เพื่อนโม่ง ปิดเทอมตุลานี้กูว่าจะไปบอกรักคนๆนึง กูสัญญากับเขาไว้ตั้งแต่ตอน 10 ขวบแล้ว เด็กผู้ชายบ้านนอกขนานแท้เลย ขี่ควาย ช่วยพ่อทำนา เรียนรร.วัดชนบท คือสัญญาว่าถ้าโตกว่านี้จะคบกัน แล้วก็ไม่ได้คุยกับเขาอีกเลย เพราะบ้านเขาไม่มีคอม ไม่มีเน็ต แต่คิดๆไปกูก็กลัวๆอ่ะ แบบผ่านมาตั้ง 6 ปีแล้ว กูไม่เคยกลับมาเจอเขาอีกเลย กลับกทมแล้วหายลับ จดหมายก็ไม่ส่ง คือกูไม่กล้าเขียนด้วยแหละ จะโทรก็ไม่กล้า เพราะโทรศัพท์บ้าน เขาเคยโทรมาครั้งนึงกูก็ไม่กล้ารับ พ่อกูคุยไปแทนอีก แล้วเขาก็ไม่ได้โทรมาอีกเลย 4 ปีมาแล้ว ตอนนี้จะเปลี่ยนไปขนาดไหนแล้วก็ไม่รู้ แต่กูยังรักเขาเหมือนเดิม เวลาคิดถึงที่ไรใจมันสั่นทุกที แต่กูก็กลัวว่าเขาจะเปลี่ยนไปจัง ถ้ากลายเป็นเด็กแว๊น กูคงรับไม่ได้ เพราะกูรักเด็กบ้านนอกซื่อๆคนเดิม
เห้ออีกเดือนเดียวจะปิดเทอมแล้ว กูคิดมากโคตรๆเลย กลัวเขาโกรธ กลัวเขาลืม กลัวเป็นเด็กแว๊น แต่ก็ทนไม่ไหวแล้วจริงๆ ใครมาจีบ ใครมาคุยด้วยกูก็สงสารเขาทุกที เพราะคุยแค่ไหนก็จีบกูไม่ได้ กูอยากจะเคลียเรื่องความรู้สึกกูมากเลย มันคาใจสุดๆ