กูว่าไม่ถึงกับต้องซิ่วหรอก มึงหาทางแก้ดีๆ เปิดใจคุย อย่าใช้อารมณ์ เล่าเหตุผลให้เพื่อนมึงเข้าใจให้กระจ่างว่ามึงสละเวลาแค่ไหน ถ้ารอบหน้าพวกมึงเป็นงี้อีกกูไม่ทำด้วยแล้วนะ บลาๆให้มันเด็ดขาดไป ไม่งั้นทางเลือกสุดท้ายก็หาอาจารย์ จารพร้อมช่วยเหลืออยู่แล้ว (มอที่กุอยู่ไม่มีแบบนี้นะ มึงหาสังคมดีๆอยู่ดิ นี่เพิ่งปีหนึ่งยังไม่ค่อยรู้ใจคน ไม่แปลกที่เจอคนเห็นแก่ตัว หาเพื่อนใหม่ที่ขยันๆดิ )