หลงรักผู้ชายหัวปักหัวปำจนคิดว่าถวายชีวิตให้เขาได้แต่เขามีเมียแล้ว และเขาก็พยายามเว้นระยะห่างกับกูเมื่อรู้ว่ากูชอบเขา ตอนนี้กูคุยกับเขาน้อยลงแล้ว ทีแรกก็ฟูมฟายทำไมๆกูไม่เจอเขาก่อนแฟนเขา เขาก็ปลอบกูแล้วเชียร์ให้กูเอาเวลาว่างไปพัฒนาตัวเองหลายๆอย่าง(บอกไปโม่งแหกแน่กูพิมพ์แค่พัฒนาตัวเองละกัน) กูก็พยายามตามที่เขาบอก ผลคือกูหายฟูมฟายแล้วยังมีอะไรทำมากขึ้นตอนว่างๆ ไม่ดูหัวกลวงไร้แก่นสารแบบที่ผ่านมา ถามว่ากูยังชอบเขาไหม กูยังชอบเขาอยู่ ชอบเหี้ยๆ ชอบจนคิดว่าคงชอบใครใหม่ไม่ได้แล้ว แต่กูก็ยังคงพยายามทำตัวให้ดีขึ้นและคุยกะเขาน้อยลงเพราะกูอยากให้เขาภูมิใจที่กูชอบเขามากจนเปลี่ยนตัวเองขนาดนี้แม้ทำแค่ไหนเขาจะไม่หันมามองกูก็เหอะ
ถึงตอนนี้กูยังไม่ดีขึ้นแต่กูเชื่อว่าอนาคตกูจะเป็นคนที่ดีกว่านี้และมองเขาเป็นแค่พี่ชายได้ในสักวันหนึ่ง แบบนี้นับว่าผ่านปัญหาได้ไหมวะ