ซุ่มอ่านพวกมึงมาซักพักละ เอาจริงๆมึงไม่ต้องเรียนเก่งกันก้อได้นะ แต่มึงต้องมีโอกาสไปอยู่ในสังคมดีๆ คอนเนคชั่นดีๆมีเพื่อนเป็นแบคดีๆ แล้วมึงต้องทำงานเก่งด้วยซึ่งคนเรียนเก่งไม่ได้แปลว่าทำงานเก่ง กูจบจากคณะวิดวะที่สมัยสิบกว่าปีที่แล้วค่าเทอมแพงที่สุดในประเทศ(มั้ง) เพื่อนกูทุกวันนี้แม่งจบ 2.00 มั่งเรียนเกือบไม่รอดมั่งตอนนี้เป็นรองอธิบดีเป็นดอกเตอร์เป็นเจ้าของกิจการเป็นผบห.เต็มไปหมดพวกนี้เรียนไม่เก่งแต่ทำงานเก่งเข้าสังคมเก่งสร้างคอนเนคชั่นเก่ง ดังนั้นนอกพื้นฐานทางบ้านมันสำคัญจริงมันทำให้มึงมีโอกาศเยอะกว่าคนอื่น ถ้ามึงต้นทุนน้อยมึงต้องพยายามมากเป็นห้าเท่า ซึ่งถ้ามึงทำไม่ได้กูไม่คิดว่าพวกมึงเป็น loser หรอก แล้วการที่มึงเรียนเก่งแล้วมาเหยียดคนอื่นนี่ ขอกูหัวเราะห้านาที ส่วนใหญ่คนเรียนเก่งที่วันๆเอาแต่อ่านหนังสือแล้วภูมิใจว่ามึงเก่งนี่ มึงไม่เก่งจริงค่ะ เก่งจริงคือแม่งเที่ยวผับทุกคืนแต่มันได้ที่หนึ่งภาคค่ะ แล้วยี่สิบปีผ่านไปคนที่เรียนจบทอปๆภาคคือมีชีวิตลูกจ้างชั้นดีค่ะ พวกที่เป็นเจ้าของกิจการ ผบห.รึข้าราชการตำแหน่งสูงๆคือพวกที่ไม่ได้เรียนเก่งมากแต่รู้จักใช้ชีวิตเข้าสังคมเป็นมีเพื่อนมีคอนเนคชั่นค่ะมึงไม่ใช่พวกวันๆเอาแต่เรียน