เบื่อความรักแล้วว่ะ กูต้องวิ่งตามเหมือนอีบ้า พยายามทำตัวน่ารัก พยายามแม่งทุกอย่างเค้าไม่สนใจก็คือไม่สนใจ บางคนไม่เห็นต้องทำเหี้ยไรก็เข้าถึงเค้าได้
กูไม่อยากจะคิดอย่างงี้หรอกนะแต่กูถอดใจละ เหมือนว่ากูไม่ได้เกิดมาเพื่อเค้าอ่ะ หรือเหี้ยไรก็ตามแหละ กูสงสารตัวเองต้องมานั่งหวีดอยู่คนเดียวแบบนี้ กูก็เสียใจนะที่ทำเหี้ยไรเค้าก็ไม่เห็น ดีแต่จะตีตัวออกห่างไป กูก็ไม่ใช่คนเฮฮาแต่กุก็เข้ากะคนง่าย ทำไมถึงเข้ากับเค้าไม่ได้กูก็ไม่รู่ แค่จะคุยเป็นเพื่อนธรรมดาก็ไม่มีโอกาสได้คุย อีกฝ่ายก็ดูไม่ได้อยากจะสานสัมพันธ์ เออ ก็ช่างมัน กูตัดใจก็ได้แล้วกุจะไม่ชอบใครก่อนแล้วแม่ง มีแต่ความทรมาน
กับใครก็ตามที่กูเคยเจอมา กูไม่เคยเจอใครที่กำแพงสูงและหนา เข้าหาโครตยากเท่าคนนี้มาก่อน ทั้งๆที่กับคนอื่นเค้าก็ดีด้วย แต่ทำไมกับกูมันดูคนแปลกหน้าจังวะ เยดแม่ พอแล้วไอ้เหี้ย กูทนไม่ไหวละ