Fanboi Channel

>>2 ของกุมัธยม 4.00 ตลอด จบมหาลัยด้วยเกรดไม่เกิน 3 ไม่ได้ใบเหี้ยอะไรเลย กุเครียดคิดว่าเป็นมลทินในชีวิต ถึงกับอยากฆ่าตัวตายเวลามีคนมาถามเกรด

โพสต์อยากตายใน lifestyle 10 วันติดกันแต่ไม่มีใครสนใจเลย ฮืออออ

>>8 มาๆ มาให้กูกอดมา //อ้าแขน

ตกต่ำถึงขนาดเรียนดีเกรดเกิน3.5 ถ้าได้อย่างนี้ไปเรื่อยๆ คงได้เกียรตินิยม แต่ญาติหาว่ากุไม่ขยัน ไม่ได้4.00 ไม่ทำงาน เอาแต่แดกเงินแม่
ลงแข่งโครงงาน ไม่เข้ารอบชิง ทำดีแทบตาย ตั้งใจเรียนแทบตายเป็นนักศึกษาปีสามที่ดี แพ้เด็กอายุสามสิบกว่ามีลูกมีเมียแบขอเงินแม่ผ่อนรถให้ลูกเมียตัวเอง แพ้วิศวกรที่ได้เงินเดือนเป็นแสนแต่ไม่เลี้ยงดูพ่อแม่ แพ้คนตกงานที่ไม่ยอมหางานทำ แพ้คนที่เป็นนีทเพียงเพราะทะเลาะกับคนในบริษัทแค่ประโยคเดียว แพ้เด็กใจแตกที่มีลูกแล้วสองตั้งแต่อายุสิบห้า แพ้คนใจบุญสุนทานที่ปากว่าตาขยิบดูถูกแต่คนอื่นธรรมะแม่งไม่ซึมเข้าหัว ทำบุญเป็นล้านๆ ได้แต่สันดานไม่เปลี่ยนแม้แต่นิดเดียว

เพิ่ม แพ้เด็กนิติที่โดนรีไทร์เพราะมัวแต่ไปเที่ยวไม่ยอมเรียน

>>10 ทำไมมึงต้องเปรียบเทียบตัวเองกับคนอื่นขนาดนั้นละ​ มึงเปรียบเทียบตัวตนมึงว่ามีแต่การ​แพ้​ มีแต่ความทุกข์​ รู้สึกด้อยค่ากว่าคนอื่นหมด​ แต่มึวได้มองอีกด้านของคนเหล่านั้นไหม​ ว่าเขาเองมาถึงจุดนั้นได้อย่างไร​ มึงมองแค่ด้านเดียวที่มึงคิดว่าดีโดยไม่มองว่าเขาอาจจะมีความทุกข์​เช่นเดียวไม่ต่างกับมึง​ ส่วนเขาจะมีปัญหา​อะไร​เขาเองก็ไม่ได้บอกใครเช่นกัน​ มึงจึงไม่ควรมองเขาแล้วตัดสินเขาเทียบกับตัวเอง​ว่ามึงช่างไร้ค่า​ มึงไม่ได้ไร้ค่าเลย​
มึงเก่งมากเกรดมึงได้ตั้งขนาดนี้ วันนี้มันไม่ดีขึ้นไปกว่านี้​ แต่ก็ไม่ได้แย่ลง​ และต่อให้เกรดตกลง​ มันก็ไม่ได้ทำให้มึงเสียคุณค่าตัวเองเลย​ มึงแคร์คนอื่นมากไป​ ฟังคนอื่นมากไป​ เลยเอามาใส่ตัวเอง​ มากดดันตัวเองหมด
​ เลิกนะ​ มึงทำดี​ แล้วณช่วงเวลานี้​ ชีวิตคนเรามีขึ้นมีลง​ มีทุกข์สุขตลอด​ ไม่ควรต้องโฟกัสแต่สิ่งลบ​ สิ่งไม่ดีควรเอาไว้เตือนใจตัวเอง​แจ่ไม่ควรจมอบู่กับมัน​ สิ่งดีๆคือสิ่งที่ช่วยทำให้มึงมีความสุข​ มีมุมมองที่ดีขึ้น​ ไม่ว่าเนื่อวอะไรก็ตาม​ ถ้าเจอสิ่งดีๆโฟกัสเข้าไว้​ เก็บเอาไว้เป็นแรงบันดาลใจเป็นแรงผลักดัน​ ชีวิตมึงยังอีกยาวไกลทุกข์​บ้างสุขบ้างเป็นเรื่องธรรมดา​ ไม่มีใครในโลกสมบูรณ์​แบบ​ อย่าคาดหวังสิ่งใดมากเกินไป​ แต่จงทำทุกสิ่งอย่างเต็มที่​ ไม่ว่าทำได้แค่ไหนให้ถือว่าทำดีที่สุดแล้วณเวลานั้น​ จงภูมิใจทุกการกระทำของตัวเองนะ

>>12 ไม่ใช่ 10 แต่มึงทำกูร้องไห้ ขอบใจนะเพื่อนโม่ง TT

>>12 กุสิบเอง
แบบคือกุทำไรกุก็โดนว่าไปแม่งหมดทุกอย่างกุเลยน้อยใจ เหมือนทุกคนญาติโฟกัสที่กูอยู่คนเดียว กุคุยกับพวกที่กุนินทาถึงถามว่ามีใครติดมันบ้างมั้ยวะ มันบอกไม่มี เหมือนความสนใจทุกคนอยู่ที่กุหมด แบบสปอตไลท์แปะหัวกุเลยนี่ถ้าเป็นดารานี่กุคงขึ้นข่าวหน้าหนึ่งทุกวัน ไม่รู้สนใจอะไรกูกัน

เคยเป็นที่หนึ่งแต่ทุกวันนี้ไม่ใช่แล้ว โดนเพื่อนสนิทแย่งไป......หลังจากนั้นทุกคนก็ไม่เห็นหัวกู

>>14 มึงจงภูมิใจเว้ย ที่พวกเค้าจ้องจับผิดมึงแบบนี้ก็เพราะว่าพวกเค้าอิจฉามึง เค้าทำไม่ได้แบบมึง เค้าเลยต้องพยายามหาเรื่องแย่ๆของมึงขึ้นมาเพื่อให้เค้าไม่รู้สึกว่าตัวเองด้อยค่า แต่มึงไม่จำเป็นต้องไปสนใจเค้าเลย เค้าไม่ได้มีผลอะไรกับชีวิตมึงเลย มึงแค่ถามตัวเองถามคนที่สำคัญกับมึงก็พอว่าตัวมึงทำดีแล้วรึยัง ถ้ายังไม่พอก็พัฒนาตัวเองแค่นั้นก็พอแล้ว

>>15 ของมึงนี่อารมณ์ไหนวะ โดนเพื่อนหักขาหรือเพื่อนพัฒนาจนเก่งกว่า หรือไม่แคร์เรื่องเก่งกว่าแต่เสียใจที่เพื่อนไม่เห็นหัวมึงเพราะมึงไม่เก่งสุดแล้ว มึงสามารถเล่าได้มากกว่านี้ได้ไหมอะ

กูเคยแต่ เป็นคนเก่งรอบด้านทั้งวิทย์ทั้งศิลป์ แต่โรคซึมเศร้าแม่งพรากความสามารถกูไป กูบังเอิญหายตอนช่วงสอบเข้า พอสอบติดเสือกอยู่จุดล่างสุด ไม่มีคนสนใจกูเพราะกูกาก
แต่กูกากขนาดนี้ยังเสือกโดนเพื่อนเรียนเก่งในกลุ่มเดียวกันขัดขาอีก คือกูกากแบบ กูจะติดFแล้ว ยังทำแบบนี้กับกูอะ กูรู้สึกว่าว่าหายจากโรคซึมเศร้ายากแล้ว ฟื้นฟูตัวเองให้กลับเข้าสังคมแม่งยากสัสๆ
แต่กูไม่ได้เผยว่ารู้ธาตุแท้ของพวกมันแล้วนะ กูฟื้นฟูมาได้ครึ่งนึงเเล้วเลยจับผิดได้ว่าที่พวกมันทำเหมือนช่วยกูมาตลอดอะ ช่วยกูลงเหวอะดิ
เอาเป็นว่า กูเล่าของตัวเองกูก็บ่นๆให้เพื่อนโม่งฟังแล้ว มึงก็เปิดใจเล่าให้กูฟังหน่อย จริงๆกูบ่นกับพ่อแม่มันก็เหมือนนํ้าไหลมาแล้วก็ไหลออกไปอะ กูแปลกใจที่กูไม่ค่อยเจ็บเท่าไหร่ กูงง555

>>17 กูโดนโรคซึมเศร้าพรากทุกอย่างไปเหมือนกันมึงงง //กอด ๆ

คือเพื่อนกูกับกูมันออกแนวชอบสิ่งเดียวกัน เก่งสิ่นเดียวกันอ่ะ แต่ก่อนกูเก่งกว่ามันแต่หลัง ๆ มันเริ่มเก่งกว่าแล้วเพราะแบบครอบครัวสนับสนุน เพื่อสนับสนุน ทุกอย่างดูสดใสอ่ะ ตอนนั้นกูเป็นโรคซึมเศร้า คือมันไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรเลยอ่ะ ไม่อยากพัฒนาตัวเอง ไม่อยากทำอะไรเลย จนวันนึงมันเก่งแซงหน้า พอเป็นแบบนี้กูยิ่งดาวน์อ่ะ คิดว่าตัวเองไม่มีค่าอะไรแล้ว ที่เคยมีค่าก็ไม่แล้วเพราะไม่เก่งที่สุดแล้ว เพื่อนที่เหลือก็ตอกย้ำกูอ่ะ พูดเหมือนกับว่าเออเดี๋ยวนี้เพื่อนกูเก่งกว่ากูแล้วนิ มันสอบผ่านไอ้นี่แล้วนะ บลา ๆ หลังจากนั้นเพื่อนคนอื่นก็ไม่ค่อยมีใครมาขอความช่วยเหลือหรือให้ความสนใจกูอ่ะ มีแต่ไปหาเพื่อนกูคนนั้นที่กำลังรุ่ง แบบให้คำแนะนำ ช่วยเหลือให้รุ่งขึ้นไปอีก กูไม่รู้ว่ากูทำอะไรผิด ทำไมพอกูหล่นแล้วถึงไม่มีใครช่วยกูให้กลับขึ้นมาใหม่บ้างเลย YY

กอดพวกมึงนะ T__T