>>298 มึงงงงงอ่านแล้วจุกสัดดดดรู้สึกตาสว่างมาได้นิดนึงกูยอมรับว่าตอนแรกชอบมันที่มันเทคแคร์กูด้วย แต่ตอนนี้ไม่ต้องทำถึงขนาดนั้นแล้วก็ได้ต่างคนก็น่าจะต่างดูแลกันได้ กุคิดดีแล้วนะว่ากุลองจินตนาการแล้วว่ากุน่าจะรับได้คือกูก็ติดเมะติดหนังสือ ถ้ามันจะเนิร์ดเล่มเกมอะไรไปกูก็คิดว่าสามารถนั่งดูเมะอยู่ข้างๆ มันได้อะ จะไม่ห้ามไม่อะไรมัน มันบอกกูว่าตอนมันชอบกูมากมันก็คิดถึงกูมากกว่านี้อะ หมายถึงมีกูเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตมันมากกว่านี้ อันนี้หลังจากช่วงหมดโปรไปแล้วนะ แต่เป็นช่วงก่อนมันจะเทกูเนี่ยแหละ ที่มันเริ่มเจอกูน้อยลงแต่ก็ยังต้องเจอแบบสามสี่วันไม่เกินอาทิตย์ ก่อนจะเล่นเกมหรือหลังเล่นเกมยังไงก็ยังนึกถึงกูอาจไม่ถี่เหมือนตอนมีโปรแต่ก็แบบไม่ลืมกูอะ ซึ่งตอนนั้นเป็นช่วงที่กูไม่เข้าใจมันงอนมันคิดว่ามันเทคแคร์กูน้อยลง จนมันหายไปน่ะแหละ เออ มันบอกว่าอย่างน้อยถ้าคบกูจริงจังก็ยังไงก็ต้องนึกถึงกูมากกว่านี้เหมือนตอนนั้น เพราะตอนนี้มีกูอยู่ก็จริงแต่น้อยมาก คือไม่ใช่ไม่มีแต่น้อยมากอะมึงง กูก็เลยมีหวังมั้งว่ามันตั้งใจจริงๆ ถ้าคบกันไปอย่างน้อยมันก็ตั้งใจจะให้ความสำคัญกะกูไม่คบกูแบบทิ้งขว้าง แต่ไอ้พฤติกรรมตอนนี้ของมันเนี่ยแหละคือมันก็บอกไงว่าตอนนี้มันก็เป็นตัวเองแล้วนะ กูก็เลยลองจีบมันเหมือนที่มันบอกให้กูลองทำไง แต่มันดูไม่ประสบผลเลยอะ