย ช่วงที่นายไม่อยู่มันเข้างานได้ อาทิตย์ละ 3วันบ้าง 2 วันบ้าง ลูกน้องกูก็นินทากันแต่ไม่มีใครว่าอะไรได้

มันเป็นเรื่องปกติเหรอวะ หรือ บ.กู only วะ

>>528 เด็กเส้นหรือคนเก่าคนแก่รึเปล่า

>>529 เป็นคนโปรดของนายน่ะ สนิทกันชนิดที่นอนโรงแรมห้องเดียวกันได้ นายผู้ชาย ส่วนไอ้คนที่พูดถึงนี่ ญ ว่ะ

เท่าที่กูรู้พวกที่เข้าสายออกเร็วน่าจะมีเยอะ แต่อีเหี้ยนี่แม่งเล่นไม่เข้าเลย ต่อให้เขางานก็เข้าสาย กลับเร็ว บางวันก็ไม่เข้าเลย วันๆโทรศัพท์คุยกับผัว(ตัวจริง) นอกนั้นก็โทรคุยกับผัวอีกคน(นาย) นอกนั้นก็โทรคุยเล่นกับเพื่อน ขนาดกูไม่ได้เข้า สนง ที่อยู่ติดกับโรงงานบ่อยๆนะ แต่พอกูเข้าไปต้องเห็นแม่งโทรคุยกับผัว โทรหนุงหนิงกับนาย หรือไม่ก็คุยกับเพื่อนแม่งแทบทุกครั้งว่ะ

รู้อยู่แล้วยังจะถามนะเนี่ย คนโปรดต่างเพศระดับนอนห้องเดียวกันได้เนี่ยมันควรจะได้รับอภิสิทธิ์ขนาดไหน

>>528 กูเคยเจอคล้ายกัน แต่รายนี้มาตรงเวลา แต่แค่ช่วงลามีปัญหาเฉยๆ บอกเมนเป็นพิษ เดือนนึงหายไปประมาณอาทิตย์นึงช่วงวันไม่ปรกติ

แต่เนื่องจากเป็นหลานเจ้าของบริษัทที่โดนที่บ้านไล่ให้มาทำงาน จึงไม่มีใครกล้าว่าอะไร....

>>528 เรื่องปกติมากกกกกกกกก เรื่องเด็กเส้นเนี่ย บางคนเวลาเจ้านายจริงไม่อยู่เนี่ยเหมือนเป็นเจ้านายคนที่สองด้วยซ้ำ
ถ้าเจ้านายมันเล่นงานมึงได้ มึงไม่ควรไปผิดใจกับอีนี่ทุกประการถ้ามึงยังรักงานที่มึงทำอยู่ แต่พวกเด็กเส้นนี่มันจะข้อเสียอยู่อย่างคือเวลาหัวออกแล้วมันอยู่ไม่ได้ก็ต้องออกกันตามไปด้วย
บอ ที่กูเคยทำงานด้วย งานที่เด็กเส้นรับผิดชอบนี่มันไปอยู่ใน KPI ร่วมกับคนอื่นด้วยอะ คือต่อให้แม่งไม่ทำอะไรเลยแต่เจ้าของงานที่มันไปปลิง KPI ด้วย ทำงานดีงานแม่งก็ดีตามไปด้วย ผลประเมินก็ออกมาดีตามตลกฉิบหายไอสัด 555+

บ.กูห้ามหยุด 1สัปดาห์ หน้า หลังหยุดปีใหม่ นี่บ.เป็นเรื่องปรติรึปร่าวนะ

คนจริงมันต้องลาวันธรรมดาแล้วมาทำงานวันเสาร์อาทิตย์เอาโอทีว้อย

เด็กเส้นเรื่องปกติมากกกกก เมิงทำอะไรไม่ได้ อย่าเอามาเปรียบเทียบให้ตัวเองเสียกำลังใจเลย ทำๆงานไปเถอะ
>>534 ปกติ บริษัทเมิงปิดงบยากใช่ไหมเหมือนกูแหละแต่ของกูเขาไม่บังคับ เขาแค่พูดลอยๆว่างบต้องได้วันxxนะ ก่อนสิ้นเดือนต้องส่งนู่นนี่นะ(แปล:กูจะเอารายงาน)
แต่เมิงจะป่วยท้องเสียขี้แตกก็ไม่มีใครห้ามได้

ถ้าถามเรื่องมารยาทในนี้ได้ปะวะ คือกูเล่นเกมyakuza0 เเล้วมันมีฉากนึงที่ตัวเอกไปคุยงานรับรองกับลูกค้า โต๊ะสี่เหลี่ยมนะมีเก้าอี้4ตัวทุกด้าน
มันสอนว่าจะเลือกที่นั่งต้องเลือกที่นั่งใกล้ประตูสุด ที่นั่งใกล้คือเท้าของโต๊ะ หัวโต๊ะต้องให้ลูกค้านั่ง

ญี่ปุ่นมันเป็นเเบบนี้เหรอวะ กูไม่เคยรู้มารยาทการเลือกที่นั่งคุยกับลูกค้าเลย

>>526 ปล.กู521เองพี่โม่ง เเต่รับติวคงไม่ได้วะไม่เเน่นพอเเต่ช่วยเเนะนำได้นะ n4นี่ง่ายครึ่งปีก็ทำได้ละไม่ยาก เเต่n3มันจะยากขึ้นมาหน่อย
กูอ่านมินนะตอนสมัยเรียนวิศวะทุกวันจนจบมินนะเล่ม4 ตอนปี1 เเล้วอ่านเล่มn4ของสสวทที่มี3เล่ม ไวยากรณ์ คันจิ คำศัพท์

กูได้n4มานานเเล้ว ไม่ได้ใช้งานนาน เอาจริงๆปีเดียวn3ก็ยังได้ถ้าขยันอ่านคันจิ ความต่างของn4กับn3 นี่ไวยากรณ์นิดเดียว เเต่เพิ่มศัพท์กับคันจิบาน

>>537 ฐานะต่ำสุดต้องนั่งใกล้ประตูสุด ใหญ่สุดต้องได้นั่งในสุด อารมณ์ประมาณว่าเวลาเข้าห้องมึงเป็นคนเปิดประตูก่อน แล้วก็เชื้อเชิญให้คนใหญ่คนโตเข้าไปนั่งข้างใน พอทุกคนเข้าไปนั่งเรียบร้อยเสร็จมึงก็เป็นคนปิดประตู แล้วก็นั่งตรงใกล้ประตูนั้น พอประชุมเสร็จมึงก็ลุกไปเปิดประตู เชื้อเชิญให้ผู้ใหญ่ออกห้อง //รถก็คล้ายๆ กัน ถ้าคนใหญ่คนโตมาคนเดียวจะนั่งหลังเยื้องคนขับ แต่ถ้ามีหลายคน คนใหญ่คนโตจะเข้าไปนั่งในสุดก่อน (หลังคนขับ) ฐานะต่ำกว่านั่งข้างประตูซ้าย (เยื้องหลังคนขับ) แต่ถ้าคนเยอะ ต้องมีคนนั่งหน้า คนเด็กสุดหรือฐานะต่ำสุดจะไปนั่งข้างคนขับ เว้นแต่ว่าคนขับเป็นพวกเดียวกัน ไม่ใช่ไดรฟ์เวอร์ อันนี้ผู้ใหญ่เค้าจะให้เกียรติไปนั่งข้างคนขับให้ ส่วนลิฟต์เด็กสุดต้องเข้าก่อน เข้าไปคอยกดควบคุมแผงลิฟต์ (กรณีไม่มีพนักงานควบคุมลิฟต์) และออกเป็นคนสุดท้าย

>>539 +1 ราชการที่กูอยู่ก็เป็นอย่างงี้ ทั้งเรื่องนั่งรถ เรื่องกดลิฟต์ ที่นั่งทำงานฐานะต่ำสุดนั่งเป็นชั้นแรกของฝ่าย ไล่ไปเรื่อย ๆ จนระดับเจ้านายนั่งหลัง นายใหญ่บางคนแยกไปนั่งห้องส่วนตัว

ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว กูขอระบายเรื่องที่ทำงานด้วยเลยแล้วกัน เกลียดคนที่ทำงานเป็นพวกเซ้าซี้ชิบหาย ชอบยัดเยียดให้ทำอะไรที่กูไม่ชอบทำ เวลาไปกินเลี้ยงก็เซ้าซี้ให้ร้องคาราโอเกะ บอกจะได้หนุกหนาน ตอนกูนั่งกิน นั่งดูคนอื่นทำกิจกรรม เงียบ ๆ ในมุมของกู กูก็หนุกอยู่นิ มาตัดสินกูเองซะงั้น หรือนึกซื้ออะไรเข้าแผนกมา แล้วให้กูกิน แต่กูไม่กิน หาว่ากูเอาแต่ใจ เดี๊ยวววววว ๆ ใครเอาแต่ใจกันแน่วะ ซื้อมาก็รับผิดชอบสิ มาพูดอย่างกะกูทำเสียของ สิ้นเปลือง
ปีใหม่นี้อยากให้ของขวัญด้วยการกระโดดถีบยอดหน้าเรียงตัวจริง ๆ อิเวรเอ้ยยยยย

เค มารยาทนี่กูก็เพิ่งรู้เนี่ยเเหละ กูนึกว่าเจ้ามือหรือคนอาวุโสต้องนั่งในสุดเพราะว่าเดินไกล ให้คนเเก่หรือลูกค้านั่งนอกจะได้ไม่ต้องเดินไกล 555

*พิมผิด หมายถึงอาวุโส,ลูกค้านั่งนอกสุดจะได้ไม่ต้องเดินไกล เเล้วผู้น้อยนั่งในสุดเพราะเดินไกล
สรุปกลับกันเลย..

>>540 กิจกรรมพวกนี้ถ้ามึงไม่ชอบก็รีบๆทำให้เสร็จๆไปอ่ะ แต่อย่าแสดงออกให้คนเค้ารู้ว่าว่าไม่ขอบ ร้องเพลงก็หาเพลงก็ร้องส่งๆไปให้หมดเพลงไม่งั้นก็แกล้งทำเสียงหลงไปเลย คราวหน้าจะได้ไม่โดนเซ้าซี้อีก
ของกินก็หยิบใส่ปากซักชิ้นแกล้งเคี้ยวช้าๆ พอให้รู้ว่ากิน

ของแบบนี้มันเลี่ยงไม่ได้ว่ะเวลาทำงาน ขึ้นอยู่กับว่าจะหลบเลี่ยงได้แนบเนียนแค่ไหน

เบื่องานว่ะ รู้สึกว่าตัวเองไม่เข้ากับวัฒนธรรมองค์กร เพื่อนร่วมงานดี หัวหน้าดี เงินเดือนดี ตำแหน่งอยู่ใกล้บ้าน แถวที่ทำงานมีของกินอร่อยเยอะ

แต่รู้สึกว่าความคิดกูไปกันไม่ได้กับองค์กรนี้
คือแบบเน้น Play safe ไว้ก่อน เน้นให้ตัวเองปลอดภัยไว้ก่อน อย่างวันนี้นะ กูทำบิลน้ำมันหายแล้วเอาไปเบิกกับฝ่ายการเงินไม่ได้ ทำให้การเดินทางไปพบลูกค้าต่างจังหวัดกูต้องจ่ายค่าน้ำมันเอง รุ่นพี่กูที่ไปด้วยกันก็ไม่ได้ด่ากู แต่แกบอกว่าให้กูลองไปตามกับปั้ม(ทั้งที่กูยินดีชดใช้ค่าน้ำมันอยู่แล้ว) แกบอกว่าถ้ากูไปชี้แจงกับการเงินมันจะเป็น "ความบกพร่องของเรา" กูก็เถียงในใจว่า ก็ใช่นี่ครับ ผมบกพร่องเองแล้วผมก็พร้อมรับผิดโดยการจ่ายเงินคืน

คทอกูไม่ชอบความคิดแบบนี้ว่ะ ไม่ใช่แค่รุ่นพี่กูนะแต่ดูๆแล้วเป็นกันทั้งองค์กรอ่ะ ความคิดที่ว่าจะทำอะไรก็อย่าสร้างปัญหาตามมาภายหลัง ซึ่งกูมองว่ามันอนุรักษ์นิยมเกิน ตรงกันข้ามกับความคิดกูที่ว่า จะทำอะไรก็ทำ ถ้าทำผิดต้องพร้อมรับผิดชอบแล้วก็ชี้แจงเหตุผลไป ไม่ใช่ว่าไม่อยากเจอปัญหาอะไรๆก็กลัวไปซะทุกอย่าง

>>544 มีตัวอย่างอื่นมั้ย ถ้าแค่เรื่องนี้พี่เค้าแนะนำให้ไปถามปั๊มก็ถูกแล้ว มันคือการ work around ที่ถูกต้อง ตรงกันข้าม มึงนั่นแหล่ะที่ยอมแพ้ง่ายเกินไป ยึดตามตำรา(กฎ)จนไม่คิดจะหาวิธีอื่นซึ่งเป็นไปได้และวิธีที่พี่เค้าแนะนำก็ไม่ใช่เรื่องผิดหรือโกงอะไรด้วย

>>544 เพื่อนโม่งเอ้ย กูคือไอ้ >>376 และเป็นไอ้โม่งตัวเดียวกับ>>361 ด้วย

คือมึงมีเพื่อนร่วมงานดีมี หัวหน้าดี เงินเดือนดี ก็ดีถมแล้วนะ กลับไปอ่านเรื่องของกูมึงจะพอใจในบ. ของมึงมากขึ้นนะ 555

ปล. เพื่อนร่วมงานกูคืออีนี่ >>530 และถึงแม้ว่าตามโครงสร้างองค์กรมันไม่ได้เป็นหัวหน้ากูก็ตามแต่มันก็จะวางท่าเป็นหัวหน้ากูว่ะ เพราะมันเป็นคนโปรดของนายไง เงินเดือนกูต่ำ(เทียบกับความสามารถ)

ปล.2 โม่งกูจะแตกป่าววะ มีจิ๊กซอว์ให้ต่อขนาดนี้มันระบุตัวตนกูได้เลยนะ 555+

>>544 เมิงก็พลาดเอาจริงนะที่ทำหาย(อาจด่าแรงจนเมิงน้อยใจด้วยส่วนนึง) ลองไปหาปั้มแถวที่ทำงานให้ออกใบเสร็จก็ได้ จ่ายๆเงินค่าออกบิลให้มันไปแล้วเอาไปเบิกบัญชีจะได้จบเรื่อง
เมิงลองคิดในแง่เมิงเป็นบัญชีดู เด็กมาเบิกเงินค่าน้ำมันแต่ไม่มีบิล ถ้าเขายอมให้เบิกเกิดวันนึงโดนตรวจสอบขึ้นมาแม่งก็ซวยอีก เบิกเงินลอย เขาไม่เสี่ยงคุกเพื่อเมิงหรอก
เพื่อนกูที่เป็นเซลล์แม่งระวังกับพวกนี้มาก ค่าน้ำมันค่าทางด่วนเก็บอย่างดีตลอด แม่งเงินทั้งนั้น เดี๋ยวเมิงอยู่ไปนานๆปรับตัวได้ก็ชินเอง
>>546 โอ๋นะๆๆ /ตบบ่า

>>544 เรื่องนี้กูเห็นด้วยกับรุ่นพี่มึงนะ เรื่องงานบางทียอมแพ้อะไรง่ายเกินก็ไม่ดี ถึงมึงจะยินดีชดใช้ก็เถอะ แต่ถ้ามึงลองสุดๆแล้วมันไม่ได้จริงๆนี่ก็ไม่มีคิดติดใจคิดในแง่ลบกับมึงหรอก ตอนเด็กๆกูก็เป็นแบบมึงนี่ละ ที่คิดว่ากูรับผิดชอบเองบริษัทไม่ได้เสียอะไรก็ไม่มีอะไรนี่

แต่มันก็คนอีกประเภทนึงที่จนสุดๆแล้วแม่งก็ยอมรับผิดจนต้องไปลากหัวหน้าของแต่ละฝ่ายมางัดกันด้วย นี่แม่งโครตปวดหัวฉิบหายเลย ในฐานะที่กูเคยทำฝ่ายประเมิณความรับผิดชอบในเรื่องสินค้าหายมาก่อน กูชอบคนแบบ >>544 นะเพราะกูจะพยายามโยนความผิดไปทางมึง

>>544 ลองพลาดเเบบเป็นเเสนๆเเล้วรับผิดคนเดียวดูสิ

หัวหน้ากับทีมอุตส่าห์มาช่วยแบกเเล้ว ใจลึกๆมึงยังไม่ยอมรับอีก งานจริงๆพอวิเคราะห์ลึกๆเเล้วอาจจะผิดที่ process ฝ่ายอื่นก็ได้

อีกไม่นานก็จะกลายเป็นเป้าโยนขี้เเล้วจะรู้สึก

ภูมิคุ้มกันตัวเองน่ะสร้างหน่อย คนซื่อจนโง่เเบบมึงนี้เเหละ พวกชั่วชอบ

เบื่อโว้ยยยย ทำไมพระเจ้าอย่างกูต้องทำงานด้วยวะ กูเป็นถึงพระเจ้าแห่งโลกใหม่เลยนะ ต้องมาทำงานงกๆไม่ต่างจากมนุษย์คนอื่นเลย

>>551 ก็มึงเป็นพระเจ้าแห่งโลกใหม่ที่ยังเสือกอยู่ในโลกเก่า
เลิกบ่นแล้วไปทำงานต่อซะที ไอ้พระเจ้า

>>551 มีมู้โม่งนีทกับโม่งเบียว สองมู้นั้นน่าจะเหมาะกับนายมากกว่านะเพื่อน

กูหยุดแล้ว พวกมึงได้หยุดยาวกันรึยัง อิอิ

>>554 พวกลาหยุดวันนี้มึงไม่ต้องมาอวดเลย
ต้องคนจริงแบบกูนี่ มาทำงานลงแค่เวลาเข้าออก แต่ที่เหลือนั่งเล่นมือถือในออฟฟิซ วันลาก็ไม่เสีย งานก็ไม่ต้องทำ เทพๆๆๆ

พวกมึง ช่วยกูที จะบอกเจ้านายว่าอย่าเสือกอย่างสุภาพว่ายังไงดี

>>552-553 มันเป็นไปได้ในโลกจริงนะ สวิสเกือบทำได้แล้ว
https://www.pptvhd36.com/news/ประเด็นร้อน/28080

ใครมีเกณฑ์ระดับภาษีปีหน้ารึยัง ระดับไหนเสียเท่าไหร่ เพราะสูงสุดมัน25%แล้ว

>>558 สูงสุดไม่ใช่ 35% หรอ?
https://www.itax.in.th/projects/101/wiki/อัตราภาษีเงินได้บุคคลธรรมดา

พี่โม่งซาลารี่เเมนครับปีหน้ากูจะเริ่มหางาน
-อยากถามว่าพวกได้โบนัสนี่ส่วนใหญ่จะออกกันประมาณปีไหน เเล้วพวกบ.ส่วนใหญ่จะเปิดรับกันช่วงประมาณเดือนไหน กุมภา มีค.?

-เเล้วการสัมภาษณ์ การเลือกบริษัทควรดูอะไรบ้าง ตอนนี้หลักกูก็ดูๆพวกrequirement เเล้วก็พวกjob descriptionเอา ทีนี้มันต้องรู้ลึกๆด้วยไหมวะเช่น ผลประกอบการของบ.นี้เป็นอย่างไร ต้องพยายามสืบว่าคนออกเยอะไหมอะไรเเบบนี้ด้วยไหม พวกลึกๆเเบบนี้จะไปดูที่ไหนได้บ้าง นอกจากลองgoogle,ถามเพื่อน etc.

-การสัมภาษณ์นี่ ถ้าสมมุติกูไม่คิดจะอยู่นาน เเต่ต้นปีกูอยากจะทำงานเก็บประสบการณ์ก่อนไงถ้ามีคำถามพวกนี้กูควรตอบตามตรงไหมวะว่าจะอยู่ถึงเท่านี้ๆ หรือควรบอกว่าจะอยู่กับองค์กรนาน,อนาคตยังไม่รู้ 9ล9

-ควรเตรียมตัวสัมภาษณ์อย่างไร ทวนความรู้ที่เรียนไปด้วยจะดีไหมไปเผื่อโดนลองเชิง เเต่รู้สึกขี้เกียจทวนเยอะ ผ่านมาครึ่งปีรู้สึกลืมๆหมด กะจะทวนๆเเค่โปรเจคที่ทำมา ไม่รู้ก็ตอบไม่รู้ไปเลย

-การต่อรองเงินเดือน หรือถามเงินเดือน สามารถถามได้ตอนไหนเเบบที่ไม่น่าเกลียดเเละถามได้ เผื่อตอนสัมภาษณ์เสร็จเเล้วบ.อยากรับ

-ถ้าตอนทำงานไปเเล้ว เกิดผ่านโปร กูอยากลาออก ภายในครึ่งปี,1ปีน่าเกลียดไหม เเล้วลาออกนี่ถ้าหัวหน้าไม่ให้ออก(สมมุติเป็นช่วงยุ่งหรืองานค้างคา) สามารถลาออกได้ไหม คืออนาคตกูมีเเพลนจะเข้ารัฐวิสาหกิจเเต่ว่ากลัวทำงานไปเเล้วจะลาออกลำบากหรือติดพันภาระ

ขอบคุณครับพี่โม่งซาลารี่มัง ขอโทษที่ถามเยอะ

>>560
1) บ.กูออกธันวา ได้เมื่อทำงานครบ 1 ปี ใครทำงานไม่ครบปีจะได้เป็นเงินค่าขนมเล็กน้อย(หลักหมื่น)
2) ปกติกูสมัครแต่บ.มีชื่อเสียงระดับโกลบอล เงินลงทุนไม่ต่ำกว่า 1000 ล้าน แต่ถ้าสมัครบ.โนเนมแน่นอนว่าควรดู ไม่งั้นเงินเดือนไม่ออกหรือบ.เจ๊งขึ้นมาจะร้อง
3) ปกติเด็กจบใหม่เค้าก็รู้อยู่แล้วว่า 80% เดี๋ยวมันก็ออก มีส่วนน้อยที่จะอยู่ยาวไป ไม่ต้องไปบอกหรอกว่าไม่คิดจะอยู่นาน
4) ควรทำทุกอย่างที่มึงก็รู้แก่ใจว่าทำแล้วมันให้ผลดีต่อตัวมึงเอง
5) ถามเมื่อเค้าตกลงรับมึงแล้วหรือตอนที่เค้าบอกให้ถาม
6) ลาออกได้ แจ้งล่วงหน้า 1 เดือนตามมารยาท ถ้าเป็นบริษัทดีๆ มีมาตฐานเค้าไม่มาอะไรกับมึงหรอกกะอีแค่เด็กจบใหม่ลาออก ยกเว้นบ.ที่เห่ยและกากขนาดเด็กจบใหม่คนเดียวลาออกแล้วจะชิบหาย การลาออกไม่ต้องรอการอนุมัติ มีผล ณ วันทีี่แจ้งเลย แต่ถ้ามึงพอมีคุณภาพมีความสามารถหน่อย เค้าก็อาจจะรั้งมึงพอเป็นพิธีบ้าง แต่ถ้ามึงงั้นๆ เค้าก็แค่บอกโอเคตามนั้นโชคดีนะบรัยส์

ดูที่ไหนอะพวกเเบบว่าเงินลงทุน หรือผลประกอบการพวกนี้ บ.เล็กๆ เพราะกูก็กะจะสมัครบ.เล็กๆเนี่ยเเหละพี่โม่ง โปรไฟล์กูไม่จบ4ปีด้วย เกรดก็2.6-2.7 ถึงจะจบม.รัฐดังหน่อยก็เถอะ

>>559 จะเปลี่ยนปี62จ้า ขยายฐาน แต่ลดอัตรา เอาง่ายๆปรับให้เข้ากับสภาพที่คนรวยกระจุก(จ่ายน้อยลง)จนกระจาย(ได้จ่ายกับเขาบ้าง?)

>>562 ถ้าบ.มหาชนดูงบการเงินในเว็บของบริษัทได้เลย พวกนี้มันต้องเปิดเผยให้พวกผู้ถือหุ้นอยู่แล้ว แต่ถ้าบ.เล็กๆ ทั่วไปก็เว็บกรมพัฒนาธุรกิจการค้า

>>558 พวกฐาน 35% นี่คงหาทางลดหย่อนกันตาเหลือกสินะ กูฐานแค่ 15 ยังรู้สึกทำใจแทบไม่ได้
สิ่งแรกที่กูกวาดตามองในสลิปเงินเดือนเดือนนี้ไม่ใช่ยอดโบนัสแต่เป็นยอดภาษีนี่แหละ

มีวิธีรับมือพวกมนุษย์ป้าชอบโยนงานกันยังไงวะ งานการไม่ทำ วันๆ โทรตามแต่ผัว แล้วชอบมาบ่นว่างานตัวเองเยอะ พอกูบอกติดงานด่วนอย่างอื่น ก็ชอบมาพูดว่า ให้ทำงานให้นางก่อน แม่งเอ้ย...

>>566 ก็ไม่ทำไง รับมาแต่ไม่ทำจนกว่างานตัวเองจะเสร็จก่อน แข็งๆ บ้าง ตั้งคอนดิชั่นเอาไว้ชัดเจน

>>562 เบื้องต้นลองเซิร์จที่นี่ดูก็ได้ smelink.net

>>560
- ส่วนใหญ่โบนัสปลายปี อาจจะมีอยู่โยงเดือนมกราไปหน่อยแล้วออกช่วงกุมภามีนา โดยที่มกราก็แจ้งแล้วล่ะว่าจะออก ไปหาสม้ครงานช่งนี้กูว่าดี ยังว่างๆ งงๆ กับการหยุดยาวอยู่ ยังไม่ติดพันโปรเจ็คใหญ่อะไรมาก น่าจะมีเวลานัดสัมภาษณ์อะไรงี๊
- สืบเท่าที่สืบได้นั่นแหละ แต่ก็โปรยใบสมัครไปทั่วๆ สำหรับกูตัดสินใจได้ง่ายกว่าถ้าได้ไปเห็นสภาพแวดล้อมตอนสัมภาษณ์
- ไม่ต้องบอกหรอกว่าจะอยู่นานแค่ไหน อย่างที่อีกคนบอกแหละ ส่วนใหญ่ บ.เผื่อใจกับเด็กจบใหม่ไว้อยู่แล้ว
- เอาเท่าที่ตัวเองจะรู้สึกมั่นใจได้ตอนไปสัมภาษณ์แหละ กะเกณฑ์ไม่ได้มันแล้วแต่คนแล้วแต่งาน
- สำหรับกูคือถามตอนช่วงท้ายของการสัมภาษณ์ ส่วนใหญ่ HR ก็จะเปิดโอกาสให้ถามคำถามช่วงนั้นแหละ
- ถ้าตามกฎหมายแรงงาน นายจ้างไม่มีสิทธิ์ห้ามไม่ให้ลาออกอยู่แล้ว แต่มันเป็นเรื่องของมารยาท(ในการแจ้งล่วงหน้า) และสัญญาใจ(ในการอยู่กันไปยาวๆ) ออกก่อนหนึ่งปีไม่ผิด แต่คนก็จะมองอะไรได้หลายแบบ ไม่สู้งานบ้างล่ะ ด่วนตัดสินใจบ้าง อะไรบ้าง แล้วก็อาจจะถูกตั้งคำถามสำหรับการสมัครงานที่ใหม่ ก็แล้วแต่คนว่าจะใส่ใจมั้ย

>>566 กูคือมนุษย์ป้าคนนั้นป่าววะ แต่กูไม่มีผัวเนี่ยดิ 555 นายจ่ายงานให้กูเพื่อให้กูเอาไปจัดสรรจ่ายงานให้เด็กๆ อีกที นายพูดชัดเจนในที่ประชุมแล้วนะ แต่เด็กก็ยังคิดว่ากูโยนงานให้มัน ชอบทำปากเบ้ใส่ โอทีก็ไม่เคยอยู่ช่วยคิดว่าไม่ใช่หน้าที่ คิดว่าทั้งหมดเป็นความรับผิดชอบของกู กูเลยบอกนายไปละว่าเปลี่ยนวิธีการเถอะ จ่ายงานแบ่งความรับผิดชอบไปแต่แรกเลย เจองี้ปุ๊บดิ้นจ้า โอดครวญว่างานเยอะทำไม่ทัน ถถถ งานที่มึงได้ไปน่ะไม่ถึงเสี้ยวของกุด้วยซ้ำ วันๆ เอาแต่เดินเม้า แชทกับผัว คงทำเสร็จหรอก

>>555 เหมือนกันเลย กูมาเข้างานสาย เข้ามาก็นั่งเล่นเกมกันในออฟฟิซ
กลางวันก็อู้ออกไปกินข้าวไกลๆกัน กลับมาเล่นเกมต่อ สี่โมงครึ่งก็ยกโขยงกันไปกินเหล้าต่อ 555

>>570 บอกก่อนนะกูไม่ได้เขี้ยวลากดินขนาดห้ามเด็กเม้ามอยหรือแขทกับผัวในเวลางานหรอก ถ้ามี productivity พอ ทำงานเสร็จมึงอยากทำอะไรจะไม่ว่าเลย นี่ productivity ต่ำยังจะเสือกขี้เกียจชอบอู้อีก

>>570 >>572 อีมนุษย์ป้าที่ว่า โอทีไม่เคยอยู่ เลิกปุ๊บ เด้งออกปั๊บ กูก็เข้าใจที่ว่านางบ้านไกลเลยรีบกลับ แต่ที่กูไม่ชอบนาง ตรงที่หัวหน้าก็ไม่ใช่ จิกอย่างกะกูเป็นลูกน้องนางอย่างนั้นล่ะ อีกอย่าง เรื่องที่นางอู้ ก็มีคนพูดตั้งหลายคน (พยานเยอะ) เล่นเฟสในเวลางานบ้างล่ะ ออกไปคุยกับผัวบ้างล่ะ งานก็ทำส่งๆ เอ็กเซลก็ทำไม่เป็น ส่งข้อมูลผิดๆ มาให้คนอื่นทำต่อ แก้กันเป็นวันๆ แถมยังไถให้ลูกน้องซื้อของให้นางในวันเกิดด้วย (พวกอุปกรณ์มือถือน่ะ)

ปล.วีรเวรนางมีอีกเยอะ แต่พูดมากไม่ได้ เดี๋ยวโม่งแตก...

มีลุงที่ทำงานอายุมากกว่า 20 ปีมาจีบ รู้สึกอึดอัด ขยะแขยงมากๆ แล้วลุงแกชอบเล่นมุกใต้สะดือสองแง่สองง่ามใส่ทั้งที่เคยคุยกันไม่กี่ครั้งด้วยเรื่องงาน ชอบเอาไปบอกคนอื่นว่ากูกิ๊กกับเขาอยู่ บางทีก็บอกว่าโสด รับสมัครเมีย แล้วก็มองกูไปด้วย กูไม่ได้เล่นด้วยนะ ออกจะหน้านิ่งไม่ยิ้มด้วยเวลาที่ลุงแกมาอยู่ใกล้ๆ พอกูหน้าบึ้ง เบะปาก ลุงแกก็ไม่สำนึกนะว่ากูรังเกียจ แต่กูก็ไม่รู้จะด่ายังไงว่ะ เพราะความอาวุโสและยังต้องทำงานร่วมกันอยู่ ควรพูดยังไงให้ซอฟท์สุดวะ เกิดกูไปหักหน้ามันแล้วมันผูกใจเจ็บจะทำยังไงดี ท่าทางอีลุงจะเป็นคนอาฆาตแรงด้วยดิ

>>574 ถ้าตีกันแล้วไม่กระทบต่อการงานก็ตรงๆไปเลย

>>574 หาแฟนปลอมๆ วานเพื่อนชายหน้าตาดีมารับตอนเย็น ถ่ายรูปคู่แล้วอัดกรอบรูปเล็กๆไว้บนโต้ะทำงาน บอกคนรอบๆว่ากำลังวางแผนแต่งงาน ในอีก2-3ปี บลาๆๆๆ

>>574 พวกพูดจาสองแง่สองง่ามใส่นี่ถือว่าเป็นการล่วงละเมิดทางเพศในที่ทำงานได้นะ
ถ้าอยู่ที่ๆมีการจัดการอะไรเป็นเรื่องเป็นราว ควรแจ้ง HR กับหัวหน้างานดู

>>574 มึงทำเป็นไม่สนใจ ไม่เสวนาน่ะดีแล้ว ถ้ามึงจะกำจัดมันมึงก็เก็บหลักฐาน อัดเสียง หาพยานให้ดีๆ มึงมีเพื่อนที่ช่วยยืนยันให้มึงได้ไหม มีคนที่โดนอีลุงนี่พูดลามกใส่อีกไหม แล้วแจ้งหัวหน้าหรือฝ่ายบุคคล ไม่ด่าเองดีที่สุด เอาหลักฐานให้คนมีอำนาจจัดการ ถ้าเขามีทางเลือกให้มึงย้ายไปแผนกอื่นก็ย้าย ถ้ามึงอยากอยู่ที่เดิมก็ให้ใครจัดการอีลุงนั่น มึงไม่ควรปล่อยให้มันทำพฤติกรรมนี้ และควรรายงานเป็นหลักฐาน เผื่อมันเลิกยุ่งกะมึงแล้วไปทำกับคนอื่นต่อ แต่ถ้าแจ้งแล้วมีแต่คนบอกว่าให้ทน ๆ ไป มึงลาออกเลยนะ บริษัทเหี้ย กูเคยเจอเหมือนกัน ฝ่ายบุคคลบอกให้หยวนๆไป แต่กูไม่ยอม

ขอระบาย ได้โบนัสน้อยกว่าที่คาดไว้ รู้สึกเซ็ง จิตตกมาก
บางคนอาจด่าว่า เฮ้ย มึงได้โบนัสยังจะบ่น บางคนเขาไม่ได้กันด้วยซ้ำ
คือ ต้องอธิบายก่อนว่า ปีนี้บริษัทก้าวหน้ามาก งานมารัว ๆ มูลค่างานก็เพิ่มจากปีก่อนร่วมสิบเท่า (นี่กูไม่ได้โม้นะ)
และการที่งานมาเยอะ คนทำงานก็ต้องทำงานหนัก เพราะบริษัทยังโตไม่ทันเนื้องาน ก็ต้องฮึดทำกันไป
เสาร์-อาทิตย์ ไม่ได้หยุด สองสามสัปดาห์ติด ก็เคยมี ทำจนถึงตีหนึ่งตีสอง เรื่องปกติ ไม่มีโอที ทำด้วยใจ
คือสิ่งที่เป็นแรงผลักดันคือ เอาวะ บริษัทกำลังโต ผลประกอบการเยอะ ยังไงก็ต้องชดเชยให้ตอนสิ้นปีนี่แหละ
ปรากฎออกมาจริง ๆ ขัั้นต่ำสุดเลย กูก็ สะเทือนใจว่ะ
เรื่องเงินมันก็ส่วนนึง แต่เกิดความรู้สึกแบบ เฮ้ยที่ทุ่มเทแรงกายแรงใจมา มันถูกตีค่าไว้แค่นี้เองเหรอ ก็เสียใจว่ะ
ขอบคุณเพื่อนโม่งที่ทนฟังกูบ่น

>>579 บีบไหล่มึง กูก็ทดท้อกับบริษัทเหมือนกัน แต่โทษตัวกูเองนี่แหละ รู้ทั้งรู้ว่าแม่งไม่เคยมีโบนัสให้ แต่ปีนี้งานหนักขึ้น กูก็อดไม่ได้ที่จะทุ่มเทเพราะจะปล่อยให้งานในความรับผิดชอบตัวเองมันพังไม่ได้ อยู่ล่วงเวลาไม่มีโอที มาทำงานวันหยุด ทั้งๆ ที่รู้ว่าบริษัทแม่งไม่เคยเห็นค่าในจุดนี้ งานมากขึ้นเงินมากขึ้นก็ยกความดีความชอบให้เซลล์หมด กูก็จิตตกเหมือนกัน เกริ่นๆ กับหัวหน้าไว้ตอนประเมินปลายปีแล้วว่ากูรู้สึกเงินมันไม่แปรผันตามงานที่เพิ่มขึ้น ก็วัดใจดูว่าบริษัทจะปรับเงินเดือนให้มั้ย ถ้าไม่กูก็จะไปแล้ว ทำอะไรไม่ได้ บริษัทไม่ได้หมุนรอบตัวกู

ปกติทำงานนี่รายได้ทั้งปี กูเอาโบนัสไปรวมด้วยนะแล้วค่อยเฉลี่ยว่าทั้งปีได้เท่าไร ไอพวกที่บอกได้โบนัสยังจะบ่นนี่ส่วนใหญ่ทำงานที่ไม่ได้แจกโบนัสทั้งนั้นละ เรื่องแจกเยอะน้อยนี่ต้องดูผลกำไรด้วยถ้าปีนั้นมันแย่จริงๆก็ต้องทำใจ แต่ถ้ากำไรเพิ่มแต่แจกน้อยกว่าเดิมนี่แม่งก็เหี้ยละ

>>580 หาโอกาสใหม่ๆน่ะดีแล้ว
เพื่อนกูบางคนแม่งเปลี่ยนงานทุก ๆ 2-3 ปี เพื่ออัพเงินเดือน เปลี่ยนทีเงินก็ขึ้นที ขึ้นเร็วกว่ารอปรับฐานเงินเดือนเยอะ
แต่ตัวกูเองไม่ได้มีความสามารถอะไรขนาดนั้น ความรู้ก็มีจำกัด ถ้าไม่ทำที่นี่ก็คือกลับบ้านนอกไปขายก๋วยเตี๋ยวแล้ว เลยต้องพยายามทำใจ

>>579 ทำโอขนาดนั้นเสือกไม่ได้โอ ถามจริงทนอยู่ได้ยังไง ถ้าเงินเดือนไม่เฉียดแสนหรือถึงแสนกูดราม่าอย่างเดียวอ่ะ มีเหตุผลที่ไม่ได้โอมั่งมั้ยวะ

บ.นรก ทำโอไม่ได้โอนี่กูเคยเเค่สมัยตอนได้งานเเรกว่ะ งานมันเยอะจนต้องอยู่ทำ เเต่ก็ทนๆไปเพราะโปรไฟล์เกรดไม่สวย พอผ่านตรงนั้นมาได้ซักปีย้ายงานเเม่งดีกว่าเดิมเยอะเลย

กูทำบ.ญี่ปุ่น ได้โอตลอดไม่เคยมีโอฟรี โอเยอะสัสๆ เหนื่อยจนบางทีก็รู้สึกเหมือนจะตายอยู่แล้ว
ส่วนโบนัสกูได้เยอะก็จริงแต่บ.ญี่ปุ่นสายยานยนต์ก็อย่างที่ทุกคนรู้อะนะ เบสต่ำ โบเยอะ
กูว่าอย่าไปสนใจเลยโบน้งโบนัส มึงแคล annual income แค่นั้นแหละพอ จบ แยก

กูไม่ได้อยู่ กทม.ไงเพื่อน ถึงจะเป็นเมืองท่องเที่ยวแต่ก็ไม่ได้มีงานดีๆ ให้เลือกนักหรอก

วันหยุดผ่านไปไวมาก................

ณ ตอนนี้กูยังทำงานอยู่ เลิกงานเกือบเที่ยงคืน
ฮรือ ปล.แต่ได้พิเศษ ช่างมันเหอะ55

>>588 ชีวิตเดียวกันกับกู 55555 วันนี้กับพรุ่งนี้สองแรงโว้ยยยยย

สู้ๆนะเพื่อนโม่งแรงงานออฟฟิสทุกคน ปีใหม่ก็ตั้งเป้าหมายชีวิตกันหน่อย ของกูคือ สมัครเรียนป.โท เรียนภาษาแล้วสอบเอาใบเซอร์ และดาวน์รถมาขับ
บางทีอาจจะฟังดูงี่เง่าไปหน่อย แต่ถ้าเลือกได้บั้นปลายชีวิตคงอยากออกจากระบบเงินเดือนไปทำอะไรที่ชอบในประเทศที่เลือกแล้วว่ะ
ใช่ ถามว่าเงินเยอะใหม ก็ไม่ ภาระเยอะใหม ก็โคตรเยอะ แต่ถ้าได้ทำสิ่งที่ชอบ แล้วแบ่งไปดูแลภาระต่างๆได้หมดไม่ขาด ถามว่าเอาป่าว
กูตอบว่าเอา.

>>590 ดีๆ ตั้งเป้าหมาย คิดบวก
ปีนี้เรายังไม่มีเป้าหมายนอกจากลังเลว่าจะเปลี่ยนงานดีมั้ย ลังเลมาก
ก่อนได้โบนัสนี่คิดเอาไว้เลยว่าได้โบปุ๊บจะลาออกปั๊บ
ดันประเมินออกมาดี โบนัสดี เงินเดือนขึ้นพอสมควร เลยลังเลซะงั้น

ของกูปีที่ผ่านมาต้นปีงานยุ่งมาก แต่ก็ถือว่าสนุกดี ได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่าง
พอปลายปีเหมือนงานที่ป้อนให้เริ่มสะดุด คนเก่งๆในทีมเริ่มทะยอยลาออกกันไป คนเข้ามาใหม่ก็ไม่โอเค
ข้างบนเริ่มมี direction ประหลาดๆมากขึ้น ฟังเสียงคนข้างล่างน้อยลง
แต่ก็อยู่ที่นี่มาจนเริ่มอยู่ตัว แล้วมันก็งานไม่หนักมาก ใกล้บ้าน รู้สึกหมดอาลัยตายอยากแปลกๆ คือรู้สึกไม่โอเค แต่ก็ไม่อยากไปที่อื่น
อาจจะไปเรียนต่อโทตามที่พ่อแม่ขอให้มันจบๆไปแล้วค่อยกลับมาเริ่มคิดใหม่อีกที

>>592 ถามได้มั้ยอายุเท่าไหร่แล้ว

>>593 เกือบๆ 30 แล้วน่ะ

>>594 ขอบใจมาก เป็น reference ได้ดีว่าคนอายุประมาณนี้ส่วนมากจะอารมณ์แบบนี้กันล่ะมั้ง เพราะเราก็เป็นประมาณนี้เลย ยกเว้นเรื่องเรียนโท

>>595 ถ้าที่ออฟฟิซมันไม่เปลี่ยนแปลงไปในทางแย่หลายอย่างกูคงเปื่อยๆอยู่ที่นี่ต่อแบบไม่คิดมากอ่ะนะ อาจจะรู้สึกอีกแบบนึงไปเลย
ส่วนเรื่องเรียนโทจริงๆกูไม่ค่อยอยากเรียน และยังไม่รู้จะเรียนอะไรด้วย แต่พ่อแม่กูเค้าทำงานสายวิชาการน่ะเค้าเลยมองว่ามันสำคัญ
ทั้งที่จริงๆสายงานกูความสำคัญใบปริญญามันลดลงมากแล้ว ซึ่งอธิบายไปเค้าก็ไม่ฟังหรอก
แต่พอกูคิดว่าไหนๆก็ไม่โอเคกับงานแต่ขี้เกียจหาใหม่ก็ลองไปเรียนดูดีมั้ย

กูสอบถามหน่อยได้มั้ยวะพี่โม่ง คือกูจบใหม่อะเเต่ทีนี้กูยังไม่เคยทำงานเอกชนที่ไหนเลยเเล้วพยายามจะเข้ารัฐวิสาหกิจ、ราชการ
เเล้วก็กูได้ยินเสียงงู้นงี้มาว่างานมันสบายเเต่ว่าจะโง่ไม่ได้ประสบการณ์ จะหมดไฟ หรืออะไรบลาๆ คือกูก็อยากเข้าอะเพราะคิดว่าเออสบายๆมันก็ดีเเล้วกูก็มีธุรกิจอย่างอื่นที่อยากทำด้วย เเต่พอได้ยินคนกรอกหูมากๆเข้าว่าอาจจะเบื่อ นู่นนี่นั่น กูก็เริ่มลังเลละ เเล้วบางคนก็บอกว่าพวกไม่เก่งเอาจริงๆก็อยู่ยาก กูก็กลัวไปอีกเพราะกูยังไม่เคยทำงานเอกชน
หรือว่ากูควรไปทำเอกชนก่อนดีกว่าวะถ้าอยากได้ประสบการณ์ก่อนอะ

ขอระบายหน่อย คือกูไม่ชอบการให้งานกลับมาทำเป็นการบ้านเลยว่ะ ก่อนปิดปีใหม่กูก็บอกที่ทำงานแล้วนะว่ากลับบ้านต่างจังหวัดไม่มีคอมทำงานนะครับเดี๋ยวเปิดปีหน้าค่อยทำนะ แต่เมื่อกี้ยังแอบทักมาอีกว่างานถึงไหนแล้ว
ใจนึงกูก็รู้ตัวนะว่าตัวเองเป็นคนขี้เกียจ แต่กูมีนโยบายแบบยึดมั่นเลยว่าเวลาทำงานก็คือเวลาทำงาน แต่เวลาพักผ่อนก็คือพักผ่อน การให้งานมาทำในช่วงเวลาพักผ่อนนี่เป็นสิ่งที่ชั่วร้ายที่สุดแม้แต่การที่ครูให้การบ้านนักเรียนมาทำที่บ้านกูก็ไม่เห็นด้วย อีเหี้ย อย่าให้มันมากนัก ก็รู้หรอกว่าโปรเจคต์ที่ทำอยู่มันเดือดๆหน่อยแต่มึงจะไม่ให้กูใช้ชีวิตกับครอบครัวเลยเหรอ วันหยุดนะไอ้สัตว์ มึงจะทำงานอะไรก็ทำไปดิไอ้หัวควย อย่าคิดว่าคนอื่นจะพร้อมทำงานให้พวกมึงเสมอนะ ที่อื่นจะหยุดกี่วัน พวกมึงจะใช้วันหยุดปีใหม่ทำงานหรือทำเกี้ยไรก็เรื่องของพวกมึง แต่อย่าเสือกเอามาตรฐานแบบนั้นมาตามงานกูไอ้เวรตะไล

>>597 งานราชการมันทำอะไรซ้ำซ้อน แล้วที่เจอมาคือ นายจะให้ความเอ็นดูพวกที่เอาใจเก่งมากกว่าทำงานเก่ง ถ้าเป็นคนที่ต้องการประสบการณ์การทำงานไม่น่าจะเหมาะกับราชการนะ แต่ประสบการณ์รับมือคนเฮี้ยๆนี่น่าจะอัพสกิลอยู่ ซึ่งไม่น่าคุ้มกับสุขภาพจิตที่เสียไป ส่วนใหญ่ราชการมันเลี้ยงจนแก่ใช่มั้ยล่ะ เข้าไปก็จะเจอมนุษย์ลุง มนุษย์ป้า ตรรกะแบบโตมาได้ยังง๊ายยยเยอะแยะไปหมด และความชิบหายคือ มึงต้องรับคำสั่งจากคนแบบนี้แหละ

แต่คนที่มีความสุขกะงานราชการก็เคยเห็นอยู่นะ คือแบบไม่คิดมากอะ โดนด่าก็แบบเฉยๆ ยิ้มๆ เลิกงานกลับไปทำงานนอกที่ตัวเองชอบไรเงี้ย

>>598 เออกูก็คิดว่าการตามงานในวันหยุดคือเรื่องเสียมารยาท จริงๆ เวลากูมีไฟหน่อยหรือทำงานอะไรติดพันอยู่กูชอบเก็บมาคิดที่บ้านนะ ไม่ได้มีใครสั่งแต่กูแค่อยากให้วันถัดๆ ไปกูทำงานง่ายขึ้นเพราะได้เตรียมตัวมาแล้ว แต่ถ้ามีใครมาสั่งหรือตามงานในวันหยุดนี่จะอคติเลย กูไม่ทำ ไม่ใช่เรื่อง วันทำงานค่อยมาคุยกัน ....จริงๆ ก็แล้วแต่คนแฮะ ถ้าคนที่กูนับถือมาขอให้ทำกูก็ทำแหละ แต่ส่วนใหญ่จะไม่ใช่

>>599 คนมีความสุขกับงานราชการได้มีสองแบบคือ หลอมหลวมกลายเป็นพวกเดียวกับพวกนั้นไปเลย กับ ยังเป็นคนดีอยู่แต่ปลงได้ละ

เท่าที่กูดูเพื่อนกูที่ไปอยู่กับราชการ (มีเส้นทั้งนั้น) มีทั้งคนออกแล้วก็คนอยู่ยาว ถ้ามึงเป็นคนหัวสมัยใหม่จะอยู่ราชการแล้วอึดอัด ถ้ามึงสายชิว ปรับตัวกับแรงลม และที่สำคัญเข้ากับคนง่าย เลียเป็นบ้าง มึงจะอยู่ได้สบายๆ

ตอนนี้มีใครอายุใกล้ๆจะ 30 หรือ 30 ต้นๆแล้วยังเป็น พนง. ระดับออฟฟิต หรือ ซีเนียร์ แล้วไม่มีแววจะขึ้นไปเป็นเมเนเจอร์บ้างปะวะ ปรับตัวกันยังไง ยังพยายามอยู่ไหมหรือปลงแล้ว กูกลัวตัวกูจะเป็นแบบนั้นมากเพราะในออฟฟิตกูมีคนแบบนี้เยอะ และการโปรโมทในบริษัทที่ไม่ใช้ระดับ ออฟฟิต ไป ซีเนียร์ นี่ไม่ค่อยเห็นกันเลย (บริษัทยุ่นสาย automotive) พวกตำแหน่งสูงๆเวลาว่างเขามักจะรับคนนอกเข้ามามากกว่าซึ่งมันจะเป็นเจอร์จากบริษัทอื่นสายเดียวกันนั่นละเวียนวนกันมา
คนที่เคยขึ้นจาก asst. ไปเป็นเจอร์นี่เป็นยอดนักเลีย นักพูด หรือถ้ากูอยากอัพก็ต้องไปทางนี้จริงๆวะ ขยันทำงานไป แต่ไม่สุงสิงกับพวกระดับโตๆนี่แม่งดูไม่มีแววได้ขึ้นเลย

>>598 ถามหน่อยได้ไหมเขาให้ทำงานวันหยุดน่ะมีค่าตอบแทนบ้างไหม ถ้าx2ก็ยังพอทำเนานะ

>>602 บริษัทยุ่นสาย automotive เช่นกัน ทำไมต่างกันมากเลยวะ ของกูพวกตำแหน่งสูงๆ คือพวกอยู่ยาวทั้งนั้น ซึ่งก็มีบางคนที่เก่งคู่ควร อันนี้ก็ยินดีด้วยและชื่นชม แต่ปัญหาคือส่วนใหญ่ไม่เก่ง ได้ขึ้นตำแหน่งเพราะอยู่ยาว+แก่เฉยๆ กลายเป็นว่าเด็กเก่งหัวก้าวหน้าอยู่แทบไม่ได้นานซักคนเพราะอึดอัดที่ต้องมีเจ้านายโง่และไม่เก่ง เหลือแต่เด็กที่ไม่เก่งและหัวอ่อน ยิ่งวันบริษัทเลยยิ่งรวมพลคนไม่เก่ง ทำงานแต่แบบเดิมๆ ไม่มีใครกล้าออกนอกกรอบหรือพัฒนาอะไรใหม่ๆ ให้มันได้ productivity ที่ดีขึ้น 10 ปีที่แล้วทำงานยังไงปีนี้ก็ยังทำงานแบบนั้น

>>603 เขาไม่ได้ให้การบ้านมาทำงานวันหยุดหรอก แค่ออกแนวๆ"ถ้าทำก็ดี" แต่กูไม่อยากทำไง และที่สำคัญคือเป็นวันหยุด กูไม่โอเคตรงนี้

>>605 งั้นไม่ทำแหละดีแล้วเพื่อน กูเคยโดนหัวหน้าฝากงานไว้ให้ แต่มันต้องอยู่โอ แต่เกือบไม่ได้โอคือกูนี่ปรี๊ดเลย ทำไมมึงไม่อยู่ทำเองวะ

>>599 >>602 คือกูก็อยากไปทำนะเห็นเขาว่ากันงานไม่หนักมากสบายเเล้วเลิกงานตรงเวลา ซึ่งก็พอจะตรงสเปคกูเลยเพราะกูมีงานอย่างอื่นด้วยไง ก็มีกลัวๆบ้างเพราะยังไม่เคยทำงาน เเต่เอกชนนี่น่าจะกดดันกว่าเยอะ ต้องเก่งด้วย

>>604 เดี๋ยวนี้ไม่ใช่แค่บ.ยุ่นว่ะ ฝรั่ง ไทย บ.ที่มาเปิดในไทยเป็นเหมือนกันหมด มึงเก่งให้ตายยังไง ถ้ามึงไม่เข้าหาเจ้านาย ไม่มีแบ็คตำแหน่งไม่ขึ้น นอกจากนั้นข้างบนเค้าก็ไม่ฟังเสียงมึงด้วย
ในสายงานกูกูเคยทำมา 3-4 บ. กูมองภาพรวมออกระดับนึง พอไปอยู่บ.ฝรั่งบ.ท้ายสุด กูดูประวัติทำมาทุกโปรเจ็ค ดีเลย์แทบจะทุกโปรเจ็ค ถ้างานไหนต้องซื้อของเองก็เตรียมตัวลุ้นขาดทุนได้ กูเข้าไปทำกูว่าไม่ใช่และมึงต้องเปลี่ยนระบบบางอย่างไม่งั้นงานมึงก็ดีเลย์งี้แหละ ผลคือไม่เอาไม่เปลี่ยน ทำแบบนี้มาเป็น 10 ปีแล้วกูไม่เปลี่ยนอ่ะ กูนี่...ทุกวันนี้ก็ทำๆไปโดยรู้อยู่แก่ใจว่างานมึงดีเลย์แน่ๆล่ะนะ

ในความรู้สึกกูคือญี่ปุ่นเน้นเรื่อง process แบบผิดๆ คือสร้าง process มาแก้ปัญหา
แต่น้อยที่จะย้อนกลับมาดูว่าในเวลานี้ process เก่ามันยังเหมาะอยู่มั้ย คนเข้ามาใหม่ก็ก้มหน้าทำตามอย่างเดียว
ยิ่งสังคมการทำงานค่อนข้างหัวโบราณ มีระบบอาวุโส อะไรพวกนี้เลยยิ่งไปกันใหญ่

>>608 >>609 โอ้โหเป็นแบบนั้นจริงๆ ด้วยแฮะ กูว่าที่คนมันไม่ยอมเปลี่ยนเพราะไม่อยากรับผิดชอบว่ะ ทำแบบ 10 ปีที่แล้วมันขาดทุนมันดีเลย์มันก็อ้างได้ไงว่าก็ทำตามเดิม กูไม่ได้ทำไรผิด แต่ถ้าเปลี่ยนวิธีการใหม่แล้วเกิดปัญหา คนที่เปลี่ยน(อนุมัติให้เปลี่ยน)ก็ต้องรับผิดชอบ เลยไม่เปลี่ยนแม่ง อยู่ไปวันๆ เป็นปลาตายที่ลอยตามน้ำรอรับเงินเดือนรับสวัสดิการ คนเก่งคนหัวก้าวหน้ามาเห็นสภาพแบบนี้เลยทนไม่ได้ แต่กูทึ่งตรงที่มันเป็นกันทุกสัญชาตินี่แหละ เคยคิดว่าบ.ฝรั่งจะเน้น productivity และเปลี่ยนแปลงอยู่เสมอซะอีก

>>602 มึงลืมไปหรือเปล่าว่างานของเมเนเจอร์มันคือคุมคนทำงาน ตำแหน่งเมเนเจอร์เป็นสายบริหาร ไม่ได้ต้องการคนทำงานเก่ง แต่ต้องดึงศักยภาพของลูกน้องออกมาทำงานให้ได้มีประสิทธิภาพที่สุด ในขณะเดียวกันก็ต้องเชื่อมต่อระหว่างพวกบนๆ กับคนทำงาน จะบอกว่าเลียก็ได้ ก็ถ้ามาทำให้งานมันเกิดออกมาได้อย่างราบรื่นก็ต้องทำมั้ย ถ้ามึงก้มหน้าก้มตาขยันทำงานไม่สนใครจะขึ้นเป็นเมเนเจอร์ไม่ได้ก็ไม่แปลกหรอก

กูสนใจตำแหน่งงานที่หนึ่ง แต่พอรู้ตัวว่าความสามารถตอนนี้ยังไม่ถึงขั้นที่จะผ่านเข้าไปทำงานได้(แต่คุณสมบัติขั้นต่ำผ่าน) ทีนี้คุยกับ HR แล้ว
เค้าบอกว่ามีสอบความถนัด กูก็อยากลองไปสอบดู เผื่อผ่านจะได้มีโอกาสสัมภาษณ์ แต่ไม่ได้หวังถึงขั้นผ่านการทดสอบจนได้งานหรอก
แค่อยากลองทำข้อสอบดูกับอยากเข้าสัมภาษณ์กับบริษัท ว่าบริษัทนี้น่าอยู่มั้ย ทีนี้ถ้ากรรมการถามว่า ความสามารถแค่นี้นึกยังไงถึงอยากเข้า
งานเรายากนะ คิดว่าจะทำไหวเหรอ

กูควรตอบยังไงไม่ให้น่าเกลียดวะ ตอบแบบว่าผมรู้สึกอยากเปลี่ยนแปลงเลยมาสมัครงานทีนี้ ผมทราบดีว่าความสามารถผมในตอนนี้อาจจะไม่ผ่าน
การทดสอบแต่การได้มาทดสอบและสัมภาษณ์ก็ถือว่าเป็นประสบการณ์ที่ดีสำหรับผม หากผ่านก็จะพยายามให้มากขึ้นทำงานให้หนักขึ้นเพื่อชดเชยความสามารถที่ยังขาดอยู่ บลาๆๆๆๆ แบบนี้ถือว่าโอเคป่าววะ

>>610 บ.กู CEO ใช้คำว่าต้มกบว่ะ 555 คือมึงชินชากับสภาพที่เป็นอยู่โดยไม่รู้สึกถึงสถานการณ์รอบๆตัวที่ระอุขึ้นเรื่อยๆ ซักพักมึงก็จะกลายเป้นกบต้ม
พี่แกพูดตอนก่อนปีใหม่พร้อมบอกปีนี้ไม่มีโบนัส เหมือนอยากจะบอกให้พวกกูแก้ปัญหาในบ.ก่อนที่จะชิบหายกันหมด กูก็อยากบอกอ่ะนะว่ากูบอกไปแล้ว ไม่มีใครยอมแก้ มึงก็อยู่ในสภาพนี้ไปจนบ.เจ๊งน่ะแหละ
คือพวกบนๆก็เหมือนที่มึงบอกอ่ะ อายุก็ 50 กว่ากันหมดแล้ว กินเงินเดือนจนเปรมแล้วพร้อมเกษียณ ไม่ได้มีความคิดจะทำอะไรให้สถานการณ์มันดีขึ้น ใกล้เกษียณแล้ว บ.จะชิบหายยังไงก็เรื่องของแม่ง ไม่ใช่บ.กูนิ

>>613 ถ้ากูไม่เจอคำว่า CEO กูนึกว่ามึงพูดถึงระบบราชการเลยว่ะ

ยืนยันอีกเสียงว่ามีจริง แบบ ใช้วิธีเก่าๆทำงาน เพราะไม่อยากรับผิดชอบ คือถ้า บ.ให้โอกาสสรรหาวิธีใหม่ๆได้ คนคงทำแหละ แต่นี่มึงพลาดเมื่อไหร่ รับกรรมเต็มๆ แล้วใครมันอยากจะเสี่ยงบ้างละฟะ

เพื่อนโม่งมีใครพอจะรู้รายละเอียดเรื่องประกันสังคมมั่งมั้ยวะ กูออกจากงานมาซักพักใหญ่ๆ แล้ว (เกิน 4 เดือน) ถึงเพิ่งจะรู้ตัวว่า อ้าว จริงๆ กูไปลงทะเบียนว่างงานเอาเงินได้ ตอนนี้กูสามารถทำอะไรกับแม่งได้มั่งมั้ย หรือก็เท่ากับว่าเงินที่กูเคยโดนหักๆ ไปก็หายแว้บไปเลยวะ

อีกอย่างคือ กูได้งานใหม่แล้ว แต่เป็นหน่วยงานของรัฐ มีสวัสดิการค่ารักษาพยาบาลเรียบร้อย กูควรจะส่งปกสค ต่อไปอีกปะ หรือช่างแม่งไปเลย ไว้ค่อยส่งใหม่ถ้าย้ายไปทำบริษัทอีกรอบเลยดีกว่ากัน

>>616 รับราชการจะโดนให้ไปใช้สิทธิ์ข้าราชการแทนประกันสังคม แต่ถ้าอยากใช้สิทธิ์ประกันสังคมก็ต้องยื่นเอง ประกันตนเองไปแต่ก็โดนออกจากสิทธิ์ข้าราชการน่ะ

วัยทำงานกับวัยเรียนต่างกันเยอะมั้ย

>>618 คนละโลกเลยน้องเอ้ย

ในนี้ใครเป็นข้าราชการแล้ว ไม่สมัครเป็นสมาชิกสหกรณ์ออมทรัพย์มั่งมีไหม อยากรู้เหตุผลของแต่ละคนหน่อย

>>618 สำหรับกูตอนเรียนโทคือยากที่สุด แต่พอจบออกมาทำงานนี่ชิลเลยว่ะ

วัยเรียนทุกข์แค่ส่งงานไม่ทัน นอกนั้นเฮฮาปาจิงโกะได้

วันทำงานทุกข์ ทุกวัน โดนสารพัด อย่างเช่นวันศุกร์ลั้นล้า กำลังเตรียมตัวกลับบ้าน โดนเอางานมาโยนแล้วบอกขอวันจันทร์ เป็นต้น

ถ้าต้องเลือก
คอนนี้คุณอายุ30ไม่มีทักษะพิเศษ
ระหว่างทำงานแบบเช้าชามเย็นชาม ไม่เครียดเลิกงานกลับบ้านได้เลย เงินเดือน17000
กับงานแบบบ้าคลั่ง เครียด ทำถึงดึกๆดื่นๆเกือบทุกวัน เงินเดือน51000
พวกคุณเลือกแบบไหนกันครับ

>>618 มันก็แล้วแต่คนด้วยแหละว่าเจออะไรมา บางคนสมัยวัยเรียนพ่อแม่ประเคนให้ทุกอย่าง กระดิกตีนรอรับตังค์ไปเรียนอย่างเดียว พอจบมาต้องทำงานก็อาจร้องโอดโอยเพราะมันลำบากและต้องผจญอะไรมากมาย ก็จะรู้สึกว่าวัยเรียนสบายกว่า บางคนต้องลำบากต่อสู้ดิ้นรนมาตั้งแต่สมัยวัยเรียน บ้านจน พอตั้งใจเรียนพัฒนาตัวเองจนมีงานมีการดีๆ ทำ มีเงินใช้สบายมือ ก็จะรู้สึกว่าวัยทำงานสบายกว่า สำหรับบางคนที่ไม่ได้สุดโต่งแบบสองอย่างที่ว่ามา ก็อาจจะรู้สึกกลางๆ เข้าใจว่าการเรียนกับการทำงานก็มีจุดทุกข์สุขต่างกันไป อยู่ในสถานะไหนก็ต้องเรียนรู้และปรับตัวไปกับมัน

>>623 อันบน

>>623 แล้วแต่ช่วงชีวิตว่ะ อาจจะขอแบบสองซักระยะนึง เก็บเงินก่อน แล้วค่อยไปทำแบบแรก แต่ที่แน่ๆ คือแบบสองอยู่ไม่ยืดว่ะ เหนื่อย ปวดประสาท เงินเยอะแล้วไง ไม่มีเวลาใช้เงิน เผลอๆ ได้เอาเงินไปใช้เข้ารพ แทนอีก

>>623 สำหรับกูต้องดูปัจจัยก่อนว่ะ ถ้าเกิดยังมีหนี้สินมีอะไรไม่พร้อมกูเลือกเเบบล่าง พร้อมลุยขยันๆเอา เพราะ30กูก็ยังเตะปี๊ปดังอยู่(เเต่ถ้า40+นี่คงไม่น่าไหวละ) เเต่ถ้าไม่มีหนี้สิน มีเเพลนสำรอง งานไม่เครียดกูเลือกเเบบเเรกนะ เเต่ก็ไม่ขี้เกียจอยู่ดีขอเอาเวลาหลังเลิกงานไปศึกษา,ฝึกสกิลอย่างอื่น หาช่องทางธุรกิจลงทุนอะไรเพิ่มดีกว่า

>>623 ไม่เครียดแถมได้ 17,000 นี่งานแบบไหนวะ

>>628 พวกงานรูทีนธรรมดาทั่วไป

มีบ.ใครหยุดยาว 29-6 บ้าง เผลอแป๊บเดียวเหรอวันหยุดอีกแค่วันเดียวแล้ว ไม่อยากไปทำงานเลย เค้าหยุดมาให้ชาร์จแบต กุหยุดแล้วยิ่งขี้เกียจหนักกว่าเดิม

× เหรอ
o เหลือ

เรื่องปกติสำหรับหยุดยาว ถ้ามึงขี้เกียจแสดงว่ามึงไม่รักงานที่มึงทำเท่าไร

>>632 อย่าใช้คำว่าไม่เท่าไหร่ ต้องใช้คำว่าไม่รักเลยล่ะ ทุกวันนี้อดทนทำเพื่อเงินคำเดียว ยังหาที่ไปที่ดีกว่าเดิมไม่ได้

อยากหนีจากงานโรงงานว่ะ ไม่ชอบระบบการเข้ากะและระบบที่เร่งให้ทำนู่นนี่นั่นตลอดเวลา ถ้าเคยทำอยู่ฝ่ายผลิตแล้วเราจะสามารถเปลี่ยนไปทำสายไหนได้บ้างวะ มีสกิล Excel

>>634 ถ้าเรื่องเร่งตลอดเวลานี่ออฟฟิศยิ่งกว่าเยอะ กูบอกเลย แต่อย่างน้อยก็ไม่มีเข้ากะ ทำ excelได้ จบป.ตรี ไปทำออฟฟิศก็ได้นะ ลองดู

มีใครมีปัญหาเรื่องหน้าตา บุคลิกไหมวะ เเบบหน้าตามึงเนิร์ตมึงติ๋มดูเด็กน้อยอะ เเต่มึงตัวเล็กๆงี้ คนในบ.รุ่นพี่หรือเเม้กระทั่งรุ่นน้องก็ไม่ค่อยให้ความเคารพเท่าไรเลย

>>636 อยู่ที่การวางตัวว่ะ กูก็ตัวเล็กมาดติ๋ม เด๋อๆนะ ตอนเข้าบ.ใหม่ๆ คนก็เล่นหัวกูเเบบคิดว่าเด็กๆหยอกได้ ให้ลองวางตัวเข้ม เด็ดขาด(ในเวลางาน)ช่วยได้ เเล้วพยามทำผลงานให้ดี เป็นที่ยอมรับจะช่วยเพิ่มความนับถือได้อีกระดับ

กูนึกว่าเป็นเรื่องปกติของทุกคนซะอีกที่ขะขี้เกียจทำงานเวลาได้หยุดติดกันน่ะ แต่เออ อันนี้กูยอมรับด้วยว่ากูไม่ได้รักงานที่ทำอยู่ แต่จำใจทำ

>>634 กูอยากไปทำโรงงานจะตายสกิลไม่หนักทำเรื่อยๆรับตังค์เดือนนึงสองครั้ง แต่แม่งเรียกกุช้าชิบหายเลยไม่พ้นงานออฟฟิศ

>>639 สลับกับกูมะ กูอยากทำงานที่ได้พัฒนาสกิลเรื่อยๆ ไม่อยากทำงานที่ต้องเข้ากะแบบงานโรงงานว่ะ

กูว่ากูก็ชอบงานที่ทำอยู่ประมาณนึงนะ แต่เลือกระหว่างทำงานกับได้หยุดกูก็ชอบได้หยุดมากกว่าทำงานอยู่ดีว่ะ

>>640 ก็มาดิงานออฟฟิศที่กูทำอยู่ก็ไม่ค่อยได้ใช้สกิลหรอกมึง แถมหยุดสัปดาห์ละวันอ่ะมึงเลิกก็ค่อนข้างดึกเริ่มงานค่อนข้างเช้า

โรงงานที่กูหวังแม่งโคตรดี ทำสี่หยุดสอง กูทนไหวกับงานกะนะกูสู้ แถมค่าโอทีแม่งโหด ทำวันหยุดได้สามแรง เงินเก็บเพียบแน่ๆไม่ค่อยมีเวลาใช้เงินวนไปอีก

ทำไมกูต้องตื่นเต้นทุกครั้งที่สัมภาษณ์งานด้วยวะ แม่งเอ้ยมือสั่นสัสอะ

มานั่งดูใบสมัครงานที่ยื่นผ่าน jobdb แม่งไม่มีคนเปิดอ่านเลย ที่เปิดอ่านมีแต่พวกรีคู้ทนอกนั้นมันขึ้นแค่ว่าได้รับ
แอบงงๆ คือกูโดนปัดตกตั้งแต่ยังไม่เปิดไฟล์อ่านเลย พลาดอะไรไปวะ

>>644 ปกติกูเปิดหางานในเว็บรีครูทแต่ส่งเมลล์ไปสมัครเองว่ะ ไม่เคยสมัครผ่านเว็บพวกนี้เลย

สัมภาษณ์งานครั้งแรก บ.ท่าทางจะเขี้ยว ลดประหม่ายังไงดีครับ

>>644 ส่วนใหญ่ดูคร่าวๆในเมล ไม่เปิดอ่านในเวบ ปสก.ตรงกูเลย บ.ที่เปิดอ่านไม่เรียกสัมพาด บ.ที่ไม่เปิดดันเรียก

ในนี้มีใครเรียนวิศวะไฟฟ้าหรือเครื่องกลบ้างไหม อยากรู้ว่าการทำงานที่ทำอยู่เป็นงานเเนวไหน เครียดมั้ยครับ

>>648 เครื่องกล จบมาช่วงงานสาย ปิโต, EPC บูม ปัจจุบันงานหด เศรษฐกิจไม่ดี งาน EPC ลดบ.แทบไม่มีโปรเจ็คใหม่ ไม่รู้จะโดนปลดวันไหน

>>645 >>647 แบบนี้ Wlak in เข้าไปยื่นใบสมัครโดยตรงน่าจะมีโอกาสโโนเรียกสัมภาษณ์ง่ายกว่ามั้ยอ่ะ

>>650 ง่ายสุดคือรู้จักคนในแล้วคนในยื่นให้เมเนเจอร์ เมเนเจอร์เอาไปให้ hr ยังไงก็เรียก

มึงว่าการขอลากิจไปเข้าร่วมเวิร์คช็อปที่ช่วยพัฒนาสกิลตัวเองเนี่ย มันน่าเกลียดป่ะวะ กูบอกเจ้านายตรงๆได้มั้ยว่าอยากไปเข้าเวิร์คช็อปนี้มาก

>>651 แบบนี้แย่สุด บอกเลย ถ้าแค่รู้จักแต่ไม่ได้สนิทหรือเส้นใหญ่ขนาดยัดเยียดให้บังคับว่าต้องรับเท่านั้นอะนะ พวกเด็กฝากนี่แทบไม่มีใครอยากเอา เรียกมาสัมภาษณ์แค่รักษามารยาทกับคนฝากเท่านั้นแหละ ปัดตกตั้งแต่ตอนสัมแล้วด้วยซ้ำ กะอีแค่ดิ้นรนสมัครงานเองให้เค้าเรียกยังไม่มีปัญญา จะเอามาทำงานห่าอะไรได้ ยกเว้นเคสต้องรับไม่มีทางเลือกอะนะ ซึ่งต้องเส้นใหญ่มากๆๆๆๆ

>>653 บริษัทกูตรงข้ามว่ะ หัวหน้านี่แทบจะเรียกเอาจากเพิ่อนๆของคนในทีมด้วยนะ เพราะจากประสบการณ์พวกนี้เอามาทำงานแล้วคุยง่าย ทำงานได้แน่ๆ ต้องขอให้มันมาทำให้ด้วยซ้ำ พวกพนักงานบริษัทกูนี่แนะนำมาแต่คนเก่งๆ ห้วหน้าชอบ HR ก็แฮปปี้แทบไม่ต้องลงแรงหาคน

มึงกูปรึกษาหน่อย บริษัทกูนั่งทำงานกันแบบโต๊ะชนโต๊ะหันหน้าเข้าหากัน ที่มีคล้ายๆแผ่นพาทิชั่นแบ่งระหว่างโต๊ะตรงหน้าหน่อยน่ะ ทีนี้คนที่นั่งฝั่งตรงข้ามกูเท้าเหม็นมาก เหม็นจนกูกินอะไรไม่ลง ต้องเอายาดมมายัดจมูกไว้ตลอดทั้งวันไม่งั้นไม่ไหว แบบนี้พวกมึงมีวิธีรับมือหรือบอกเจ้าตัวไงดีวะ กูจะไม่ไหวอยู่แล้วเนี่ย

>>655 บอกไปตรงๆ แบบจริงใจๆ อะ แนะนำให้ซื้อลิสเตอร์ลีนมาเจือน้ำแล้วแช่เท้า เปลี่ยนรองเท้าถุงเท้าให้หมด

>>656 ต่อเรื่องลิสเตอรีนนี่แนะนำเพราะเคยทำตอนเรียนมหาลัยตอนนั้นใส่แตะก็ยังเหม็น แช่แม่งทั้งเท้าทั้งแตะ ออกมาล้างตากแห้งวันเดียวหาย รองเท้าหาย ถรุ้ย กลิ่นหาย แต่ไม่แนะนำให้แช่รองเท้าที่มันอับง่าย เปลี่ยนดีกว่า

>>656 >>657 กูคิดตั้งแต่ก่อนปีใหม่แล้วว่าบอกไปตรงๆจะดีเปล่าวะ กูกลัวเค้าอายน่ะ ประเด็นคือกูเป็นผู้หญิงแล้วอีกฝ่ายเป็นผู้ชายด้วย กูพูดไม่ออกเลย

>>653 ฝากยื่น resume ไม่ได้หมายความว่าไอ้คนฝากไม่มีฝีมือโว้ย แต่มันหมายความว่าคนที่ยื่นให้การันตีฝีมือให้ คนละเคสกับเด็กเส้น

>>658 กระซิบๆแลบสุภาพเอา

>>653-654 สรุปว่าขึ้นอยู่กับโปรไฟล์ด้วยอ่ะดิ ถ้ามีผลงานเด่นๆ ยื่นResumeไป โอกาสโดนเรียกสัมภาษณ์ก็สูงซินะ

>>659 การันตีฝีมือห่าเหวอะไรล่ะ ตลก ก็แค่รู้จักกันเลยฝากให้ บางคนก็พ่อแม่เคยมีบุญคุณกับเค้าเลยเอาข้ออ้างนี้ให้ช่วยฝากลูก บางคนเด็กจบใหม่งี้ เอาผลงานตรงไหนมาการันตีเหรอ ถ้าประเภทการันตีผลงานเค้าใช้วิธี recommend กันจ้ะ ไม่ใช่ฝาก resume ให้ ฝาก resume ให้ก็คือเด็กฝากนั่นแหละ ถ้าเก่งจริง กะอีแค่ทำ resume กับ cover letter ให้น่าสนใจพอที่ HR จะเรียกสัมภาษณ์ รู้จักการกระทุ้งถาม ติดตามผล ทำไมจะทำไม่เป็นวะ ต้องใช้วิธีฝากเอาก็กระจอกแล้วล่ะ

>>662 แต่ถ้าคนฝากเส้นใหญ่พอที่จะทำให้บริษัทต้องรับเลยแบบไม่มีสิทธิ์หืออือใดๆ ทั้งสิ้น อันนี้ใหญ่จริง ฝากไปเหอะ เพราะยังไงก็ได้งาน แต่ถ้าทำได้แค่ฝาก แค่ยัดเยียดให้เค้าต้องเรียกสัมภาษณ์เพราะเกรงใจคนฝาก กูบอกเลยว่าส่วนมากโดนหมายหัวเอาไว้แล้วล่ะว่าเรียกมาสัมภาษณ์เฉยๆ ยังไงก็ปัดตก ไม่เชื่อก็ตามใจละกัน

พอคุยเรื่องฝาก Resume แล้ว กูคิดว่าระบบราชการที่คนด่าๆกันเรื่องเส้นสายนี่ดูดีขึ้นมาเลย
เพราะการจะเข้ารับราชการอย่างน้อยต้องผ่านการสอบ 2 รอบ ภาค ก ของ กพ กับภาค ข ของหน่วยงานที่เปิดสอบ จะฝากยังไงก็ต้องผ่านสองรอบนี้ให้ได้ก่อนถึงมีสิทธิสัมภาษณ์งาน ไม่มีการจับมาสัมภาษณ์เลย

เรื่องฝากอะไรนี่กูว่าเกี่ยวกับขนาดกับวัฒนธรรมองค์กรณ์ด้วยแหละ
อย่างบ.กูแทบจะเน้นไปที่ให้ชวน(ลาก)เพื่อนรึคนรู้จักมาทำงานทั้งนั้น
ส่วนพวกสกิลก็มาวัดเอาตอนสัมทีเดียวไป สกิลถึง คุยรู้เรือง attitudeดีก็รับเลย ไม่ผ่านก็ปัดตกไป

>>665 แผนกที่กูเคยอยู่ ผจก แม่งควบสองแผนก อีกแผนก ผจก ไม่ค่อยไปคุม แต่จะมาหาบ่อยๆ เขามานั่งดูใบสมัครงานใกล้ๆ รอบแรกแม่งมานั่งกรี๊ดกร๊าดหน้าตา ผจก ถ้าพี่แกเล่นด้วยนี่คงแบบ เออ.... พอดีสุดท้าย ผจก ก็ดูที่คณะที่จบมากับความถนัดและประสบการณ์ ส่วนอิพี่พวกนั้นก็ โห้ย พี่ ไม่หล่อเลยอะ กูนี่แบบ ...

>>666 ไอ้สัด แม่งมีจริง อยากได้คนหล่อๆมาทำงาน

กูรำคาญพี่ที่บริษัทว่ะ มันจะต้องการได้รับความเคารพขนาดนั้นเลยดิ เด็กเข้าใหม่เขาไม่ไหว้ก็เพราะไม่รู้จัก ไม่ได้ทำงานด้วยกัน แค่นี้ก็ยังต้องมาบ่นว่าเด็กใหม่ไม่ไหว้เลย ฝากไปบอกให้ไหว้หน่อยทรู้จักไม่รู้จักก็ไหว้ๆ ไปเถอะ กูนี่โอ้โหเลย แก่แล้ว หัวโขนอะ ถอดๆ ไปมั่งก็ได้มั้ง

>>668 กูนานๆไป อยู่ตึกเดียวกัน ห้องเดียวกัน สุดท้ายก็ไม่ไหว้ ยิ้มทักทาย เซย์ไฮ เฉยๆ วะ5555

แต่ถ้าคนละแผนก แต่ทำงานด้วยกัน นานๆ เจอทีจะไหว้ตลอด

>>664 กพ. อะกูไม่เถียง แต่ภาค ข. กูเคยเห็นแบบตุกติกแบบโคตรน่าเกลียดมาแล้ว ถึงจะส่วนน้อยก็เถอะ เคยเจออยู่สองที่

>>670 แบบนี้เหรอ https://www.khaosod.co.th/special-stories/news_1768457

>>671 อันนี้ไม่ใช่ ตุกติกมึง มันมีเหตุให้บรรจุได้ ข้อราชการอะ มึงต้องลองหาอ่าน

>>671 อะกูไปหามาให้กะได้ ใช้เกณฑ์เดียวกะนักกีฬา

>>671 เดี๋ยวมึง กูบอกว่าตุกติก มึงงงอะไรรึเปล่าเพื่อนโม่ง

อีกอย่างเกี่ยวอะไรกับภาค ข. วะ

เบื่อการแก้ปัญหาแบบเอะอะก็ออกแบบฟอร์มๆ แบบฟอร์มแม่งมีจะเป็นร้อยละครับสลัด ทำไมไม่แก้ที่ต้นเหตุตรงๆ เครื่องจักร วิธีการทำงาน อุปกรณ์
ก็ว่ากันไป แต่ไอ้การที่เอาแต่ออกแบบฟอร์มแล้วมาบังคับใช้ๆเนี่ย มันไม่โอเคว่ะ เพราะคนออกไม่ได้ทำ คนทำก็มีแบบฟอร์มจดเป็นร้อยละยังเพื่มเอาๆ
กูเห็นลูกน้องละเหนื่อยแทน

>>669 ถ้าเป็นคนที่รู้จักกูก็พอเก็ทนะ เหมือนโดนเมิน แบบเดินสวนกะเพื่อนแล้วเพื่อนไม่ทักก็หน้าแห้งๆ นิดนึงงี้ แต่อันนี้คือไม่รู้จักแบบ ไม่เคยรู้มาก่อนว่ามีมนุษย์หน้าตาแบบนี้อยู่บนโลก งานไม่เคยทำร่วมกัน แต่อยากให้ไหว้ดะไว้ก่อน พอไม่ไหว้แล้วมาบ่นว่าดูไม่ค่อยอ่อนน้อม กูก็แบบ เห้อพี่ ไรของพี่วะ

การทำงานแล้วอยู่ให้ครบปีนี่จำเป็นแค่ไหนวะ กุเข้ามาแล้วไม่ชอบงานตั้งแต่แรก แต่ไม่อยากออกให้เสียประวัติว่าจะทนให้ผ่านโปร อยู่ไปๆมาๆก็เก้าเดือนละว่ะ กำลังจะประเมินสิ้นเดือนนี้ ทีนี้เดือนนี้กับเดือนที่แล้วมีคนออกสองคน กูโดนย้ายไปทำแทนทั้งคู่ยิ่งคูณสองเข้าไปใหญ่ นอนไม่หลับ เครียดตลอดเวลา ได้แต่ท่องไว้ว่าทนให้ครบปีๆ ไม่รู้เพราะอะไรเหมือนกัน แต่กูเริ่มคิดละว่าเอาแค่ประเมินเสร็จนี่ล่ะ ขึ้นเงินไม่ขึ้นก็ช่าง กุนอนไม่หลับเป็นอาทิตย์ เครียดลงกระเพาะงี้รออีกเดือนเอาโบนัส×1ถึงเปล่า ไม่น่าคุ้ม

โม่งตัวไหนอายุ 30กว่า ความคิดว่าตอนมึงอายุเท่านี้กับความจริงแตกต่างกันบ้างไหมวะหรือเป็นไปตามที่คิด

>>679 ตอนเด็กๆกูคิดว่าพอกู30งานการก็คงจะมั่นคงระดับนึง มีเงินเดือนดีๆ มีบ้าน มีรถ มีเงินก้อน พอตอนนี้กู30จริงแม่งเงินเดือนเท่ากับเด็กจบใหม่ ไม่ต้องพูดถึงบ้านถึงรถ เงินเก็บยังไม่มีเลย

>>679 ตอนเด็กๆ กูคิดว่าตอน 30 จะมีครอบครัว มีบ้าน มีรถ มีลูกซักคน แล้ววันหยุดก็ไปเที่ยวสนุกสนาน กันแบบครอบครัวทั่วไป

พอถึงเวลาจริง สิ่งที่กูมี คือ เงินก้อนนึงที่ไม่มากนัก คือมันพอซื้อรถญี่ปุ่นเงินสด และเหลือมาดาวน์คอนโดห้องเล็กๆ ในเมือง หรือดาวน์บ้านบ้านชานเมือง แล้วเหลือผ่อนต่อเดือน ไม่ลำบากน่าจะพอได้อยู่ (ส่วนที่พอเก็บเงินได้บ้างเพราะ กูไม่ได้เป็นคนชอบเที่ยว ล่ะมั้ง เสื้อผ้าก็นานๆ ซื้อที)

แต่กูเองก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน คือ กูกลัวทุกอย่างเลยว่ะ ตอนเด็กเป็นไงตอนโตเป็นงั้น ขณะที่ด้วยสถานะหน้าที่การงานกู ถ้าจีบดะน่าจะหาแฟนเสป็คธรรมดาซักคนได้อยู่มั้ง

แต่สุดท้ายกูก็ไม่ทำอะไรซักอย่าง ยังอยู่ห้องพักรูหนูถูกๆ เหมือนเดิม เหมือนลึกๆ กูกลัวจะเสียอิสระส่วนตัวไปยังไงไม่รู้ ของเล่นวัยเด็กที่เคยอย่ากได้ เครื่องเกม การตูน กันพลา ฟิกเกอร์กูก็เคยซื้อ แต่สุดท้ายก็ตั้งทิ้งไว้ ไม่แม้จะแกะจากกล่องพัสดุเลยก็มี

ระบายหน่อย
คือช่วงหนึ่ง กูอยากจะลาออกมานอนเล่นๆ เป็น need สัก สองสามเดือนเพื่อหาแนวทางชีวิตเหมือนกัน แต่พอจะทำงานมันก็เข้ามาโหลดจนไม่ได้พัก พอรู้ตัวอีกทีกูก็กลายเป็นหัวหน้าทางพฤตินัยยังไงไม่รู้ สิ่งยึดเหนี่ยวของกู คงเป็นกาแฟสำเร็จรูปถูกๆ ไม่ใส่น้ำตาลในช่วงเช้ามั้ง

เวลารับเด็กจบใหม่เข้าทำงานนี่ เขาคาดหวังให้ทำงานได้ระดับไหนวะ?

>>682 ใช้เอ็กเซลล์เป็น

>>681 มึงประสบความสำเร็จแล้วล่ะเพื่อน อย่างน้อยก็ประสบความสำเร็จมากกว่ากูว่ะ มีเงินพอจะมีทั้งรถทั้งคอนโด ก็ดีตายห่าแล้ว กูนี่เช่าเขาอยู่ รถกูก็มาจากบ้านกูไม่ได้ผ่อนเอง แต่เงินเก็บเสือกแทบไม่มีเลยว่ะ ถ้าหน้าตามึงดีกูว่ามึงหาเมียสวยๆได้ไม่ยากเลยนะ

กูขอระบายบ้าง ก่อนหน้านี้มีผู้หญิงคนนึงโครตสวยกูชอบเขามาก เขามาติดต่องานเพราะเป็น บ.คู่ค้ากับ บ. กู แต่ ... หัวหน้างานที่มีส่วนร่วมในการประเมินผลงานกู ดันบอกกูว่า อย่างเธอไม่มีปัญญาไปเปย์แข่งกับคนอื่นเขาหรอก ... ไอ้เหี้ย นอกจากจะเงินเดือนน้อย กูยังต้องดักดานอีกเหรอ กูจิตตกสัดๆ

>>680 เหมือนกูเป็ะ ความสุขเดียวคือรอเก็บกระเป๋าเที่ยววันหยุด

มึงครับตอนนี้กูทำงานที่นึงอยู่พึ่งเข้ามาได้7วันคือกูมาทำๆไปก่อนเพราะกูหิวเงิน ทีนี้อีกที่นึงที่กูสมัครไว้เมื่อประมาณ พย.ปีที่แล้ว เป็นบริษัทที่สวัสดิการดีมากๆ เป็นบริษัทที่กูอยากเข้าไปทำำ งานสุดๆรถรับส่งมีเค้าพึ่งโทรมาหากู กูจะทำยังไงดีวะ

แต่ที่กูทำ7วันนี่เงินไม่มากมาย บ้านใกล้ แต่รูปแบบงานตรงที่กูทำไม่ได้วันสัมเค้าไม่ได้บอก กูเครียดทุกวันที่ทำำำ ค่าประกันงานหักเดือนแรกเยอะอยู่อยากได้คืนก็ต้องแจ้งล่วงหน้า20วันประมาณนี้ กูควรทำยังไงดี ออกไปที่แรกเลยดีไหม

>>686 รอไรล่ะ ออกไปทำที่อยากทำเถอะ อย่าปล่อยให้ตัวเองมาเสียดายทีหลัง

>>687 มันไม่น่าเกลียดใช่ไหมอ่ะ กูจะได้บอกHRตรงๆ

>>688 ถ้าบอกไม่น่าเกลียด ถ้าหายเฉยๆอะ มึงจะโดนหาหัว

เบื่อหัวหน้าที่ผงกหัวครับๆรับงานเหนื่อยๆมาแล้วโยนให้ลูกน้องทำเร่งทำเป็นวัวเป็นควายจังโว้ยยยยยยยยย

เมิงยังรับงาน ของกูรับออเดอร์ over capacity มา
ดึง cap ลูกค้า a ไปผลิตให้ลูกค้า b จนของลูกค้า a ช็อต โดนแอร์ไป 40 ตัน
พอ a เรียกแอร์ก็ดึงแค้ปไปผลิตให้รัวๆ ลูกค้า b c ช็อตอีก วนไป 40 ตัน 3 ประเทศ อเมริกา จีน เวียดนาม
ตอนหลังมีเคสแบบนี้มา นายกูจะเซย์เยสอีก กูปริ้นสต็อกเดินไปบอกเลย ถ้าทำเดือนหน้าช็อตแน่นอนนะ ถ้าโดนเรียกแอร์ใครจะรับผิดชอบ
แม่งดื้อ ส่งไปสองอาทิตย์ค่อยขอลูกค้ายกเลิก โดนลูกค้าด่าอีก สมหน้า ไอ้ควายปลาดิบ

>>691 เบื่อชิบหาย แนวงานเพื่อนโม่งน่าจะคล้ายๆกูนะ อย่างล่าสุดตอนกรอกข้อมูลผล Production Achievement ตอนแรกๆกูกะลงตามเป็นจริงไป
ผลมันก็มีดีบ้างเสียบ้างในแต่ละวัน แต่ภาพรวมออกมาคือดีอยู่ แต่หัวหน้ากูขี้เกียจไปตอบคำถามที่ออฟฟิศหรือความสามารถไม่ถึงอธิบายไม่เคลียร์เอง
มากดดันให้กูเฟคผลไปให้ดีเท่ากันทุกวัน ผลออกมาโคตรเพอร์เฟคแต่สุดท้ายพอโดนออดิทก็โป๊ะแตกว่าเมคผล แล้วแม่งทำทีเป็นหน้าแดง โมโหใส่กู
ทำมาเข้มกะกูว่า"ต้องลงผลจริงแต่ไม่ให้กระทบกับผลงานเค้า" โห กูนี้ร้องอีสัสสสสสสสส ในใจเลย

>>692 คนซวยก็เมิงไง คนทำ คนส่งรีพอร์ต เจ้านายเมิงลอยตัว อยากได้รีพอร์ตดีๆก็ผลิตให้มันดีๆสิวะ
ตอนของกูแม่งให้กูส่งเมลคอนเฟิร์ม กูพิมพ์ชื่อนายกู and production team confirm as your request แม่งเลย รู้ว่ามีปัญหาแน่นอน กูไม่ยอมโดนคนเดียวหรอก
แต่ฝ่ายผลิตกูเหี้ยกว่านะ ของแม่งผลิตเสียทั้งล็อตเพราะใส่สีผิด(ล็อตละล้านกว่าๆ) ถ้าออกมาเป็นfgแม่งจะเป็นng100%
มันเลยแก้ด้วยการไม่ปล่อยfg คาไว้เป็นwipมาสองปีแล้ว 5555

ไหนๆโม่งฝ่ายผลิตก็มาสุมหัวกันแล้ว กูขอแจมบ้าง บ. กูเว้ย มีช่างระดับเทพ ประสบการณ์เหลือล้น แต่ทำงานผลิตกากสัดๆ ช่วงที่ไอ้เหี้ยนี่แม่งอยู่เนี่ยกูโครตปวดหัวเลย แม่งชอบปรับเครื่องจักร ซึ่งปรับแล้วไม่ได้ช่วยเหี้ยอะไรขึ้นมาเลย กูบอกมันแล้วแต่แม่งก็ไม่เชื่อว่ามันไม่จำเป็นต้องทำ ที่พีคที่สุดของแม่งก็คือ ปรับเครื่องจักรแบบจงใจทำให้เครื่องจักรทำงานไม่ได้เสร็จแล้วก็มาแก้เองเอาหน้านาย นายกูก็เสือกโง่คิดว่ามันเก่งทั้งๆที่ถ้ามันปรับเองมันก็ต้องรู้ใช่ไหมวะว่าควรจะแก้ยังไง แต่หลังจากนั้นมันปรับหนักเกินไปและช่วยเหี้ยไรไม่ได้ จนสุดท้ายมันลาออกไปเอง

>>694 ช่างนี่ตัวดีเลยนะ ถ้าในฝ่ายมีช่างดีๆก็ดีไป แต่ที่กูเจออยู่แม่งเรียกว่ามาแต่วิญญานอ่ะกายหยาบหายหัวไปไหนไม่รู้ ทั้งสัปดาห์กูเจอหน้าอยู่แค่2วัน
จนกูเอะใจว่ามาทำงานด้วยรึวะ? ใบลาก็ไม่เขียน จนเดินตามหาไปซุกหัวนอนในห้องเย็นทั้งวัน แต่กูก็ทำไรไม่ได้เพราะตำแหน่งและอายุงานกูด้อยกว่า
ได้แต่ ไอ กระแฮ่มเบาๆไป

>>693 ชิบหายละมึง แล้วตอนบัญชีตรวจทำไงวะ ของค้างเป็นปีไม่หมดอายุหรอวะ ถ้าเป็นกูคงเอาเรื่องจี้ไปทาง QA ให้พวกแม่งดิ้นกันแล้วก็โยนมา
ทางหัวหน้ากูต่อจะแก้ยังไงจะโดนด่าก็จะได้จบๆกันไป

กูจบมาเพื่อรับเงินเดือน9000หรอวะ กูแบบเห้ยยยฝึกงานกูก็มีน หรือเป็นเรื่องปกติของนายจ้าง กูควรทำต่อป้ะ

>>696 9000 นี่งานไรวะ มึงเรียนจบไรมา กุจบมาที่แรกทำต่างจังหวัดก็ 16000 แล้วนะ ถ้าไม่สบายใจก็ออกแต่ถ้าไม่ได้มีรายจ่ายอะไรก็ลองเอาปสก.สักผ่านโปรหรือสักปีก็ยังดี
อันนี้กุขอถาม คือกุสนใจงานด้าน business development ที่เป็นแนวพบปะลูกค้าเก่าๆ หาช่องทางพัฒนาธุรกิจในประเทศอื่นๆ เสาะหาจุดพร่องของระบบเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพ โคกับแผนกอื่นๆ ที่มีปัญหา แต่ทำไมเวลากุหางานด้วยคำว่าพัฒนาธุรกิจานมันออกไปทางเซลส์เมเนเจอร์ทั้งนั้นเลยวะ หรือกุเข้าใจไรผิดไป

>>697 เพราะว่า sales manager บางที่ก็ต้องทำสิ่งที่มึงว่ามาด้วยอะนะ บริษัทแต่ละที่ตำแหน่งเดียวกันก็ทำงานไม่เท่ากัน ขึ้นอยู่กับขนาดบริษัทด้วย ยิ่งบ.ใหญ่เท่าไหร่สโคปงานมึงจะยิ่งแคบเพราะทำ1-2งาน word load ก็ท่วมหัวแล้ว แต่ถ้าบ.เล็กๆงานมึงจะจับฉ่ายเพราะ work load ต่อ 1 หัวข้องานมันน้อยกว่า ถ้ามึงจะทำ business development ตามที่มึงว่ามาอย่างเดียว ไม่ทำงาน sales มึงต่อหาแต่บ.ที่ใหญ่มากพอที่จะมีตำแหน่งนั้นเพียวๆ ไม่งั้นก็ต้องมาทำ sales ทำหน้าที่อื่นด้วย พ่วงงานนั้นด้วย

>>697 การจัดการว่ะ แล้วที่ในเมืองกูก็เริ่ม9000ทั้งนั้น จิปาถะจุกจิกเว่อวังมาก ขายก็ต้องทำำ ติดต่อธุรก็ต้องทำำ ประสานงานบลาๆๆๆ ทำงานเตลิดเวลาโอทีไม่มี ข้อมูลต้องเป๊ะเพราะทุกคำที่พูดคือหน้าตาของบอริษัท กูว่าจะทำจนผ่านโปรพอ กูรู้สึกว่าไม่สันทัดเรื่องติดต่อคนตลอดเวลาจริงๆกุยอม

เออว่าจะหาสมัครงานใหม่ถ้าเขาเรียกสัมฯกุจะขอลายังไงวะ

>>700 โทรไปช่วงเช้าๆ ลาป่วย/ท้องเสีย/เมนส์มา/ท่อน้ำแตก

>>699 กูว่ามันกดเงินเดือนมึงเกินไปเปล่าวะ 9000ต่อเดือนเทียบwork dayก็450ต่อวัน สมมติวันละ8ชั่วโมงมึงได้แค่ไม่ถึง60บาท เป็นเด็กเซเว่นยังได้เยอะกว่าเลยมั้ง

*ไม่ถึง60บาทต่อชั่วโมง

อยากอยู่ในกรอบบ อยากไปเป็นซาลารี่มังที่ญี่ปุ่นโว้ยยยยยย เมื่อไหร่กูจะย้ายตัวเองไปได้ซะทีว้าาาาาาาาาาาา

>>699 บ้านมึงอยู่ต่างจังหวัดใช่ปะวะ บ้านกูอยู่ต่างจังหวัดแล้วเป็นงี้เหมือนกันอะ กูไปดูๆงานที่เค้ารับสมัคร ส่วนใหญ่เงินเดือน 9000 กันทั้งนั้น
กูว่าจะไปหาเงินที่จังหวัดใหญ่ๆเอาละ อยู่นี่จบป.ตรียังได้ไม่ถึง 15000 เลย T^T

>>701 โอเค แต่กูเป็นพวกขี้อายชิบหายจะอ้างแบบนั้นคงมีคิดหนักบ้างแน่ๆ

>>702 กูควรอยู่จนจบปีแล้วชิ่งถูกมะq_q

>>705 ใช่ต่างจังหวัด กูว่าจะเข้าจังหวัดใหญ่ๆแต่กูไม่เคยอยู่หอหรืออะไรเป็นกังวลเหมือนกัน

จบโปรๆ*

>>706 มีโอกาสเมิงก็ไปเลย ไม่ต้องเสียเวลาหรอก

โว้ยยย ทำงาน 8โมงเลิกทุ่มนึงโอทีไม่มี
เงินก็9000โว้ยยยย

กุคนเดิมเพิ่มเติมคือมาบ่นเฉยๆ= = กุเหนื่อยน่ะกุส่องงานใหม่อยู่ขอโทษออล

ทำงานมา3เดือนกูจะลาไปสอบราชการนี้ต้องลาด้วยเหตุผลอะไรถึงจะดีวะ

>>710 ท้องเสีย เมื่อคืนกินส้มตำปูปลาร้ามา
อยากได้ใบตรวจ เมิงท้องว่างๆ แดกนมเข้าไปเยอะๆมันจะโครกครากๆ หมอจะนึกว่าเมิงท้องเสียจริงๆ แต่ส่วนใหญ่หยุดวันเดียวเขาไม่ค่อยสนหรอก เมิงบอกว่าแดกเกลือแร่ นอนพักก็ได้

มัวแต่เป็นมนุษย์เงินเดือนแล้วเมื่อไหร่จะรวย มาฟังโอกาสทางธุรกิจกับเราสิ

>>712 ผมต้องเสียเงินไปนั่งฟังพี่พูดสวยๆให้ฟังด้วยใช่มั้ยคนับ

>>713 ฟังเค้าพูดอย่างเดียวไม่ได้เย็ดก็ไม่รู้จะไปทำไมอ่ะครับ

>>714 มึงฟังธุรกิจละหวังเย็ดเหรอวะ กูงง

กูขอถามเป็นความรู้นะอันนี้จริงจังขอโม่งที่เคยผ่านการสอนงานเด็กใหม่ ส่วนมากพวกมึงจะสอนน้องแบบไหน อย่างแรกซอฟๆนุ่มนวลค่อยเป็นค่อยไปอย่างที่สองดุดันโวยวายให้มันสะดุ้งกลัวไปเลย

แล้วบอกด้วยว่าแต่ละอย่างจะได้ผลยังไงบ้าง

>>716 ขอตอบในฐานะเป็นเด็กใหม่ ถ้ามึงสอนแบบรุนแรง มีตะคอก เด็กจะไม่รับอะไรจากมึงเลย เพราะแม่งกลัวมึง คิดว่ามึงไม่อยากสอน และไม่เชื่อว่าที่มึงสอนจะใช้ได้เพราะคิดว่ามึงเกลียดเค้า

แต่ถ้ามึงสอนดีๆ ค่อยพูดค่อยจา สอนด้วยเหตุผลทีนี้มึงพูดอะไรเด็กก็ตั้งใจเรียน รับหมดไม่ว่าดีหรือเลว

>>716 กูเป็นหัวหน้างานนะ ที่ผ่านมากูสอนด้วยการพูดดีๆมาตลอด มัน work กับคนที่พร้อมจะรับว่ะ

กูเคยมีลูกน้องกูตัวนึงแม่งถือตัวว่าตัวเองเก่งแม่งไม่ฟังอะไรจากกูเลยกูพูดอะไรก็ไม่เชื่อ ผลคือเรื่องง่ายเป็นเรื่องยากครับ จนกระทั่งไอ้เหี้ยนี่ลาออกไปงานเลยง่ายสุดๆ กับพวกเหี้ยนี่ไม่ต้องคิดไรมาก กาหัวทิ้งอย่างเดียว

อีกแบบนึง คือพวกหัวทึบ อธิบายเหี้ยไรแม่งจะไม่เข้าใจเลยเว้ยต้องให้มันเรียนรู้ด้วยการทำให้งานเสียหายก่อน ถ้าไม่แสดงตัวอย่างให้มันดูแม่งจะไม่มีทางเข้าใจ พวกนี้มึงด่าไปก็เปลืองน้ำลายเพราะแม่งจะไม่มีทางเข้าใจว่ามันทำผิดอะไร ถถถถถถถถถ

ส่วนการสอนแบบโวยวายกูไม่เคยทำว่ะ ไม่ใช่แนว ถ้าลูกน้องกูกากเกินทนกูจะกาหัวทิ้งอย่างเดียว

แบบรุนแรงมัน outdate ไปนานแล้ว ตามที่ >>717 บอก
ส่วนแบบดีๆก็ตาม >>718 ครอบคลุมแล้ว

ถ้าบริษัทจ้างมึงมาเพื่อแก้ปัญหา แต่สุดท้ายด้วยเพราะความอ่อนประสบการณ์หรืออะไรซักอย่าง มึงพบว่าปัญหานั้นมันแก้ไม่ได้ในเวลาที่กำหนดด้วยการติดหลายปัจจัยจากหลายฝ่าย มึงไม่สามารถหาวิธีการตามที่เค้าต้องการได้เป๊ะ นั่นแปลว่ามึงหากเองรึเปล่าวะ ในเมื่อเค้าจ้างมุงมาแก้ปัญหาอ่ะ คือกูประสบเรื่องนี้อยู่แล้วแบบ บางทีก็รูสึกว่า เออ ถ้าเป็นคนอื่นอาจจะทำให้ดีกว่านี้ได้แหละ หรือโม่งว่าไงวะ

>>720 อย่าโทษตัวเองให้มากนักเลย คนเรามันขาดประสบการณ์กันได้ และนั่นไม่ได้แปลว่ากาก

แค่คิดว่าตัวเองขาดประสบการณ์แล้วพร้อมที่จะปรับปรุงในครั้งหน้าๆนั่นก็เป็นเครื่องพิสูจน์ว่ามึงไม่ได้กากแล้ว คนที่กากก็คือคนที่ไม่เคยคิดว่าตัวเองผิด และยืนยันจะอยู่แบบนั้นไปเรื่อยๆโดยที่ไม่ปรับปรุงอะไรตัวเองเลยต่างหาก

แน่นอนว่ามันต้องมีคนที่ทำได้ดีกว่าเราอยู่ ถ้าคนอื่นมาทำเขาอาจจะทำได้ดีกว่ามึงได้ก็จริง แต่ตอนนี้คนที่จะทำหน้าที่นี้คือมึงคนเดียว ก็ทำให้ดีที่สุดก็พอแล้ว

อีกไม่เกิน2ปีพ่อกูก็เกษียณอายุแล้วว่ะ กับกูที่เพิ่งเริ่มทำงานได้2ปีถ้วน(ย้ายงานมา1ครั้ง)รู้สึกว่าทำไมมันไวจังเลยวะ กูต้องกลายเป็นหัวหลักแบกภาระ
ครอบครัวต่อในขณะที่กูยังทำตามความฝันตัวเองไม่หมดเลย อยากต่อโทก็อยาก อยากจะGap year ไปเรียนภาษาที่สามปีนึงก็ยังไม่ได้ทำ
ความฝันที่อยากจะทำงานอิสระอยู่บ้านไวๆ (เพราะมีสกิลทั้ง ป.โท , ภาษาที่3 , ประสบกรณ์ทำงานพอสมควร) คงห่างไกลออกไปเรื่อยๆอีกแล้วว่ะ
เห้อ ทำไมรู้สึกเศร้ากับตัวเองชิบหายเลยวะ เหมือนโตมาแล้วต้องรีบทำตามหน้าที่มาตลอด ไม่เคยได้มีเวลาแวะพักให้ความฝันตัวเองเลย

>>722 ก็ถ้าเหลืออีก2ปี ก็เอาเวลา1ใน2ปีนั้นไปหาเรื่องเรียนต่างประเทศเลยดูเป็นไง

ไม่รู้หรอกว่าอยากจะไปประเทศอะไรเรียนภาษาอะไร แต่เชื่อว่าทำงานมามา2ปีก็น่าจะพอมีทุน+ไปเรียนภาษาและหางานพิเศษเพิ่มในตัวก็อาจจะพออยู่ได้นะ

เกิดมาทั้งทีแต่สุดท้ายไม่ได้ทำสิ่งที่อยากทำซักครั้งมันก็น่าเสียดาย ไม่รู้ว่าที่บ้านเคร่งเรื่องพวกอยากให้สร้างตัวเร็วๆขนาดไหน แต่ถ้าที่บ้านรับฟังได้พอสมควรก็ลองคุยกันดูเป็นไง? เพราะสุดท้ายนี่ก็ชีวิตของตัวเอง งานน่ะจะกลับมาทำหลังจากนี้อีกซักปีก็ยังไม่สาย แต่จะไปหาเรื่องเรียนต่างประเทศ ถ้าไม่ใช่ตอนอายุยังไม่มากจะยิ่งไม่สบายใจที่จะทำนะ

เออเว้ย

ท้อใจชิบหายเลยว่ะ บริษัทกูปล่อยลูกน้องกูรีไทร์ออกไปแต่ไม่หาคนใหม่มาแทน เลยทำให้กูต้องควบดำแหน่งดูแลงานทั้งในส่วนของกูและงานของ
ลูกน้องกูอีกที ซึ่งเป็นงานที่กูก็ยอมรับว่าไม่ค่อยได้ลงไปเรียนรู้อะไรมากนักเพราะที่ผ่านมามันเป็นงานรูทีนอยู่แล้ว พวกแนวๆจัดสรรเวลาให้พนักงานทำ
งานต่างๆอีกที ที่ผ่านมากูคอยดูเนื้องานโดยภาพรวมและออกคำสั่งไปให้ลูกน้องกูอีกที พอทีนี้กูต้องลงมาดูแลเองทั้งหมดมันทำให้คุณภาพงานกูดรอป
ลงไปว่ะ เหมือนกูต้องเริ่มเรียนรู้ใหม่ทีละเล็กทีละน้อยโดยไม่มีใครมาสอนให้ และกูโดนหัวหน้าซ่อมทุกวันเลยไม่รู้ว่าเป็นความหวังดีรึเปล่า แต่มันทำให้
กูรู้สึกเหนื่อยและท้อใจเอามาก เหนื่อยจากการจัดสรรงานรูทีนตัวเองแล้ว ต้องแบ่งสมองมาเรียนรู้งานใหม่บวกกับจัดสรรงานออกมาให้ดีที่สุด ณ ทันที
แรกๆกูก็คิดว่า เออเว้ย ลองผิดลองถูกกันไปเดี๋ยวก็เข้าที่เอง กูก็พยายามทำแต็มที่เลย แต่ก็โดนหัวหน้าเรียกคุยทุกวัน ซ่อมทุกวัน แกอาจจะแค่หวังดีบอกว่าจุดไหนกูยังด้อย ตรงไหนที่กูพลาด และก็เป็นยังงี้มาร่วมเดือนละ บางทีกูอาจทำงานไม่ดีเอง หรือบางทีเป็นที่ระบบมันโหลดงานที่กูมากไปป่าว

กูเครียดที่พี่สอนงาน แกสอนโหดไม่ได้โหดเนื้องานโหดตอนสอนจนสมองแม่งไม่รับอะไรจนเหมือนคนโง่เลยว่ะ พอถามอีกก็ฉุนเฉียวพอทำผิดก็ฉุนเฉียวกว่าเดิมอีกเฮ้อออออ

>>721 แต่ถ้ามุมมองของนายจ้างล่ะ จ้างมาเพื่อแก้ไขแต่แก้ไขไม่ได้ มันก็แย่น่าดูใช่มั้ยนะ

กูรู้สึกไม่ชอบความรู้สึกเหยียดผู้หญิงในที่ทำงานของกูเลย แต่ก็ไม่รู้จะเอาอะไรไปเถียงเค้า
เพราะรับโปรแกรมเมอร์ผู้หญิงมากี่คนๆก็ทำงานห่วยทุกคนจริงๆ
ถึงโดยธรรมชาติผู้หญิงจะสนใจเรื่องเทคโนโลยีน้อยกว่าผู้ชายกูว่ามันก็ไม่ใช่ข้ออ้างว่าเค้าจะทำงานไม่ดีนะ
งานก่อนของกูก็มีผู้หญิงที่ไม่ได้สนใจด้านนี้อยู่ในทีมเยอะ แต่ทำงานออกมาดีกันได้
เหมือนซวยรับคนที่ไม่ตั้งใจทำงานแล้วก็ไม่ค่อยมีความรับผิดชอบเข้ามามากกว่า

>>728 ต้องมีผู้หญิงทำงานดีๆว้าวๆเลยให้เห็นและต้องงานดีแบบต่อเนื่องสักระยะ จะลบล้างความคิดความเชื่อเก่าๆได้

>>727 HR กากจ้างคนไม่ถูกจุด

>>730 +++1

My salary growth is hopeless. No passion for the company when I’m full of debt. You want me to work exceed expectations but not support me enough. I feel being taken advantage. I’m finding a new opportunity.

เวลาไปสัมภาษณ์งานแล้วเขาถามว่าทำไมถึงอยากเปลี่ยนงานควรตอบยังไงให้ดูดีและจบถามต่อไม่ได้ดีวะ
ของกูในบริษัทแม่งทะเลาะกันหนักมาก ลุกมาชี้หน้าด่ากันก็มี หัวหน้ากู(เพิ่งเข้ามา)ก็จะบีบเพื่อนกูออก แล้วก็ทะเลาะกับคนนู้นคนนี้ดะไปหมด วันดีคืนดีปรี้ดแตกก็ด่าลูกค้ากูๆเมิงๆทำงานโง่ๆ
ก่อนนี้ไปที่นึง เขาถามตอนแรกกูก็บอกว่าปัญหาภายในค่อนข้างเยอะ เพราะตัวบริษํทแบ่งเป็นส่วนเล็กๆเลยมีปัญหากันบ่อย แต่พอโดนล้วงลึกๆกูก็บอกความจริงไป กูเป็นคนติดพูดขำๆ จังหวะที่พูดมันออกทีเล่นทีจริงคุยสนุกๆแต่มาคิดๆแล้วแม่งไม่ดีเลยเหมือนเอามาแฉ
มีอันไหนสวยๆอีกไหม มองความมั่นคง มองหาโอกาส สวัสดิการดีกว่า ไอ้ที่ตอบไปแล้วจะไม่โดนล้วงเยอะๆ กูกลัวกูหลุดอีก

กูสงสัยว่ะในนี้มีใครทำงานรัฐ ราชการ หรือเอกชนก็ได้เเต่เวลาว่างเยอะไหมวะ กูเพิ่งทำงานเเต่งานเเม่งว่างมากๆ ว่างจนเซงเล่นsocialก็ไม่ได้ มือถือก็ไม่อยากหยิบกูก็เเบบกลัวคนมองไม่ดี พวกมึงทำอะไรกันวะเวลาว่างๆไม่มีงาน ถ้าหยิบหนังสือตำราเรียนมาอ่านก็พอได้ เเล้วถ้าเป็นหนังสือภาษาหรือที่ไม่เกี่ยวกับองค์กรมันจะดูน่าเกลียดไปไหมวะ หรือทำอะไรดีที่ฆ่าเวลาได้
อยากหยิบหนังสือTOEIC หนังสือภาษาญี่ปุ่น มาอ่านเตรียมสอบเพิ่มเเต่ก็กลัวคนมองว่าไอนี่ว่าง หนังสือพวกเเนวคิดการลงทุนต่างๆก็อยากอ่านเเต่ก็กลัวว่าว่าง

>>733 สวัสดิการ-เงินเดือนดีกว่านี่อย่าพูด ถ้าในคนสัมมี HR อยู่ด้วยเค้าจะสวนกลับมาว่างี้ถ้าหาที่ใหม่ได้ก็จะลาออกใช่มั้ยคะ
ที่จริงแค่มึงบอกว่ามีปัญหา คร่าวๆว่าเป็นปัญหาแนวไหน คนสัมก็ควรจบได้แล้ว HR ที่ดีจะไม่ลงลึกกว่านั้น ยิ่งถ้าคนที่ไม่ยอมจบซักไซ้จนต้องลงดีเทลเป็นหัวหน้างานนี่มึงควรพิจารณาบริษัทอื่นแล้วว่ะ

>>734 อ่านด้วยโน๊ตบุค วางมือบนคีย์บอร์ดตลอดเวลา ทำหน้าเครียดๆ

>>734 สายงานอะไรของมึงวะ? ทำไมมีเวลาว่างได้ขนาดนั้น? แล้วว่างตลอดด้วยไหม? คือ ถ้ากูอายุ30อัพกูก่ะไว้ว่าคงไปหย่อนตำแหน่งตรงนั้นอ่ะนะถ้าเป็นไปได้

มีใครเคยหรือกำลังทำงานเสริมตอบแบบสอบถามมั้ยวะ พวก surveycompare อะไรงี๊ อยากรู้ว่ามันได้เงินจริงมั้ย แล้วโดนเอาข้อมูลส่วนตัวไปขายหรือเปล่า

งานกูดีนะ เพื่อนร่วมงานก็ดี แต่ปัญหาคือกูแม่งไม่เก่งว่ะ หัวช้า คิดไม่หลุดกรอบแล้วมันทำให้ดุด้อยที่สุดในทีม กูก็พยายามแล้วพยายามอีก ขยันกว่าคนอื่นเป็นเท่าตัวแต่ก็สู้ใครไม่ได้ซะที เหนื่อยโว้ย ทำไมกูพยายามไปก็ไม่เก่งอย่างที่หวังวะ กูอยู่ผิดที่ผิดทางหรอวะหรือกูมันไม่มีอะไรดีจริงๆ

>>737 กูอยู่ราชการก็เห็นว่างๆกันทุกฝ่าย ยกเว้นมีโครงการลงมาทีก็ยุ่งที เสร็จแล้วก็ว่างๆรอทำโครงการหน้า

>>735 ที่เขาซักไซ้เพราะที่บริษัทนั้นก็มีปัญหาทำนองเดียวกันหรือเปล่า เลยซักเชิงลึกว่าสิ่งที่ candidate รับไม่ได้คืออะไร ถ้ามันตรงกับสิ่งที่บริษัทเป็นจะได้ไม่ต้องรับเข้ามาให้เสียเวลาทั้งสองฝ่าย เพราะถึงรับเข้ามาก็คงอยู่ไม่ได้อีกเหมือนเดิม บริษัททุกที่มีข้อดีข้อเสีย ไม่มีที่ไหนดีไปหมดหรอก แต่มันอยู่ที่ว่าคนคนนั้นโฟกัสกับอะไร รับได้/ไม่ได้กับอะไร แต่จะไปบอก candidate ว่า อ๋อ บริษัทเราการเมืองแรงมากค่ะ มันก็บอกไม่ได้ไง มันเลยต้องตะล่อมถามเอานี่แหละ อย่างกูนะ ไม่สนใจเลย ใครจะดราม่าการเมืองห่าเหวอะไร กูเจอมาเยอะและกูลอยตัวจากปัญหาพวกนี้ไปนานแล้ว กูจะโฟกัสที่ค่าตอบแทน/เนื้องาน/career path แต่ถ้าเป็นเด็กๆ หน่อยจะชอบแบบขอสังคมดีๆ เพื่อนดีๆ รุ่นพี่ใจดีไม่ดุคอยสอนงาน สนุกสนานเฮฮา เงินกับความก้าวหน้าไม่ค่อยแคร์มาก ยกเว้นเด็กทะเยอทะยานก็จะอีกแบบนึงไรเงี้ย

>>720 ถ้ามันติดปัจจัยอื่นๆที่มึงคุมไม่ได้ก็ควรจะให้หัวหน้ามึงไปจัดการให้
อย่างน้อยถ้าเค้าช่วยแก้ไม่ได้ เค้าก็จะได้รู้ว่ามันไม่ใช่ความผิดมึงนะ
หรือบางทีเวลาบอกหัวหน้าว่างานจะเรียบร้อยเมื่อไหร่ก็ลองเผื่อเวลาไว้เพิ่ม เผื่อเจอเหตุไม่คาดฝันจะได้แก้ทัน
ถ้ารู้ตัวว่าอะไรจะไม่ทัน deadline ที่เคยตกลงกันก็ควรบอกแต่เนิ่นๆ อย่าไปบอกตอนใกล้ๆ

>>725 โดนโยนงานที่ไม่ใช่งานเดิมของตัวเองใส่แล้วงานเดิมก็ยังต้องทำกูว่าจะเอาคุณภาพงานดีๆด้วยมันก็ยากนะ
ถ้าหัวหน้ามีเหตุผลพอก็ลองบอกเค้าตรงๆว่ามันโหลดเกิน ให้หาคนมาแทนคนที่ออกไปด้วย
แต่ถ้าเค้ากะจะเนียนยัดให้มึงทำทั้งสองงานไปพร้อมๆกันก็ซวยไป

>>726 กูเคยมีหัวหน้างานที่เป็นพวกชอบเหวี่ยงวีนอยู่ ซึ่งต้องทำงานกับคนแบบนี้โคตรเสียสุขภาพจิต
โดยเฉพาะยิ่งเป็นหัวหน้าเรายิ่งบ่นไม่ได้ พอมีโอกาสกูได้ย้ายทีมเปลี่ยนหัวหน้าก็รู้สึกดีขึ้นเยอะ

>>732 กับที่เก่ากูก็เคยรู้สึกแบบนี้ ตอนนี้ออกมาเป็น outsource แล้วรู้สึกดีขึ้นเยอะ เงินบวกจากที่เก่ามาเยอะมาก
ถึงสวัสดิการจะแย่ลงแต่คิดเป็นเงินแล้วกูว่าคุ้ม แถมโชคดีได้อยู่ทีมที่งานไม่หนักด้วย
ไม่ต้องมาคอยฟัง HR ตอแหลว่าบริษัทนี้ดูแลพนักงานดี ทำธุรกิจแบบมีจริยธรรมนะ
แต่เงินเดือนได้ขึ้นค่อนข้างน้อย บริษัทก็อ้างว่าชาร์จเงินจากลูกค้าได้แค่นี้ ถึงจุดนึงถ้ารู้สึกว่าไม่คุ้มกูก็คงไป

>>739 มึงเป็นเด็กใหม่ใช่ป่าววว มึงยังไม่ชินงานเฉยๆใจเย็นๆค่อยเป็นค่อยไป

เออมึงคิดยังไงกับพนักงานทำงานถวายหัวให้องค์กรวะ แบบนี้ก็ไม่ได้ๆเดี๋ยวบริษัทโดนมองไม่ได้ ต้องปง ต้องเป๊ะ ต้องทำงานเกินเวลา ต้องทำเยอะกว่าหน้าที่ แต่ผลตอบแทนคือมันไม่ใช่อ่ะ กูโดนพนักงานเก่าฝังหัวแบบรักองค์กร ซึ่งในความคิดกูนะมีแต่คำว่าเพื่อออออออออ

พวกมึงว่าเป็นยังไง เป็นแนวคิดที่ถูกต้องมั้ย แล้วมันดีหรือเปล่า

>>744 ส่วนตัวกูไม่ชอบ ส่วนมากคนที่ไซโคให้คนอื่นทำงานหนักๆก็คือคนที่ได้ประโยชน์จากงานหนักของคนอื่นทั้งนั้น
บริษัทแบบนี้ก็แค่อยากให้พนีกงานทำงานเยอะๆ แต่ตัวเองอยากจะจ่ายน้อยๆ

>>744 กูเคยได้ยินว่า ถ้าที่ไหนให้ผลตอบแทนมึงน้อย ก็แปลว่าเค้าเห็นค่าในตัวมึงแค่นั้น
มึงรักองค์กร แล้วองค์กรรักมึงรึเปล่า ได้เลื่อนขั้นมั้ย มีโอกาสอยู่ๆไปแล้วโดนไล่ออกรึเปล่า

>>745 กูพึ่งเข้ามาอยู่น่ะ แต่เหมือนกูเริ่มเห็นไรหลายๆอย่าง เพราะกูชอบสังเกตุแล้วคิดด้วยมั้งกูคิดว่านี่เป็นข้อแย่ของกูเลย ที่ทำให้มีอคติ ความเห็นมึงแบบโดนใจกุชิบหาย

>>746 งานกดดัน และต้องรับผิดชอบสูงแต่ค่าตอบแทนไม่คุ้มกับความเครียดของงาน ก้าวหน้ายาก ไม่ค่อยมีระบบที่ดีน่ะ

>>744 ตาม >>745 คนที่มาคอยบอกให้มึงทำงานหนักๆๆๆๆๆ เพื่อ บ. น่ะคือคนที่ได้หาประโยชน์จากมึง คือถ้ามึงหัวอ่อนยอมทำตามมึงก็จะได้เศษๆผลประโยชน์ที่เค้าจะแบ่งให้มึง เช่น ประเมินผลงานมึงดี โบนัสมึงเยอะกว่าชาวบ้านครึ่งเดือนไรงี้
ส่วนคนที่ได้ผลประโยชน์เต็มๆคือคนที่งานมึง เวลาผู้ใหญ่เรียกหาเค้าไม่เรียกมึง เค้าเรียกคนที่ใช้มึง

30 กว่าๆ ไปเรียนโทยังคุ้มมั้ยวะ

>>748 กูไม่มีทางเลือกอ่ะตอนนี้ ตั้งแต่กูจบมาก็ไม่เคยได้ทำงานตรงสาย ก่อนกูมาอยู่ที่นี่กูก็ตกงานมาพักนึงจนเงินเก็บกุแทบไม่เหลือกูต้องจำใจไปก่อน ระหว่างนั้นกูหางานใหม่อยู่อ้ะะะ อย่าเก้วกาดใส่กรูวววว

>>746 บางที่ให้ผลตอบแทนน้อยเพราะมันมีปัญญาจ่ายแค่นั้น งานไม่ได้ยากมาก qualification ไม่สูง รับใครมาทำก็ได้ มันเลยไม่ง้อ มันเป็นเรื่องของอำนาจการต่อรอง เมื่อไหร่มึงมีอำนาจในการต่อรองมาก มีคุณสมบัติที่ใครๆ ก็ต้องการ มึงก็ไม่ต้องง้องาน มีแต่งานวิ่งเข้ามาง้อมึง แต่บางคนไม่ได้อยู่ในสถานะนั้น ก็ต้องง้องาน อดทนกันไป เพราะทางเลือกมีไม่มากนัก

แต่เรื่องให้พนักงานทำงานแบบแรงงานทาสให้รักองค์กรแบบไร้สาระทำงานหนักจนแทบจะตายคาโต๊ะทำงานนี่ไม่ต้องไปสนใจหรอก ส่วนมากจะเจอแบบนี้กับเจ้าของหรือเจ้านายเห่ยๆ กากๆ โลกแคบ

>>749 ถ้าเอามาใช้ให้หน้าที่การงานก้าวหน้า ก็คุ้ม คือมึงจะมีคอนเนคชั่นเพิ่มอะนะ แล้วคนมาเรียนปอโท กูว่าก็นะ ดีมากระดับหนึ่งละ

>>749 เรียนโทก็ได้ connection มาเพิ่มเติม ถ้ามึงคิดว่าการเรียนโทแล้วทำให้หน้าที่การงานก้าวหน้าขึ้นก็เรียน

>>744 กูมีเพื่อนแบบนี้นะ แต่คนนี้คือคนดีจริงเขาทำด้วยใจรักเอง ทำเงียบๆคนเดียวไม่ได้เอามาโอ้อวดอะไร
มันก็ผลดีกับเขานะ คนที่คิดแบบนี้จะอยู่ได้ยาวเพราะรักองค์กร หัวหน้าก็รัก สำหรับบริษัทที่คนไม่เยอะถ้าอยู่ในระดับที่เขามองเห็นเขาก็รักสนับสนุน ถึงไม่ก้าวหน้าก็มีคนปกป้องล่ะ(คนนี้ก้าวหน้าด้วย ประเมินดีตลอด) ถึงตอนสุดท้ายแม่งจะลาออกไปแต่งงานแต่ก็ถูกเอามาเป็นบรรทัดฐานบ่อยๆ ไม่สาย ไม่ลา ไม่ขาด ไม่บ่น พักร้อนเหลือ โอทีบางทีแม่งก็โอฟรี แม่งบอกทำช้าเองเลยไม่อยากเขียน /ขี่ยูนิคอร์นวิ่งในทุ่งลาเวนเดอร์

เรื่องผลตอบแทนกูไม่รู้ อยู่ที่หัวหน้าล้วนๆเลยว่ามีอำนาจไหม มีใจอยากช่วยตรงนี้ไหม เขาชอบแต่ไม่มีอำนาจ/ไม่ช่วยก็ไม่มีประโยชน์ หัวหน้าบางคนมันไม่ยุ่งเรื่องเงิน ให้เป็นหน้าที่ hr เงินเพิ่มตามปี

>>754 กูไม่ถึงขั้นเพื่อนมึงนะ กูไม่ใช่คนดีอะไร แต่กูทำงานหนักและถือว่าค่อนข้างทุ่มเทเพราะกูแค่ไม่อยากมาเดือดร้อนทีหลัง งานของกู ถ้ากูทำเหี้ยๆ ส่งๆ ไป สุดท้ายคนที่ต้องมานั่งตามแก้ปัญหาก็คือกูเองอยู่ดี กูเลยตั้งใจทำให้มันดีแต่แรกดีกว่า ส่วนเรื่องโอที กูจะเขียนโอเมื่องานมันโหลดจนทำให้กูต้องอยู่โอที แต่ถ้ากูอยู่โอเพราะกูหัวไม่แล่นเอง นั่งคิดว่าจะทำไงกับงานชิ้นนี้ดี อันนี้กูก็ไม่เขียนว่ะ เพราะกูก็คิดว่าที่ต้องอยู่โอเพราะตัวกูคิดช้าเอง ไม่ใช่เพราะ work load เขียนไปก็ละอายใจ ไม่ต่างอะไรกับพวกที่กลางวันเดินเม้ามอยทั้งวันเพื่อจะอยู่เขียนโอตอนเย็น โดนน้องที่ทำงานด่าคำเดียวกันเลย ลาเวนเดอร์ 55555 แต่หัวหน้าไม่ได้รักกูหรอกนะ เพราะกูนิสัยเหี้ย ปากเสีย ชอบเถียง ดื้อสุดๆ ถึงเขาไม่ชอบขี้หน้ากูแต่เขาก็เห็นแหละว่ากูทำงานหนัก ก็เลยยังประเมินกูออกมาดี เพราะถ้าประเมินออกมาไม่ดีกูไปนานแล้ว จริงๆ ก็ว่าจะไปตั้งแต่โบนัสรอบนี้ออกแล้ว พอประเมินออกมาดี โบนัสเยอะ เงินเดือนขึ้นเยอะ เลยทำให้ลังเลไปอีก (สงสัยหัวหน้าจะรู้ว่ากูคิดอะไรอยู่ ถถถ)

พี่โม่งมนุษย์เงินเดือนทั้งหลายการเมืองในออฟฟิศคืออะไรครับ เเล้วเด็กใหม่เพิ่งหัดทำงานควรจะต้องทำตัวยังไง หรือนานๆไปจะอยู่ยังไง
เพิ่งเคยได้ยินคำนี้

>>756 การเมืองในออฟฟิศก็คือดราม่างานกลุ่มตอนเรียนเวอร์ชั่นอัพเกรด จริงจังขึ้น ใส่ไฟหนักขึ้น เครียดขึ้น เพราะไม่ใช่แค่การใช้ชีวิตในสังคมนั้นแล้ว แต่มันจะส่งผลไปถึงอนาคตทางการงานด้วย
แต่ที่ยังเหมือนดราม่างานกลุ่มคือใครไม่สนก็ยังไม่ต้องสน ลอยตัวแล้วทำตัวเองให้ดีก็ชิลๆได้เหมือนเดิม

>>756 การเมืองในออฟฟิศคือการที่ในโปรเจ็ค/แผนก/บริษัทแบ่งออกเป็น 2 กลุ่มขึ้นไปตั้งแง่ใส่กัน ไม่ให้ความร่วมมือกัน ใส่ไฟ แทงหลัง เลื่อยขาเก้าอี้ ชิงดีชิงเด่น
เสกลเล็กสุด คือในทีมหรือโปรเจ็ค วิธีทำตัวมี 2 แบบ
1. วางตัวเป็นกลาง คุยกะทุกฝ่าย วิธีนี้เจ็บน้อยสุด แต่ก็จะโดนผลกระทบจากทั้ง 2 ฝั่ง บ้างถูกปฎิบัติเหมือนอยู่อีกฝั่งนึง เวลาประเมินจะไม่มีคะแนนลูกรักเพราะไม่ได้อยู่ข้างไหน
2. เลือกข้าง ดูว่าข้างไหนใหญ่กว่า (ในสเกลโปรเจ็ค การเมืองมักเกิดจาก lead ไม่ลงรอยกะระดับ senior) มีผลกะตัวเองมากกว่า ในกรณีนี้คือ lead เพราะเป็นคนประเมินผลงาน
เสกลที่ไหญ่กว่าก็คล้ายๆกันแต่จะเปลี่ยนฝ่ายที่ไม่ลงรอยกัน เช่น เมเนเจอร์กับรองเมเนเจอร์ หรือ รองเมเนเจอร์กับซีเนียร์ โดยส่วนมากเราจะถูกบีบให้เลือกฝ่าย เพราะถ้าไม่เลือกเราจะถูกโยนไปเป็นอีกฝ่ายทันที มีผลกับการขึ้นเงินเดือนและตำแหน่ง
จนมีคำกล่าวที่ว่า "ถ้ามึงไม่เล่นเกม เกมก็จะเล่นมึง"

เเล้วประมาณว่า ถ้าผมเข้าไปเเล้วหัวหน้าไม่ชอบขี้หน้าเพราะไอนี่มันเก่งกว่า,เงินเดือนเยอะกว่าอะไรเเบบนี้ ด่าสารพัดอะไรเเบบนี้ เเกล้งบลาๆ
ถือว่าเป็นการเมืองไหมครับ หรือไม่ใช่

>>759 อันนั้นแค่เกลียดขี้หน้ามึง

>>759 ไม่ใช่อันนั้นเรื่องส่วนตัว แล้วเดี๋ยวมึงจะถามศัพท์คำว่า "กั๊ก" เพิ่มอีกคำ

>>754 อันนี้คือหัวหน้าดีแล้วเห็นคุณค่าของสิ่งที่ทำมันก็ดีไปไง
เหี้ยสุดที่กูเคยโดนคือโดนบังคับให้ทำงานที่ไม่ตรงตำแหน่ง แต่ก็พยายามมั่วกันจนงานเสร็จ
ช่วงนั้นนี่คือกลับดึกกันทุกวันไม่ได้โอทีอยู่ 4 เดือน คนสั่งก็เรื่องมากชิบหาย คืองานก็เร่ง แต่จะเอาเนี้ยบด้วย
ทำออกมาเสร็จโดนประเมินออกมาแย่อีก แล้วหัวหน้าก็อ้างว่านี่ไม่ได้บังคับนะ อยากทำกันเอง
ที่ว่านี่คือโดนด้วยกันทั้งทีมนะ ไม่ใช่กูโดนอยู่คนเดียว
คืองานหนักแล้วบริษัทแฟร์จ่ายโอที หรือประเมินออกมาให้เยอะชดเชยมันก็เรื่องนึง แต่เจอแบบนี้คือบายจ้า

>>761 กั๊กนี่พอเข้าใจครับ 555 คือประมาณว่าไม่สอนงาน หวงความรู้อะไรเเบบนี้สินะ

ในมู้ซาลารีแมนมีโม่งวัยกลางคนที่ยังสับสนกับชีวิตอยู่มะ กู30+ละ ตอนนี้สิ่งที่ต้องการมีแค่งานที่คิดว่าสามารถทำได้โดยไม่ต้องเครียดจนเกินไป อยู่ได้ยันเกษียณ รายได้โอเค แต่กูยังหางานที่ว่าไม่เจอเลย งานที่ทำอยู่ทุกวันนี้เงินดี สวัสดิการดี มั่นคง แต่งานหนักมากและเครียดมาก รู้สึกเหมือนเส้นสมองจะแตกในทุกๆ วัน เวลาเห็นกระทู้คนบ่นว่างในเวลางาน ทำไรดี กูนี่แบบ โหยย แม่งทำงานห่าอะไรกันวะ เงินเดือนเท่าไหร่ ทำไมสบายเหลือเกิน ในขณะที่งานกูโหลดทั้งในแง่ของ quantity และ quality แต่การหางานใหม่มันก็คือความเสี่ยง มันไม่เหมือนตอนเด็กแล้วอะที่ยังมีเวลามีโอกาสให้เสี่ยงมากมาย พออายุมาก หางานก็เริ่มยาก จะเปลี่ยนสายงานไปเรื่อยๆ มันก็ไม่ดีกับโปรไฟล์ แล้วกูยังไม่รู้เลยว่ากูอยากทำอะไร เปลี่ยนมา 3 สายงานแล้ว บางโมเมนท์ก็คิดว่าจะทนอยู่กับงานปัจจุบันไป บางโมเมนท์ก็คิดว่าไม่ไหวแล้วว้อยยย สับสนในทุกๆ วัน ไม่มีวันไหนเลยที่ไม่เปิดเว็บหางาน เหมือนคนบ้าอะ เฮ้อ

จริงจังไปทำไม ไม่ได้มีชีวิตอมตะซะหน่อย

>>764 ขนาดกูเบื่อ บ. กูจะตายชักกูยังไม่เข้าเว็บหางานเลยนะเว้ย ถ้ามึงเข้าทุกวันขนาดนี้ย้ายเหอะว่ะ

>>766 ปัญหาคือไม่รู้จะไปทำอะไรนี่แหละ แต่ที่แน่ๆ ไม่อยากทำงานสายเดิมแล้ว ที่เปิดเว็บหางานทุกวันเพราะหวังว่าจะเห็นประกาศรับสมัครงานที่อ่านแล้ว เฮ้ย อันนี้น่าไปทำว่ะ แต่จนวันนี้ก็ยังไม่เจอ ก็เลยอดทนทำงานเดิมไปอย่างน้อยก็ค่าตอบแทนดี บ.ดี แต่มันเครียด ท้อ และหลายครั้งก็หดหู่ คิดว่าคงอยู่แบบนี้ไปทั้งชีวิตไม่ไหว แต่ยิ่งปล่อยให้เวลาล่วงเลยก็ยิ่งแก่ยิ่งไหวตัวยาก

อายุ30นี่คือน่าจะเป็นหัวหน้าเเล้วใช่ปะพี่โม่ง งานกดดันเครียดขึ้นเรื่อยๆมันน่าจะปกตินะ
มีญาติคนนึง เห็นเคยเล่นประมาณเเบบเนี้ยเเหละเห็นบ่นว่าเริ่มงานโหดๆเลยเครียดเเบบชิบหาย เเต่เก่งสามารถพอทำได้ เป็นงานพวกเเนวดีไซน์วิศวกรรม เเล้วเลิกดึกๆเกือบทุกวัน เพราะงานมันทำไม่ทัน มันเยอะเเถมต้องไปดีลกับพวกผู้รับเหมาอะไรด้วย
เงินเดือนเยอะก็จริงอายุเเค่เริ่มงานได้รวมOT ไปไม่ต่ำกว่า 40k 50kเเล้ว เเต่ทำไม่ไหวทนจนสุดท้ายประมาณอายุ30เอาเงินตรงนั้นมาเปิดร้านอาหารตัวเองเพื่อหนีความเครียด งานออฟฟิศในชีวิต อยากเป็นนายตัวเอง เเต่ก็เห็นว่ามันก็เครียดอยู่ดีเพราะมันก็ต้องดีลกับคนบ้างเเต่ไม่เครียดกับงาน

ถ้างานไม่ถูกใจลองหาช่องทางที่อยากเป็นนายตัวเองก็ดีนะ อาจจะไม่เครียด
มีอีกก็งานราชการคนใกล้ตัวเล่ามาว่างานสบาย เรื่อยๆ อยู่ยาวๆ เป็นงานเลี้ยงคน เเต่การเมืองหนักเเบบโคตรๆ ซึ่งผมก็เพิ่งเคยได้ยินคำว่าการเมืองเนี่ยเเหละเลยลองเอามาถามข้างบน 5555 ไม่รู้จริงไหม ถ้ามีใครทำงานราชการลองเล่าให้ฟังหน่อยก็ดีครับ

>>768 การเมืองเอกชนก็มี บางคนพอบอร์ดผู้บริหารเปลี่ยนทีเดือดร้อนเลย ขั้วการเมืองเปลี่ยนโดนย้ายไม่ก็โดนบีบต่างๆ นานา ยิ่งสูงยิ่งหนาว แต่ถ้าเป็นเด็กจบใหม่ส่วนมากการเมืองก็ไม่ได้มีผลขนาดนั้นหรอก ก็ทำงานตามหน้าที่ของเราไปและอย่าไปเลือกข้างชัดเจนมาก เนียนตามน้ำๆ ไป ยังไงเราก็ไม่ได้อยู่ในจุดที่จะมีอำนาจทำอะไรอยู่แล้ว แต่ถ้าอยู่ระดับสูงแล้วจะเนียนยากแล้วล่ะ เพราะพอมีอำนาจตัดสินใจ บางทีการตัดสินใจเรื่องใหญ่ๆ มันก็เกี่ยวพันกับการเลือกข้าง

การเมืองเอกชนก็เห็นกันเป็นเรื่องปกติ หัวหน้าระดับสูงออกที ลูกน้อง 7-8 คนออกตามเป็นพรวนย้ายไปอยู่ที่ใหม่ตาม หัวหน้าบางคนก็ไปที่อื่น
เรื่องการมึงข้อดีคือมึงไปงัดกับใครก็จะมีคนคอยปกป้องมึง แต่ข้อเสียก็ตามข้างบน

ไหนๆก็พูดถึงการเมืองในออฟฟิซแล้ว ขอรีรันเล่าประสบการณ์ที่กูอยู่เฉยๆก็โดนหน่อยละกัน
>>>/lifestyle/3353/346/

>>768 งานราชการระดับล่างๆถึงกลาง ถือว่าสบายนะ การเมืองไม่มีผลต่อการทำงานเลย
แต่ถ้าจะขึ้นตำแหน่งสูงๆ เก่งอย่างเดียวไม่พอ ต้องมีนายสนับสนุนด้วย
ถ้าไม่หวังตำแหน่งสูงๆ ทำงานกินเงินเดือนไปเรื่อยๆ ก็ถือว่าเป็นอะไรที่สบายพอสมควร

>>764 >>767 อันนี้ตอบแบบจริงจังไม่ได้กวนตีนนะ บวชที่ธรรมกายอ่ะจบ
อาชีพพระเป็นงานที่
>ไม่ต้องเครียดจนเกินไป
>อยู่ได้ยันเกษียณ
>รายได้โอเค
ครบเงื่อนไขที่มึงว่ามาเลย

ถ้ามึงเป็นHR หรือเป็นหัวหน้าสัมภาษณ์งานหรือเจ้าของบ. มีเด็กที่เก่งภาษาอังกฤษมาก ได้ภาษาที่3ด้วย เเต่ความรู้สายที่เรียนมาไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไรนัก เกรดห่วย พื้นฐานอะไรเเบบนี้อ่อนเเอมาก ถึงดูมีเเววที่จะพัฒนาหรือสอนได้เเต่อาจจะหัวช้าโง่ เทียบกับเด็กที่มีความรู้ในสายที่เรียนในระดับนึง ถามอะไรพื้นฐานตอบได้ ลึกๆก็ตอบได้บ้างในสิ่งที่เรียนมา เเต่ภาษาไม่ได้เลย เเล้วบ.เป็นบ.ต่างชาติที่จะต้องการติดต่อสื่อสารประชุม
จะพิจารณารับใครเข้าทำงาน โดยที่ทั้งคู่อยากจะมาทำในสายงานที่เกี่ยวกับสิ่งที่เรียนจบมา

>>767 งานไม่เครียดสบายๆถามว่ามีมั้ยมีนะกูเคยทำตอนพึ่งจบทำซะกูไฟมอดหมดแต่แม่งสบายจริงๆ ค่าตอบแทนก็ตามเนื้องานเดือนละ 7xxx

>>773 บวชที่ธรรมกายเติบโตยาก แนะนำวัดเล็ก ๆ เอาประสบการณ์ก่อน

อีกอย่างธรรมกายเส้นสายมันเยอะ มึงจะเติบโตในตำแหน่งยาก แถมวัดไม่ได้ฮิตแบบเมื่อก่อนแล้วด้วย

โดนโยนงานทุกอย่างมาจนอยากเทแม่งให้หมด เพราะเริ่มรู้สึกว่าไม่อยากตื่นมาทำงานแล้ววะ ไม่ได้หลับต่อหรืออะไรนะ กูตื่นเต็มตาเลยละ แต่ได้แต่นอนลืมตาเอาแขนก่ายหน้าผากว่าไม่อยากมาทำงานเลย เฮ้ออออออออ งานใหม่ก็หายากจริงๆ

>>774 อ่านเคสนี้แล้วกลุ้มเลย ไม่เอาทั้งคู่ได้มั้ย
คนได้ภาษาเอามาก็เป็นภาระต้องสอนงาน แถมไม่รู้จะสอนได้มั้ยอีก
ส่วนคนไม่ได้ภาษาจะเอาเข้าบ.ต่างชาติที่ต้องสื่อสารประชุมเนี่ยมันฟาวล์แต่ต้นละ
แต่ถ้าจำต้องเลือกเราเอาคนไม่ได้ภาษา แล้วไล่มันไปหาคอร์สอินเทนซีฟลงเรียน

>>774 เด็กจบใหม่ใช่ไหม เป็นกูกูเลือกคนแรก งานมันสอนกันได้ ภาษาสอนไม่ได้
อันนี้เล่าเคสเพื่อนกูให้ฟัง มันเข้างานที่ใหม่ คนที่เข้าพร้อมมันได้ภาษา จบโทนอก โปรไฟล์ดี แต่ทำงานไม่เป็น
ตัวเพื่อนกูทำงานมาทุกสาย(job hopper)ที่ละนิดๆหน่อยๆ ไม่ได้ภาษาเลย
สุดท้ายแล้วไอ้สองคนนี้มันจะตีกันเอง ไอ้คนที่สองมันจะน้อยเนื้อต่ำใจคนแรกว่าแม่งโปรไฟล์ดีกว่า แต่มันโง่กว่ากูแน่นอน(แต่เขาได้ภาษานะ) งานมันก็เรียนช้ากว่า แต่มันได้เงินเยอะกว่ากูแน่ๆเพราะมันจบโท โลกแม่งไม่ยุติธรรม น้อยอกน้อยใจๆๆ แซะๆเหวี่ยงๆ
สุดท้ายแล้วถ้ามีคนลาออกไอ้คนที่สองจะลาออกเพราะความน้อยใจ ไอ้คนแรกจะลาออกเพราะทำงานไม่เป็น/โดนไอ้คนแรกบีบ
เคสเพื่อนกูจบที่เพื่อนกูออกก่อน แล้วโทไปไซโคคนที่สองให้ออกไปหาที่ๆดีกว่า แล้วโทไปไซโคหัวหน้าว่าไอ้คนแรกทำงานกากมันทนเป็นเดอะแบกไม่ไหวขอออก

>>779 อันนี้กูว่าเพื่อนมึงคือตัวปัญหาละ อิจฉาเค้าแล้วใส่ไฟ ตีสองหน้า เอาดีเข้าตัว ส้นตีนชิบหาย ถ้ากูรู้กูจะจ้างคนไปดักต่อย

>>780 +1

>>774 ระยะยาว คนแรกแน่นอนวะ งานมันสอนกันได้ ยิ่งถ้าไม่ใช่วิชาเฉพาะทางใช้เวลาเรียนรู้สักพักก็เป็นแล้ว หาพี่เลี้ยงนิสัยดีๆไม่หวงความรู้สักคน คอยเทรน รอสัก 2-3 ปีกลายเป็นทรัพยากรที่ดีในบริษัทแน่ ยิ่งได้ภาษาออกหน้าคุยกับบริษัทคู่ค้าได้อีก ยิ่งถ้าคนได้ภาษามันไม่ได้โง่แน่ ภาษามันก็ต้องใช้สมองเหมือนกันนะมึงไม่ใช่ไปนั่งเรียนโง่ๆแล้วออกมาพูด อ่าน เขียนได้เลย
ระยะสั้น งานที่ล้นไม่มาก ไม่ไหวจะเคลีย จับไอคนที่สองมาก่อนเลยพื้นฐานงานแน่นอยู่แล้ว แปบๆ จับนั่งทำงานแบ่งภาระได้ แต่ก็ให้ทำงานที่ไม่ต้องออกหน้าใช้ภาษาเยอะ นานเข้า ทักษะภาษาไม่พัฒนาก็จับแช่มันไว้ตรงนั้นละเดี๋ยวก็ลาออกไปเอง

>>780 กูก็มองงั้น มันแพ้ภัยตัวเองเป็นกูกูก็จ้างคนภาษาดี แล้วเก็บให้ห่างๆคนแบบไอ้คนแรกอย่างที่ >>782 ว่า แต่คนแบบคนที่สองเนี่ยมีโอกาสโดนใส่ไฟมากว่าทำงานไม่เป็นได้แต่ภาษา
สำหรับกูการได้ภาษานี่คือข้อดีนะ แต่บางคนแม่งชอบเอามาพูดเหมือนเป็นจุดอ่อน

กูทำงานจจะครบเดือนแล้ว เรียนรู้งานได้ในระดับนึง แต่มันมีส่วนที่กูทำไม่ได้เลยคือติดต่อเสนอขายกับลูกค้าไม่ว่าต่อหน้าหรือโทรศัพท์กูเคยผ่านงานแต่หน้าคอม ทำพวกอาร์ตได้ พอมาเจอแบบนี้กูโดนพี่สอนงานเอดประจำำ กุคุยเสนอขายไม่รอดเลยกุท้อมากตอนนี้ เครียดด้วยว่ะ กูควรไปหางานใหม่ที่เหมาะกับกูดีไหมที่ไม่ต้องประสานกับลูกค้า ประสานแค่คนในบริษัทพอ

>>784 ไม่ลองเรียนเสริมอ่าน หรือปรึกษารุ่นพี่เซลดูละ ถ้าจนแล้วไปไม่รอดก็ออกมาเหอะ ทักษะด้านนี้บางคนก็เข็นไม่ขึ้น

>>785 กูหาอ่านฝึกลองคนเดียวดูแล้วมันธรรมชาติมากทำได้ แต่พอเจอจริงๆมันไม่ได้เลยว่ะ กุลองปรึกษาพี่ที่เป็นเซลล์หรือลองสังเกตุวิธีเขาดู พอมาทำเองก็เหมือนเดิม= = กุนี่แม่งกากชิบ

ถามงานไม่ตอบงานน่าถีบชิบหาย

ถ้าปีนี้ได้เลื่อนตำแหน่งกูคงอดทนทำงานเก็บเงินอยู่แบบประหยัดกดตังค์มาแค่พอกินข้าวแต่ละวันกับค่าเหล้าไม่เกินอาทิตย์ละ500 แล้วพอครบปี
น่าจะมีเงินซักก้อนนึงถือไว้อยู่บวกโบนัสเผื่อฉุกเฉิน กูจะเอาเงินก้อนนั้นๆเปลี่ยนเป็นโอกาสที่จะส่งตัวเองไปเรียนต่างประเทศว่ะ เบื้องต้นเอาแค่เรียนภาษา
ก็พอ แล้วดูไปซัก 6 เดือนค่อยหาลู่ทางเรียนวิชาชีพในประเทศนั้นๆต่อ หรือ ถ้าไม่ไหวจริงๆก็ทนเก็บภาษาให้มากสุด สอบใบเซอร์ต่างๆไว้เยอะๆ
จนครบ 1 ปีค่อยกลับมาทำงานที่ไทยต่อ แต่ทางที่ดีกูอยากไปเรียนแล้วหางานทำต่อยาวๆไปเลย รู้สึกอยากเฟดตัวออกจากประเทศไทยแล้วว่ะ
มันเหมือนมองไม่เห็นอนาคตไรเลย ตั้งแต่เกิดจนโตมาเป็นวันทำงาน สิ่งที่รู้สึกว่าเจริญขึ้นก็มีแต่ห้างกับรถไฟฟ้าเอกชนเท่านั้นอ่ะ ถ้าอยู่ต่อไป
มีลูกมีหลานกูว่าประเทศนี้ไม่เวิร์คเลยสัส สู้ไปทำงานหนักๆที่ประเทศอื่น เลือกๆเอาที่สวัสดิการดีๆ ทำงานจ่ายภาษีไปเรื่อยๆเดี๋ยวเค้าก็ให้สัญชาติเอง
พร้อมกับมีลูกที่เกิดมาสัญชาตินั้นๆโดยเกิดมาในสังคมที่ดี สวัสดิการที่ดี กูก็ยอมเหนื่อยนะ เเม้จะเหนื่อยต่อจากนี้ไปอีก 10 - 20 ปีก็ตาม

>>783 คนเทพภาษาแล้วโดนใส่ไฟว่าไม่รู้เรื่องงานก็กูนี่แหละ กูเคยโดนลูกน้องไปฟ้องนายว่ากูไม่รู้เรื่องงาน นายกูเสือกเชื่อด้วยโว้ยบอกว่ากูต้องฟังมัน สุดท้ายกูออกแม่งเลยถ้ามึงโง่พอจะโอ๋คนจบ ปวช ความประพฤติแบบ3วันดี4วันไข้ก็เรื่องของมึง ... ผลสุดท้าย เขาขอให้กูอยู่ต่อ ส่วนไอ้ลูกน้องกูออกว่ะ พอมันออกไปงานกูง่ายชิบหาย ทุกวันงานโครตราบรื่น จนกูอดสงสัยไม่ได้ว่าใครกากกันแน่วะ แล้วนายกูเคยไปให้ค่าไอ้นี่ไปได้ยังไง

ปล. กูคือโม่งตัวเดียวกับไอ้ตัวนี้นะ >>694 สิ่งที่กูเห็นคือแม่งพยายามเอาหน้า ทำตัวเหมือนกับรู้เรื่องทั้งๆที่ไม่เข้าใจเหี้ยอะไรเลย ถ้าต้องอยู่กับพวกแบบนี้กับนายโง่ๆกูออกทันทีแบบไม่ลังเลเลยเพราะยังไงกูก็หางานใหม่ได้ว่ะ

>>783 กูจบสายภาษามา แม่งชอบเจอคนอื่นมาพูดเชิงว่าเรียนง่ายมั่งล่ะ ไม่จำเป็นมั่งล่ะ ล่าสุดก็คือเดี๋ยวนี้ใช้เอไอแปลได้ ไม่ต้องมีล่ามกันแล้ว อีห่า กูนี่กลอกตารัวๆ ไปจ้า

>>773 ที่ฮาคือตอนนี้กู follow @noppadon_dmc อยู่นะเมิงง ถถถ ไปบวชธรรมกายจะดีเหรอ #อาตมามิจําเป็นต้องสนหีสนแตดใดๆ
>>775 โหดมากอะเมิง นี่กูต้องลดเงินเดือนเหลือ 10% ของเงินเดือนปัจจุบันเหรอวะเนี่ย ถึงจะได้ทำงานสบายๆ กับเค้าบ้าง T^T
ปล กูเริ่มงาน 08.00 ตามปกติของงานออฟฟิศและเพิ่งเลิกงานกลับถึงบ้านเมื่อกี้นี่แหละ เฮัออออ วันศุกร์ของรีมังอย่างกู แต่อย่างน้อยก็ยังดีที่เป็นวันศุกร์ พรุ่งนี้นอนยาวได้

รู้สึกตัวเองไม่เหมาะสมกับงานเลยว่ะ แต่กูพึ่งมาทำประมาณสองสัปดาห์ หากแจ้งว่าต้องการออกนี่ออกได้เลยป่ะ ยังไม่ได้บรรจุหรือเซ็นต์อะไรกับบริษัทนะ

>>792 ถ้าเป็นงานใช้สมอง เพิ่งมาได้ 2 สัปดาห์ไม่มีผลอะไรกับงานของบริษัทหรอก ยิ่งออกเร็วยิ่งจบไวทุกฝ่าย ต่อให้อยู่ไปอีกเดือนก็ไม่มีใครได้ประโยชน์อะไร แต่ถ้าเป็นงานบริการหรืองานใช้แรงงานคงไม่ทราบนะ

>>792 งานที่ค่อนข้างใช้ไหวพริบบางเวลา แก้ไขสถานการณ์เฉพาะหน้า แต่สกิลนี้กูบอดมาก เครียดน่ะ

>>794 ลองคุยกับหัวหน้ายัง มีงานส่วนอื่นที่มูฟไปได้มั้ย ถ้ามึงมีความสามารถที่เหมาะกับงานส่วนอื่นๆ อยู่ กูว่าบริษัทน่าจะอยากเก็บไว้นะ หรือถ้าไม่ไหวจริงๆ ก็ติดต่อเอชอาร์เลย ไม่ได้เซ็นสัญญา เพิ่งทำงานไม่นานก็จริง แต่เวลาจะออกก็ควรแจ้งล่วงหน้าอยู่ดีนั่นแหละ อย่าหายไปเฉยๆ นะ เสียมารยาท ถ้าบริษัทเป็นเจ้าใหญ่ คอนเนคชันเยอะมึงก็อาจจะเสียชื่อด้วย

>>792 ถ้าบริษัทใหญ่ๆมั่นคงกูว่าลองสู้ต่อก่อนพัฒนาทักษะตัวเอง มันลำบากแค่ช่วงแรกๆละ ถ้าบริษัทตาสีตาสาไม่มีอะไรให้เสียดายก็ออกเลย

คำนิยาม "พวกไล่เด็กใหม่" ของพวกมึงเป็นยังไงบ้างลองอธิบายตามความเข้าใจให้ดูหน่อย

ตอนนี้ที่กูเจอคือ ในบริษัทกูจะมีแผนกนึงคนเข้าออกบ่อยมาก เพราะคนสอนงานหรือหัวหน้าแผนกนั้นดุเด็กใหม่แต่มันเก่งนะ คือไม่สอนงานเขาดีๆอ่ะสุดท้ายก็ต้องหาใหม่เรื่อยๆ กูเห็นแล้วกูสงสารนะถ้ากูไปเตือนจะถือว่าก้าวก่ายไหม

อันนี้กูยังเด็กนะยังเพิ่งทำงานพี่โม่งเงินเดือนได้เดือนละ16000อยู่ตอนนี้ เเต่mindset ฝันกูตั้งเเต่เด็กๆเลย อนาคตกูอยากจะทำงานได้เงินเดือนละ30000พอ เเต่ขออย่างเดียวคืองานไม่เครียดมาก บ้านมี รถมีเเล้ว ไม่คิดจะขวนขวายหาอะไรเพิ่มเติม(ไม่อยากมีครอบครัวด้วย)
เเต่คนรอบข้างตัวกูบอกกูประจำว่าเงินเดือน30000นี่ไม่พอใช้เเน่นอน ทำไมฝันต่ำจัง ฝันเเค่เนี้ยอะนะ กูก็งงทำไมวะ30000มันก็เยอะเเล้วสำหรับกู
เลยอยากลองมาปรึกษาเพื่อนโม่งในนี้บ้างว่ะว่าmindsetกูผิดไหมหรืออย่างน้อยควรหวังให้มากกว่านี้

เท่าที่กูคิดได้คือ 1.เงินเดือน30000ไปตลอดอนาคตเงินจะเฟ้อซึ่งอาจจะน้อยไป
2.เงินเก็บน้อยไปหน่อย ทำให้สำรองต่อเดือนได้น้อย

มีข้ออื่นไหมวะ คือตอนนี้กูสามารถหาเงินได้ประมาณ16000นั่นเเหละ เเล้วก็มีงานเสริมอีกส่วนตัวได้ 6พัน 7พัน ละกูเป็นพวกเเบบว่าติดบ้าน ไม่เที่ยวไม่เหี้ยไรทั้งนั้นทำงานเสร็จกลับบ้าน กลับบ้านก็หาวิธีถูกๆ นั่งรถเมล์ เดิน ก็ขี้เหนียวนั่นเเหละทำให้กูมีตังค์เก็บเยอะเดือนนึงเก็บได้เกือบสองหมื่นเลยต่อเดือน โชคดีคือที่ทำงานใกล้บ้าน ภาระพ่อเเม่ต้องส่งเงินไม่มี ตัวคนเดียวล้วนๆ

กูควรเปลี่ยนmindsetตัวเองไหมวะ หรือต้องระวังอะไรในอนาคตเพิ่ม เรื่องการหาเงิน ส่วนหนึ่งกูก็เป็นพวกรักสบายด้วยเเหละ มันเหมือนเเบบตอนนี้กูบรรลุความฝันกูเเล้วไม่ค่อยมีไฟขวนขวายหาตังค์เพิ่มเติมเลยว่ะ ทำงานก็ทำให้ดีตามที่ได้รับมอบหมายตำเเหน่งพอ ไม่ได้คิดจะลงทุนอะไรเพิ่มเติมเลย คือเหมือนมันไม่มีตัวกระตุ้นเลยว่ะ... โชคดีที่ภาระพ่อเเม่กูก็ไม่มีด้วย

>>797 ถ้าอาการหนักขนาดใครก็อยู่ไม่ได้แบบนั้นกุว่ามึงไปเตือนก็คงไม่ได้อะไรขึ้นมาหรอก หาเหาใส่หัวเปล่าๆ

>>798 แล้วแต่มึงเลย วันนี้มึงพอใจ วันหน้ามึงไม่พอใจ เดี๋ยวมึงก็ขวนขวายดิ้นรนเองแหละ แต่จากประสบการณ์โม่ง 30+ แบบกุ โปรไฟล์คล้ายกัน โสด ไม่มีภาระ ติดบ้านไม่ค่อยเที่ยว บอกเลยว่าไม่พอ... แต่มึงไม่ต้องใจร้อนก็ได้ เดี๋ยวความคิดมันก็เปลี่ยนไปตามวัยเองแหละ

>>798 ยิ่งอายุเยอะขึ้นเดี๋ยวมึงมีเรื่องให้ใช้เงินมากเองล่ะ ขั้นต่ำสุดคืออาหาร ตอนอายุน้อยกินง่ายๆ ไม่เป็นอะไรหรอก แต่พออายุเยอะ ต้องพะวงเรื่องนี้บ้าง ไม่งั้นป่วยเอาง่ายๆ

แล้วอีกเรื่องนึงอยากให้ละลึกไว้ ตอนมีแรงอายุน้อยจะทำอะไรก็ลุยไปเลยดีกว่า เดี๋ยวแก่ไปทำไม่ไหว ตอนนั้นมึงจะพูดว่า รู้งี้ๆ แล้วก็แก่ตายไป โดยไม่ได้ทำอะไรเลย

เพื่อนโม่งคับ คือกูกำลังจะได้ทดลองฝึกงานโปรโมชั่น 6 เดือน ใน กทมในอีกไม่กี่เดือน(มหาลัยบังคับ) กูเลยอยากรู้ประสบการณ์ฝึกงานครั้งแรกของพวกพี่ๆว่าเจออะไรบ้างอ่ะคับ

>>801 +1 ต่อให้โสด ไม่มีภาระ ยิ่งโตเรื่องให้ใช้เงินมันก็โตตาม แค่ลดหย่อนภาษีกับประกันทั้งหลายก็อ้วกแตกละ

ไม่พอนี่คือไม่พอเรื่องไรบ้างพี่โม่ง คือมีเเฟน หรือมีเเผนลงทุน หรือว่ามีลูกเลยต้องใช้เงินเยอะอะไรเเบบนี้

>>804 ถ้ามีรถ มึงเตรียมไว้เดือนละหมื่น (eco car 5-6 แสน)
ถ้ามีบ้าน/คอนโด ล้านละ 7000 ค่าส่วนกลาง ค่าน้ำ ค่าไฟ ก็ตบไปหมื่นอีก
ยังไม่ได้กินข้าว มึงก็จ่ายสองหมื่นละ

>>804 สำหรับกู แค่การแต่งตัวก็หมดเยอะละนะ ถ้าที่ทำงานชิลๆ ไม่ต้องไปเจอคนนอกก็โอเค แต่ถ้างานมึงต้องเจอผู้คนเมื่อไหร่ เรื่องเสื้อผ้าจำเป็นมากจริงๆ นะ แต่งตัวดูดี เสื้อผ้าหน้าผมโอเค เฟิร์สอิมเพรสชั่นก็ดีแล้ว นอกนั้นก็พวกค่าใช้จ่ายจิปาถะว่ะ ค่าน้ำมัน ซ่อมรถ กินข้าว สังสรรค์ตามโอกาสเงี้ย

จริงๆ กูไม่ได้มองว่า mindset มึงผิดหรือไม่ดีนะ สไตล์ความชอบแต่ละคนต่างกันว่ะ ไม่ต้องมีเป้าหมายยิ่งใหญ่อะไรก็ได้ถ้ามึงรู้สึกว่าโอเคกับชีวิตแล้ว เก็บได้เดือนละเป็นหมื่นแม่งก็เยอะแล้ว กูว่ามึงไม่ทำชีวิตตัวเองพังเพราะเรื่องเงินแน่ๆ ล่ะ ทำเท่าที่สบายใจดีที่สุด ถ้าสุดท้ายมันจะไม่พอ เดี๋ยวมึงจะรู้ตัวแล้วปรับตัวได้เองแหละ

>>802 ที่ฝึกงานกูดีหน่อย เขาให้กูลองทำทุกอย่างที่กูอยากลองทำ แต่เดินทางยาก แล้วการเดินทางในกทม.แม่งก็เหี้ยชิบหาย กูเลยไปสาย 6ใน10 ของวันที่ฝึก 55555555 แต่พี่คนอื่นเขาเข้างานสายกันอยู่แล้ว กูเลยไม่โดนว่าอะไรมาก

>>806 พอจะมองเห็นภาพละ ขอบคุณครับ

ตอนนี้กูทำงาน จันทร์-เสาร์ ที่ใหม่ที่กูไปสมัครไว้เค้าให้ทดลองงาน3วันแต่จ่ายค่าแรงนะ คือกูควรทำยังไงดีนะหว่างลุยไปที่ใหม่เลย หรืออยู่ที่เก่าก่อนแต่ที่เก่ากูไม่มีกะจิตกะใจทำแล้วว่ะ

>>791 ถ้าเงินเดือนระดับ 70000 ลองทนๆทำไปซัก 2-3ปี แล้วเอาเงินมาลงทุนทำอะไรซักอย่างมั้ยล่ะ
ไม่งั้นลองหางานเบาๆที่เงินเดือนไม่สูงดู

>>810 ขอบคุณมากสำหรับคำแนะนำ คิดตลอดเลยแหละ คิดสับสนหลายอย่างจนเหมือนคนบ้าอย่างที่บอก แม้ในด้านการทำงานเราจะทำงานได้เก่งซักแค่ไหน แต่ในด้านชีวิตและความคิดบางทีดีไม่ดีจะง่อยกว่าสมัยจบใหม่ด้วยซ้ำ สมัยจบใหม่ๆ ยังเด็กมันเหมือนไม่มีอะไรจะเสียไง กล้าตัดสินใจ อยากทำอะไรก็ทำ ลองเสี่ยง ผิดถูกก็ถือซะว่าเป็นประสบการณ์ แต่พอมาอยู่จุดนี้แล้วกลับเต็มไปด้วยความกลัว กลัวตัดสินใจผิด เต็มไปด้วยการถูกคาดหวัง พออายุเท่านี้ก็ไม่มีใครยอมให้เราลองผิดลองถูกแล้วล่ะ เข้าไปทำงานที่ไหนเค้าก็คาดหวังแล้วว่ามันต้องทำงานเป็นเลยพร้อมใช้ จะเปลี่ยนสายงานมันเลยเป็นเรื่องยากละ แต่ถ้าทำสายเดิมก็รู้อยู่แล้วว่าจะต้องเจอกับอะไรบ้าง จึงไม่มีเหตุผลจะให้เปลี่ยนงานเลยเพราะบ.เดิมก็ดี มันไม่ดีตรงเนื้องานนี่แหละ ตอนนี้คิดทางออกได้ทางเดียวคือหางานที่คล้ายๆ สายงานเดิมแต่ไม่ใช่งานเดิม แบบพอเอาความรู้+ประสบการณ์เดิมไปกล้อมแกล้มใช้ได้บ้าง ลดตำแหน่งลดเงินเดือนลงมา แต่ถ้าจะเบนแบบฉีกสายไปเลยคงไม่มีใครรับแน่นอน

สวัสดีเพื่อนโม่ง เพิ่งโพสต์ครั้งแรก ผิดพลาดยังไงขอโทษล่วงหน้า
คืองี้นะ กูเคยทำงานก่อนหน้างานปัจจุบันมาแล้วสองที่ ที่แรกเกือบสามปี ที่ๆสองเกือบสองปี นี่เป็นที่ที่สามทำมาได้สองอาทิตย์ละ
ทีนี้กูรู้สึกว่า งานแม่งแบบเยอะมาก เยอะเกินไป คนที่ทำก่อนหน้ากูคือทำมาสิบเดือน ตอนนี้มันกำลังจะย้ายไปทำแผนกอื่น มันก็บอกกูแบบตรงๆแหละ ว่ามันก็ทำงานไม่ทันแล้วโดนด่ามาตลอด ตำแหน่งที่กูมาทำนี้ไม่เคยมีใครอยู่ทนเพราะงานเยอะ ทีแรกกูก็เฉยๆนะ กูก็มั่นใจตัวเองในระดับนึงเหมือนกันว่ากูน่ะไว แต่กูลองละ เออแบบแม่งเยอะจริง ขนาดทำโอยังเสร็จไม่อยากทันเลย คืองานเสร็จไปหนึ่ง แล้วมีเข้ามาใหม่สาม ทุกงานแม่งด่วนหมด มีแต่ต้องทำให้เสร็จทั้งนั้น แล้วที่กูไม่โอเคเลยคือ แม่งบังคับทำโอ คือจะไม่ทำก็ได้นะ แต่ถ้าเลือกจะไม่ทำแล้ว หัวหน้าก็จะไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่ โอล่วงเวลาวันทำงานกูโอเคนะ แต่โอวันหยุดก็ไม่โอเค กูอยากอยู่บ้าน มีเวลาทำงานเสริมที่กูรักบ้าง
แล้วกูเพิ่งเข้าไปใหม่ ทั้งหัวหน้างาน ทั้งอีคนสอนงานกูแม่งอัดๆๆ สอนๆๆกูมาอย่างเยอะ คืออยากให้กูเป็นงานเร็ว ละงานแม่งก็เยอะ ก็ต้องขนกลับมาทำที่บ้านทั้งที่กูก็ทำโอแล้ว กูแม่งโคตรเหนื่อย ละงานก่อนหน้าสองที่ที่กูผ่านมา แรกเริ่มก็หนักแบบนี้นะ กูชอบเจองานที่หนักแต่แรกตลอด แต่มันไม่หนักขนาดทำกูท้องี้อ่ะ ใจกูอยากออกนะ ลองชั่งน้ำหนักดีเสียแล้วแม่งเสือกเท่ากันอีก
ข้อดีคือ เงินเดือนพอโอเคสำหรับกูเพราะใกล้บ้าน เพื่อนร่วมงาน+หัวหน้า(ตอนนี้ยัง)ดีกับกู คือถ้ากูไม่โดนบังคับทำโอ เวลาเลิกห้าโมงเย็นกูจะถึงบ้านเร็วพอสมควร ซึ่งกูโอเค เพราะกูจะกลับมาทำงานเสริมกู (แต่ประเด็นคือตั้งแต่ทำงานมากูเพิ่งได้เลิกห้าโมงแค่วันเดียวไง บังคับทำโอตลอด และมีแนวโน้มว่าจะบังคับทำไปยันหมดเดือนหน้า)
ข้อเสีย ก็นั่นแหละ บังคับโอ กับงานเยอะเกินไปนะ ซึ่งกูก็คิดนะว่า ส่วนหนึ่งเพราะกูเพิ่งเข้าได้สองอาทิตย์ อาจยังจับต้นชนปลายไรไม่ถูก เลยช้าไปหมด บวกกับโดนอัดงานเยอะ
เอาจริงๆกูไม่ใช่คนปอดนะแต่กูไม่เคยรู้สึกงี้เลย กูเหนื่อยมาก เหมือนไม่เห็นฝั่งเลย เสาร์อาทิตย์ ไลน์งานก็เข้าตลอด
กูก็เลยอยากปรึกษาว่า กูควรให้เวลาทดลองงานกับที่นี่เท่าไหร่ แล้วควรถอย คือกูหมายถึงว่าจากประสบการณ์เพื่อนโม่งหลายๆคน ที่่มาถึงเจองานถาโถมเข้าใส่ ใช้เวลานานไหมกว่าจะเข้าที่อ่ะ
ขอบคุณสำหรับคำตอบล่วงหน้า นี่กูนั่งเครียดอยู่เนี่ย พรุ่งนี้ทำงานอีกละ เฮ้อออ

>>811 จบ ป.ตรีสายอะไรมา
พูดภาษาอังกฤษได้คล่องมั้ย
ลองหางานล่ามดูดิ หรือ Call center ภาษาอังกฤษ เงินเดือนกลางๆงานไม่เครียดด้วย

>>813 ล่ามกะคอลเซ็นเตอร์เนี่ยนะไม่เครียด กูถามจีง

กูว่า call มันเป็นงานที่โดนด่าก็จริง แต่มันงานที่ส่งต่ออะ คนแก้ปัญาจริงๆมันไม่ใช่ call center อยู่แต่เป็นพวกที่อยู่เบื้องหลัง คนจะเป็น call center ได้มึงต้องสตรองไม่เอาเรื่องคนอื่นมาเครียด เพราะไม่ใช่น่าที่มึงต้องไปเครียดกับมัน
ส่วนล่ามไม่รู้ แต่กูว่าถ้าเข้าสังคมเป็น หมั่นพัฒนาสกิลภาษาของตัวเอง มันก็ไม่น่าจะมีไรมั้ง

พอเข้าสู้วัยทำงานกูเพิ่งรู้สึกว่าการทำความสะอาดห้องนี่เป็นภาระอันหนึ่งเลยนะเนี่ย
สมัยเรียนเวลาว่างเยอะ ห้องรกก็พอหาเวลาทำความสะอาดได้
แต่พอวัยทำงาน ตื่นเช้าไปทำงาน เลิกงานดึกๆดื่นๆ กว่าจะกลับห้องก็มืดค่ำ
แถมเหนื่อยจนไม่อยากทำอย่างอื่นนอกจากพักผ่อน เวลาทำความสะอาดห้องก็ไม่ค่อยมี
กูเริ่มคิดจ้างแม่บ้านแล้วว่ะ ไม่งั้นก็ต้องปรับตัวเป็นพวก Minimalist

>>816 ตรงข้ามกับกูเลย สมัยเรียนคือชีวิตวุ่นวายมาก เลิกเรียนก็ต้องปั่นการบ้าน ทำโปรเจค อ่านหนังสือ กิจกรรมคณะ
อะไรไม่รู้อยะแยะเวียนๆกันไป แทบไม่เคยว่าง
ทำงานนี่เลิกงานก็คือออกจากออฟฟิซมาแล้วจบ โอฟรีหรือว่าปกินข้าวเย็นกับคนในออฟฟิซก็แค่นานๆที
ปัญหาคือขี้เกียจมากกว่า

>>815 ไม่เอาเรื่องคนอื่นมาเครียดเนี่ย พูดง่ายทำยากนะ คอลเซ็นเตอร์พูดง่ายๆ คือเครื่องรองรับอารมณ์อะมึง คนโทรมา มึงไม่ใช่คนแก้ปัญหาก็จริง แต่มึงคือคนแรกที่โดนด่า ถ้าส่งต่อแล้วแก้ได้ โอเคจบ ถ้าแก้ไม่ได้แล้วมีโทรมาซ้ำ มึงก็โดนก่อนใครเลย ไม่ใช่ทุกคนที่โทรหาคอลเซ็นเตอน์แล้วจะพูดดีๆ โดยเฉพาะคนที่กำลังเจอปัญหาแล้วต้องการการแก้ไขด่วน

ส่วนล่าม มึงต้องฟังภาษานึง แล้วพูดออกไปอีกภาษานึง ยิ่งถ้าเป็นล่ามแบบที่ต้องแปลทันทีก็คือต้องแปลสิ่งที่เพิ่งฟัง แล้วก็ฟังสิ่งที่จะพูดใหม่ในเวลาเดียวกัน ไม่ได้เกี่ยวข้องกับการเข้าสังคมเลย มันคือ multi skill ฟัง-พูด แก้ปัญหาเฉพาะหน้า ในขณะที่มึงก็ต้องอัพเดทศัพท์แล้วก็เรียนรู้วัฒนธรรมกับลักษณะนิสัยของคนที่มึงจะไปเป็นล่ามให้ในเวลาเดียวกัน ถ้ามันทำได้ง่ายๆ งานล่ามแม่งไม่ได้เงินครั้งละหลายพันจนถึงหลักหมื่นหรอกนะ

>>817 แสดงว่ามึงเลิกงานตรงเวลา และที่ทำงานอยู่ใกล้บ้านอ่ะดิ ดีจัง

>>816 เหมือนกู ห้องโคตรเละ สภาพห้องตอนนี้คือที่พื้นมุมนึงมีถุงๆๆๆกล่องๆๆๆกองรวมๆกัน ซื้อเสื้อใหม่มา กลับบ้านวางแหมะไว้ ของขวัญวันเกิด ของขวัญปีใหม่2017-2018 กระทั่งของขวัญลาออก(2015)กูก็ยังอยู่ในถุง
มีครั้งนึงเพื่อนให้ของมา กูก็รับๆไว้ มานึกได้อีกทีแกะอีเหี้ยเป็นขนม ราขึ้นหมดอายุไปแล้ว
ไอ้ของพวกเนี้ยสำหรับกูแม่งขยะไง เสื้อผ้ากูซื้อมาเองกูยังมีแรงใจรื้อ นอกนั้นเหมือนรับๆมา กองๆไว้รอวันส่งต่อ ภาพลักษณ์กูภายนอกแม่งดูเป็นผู้หญิงรักสัตว์ด้วยเลยชอบได้พวกตุ้กตาไรงี้มา แต่ความจริงกูไม่ชอบของพวกนี้เลย
จะบอกว่าไม่มีเวลามันก็ไม่เชิงนะ คือเราไม่ให้ความสำคัญกับมันเอาเวลาไปทำอย่างอื่นมากกว่า ของกูหลักๆคือนอน ถึงบ้านวางแหมะไว้ เปลี่ยนเสื้อแดกข้าว นอน
ปัญหาใหญ่สุดกูคือเสื้อผ้า อีเหี้ยมี 4 ตู้ ใช้จริงแค่ตู้เดียว นอกนั้นคือไม่ใส่แล้วแต่ไม่ได้โละออก

เคยเจอหัวหน้าอคติกับมึงมะ ขอวิธีแก้ปัญหาหน่อยกูปวดหัวว่ะหาแต่เรื่องงี่เง่าด่ากู

>>816 หมอยกูร่วงเต็มพื้นเลย พอดีกูแก้ผ้านอน

>>820 ถ้าเป็นแบบ >>817 ก็ไม่มีปัญหาไง เลิกงานตรงเวลาและทำงานใกล้บ้าน

แต่ถ้าต้องตื่นเช้ามืดหนีรถติด กว่าจะกลับถึงห้องการฝ่ารถติดจนดึกดื่น มันก็เหลือเวลานิดเดียว ก็เอาไปกินข้าวอาบน้ำเตรียมเข้านอน จะเอาเวลามาดูแลห้องก็เหนื่อยจนอยากพักผ่อนมากกว่า

ชาวโม่งวัยทำงานแบ่งเวลาชีวิตกันยังไงอะ แบบตื่นนอน กินข้าวเช้า ทำงาน เเล้วยังมีเวลาทำงานอดิเรกหรือหางานเสริมได้ ขอความรู้เป็นวิทยาทาน

>>824 สำหรับกูแบ่งเวลาไปทำอย่างอื่นได้ถ้ามีกรอบชัดเจนนะ งานอดิเรกกูตอนนี้คือออกกำลังกาย ต้องจองคลาสที่ฟิกซ์เวลาแล้วไปตามเวลา แล้วก็เล่นในเวลาที่กำหนด ซึ่งมันทำให้กูบังคับตัวเองไปได้วันละ2-3ชม ถ้าไม่มีกรอบไว้ ต้องเล่นเองไม่เข้าคลาส ยิมปิดกูเองก็นอนตื่นสาย เขี่ยมือถือเล่นไปวันๆว่ะ อีกอย่างคืออย่าเล่นมือถือเยอะ เวลาเสียเปล่ามาก เอาไปทำอย่างอื่นได้เยอะเลย

โดนคนของ บ.ลูกค้า พูดจา sexual harassment ใส่ รับมือยังไงดี

ทำยังไงให้เลิกติดมือถือวะ ทุกวันนี้กูมีแพลนอยากทำนู่นนี่นั่นเต็มเลย แต่มาตายที่เอาเวลาไปเขี่ยมือถือซะหมด
พยายามวางตารางเวลาแล้วแต่ก็ทำไม่ได้ โคตรเฟลกะตัวเอง

ของกูชีวิตยืดหยุ่นนะ จะนอนกี่โมงอะไรยังไงก็ได้ เเต่อย่างการออกกำลังกายต้องฟิกไว้ว่าวันนี้จะวิ่ง1ชั่วโมง เช้าหรือเย็นก็ได้ เหนื่อยเเค่ไหนก็ห้ามขาด ต่อให้เลิกงานดึกสมมุติเลิกถึงบ้านเที่ยงคืน เเล้วมันเป็นตารางการออกเเต่วันนี้ยังไม่ได้ไปวิ่ง อย่างน้อยกูก็ต้องออกไปเดินรอบหมู่บ้านซัก1ชั่วโมงห้ามผลัด อดทนเเละทำให้มันเป็นนิสัย อย่าผลัดวันประกันพรุ่งเด็ดขาดกูตั้งไว้งี้เลย พยายามอย่าคิดว่าค่อยทำพรุ่งนี้

กูเคยมาละสมัยเรียนติดผลัดวันประกันพรุ่งเป็นประจำ วันนี้ไม่อ่านหนังสือค่อยอ่านพรุ่งนี้บลาๆ พอทำบ่อยๆเเม่งจะเริ่มติดเป็นนิสัยเเล้วเเม่งเเก้ยากกว่าจะกลับมาเป็นคนขยันเหมือนเดิม ต้องหักดิบ เเล้วเเม่งก็ไม่ได้ทำกันง่ายๆนะมันเป็นนิสัยอะ

ของกูตอนนี้พอได้ลงไปนอนกะเตียงแงะออกจากเตียงยากมาก อะไรที่คิดจะลงมือทำไม่ได้ลงมือซะที คงต้องตั้งกฎ+เขียนตารางชีวิตซักที
คือกูทำตัวขี้เกียจมานานด้วยแหละแก้ให้กลับไปมีไฟแม่งยากจริง

เออหมดไฟทำงานว่ะ จุดไงดีแม่งเป็นข้อเสียมาก

จากกูมุมมองคนขี้เกียจมาเป็นปีสมัยเรียน ปัจจุบันนี่ค่อนข้างขยัน(มั้ง) คืออยู่นิ่งไม่ค่อยได้ เล่นเน็ตก็ฟิกเวลาจำกัดอะไรเเบบนี้
ต้องค่อยเปลี่ยนว่ะ เพราะนิสัยเเม่งเเก้ยาก เหมือนเเบบเมื่อก่อนกูไม่กินกาเเฟงี้ พอพักนึงเริ่มหัดกินกาเเฟ3-4เวลาเดิมตอนเช้าเเม่งจะเริ่มเป็นนิสัยละ รู้สึกตัวอีกที สัส เเดกทุกวัน ไม่เเดกทำงานไม่ได้

30 กว่าๆ ควรมีเงินเก็บ เงินเดือนประมาณเท่าไหร ตอนเกษียณจะได้ไม่ลำบากวะ
ญาติกูแม่งข้าราชการหมดเลย กูเลยนอยด์ๆ

>>830 ลองดูทวีตของ @thematterco: https://twitter.com/thematterco/status/1087620885803163648?s=09

กราบเพื่อนโม่ง ซาลารี่แมน พวกมึงช่วยเล่าความเหี้ยของ บ. มึงให้กูฟังคนละเรื่องสองเรื่องได้ไหมวะ กูอยากรู้ว่า บ. กูระดับความเหี้ยมันอยู่ในเลเวลไหน ถือซะว่าพวกมึงมาระบายก็ได้ ถถถถถ

>>834 งานเยอะชิบหาย เชลชาวเกาะติสต์แตกขอแก้งานทั้งที่ลูกค้าไม่ขอ บ่อยมาก
ส่วนงานในประเทศชอบเจอลูกค้ายัดใส้แล้วเซลไม่รู้ นึกว่าขายงานแพงได้ หารู้ไม้กูทำกันอ้วก

*จนถึงตอนนี้กูก็ยังทำงานอยู่เลย พรุ่งนี้เข้างาน 8 โมงเช้าด้วยนะ จะนอน office ดีไหมเนี่ยกูกำลังชั่งใจอยู่

>>834 ความเหี้ยของบ.ปัจจุบันกู
1. 2 ปีที่แล้วปิดสาขาที่กรุงเทพ ย้ายคนออกตจว.หมด ไม่ยอมแจกซอง ให้แค่ชดเชยนิดหน่อยค่าย้ายออกตจว. บีบให้ลาออกเอง
2. ปีที่แล้วมีเคสไล่ออก (ไม่จ่ายซอง) ทุเรศๆ แทบจะเรียกว่ายัดข้อหาหลายราย จนคนพูดกันว่าบ.น่าจะถังแตก
3. ปีนี้เงินเดือนไม่ขึ้นทั้งบ.อ้างว่าเงินเดือนพนง.สูงกว่าในตลาดโดยรวม ประเมินไม่มีผล ทำดีทำแย่ได้เท่ากันหมด ไม่มีแรงจูงใจในการทำงาน (มึงบอกว่าไม่มีตังจริงๆก็ได้นะ นี่เหมือนอ้างข้างๆคูๆไปเรื่อย)

>>834 บ.กู ขาดทุนติดต่อกันหลายปีขอคืนภาษีรัวๆจนโดนตรวจ
สรรพากรบอกว่าต้นทุนบริษัทสูงมาก(ซื้อของจากบริษัทแม่มาผลิต) มาทำมาหากินประเทศเขา เงินลงทุนก็กู้มา สร้างขยะ สร้างมลพิษ ภาษีก็ไม่เสีย ประเทศไทยไม่โง่นะคะ โดนปรับย้อนหลังรัวๆ
แม่งคงซื้อแพงๆมาจากบริษัทแม่ ให้บริษัทแม่กำไรเยอะๆ ที่ไทยช่างมัน ภาษีขายก็ขอคืนรัวๆ ปัจจุบันบริษัทแม่กำลังผลิตไม่พอไปซื้อจากฝั่งยุโรปแม่งยังถูกกว่าซื้อกับบริษัทแม่อีก กูทำงานแทบตายอีเหี้ย

>>836 เอ้าอีเหี้ยกูพูดยังไม่ทันขาดคำโดนยกคอมไปอีกคนแล้วอีดอก

>>836 ไปคุยกับกรมแรงงาน อย่างเก่งก็ถึงศาลฟ้องลูกจ้างชนะแทบ 100%
บริษัทไม่มีเงินจ่ายเดี๋ยวก็โดนยึดทรัพย์มาจ่ายแทน

*เอาจริงถ้าย้ายแล้วลูกจ้างไม่ย้ายก็ต้องจ่ายชดเชยเต็มจำนวนนะ

>>838 ทำไมมึงยังทนอยู่มาตั้งสามปีวะ
เป็นกู ออกตั้งแต่มันย้ายที่แล้ว ไม่จ่ายก็ฟ้องชดเชย

>>840 หางานไม่ได้น่ะ สายงานกูเจอพิษเศรษฐกิจโลกเต็มๆ
พวกกูรวมตัวไปปรึกษากรมแรงงานมาแล้วนะ ปรากฎว่าแม่งฟ้องไม่ได้อ่ะสัด
คือบ.มันอ้างว่าให้เงินชดเชยค่าย้ายไปตจว.แล้วเป็นไปตามกฎหมายน่ะ
มีอีกกรณีที่ฟ้องเรียกค่าชดเชยได้คือ มึงต้องไม่สะดวกไปจริงๆจังๆ แบบท้องอยู่ พ่อป่วยต้องดูแลบลาๆๆ ซึ่งต้องไปลุ้นตอนฟ้องกันอีกว่าจะชนะรึเปล่ามันไม่ 100%ว่ะ
แม่งถูกกฎหมายแต่ไม่มีธรรมาภิบาลประมาณนั้น

เป็นดีลเลอร์ตัวแทนจำหน่ายประจำจังหวัดขายยี่ห้อหนึ่ง
คนในจังหวัดไปซื้อสินค้าที่ว่า แต่เสือกไปซื้อที่จังหวัดอื่น
สินค้ามีปัญหาส่งมาซ่อมที่สาขากูแต่ ของน่าจะผิด QC แถมเคลมไม่ได้ช่างก็ซ่อมไป
แม่งมีการบังคับให้ช่างกูซ่อมให้หายจน 3-4ทุ่ม ทำฟรีไม่มีโอที แม่งจู้จี้จนช่างทนไม่ไหวหลุดคำสบถแล้วได้ยิน
โดนฟ้องสำนักใหญ่จี้ ให้ไล่ออก ลูกค้าก็ไม่ใช่เห้สัส

>>841 จะบอกว่าคนที่แกเคยปรึกษามันมั่วจะเชื่อไหม แต่ถ้าฟ้องต้องเดินเรื่องภายใน 30 วันที่แจ้ง เพราะมันมีมาตรา 120 กับ 118 คุ้มหัว

มาตรา 120 แค่นายจ้างย้ายที่ มึงไม่สะดวกก็ต้องจ่ายค่าชดเชยตาม มาตรา 118 ไม่สืบทำซากอะไรด้วย ขอแค่ไม่สะดวกจบ

*ไม่ต้องลุ้นว่าฟ้องชนะ เพราะชนะแน่นอน ปรกติคดีพวกนี้ศาลเข้าข้างลูกจ้าง

>>843 เอ้าสัดหลอกกู กูไปถามมาหลายทางด้วย พันธิปก็เข้าไปถามบอกเหมือนกันหมดว่าฟ้องไปอาจจะไม่ชนะ พวกกูเลยต้องยอมลงมาตจว.กันหมด

>>842 ทำใจลูกค้ามันไม่สนหรอกมันซื้อจากไหนมันล่อบริษัทแม่อย่างเดียว ตอนทำสายรถยนต์แล้วต้องดีลกับดีลเลอร์เจอปัญหาแบบนี้บ่อย(มาก)

หมดไฟจังโว้ยย

>>842 เป็นเอเยนท์แต่ไม่ซื้อกะมึงก็เลยถือว่าไม่ใช่ลูกค้า?
ทัศนคติเหี้ยมาก ขอให้แม่งเจ๊งทั้งแบรนไปเลย

กู >>844 บ.เหี้ยนี่แม่งเหมือนจะพยายามไล่คนออกแบบไม่จ่ายชดเชยทุกวิถีทาง วันนี้ซีเนี่ยร์ที่กูสนิทด้วยเห็นกูเดินผ่านโต๊ะแม่งรีบคว้าตัวกูมาคุยว่า
ให้กูพยายามอย่าออกไปนอกออฟฟิศ (หมายถึงออกจากห้องทำงานไปนั่งแดกกาแฟ แดกขนมน่ะ) กูโดนเพ่งเล็งอยู่ เมเนเจอร์เอ่ยชื่อกูในที่ประชุม คือ...10 นาทีโว้ย ปกติกูเดินออกไปหาอะไรกินตอนบ่ายก็แค่ 10 นาทีโว้ย

ถ้ามึงเล่นแบบนี้นี่มึงจะเล่นใครก็ได้ป่าววะสัด ซักพักคงมีเข้าห้องน้ำนานไล่ออกอ่ะ...อ่อไม่ได้ซิห้องน้ำมันอยู่ในออฟฟิศไม่มีหลักฐานตี๊ดบัตรนี่นะ
ยิ่งมึงเล่นแบบนี้กูยิ่งไม่มีอารมณ์ทำงานอ่ะ เดี๋ยวกูจะกวนตีน นั่งเล่นเน็ต 2 ชม.ฟันโอให้กระจายเลยสัด
ถ้ากูได้งานกูก็ออกแล้วโว้ย อยากให้กูออกแน่จิงแจกซองมา

>>842 สยองว่ะ ไม่ใช่สยองอะไรนะ สยองมึงเนี่ยล่ะ
แม่งเหมือนตอนเด็กๆ ซื้อไอติมได้ไม้ฟรีมา แต่ไปแลกอีกร้านนึง แม่งไม่ให้แลกเพราะกูไม่ได้ซื้อกับมัน แบบนี้ก็ได้หรอวะ

>>842 อย่าให้กูรู้นะว่ามึงขายอะไรที่ไหน ประจานแม่ม

>>849 มึงเป็นตัวอย่างเลยว่าทำไมควรแยกเซลจากเซอร์วิสหลังบ้าน พอแม่งคิดว่ากูไม่ได้ขายให้ ไม่เต็มใจบริการ แล้วแม่งก็จะเละทั้งแบรนด์

กรณีบ้านเรามันมีเรื่องลูกค้าไปทำเสียหายเองแต่อยากเคลมซ่อมฟรีก็เยอะ เลยแกล้งซ่อมที่อื่น

>>851 ในฐานะคนซื้อ กูก็ไม่สนใจอยู่แล้วอะ ก็แบรนด์เดียวกันปะวะ ถ้าทรีตคนละสาขายังกะคนละบริษัทแล้วบริษัทมึงจะทำยังไงต่อไปอะ

ถึงขั้นสั่งซ่อมนอกเวลางานก็มากไปป่ะ

กูขอถามโม่งทำงานที่เป็นลูกคนเดียวนะ เอาแบบมีประสบการณ์การทำงานไกลบ้านต้องนอนหอเนี้ย ความรู้สึกเป็นไง.... จะว่ากุเป็นลูกแหง่ก็ได้นะแต่เรื่องนี้ใหญ่สำหรับูมากกูเป็นคนติดบ้านอ่ะ

แต่ที่งานดีเงินดีมันอยู่ไกลกูควรตัดสินใจไปทำงานไกลหรือค่อยๆหาแถวบ้านเอาวะซึ่งตอนนี้กูว่างงานอ่ะ กูเครียดมากๆเลย

>>855 ไปก่อน ไปลองใช้ชีวิต ระหว่างนั้นก็ค่อยๆหาแถวบ้าน

วันหนึ่งมึงก็ต้องอยู่คนเดียว

>>855 มึงลูกแหง่น่ะถูกแล้ว เข้าวัยทำงานมึงควรเริ่มคิดใช้ชีวิตเองได้ อยู่กับพ่อแม่มันสบายกว่าก็จริงแต่อยู่คนเดียวมันจะทำให้มึงเข้มแข็งขึ้น

>>856 >>857 ขอบคุณเพื่อนโม่ง

เหมือนกูเเหละ กูก็ติดบ้านโคตรๆเเต่อยู่บ้านกูก็ทำอะไรเองหมดนะ ซักผ้า ถูบ้าน เเต่ที่ชอบอยู่บ้านเพราะของไม่ต้องเเบก กว้างกว่าหอ เน็ตไม่ต้องกังวล เเต่ลองไปใช้ชีวิตดูก่อนมันไม่ยากหรอกว่ะ ตอนเเรกกูก็กล้าๆกลัวๆไม่อยากทำนอกกรุงเทพอยากทำใกล้บ้าน ที่กังวลตอนเเรกก็คือพวกค่าใช้จ่ายเนี่ยเเหละ ไปอยู่หอต้องเสียค่าหอ ค่าน้ำค่าไฟเพิ่ม ค่าเครื่องซักผ้า ไหนจะค่าเน็ตหออีกถ้าต้องติดเพิ่มเติม

>>855 ฝึกไว้มึง ขนาดกูอยู่หอตั้งแต่ม.ปลายยันจบปตรีทำงานไปสองสามปีแล้ว พอแม่ตายไปคน ยังแทบเอาตัวไม่รอดเลย เพิ่งจะมารู้ตัวว่าที่ผ่านมายังต้องพึ่งพาเป็นภาระแม่อยู่ไม่รู้ตั้งเท่าไหร่ นอกจากเรื่องทางจิตใจแล้วที่เห็นเป็นรูปธรรมก็เรื่องเงินนี่แหละ มึงก็ต้องหัดพึ่งพาตัวเองไว้บ้าง

บ.กูมันแปลกๆว่ะ
วันนี้มีแจกถุงคลุมคอมบอกวันเสาร์จะฉีดยาฆ่าเชื้อทั้งออฟฟิศ???
อ้างว่าคนป่วยบ่อยเลยจะฉีดฆ่าเชื้อ
มันแปลกๆป่าววะ คือกูทำงานมา 10 ปีออฟฟิศไหนก็ไม่เคยเจอฉีดอ่ะ แล้วไม่ใช่ฉีดประจำปี คืออยู่ๆฉีด
เพราะอะไรวะ คือมีคนที่ป่วยเป็นโรคติดต่อทางอากาศหรอยังไงวะ ถ้ายังงั้นมึงต้องให้พวกกูไปตรวจทุกคนป่ะ ฉีดยาฆ่าเชื้อ มันแก้ที่ปลายเหตุ

เบื่อพวก QA โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
มาสั่งๆๆๆๆๆๆๆๆแล้วก็สะบัดตูดหนี ไม่สน4สน8ว่าที่สั่งมาทำได้จริงเท่าไหน? ใช้งบเท่าไร? เสียเวลาทำเท่าไร? ตัวชี้วัดคืออะไร?
เหมือนเกิดมาเพื่อสั่งคนอื่นเค้าอย่างเดียวอ่ะ

>>862 มันทำหน้างานตามหน้าที่มันละน่า แต่ในความเป็นจริงถ้ามึงอยากได้แบบนี้รอให้กูงอกแขนเพิ่มอีก 4 ข้างก่อนนะ

>>861 แล้วมันไม่ดียังไง? บ.กูเคยฉีดทีสองที แล้วมึงรู้ได้ไงว่าเชื้อที่อยากฆ่ามันเชื้อประเภทไหนติดต่อยังไง? มึงเรียนหมอมาหรอ มันมีเชื้อที่ฝังอยู่ตามพื้น-พรม-ข้าวของนะรู้ปะ อยากรู้เหตุผลทำไมไม่ไปถาม HR หรือ management level?

ฉีดยาฆ่าเชื้อก็ดีแล้วนิ มันไล่พวกมดแมลงไปในตัวด้วยนะ

เชี่ยยยยยย ขอกรีดร้องหน่อย ปีที่แล้วเงินเดือนขึ้นมากระจึ๋งนึง กูก็ไม่ได้คิดอะไร คิดว่าฐานภาษีคงอยู่เท่าเดิมเพราะเงินเดือนขึ้นน้อยมาก กูก็ซื้อลดหย่อนนิดหน่อยพอเป็นพิธีตามปกติ พอยื่นจริง เชี่ยยยยย มันขยับไปอีกฐาน เชี่ยยยย เชี่ยยยยย กูแม่งพลาดดด ตอนแรกก็งงว่าพลาดตรงไหนวะเพราะปกติเป็นคนเขี้ยวเรื่องเงินมาก กูมีรายได้ 2 ทาง ทุกเดือนจะต้องบันทึกลง excel ตลอด สร้างสูตรคำนวณเองเสร็จสรรพ เห็นความเคลือนไหวตลอดปี วางแผนอย่างดี ยื่นภาษีทุกปีแคลออกมาตรงเป๊ะกับในเว็บทุกปี แต่จริงๆ สูตรกูมันผิดนิดหน่อยตรงขั้นบันไดภาษีชั้นสูงๆ แต่ไม่รู้ตัวเพราะปีที่ผ่านๆ มาภาษีมันยังไม่เคยถึงขั้นนี้ พอปีนี้มันเกิน ร้องจ๊ากเลยกู T_T

>>855 กลับกันเลย กุเป็นลูกคนเดียวที่ไม่ชอบอยู่บ้าน กำลังพยายามหาทางทำให้ตัวเองอยากกลับบ้านอยู่ คือกุรักพ่อแม่นะ คุยได้ทุกเรื่อง แต่พออยู่บ้านเดียวกันมันจะมีอะไรไม่ถูกใจบ้างสักเรื่องสองเรื่องอ่ะ เช่น เสาอาทิดกูอยากจะนอนเปื่อยดูทีวีเล่นคอมเช้าจรดค่ำเฉยๆ เพราะระหว่างอาทิต์กูเครียดกับงานมากๆ แต่เขาจะมองว่ากูขี้เกียจ นั่งไม่ทำอะไรได้เป็นวันๆ กูอาจจะกินข้าวเช้าแล้วแช่จานไว้เช้าจรดเย็น ไปดูหนังสามเรื่อง แต่ในท้ายที่สุดของวันกูจะล้างของทุกคนก่อนกุอาบน้ำนอน แต่พอพ่อแม่เห็นจานกองตอนกลางวันจะแบบว่ากูเนี่ยไม่ขยับตีนทำอะไรเล้ย กุเลยเบื่อๆ พาลไม่อยากกลับ

>>867 กูลูกคนเดียวที่ไม่อยากกลับบ้านเหมือนกัน แต่ของกูเลยจุดที่ทำให้ตัวเองอยากกลับบ้านไปละ
ลูกคนเดียวพ่อแม่ก็เป็นห่วงแหละ แต่หลายเรื่องกูก็รู้สึกว่าเค้าเรื่องเยอะมันเกินจนกูทนไม่ได้
อยู่ด้วยแล้วพาลจะเป็นโรคประสาทเอา เคยเครียดจนต้องกินยานอนหลับไปช่วงนึงเลยด้วยซ้ำ
สุดท้ายพอแยกออกมาอยู่คนเดียวได้จริงๆมันก็เหนื่อยน่ะแหละ เพราะเค้าก็ช่วยอะไรกูเยอะ
แต่สุดท้ายเหนื่อยกายมันยังพอทน แต่เหนื่อยใจนี่มันอยู่ไม่ไหวจริงๆ

กูเป็นลูกคนเดียวที่เคยบ่นๆนะตอนนี้กูหาสมัครงาน ตจว.แล้วทีนี้คงรอเรียกสัม แต่กูสงสัยว่าถ้าเขาเรียกสัมฯแล้วไม่ได้งานพวกมึงจะรู้สึกยังไงอ่ะ กุอยากโดนสัมแล้วได้งานเลยไม่อยากไปเก้อเพราะเงินกูก็ไม่ได้มีมากอะไร

>>869 ก็รู้สึกเฟลนิดหน่อยแต่ก็ต้องเดินหน้าต่อไปไง จะมามัวจมปลักกับความผิดหวังไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา สัมหลายๆ ที่มันก็มีข้อดีตรงได้ประสบการณ์แล้วก็ทำให้หายตื่นเต้นไปเยอะ กูก็สัมตั้งหลายที่กว่าจะได้ที่ที่ตรงใจ บางที่เค้าไม่รับกูบ้าง บางทีเค้ารับกูแต่กูว่าไปสัมภาษณ์แล้วมันไม่ใช่บ้าง ก็เสียเงินไปเยอะพอสมควร แต่ก็พยายามประหยัดให้ได้มากที่สุด มันคือการลงทุนที่คุ้มค่าว้อย อย่าคิดแต่ว่าจะประหยัดเงินช่วงตระเวนหางาน สัมแล้วได้งานอะไรก็รีบเอาเลย ควรเลือกงานด้วย (เลือกตามคุณสมบัติตัวเองอะนะ อย่าหลงตัวเองและอย่าถ่อมตัวจนเกินไป) ถ้าได้งานดี ทุกอย่างมันจะตามมา ไม่ว่าเงิน โปรไฟล์ ประสบการณ์ ความรู้ เอาไปต่อยอดในอนาคตให้ก้าวหน้า

>>870 ฮือออขอบคุณได้ข้อคิดเยอะเลย

โม่ง พอดีไปสมัครงานขายของ ให้ค่าคอม 3% ของขายราคา 1750 -3999 แต่ไม่ให้เงินเดือน ไม่มีสวัสดิการ ไม่มีเหี้ยอะไรเลย

มึงว่าดุควรทำไหมวะ งานคล้ายๆ เทเลเซลวะ

>>872 อย่าทำเลยถ้าเลือกได้ ตีว่าของชิ้นละ 3000 3% แม่งก็แค่ 90 บาทปะวะ แม่งไม่ได้คุ้มห่าเหนื่อย ค่าแรง ค่ามารยาทที่เราต้องไปนอบน้อมใส่ลูกค้าเลย แนะนำว่าถ้าชอบงานขายลองไปดูเรื่องเป็น agent ขายบ้านขายคอนโดดีกว่า ตอนแรกๆ อาจยากหน่อย แต่ถ้าไปทำ บ. มันจะมีเทรน อยู่ไปสักเดือน 2 เดือน ก็จับหลักได้ ขายได้ ค่าคอมก็ดีกว่า ยิ่งถ้ามึงได้ภาษาอังกฤษยิ่งสบาย

พวกเซลนี่ทำไมดูแม่งทำงานสบายๆจังวะ รถบริษัทก็มี ค่าน้ำมันก็เบิกได้ มื้อเที่ยงแวะเข้าห้างแดกบอนชอน แดกสตาร์บัคตลอด

>>874 แลกกับมึงต้องพูด ดีลกับคนได้อ่ะ ทักษะนี้มีค่ามากเลยนะ

>>874 อ่าน https://m.pantip.com/topic/36054697

ข้อมูลงานนะ : คล้ายๆเทเลเซล ขายของผ่านเน็ต

รายละเอียด
1. เงินเดือนไม่มี
2. ค่าคอม3% จากยอดขาย ถ้าช่วงโปร ได้ 1% จากยอดขาย
3.การสนับสนุนการช่วยขาย ไม่มี you are on your own ยอดต้อง แสนนึงขึ้นไปถึงรับพิจารณา
4. การสนับสนุนในการปฏิบัติงาน มีแค่รับส่งสินค้าจากคลังให้
5. ทำงาน 10 โมงถึงเที่ยงคืน
6. ไม่มีค่าคอมแบบขั้นบันได แต่มีข้อตกลงในการหักค่าคอมถ้าจัดโปร
7. เป็นไปได้ที่อนาคตทำสำเร็จ จะมีการตั้งร้านของบริษัทมาขายแข่งกับพนักงานตัวเอง
8. ทำงานที่บ้านได้

เครียดกับงานว่ะ ทำไงก็ไม่ถุกใจเจ้านายจนไม่รู้ว่าจะต้องไปทางไหนแล้ว รู้สึกตันหมดแล้ว เหมือนตัวเองแม่งไม่เก่งเลยที่หาทางทำให้งานมันดีถูกใจเค้าไม่ได้ซะที กุเหนื่อยมาก กุต้องทำไงถึงจะเก่งกว่านี้ได้วะ

>>878 คิดในทางดีคือมึงยังใหม่กับงานป่ะยังไม่เข้าใจแนวทางงาน ยังไม่ชินค่อยเป็นค่อยไป แต่ถ้าอีกอย่างก็คือมึงไม่เหมาะกับงาน

เซลอย่างต่ำนี่ต้องมีเงินประจำให้ด้วยป่ะแต่ไม่เยอะนะ กูเคยมีเพื่อนเซลล์(ติดตั้งอะไรบางอย่างขอไม่เอ่ยละกัน)​รายวันๆละ200

เซลติดต่อลูกค้าแล้วโยนเคสให้ฝ่ายประสานงานโทรคอนเฟิร์มนัดวันติดตั้งกับลูกค้าเสร้จสรรพ

หากลูกค้าขอปฎิเสธหรือไม่ขอติดตั้งแล้วมันโดนตัดเงินเคสละ1, 000เลยนะ

(ถ้ากุพิมพ์งงต้องขออภัย เซลกดดันกว่าที่คิดนะเออ)​

>>879 กูทำงานนี้มาครึ่งปีได้แล้วนะ ในแง่ผลงานกูว่ากูพัฒนามากขึ้นนะ แต่มันเหมือนจูนกับเจ้านายไม่ติดอ่ะ เหมือนไอ้ที่กูมองว่าดี เค้าว่าไม่ดี แต่หน้าที่กูคือต้องทำงานให้มันตรงตามความต้องการเค้าให้ได้ คนเก่งคือคนที่คุยปุ๊ปรู้ปั๊บว่าเค้าต้องการอะไร ทำออกมาแบบไหน แต่กุเหมือนจับทางความต้องการเจ้านายไม่ถูกอ่ะ แล้วกูก็ตันมากๆแล้ว ทั้งๆที่กูชอบงานนี้มากนะ

>>881 จับเจ้านายแดกเหล้าแล้วจับเข่าคุย

>>881 น่าจะอยู่ที่เจ้านาย

>>883 ไม่รู้ดิวะ ตอนนี้กุสับสนมาก ไม่รู้ว่ามันเป็นเพราะเจ้านาย หรือเพราะกุต่างหากที่ไม่เก่งเองที่ไม่สามารถทำงานออกมาให้ตรงกับใจเจ้านายได้ ในฐานะนักออกแบบอ่ะ เวลาลูกค้าบอกต้องการอะไรเราก็ควรทำออกมาให้ได้ใช่มั้ยล่ะ เหมือนว่ารับบรีฟมาก็ต้องรู้ว่าเค้าต้องการแบบไหน พวกเก่งๆคือบอกแล้วทำได้เลย ออกมาสวยตรงใจเลยแบบนี้รึเปล่า ที่กูต้องแก้งานเป็นพันๆครั้งมันเป็นเพราะกุไม่เก่งเองใช่มั้ย กุไม่รู้เลยว่ะ ตอนนี้มืดแปดด้าน

>>884 กูก็สายออกแบบนะ แต่อาจจะคนละประเภทกัน จริงๆ แล้วกูว่าสำหรับเจ้านาย มึงโอเคแล้วนะ ที่ทำงานร่วมกับเขาได้ แต่หน้าที่เขาก็คือต้องดึงศักยภาพสูงสุดของมึงออกมา ต่อให้มึงทำดีแล้ว ทำดีกว่าเดิม เขาก็จะต้องส่งความท้าทายมาให้มึงเพื่อจะให้มึงทำได้ดียิ่งขึ้นไปอีก หลายๆ ครั้งกูก็ท้อเหมือนกันที่รู้สึกว่าทำไมทำอะไรไปก็ไม่ได้ไม่โดนนายซักที บางทีด้วยเดดไลน์งานก็ต้องออกไปทั้งๆ ที่ยังไม่สุด นายยังไม่พอใจแต่ก็ต้องปล่อยออกไป มันก็มีบ้าง แต่หนึ่งสิ่งคือกูเชื่อว่างานว่าฝีมือกูดีขึ้นกว่าเดิมแน่ ไปเปิดดูงานปีที่แล้ว งานปีที่แล้วๆ กูก็รู้สึกว่าตัวเองพัฒนาขึ้น กูคิดว่ามึงก็คงเป็นแบบนั้น เพราะงั้น ทำต่อไปเถอะ มึงกำลังพัฒนาตัวเองไปเรื่อยๆ อยู่

มึงคิดยังไงกับคำว่าไม่ถูกชะตาวะ แบบที้ทำงานรับเด็กใหม่มาเงี้ยก็เขม่นละ พอขอเหตุผลบอกไม่ถูกชะตาอย่างนี้ทุกองค์กรทุกบริษัทไม่ต้องมีแผนกดูดวงก่อนรับเข้าทำงานรึไง

ห่าเอ้ย! ขอบ่นหน่อยไม่รู้จะบ่นยังไงละ
เหี้ยอะไรเนี่ย? แค่ไม่ยอมไปทำงานในวันหยุดแม่งถึงกับขู่จะไล่ออก?
คือแม่งที่ทำงานกูตกว่าจะให้กูหยุดงานทุกวันจันทร์ เพราะกูต้องทำเสาร์ - อาทิตย์ กูวางแผนจะทำอะไรต่อมิอะไรเอาไว้เรียบร้อย แต่จู่ๆ แม่งก็โทรมาบอกให้กูไปทำงานให้เนี่ยนะ? พอกูปฏิเสธก็ไม่ยอมอีกฝ่ายแม่งก็งอนแล้วบอกประชดว่ากูไม่ต้องไปทำงานแล้วอีกต่างหาก

ซ้ำร้ายกว่านั้นพอเอาเรื่องนี้มาบ่นที่บ้าน กลายเป็นว่าแม่กูชวนทะเลาะพร้อมกับหาว่ากูขี้เกียจอีก แล้วไม่รู้ทะเลาะกันอีท่าไหนกลายเป็นมาพูดน้อยใจ แถมแซะกูว่าไม่รู้จักบุญคุณคน ไม่มีสามัญสำนึก แถมยังบ่นๆ ด้วยว่าอยากตายอีก?

เออ! กูอยากจะบอกเลยว่าตายๆ ไปเถอะแม่แบบนี้ กูเห็นแม่งบ่นจะผูกคอตายต่อหน้ากูมาตั้งแต่กูอยู่ประถมละ ปัจจุบันยังนั่งหัวโด่เปย์เงินให้หลานอยู่เลยเนี่ย

>>886 เค้าหมายถึงบุคลิคอ่ะคับมึง ตอนสัมอาจจะไม่ได้แสดงออกมา มาเป้นตอนทำงาน

>>887 เย็นโว้ยโยมไปลงอ่าง กินนมซักรอบ ให้หัวหายร้อนก่อนเดี๋ยวมันก็ผ่านไป

>>888 จะว่ากุโง่ก็ได้ ยังไงวะงงขยายความที คือถ้าหากเขาเป็นคนอ่อนน้อมถ่อมตนไม่ข้ามหัวรุ่นพี่โดยรวมเข้าขั้นเป็นคนดี แต่ยังบอกไม่ถูกชะตาเงี้ยอ่อ สรุปมันคืออะไร

ทำงานมาซักพักกูรู้สึกว่า ผู้หญิงออฟฟิศแม่งใส่หน้ากากกันหนาชิบหาย ข้างนอกยิ้มแย้มแต่กูก็สัมผัสได้ว่าแม่งแสร้งทำ ยิ่งเป็นผญ.ที่ดูดียิ่งซ่อนตัวตนจริงๆไว้ลึก
กูรู้สึกสบายใจเวลาทำงานกับผช. หรือผญ.ที่ดูห้าวๆมากกว่า กูรู้สึกว่าเวลาทำงานกับผญ.ที่ดูดี จีบปากจีบคอพูด พูดภาษาดอกไม้ มันเหมือนกับเค้าไม่ได้มองเราเป็นเพื่อนร่วมงาน เหมือนเค้าแค่หาประโยชน์จากเรามากกว่า มองแค่ว่าเราทำประโยชน์อะไรให้เค้าได้บ้าง และพร้อมจะเขี่ยทิ้งถ้าหมดประโยชน์
อันที่จริงผช.ก็เป็นแต่พบได้น้อยกว่าผญ. และดูออกง่ายกว่าว่าไอ้นี่ไม่น่าคบ

>>891 หน้ากากไม่หนาเดี๋ยวกันฝุ่นไม่ได้

>>892 เดี๋ยวนะ...

>>890 มึงอยากด่ามึงก็ด่าเลย มาอ้อมค้อมทำเป็นขอความเห็นเป็นพทไปได้ พอมีคนตอบกลางๆไม่เข้าข้างมึงก็ค่อยแย้มรายละเอียด เยิ่นเย้อน่ารำคาญอะคนแบบมึงเนี่ย นี่โม่งนะเว้ย กั๊กทำเหี้ยไร

>>891 กูรู้สึกแบบนี้มาตั้งแต่สมัยเด็กๆแล้วมึง โคตรเกลียดเลย

>>894 โอเคจบ กูไม่ได้อยากด่าเพราะความเห็นแต่ละคนอาจจะต่างกันแต่สิ่งที่กูเจอมันเป็นแบบนี้ๆ แล้วเจอคำตอบเชิงลึกมากุจะเข้าใจป้ะกูบอกกุโง่ไง มึงก็น่ารำเหมือนกันแหละ ชิ

>>891 มึงเป็นหญิงหรือชายวะ

กูเป็นผู้หญิงจีบปากจีบคอนะ คือกูสุภาพกับทุกคน พูดคะขาภาษาดอกไม้ ยิ้มแย้มและเป็นมิตร แต่งหน้าแต่งตัว เอาเป็นว่าเป็นทุกอย่างที่มึงพูดมา แต่กูไม่ได้มองคนอื่นเป็นแค่เบี้ยอย่างที่มึงพูดเลย กูแค่สุภาพมีมารยาทและวางตัวเรียบร้อยไม่ได้หมายความว่ากูต้องเป็นคนเหี้ยนี่หว่า
กูเคยโดนด่าว่าตอแหล ไม่จริงใจก็เพรสะไม่พูดหยาบเนี่ย มันอะไรกันวะ

>>897 ก็ขนาดมึงคุยในโม่งมึงยังหยาบเล้ย ลุคคุณหนูมึงก็สร้างมาเพื่อเข้าสังคมช่ะ จงยอมรับและโดนด่าว่าตอลแหลซะ โฮะๆๆๆๆ

>>891เมิงยังไม่เคยเจอห้าวๆแล้วเหี้ยแบบที่ทำงานกู พูดจาห้วนๆพี่ๆหนูๆน้องๆกับคนที่โรงงาน/ลูกค้า แรกๆก็ดีดูพูดจากันเองบ้านๆ หลังๆลายออกด่าลูกค้าทำงานแบบนี้โง่รึเปล่า จบที่ไหนมา ด่าคนที่โรงงาน บอกมีปัญหาก็มาเจอกันเลย ฯลฯ โคตรกร่าง นี่ผญนะ สำเนียงส่อภาษากิริยาส่อสกุลมาก
หลังๆกูขอแบบดอกไม้คะขาดีกว่า อย่างน้อยมันก็พูดจาสุภาพกับกู
ส่วนจีบปากจีบคอนั่นตอแหล แยกให้ออกคนละอย่างกับสุภาพ

>>898 มึงแยกคำว่า ตอแหล กับคำว่า มารยาท ออกจากกันก่อนนะ
กูกลับมองว่าไอ้พวกที่ทึกทักว่าคนที่เขาเรียบร้อยมีมารยาทเป็นคนตอแหลไม่จริงใจเนี่ย โลกแคบและขี้อิจฉา มากกว่า
ถ้าตัดเรื่องความจริงใจออก ยังไงกูก็ขอเลือกคนมีมารยาทมากกว่าคนถ่อยๆ นะ

>>898 กูแค่รู้ว่าสถานที่ไหนควรวางตัวแบบไหน แค่นี้กูก็เป็นคนตอแหลแล้วหรอ คือกูต้องถ่อยกับทุกคนหรือสุภาพทุกสถานการณ์หรอวะถึงจะไม่เป็นคนตอแหล ตรรกะอะไรเนี่ย

ผู้หญิงเป็นเพศที่น่าสงสารนะ มักจะเกลียดกันเอง ทำร้ายกันเอง ไม่ค่อยรักสามัคคีกัน
เวลาเห็นข่าวแย่งผัวกันผู้ชายก็ลอยตัวตลอด ผู้หญิงตบกันเองแย่งผู้ชายมักมาก เวลาทำงาน ผู้หญิง 99% ก็ไม่อยากมีเจ้านายเป็นผู้หญิง
เคยดูซีรีส์ญี่ปุ่นเรื่องนึง นางเอกพูดเองเลยว่ามิตรภาพของผู้หญิงมันบางซะยิ่งกว่าแฮมซะอีก
ในขณะที่ผู้ชายมักจะรักเพื่อนแบบสุดๆ รักงาน รักเกม และรักทุกอย่างมากกว่าเมีย 555
แต่ก็เอาเถอะ กูเชื่อว่าแต่ละเพศมีแนวโน้มที่จะมีนิสัยส่วนดีส่วนเสียต่างกัน ไม่นับนิสัยส่วนบุคคลอีก
กูไม่ปฏิเสธแนวโน้มส่วนใหญ่ แต่ก็พยายามรู้เท่าทันข้อเสียของตัวเอง ถ้ามีสติมากพอก็จะพยายามควบคุมมัน

บริษัทกูมีนำเข้าของจากจีน แล้วเอามาเปลี่ยนแพ็คเกจในไทยขายให้ลูกค้าส่งออกจีน (แอบทำไม่บอกลูกค้า)
อันนี้ถ้าลูกค้าไปยื่นส่งออกว่าเป็น made in thailand แถมใช้ฟอร์มด้วย ลูกค้าจะโดนไรมั่งวะ
อีกหน่อยถ้าโดนตรวจขึ้นมาจะโดนอะไรบ้าง ตอนนี้บริษัทกูจดทะเบียนเป็น manufacturing ไม่ใช่ trading ด้วย มันต้องจดเพิ่มใช่มะถ้าจะนำเข้ามาขายแบบนี้
โอกาสเรื่องแดงเยอะไหมวะ เริ่มกลัว

>>902 จริงมึง ที่ทำงานกู ผู้หญิงเนี่ย ต่อหน้าก็คุยกันปกติ ลับหลังก็นินทากัน เพิ่งด่าคนนึงตะกี๊นี้หันไปอีกทีอ้าวคุยกันอยู่ปกติ กูปรับอารมณ์ไม่ทัน

กูว่าไม่เกี่ยวกับเพศ เพราะออฟฟิซกูทั้งชายทั้งหญิงลับหลังก็นินทาคนอื่นกันหมด เอวัง

กูว่าอยู่ที่สันดานล้วนๆ แค่ผู้ ญ จะมีนิสัยแบบนั้นมากกว่าผู้ชาย

>>906 กูว่าเยอะพอๆ กัน แต่ว่าเรื่องที่นินทาเป็นคนละสไตล์มากกว่า ผู้หญิงเม้าไปเรื่อย เปลี่ยนเรื่องไปเรื่อย มันเลยดูเยอะ กูเคยไปนั่งฟังวงผู้ชายนินทากันนี่แบบ โอโห แรงสัดๆ แล้ววันถัดไปก็คือคุยเฮฮาเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น

งานโคตรสบาย แต่เบื่อชิบหายเลยทำไงดีวะ

>>908 ลาออก เดี๋ยวกูไปทำเอง55

>>907 ขอแซมเปิลหน่อยได้มะ กุไม่เคยเจอผู้ชายนินทาเลย ทั้งๆที่ก็เคยไปกินเหล้ากะพวกแม่งนะ

เฮ่อ... หัวหน้าหัวควยนี่แม่งหัวควยจริงๆนะมึง
2 วันก่อนบอกให้กูเทียบจำนวนของที่ต้องซื้อเมื่อเดือนก่อนกับที่อยู่ในโมเดลปัจจุบันมาให้หน่อย
กูก็นั่งทำจนดึกดื่นมา 2 วันส่งงานให้มึง
รุ่งขึ้นมึงชำเลืองดูรีพอร์ตกูอยู่ไม่ถึง 2 นาที บอกกูซื้อๆตามโมเดลปัจจุบันไปน่ะแหละ ไม่ต้องเทียบแล้ว...หัวกูมันก็จะร้อนๆหน่อย
ในเมื่อมึงไม่ดูซื้อของผิดกูไม่สนนะฮะลายเซ็นต์มึงก็รับผิดชอบเอาเอง
คือโมเดลมึงบางส่วนยังไม่นิ่งกูจะให้มึงเช็คว่าตัวไหนที่ซื้อได้บ้าง ในเมื่อมึงไม่เช็คก็งบบานไปสัด

>>910 กูไม่ใช่คนข้างบนนะ แต่พอได้ฟังอะไรมาบ้าง กูว่ามันจะมีสองแบบ แบบฮาๆ เอาเพื่อนมาเผา กับแบบจริงจังๆ แม่งเสี้ยมให้เกลียดกัน ส่วนใหญ่เป็นเรื่องความสัมพันธ์เพื่อนฝูง เมีย ยืมเงิน นิสัยเหี้ยๆ วีรกรรมต่างๆ นาๆ เกทับความสำเร็จ แบ่งแยกชนชั้นอะไรแบบนั้น ซึ่งตอนเด็กๆ วัยรุ่นจะเจอแบบฮาๆ ซะมาก พอวัยทำงานละเจอแบบจริงจังซะมาก บางทีมาทำเป็นเผาฮาๆ แต่กูรู้สึกได้ว่าแม่งเสี้ยมจริงจัง แทงข้างหลังกันมิดด้าม

>>910 เม้าเรื่องจังไรๆ ทั้งหลายแหล่เนี่ยแหละ ผู้หญิงคนนั้นคนนี้เป็นไงตั่งต่าง

กุผู้ชายนะ แต่เป็นพวก introvert ไม่แดกเหล้าแดกเบียร์ด้วย ปกติไม่เม้าใครเลย ยกเว้นคนที่แบบทำให้กุไม่ชอบจริงๆ นานๆทีมากๆที่กุจะเม้าใคร

เฮ้อทำไงกับนิสัยกูดีวะ เงินเดือนขึ้นความป๋าก็เพิ่มขึ้น วันก่อนไปร้องเกะโดนค่าดริ้งไปเป็นหมื่น

>>915 ผูกปิ่นโตผมมั้ยครับป๋า

>>910 เรื่องที่ผชนินทามันคือเรื่องเด็ดๆๆ ส่วนผญนินทาคือแบบเรื่องยิบๆย่อยๆไร้สาระนินทาแม่งทุกเรื่อง กูอยู่กลุ่มผชมาตลอด เรื่องเหี้ยๆเนี่ยฟังมาเยอะมาก
สมัยมอปลายกูเรียนรรหญิงล้วน ข้างๆเป็นชายล้วน ก็มีคุยกันไปเที่ยวกัน อีพวกผชมันไม่เห็นกูเป็นผญมีไรก็เล่าให้ฟังตลอด วันนึงมันไปมีอะไรกับเพื่อนผญกูแม่งก็มาเล่าให้ฟัง เอามาแล้ว อะไรยังไง นมเป็นไง ฝั่งผชคือรู้กันหมด ในกลุ่ม นอกกลุ่ม อ่อคนนั้นโดนเอาไปแล้วนี่
ฝั่งผญคือเงียบกริบ ไม่มีใครรู้ หรือถ้ารู้ก็รู้เงียบๆ ตอนมหาลัยกูไปคุยกับเพื่อนสนิทของผญคนนี้เรื่องไอ้ผชเนี่ย กูถึงได้บอกมันว่าผชมันแบบนี้นะ แม่งหน้าเสียเลย ฝั่งผญมีไอ้เพื่อนสนิทนี่คนเดียวที่รู้
เรื่องเสี้ยมๆเหี้ยๆก็มี มาเสี้ยมกูว่าคนนู้นคนนี้ไม่ดี จะชวนกูบอยคอต โทรไปชวนคนอื่นเรียบร้อย บอกว่ามีใครบ้าง ส่วนตัวกูไม่เอาไม่ชอบวิธีรวมหัวกูก็บอกว่ากูไม่เล่นด้วย แม่งขู่กูด้วยถ้าจะไม่ทำก็คบมันไปละกัน
เรื่องนินทาผญเหี้ยๆเนี่ยยิ่งเยอะ ถ้าผญด้วยกันเองก็นินทาตื้นๆ คิ้วเบี้ยว ปากแดง หน้าลอย ถ้าเป็นผชมันดูไปถึงข้างล่างเลยนะ สะโพกหนา โหนกอูม ฯลฯ แล้วเอาไปพูดกันในกลุ่ม

>>915 ถ้ามึงเงินเดือนหลักแสนแบบกุ มึงต้องเจียดเก็บไว้ก่อน

ซื้อกองทุน ผ่อนห่าเหวไรให้หมด ฝากเข้าบัญชีลับ แล้วค่อยเอาที่เหลือไปใช้

>>918 กูนิสัยชอบเผื่อเอาไว้ก่อน เลยมักจะเก็บเงินใว้ในหลายๆบัญชีซึ่งมันจะสามารถโอนไปมาหากันผ่านแอปมือถือได้ตลอด 24ชม.ไง
ตอนนี้เลยสนใจอยากตัดเป็นฝากประจำ แต่ฝากประจำผลตอบแทน+ระยะเวลามันก็ไม่คุ้มว่ะสำหรับกูอ่ะนะ เพื่อนโม่งเเบ่งเงินไปลงตัวไหนวะแบบตัด
รายเดือนไปเลย สมมุติ Fix ไว้เดือนละ 15K ตัวไหนคุ้มสุด ออมทอง? กองทุน? DCA? VA? พวกนี้ในระยะต้นๆน่าจะพอเห็นผลตอบแทนบ้างละ
แล้วอย่างน้อยกูก็จะได้สบายใจ มีเงินตัดไปเที่ยวเหลือๆอีกที

>>919 ซื้อ LTF ลดหย่อนภาษีให้ครบอ่ะ แล้วก็ซื้อประกันออมทรัพย์ ลดหย่อนภาษีอีกอัน

ที่เหลือเอาไปจัดการเอง ใส่บัญชีออมทรัพย์ดี เอาไว้ใช้ฉุกเฉิน เพราะไอพวกประกัน กับ LTF ถ้าจะใช้มันไม่ได้ใช้ได้ทันทีแบบเงินสดนะ

หลังจากกูไปสัมภาษณ์งานมาหลายที่ กูสงสัยว่าเดี๋ยวนี้บริษัทชอบให้พนักงานทำโอทีฟรีหรอวะ เงินเดือนก็ไม่ถึงหมื่น ถามเจงงงงง

เพื่อนโม่ง เงินเดือนกูออกแล้ว โนโบนัส โนปรับเงินเดือน โนเฮียอะไรซักอย่าง ก่อนปิดปีใหม่ก็ทำงานรากเลือด อยู่โยงยันเที่ยงคืนก็ไม่ได้โอที พอขอโยกวันลาที่เหลือ(ที่แม่งแคนเซิลวันลากู)ก็เป็นประเด็นอีก ชวนแฟนกินชาบูย้อมใจก็บอกไดเอท ชวนดูหนังก็บอกนี่ไม่ใช่วันศุกร์นะ ไม่อยากนอนดึก กูเศร้า กูเหนื่อยจังเลย

>>922 มาๆกุอยู่ กทม ไปๆกินชาบู

เพื่อนโม่ง มันเหี้ยมากเลย เมื่อวานแม่งเกินรับมือจริงๆว่ะ งานเกิดปัญหา กูก็ประสานงานให้เจ้าของงานเข้ามาดำเนินการแก้ไข
อีสัสลูกน้องมันกูตามแม่งก็ไม่มาจัดการ อ้างงานด่วน จนสุดท้ายหัวหน้ามันระเบิดลง ลงทั้งกูทั้งอีลูกน้อง สัสน้ำตากูนี่ไหลแม่งตรงนั้น
แล้วไงไม่ฟังกู สุดท้ายก็ก็ต้องทำแบบที่กูบอก ยังมีการบอกว่าไม่ใช่ความผิดกู แต่แม่งคือมันใช่หรอวะ อีเหี้ย กอดกูที กูแม่งอยากลาออกชิบหาย

>>924 กอดนะมึงงงงงงงง

>>925 ใจนะเพื่อนโม่ง กู 924 เอง นี่อยากหยุดงานชิบหาย แต่แม่งคือกลัวว่าจะมองว่ากูไม่แยกแยะ แค่นี้ก็ทนไม่ได้
สัส ใจคืออยากตั้งหลักเว้ย ทำงานที่นี่มากูไม่เคยหยุดเลย มาเกิดเรื่องนี้แล้วหยุด แม่งต้องว่ากูนอยด์เพราะเรื่องโดนด่าแน่ๆ
ไม่อยากโดนด่าว่าแค่นี้ก็ทำเป็นเรื่องใหญ่

>>926 925 เอง เข้าใจมึงเลย สมัยเรียนนี่เวลากุมีปัญหาชีวิตกุลาตลอดอ่ะ อกหักก็ลา สอบตกก็ลา เครียดอะไรกุก็ลา

แต่พอมาทำงานแม่งไม่ได้ไง จะมีปัญหาชีวิตยังไงก็ต้องไปทำงาน โดนเทโดนอะไรก็ต้องไปฝืนทำำ สู้ๆนะมึง แต่ไม่ไหวจริงๆก็พักก่อน กอดดดดดด

>>921 กูกำลังมีความสงสัยแบบเดียวกัน ตะก่อนทำอยูชลบุรี บ.ญี่ปุ่นปล่อยโอเรี่ยราด แต่กูไม่เคยอยู่ถ้าไม่จำเป็น ทีนี้มาอยู่กทม.บ.ไทยที่มีวัฒนธรรมฝรั่ง(?) เลิกงานตามเวลาน่ะห้าโมง แต่เอาเข้าจริงก็ทุ่ม++ ทุกวัน อ้างว่าไม่มีตอกบัตร ถ้าเข้างานช้าก็เลิกช้าตามนั้น แต่สัดดดกูเข้างานตั้งแต่เจ็ดครึ่งเพราะงานแม่งเยอะจนไม่มีเวลาฉี่ วันไหนกูงานน้อยหน่อยสามารถเคลียร์ได้ตั้งแต่ห้าโมงครึ่งจะถูกหน.มองว่า เอ..งานน้อยไปหรือเปล่า เอางานอะไรไปเพิ่มดีมั้ยน้า ทั้งที่วันๆ กูทำงกๆ แทบไม่มีเวลาเงยหน้า มีแต่ปากเนี่ยแหละที่พอจะตอบรับเรื่องพูดคุยไร้สาระของพวกแม่งได้ ไม่เข้าใจทำไมชอบชวนกุคุยกันจริ๊ง คือคนอื่นในแผนกมีเวลาเก็งหวย ดูคลิปสัปดน ถกเรื่องดารา ทำงานเรื่อยๆ จนเลิกหกโมงครึ่งก็กลับเหมือนเป็นวัฒนธรรมที่ถ้ากลับเร็วกลัวจะดูงานน้อยอ่ะ ละหน.กูก็โง๊โง่ดูไม่ออก

นายกูสั่งเพิ่มงานที่มันซ้ำซ้อนกับงานเดิมว่ะ กูไม่เข้าใจเลยว่าทำไปทำไมเพราะมันเพิ่มต้นทุนและไม่ได้ประโยชน์อะไรเลย ... ตอนนี้กูตั้งแง่ว่าเขาไม่เก่งเรื่องการจัดการ เพราะนอกจากเรื่องนี้ ระบบงานเดิมมันไม่ค่อยดีอาศัยพวกคนเก่าคนแก่ประคับประคอง บ.ไปได้

กูรู้สึกว่ากูอยู่ผิดที่จริงๆว่ะ ตอนที่กูเข้ามากูหวังจริงๆนะว่ากูจะอยู่กับ บ. นี้ยาวๆ แต่อยู่ไปอยู่มานอกจากปัญหาเรื่องคน เรื่องงานมันมาแบบไม่ขาดสายเลย .. กูอยากรู้ว่าถ้าคิดว่านายไม่เก่งแถม บ. ก็ไม่ดี พวกมึงจะทนกันอยู่ไหมวะเพื่อนโม่ง

อ่อ บ. กูเป็น บ. ญี่ปุ่น เล็กๆ ผลิตของที่กำลังโดนจีนพยายามเลียนแบบอย่างเอาเป็นเอาตายอยู่ว่ะ ถ้ามันเลียนแบบได้อย่างสมบูรณ์เมื่อไหร่กูก็ตกงานอยู่ดีว่ะ ถถถถถถ

>>928 ถ้างั้นมึงก็ขยันแต่ตอนหัวหน้าเดินตรวจตราดีมะแต่มึงดูไฟแรงคงเบื่อแย่นะ-*-

ของกูตจว.เงินโอไม่มีแต่ชอบให้ทำงานล่วงเวลา
ตำแหน่งนึงทำสิบหน้าที่กะเอาให้ครอบคลุมเลยมั้ง

>>929 ถ้ามึงมองออกว่าบ.ไม่รุ่งแน่ก็พยายามหาทางออกไปบ.อื่น บ.กูนี่กูมองว่ายังไงก็เจ๊ง จนเมเนเจอร์กูบอกเองว่าถ้าเป็นต่อไปไม่ปรับตัวยังไงก็เจ๊ง แต่โว้ยนโยบายมันออกมาจากมึงไง ถ้ามึงไม่ทำไรเป็นชิ้นเป็นอันก็ชิบหายแหละ ซุ่งพี่แกก็ไม่ทำอะไรจริงๆได้แต่พูดลอยๆ
ตอนนี้กูก็ได้แต่หางานใหม่อยู่เนี่ย งานหายากชิบหาย

>>929 โอ้ยเหมือนนายกูเลยย แม่งให้ทำรายงานสินค้าเข้าออก ซึ่งโรงงานก็มีทำ (กูเป็นออฟฟิศขาย) ส่วนไอ้สินค้าออกเนี่ยมันซ้ำกับรายงานขาย นายกูแม่งรับสามตัว แถมเอามาชนกันจับผิดอีก ผิดบ้างถูกบ้าง โคตรเบื่อ บางอันแม่งก็ไม่ตรงไงวันขายกับวันส่งเพราะเป็นของขายตปท นายก็ไม่เข้าใจอีก อธิบายมาหลายรอบแล้ว
ทำใจ รอแม่งหมดวาระย้ายกลับบ้านไป ไม่รู้ใครจะไปก่อน

โดนเจ้านายที่ทำงานจีบ ชอบเดินมาข้างหลัง มาจับมือ คล้องแขน วันนี้เลยสะบัดมือทิ้ง บอกว่า ไม่ชอบ ไม่โอเค
อวยพรกูด้วยนะ ไม่รู้ชีวิตหน้าที่การงานจะเป็นยังไงต่อ งานราชการซะด้วย
เกลียดมัน รำคาญ จะอ้วก

>>922 อยู่โอยันเที่ยงคืนเหมือนกุเลย อยากไปหางานสบายๆ ทำโว้ยยยย ยังหางานเหมาะๆ ไม่ได้ซักที

ถามหน่อยสิ พวกคุณในนี้ที่บ่นเบื่องาน งานหนัก เงินเดือนเท่าไหร่กันอะ
ของเรางานสบาย อายุงาน5ปี ได้แค่18k โคตรไม่ก้าวหน้า
คือเวลาเห็นคนบ่นเรื่องงานหนัก สภาพแวดล้อมห่วยแตกแต่ก็ยังทนทำอยู่เลยคิดว่าน่าจะได้เงินเดือนดีเลยทนอยู่
แค่อยากรู้ว่ามันเป็นแบบนั้นจริงๆหรือเปล่า

ค้นพบทางสว่างละโว้ยยยยยย จากที่เคยเสียค่าดริ๊งโง่ๆเดือนละ 2-3 หมื่น เมื่อวานกรึ่มๆลองไปอ่างดู เหยดเขร้ กูล่อตัวท๊อปในระดับราคาแค่ 30%
ของค่าดริ๊งที่เคยเสียเอง ต่อไปนี้กูจะไม่ไปดริ๊งแล้ววว กูจะไปอางอ่างอ้างอ๊างอ๋างงงงงงงงงงงง

>>935 อายุ 24 เงินเดือน 26 เข้างาน8.00 am เลิก7.00 pm รับออเดอร์ ทำเอกสารส่งออก ดีลกับเรือและโรงงาน ติดต่อรมยา ขอฟอร์มกรมการค้า ติดต่อแบงค์ กูทำส่งออกทั้งงานรถ เรือ แล้วก้แบบที่สั่งซื้อตปท.ไปขายตปท. เรียกได้ว่าต้นยันจบครบที่กูคนเดียว เพื่อนร่วมงานนิสัยดีมีมารยาท แต่หัวหน้าหลอกใช้เก่งเหี้ยๆ บอกว่ากูเป็นไรซิ่งสตาร์ หัวไวเต็มใจเรียนรู้ ละชอบเอางานของลูกรักแบ่งมาให้กูทำเพราะว่า "น้องจะได้เรียนรู้ไว้" ไอ่เหี้ย กูเข้ามาปีเดียวทำเป็นทุกอย่างแล้ว คนที่อยู่มาเป็นสิบปีแม่งได้ทำแค่อย่างสองอย่างเองเพราะหน.กูประเมินว่าแม่งไม่น่าทำได้ คนที่ทำได้ก็ให้แม่งทำเยอะๆ โง่ก็ไม่ต้องทำ มันใช่เหรอวะ

>>937 มึงเจอหัวหน้าเก่งน่ะแบบนั้น พวกเด็กใหม่ๆไฟแรงเวลาเข้ามาเจอเสี้ยม น้องเก่ง น้องขยัน พร้อมกับโยนงานที่ไม่มีใครอยากทำให้ นั่นละ นั่งโงหัวทำไปเหอะ แต่บริษัทตอบแทนมึงที่ทำงานหนักไหม ไม่หรอก แต่ข้อดีอย่างเดียวคือมึงจะได้พัฒนาสกิลตัวเอง เวลามึงมั่นใจว่าตัวเองสกิลมากพอให้ลองคิดย้ายไปโตที่อื่น

พี่กูเดะ สร้างคนมาฆ่าตัวเอง
คือขายของอ่ะมันจะมีดิลเลอร์อะไรประมานนี้พี่กูสร้างละต้องมาปวดหัวเพราะลูกทีม

>>935 70k +OT +Bonus +Allowance ต่างหาก ทำงานด้วยความรู้สึกเหมือนเส้นเลือดสมองจะแตกในทุกๆ วัน เข้างาน 08.00 เลิกงานสี่ห้าทุ่มเที่ยงคืนแล้วแต่จะทำไหว ถ้าทำไม่ทันอีก ส-อ.ก็ต้องหอบกลับมาทำที่บ้าน ยังทนอยู่เพราะหลายสาเหตุ หลักๆ ก็เรื่องเงินแหละ เพราะงานที่กูทำมันออกแนว specialist ความรู้ลึกแต่แคบ หางานยาก ถ้าเปลี่ยนสายงานเงินเดือนตกเยอะ นอกนั้นก็เพราะองค์กรดี สวัสดิการโอเค สังคมพอใช้ เจ้านายคุยรู้เรื่อง แต่ก็หางานใหม่อยู่ตลอดนะ ถ้าเจองานเหมาะๆ ก็ไปแน่นอนยอมลดเงินเดือนลงนิดหน่อยได้

เจอแบบกูป่ะ ทำงานหาลูกค้าแทบตายหวังว่าจะได้ลูกค้าประจำแดกค่าคอมไปเรื่อยๆ พอผ่านไป 4-5ปี เงินเดือนเริ่มขยับ ค่าคอมเยอะขึ้นเพราะรักษาลูกค้าประจำได้ เจ้านายแอบส่งรุ่นน้องไปคุยลูกค้าประจำกู โดยให้ราคาขายถูกกว่ากู เพื่อตัดยอดขายกูทิ้ง เพราะเงินเดือนกูขึ้น......

และที่กูรู้เพราะลูกค้าขาประจำบอกกู......

พี่ๆสะระลิมัง งานแรกสำคัญแค่ไหน ปัจจัยเลือกงานแรก จากประสบการณ์ และความคิดตอนนี้ถ้าย้อนไปได้ เป็นยังไงบ้างครับ

>>942 ไม่มากบางคนงานแรกทำแปบเดียวด้วยซ้ำ ไองานที่ทำเกิน 2-3 ปี เป็นงานแรกน่ะสำคัญกว่า

>>942 ไม่มากอีกเสียง

>>941 อะไรจะแย่เบอร์นั้นวะ กูไม่เคยเจอเพราะงานขายกูตกตลอด

เอาจริงๆ ที่กูทำงานหนักเครียดโหลดแทบตายแต่ยังลังเลที่จะเปลี่ยนงานส่วนนึงก็เพราะเรื่องเล่าของพวกมึงนี่แหละ ถถถ สิ่งที่แต่ละคนเจอกันนี่... งานกูหนักก็จริงแต่อย่างน้อยก็ไม่ค่อยมีปัญหาเรื่องเพื่อนร่วมงานกับนาย ไม่เคยโดนขโมยผลงาน ไม่เคยโดนทำร้ายแทงข้างหลัง อาจเป็นเพราะต่างคนต่างงานหนักแทบจะตายห่าคาบริษัทอยู่แล้วมั้ง เลยไม่ค่อยมีเวลาว่างมาก่อดราม่าเพิ่มใส่กันอีก กูจำได้ว่าสมัย 2-3 ก่อนตอนงานยังไม่โหลดเท่านี้ก็มีดราม่าเหมือนกัน เดี๋ยวนี้หายกริ๊บ ถถถ

เมื่อสามปีก่อนกูยังมั่นใจกับการทำงานในฐานะฟรีแลนซ์อยู่เลย ตั้งแต่เข้าระบบงานประจำจนตอนนี้อยากกลับไปทำฟรีแลนซ์สุดๆ แต่กลัวชิบหายเลยไม่ได้ออกมาซักที ไม่ชอบตัวเองตอนนี้เลย ทำไมตอนนู้นกูยังไม่เห็นกลัวอะไรแบบนี้ ติดกับดักเงินเดือนแล้วกู

เพื่อนโม่ง พอดีกูกำลังจะย้ายงาน ที่นี้กูเลยกะว่าจะย้ายหอด้วย ซึ่งที่ทำงานมันอยู่ติดmrt
ถ้ากูอยากหาที่อยู่โซนที่ติดmrt และสามารถเดินทางไปสายใต้ใหม่แบบไม่ลำบากเกินไป(เอาไว้กลับบ้านช่วงเทศกาล) กูควรย้ายไปอยู่แถวไหนดี

>>948 แถวๆบางหว้า, รร.วัดนวลนรดิศ ตามนี้เลย mrtเสร็จปี62นี้ด้วย เออ ถามหน่อยนะว่าค่าตั๋วของmrtมันจะมีตั๋วรายเดือนมาบ้างสักทีป่ะ? คือ ราคาตั๋วแบบเที่ยวเดียวนี่โหดสัสไม่เบาเลยนะ เห็นแบบนี้ละกูเครียดเลยถ้าต้องเดินทางจากหลักสองไปพระรามเก้าเนี่ย

>>935 จริงๆมันก็แล้วแต่นะ งานแรกกูงานหนักกว่า แต่เงินน้อยกว่า
งานปัจจุบันงานเบากว่า แต่เงินเยอะกว่ามาก ถึงสวัสดิการจะมีน้อยเหมือนไม่มีก็ยังคุ้มกว่า
แต่ขอขึ้นเงินเดือนทียาก แถมได้ขึ้นน้อยมากๆ อีกไม่นานคงได้ย้าย
>>942 จากประสบการณ์ส่วนตัวคือมันก็ไม่มาก แต่ถ้าอยู่แล้วรู้สึกว่ามันไม่โอเคก็ต้องกัดฟันกล้าออกอ่ะ
ถ้าจมอยู่กับมันเพราะเสียดายเพื่อนหรือกลัวที่จะไปเริ่มใหม่ มันก็จะไม่ได้ไปไหนซักที
แล้วก็ถ้าออกมาแล้วเงินเดือนงานแรกไม่เยอะบางที่เวลารับเข้า เค้าอาจจะเอาเงินเดือนที่แรกมาเป็นข้ออ้างให้เงินเราน้อยได้

>>งานแรกของกูคือได้ที่ไหนก็ไปทำก่อน ดูแค่ตำแหน่งที่สนใจพอ เข้าไปทำๆๆ สวัสดิการ,เงินเดือนอะไรค่อยว่ากันทีหลัง คือกูแค่อยากลองทำงาน
เพื่อให้รู้ว่าเออนี้นะ โลกการทำงานมันเป็นแบบนี้นะ สังคมมันเป็นแบบนี้นะ ถ้าทนไหวก็ทนแต่ส่วนใหญ่ทนกันไม่นาน ของกูก็8เดือนออกเลย
แต่ทุกวันนี้พอมองหันหลังกลับไปกูขอบคุณทุกคนที่นั่นนะ งานหนักทุกงานที่โยนๆมาให้เด็กจบใหม่ทำมันทำให้กูทนทุกอย่างของงานได้อ่ะ
กูอาจจะโชคร้ายมั้ง ที่ไปได้งานแรกในบริษัทประเภท Black company ทำจันทร์ถึงเสาร์ วันอาทิตย์มีบังคับทำสองแรง สวัสดิการมีแค่นั่งท้ายกระบะ
ไปส่งกลับหอ พอกลับมาเจอบริษัทปกติๆกูเลยรู้สึกแฮปปี้ดีมาก อาจจะมีบ้างที่กดดัน แต่ทุกทีกูก็คิดว่าเดี๋ยวมันก็จะผ่านไป เหมือนที่เคยทนที่แรกได้

โหเห็นเงินเดือนพวกมึงแล้วแม่งกูนึกว่าอยู่คนละโลกกูตันที่ 12,000เองนะเฟ้ยยยย

กู 32k ในวัย 32 รู้สึกว่าไม่พอ แต่มีทางเลือกไม่มาก

กู32 ในวัย 30 รู้สึกพอใช้ตั้งแต่ 25 แล้ว อยู่บ้านพ่อแม่ ไม่มีรถ ไม่มีคอนโด
กูว่าพอเงินเดือนถึงช่วงนึงเมิงจะเริ่มไม่มีปัญหาเรื่องเงินละ ถ้าอยากย้ายงานอีกก็เรื่องคน เรื่องงาน
กูไม่เคยบ่นเรื่องงานหนักในนี้นะ มีแต่เรื่องไม่โปร่งใส เพื่อนร่วมงานเหี้ย ที่อยากย้ายงานอีกก็เพราะสองเรื่องนี้แหละ

>>954 ถ้ามึงไม่มีพ่อแม่ให้เกาะก็ไม่พอหรอก โอกาสนี้ก็ออมเงินไว้นะ แม่กูตายแล้ว พ่อว่างงานต้องส่งเงินรายเดือนให้ ตอนนี้ส่งตัวเองเรียน ป.ตรีเพิ่มอีกใบ(อยากย้ายสายงาน) บ้านก็ต้องเช่า ข้าวก็ต้องซื้อ มอไซค์ก็จะพังแล้ว เครียดกับเรื่องเงินแม่งทุกเดือนเลย

>>955 กูไม่ใช่ >>954 นะ แต่แค่อยู่บ้านพ่อแม่ก็ไม่ได้ถึงกะเกาะนี่หว่า
แบบ ถ้ามันไม่แต่งงานไม่อะไรจริงๆ ก็คงพอได้แหละ

เบื่อนายกากๆชิบหาย เรื่องง่ายกลายเป็นเรื่องยากตลอด แต่เขาใหญ่นะเว้ยยย ห้ามเถียงเด็ดขาดเขาทำผิดก็บอกไม่ได้ ควยเอ้ย

>>955 >>956 กู>>954 ไม่ได้จะขิงใส่นะ แค่จะสื่อว่ากูไม่มีภาระ 25นี่คือกูรับคนเดียวเป็นระดับที่กูสบายๆ เหลือใช้มีเก็บ
พ่อแม่มีเงินเก็บไม่เกาะแดกเหมือนพ่อเมิง(แรงไปไหม แต่เมิงก็ใช้คำนี้กับกู) ไม่ต้องเช่าบ้านซื้อรถ แดกข้าวบ้านบางมื้อ แต่รถไม่มีนะ นั่งพี่วิน รถเมล บีทีเอสเอา
เงินน่ะไม่ต้องออมหรอก ทำประกันสุขภาพ ประกันชีวิตให้พ่อดีกว่า กูมีเงินเก็บไม่ต้องห่วงกูหรอก ห่วงตัวเองเถอะเงินเก็บก็ไม่มี ไม่ต้องรอเมิงแก่หรอก รอพ่อเมิงแก่นี่แหละ โรคฮิต เข่า ไต หัวใจ มะเร็ง ต้อ ความดัน เป็นกันหมดไม่ต้องกลัว
ถ้าแรงไปก็โทษที เมิงไประบายต่อห้องข้างล่างละกันนะ

>>958 กูไม่ได้ตั้งใจจะด่ามึงนะกูสาบานได้ เพราะคำว่า'เกาะ'ใช่มั้ย กูขอโทษ แต่คำนี้กูหมายถึงแค่มึงอาศัยอยู่ในบ้านพ่อบ้านแม่ ไม่ต้องจ่ายค่าเช่าบ้านเอง เผลอๆ ค่าน้ำค่าไฟอินเตอร์เน็ตทีวีก็ไม่ต้องจ่าย แค่นี้แม่งก็ลดค่าใช้จ่ายไปเยอะชิบหายแล้ว กูอิจฉามึงนะเว้ย แต่ก่อนกูก็มีแม่ให้เกาะ พอไม่มีถึงได้มาสำนึกว่าที่ผ่านมากูต้องเกาะเขาอยู่มาก(ใช้คำว่าพึ่งพาก็ได้ถ้ามึงจะสบายใจขึ้น) เมิงไม่ต้องไล่กูก็ห่วงตัวเองชิบหายแล้วเนี่ย พ่อกูปล่อยให้เขาเกาะไปเถอะเพราะแกเกษียณนานแล้ว กูไม่ได้จะมาด่ามาขิงข่าอะไรกับมึงทั้งนั้นแหละ ถ้ามึงจะอินกับโม่งทึกทักว่าโดนคนแปลกหน้าด่าขนาดนั้นก็ถือว่ากูไม่ได้พูดถึงมึงก็ได้

>>958 กูฮามึงว่ะ trigger ง่ายๆกับคำว่าเกาะคำเดียว แล้วก็มาแขวะชวนทะเลาะ แต่จากมุมมองกู มึงอะคือคนที่ไปเสือกชีวิตเค้าก่อน ตั้งแต่เม้น >>954 เกทับ >>953 ละ หรือไม่รู้ตัว?

แต่จริงๆนะ >>959 อะพูดถูกแล้ว มึงลองคำนวณรายจ่ายที่คนอื่นออกให้ใช้ร่วมกันแล้วลองคิดว่าทั้งหมดนั้นต้องรับไว้เองดูสิ
25k ถ้าอยู่ตัวคนเดียว ต่อให้ไม่มีบ้านตัวเองต้องเช่าหอด้วยเอ้า มันก็พอแหล่ะ แต่ถ้าถึงวัยที่ต้องซัพพอร์ตคนอื่น พ่อแม่วัยเกษียณ แฟน เมีย ลูก หรือถ้าจะโสดก็ต้องคิดเรื่องเงินใช้ในวัยเกษียณตัวเองอีก

ผ่านมาเห็น
สำหรับกูถ้าใช้คำว่าเกาะก็คือยังต้องใช้เงินพ่อแม่ ค่าน้ำไฟค่ากินอยู่ก็พ่อแม่จ่าย ไม่ต้องรับผิดชอบรายจ่ายของที่บ้าน(ถ้ามี) แต่ถ้ามึงเลี้ยงตัวเองได้ ไม่ต้องขอยืมพ่อแม่จ่ายอะไรๆ แล้วยังอาจจะจ่ายค่านู่นนี่ให้ด้วย แค่อยู่บ้านเดียวกันเฉยๆ กูไม่เรียกเกาะว่ะ มีบ้านให้อยู่หรือมีรถให้ขับ ไม่ต้องไปซื้อหรือเช่ามันก็ดีแล้วนี่ ทำไมต้องคิดว่ามันคือการเกาะวะ หรือต้องซื้อต่อจากพ่อแม่ถึงจะไม่เรียกว่าเกาะ กูงง

>>961 +1
พ่อแม่กูเคยบอกนะ เรียนจบเขาไม่หวังอะไร อย่ามาเกาะเขาแดกก็พอ
อันนี้น่าจะชัดเจนในความหมายว่าเกาะแล้ว

ถั้มอะไรก้ได้กูไม่ได้ขอตังคร๊าย ห๊ามาด้วยตัวเองกูทำให้แม่ภูมิจ๊าย

เบื่อนายทำเรื่องโง่ๆ เบื่อเพื่อนร่วมงานที่แม่งโง่งมบรมบรรลัยก็ยังไปเลียแม่งอีก ... กูต้องออกเท่านั้นสินะ

>>964 ศิลเสมอมักอยู่ด้วยกันได้

>>961 สำหรับกูเกาะก็คือการใช้ทุกอย่างที่ไม่ได้หามาด้วยตัวเอง จะบ้านหรือรถหรือน้ำไฟข้าวปลาก็เถอะ แต่ไม่เถียงเลยว่าดี มันก็ดีนี่หว่ามีพ่อแม่ให้เกาะ ถ้าพ่อแม่ไม่ได้เดือดร้อนอะไรยินดีให้อะนะ ถือเป็นต้นทุนชีวิต ไม่ต้องลำบากดิ้นรนหาเองทุกอย่างก็ดีแล้ว บางคนต้นทุนชีวิตบวก บางคนเป็นศูนย์ บางคนติดลบ มันก็เรื่องธรรมดาของสังคมอยู่แล้ว

ว่าแต่อ่านเพลินจนลืมเรื่องที่ตัวเองจะพิมพ์เลย ต้นปีแล้วมีใครหางานใหม่บ้าง เป็นไงกันบ้าง บริษัทกูออกกันรัวๆ เลยช่วงนี้หลังโบนัสออก แต่กุยังหางานดีๆ ไม่ได้เลย อยากไปใจจะขาดแล้ว

>>966 ถ้าคิดงี้ก็คือต้องออกจากบ้าน หาซื้อบ้านใหม่รถใหม่กันทุกคนดิ เพื่อจะได้ไม่ต้องโดนคนที่มีคอนเซ็ปต์คำว่าเกาะแบบมึงบอกว่าโตป่านนี้แล้วยังเกาะพ่อแม่กินอยู่อีก หรือเพราะมึงโตมากับแนวคิดแบบสังคมอเมริกันเลยคิดงี้วะ

>>968 ช่างมันเถอะ มันแค่อยากหาเรื่องด่าคนอื่น

>>967 กูกำลังหางานอยู่ถือว่าว่างเข้าเดือนสองของปีนี้

>>970 สถานการณ์เป็นไงบ้าง มีคนเรียกไปสัมภาษณ์เยอะป่าว เล่าสู่กันฟังโหน่ย

หางานเหมือนกันแต่อายุเยอะแล้วหายากจัง บางทีเรียกก็กดราคาซะนึกว่าเด็กใหม่

พวกเกาะพ่อแม่แดกนี่มันหน้าบางจังวะ เกาะก็เกาะดิวะไม่ได้หนักหัวใคร กูก็อยากมีพ่อแม่ให้เกาะเหมือนกันนั่นแหละ

เออกูก็เกาะพูดแบบไม่อายเลย งานมีแต่งานราชการเงินเดือนกากๆชิวๆไปวันๆ ก็ไม่ถึงกับรวยมากหรอกแต่ก็ทำงานแบบนี้ไปชิวๆได้ กูละอยากมีเมียรวยๆให้เกาะอีกคนชิบหายแต่ก็รู้อยู่โปรไฟล์มันไม่ถึง5555แค่ฝันกลางวันเล่นๆ

ชีวิต easy mode น่าอายตรงไหน กูยังอยากได้แบบนั้นเลย กูนี่แม่ง ultra hard มาตลอดชีวิต

เออ แปลกเนอะ เลี้ยงตัวเองได้แต่ยังโดนคนบอกว่าเกาะพ่อแม่กินแค่เพราะไม่ออกไปอยู่ข้างนอกคนเดียว ต้องยิ้มรับสินะ

กู >>960 นะ คือกูคิดแบบ >>966 ไง แต่กูก็ไม่ได้คิดว่าคำว่าเกาะถ้าใช้ในกรณีที่ดูแลตัวเองได้ซะส่วนใหญ่เป็นการดูถูก เพราะฉะนั้นที่กูพูดไม่ใช่อยากหาเรื่องด่าคนอื่นแบบที่มึง >>969 เข้าใจ กูแค่พูดในมุมมองว่า การที่ต้องใช้เงินตัวเองกับทุกอย่างมันทำให้รายจ่ายเพิ่มขึ้นจริง no intention / no offense อะว่ะ ไม่ขอโทษนะ กูไม่ได้รู้สึกว่าที่กูพูดมันผิด
อ่อ >>968 ป่าว กูไม่ได้โตมาในสังคมฝรั่ง กูลูกคนจีน แต่กูเกลียดระบบกงสีมาก คงเพราะงี้มั้ง

ทำงานเงินเดือนไม่มาก อยู่บ้านตัวเอง หนี้สินไม่มี แฮปปี้อยู่นได้อยู่กับครอบครัวบางทีก็ทำให้กูคิดมากเหมือนกันนะถ้าวันนึงเหลือกูคนเดียวในบ้านจะไงต่อวะเห้อมมมมม

พวกบ้านพ่อ บ้านแม่รวย จนลูกไม่ต้องทำงานเกาะแดรกไปวันๆ จริงๆโดนด่าเพราะอิจกันทั้งนั้น ตราบใดที่พ่อแม่ไม่ใช่คนด่ามึงซะเองก็ไม่ต้องสนใจ

แค่อยู่บ้าน ถึงมีงานมีการทำไม่ขอเงินก็เรียกเกาะแดรก ชีวิตมันเศร้าจริงๆ

สำหรับคนที่อยู่บ้านพ่อบ้านแม่แต่ไม่อยากรู้สึกว่าตัวเองเกาะนะครับ ให้ช่วยแบ่งเบาภาระค่าใช้จ่ายในบ้านครับ พ่อแม่ปลื้มแน่ครับ ถึงเขาจะบอกว่าไม่จำเป็น แต่เขาจะรู้สึกวางใจว่าคุณโตเป็นผู้ใหญ่ที่พึ่งพาได้ครับ แฮปปี้กันทุกฝ่าย ถ้าไม่ต้องเช่าต้องผ่อนบ้าน ก็ดูแลค่าใช้จ่ายค่าน้ำค่าไฟค่าจิปาถะอื่นๆ ครับ ถ้าปกติทำแบบนั้นอยู่แล้วก็อย่าเอาตัวเข้ามารับคำโม่งครับ คุยกันแบบนี้เข้าใจกันไปคนละทิศละทางได้ครับ

ออฟฟิศมีเพื่อนคนนึงไม่ชอบเสียงดัง อีกคนนึงเสียงดัง แม่งเคยทะเลาะกันแล้วเรื่องนี้ก็ยังทำอยู่
หลังๆมาแม่งดังทุกอย่างเลยว่ะ ทำงานไปพูดไปตะโกนๆ เคาะคีย์บอร์ดแป้กๆๆๆๆๆๆ
อันนี้มันเล่นสงครามประสาทป่าววะ กลัวแม่งตีกัน กูทำอะไรได้บ้าง

ออกจากงานโดยยังไม่ได้งานใหม่นี่ เวลาสัมภาษณ์มึงอ้างยังไงดีวะ

>>983 หมดPassionในการทำงานแล้ว

>>983 อยากกลับไปตั้งสติค้นหาตัวเอง ....กูไม่เคยใช้หรอกนะเหตุผลนี้
อยากออกไปเป็นฟรีแลนซ์จังแต่ตังค์ไม่มี กลัวโดนครหาว่าทำไรไม่คิด

บางทีความสุขง่ายๆของซาลารี่แมนแบบกูคือหลังทำโอเสร็จค่ำๆ ก็ออกไปสั่งต้มเล้ง1 ข้าวเปล่า1 ลีโอ1 ที่ร้านเจ้าประจำ ไปนั่งคนเดียวเงียบๆมุมร้าน

>>986 กูก็คล้ายๆกัน แต่ของกูชอบไปร้านส้มตำนั่งสั่งกับแกล้มมากินซัก 1-2 จาน
ใจนึงก็แอบคิดนะว่านี่กู loser รึเปล่าวะ ถึงมาหาความสุขได้แต่กับอะไรเล็กๆน้อยๆพวกนี้

>>986 >>987 ตบบ่า กูก็เหมือนพวกมึงนั่นแหละ

อ่อ แต่กูไม่กินดื่ม 555

ไม่ดื่ม*

>>986-987 ร้านอาหารหรูๆแบบเหลา หรือตามตึกระฟ้า โรงแรมไรงี้ทำไมมึงไม่ไปแดกมั่งวะ? อาจจะไม่เอาบุฟเฟต์แต่สั่งจานหรูๆสักจาน2จานก็ได้ เอ แต่ว่าแกล้มเบียร์คงไม่เหมาะกัน ไม่รู้นะว่ารายได้เท่าไหร่ยังไง แต่ถ้าแบบระดับ30k up กูไม่แดกแบบนี้แน่ๆ วันไหนเลิกโอมาเหนื่อยๆต้องมีให้รางวัลตัวเองมั่ง

>>991 กูว่าไม่เกี่ยวอะ ถ้ากูมีความสุขกับการแดกส้มตำหน้าหมู่บ้าน จะเงินเดือนหลักหมื่นหรือหลักแสนกูก็จะแดกส้มตำอยู่ดี ก็ไม่ได้แดกเพื่อให้ใครประทับใจปะวะ แดกเพราะความสบายใจของตัวเองอะ

กูอายุจะ 30 ปีนี้ ทำงานสายไอทีเงินเดือน 38k นี่ถือว่าปกติหรือน้อยไปวะ
กูเห็นเพื่อนไปทำสายโลจิสติกแม่งมาโม้ว่าได้ 60k อะ

>>991 กูเงินเดือนถือว่าเยอะนะถ้าเทียบค่าเฉลี่ยเด็กอายุ 25 ทั่วๆไป เคยลองให้รางวัลตัวเองเป็นมื้อหรูๆ ขาหมูเยอรมันทอด แซลมอนรมควัน
แกล้มเบียร์คราฟ แต่รู้สึกว่ามันไม่ใช่ว่ะ ลองไปลองมา สุดท้ายก็ค้นพบว่ามื้อง่ายๆ ต้มเล้งต้มเเซ่บ หรือคอหมูน้ำตก คู่กับลีโอไม่ก็สิงห์สักขวด
หิ้วไปนั่งกินมุมๆคนเดียว ปล่อยใจนั่งคิดไปเรื่อยเปื่อย มันคือความสุขง่ายๆที่ไม่ได้รู้สึก Loser เลยว่ะ มันรู้สึกแค่เวลามันช้าลง อากาศรอบตัวมันสบายๆ

กูอายุ 30 เงิน 27 แดกหงส์ถูกสัดๆ ดูดหรี่ กูโครตมีความสุขอ่ะ แต่กูจะถูกพวกมึงมองว่ากูเป็น loser ไหมวะ

>>995 ไม่ Loser หรอกเพื่อน ความสุขมันไม่ได้วัดจากเงินเดือน หรือ ราคาของอาหารที่กิน มันอยู่ที่ว่าเราพอใจกับจุดไหนตะหาก
สำหรับกูคือวันไหนเลิกงานค่ำๆ ขับรถมาร้านลาบ แล้วพ่อค้าทักว่า "เอ้าหนุ่ม มาๆ ลีโอแช่เป็นวุ้นให้แล้ว วันนี้มีเอ็นแก้ว จะเอาต้มแซ่บมั้ย มาๆนั่งเลย"
แค่นี้กูก็ยิ้มและหายเหนื่อยละ

>>991 เงินเดือนกูเกินนั้น แต่สำหรับกูอาหารต้องอร่อย พวกดาดฟ้าโรงแรมเคยไปมา 2-3 ครั้งแล้วรู้สึกไม่ใช่แนวกูเลย
ไปกินอาหารรสชาติธรรมดาค่อนไปทางห่วย แต่แพงบรรลัยเพราะค่าวิวแล้วรู้สึกว่าไม่คุ้ม

ส่วนเหลากูชอบนะ แต่ไม่ค่อยได้ไปเพราะมันเสิร์ฟจานใหญ่ แล้วกูไม่ค่อยมีเพื่อนกิน แถมไม่ค่อยเหมาะเป็นกับแกล้มเท่าไหร่

ถ้าอยากหรูกูไปกินพวกอิซากายะมากกว่า กูชอบตรงมันขายเหล้าเป็นแก้วนี่แหละ
เพราะกูเป็นพวกชอบเปลี่ยนร้านไปเรื่อยๆเลยไม่อยากซื้อเป็นขวดฝากร้าน แต่บางทีก็รู้สึกว่าราคาอาหารมันเวอร์ไปนิด

ถึงกูจะชอบเหล้ามากกว่าเบียร์แต่ก็ยอมไปกินเบียร์ที่ร้านส้มตำ เพราะชอบความที่ไปได้บ่อยๆโดยไม่ต้องกลัวเรื่องค่าใช้จ่ายมากกว่า
บ่อยๆคือช่วงไหนหนักๆก็ไปแม่งเกือบทุกวันเลยอะไรงี้

ปล. ช่วงนี้ต้องลดเพราะกูเริ่มอ้วนแล้วว่ะ โคตรเสียใจ

>>997 เมื่อก่อนกูชอบไปนะ ร้านอิซะกะยะ แล้วก็ร้านปิ้งย่างอาลาคาร์ทตามทองหล่อ อารีย์ แต่หลังๆไม่ได้ไปละ เรื่องราคาด้วย บวกกับเรื่องคนเยอะเกิน
ตอนนี้เลยเทมาทางร้านข้างทางมากกว่า บางร้านดึกๆไม่มีคนเลย กินไป ดูทีวีที่ร้านเปิดทิ้งไว้ นั่งมองถนน มองคนไปเรื่อยเปื่อย มันสงบมากๆเลยเว้ย
เออ และถ้าไม่อยากอ้วนก็เข้ายิมไป ถ้าวันไหนไม่ต้องทำโอกูก็จะไปยิมก่อน ไปวิ่งเอาไขมันเบียร์ออกนี่แหละ แล้วก็มานั่งกินเบียร์ต่อ 555

ตั้งทู้ใหม่ด้วยครับไอ้พวกมนุษย์เงินเดือนที่เพิ่งซมซานกลับมาจากออฟฟิสทั้งหลาย

ปิดมู้