อ่านที่พวกมึงคุยกันแล้วก็นึกถึงเรื่องของตัวเอง ตอน ม. ปลาย ก็โดนบูลลี่บ้าง แต่ไม่หนักมากเท่าที่พวกมึงโดน
พอขึ้นมหาลัยกลายเป็นว่าคนเข้าหาเยอะ เพราะผลประโยชน์เรื่องเรียน ทั้งเพื่อนทั้งรุ่นน้อง
พอเรียนจบมาเหลือไม่กี่คนหรอกที่ยังคุยกันอยู่ บางคนกูทักไปยังทำท่าไม่อยากคุยกับกูเลย เหมือนลืมกันหมดแล้วว่ากูเคยช่วยอะไรไว้บ้าง
ตอนนี้กูเลยไม่ค่อยอยากสุงสิงกับใครเท่าไหร่ เหลือเพื่อนที่คุยจริงๆจังๆอยู่แค่เพื่อนมหาลัย 5-6 คน ส่วนเพื่อน ม. ปลาย กูเทหมดแล้ว