รำคาญและเหนื่อยใจกับเพื่อนร่วมงานที่นั่งข้างกันมากๆ คือขวางตั้งแต่นิสัยมาสายกลับตรงเวลาละ เริ่มงานเก้าโมง บางวันมาแม่งสิบโมง สิบโมงครึ่ง ตั้งแต่ก่อน bts จะเสียอีก พอถึงเวลาเลิกงานออกตรงเวลาเป๊ะ
ที่หงุดหงิดมากๆ คือไอ้สันดานแบบมาโน่นนี่นั่นใส่กู เพราะตัวเองอยากทำงานน้อยๆ ไม่อยากได้งานเพิ่ม เมื่อวานกูเร่งทำงานกะให้มันเสร็จๆ ก็มาบอกแบบ มึงดู kpi มึงหน่อยให้กูลดจำนวนงานในรีพอร์ท เพราะเกินจากค่าเฉลี่ย 40-50 ที่แจ้งนายไป คือเกินมาจากค่าเฉลี่ยแค่ 3 เองมั้ง ไอ้สัส มาแบบเนี่ยๆ กูขอ กลัวนาย pressure ขอ kpi แต่ละวันเพิ่ม โอ๊ย ไอ้สัส มึงจะแกล้งดึงเชง ทำงานช้าๆ แล้วให้งานแม่งไปกองๆ ต้องไปตาลีตาเหลือกทำทีหลังเหรอไอ้เหี้ย
ตอนที่งานกูเสร็จอยู่คนเดียวในทีม กูก็เอางานทุกคนไปทำให้ไหมล่ะ พอกูป่วย ออกรพ.มา งานกูตามคนอื่นไม่ทัน จะแบ่งงานกูไปสักตัวมึงยังไม่แบ่งเลยไอ้สัส พอกูเร่งเคลียร์งาน มึงก็มาเบรก กลัวเกินค่าเฉลี่ย kpi อีก
แล้วคือวันนี้แม่งหงิดเหี้ย น้องอีกทีมแม่งเดินมาคุยงาน กูก็แซวน้องเล่นแล้วหัวเราะกัน มาบอกกูเบาๆ กลัวนายใหญ่ได้ยิน แล้วจะหาว่าไม่มีงานทำกัน พอว่ากูเสร็จตัวเองก็เล่นกับคนอื่น หัวเราะยกใหญ่ คือเหี้ยไรไม่ทราบ แม่งเป็นห่าอะไรมากมายวะ มึงจะกลัวเขาหางานให้ทำขนาดนั้นเชียว? พ่อมึงเหอะ คือกูก็อยากชิลเว้ย แต่ไม่ใช่เบอร์ว่าดึงเชงทุกอย่างเพื่อให้งานน้อยที่สุด พอสุดท้ายงานไปกองๆกันแล้วต้องทำไงล่ะ ว้อยยยยยย โมโห