เฮ้อมึง
คนที่กุชอบมาสองปี ตอนปีแรก กุอกหักจากเขา แต่กุก้ยังชอบอยุ่ เขามีคนคุย แล้วก้เลิกคุยกัน
กุรุ้ตั้งแต่ตอนนั้นแล้วกุก้เริ่มรักตัวเองมากขึ้น กูเริ่มแต่งหน้า บำรุงตัวเอง ปรับทัศนคติในหลายๆอย่าง คือตอนแกหักกูก็คิดแค่ว่ากูต้องรักตัวเองนะ เขาไม่ใช่ของเราก็คือเขาไม่ใช่ของเรา แต่ถ้าเขาเป็นของเราก้คือเขาเป้นของเรา แต่ถึงยังไงก็แล้วแต่ ตอนนี้รักตัวเองก่อน อะไรแบบนี้
ทีนี้พอเขาไม่มีคนคุยุกุก้เหมือนจะไปได้ดีกับเขานะแบบเพื่อนๆบ้าง ความสัมพันธ์มันแปลกๆมาก ก็ไปไหนมาไหนด้วยกันสองคนบ่อย ขับรถมารับมาส่ง เป็นที่ปรึกษา ให้กำลังใจและอยู่ข้างๆกัน และห่วงกุบ่อยขึ้น แต่ก็ยังมีระยะ เพราะกุไม่กล้าพูด เขาก็ไม่ใช่คนพูดเรื่องนี้ก่อน (อันนี้จริงๆกุไม่ได้เข้าข้างตัวเองนะ) มีหลายคนชอบมาบอกกุว่านึกว่าพวกกุคบกัน หรือคุยกันอยู่ทั้งๆที่กุกับเขาไม่ลงโซเชี่ยลเลย เป้นพวกไม่อัพตัส ไม่เพ้อเจ้อทั้งคู่
จนวันนึง กุรู้สึกบ้าบออะไรก็ไม่รู้ มันรุ้สึกไม่ชัดเจน แต่กุก้ไม่อยากถาม กูก็เลยอยากลองหายไป อยากทำตัวเย็นๆ แล้วสุดท้ายเขาก็หายไปเลย แต่กุก้ยังชอบเขาอยุ่จนความรู้สึกมัน
ขึ้นปีที่2
แล้วจุ่ๆวันนึงเขาก็สแนปกินข้าวกับผู้หญิงมา เมื่อวานนี้แหละไอ้สัสเอ้ย
โคตรรุ้สึกโง่ที่ปล่อยให้ตัวเองรู้สึกมาได้ตั้งสองปี แล้วผู้หญิงคนนั้นสวยมาก แตกต่างจากกูราวฟ้ากับเหว
ไม่ใช่ว่ากุไม่ได้ดูแลตัวเองนะ กุก้แต่งหน้าแต่งตัวเป็น แต่ไม่ได้โดดเด่นขนาดผู้หญิงคนนั้นที่แบบสวยจริงๆ T_T
เฮ้อเศร้า
แต่ก้ไม่มาก
แต่ก็เศร้าแต่ก็ไม่ได้ฟูมฟาย แค่บางทีมันรุ้สึกแบบ กุมันแย่ที่ไม่ถามไปตรงๆแต่แรก ปล่อยมันไปเฉยๆทั้งๆที่ก็รู้แหละว่ามันก็รู้สึกดีกับกูบ้างไม่มากก็น้อย
แต่ตอนนี้กุรู้สึกแย่ที่เห็นมันมีคนคุยสวยมากๆ ชนิดที่เขาสูง กูเตี้ย เขาขาวนวลเนียลส่วนกูขาวดีซ่าน เขาเป็นผู้หญิงจริงๆ ส่วนกูยังติดบ้านๆอยู่
เฮ้อ
55555 พวกมึงอ่านไม่ค่อยรู้เรื่องใช่ป่าววะ กูขอโทดนะ แต่กูไม่รู้จะไปบ่นที่ไหนแล้ว อย่างว่าแหละกูไม่ชอบอัพลงโซเชี่ยล เพื่อนสนิทกูก็อยู่คนละที่ โทรไปนิดหน่อยเพราะสัตว์เลี้ยงมันเพิ่งตายกุก้ไม่อยากทำให้มันเครียดเพิ่ม ต้องมานั่งปลอบกูอีก