ก็นั่นแหละ ให้ลองมาทำงานข้างนอกบ้างดีแล้ว (ถ้ามีคนรับนะ) จะได้รู้ว่าโลกความจริงภายนอกเป็นไง กูเคยทำงานอยู่บ้านมาก่อน ทำงานแบบเต็มตัวเลยนะความรู้ในงานก็กล้าพูดได้เต็มปากกว่าไม่น้อยหน้าใคร แต่วุฒิภาวะแม่งต่ำเตี้ยมาก เพราะโตยังไงก็ยังเป็นเด็กสุดในบ้าน พ่อแม่จะดุด่ายังไงก็ดุด่าตามประสาพ่อแม่ ในใจเค้ามีแต่หวังดี มันไม่เหมือนการมาโดนคนข้างนอกถือมีดพร้อมจะแทงตลอดเวลาหรอก ต้องต่อสู้กับคนทั้งภายในภายนอกตลอดเวลา มาทำงานใหม่ๆ คิดทุกวันนี่แม่งกูมาทำงานหรือมารบสงครามครูเสดวะ 555 งอแงจะลาออกบ่อยมากแต่ก็กัดฟันทน มาทำงานไม่กี่ปีกูรู้สึกกูโตขึ้นเยอะมากๆ ด้านวุฒิภาวะ จากเด็กน้อยใสๆ แบ๊วๆ โลกสวยอีโวไปไกลเรียบร้อย ทำงานนอกบ้านมันไม่ได้แค่เงิน มันได้ฝึกความอดทน ฝึกแก้ปัญหาอย่างโดดเดี่ยว ฝึกต่อสู้กับเสือสิงห์กระทิงแรด เพราะงั้นกูหนับหนุนเต็มที่ เสียอย่างเดียวคือ 34 นี่สายไปหน่อยนะ อาจจะหาคนรับยากอยู่ ดีหน่อยกูไหวตัวทันออกมาตั้งแต่ 20 กลางๆ เลยหางานได้สบาย