แฟนกูคบกันมาจะปีนึงละสามเดือนแรกหวานมากตัวติดกันตลอด อีกสามเดือนต่อมาค่อยๆ ห่างลงเหมือนคนปกติมากขึ้นเข้าใจว่าเปนช่วงหมดโปรต่างคนต่างเปนตัวของตัวเองมากขึ้นต่างมีอะไรต้องทำมากขึ้น ก็มีระหองระแหงนิดหน่อยอะตอนนั้นกูยังติดแฟนก็รู้สึกว่ามันไม่เหมือนเดิม บวกกะว่าแฟนกูเริ่มเรียนต่อโท ส่วนกูยังว่างงานอยู่ ตอนนั้นมันก็ยังย้ำกะกูนะว่าถึงจะมีเวลาให้น้อยแต่ก็รักเหมือนเดิม แต่กูงี่เง่าอะไม่เข้าใจมันด้วย คือเวลามีคนมาจีบมาตามใจตลอดกูก็คิดไปเองว่ากูมีแฟนแฟนกูต้องรักกูตามใจกูตลอด ซึ่งกว่ากูจะรู้ตัวว่ากูรักมันมากอยากเอาแต่ใจให้น้อยลงอยากปรับตัวเข้าหามันมากขึ้น มันก็ยิ่งห่างจากกูมากขึ้นไปทุกทีอะ
มันเริ่มจากช่วงที่มันเรียนเครียดก็เจอกูน้อยลง แล้วกูผิดเองอะที่เวลางอนมันโกรธมันชอบไม่บอกชอบหายเงียบหวังว่ามันจะง้อเอง แล้วกูก็แทบไม่เคยตามมันก่อนเลยน้อยมากๆ มันเปนฝ่ายโทรฝ่ายทักตลอด ตอนกูโกรธกูก็ไม่รับสาย งอนกูก็บอกมันว่าช่วงนี้ยุ่งไปเจอไม่ได้ จนมันเลิกชวนกู แล้วมันก็หายเงียบไปเลยเปนครึ่งเดือน กูก็หยิ่งไม่ตามไม่อะไร จนสุดท้ายกูกลัวเสียมันไปขึ้นมาเลยโทรไปตามมัน
พอได้คุยกันมันก็บอกว่าช่วงนี้ทำโปรเจคยุ่ง กูก็ถามว่าแล้วหายไปเลยเหรอมันก็บอกว่าแล้วมันหายกูไม่คิดตามมั่งเหรอเป็นมันที่ตามตลอด กูก็คิดได้อะว่ากูแย่มาก กูก็ขอโทษมันอะบอกว่ากูรู้ตัวแล้วกูชอบมันมากนะกูจะปรับตัว แต่มันบอกว่าที่จริงช่วงหลายเดือนมานี้มันบอกว่าความรู้สึกที่มีกะกูมันค่อยๆ หายลงไปแล้ว รู้สึกไม่ได้รักกูเท่าแต่ก่อนอาจจะเปนเพราะมันให้ความสำคัญกับงานเรียนแล้วก็ต้องอยู่กับสังคมใหม่ๆ โดยที่กูก็หายไปด้วยอะไรแบบนี้ มันก็ไม่ได้อยากเลิกนะยังชอบกูอยู่แค่ไม่ได้รักมากแล้ว ถ้าคบกันไปแบบนี้กูจะเสียใจมากกว่าเดิมเพราะเหมือนกูเปนฝ่ายรักมันมากกว่ามันรักกู